เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1192 ข้าจะบดขยี้เจ้า

 

 

ตอนที่  1192  ข้าจะบดขยี้เจ้า

จีอู๋ลี่สูดหายใจลึก ชี้นิ้วราวกับจะพูดอะไรบางอย่าง  แต่ขยับริมฝีปากเล็กน้อยไม่มีคำพูดใดเล็ดลอด ออกมา

เย่ว์หยางตะลึง

 

หากจะสบถด่าว่าผู้คน อย่างนั้นจะกระซิบทำไม?

ขณะเขาจะเอ่ยปากพูดประชดสองสามคำ แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าการเคลื่อนไหวนั้นเป็นเพียงการไหวทางยุทธวิธี เขาเทเลพอร์ตมาอยู่ต่อหน้าเย่ว์หยาง นิ้วของเขาเหมือนกับปืนพุ่งแทงหน้าเย่ว์หยาง ขณะที่เด็กหนุ่มจากโลกอื่นคิดไม่ถึงว่าจีอู๋ลี่จะลงมือด้วยตนเองอย่างรวดเร็ว เขาเอนตัวหลบเลี่ยงตำแหน่งสมองทันที

จีอู๋ลี่ไม่เปลี่ยนท่า แต่เท้าขวาของเขายกสูงเตะฟาดเข้าที่ลำตัวส่วนล่างเย่ว์หยาง

ถ้าเขาปล่อยให้จีอู๋ลี่เตะได้ เย่ว์หยางอาจมีคุณสมบัติพอได้ฝึกคัมภีร์ทานตะวัน... แต่เรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้ เย่ว์หยางยินยอมให้จีอู๋ลี่ตบหน้า แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะยอมให้จีอู๋ลี่เตะท่อนล่าง เพราะนั่นคือความสุขในชีวิตของเขา  เย่ว์หยางลงมือในเวลาเดียวกัน เขาพลิกตัวเหมือนกังหันหลบหลีกท่าเท้าอันตรายของจีอู๋ลี่

พลังหมัดหนักราวกับค้อนเทพเจ้า

เมื่อเย่ว์หยางพลิกตัวหลบหนีจากท่าเท้าทำลายทายาท ดูเหมือนว่าเย่ว์หยางจะมีปฏิกิริยาสนองตอบ

จีอู๋ลี่ก้าวยาวไปข้างหน้าควงหมัดราวกับค้อนรอให้เย่ว์หยางหันร่างกลับมา  เมื่อเย่ว์หยางอยู่ในสภาพที่ไม่มั่นคง ร่างของเขาถูกหมัดอัดกระแทกที่ระหว่างอกกับท้อง

เย่ว์หยางกระแทกกับพื้นอย่างช่วยตัวเองไม่ได้

พื้นแข็งถูกกระแทกรุนแรงสั่นสะเทือนกลายเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่

ไม่รอให้ฝุ่นควันจางหาย เย่ว์หยางก็ลุกขึ้นมาแล้ว... มันเร็วกว่าเขาพริบตาเดียวเงาของมันก็มาอยู่หน้าเขา  สิ่งที่เย่ว์หยางเห็นได้ชัดก็คือขาของเงานั้น เย่ว์หยางบินขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วสูงหนีจากพลังเตะที่น่ากลัวจากเงาขานั้น ในพื้นที่เหนือหัวเย่ว์หยางฉีกขาดด้วยพลังน่ากลัวเงาร่างหนึ่งกระโดดออกมาศอกที่หลังศีรษะเย่ว์หยาง... จีอู๋ลี่เปิดศึกโจมตีเป็นพายุบุแคม เขาไม่เคยเปิดเผยจุดแข็งที่แท้จริงของเขามาก่อน

เมื่อเย่ว์หยางร่วงลงมาที่พื้นเป็นครั้งที่สอง ด้านซ้ายขวาจีอู๋ลี่มีอสูรไม้เก่าและอสูรลอยแสงยืนประกบ  พวกเขา พวกเขารวมกลุ่มพลังเลียนแบบบอลระเบิดพลังเทพ

คอยดูแลและระวังจีอู๋ลี่

แม้ว่าเขาจะเข้าโจมตีเย่ว์หยางด้วยตนเอง และไม่ยั้งพลังไว้ตีโต้กลับ แต่ด้านหลังของเขามีอสูรสยองขวัญคอยระวังหลัง

ไม่ต้องพูดถึงว่าในตอนนี้เย่ว์หยางยังไม่มีโอกาสตอบโต้ ต่อให้มีก็ยังพลิกสถานการณ์ไม่ได้  จีอู๋ลี่ไม่เคยให้โอกาสเขาได้สังเกตเห็นจุดอ่อนและข้อบกพร่องของเขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาจะไล่ตามความสมบูรณ์แบบไร้ข้อบกพร่องเสมอ!  เย่ว์หยางโดนทุบร่วงกับพื้น ซื่อเสินติดอยู่ในสายใยรัก สถานการณ์ทั้งหมดถูกควบคุมโดยจีอู๋ลี่

ที่ภาคพื้นปล่อยให้อสูรไม้เก่าและอสูรลอยแสงยิงแสงระเบิดกราด

แรงระเบิดกวาดไปทั่วภาคพื้น

แต่เมื่อควันสลายกระจายออกไป ยกเว้นหลุมใหญ่บนพื้นโลก แต่กลับไม่พบเย่ว์หยางที่ควรจะบาดเจ็บล้มลงอยู่บนพื้น

 “ระวัง! เจ้าเด็กนี่จัดการไม่ง่าย”  หยวนจี๋ที่นั่งสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ  เตือนพวกเขาอย่างจริงจัง เพราะแม้แต่เขาก็ไม่เห็นว่าศัตรูเจ้าเล่ห์ผู้นี้หลบหนีไปได้อย่างไร? มองดูผิวเผินเหมือนจะไม่มีข้อบกพร่อง เขาร่วงลงไปที่พื้นแน่นอนทั้งยังถูกระเบิดพลังเทพกวาดใส่ ไม่ว่ามองยังไงถ้าไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บ แต่ว่าเด็กเจ้าเล่ห์นี่หนีไปได้หรือ?  เข้าใช้ทักษะพิเศษอะไร?  และตบตาเขาที่กำลังจับตามองได้อย่างไร?

 “ทักษะซ่อนตัวหรือ?  นั่นทักษะธรรมดาไม่มีอะไร!”  จีอู๋ลี่ยื่นมือไปเปิดคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เรียกอสูรเหมือนหิ่งห้อยลอยออกมาตัวหนึ่ง

มันสะบัดก้นโรยผงเรืองแสงในอากาศ

ผงแสงไม่หายไปกับสายลม

เริ่มแผ่กระจายออกไป

โลกทั้งโลกเรืองแสงราวกับติดหลอดนีออน

มีร่างคนโปร่งใสยืนอยู่ข้างหน้าจีอู๋ลี่ เขายืนรออยู่เป็นเวลานานแล้ว แต่ไม่มีใครพบ จีอู๋ลี่เห็นเย่ว์หยางยืนอยู่ใกล้ตัวเขามาก แต่เขากลับไม่รู้ตัว นัยน์ตาเขาเย็นชาทันที

 “น่าผิดหวังจริงๆ จีอู๋ลี่, เจ้ามีไพ่อยู่ในมือเล็กน้อยแค่นี้ ยังกล้าออกมาเดินอวดบนถนนอีกหรือ?”  เย่ว์หยางสิ้นสุดการทดสอบ

เขากำลังจะแสดงพลังจริงของเขา

การสู้เพื่อฆ่าจีอู๋ลี่กำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการ

หมัดที่เร็วกว่าสายฟ้าหมื่นเท่าปล่อยออกทันที  ภาพเงาตามหลังสะท้อนอยู่ในม่านตาจีอู๋ลี่  อสูรลอยแสงผู้ช่วยที่มีความเร็วมากที่สุดของเขาก็ยังมีความเร็วที่ด้อยกว่า  เมื่ออสูรลอยแสงเข้ามาคุ้มกัน จีอู๋ลี่ก็ถูกเย่ว์หยางต่อยที่ท้องอก เป็นตำแหน่งเดียวกับที่จีอู๋ลี่โจมตีเย่ว์หยางก่อนนั้น แต่ระดับพลังแตกต่างกัน หมัดนี้หนักหน่วงกว่าหมัดของเขาก่อนหน้านี้ร้อยเท่า  จีอู๋ลี่อ้าปากค้างราวกับจะพ่นอวัยวะภายในออกมา  ตาของเขาเบิกค้างด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ แต่ร่างของเขาถูกเย่ว์หยางอัดกระเด็นไปหมื่นเมตร

เร็วยิ่งกว่าตอนที่เย่ว์หยางถูกจีอู๋ลี่จู่โจม เย่ว์หยางหายตัวไปรอจีอู๋ลี่อยู่บนท้องฟ้า

จีอู๋ลี่รีบเงยหน้ามอง

แค่เห็นศอกของเย่ว์หยาง หลังศีรษะของเขาสะท้านเหมือนถูกฟ้าผ่า

นี่คือจุดที่เขาโจมตีเย่ว์หยาง เป็นตำแหน่งเดียวกัน เพียงแต่สิ่งที่แตกต่างกันก็คือเย่ว์หยางใช้แรงมากกว่าเขาร้อยเท่า!

จีอู๋ลี่หัวแทบแตกขณะถูกทุบลงไปกระแทกพื้นราวกับอุกกาบาต ปีศาจแมงมุมกางสายใยรักเพื่อรองรับเขาไว้ หากแต่ไม่อาจลดผลกระทบของร่างกายตอนกระแทกพื้นได้

จีอู๋ลี่ตัวหุ้มเต็มไปด้วยสายใยรักกระแทกเข้ากับพื้นศิลา

ตัวของเขาอุดมไปด้วยประสบการณ์การต่อสู้

แม้จะอยู่ในระหว่างปวดศีรษะ แต่เขายังปรับสภาพร่างกายได้ เขาใช้ฝ่ามือและขายันรับไม่ให้ร่างกระแทกจากระดับพลังสูงสุดลดผลเสียหายของร่างกายเวลากระทบกระแทกพื้น เขาสะบัดศีรษะไล่อาการมึนงง เมื่อปรับสายตาได้ เขาพบว่ามีขาคู่หนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าเขา  ขาขวาเตะขึ้นราวกับฝนฟ้าคะนอง ท่านี้เขาเพิ่งเล่นงานเย่ว์หยางไปเมื่อครู่แต่น่าเสียดายที่เย่ว์หยางตอบสนองได้ทันบินขึ้นไปในอากาศแล้วหลบหนีได้

ตอนนี้จีอู๋ลี่ใช้วิธีหลบหลีกแบบเดียวกันด้วยความเร็วสูง

ช่วงขณะที่เขาพุ่งกลับไป จีอู๋ลี่ไม่รู้สึกว่าขาคู่นั้นไล่ตามเขาทันได้อย่างไรและเตะเข้าที่ปลายคาง

เป็นครั้งแรกที่มีเลือดสาดกระจายในอากาศ

หลังจากร่างของจีอู๋ลี่หมุนควงสองสามรอบ เขาจึงค่อยดึงสติกลับมาได้ จึงค่อยรู้ตัวว่า เขาถูกฝ่ายตรงข้ามเตะจนหมดสติไปในช่วงเวลาสั้นๆ  เมื่อใช้มือแตะริมฝีปาก เขาพบว่ามือของเขาเต็มไปด้วยเลือด

ความรู้สึกโกรธ

พลุ่งขึ้นเหมือนเปลวไฟลุกโหม

หลังจากลืมตาได้เขารู้สึกว่ามีวัตถุอย่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง ภาพที่ปรากฏข้างหน้าเป็นเข่าขนาดใหญ่

เขาพุ่งกระเด็นราวกับกระสุนปืนใหญ่ชนกระแทกภูเขาหินถึงสามลูกจมลึกเป็นทางยาวถึงหมื่นเมตรจึงค่อยหยุดได้ในที่สุด ความเจ็บปวดทำให้จีอู๋ลี่โกรธยิ่งขึ้น หน้าของเขาจมลงไปในหินทราย เขากำหมัดแน่นด้วยความอับอาย เขาสาบานว่าจะต้องบดขยี้กระดูกเจ้าเด็กนี่ให้ป่นเป็นผุยผงด้วยมือของเขาเอง  ไม่เคยมีใครที่ทำร้ายเขาสร้างความอัปยศกับความเป็นลูกผู้ชายที่น่าภาคภูมิใจ ในฐานะโอรสสวรรค์ เจ้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์แห่งตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ และลือกันว่าจีอู๋ลี่เป็นศิษย์ของเจ้าตำหนักสูงสุด แต่เขาไม่เคยพบกับความอัปยศมาก่อนในชีวิต!

 “ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้ เพราะการกระทำนี้!”  จีอู๋ลี่กัดฟันเตรียมล้างแค้นเย่ว์หยางให้หนักกว่าพันเท่าหมื่นเท่า

 “นี่คือคำที่ข้าอยากพูดเหมือนกัน”

ไม่รู้ว่าเย่ว์หยางมายืนอยู่ข้างหลังจีอู๋ลี่ตั้งแต่เมื่อใด

จีอู๋ลี่ไม่ทันได้ตอบสนอง เขาคว้าข้อเท้าจีอู๋ลี่ และก่อนที่อสูรลอยแสงและอสูรไม้เก่าจะทันได้เข้ามาช่วยเหลือเย่ว์หยางชูจีอู๋ลี่ในอากาศแล้วฟาดกับพื้นไปมาอย่างมันมือถึงร้อยแปดครั้ง รอจนอสูรลอยแสงที่รวดเร็วที่สุดเข้ามาใกล้เขาค่อยเหวี่ยงจีอู๋ลี่จมเข้าไปในหิน  เขาคว้าคอของอสูรลอยแสงข้างหน้าเขาและกดลงที่แทบเท้าเขา

อสูรไม้เก่ายื่นมือเหี่ยวเฉาคว้าไหล่เย่ว์หยางด้วยความคิดชั่วร้าย

เถานับหมื่นงอกโผล่ออกมาจากร่างของเขา

และแทงลึกลงไปในพื้น

พลังเทพเหี่ยวเฉาก่อให้เกิดมลพิษบนพื้น ไม่ว่าจะเป็นหินโคลน แร่ธาตุพลังงาน จะถูกดูดซับโดยเถารากเหล่านั้น กลายเป็นดินแดนที่มีมลภาวะเป็นสีดำ

เมื่อประสบความสำเร็จในการใช้พลังศักดิ์สิทธิ์  หน้าของอสูรไม้เก่าเริ่มมีความเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงทันที และในที่สุดเขาเริ่มจับพลังแปลกประหลาดของศัตรู

ขณะนั้นอสูรไม้เก่าผสานรวมกับทักษะแฝงเร้นดูดพลังของเจ้านายเขาและหยั่งรากดูดพลังศัตรู

มีเปลวไฟที่เผาผลาญสรรพสิ่งปะทุขึ้นอย่างน่ากลัวจากร่างเย่ว์หยาง

ฉีดคลุมร่างผอมนั้นทันที

จากนั้นเปลวเพลิงปะทุสูงขึ้นไปในท้องฟ้า

อสูรไม้เก่าถูกเผาอยู่ในกองเพลิงส่งเสียงร้องโหยหวนน่ากลัว.. อสูรสยองขวัญต้องการจะเข้าไปช่วยเหลือสหายถูกหยวนจี๋ห้าม  ในอสูรทั้งสองนั้น อสูรลอยแสงรีบไปช่วยจีอู๋ลี่ที่กระเด็นห่างออกไปสองสามกิโลเมตร อสูรไม้เก่าอยู่ในเปลวไฟ เพราะทั้งร่างหยั่งรากลงไปในพื้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะดิ้นรนหลบหนี  แต่ความเจ็บปวดจากการถูกเพลิงอมฤตชำระมากมาย และเพลิงอมฤตเป็นเพลิงที่ใช้ชำระล้างโลกได้...

 “เพลิงอมฤต!”  หยวนจี๋กังวลแทนจีอู๋ลี่ขณะมองดูศัตรู  “ดูเหมือนว่าเราพบเจอศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว!”

 “นี่คือเพลิงอมฤตหรือ?”  ซื่อเสินที่ติดอยู่ในสายใยรักมีความสุข

เขาเคยได้ยินชื่อเพลิงอมฤต แต่ไม่เคยเห็นเพลิงอมฤต

คาดไม่ถึง

วันนี้เขาเห็นจากบุรุษประหลาดที่ปลอมตัวเป็นชี่เฉียวน้องของเขา  เด็กหนุ่มมีเพลิงอมฤตคล้ายในตำนานจริงๆ นั่นเป็นสิ่งที่มีจากตระกูลลึกลับเหนือโลกมหัศจรรย์

เย่ว์หยางกำมือและคว้าผลึกพลังศักดิ์สิทธิ์ขนาดหัวแม่มือที่เหลือจากอสูรไม้เก่าถือไว้ในมือ

เขามองดูจีอู๋ลี่ที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตาจริงจัง

สีหน้าของเขาไม่เคยจริงจังขนาดนั้นมาก่อน

เขาพูดเน้นทีละคำ  “ตอนนี้ เจ้าพูดสั่งเสียได้เลย!”

รังสีฆ่าฟันแน่วแน่ไม่เปลี่ยนแปลงแผ่ออกมาจากเจตจำนงราชันย์ ต่อให้จีอู๋ลี่โง่ก็ยังรู้สึกได้  เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่ไม่มีทางอภัยกันได้อย่างเย่ว์หยาง จีอู๋ลี่เริ่มหวาดกลัวเป็นครั้งแรก รู้สึกเหมือนมีภูเขากดดันจนปากแห้ง  เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก!