เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1187 ข้าก็ชอบการแสดงของเจ้า

 

 

ตอนที่  1187  ข้าก็ชอบการแสดงของเจ้า

“เจ้ายังไม่ตายอีกหรือ?”  เฮยโจวหลุดคำพูดออกมาขณะมองตะลึง

 

ซาฟงที่ควรจะตายไปนานแล้ว

เขาลุกขึ้นมาทันที

ถ้าเขาไม่ตาย เขาควรจะแกล้งนอนตายกับพื้นต่อไป  แต่นี่เขารีบลุกขึ้นมาแย่งคนอื่นพูดคำสั่งเสียสุดท้าย นี่หมายความว่าอย่างไร?

เฮยโจวไม่เข้าใจซาฟงจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นี้กระตือรือร้นจะพูดคำสั่งเสียสุดท้าย อย่างนั้นเขาก็คงซาบซึ้ง  อย่างไรก็ตามสถานการณ์ที่เลวร้ายแบบนี้ไม่ว่าใครแสดงตัวออกมา นับเป็นความช่วยเหลือที่ทรงคุณค่า... แต่สำหรับเจ้าโง่ที่โดนทุบแทบตาย กลับกระตือรือร้นออกมาต่อสู้แย่งชิงกับทุกคน เฮยโจวอดตื่นเต้นไม่ได้

ซวงหานที่ทั้งตัวลุกไหม้ เหมือนกับเห็นผีขณะที่มองดูซาฟงข้างหน้าเขา

ซื่อเสินดูตกตะลึงเช่นกัน

เขาเห็นเย่ว์หยางเหมือนแม่ค้าปากตลาดยืนอยู่ข้างถนนชี้นิ้วด่าใส่จีอู๋ลี่  “เจ้านี่โง่เหมือนไก่ตาย ดูซิว่าข้าหมายความว่ายังไง  พวกเจ้าทำอะไรไม่ได้หรือไง? ซื่อเสิน เจ้าเจอกับปีศาจแมงมุมใยรักคอยควบคุม  เฮยโจว เจ้าเจอกบหลุมดำกลืนดาวควบคุมไว้  จ้าวซี! เจ้าพบเจอแมลงควันมอมเมาควบคุมอยู่ แม้แต่ซวงหานเจ้าได้เจอแมลงวันเปลี่ยนน้ำแข็งเป็นไฟที่น่ารังเกียจ  แต่ข้าไม่ได้เจออะไรเลย เจ้าดูถูกคนเกินไปแล้ว ข้าไม่เห็นด้วย เจ้าจะต้องใช้อสูรพิเศษมาควบคุมข้า ไม่อย่างนั้นข้าขอประท้วง และประณามเจ้า.”

“ซาฟง!  ตอนนี้ไม่ใช่เวลามายุ่งกับเรื่องนี้!”  ซวงหานตวาดลั่นราวกับฟ้าร้อง

“อะแฮ่ม”  เฮยโจวหลั่งเหงื่อพรั่งพรู

“อย่างนั้นเจ้าหมายความว่า ข้าต้องใช้เครื่องมือกับเจ้าอย่างนั้นหรือ?”  จีอู๋ลี่ไม่โกรธ แต่เขายังยิ้มได้ ดูเหมือนเขาอารมณ์ไม่เลว แต่ในดวงตาของหยวนจี๋มีแววอำมหิต

“ถ้าเจ้าไม่สามารถหาอสูรพิเศษออกมายับยั้งข้าได้  ข้าจะรบเร้าเจ้าไม่เลิกรา!”  เย่ว์หยางสาบานว่าเขาไม่ยอมแพ้

“ความจริงแล้วไม่ใช่แค่ซาฟงเจ้าเท่านั้น แต่รวมทั้งชี่เฉียว ชิงหวิน ข้ามีอสูรพิเศษไว้คอยยับยั้งแล้ว..  ข้าเสียใจมากจริงๆ นึกว่าเจ้าถูกซื่อเสินฆ่าตายไปแล้ว คาดไม่ถึงว่าเจ้ายังรอดชีวิตอยู่ เพราะมีอสูรมากมายที่ใช้ควบคุมหยุดยั้งเจ้าได้ ข้าไม่สามารถเลือกที่ดีที่สุดออกมาได้สักครู่หนึ่ง  ข้าจะเรียกออกมาสักหลายตัวให้เจ้าเลือกวิธีตายเอาเองดีไหม?”  จีอู๋ลี่ถามและขอโทษที่เขาเลินเล่ออย่างอดทน

“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ต้องบอกว่าไม่ดีแน่! เรียกออกมาหลายๆ ตัวหน่อย ข้ารับได้หมด!”  เย่ว์หยางดีใจพยักหน้า

“หมดหวังกัน!”  ซวงหานเอามือกุมหน้า

การรู้จักและอยู่ในค่ายเดียวกับเจ้าโง่นี่ นับเป็นความอับอายในชีวิตของเขาจริงๆ!

เฮยโจวยังคงก้มหน้าและไม่พูดอะไร การเอาเจ้านี่ไปใช้เป็นเหมือนกระสุนปืนใหญ่ ทำให้สติปัญญาของเจ้าผู้นี้ถูกบั่นรอนหรือไม่ เฮยโจวคิดทบทวน  เทพทักษิณเทียนโฉวผู้เงียบขรึมตลอดเวลาแค่นเสียงเยาะเย้ย และใช้ดาบเทพดื่มหิมะชี้มาทางเย่ว์หยางที่ปลอมตัวเป็นซาฟง “เจ้าไม่ใช่ซาฟง คืนร่างเดิมเดี๋ยวนี้ เผยออกมาว่าเจ้าคือใคร?”

ซวงหานประหลาดใจ

เฮยโจวเงยหน้ามองดูเย่ว์หยางและดูเหมือนต้องการค้นหาข้อบกพร่อง

ใช่แล้วซาฟงนั้นโง่แล้วโง่อีก ไม่ควรจะเป็นเช่นนี้ ก่อนหน้านี้เพราะทุกคนพุ่งความสนใจไปที่ตัวซื่อเสินทั้งหมด จึงละเลยเจ้าผู้นี้ไปโดยปริยาย นึกย้อนดูตอนนี้น่าสงสัยจริงๆ

ซาฟงโง่ขนาดนั้นจริงๆ หรือ?

จีอู๋ลี่ปรบมือหัวเราะ “ข้าสงสัยมากในตอนนั้น  ในที่สุดตอนนี้ข้าแน่ใจแล้วว่าเจ้าถูกทุกคนรุมล้อม ไม่เพียงไม่ถูกฆ่าเท่านั้น แต่เจ้ายังหลอกทุกคนได้!  เจ้าโง่ซาฟงตายไปแล้วด้วยน้ำมือของเจ้า  เจ้าสามารถหลอกเฮยโจว หลอกซวงหาน หลอกจ้าวซีที่มีกระจกวิเศษได้  แต่ความจริงเจ้าไม่สามารถหลอกข้าได้ ชี่เฉียว ความจริงคนที่ซ่อนตัวได้ดีที่สุดของขุนเขาเหนือขุนเขาก็คือเจ้า!”

เย่ว์หยางยักไหล่

และผายมือให้ทุกคนเห็นทันที

เขาถอนหายใจ  “จีอู๋ลี่สมกับเป็นจีอู๋ลี่จริงๆ ข้าชี่เฉียวตรวจสอบตัวเองว่าอำพรางตัวเองได้ดีแล้ว เฮยโจวผู้เคยเป็นพันธมิตรกับเขามาหลายพันปีก็ยังไม่สงสัย นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าเห็นแค่ปราดเดียวก็มอง ร้ายกาจจริงๆ!”

พลังเทพของซาฟงบนร่างของเขาสลายไปอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนไปเป็นภาพชี่เฉียว

หอกกลืนมังกรระดับกึ่งเทพอยู่ในมือเขาเหมือนกับเปลวไฟมังกร

เขายื่นมือออก

วัตถุโบราณที่ลดพลังคู่ต่อสู้และเจตจำนงราชันย์ของจีอู๋ลี่ถูกขับออกไปรอบๆ ตัว แม้จะไม่มีคัมภีร์อัญเชิญ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเทพอาคเนย์ชี่เฉียวผู้นี้เข้าใจถึงเจตจำนงราชันย์แล้ว สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดหอกกลืนมังกรพ่นพลังไฟเทพของเทพมหาอัคคีทันที  พลังเทพที่ยังเหมือนปีนั้น หยวนจี๋ราชาฟ้านักสู้อันดับหนึ่งแห่งฟ้าเหนือฟ้าเห็นแล้วนัยน์ตากระตุก เขาไม่กล้ารอดู

ซื่อเสินงงงวยราวกับว่าไม่รู้จักน้องชายของเขา

ซวงหานปากอ้าค้าง

ไม่มีทาง

ชี่เฉียวแข็งแกร่งและทำตัวไม่โดดเด่นหรือ?

เขารู้แจ้งเจตจำนงราชันย์และยังคงเป็นเทพอาคเนย์อย่างเงียบๆ  แม้ขณะถูกฆ่าก็ยังไม่เปิดเผยพลังที่ร้ายกาจแท้จริงอย่างนั้นหรือ?  แต่ภาพที่ปรากฏอยู่ข้างหน้าเขาแข็งแกร่งมากเกินไป ไม่มีทางจะเชื่อได้จริงๆ!

ทุกอย่างที่อยู่ต่อหน้าเขาเป็นเรื่องจริง

โลกนี้บ้าไปแล้ว...

น่าท้อแท้เหลือเกิน

“จีอู๋ลี่ อสูรที่เจ้าจะใช้ข่มข้า คือตัวอะไร?” เย่ว์หยางปลอมเป็นชี่เฉียวในครั้งนี้ควงหอกกลืนมังกรอย่างห้าวหาญ แล้วใช้หอกกลืนมังกรชี้ไปที่หยวนจี๋ พูดอย่างเย็นชา  “หรือจะให้หยวนจี๋ขยะอันดับหนึ่งแห่งฟ้าเหนือฟ้ามาเล่นกับข้าก่อน  รอให้ข้าส่งเขากลับไปผนึกแดนลับเทพสังหารส่งมอบตัวให้เทพมหาอัคคีแล้วค่อยมาสู้กับเจ้าดีไหม?”

“ชี่เฉียว, ขึ้นอยู่กับเจ้า เจ้ามดแมลงน้อย!”  หยวนจี๋โกรธ แต่เขาไม่อาจสู้เทพมหาอัคคีและเทพสุดยะเยือกในอดีตได้ นั่นทำให้เขาอดโวยวายไม่ได้

อย่างไรก็ตามเขากลัวพลังเทพของเทพมหาอัคคีที่อยู่บนหอกกลืนมังกรเล็กน้อยเท่านั้น

นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายกับการตอแยมัน อย่าแตะต้องเป็นดีที่สุด

เพราะเขาผสานเข้ากับอสูรพิทักษ์ จึงทำให้ไม่มีวันตาย ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะต้องตาย  แต่ความเจ็บปวดจากพลังเทพของเทพมหาอัคคีหลังจากรุกเข้าร่างกายไม่ใช่สิ่งที่หยวนจี๋ยินดีนึกถึง นอกจากนี้จีอู๋ลี่ยังเตรียมการไว้สำหรับชี่เฉียว เขาไม่จำเป็นต้องลงมือเป็นพิเศษ

ทันทีที่คิดเรื่องนี้ หยวนจี๋โกรธ แต่เขาไม่ได้ลงมือเอง

เขาได้แต่เตรียมพร้อม

ตรงกันข้าม จีอู๋ลี่จ้องมองเย่ว์หยางอยู่นาน และดูเหมือนว่าเขาประหลาดใจที่หมากตัวนี้ไกลเกินแผนของเขา

เทพทักษิณเทียนโฉวอยู่ด้านตรงข้าม

เขาสงสัยเป็นอย่างมากว่าเจตจำนงราชันย์ของชี่เฉียวอำพรางคงไม่ได้มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้  มิฉะนั้นเขาไม่สามารถอัญเชิญคัมภีร์ได้อย่างไร?  บางที่ชี่เฉียวอาจมีทักษะพิเศษสามารถสร้างภูมิกันหรือทำลายกฎสวรรค์ที่สร้างขึ้นโดยโบราณวัตถุ  แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าชี่เฉียวรู้แจ้งเจตจำนงราชันย์เหมือนกับซื่อเสิน  ด้วยฝีมือและศักยภาพของชี่เฉียวเป็นไปไม่ได้!

ต้องการลักไก่หรือ?

ฝันไปเถอะ!

“ชี่เฉียว! เจ้าจะต้องพ่ายแพ้ตลอดไป!”  เทียนโฉวเงื้อดาบดื่มหิมะและตวัดดาบไปทางเย่ว์หยางที่แปลงร่างเป็นชี่เฉียวถือหอกกลืนมังกร

พลังปราณดาบเคลื่อนที่ได้อย่างไม่จำกัดแม้ว่าพลังจะน้อยกว่าพลังเทพของซื่อเสิน  แต่ดาบดื่มหิมะอาวุธเทพและพลังเทพของเทียนโฉว ถ้าเป็นมาตรฐานก่อนนี้  ท่านี่เทพอาคเนย์ชี่เฉียวคงไม่สามารถรับได้!  ทั้งซวงหานและเฮยโจวเห็นและรู้ผลได้อย่างชัดเจน  ถ้าชี่เฉียวไม่มีเจตจำนงราชันย์ ถ้าไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสไม่มีผลนอกไปจากนี้แน่นอน

แต่จากนี้ไป จะเกิดอะไรขึ้น?

ชี่เฉียวรู้แจ้งเจตจำนงราชันย์หรือไม่?

จีอู๋ลี่ไม่มองสนามรบ แต่หันไปมองสีหน้าของซื่อเสิน

ดูเหมือนเขาต้องการค้นหาความผิดปกติชี่เฉียวจากซื่อเสิน

ซื่อเสินสีหน้าเฉยเมย

ไม่มีความโกรธ ยังคงถือดีเหมือนเดิม

ไม่มีใครสอดแนมภายในใจของเขาได้ ไม่มีใครสำรวจอะไรจากสีหน้าของเขาได้ ต่อให้เขาติดอยู่ภายในสายใยรักก็ตาม ซื่อเสินก็ยังแข็งแกร่งประดุจหิน

“น่าเบื่อ!”

เย่ว์หยางไม่ต้องใช้หอกกลืนมังกรในมือ  เขาแค่ถอยหลังในพริบตาเทเลพอร์ตพ้นแนวพลังโจมตีจากดาบเทพดื่มหิมะของเทียนโฉวได้ในพริบตา

ในขณะเดียวกันเทียนโฉวไม่ทราบว่าเทเลพอร์ตมาอยู่ต่อหน้าเย่ว์หยางเมื่อไหร่ เขาใช้ดาบดื่มหิมะฟันใส่หน้าอกเย่ว์หยางทันที

นี่คือไม้ตายที่โดดเด่นแข็งแกร่งที่สุดของเทียนโฉว

ส่งให้เย่ว์หยางเทเลพอร์ตออกไปหมื่นเมตร

เขาขมวดคิ้ว

ใช้มือแตะที่อกก็พบว่ามีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย

ไม่มีการโจมตีโดยตรง แค่พลังโจมตีดาบเดียว เขาสามารถใช้ปราณดาบฝ่าอากาศได้... ทักษะสังหารของเทพทักษิณเทียนโฉวนับว่าถึงระดับสุดยอดจริงๆ!  ไม่น่าแปลกใจ พลังดาบของเขาน่าจะแข็งแกร่งพอๆ กับซื่อเสินและเฮยโจว เมื่อว่าถึงพลังสังหาร เทพทักษิณเทียนโฉวเรียกได้ว่าเป็นยอดของคนในทำเนียบขุนเขาเหนือขุนเขา

เทียบกับการเคลื่อนไหวของเย่ว์หยาง เทพทักษิณเทียนโฉวตกใจหนักเมื่อรู้ว่าเขาลงมือล้มเหลว

ลอบโจมตีล้มเหลว?

เขาไม่คาดคิดเลยว่าพลังโจมตีของเขาจะล้มเหลว!

ไม่ต้องพูดถึงการล้อมฆ่าชี่เฉียวก่อนหน้านี้ เขาลอบฆ่าโดยใช้แผนการ ดาบของเขาดื่มเลือดทั้งของซื่อเสินและเฮยโจวมาแล้ว!  ทันทีที่เขาใช้ไม้ตายสังหาร แม้แต่บุรุษอันดับหนึ่งแห่งขุนเขาเหนือขุนเขาซื่อเสินก็ยังไม่สามารถหลบพ้นถูกโจมตีที่อก อวัยวะภายในบาดเจ็บ  แต่ชี่เฉียวผู้นี้หลบได้อย่างปลอดภัย? และดูเหมือนจะได้รับบาดแผลทางผิวหนังเล็กน้อย?

ชี่เฉียวผู้นี้รู้แจ้งเจตจำนงราชันย์จริงหรือนี่?

ในพริบตานั้น

ในฐานะมือสังหาร เทียนโฉวสั่น...ถ้าชี่เฉียวไม่รู้แจ้งเจตจำนงราชันย์ เขาหลบพ้นไม้ตายสังหารจากดาบเทพดื่มโลหิตของเขาได้ยังไง?

คนอื่นไม่รู้ แต่เมื่อเขาเห็นเย่ว์หยางหลบได้ ที่อกเขามีแค่แผลถลอก ทำให้เขารู้สึกผิดหวังนัก

เขาคิดว่าชี่เฉียวผู้นี้หลอกลวง ไม่มีทางรู้แจ้งเจตจำนงราชันย์อย่างแท้จริง

มิฉะนั้นเขาจะได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?

พวกเขาทั้งหมดลืมไปจุดหนึ่ง ซื่อเสินก็มีเจตจำนงราชันย์ ภายใต้การลอบสังหารของเทียนโฉว ซื่อเสินใช้นิ้วจับดาบเทพดื่มหิมะ ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บภายในอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  เทียบกับซื่อเสินในตอนนี้ ความรู้สึกภายในของเทียนโฉว เขารู้สึกว่าชี่เฉียวลื่นไหลเหมือนทาน้ำมันยากจะบดขยี้เอาชนะได้

“ข้าชอบลูกเล่นของเจ้า ทำได้ไม่เลว”  จีอู๋ลี่โล่งใจเมื่อมองปราดแรก ชี่เฉียวยังได้รับบาดเจ็บภายใต้ดาบดื่มหิมะ  แสดงว่าเขาไม่ได้เหนือกว่าซื่อเสิน  ตราบใดที่เขาไม่เหนือกว่าซื่อเสินมากนัก อย่างนั้นไม่จำเป็นต้องกังวล!

“โอว..ฉันใดฉันนั้น ข้าก็ชอบการแสดงของเจ้าด้วย!”  เย่ว์หยางย้อนกลับเหมือนกับสุภาพชน

“เจตจำนงราชันย์หรือนั่น? เฮอะ.. ยอดเยี่ยมตาย...”  หยวนจี๋แค่นเสียงเยาะเย้ย

“ระวังด้วย, ชี่เฉียวก็มีความแข็งแกร่ง”  เทพทักษิณเทียนโฉวรีบเตือนจีอู๋ลี่และหยวนจี๋ไม่ให้ประมาท

“ข้าจะโยนเขาเข้าสู่โลกแห่งความหวาดกลัวทันที!  ตราบใดที่ไม่มีเจตจำนงราชันย์  อย่างนั้นเขาจะติดอยู่ในนั้นตลอดชีวิต และต้องประสบกับความทรมาน!”  จีอู๋ลี่กดมือลงที่คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เรียกอสูรร่างมนุษย์ที่มีหน้าบิดเบี้ยวและกงล้อวงหนึ่งอยู่ข้างหลังเขา

อสูรร่างมนุษย์นั้นสวมหน้ากากดูลึกลับ มองมาทางเย่ว์หยาง ตาของมันเปล่งแสงวาบหนึ่ง

ซวงหานลอยเข้าหาเย่ว์หยาง

เขาปล่อยโซ่น้ำแข็งนับพันสายหวังว่าจะช่วยป้องกันคลื่นพลังโจมตีแรกให้เย่ว์หยางในรูปลักษณ์ชี่เฉียว

โซ่น้ำแข็งของเขาเปลี่ยนเป็นไฟในอากาศและพยายามเผาผลาญตัวเอง

แต่สายเกินกว่าจะร้องเตือน

ซวงหานขวางอยู่ข้างหน้าเย่ว์หยาง ทั้งร่างถูกดูดเข้าไปในดวงตาประหลาดของอสูรร่างมนุษย์ลึกลับ... จากนั้นวงล้อแสงด้านหลังอสูรร่างมนุษย์ก็มีภาพเล็กๆ ของซวงหานดิ้นรนอยู่ในวงล้อแสง เขาส่งเสียงครวญครางดูเหมือนรับความทรมานไม่สิ้นสุดอยู่ในนั้นโดยไม่มีเวลาหยุดพักแม้แต่น้อย

โซ่น้ำแข็งน้ำนับไม่ถ้วนบิดตัวอยู่ในวงล้อแสง และภายใต้ลำแสงที่ฉายอยู่ในท้องฟ้าโซ่พลันเปลี่ยนเป็นไฟแล้วม้วนกลับเข้าไปในวงล้อ

เฮยโจวมองเห็นภาพข้างหน้า

เขาใจตกวูบ

จีอู๋ลี่ได้ศึกษาขอบเขตการควบคุมของแปดเทพแห่งขุนเขาเหนือขุนเขามาเป็นอย่างดี  ซวงหานไม่ใช่ว่าอ่อนแอ แต่กลับไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้าจีอู๋ลี่ พลังน้ำแข็งใช้ไม่ได้ แล้วเขาเล่าจะ? เขาควรจะทำยังไงดี?

“ฆ่าเฮยโจว ร่างจีอู๋ลี่น่าจะดูดซับพลังเทพของเฮยโจว..  หยุด...”  ชิงหวินที่นอนอยู่บนพื้นตะโกนอย่างอ่อนล้า

“ว่าไงนะ?”  เฮยโจวสีหน้าเปลี่ยนไป  นี่คือแผนที่แท้จริงของจีอู๋ลี่หรือ?