เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1182 หัวใจเหมือนหิน

 

 

ตอนที่  1182  หัวใจเหมือนหิน

ซาฟงยังมีชีวิตและเป็นผลดีอย่างน่าทึ่ง

แต่การทำตัวโง่อยู่เสมอ จะกลายเป็นที่สงสัย

 

เย่ว์หยางไม่สามารถทำให้คนอื่นสงสัยเขาในตอนนี้ได้ แผนตามมาจะเร็วเกินไป! ตอนนี้เขาต้องแสดงต่อไปในฐานะกระสุนปืนใหญ่ใช้แล้วทิ้ง  เขาต้องแสดงบทบาทนี้อย่างจริงจัง   “ฆ่าเจ้า!”  เย่ว์หยางกลั่นสร้างพายุหมุนภายใต้พลังเทพ พายุหมุนกระแทกมิติว่างไร้ขอบเขต

เศษมิติแตก

บินว่อนรุนแรง

โลกทั้งใบเหมือนจะจมถูกดูดลงไปในหลุมดำแปลกประหลาดที่สามารถดึงดูดทุกอย่างได้

ซวงหานและจ้าวซีเห็นแล้วตื่นตกใจ พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าโง่ซาฟงจะควบคุมพลังขนาดใหญ่และละเอียดอ่อนอย่างนั้นได้ น่าตื่นเต้นจริงๆ!  ดูเหมือนว่าหลังจากซาฟงได้คัมภีร์อัญเชิญแล้วเขาไม่ได้เสียทักษะแฝงเร้นส่วนตัวไป!  เป็นเวลาหมื่นปีดูเหมือนเขาไม่ได้ละทิ้งการฝึกฝน ดูเหมือนพวกเขาจะประเมินซาฟงต่ำไปกว่าความเป็นจริง

พวกเขาไม่อาจมองเห็นได้ จนกว่าจะถึงช่วงการสู้รบตัดสินเด็ดขาด

ซาฟงแข็งแกร่งมาก

เฮยโจวแอบปรบมือให้

ยิ่งซาฟงทรงพลังมากในฐานะหน่วยหน้ากล้าตาย แผนการฆ่าซื่อเสินจะราบรื่นมากขึ้น

เพียงแต่หลังจากเห็นฉากภาพนี้เขารู้สึกคาดไม่ถึงเล็กน้อย แม้จะกล่าวว่าซาฟงสติปัญญาไม่ค่อยดี แต่เขายังขยันฝึกฝนอยู่  ไม่เลว แม้ดูผิวเผินเขามีพรสวรรค์ไม่พอ รูปงามไม่พอ แต่ในฐานะหมากสำคัญ กระสุนปืนใหญ่ใช้แล้วทิ้งในสนามรบ อย่างนั้นซาฟงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างมิต้องสงสัย!

จากในระยะไกลจีอู๋ลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย  เขาพบว่าซาฟงผู้นี้ไม่มีคัมภีร์อัญเชิญแต่สามารถใช้ทักษะเช่นนี้ได้ ทำให้เขาเกิดความสงสัยในใจ

ทักษะแฝงเร้นของซาฟงผู้นี้ดีมากจริงๆ หรือเปล่า?

เขาไม่เหมือนกับที่เล่าลือกัน

ซาฟงแต่เดิมได้รับจัดอันดับอยู่ท้ายของแปดเทพเจ้าไม่ว่าจะเป็นพลังและทักษะแฝงเร้น  แต่ดูเหมือนว่าอย่างน้อยเขาไม่ได้อ่อนแอกว่าชี่เฉียว อาจดีกว่าชิงหวินด้วยซ้ำ ทั้งยังไล่ตามซวงหานติดๆ  เขารู้วิธีเก็บงำพลัง ทั้งที่เป็นคนโง่จริงหรือ?

แต่ช่างเถอะ

หลังจากจบศึกเทพครั้งนี้ไม่ว่าเขาจะโง่จริง หรือโง่ปลอม จุดจบของเขามีเพียงหนึ่งเดียว...  ไม่ใช่แค่เขา  แต่เป็นทุกคน  ทุกคนต้องเหมือนกัน  ใครก็ตามที่ขวางแผนสุดท้าย ใครก็ตามที่ขวางเขา มันผู้นั้นต้องตาย

จีอู๋ลี่รู้สึกว่าทุกอย่างไม่สามารถหนีพ้นไปจากแผนของเขาได้ เขาให้ความสนใจกับสนามรบ และหลบออกไปด้านข้าง  ในฐานะที่เป็นเจ้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์ หรือแม้กระทั่งเป็นอัจฉริยะที่มีคุณสมบัติมากที่สุดในแดนสวรรค์มาหลายพันปี  สิ่งที่เขาต้องทำก็คือไม่ว่าจะเป็นเทพ ผู้ติดตามหรือกระสุนปืนใหญ่ไร้ค่า ล้วนเป็นส่วนที่ทำให้แผนของเขาก้าวหน้า

ทุกคนอยู่ในแผนของเขา

ขุนเขาเหนือขุนเขานี้

จะไม่มีปลาหลุดรอดพ้นร่างแหออกไปได้

ในตาข่ายนั้น แม้ว่ามีปลาใหญ่พยายามดิ้นรนต่อสู้  เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนีไปจากแผนก้าวหน้าของเขา... เพราะนี่คือแผนที่เขาวางไว้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด  ทุกชีวิตที่อยู่ภายใต้สติปัญญาของเขา ไม่มีทางเข้าใจและอธิบายได้

 “ขอข้าพักก่อน ให้ข้าพักก่อน! พวกเจ้าหดหัวเป็นเต่าน่ารำคาญมาก!”  เย่ว์หยางสร้างพายุหลุมดำสามครั้งต่อเนื่องและใช้พายุหลุมดำอัดกระแทกใส่สนามพลังของซื่อเสินสามครั้ง น่าเสียดายพายุหลุมดำซึ่งสามารถทำลายโลกและสวรรค์ได้  ไม่สามารถผ่านพลังเทพของซื่อเสินได้  แม้ว่าจะถูกทำลายในตอนท้าย แต่ซวงหานและจ้าวซีที่มองดูอยู่ด้านนอกถึงกับตกตะลึง

 “สมแล้วที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งขุนเขาเหนือขุนเขา!”  เฮยโจวก็รู้สึกทึ่ง

 “โจมตี!”

ดูเหมือนว่าเทพหรดีซาฟงพอไม่ได้มีคนช่วยปกป้องดูเหมือนจะบ้าไปแล้ว

เขาผสานลมกับไฟเข้าด้วยกัน และใช้พลังเทพกลั่นควบแน่นเป็นกงจักรไฟความเร็วสูงขนาดใหญ่และวิ่งเข้าหาเทพบูรพาซื่อเสิน

ในกลางกงจักรร้อนเป็นกงจักรสมบัติระดับกึ่งเทพกำลังหมุนด้วยความเร็วสูง

นี่คือการผสานระหว่างลมกับไฟ

ขับเคลื่อนด้วยพลังเทพ

ร่วมกับความคมกล้าของสมบัติระดับกึ่งเทพ

คราวนี้สนามพลังแตกออกเหมือนกับมีดร้อนฟันใส่ชั้นน้ำแข็งบาง  ซื่อเสินไม่ถนัดเรื่องพลังป้องกัน เขาเด่นในเรื่องพลังโจมตี ในที่สุดเขาปล่อยให้ซาฟงทำลายสนามพลังได้ในที่สุด

แม้ว่าซาฟงจะสิ้นเปลืองพลังเทพไปมากกว่าครึ่ง แต่อย่างน้อยก็กำจัดม่านพลังป้องกันออกไปได้ จากนั้นคือเวลาล้อมสู้ที่แท้จริง

ซวงหานมีสีหน้ายินดี

จ้าวซีก็ยินดีเช่นกัน

ทั้งสองคนร่วมมือกันกลั่นสร้างพลังเทพ ผสานกับคัมภีร์อัญเชิญและอสูรพิทักษ์ในมือพวกเขา

เทพพายักซวงหานถือโซ่น้ำแข็งสมบัติกึ่งเทพคุมอยู่ทางด้านซ้าย  เทพอุดรจ้าวซีคุมอยู่ทางขวา และตรงกลางเป็นเทพประจิมเฮยโจวซึ่งรออยู่เป็นเวลานานแล้ว  พวกเขาไม่เคยคาดว่าซาฟงจะสามารถฆ่า หรือทำร้ายซื่อเสินจนบาดเจ็บสาหัสได้  นั่นเป็นไปไม่ได้  พวกเขาเพียงหวังว่าซาฟงจะสามารถบั่นทอนพลังเทพของซื่อเสินได้  เขาไม่เด่นในด้านพลังป้องกัน  ถ้าไม่ใช่เพราะจีอู๋ลี่ปลอมตัวเป็นชี่เฉียวทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บภายใน  ซาฟงคงไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือ  แม้จนบัดนี้ทั้งสามคนกังวลว่าซาฟงจะทำให้ซื่อเสินโกรธและสังหารเสีย

กระบี่วิถีกำศรวลยังคงอยู่ในมือของซื่อเสิน เตรียมใช้เข่นฆ่าสังหารทันที

นับเป็นข่าวดีที่เขาไม่ทำเช่นนี้

ซื่อเสินรอให้ร่างกายฟื้นฟูเอง

พลังเทพใช้สร้างสนามพลังเพื่อป้องกันศัตรู อีกด้านหนึ่งใช้เบี่ยงเบนความสนใจและเยียวยารักษาตนเอง

แน่นอนว่าเฮยโจวจอมเจ้าเล่ห์รู้ดีว่าอาการบาดเจ็บที่ซื่อเสินถูกจีอู๋ลี่โจมตีไม่สามารถรักษาได้ในระยะเวลาอันสั้น อาการบาดเจ็บนั้นเพราะถูกของวิเศษจากจีอู๋ลี่ เว้นแต่เทพในตำนานมาเอง ไม่มีใครคลี่คลายแก้ไขได้ ซื่อเสินพยายามใช้พลังเทพป้องกันและรักษาตนเองในระหว่าง  ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงโจมตีเฮยโจวไปนานแล้ว แต่กลับถูกซาฟงทำให้ทุกอย่างสุดวิสัย

 “ฮ่า....” ซื่อเสินดูเหมือนตระหนักว่าเขาไม่สามารถรักษาตัวได้ในระยะเวลาสั้นๆ

เพราะซาฟงโจมตีอย่างเดียว ก็ทำให้เขารำคาญหงุดหงิดอย่างยิ่ง

กระบี่เทพยังคงสะพายอยู่ด้านหลัง

ซื่อเสินยอดฝีมือที่หยิ่งในศักดิ์ศรีแห่งขุนเขาเหนือขุนเขาที่สุดชักกระบี่เทพวิถีกำศรวลและโจมตีเทพหรดีซาฟงทันที

เมื่อเผชิญหน้ากับกงจักรบินและพลังโจมตีที่บ้าคลั่งของซาฟงใช้นิ้วชี้ซ้ายปัดพลังโจมตีได้อย่างนุ่มนวล

ปราณกระบี่ที่น่าทึ่ง

ปราณกระบี่ที่แหลมคมยากอธิบายเป็นคำพูด เป็นการสังเคราะห์พลังเทพและพลังเจตจำนงที่ซื่อเสินสร้างขึ้นแล้วยิงไปทางซาฟงที่กำลังบ้าคลั่ง พลังทะลุทะลวงกงจักรเพลิงอย่างง่ายดายตรงไปที่ระหว่างคิ้วของซาฟงด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า  กระบี่ของซื่อเสินชี้ไปยังจุดยุทธศาสตร์สำคัญที่สามารถสังหารได้ทันที ไม่มีใครเทียบได้

 “ระวัง!” เทพอุดรเจ้าซีร้องเรียก ทว่าสายเกินไป

 “ฮึ่ม!”  ในฐานะสุดยอดฝีมือ เฮยโจวมีเวลาตั้งตัวเป็นธรรมดา  แต่เขาไม่ยินดีสิ้นเปลืองพลังเทพช่วยกระสุนปืนใหญ่ใช้แล้วทิ้งอย่างซาฟง  สิ่งที่สำคัญที่สุดเขาไม่ต้องการให้ซื่อเสินจับจุดอ่อนและฉวยโอกาสรุกไล่พลิกสถานการณ์

ถ้าเขาต้องเสียสละซาฟง เขาสามารถชนะในภาพรวมได้

เฮยโจวไม่สนใจแม้แต่น้อย

ซาฟงเดิมทีถูกตัดสินให้เป็นกระสุนปืนใหญ่ที่ใช้แล้วทิ้ง จะตายก่อนหรือตายช้าไม่มีอะไรแตกต่างกัน

โซ่น้ำแข็งกางคลุมท้องฟ้าเหมือนตาข่ายรวบจับซาฟงด้วยความเร็วสูงเหมือนจับสัตว์ร้ายแล้วลากซาฟงออกมาพ้นจุดอันตราย เลือดพุ่งเป็นประกายขึ้นไปบนท้องฟ้า  แม้ว่าซื่อเสินไม่สามารถฆ่าซาฟงได้ทันทีเพราะซวงหานช่วยเขาได้ในนาทีสุดท้าย  แต่ปราณกระบี่ก็ยังกรีดลึกเข้าที่หน้าอกและท้องของซาฟง บาดแผลลึกเห็นกระดูก โลหิตฉีดพุ่งหยดลงบนโซ่น้ำแข็งเป็นรอยด่างดวงเหมือนดอกไม้โลหิต

ครั้งนี้ซาฟงอ้าปากค้างตกใจทำอะไรไม่ถูก

ไม่มีใครอยากเชื่อ

ในท้ายที่สุดก็เป็นซวงหานที่ช่วยชีวิตซาฟงไว้  คู่กัดที่เป็นพันธมิตรที่ขัดแย้งกันบ่อยช่วยเขาไว้

 “เจ้าบ้า, ข้าสามารถรับมือได้ เจ้าไม่ต้องเสแสร้งมีน้ำใจ!” เย่ว์หยางแสดงบทซาฟงได้ดีขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง  ต่อให้เป็นตัวซาฟงเองไม่ทราบว่าจะแสดงได้สมบทบาทขนาดนี้หรือไม่

 “อย่าเข้าใจผิด!  ข้าไม่ได้ช่วยเจ้า ข้าแค่อยากเห็นเจ้าถูกซื่อเสินฆ่าตายช้าๆ เท่านั้น!”  ซวงหานยิ้มเยาะกล่าวแดกดัน

 “เจ้า..ซื่อเสิน..คนที่สามารถฆ่าเจ้าก็คงเป็นข้าซาฟง  ขอแสดงความยินดีด้วย ตอนนี้เจ้ายั่วให้ข้าโมโหได้สำเร็จ!” ดวงตาเย่ว์หยางในร่างซาฟงกลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธ เปลวไฟและพายุพลังเทพเผาระเบิดออกมาจากร่างม้วนเป็นเกลียวทำให้ภาพของโลกดูบิดเบี้ยว  เฮยโจวหงุดหงิดที่ซวงหานสอดมือเข้าไปช่วยซาฟง นี่ไม่ใช่แผนเดิมของเขา  แต่เดิมเขาต้องการให้ซาฟงบ้าคลั่งก่อนจะแลกชีวิตและถูกกระบี่สังหาร  แล้วเขาจะระเบิดพลังสู้กับซื่อเสินต่อ  เขาคาดไม่ถึงว่าซวงหานจะเข้ามาแทรกแซง ทำให้แผนล้มเหลว โชคดี่ที่หลังจากตั้งสติได้ ซาฟงแค่ได้รับบาดเจ็บ ประกอบกับแรงกดดันจากไม้ตายของซื่อเสิน ทั้งจากแรงกระตุ้นจากซวงหาน  ทำให้ซาฟงไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ติดอยู่ในกับดักความบ้าคลั่ง  คาดว่าเขาจะช่วยบั่นทอนพลังเทพของซื่อเสินได้มาก กลายเป็นเรื่องเกินคาดที่ไม่แน่นอน 

เฮยโจวไม่ได้มองดูซาฟงที่ค่อยๆ อยู่ในสภาพคลั่ง ทุกคนจ้องมองซื่อเสิน

ซื่อเสินผู้นี้ ทำให้เขาไม่อาจผ่อนคลายได้แม้แต่วินาทีเดียว

อาจพ่ายแพ้ได้ทันที

เนตรทมิฬของเฮยโจวดูเหมือนมองเห็นใจกลางพายุของซาฟง ลำแสงสีทองจากคัมภีร์อัญเชิญระดับทอง  นั่นไม่ใช่ของจริง  แต่นั่นเป็นเครื่องเหนี่ยวนำให้สงบจิตใจ  ไม่มีอะไรต้องสงสัย เขารู้ว่าซาฟงจะใช้อสูรพิทักษ์ เขารู้สึกยินดีในใจ

ซาฟง เจ้ากระสุนปืนใหญ่ใช้แล้วกำลังสู้อย่างสิ้นหวัง วันนี้จะต้องฆ่าซื่อเสินได้แน่นอน

นอกจากนี้เขายังมองสบตาไปทางจ้าวซีและซวงหาน พันธมิตรทั้งสองไม่มีอะไรผิดปกติ  ดูเหมือนพวกเขาจะฉลาดมาก ที่พวกเขาไม่เปลี่ยนค่าย  ค่ายตะวันออกมีเพียงซื่อเสินคนเดียว ค่ายตะวันตก นอกจากมีหมากลับและ พวกเขามีกำลังมากมายเพื่อเอาชนะได้  จ้าวซีและซวงหานไม่มีทางเล่นตลกกับชีวิตในอนาคต... แม้แต่ซาฟงก็รู้อะไรหลายๆ อย่าง จ้าวซีและซวงหานเข้าร่วมในศึกเทพ  ขอเพียงกลับไปได้ไม่เป็นอันตราย พวกเขาจะทำอะไรต่อได้บ้าง?

เฮยโจวตอนนี้รู้สึกสบายใจ

เขาลอบยิ้มมุมปาก

ซาฟงที่อยู่ข้างหลังเขาเหมือนกับสายฟ้า เสียงดังสนั่นสั่นสะเทือนไปทั้งโลก

เทพหรดีตอนนี้ดูเหมือนระเบิดพลังเทพของเขาทั้งหมดออกมาอย่างไม่มียั้ง และพลังรุกโจมตีนั้น แม้แต่เฮยโจวก็ยังลอบตกใจ  แม้ว่าคนผู้นี้จะมีอิทธิพลเล็กน้อย แต่ที่สำคัญพลังเทพของเขาไม่อาจประมาทได้

แผ่นดินที่ถูกพลังของซาฟงฟาดใส่เกิดอุโมงค์ขนาดใหญ่ลึกหลายสิบเมตรยาวหลายกิโลเมตร ทั้งหินและศิลาสลายเป็นผุยผง

เมฆบนท้องฟ้าถูกดันห่างออกไปหลายพันไมล์

ฝุ่นโคลนร่วงลงเป็นพายุ

จากฝุ่นควันที่คลุมมิดทั้งฟ้าและดินที่ว่างเปล่า  ซาฟงพุ่งเข้าใส่เหมือนกับวัว เป้าหมายสูงสุดของเขาก็คือซื่อเสินผู้หยิ่งยโสเทียมฟ้า

เฮยโจวไม่รู้ว่ามุกมังกรของซาฟงนั้นร่างจริงคือเย่ว์หยาง

เขาเห็นเย่ว์หยางสู้อย่างจนตรอก

รู้สึกมีความเสียดายอยู่ในใจ

เขาจะหาน้องที่เชื่อฟังและใช้งานง่ายจากที่ไหนอีก?  คนที่เป็นเหมือนกระสุนปืนใหญ่ใช้แล้วทิ้งใช่ว่าจะหาจากที่ไหนก็ได้  เขาเชื่อว่าในอนาคตจะไม่มีอีกต่อไป ยิ่งมองดูเขายิ่งรู้สึกเสียดายจริงๆ!  อย่างไรก็ตามกระสุนปืนใหญ่จะว่าไปแล้วก็เป็นหมากที่มีหน้าที่เสียสละอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? นั่นเป็นหมากที่ไม่มีค่ามากนัก  เฮยโจวลำบากใจในช่วงเหตุการณ์ใหญ่ๆ อย่างนี้ เขาจะทำตัวมากน้ำใจเหมือนสตรีได้อย่างไร?  พันธมิตร?  เกิดมาเพื่อถูกขาย  น้องชายผู้นี้เกิดมาเพื่อถูกส่งไปตายในฐานะวีรบุรุษ  ชีวิตที่น่าสมเพชก็เป็นหมากตัวหนึ่งเท่านั้น

เฮยโจวคิดเยาะเย้ยอยู่ในใจ และเขาแค่แค่นเสียง

                      หัวใจเขาเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ จนชาด้านเหมือนก้อนหิน

ตราบเท่าที่เจ้าฆ่าซื่อเสินได้

อย่าว่าแต่ซาฟงเลย ต่อให้ต้องจ่ายมากมายเพียงไหน เขาจะยอมทุ่มเท