เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1249 พลังของป่าโบราณ

 

 

ตอนที่  1249  พลังของป่าโบราณ

ในท้องฟ้ามีดอกไม้ตูมขนาดใหญ่ลอยลงมา

และบานออกทันที

 

ภาพที่เห็นนั้นวิเศษน่าทึ่ง แม้จะใช้คำพูดทั้งโลกก็ยังมิอาจบรรยายภาพที่เห็นได้

เจ้าอ้วนไห่และคนอื่นๆ ที่ยังมึนกันอยู่พอเห็นภาพนี้พากันดีใจแทบบ้าโดยไม่รู้ตัว เทียบกับพวกเขาแล้ว  คุณชายหลี่หมิงและขุนพลเทพไท่หยางไม่ได้ดีกว่ากันมากเท่าใด  แม้ว่าจะไม่ได้กล่าวเกินจริง  แต่กลุ่มของเจ้าอ้วนไห่ที่ก่อนนั้นยังตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู จิตใจของพวกเขาว่างเปล่ามองดูฉากภาพที่งดงามข้างหน้าไม่รู้ว่าจะโจมตีต่อ หรือว่าป้องกันตัวดี

จากแสงวิจิตรงดงามหลากสีสัน ปรากฏร่างของหญิงสาวน่ารักงดงามผิวอมชมพูนางหนึ่ง

ร่างของนางคลุมไปด้วยชุดดอกไม้สีชมพูเหมือนกลีบดอกไม้ที่ไม่มีใครในโลกนี้เหมือนกับนาง

สายแพรสีรุ้งหมุนล้อมรอบตัวนางอย่างไม่รู้จบ  เท้าเปล่าของนางขาวราวกับหยกเหยียบลงพื้นสะอาดพร้อมกับมีดอกไม้รองรับราวกับกลัวว่าจะทำให้เท้าของนางต้องแปดเปื้อนมัวหมอง ข้อมือของนางสวมสร้อยข้อมือเล็ก  นอกเหนือจากนั้นยังมีมุกวิเศษมีพลังลึกลับแทรกอยู่ และมีกระดิ่งเล็กๆ สามลูกส่งเสียงไพเราะเสนาะโสตจนคนฟังได้ยินแล้วไม่คิดอะไร  สิ่งที่ทำให้หายใจไม่ออกก็คือร่างกายนางบอบบางมาก อย่างที่สตรีธรรมดาไม่อาจเทียบได้  แม้นางจะเป็นสาวน้อยไม่โตเต็มวัย  แต่ก็เพียงพอทำให้คนที่เห็นต้องยอมสยบ

บนศีรษะของสาวน้อยผู้นี้ นอกจากหน้าผากที่งดงามแล้วยังมีผลไม้สีแดงสุกใส มีดอกไม้ที่งดงามสามดอกอยู่ด้านบนมีขนาดต่างๆ  หญิงงามลึกลับมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวพิเศษในโลกนี้  ไม่มีใครสามารถรู้ภาษาดอกไม้ ไม่มีใครสามารถเข้าใจถึงดอกไม้นี้ได้

ดอกไม้ทั้งสามนี้มีรายละเอียดพลังงานที่ผันผวน มีพลังเป็นรูปแสงขยายวงโดยรอบ

ไม่ใช่สนามพลัง แต่ดีกว่าสนามพลังของนักรบ

นั่นคือภาพของเทพธิดาบุปผาที่ตั่วตั่วแสดงให้เห็นเมื่อนางเดินอยู่บนพื้นโลก

แน่นอนว่าร่างจริงของนางเป็นเทพธิดาบุปผา ไม่ใช่ดรุณีน้อย  เพราะนางไม่เต็มใจแสดงร่างจริงของเทพธิดาบุปผานอกโลกคัมภีร์  แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเย่ว์หยาง นางก็ยังอยู่ในรูปของดรุณีน้อย เพื่อจะได้อยู่กับเขาได้อย่างสะดวกใจ

“ตั่วตั่วจ๋า... เป็นเจ้านั่นเอง  พี่ไห่อยากพบเจ้าแทบตายอยู่แล้ว!”  เจ้าอ้วนไห่เช็ดน้ำลายที่ปาก และวิ่งเข้ามาหาตั่วตั่วอย่างดีใจ

“หาที่ตาย!”  เย่คงเตะเขากระเด็นออกไปหลายพันเมตร

เจ้าอ้วนบ้านี่สมควรตาย  แม้แต่องค์ชายเทียนหลัวผู้อ่อนโยนที่สุดยังทนมองไม่ได้

เขารั้งโซ่ไฟดึงเขากลับมา

เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่ล้อมวงกินโต๊ะเจ้าอ้วนไห่ทันที  ประมาณว่าเจ้าแมลงสาบอ้วนคันเนื้อคันตัวต้องให้เพื่อนพ้องช่วยเกาหนังหนาๆ ให้ ยิ่งลงมือก็ยิ่งตื่นเต้น

มีการทุบตีกันอย่างสนุกสนานเหมือนเคย  ตั่วตั่วพยักหน้าให้อาจารย์จิ้งจอกเฒ่า

อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าคำนับตอบตามมารยาท

หากตั่วตั่วยังเป็นแค่เพียงอสูรพิทักษ์ของเย่ว์หยาง ในฐานะที่เป็นครูเขาคงไม่เต็มใจใช้มารยาทอย่างนั้น แต่เมื่อเร็วๆ นี้ตั่วตั่วเลื่อนเป็นนางพญาดอกหนามมงกุฎทอง ซึ่งมีศักดิ์ศรีนักสู้ที่สูงกว่า อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าภูมิใจมากแค่ไหนที่ได้รับการคารวะจากนาง ถ้าข่าวนี้กระจายไปทั้งหอทงเทียนพวกนักรบคงหัวเราะเป็นแน่

ไม่ใช่เพียงแค่อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าแสดงมารยาททักทายเท่านั้น แม้แต่เด็กสาวเท้าเปล่านางนวลน้อยรีบคำนับเทพธิดาบุปผานี้ทันที  นี่คือเทพธิดาบุปผาตนเดียวในโลกนี้

นางไม่ใช่อาจารย์จิ้งจอก  นางเป็นอสูรศึก มีสัมผัสถึงพลังเทพได้ไวยิ่งกว่า

ถ้าไม่ได้คุ้นเคยอยู่แล้ว นางไม่กล้าเสียมารยาท

อสูรศึกธรรมดาเมื่อเห็นเทพอสูรก็ยังหมอบลงกับพื้น ไม่ต้องพูดถึงความเคลื่อนไหวของเทพอสูรที่ยกระดับไปเป็นสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้า?

ตั่วตั่วปรากฏตัวในโลกในร่างของดรุณีน้อยที่ปิดกั้นพลังกดดันของเทพไว้ก่อนอย่างสมบูรณ์  หากปล่อยพลังเล็ดลอดออกมาเล็กน้อยเพียงหนึ่งในร้อย ไม่ต้องพูดถึงคุณชายหลี่หมิงที่ตกตะลึงเท่านั้น  แม้แต่ขุนพลเทพไท่หยางผู้หยิ่งผยองไม่เห็นใครอยู่ในสายตาก็อาจปัสสาวะราดทันทีก็เป็นได้!  ขุนพลเทพจะสักเท่าไหนกันเชียว?  ในขุนเขาเหนือขุนเขา บุรุษลึกลับผู้มีพลังระดับเทพแท้นอกจากซื่อเสิน แม้แต่เฮยโจวและนักสู้อื่นที่มีพลังระดับเทพก็ยังถูกพลังกดดันจนนอนราบเช่นกัน

“นี่คือนางพญาดอกหนามมงกุฎทองหรือ?”  บัณฑิตวัยกลางคนที่อยู่ตรงข้ามเย่ว์หยางอุทาน

ทันใดนั้นเอง

เขาส่ายหน้าอย่างเคร่งขรึมอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปนาน เขายืนยันอย่างไม่เต็มใจ  “ระดับเทพ นี่เป็นระดับเทพบุปผาไปแล้ว!  นี่ไม่น่าเป็นไปได้ง่ายๆ นางคืออสูรพิทักษ์ของเจ้า ต่อให้เจ้าทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญตั้งแต่เกิดได้ เจ้ามีอายุกี่ปีแล้ว?  เจ้าฝึกนางได้อย่างไร?  นางเลื่อนเป็นระดับเทพได้อย่างไร?  ไม่, นี่เป็นไปไม่ได้แน่นอน บนศีรษะนางมีดอกไม้สามดอกซึ่งเป็นศูนย์รวมการฝึกปรือของเผ่าบูรพาอมตะ  นางไม่น่ามาถึงระดับนี้ได้!”

เย่ว์หยางไม่ตอบ ความจริงนั้นอยู่ตรงหน้าเขา แม้คนอื่นจะถามก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงได้

สำหรับตั่วตั่วเลื่อนเป็นระดับเทพเจ้า

เขารู้  แต่ระดับดอกไม้ระบุระดับพลังสามดอกนี้คืออะไร?  เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาวกิเลนปิงหยินสอน หรือสองพี่น้องหงส์เพลิงหรือเป็นเพราะเทพมังกรและสุดท้ายอาจเป็นเทพธิดากระบี่ฟ้า...  ตั่วตั่วไม่บอก เขาก็ไม่ถาม  นี่อาจเป็นความลับเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่สะดวกกับการแบ่งปัน  ทุกคนมีความลับ  ถ้าตั่วตั่วต้องการบอก  นางสามารถพูดได้ นางจะพูดออกมาเอง และไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น ในโลกคัมภีร์ ทุกคนไม่ถาม แม้แต่เป่าเอ๋อที่แก่นและซุกซนสงสัยไปทุกเรื่อง นางก็ยังไม่ถาม

ตั่วตั่วไม่ได้ลงมือกับคุณชายหลี่หมิงหรือขุนพลเทพไท่หยาง

ศัตรูที่มีพลังระดับนี้

ไม่คู่ควรให้เทพธิดาบุปผาต้องลงมือ

ถ้าไม่ใช่เพราะเย่คง เจ้าอ้วนไห่ เสวี่ยทันหลาง คนเหล่านี้เป็นสหายของเย่ว์หยาง และอาจารย์จิ้งจอกเฒ่าสุ่ยตงหลิวเป็นอาจารย์ของเย่ว์หยาง อย่างนั้นนางจะไม่มาด้วยตนเอง  อย่างมากก็ส่งแค่ร่างแยกดอกหนามมาก็สามารถทำลายคู่ต่อสู้เล็กน้อยนี้ได้แล้ว

“เพราะศัตรูวางกำลังรออยู่ข้างหน้า ตั่วตั่วต้องรีบออกไปช่วยพี่อู๋เสียกวาดล้างผู้บุกรุกมิอาจอยู่นานเกินไปได้”  ตั่วตั่วพยักหน้าให้อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าเล็กน้อยและยิ้มหวานภายใต้ความสนใจของเย่คงและเสวี่ยทันหลาง เสียงของนางดังเหมือนระฆังเงิน  “ดังนั้นศัตรูสองคนนี้ให้สองท่านรับมือก่อน!”

“สบายใจได้ เดี๋ยวพี่ไห่จะจัดการคุณชายหลี่หมิงด้วยหมัดที่ร้ายกาจของพี่ไห่เอง  ไม่ต้องถึงมือน้องตั่วตั่ว  เจ้าแค่ตบมือให้กำลังใจเราก็พอแล้ว!”  เจ้าอ้วนไห่หน้าบวมเหมือนหัวหมูทำท่าเบ่งกล้ามอวด

“ถ้าเจ้าไม่โม้จะตายหรือเปล่า?”  นางนวลสายลมสาวเท้าเปล่าบิดหูเจ้าอ้วนไห่ ลงโทษตามกฎบ้าน ลืมแล้วหรือว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไร

“โอ๊ยเจ็บนะ หูข้าจะขาดอยู่แล้ว” เจ้าอ้วนไห่ร้องเหมือนหมู

คุณชายหลี่หมิงกับขุนพลเทพไท่หยางมองหน้ากันเอง

ถ้าตั่วตั่วต้องการลงมือ

ทั้งสองไม่มีความมั่นใจในตนเอง

ที่สำคัญการปรากฏตัวของตั่วตั่วน่าทึ่งเกินจินตนาการเกินไป

แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินมาว่านางพญาดอกหนามมงกุฎทองมีพลังน่ากลัว พวกเขาไม่เคยลองสู้มาก่อน และพวกเขาไม่รู้ว่าข่าวลือนั้นจริงหรือไม่ ตอนนี้เขาเพียงได้แต่เห็นในสนามรบ อย่าว่าแต่คุณชายหลี่หมิงเลย แม้แต่ขุนพลเทพไท่หยางก็ไม่ยินดีจะสู้กับตั่วตั่ว

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เมื่อได้ยินว่านางจะไม่ลงมือกับพวกเขา หรือจะให้เจ้าอ้วนบัดซบสู้.. คุณชายหลี่หมิงและขุนพลเทพไท่หยางลอบยินดี

นี่เท่ากับป้อนอาหารให้ตัวเขาเองไม่ใช่หรือ?  นึกว่าจะหาทางกดดัน แต่กลับไม่มีเรื่องนั้น

แม้ในขณะนี้ขุนพลเทพไท่หยางก็ยังสงสัย

นั่นคือนางพญาดอกหนามมงกุฎทองแต่ไม่มีพลังโจมตีแม้แต่น้อย  บางทีอาจมีพลังป้องกันสูงหรืออาจมีความสามารถในการเยียวยาระดับสูงสุด นางพญาดอกหนามมงกุฎทองอาจจะไม่ใช่ประเภทต่อสู้ หรืออาจยังไม่เติบโตเต็มที่ และคงอยู่ในช่วงอายุน้อยก็ได้!

“ไร้สาระสิ้นดี  ข้าคิดว่าเจ้าสามารถทำให้ผู้คนหวาดกลัวด้วยการโปรยกลีบดอกไม้จนเต็มท้องฟ้าอย่างเดียวใช่ไหม?”  ขุนพลเทพไท่หยางมองผิวเผินนั้นดูหมิ่น  แต่ในความเป็นจริงเขารู้สึกหวั่นเกรงความน่าเกรงขามของตั่วตั่ว หลังจากที่ตั่วตั่วปล่อยพลังให้รั่วไหลออกมาทำให้เขาลอบหวาดกลัว นางพญาดอกหนามมงกุฎทองแม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินชื่อมาในรอบหลายพันปี  แต่ในหลายพันปีที่ผ่านมา แดนสวรรค์มีข่าวลือเกี่ยวกับท่านหมื่นบุปผา ได้มีการพบเจอนางพญาดอกหนามมงกุฎทอง แค่วัยเด็กของนางก็ไม่ธรรมดาแล้ว   โชคดีที่นางพญาดอกหนามมงกุฎทองมีความภาคภูมิใจมากและประกาศว่านางจะไม่ลงมือกับตำหนักใหญ่  ไม่อย่างนั้นพวกเขาคิดว่าควรจะล่าถอยเพื่อปกป้องตนเองหรือไม่

“ในนามของข้า ข้าจะให้พลังป่าโบราณกับพวกท่าน”  ตั่วตั่วโบกมือ จุดแสงสีเขียวหลายจุดพุ่ง พุ่งเข้าไปในร่างเย่คง เจ้าอ้วนไห่และเสวี่ยทันหลาง

เย่คงและคนอื่นมองผิวเผินไม่มีการเปลี่ยนแปลง

แต่ขณะนั้นเองพวกเขารู้สึกว่ามีพลังเทพอยู่ในร่างทำให้พวกเขาสามารถยืนหยัดได้ตลอดไป และสามารถดึงพลังงานจากโลกขึ้นมาฟื้นฟูตนเอง  หากไม่ใช่เพราะโลกมีหัวใจธรณีสารเพียงหนึ่งเดียว พวกเขาคงคิดว่าได้รับหัวใจธรณีสารมาจากอาหมันแล้ว

แม้ว่ารูปแบบพลังป่าโบราณที่เป็นพลังเทพจะมีอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ทั้งยังส่งผลได้ชั่วคราว

แต่

แค่นี้ก็เพียงพอให้เย่คงและเจ้าอ้วนไห่กับพวกสามารถตอบโต้ได้

ความจริงพลังป่าโบราณมีจุดสำคัญมากกว่าสองจุด ทั้งยังมีพลังมากมาย เจ้าอ้วนไห่และพวกจะตรวจสอบพลังทั้งหมดได้อย่างไร?  คนที่เป็นเจ้าของพลังนี้จริงๆ มีเพียงตั่วตั่วกับเย่ว์ปิง  พวกเขาไม่มีเวลาจะทำความรู้จัก สิ่งที่พวกเขาต้องทำตอนนี้คือกลายเป็นนักรบผู้บ้าคลั่ง แต่ละคนเป็นเหมือนหมาป่าหิวโหยสำหรับคุณชายหลี่หมิงและขุนพลเทพไท่หยาง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าอ้วนไห่ผู้ถูกทุบตีอย่างหนักกลายเป็นผู้นำ

ใบหน้าที่บวมปูดของเขามีรอยยิ้ม ขณะวิ่งเข้าหาคุณชายหลี่หมิงราวกับว่าพบเจอพี่เขยในร้านเดียวกัน  “ที่รัก, คุณชายไห่มาแล้ว คันเนื้อคันตัวคิดถึงพี่ไห่หรือเปล่า  ไม่ต้องกลัว พี่ไห่กำลังมาพบเจ้าแล้ว!”