เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1191 เข้าใจคนโง่คือคนฉลาดที่สุด

 

 

ตอนที่  1191  เข้าใจคนโง่คือคนฉลาดที่สุด

เฮยโจวแค่นเสียง

เขาไม่เคยปฏิเสธว่าเขาร้ายกาจหยาบช้า

 

ในฐานะมีใจทะเยอทะยานต้องการโค่นล้มซื่อเสินเพื่อยึดตำแหน่งบุรุษอันดับหนึ่งแห่งขุนเขาเหนือขุนเขา เฮยโจวไม่เคยรู้สึกว่ามีปัญหาใดๆ กับวิธีการที่ไร้ยางอาย ตราบใดที่ทำลงไปไม่ว่าจะด้วยค่าใช้จ่ายอะไร ก็ถือว่าคุ้มค่า ข้อตกลงสำหรับผู้สมรู้ร่วมคิด ความชั่วร้ายและการหลอกลวงเป็นเพียงเรื่องปรุงแต่ง  แต่เฮยโจวก็ชอบสิ่งเหล่านี้และยังรู้สึกว่าการที่คนอื่นโกรธและกลัวตนเองนั้นคือคำชมตามธรรมชาติ

อย่างไรก็ตามเฮยโจวพบว่าการสมรู้ร่วมคิด การวางแผนแลวทรามและการหลอกลวงของเขาเทียบกับจีอู๋ลี่แล้วเป็นเหมือนการละเล่นของเด็ก

เมื่อเทียบกับจีอู๋ลี่แล้ว เฮยโจวแทบจะรู้สึกได้เลยว่าเขากลายเป็นคนดี

เฮยโจวเชื่อว่า

ในโลกนี้ไม่มีใครชั่วช้าเลวทรามน่ากลัวยิ่งกว่าจีอู๋ลี่อีกแล้ว....  เทียนโฉวปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นลูกชายตนเองยินดีมอบทุกอย่างให้เขา  แต่จีอู๋ลี่มองว่าการเสียสละและการอุทิศตนนี้เป็นรางวัลสำหรับการสมรู้ร่วมคิดของเขา

ความพยายามอย่างไม่เห็นแก่ตัวของเทียนโฉวทำให้เขาถูกเหยียดหยาม

ทำให้หัวใจมนุษย์เหน็บหนาวได้จริงๆ!

เฮยโจวมองดูจีอู๋ลี่ที่กำลังยิ้มต่อหน้าเขาและกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

เขาไม่เคยใส่ใจถึงชีวิตบุตรและภรรยาของเขา และเงื่อนไขเหล่านั้นไม่ได้ใช้เพื่อข่มขู่เขา  แต่จีอู๋ลี่กล่าวว่านี่เป็นกลยุทธ์อย่างไม่ต้องสงสัย  กลยุทธ์การสาดโคลน  ไม่ว่าจะตกลงกันได้หรือไม่ก็ตาม ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน  จีอู๋ลี่กำลังวางตัวหาข้ออ้างสาดน้ำโคลนลงบนหัวเขา  ในกรณีนี้หากเขาปฏิเสธ อย่างนั้นซื่อเสินและบุรุษลึกลับที่ไม่ใช่ชี่เฉียวจะต้องมองเขาด้วยสายตาดูถูกดูแคลน และวาดภาพเขาว่าเป็นคนโหดเหี้ยมแต่ไม่กล้าต่อต้านจีอู๋ลี่

นี่คือสิ่งที่จีอู๋ลี่ต้องการ

 “ซื่อเสิน!  ข้าคงไม่รอด มุกประทีปราตรีข้าขอมอบให้เจ้า ถ้าเจ้ารอดชีวิตไปได้ ช่วยหาเจ้าของที่เหมาะสมให้มันด้วย ข้าไม่ต้องการให้มันเป็นเหมือนดาบดื่มหิมะ...”  เฮยโจวตะโกนเหมือนกับว่าเขาไม่อาจรอดชีวิตได้  เขาไม่ต้องการเพิ่มสมบัติให้จีอู๋ลี่ก่อนเขาตาย

ต้องการจะดูดซับพลังเทพมืดและชิงสมบัติเทพประทีปราตรีหรือ?

ฝันไปเถอะ!

การตายของเฮยโจวจะไม่เป็นไปตามความคิดและจิตใจเจ้าเล่ห์ของจีอู๋ลี่ เขายอมมอบสมบัติเทพให้ศัตรูมากกว่าปล่อยให้หลานชายที่สนิทกว่าได้ไป!

ซื่อเสินแค่นเสียง  “เฮอะ, ในหมู่พวกเจ้าล้วนแต่มีแผนกันทั้งนั้นอย่ามายุ่งกับข้า!”

เขาปฏิเสธ

ไม่ว่าจีอู๋ลี่จะเป็นใคร เขาไม่สามารถหยุดเขาไม่ให้ดูถูกเฮยโจวได้  จีอู๋ลี่นับว่าจิตใจเจ้าเล่ห์จริงๆ  แต่เฮยโจวก็ไม่ใช่ตัวดีเช่นกัน!

อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางกลับถามอย่างกระตือรือร้น  “เทพประจิมผู้นี้ไม่โง่ ถ้าท่านไม่ถือสา ข้าจะช่วยเก็บประทีปราตรีให้เจ้าก็ได้  ถ้าเจ้าต้องการคืนก็จ่ายค่าฝากนิดๆ หน่อยๆ”

 “เจ้าคิดว่าค่าฝากที่เหมาะสมสำหรับเทพสมบัติประทีปราตรีนั้นเท่าไหร่?”  เฮยโจวไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นจีอู๋ลี่ถาม

 “เนื่องจากเป็นสมบัติเทพ ค่าฝากต้องไม่น้อยไปกว่าเอาความมั่งคั่งของอาณาจักรเทพประจิมทั้งหมดมาจ่าย ไม่อย่างนั้นก็น้อยเกินไป พูดถึงเรื่องค่าธรรมเนียมการฝากรักษา เช่นความลับของดินแดนลับเทพสังหาร หรือผนึกหุบเขาสวรรค์ หุบเขาโลกธาตุและหุบเขามนุษย์ ฯลฯ ท่านคงไม่เต็มใจยอมรับเงื่อนไขแน่”  เย่ว์หยางพูดถึงเงื่อนไขเหมือนเสือนอนกิน

 “ก็ดี นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการพูด”  จีอู๋ลี่ยอมอนุมัติตามเขา

จากนั้นเขาสั่งเขาสั่งอสูรสยองขวัญและอสูรไม้เก่าทันที  “จับเฮยโจว จะต้องไม่ปล่อยให้เขาตายไปโดยไม่พูดความลับโบราณของดินแดนลับเทพสังหารไม่ได้ และเขายังไม่ได้กล่าวถึงจุดผนึกทางเข้าหุบเขาสวรรค์”

เขาหันหน้าไปมองเย่ว์หยางอีกครั้งเหมือนสหายเก่าที่ไม่ได้พบเจอกันนานและยิ้มเต็มใบหน้า  “แล้วเจ้าสามารถจ่ายค่าธรรมเนียมในการฝากของได้เท่าไหร่?”

เท้าของเย่ว์หยางยังกดอยู่บนหัวอสูรลอยแสง  เขายิ้มตอบเช่นกัน  “เจ้าพูดกับคนอย่างข้าหรือ?  ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด!”

จีอู๋ลี่ไม่โกรธแม้แต่น้อย

แค่โบกมือ

เช่นเดียวกับจักรพรรดิสั่งให้ฆ่าทาสที่ต่ำต้อย นับเป็นสิทธิ์ที่ทำได้

อสูรลอยแสงที่แต่เดิมถูกเย่ว์หยางเหยียบ กลายเป็นแสงสว่างและแสงนั้นเชื่อมกับวงเวทเทเลพอร์ตลึกลับที่คาดเดาไม่ได้ สร้างเป็นกรงอักขระรูนกักเย่ว์หยางไว้ภายใน ในอีกด้านหนึ่งของสนามรบ อสูรไม้เก่าและหยวนจี๋ร่วมมือกันจับตัวเฮยโจว และปล่อยให้จีอู๋ลี่ดูดซับพลังเทพอย่างบ้าคลั่ง

เฮยโจวไม่ได้ต่อต้านอีกต่อไป

เขาเพิ่งขว้างมุกวิเศษประทีปราตรีออกไปทางซื่อเสินที่ติดอยู่ในสายใยรักให้ไกลเท่าที่จะทำได้  

เทียบกับเย่ว์หยางแล้ว เฮยโจวเชื่อในซื่อเสินผู้ที่เขาพยายามฆ่ามาหลายพันปีแล้วมากกว่า ผู้ที่เขาต้องการแทนที่ตำแหน่งบุรุษอันดับหนึ่ง  เขาถ่ายเทพลังเทพมืดส่วนใหญ่ไว้ในมุกประทีปราตรี และมอบให้ศัตรูผู้มีชะตากรรมที่ยังไม่สิ้นสุดวันนี้

ปีศาจแมงมุมอ้าปากพยายามพ่นสายใยรักของนางพันมุกประทีปราตรีไว้

แต่สิ่งที่นางคาดหวังก็คือนางใช้ใยรักกักซื่อเสินได้

แต่คราวนี้ผิดพลาดสิ้นเชิง

ตาของเฮยโจวเป็นประกายเย็นชา

ความรักสำหรับซื่อเสินเป็นอารมณ์รุนแรงเพียงผิวเผิน แน่นอนว่าเป็นเหตุจนใจสุดวิสัย  แต่สำหรับเขาที่เป็นคนโหดเหี้ยมทะเยอทะยาน นั่นเป็นเรื่องตลก

คิดจะใช้ใยรักพันมุกประทีปราตรีเหมือนกับโซ่น้ำแข็งน่ะหรือ?  นั่นเป็นการฝันชัดๆ!

เขาฝากความไว้วางใจภาระหนักทั้งหมดให้กับซื่อเสินโดยไม่เหลือร่องรอยไว้ให้จีอู๋ลี่หลานชายเจ้าเล่ห์ของเขา.. เฮยโจวไม่ได้ต่อต้านและเมื่อจีอู๋ลี่ดูดซับเพลังเทพมืดที่เหลืออยู่เล็กน้อยในร่างของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยอาการเยาะเย้ย ตอนนี้เขายินดีที่จะตายอย่างรวดเร็วดีกว่าจะเห็นจีอู๋ลี่โกรธมาก  แต่เฮยโจวก็ต้องผิดหวัง จีอู๋ลี่ผู้ดูดซับพลังเทพมืดที่เหลืออยู่ในร่างของเขาไม่ได้โกรธ และไม่ได้ฆ่าเขาทันที  แต่กลับตอบแทนเขาด้วยความเคารพ “ท่านลุง, ขอเชิญเข้าไปอยู่ในโลกสยองขวัญก่อน เมื่อข้าต้องการกลับไปเป็นหลานชายของท่าน ข้าค่อยมาพูดทักทาย”

ถ้าไม่ใช่เพราะซวงหานกำลังถูกทรมานอย่างไม่รู้จบ ใครได้จีอู๋ลี่พูดอาจนึกว่าเป็นลูกหลานกตัญญูที่เต็มใจไปเยี่ยมพบญาติผู้ใหญ่ เพื่อให้เฮยโจวสบายใจ

อสูรสยองขวัญใช้เนตรตรึงเทพจับเฮยโจวผู้สูญเสียพลัง ดูดเข้าไปในโลกสยองขวัญ

รวมกับซวงหานที่กำลังอดทนต่อทัณฑ์ทรมาน

แม้ว่าเขาจะไม่มีพลังเทพปกป้องร่าง แต่เขายิ่งเจ็บปวดขึ้นเศร้ามากยิ่งขึ้น

มุกวิเศษประทีปราตรีบินไปทางซื่อเสิน สายใยรักไม่สามารถหยุดยั้งมันไม่ให้เคลื่อนไหวไปข้างหน้าได้ ด้วยความปรารถนาสุดท้ายของเจ้านายมัน มุกประทีปราตรีแหวกอากาศตรงเข้าไปอยู่ในมือของซื่อเสินข้างที่ถือกระบี่วิถีกำศรวล

ตราบเท่าที่กระบี่วิเศษนี้มีอิสระ ซื่อเสินจะฟื้นฟูพลังต่อสู้ได้

ขณะนั้นในดวงตาของซื่อเสินมีแววคาดหวัง

ทันทีนั้นเงาร่างสายหนึ่งพุ่งออกมาทันที

เงาร่างนั้นกางแขนอย่างไม่เกรงกลัวอยู่ต่อหน้าวิถีทางบินของมุกประทีปราตรี

ครืนนนน

เงาร่างนี้ถูกมุกประทีปราตรีพุ่งใส่

อย่างไรก็ตามมีอุปสรรคขัดขวางในช่วงเสี้ยวหนึ่งในพันวินาที เพียงพอให้จีอู๋ลี่เข้ามาขัดขวางกระบี่วิถีกำศรวลยื่นมือรับมุกประทีปราตรีก่อน

แขนของจีอู๋ลี่มีควันพวยพุ่งทันที

มุกวิเศษประทีปราตรีต่อต้านไม่ให้เขาจับ  สมบัติเทพมีวิญญาณรับรู้และปฏิเสธได้  อย่าว่าแต่การยอมรับศัตรูเป็นเจ้านายใหม่

 “ฮ่าฮ่า!  เด็กน้อย ยิ่งดื้อข้ายิ่งชอบ มีสมบัติเทพที่มีความภักดีอย่างแท้จริง ถือว่ามีจิตวิญญาณสูงส่ง ของแบบนี้แหละที่ข้าต้องการ!”  จีอู๋ลี่อดทนความเจ็บปวดในมืออย่างมีความสุข เขาพยายามจับมุกประทีปราตรีโดยไม่ใช้กำลังมาก และเงาดำที่เพิ่งถูกกระแทกนั้นไม่ได้รับความสนใจอย่างสิ้นเชิง นั่นคือร่างมนุษย์ต้นไม้ของเสนาบดีเปาซู่ กลายเป็นผีดิบไปนานแล้ว

มุกประทีปราตรีตกอยู่ในช่วงที่ยากลำบาก อยู่ในช่วงเวลาวิกฤติที่สุด

ติง!

กระบี่วิถีกำศรวลสั่นสะเทือน

โดยที่ซื่อเสินไม่ได้ควบคุม เขาส่งปราณกระบี่ทะลุสายใยรักและกระแทกใส่มุกประทีปราตรี

มุกประทีปราตรีพอได้รับความช่วยเหลือจากกระบี่วิถีกำศรวลก็ระเบิดพลังออกมาทันที  จีอู๋ลี่ร้องลั่น ฝ่ามือของเขาดูเหมือนมีกระบี่นับพันสายทิ่มแทง เขาคลายมือทันที  มุกประทีปราตรีได้รับอิสระทันทีด้วยความช่วยเหลือจากปราณกระบี่วิถีกำศรวล มันหนีออกมาจากสายใยรัก แม้จะมีอสูรไม้เก่าและอสูรสยองขวัญกระทั่งหยวนจี๋ที่ไวที่สุดก็ยังขัดขวางไม่ทันเวลา

จีอู๋ลี่รีบพลิกคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ เตรียมอัญเชิญอสูรออกมาช่วยเขาไล่ตามมุกวิเศษที่หลบหนีไป

วินาทีต่อมา

ความเคลื่อนไหวของเขาชะงักค้าง

เพราะมุกประทีปราตรีลอยข้ามกรงแสงของอสูรลอยแสงร่วงลงมือของเย่ว์หยาง และก่อนที่จีอู๋ลี่จะทันตั้งตัว สมบัติวิเศษทำสัญญายอมรับเย่ว์หยางเป็นเจ้านายใหม่ของมันทันที

เย่ว์หยางยิ้มหน้าบาน ด้วยความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนภูดูพยัคฆ์กัดกันจนบาดเจ็บทั้งคู่ ส่วนตัวเขาเองเปรียบเหมือนจิ้งจอกแก่ขโมยกินไก่ เขาคว้ามุกประทีปราตรีพูดเสียงพึมพำ  “คนมีเสน่ห์มีวาสนาก็อย่างนี้แหละ แม้อยากจะห้ามก็ห้ามไม่ได้ ข้าไม่ต้องการแท้ๆ แต่สมบัติมาเคาะประตูหาถึงหน้าบ้านอ้อนวอนขอให้ช่วยเป็นเจ้านาย อา...นี่ช่างลำบากใจจริงๆ!”

จีอู๋ลี่โกรธจัดจนหน้าเขียวคล้ำ!

ตลอดชีวิตของเขาไม่เคยเกลียดใครมากเท่านี้มาก่อน!

วางแผนอย่างยากลำบาก ในที่สุดกลับคว้าน้ำเหลว

มุกประทีปราตรีหายไปแล้ว ไม่เพียงแต่สูญเสียสมบัติเทพเท่านั้น แต่พลังเทพมืดที่มุกนั้นเก็บพลังไว้ และแผนที่เขากางข่ายดักไว้หวังว่าจะทำให้เขาประสบความสำเร็จ กลับกลายเป็นความอับอายของชีวิต!

เมื่อแผนที่คำนวณไว้ไม่ประสบความสำเร็จ คงต้องใช้กำลัง  พลังความมืดที่สูญเสียไปนี้ จีอู๋ลี่จะได้กินเมื่อใด

เข้าใจแล้ว

จีอู๋ลี่เพิ่งเข้าใจ

ต่อหน้าเจ้าเด็กนี่ควรสังหารเขาด้วยพันดาบ ทำไมเขาไม่ทำเสียเดี๋ยวนี้?

ปรากฏว่าในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ เป็นเขาบังคับมุกประทีปราตรีจนมันไม่มีที่ไปและแสวงหายอมรับเจ้าของใหม่!

แผนการของเจ้าเด็กนี่ร้ายกาจมาก .... เขาใช้ประโยชน์จากตัวเขาเอง  เป็นไปไม่ได้ที่มุกประทีปราตรีจะยอมรับเขา  ตอนนี้เขาถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น  แต่เขาทำให้ง่าย  ดูเหมือนตัวเขาเองเป็นไอ้โง่ที่ถูกกรงอักขระรูนกักขังไว้ จีอู๋ลี่นึกแค้นเย่ว์หยาง นึกอยากจะจับเจ้าเด็กนี่เชือดแล่เป็นชิ้นๆ แล้วต้มกิน...