เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1280 จุดสูงสุดและเส้นทางคดเคี้ยว

 

ตอนที่  1280  จุดสูงสุดและเส้นทางคดเคี้ยว

ขุนพลเทพเทียนกุ่ยมองดูมือของเสวี่ยทันหลาง

 

ที่สำคัญมีพลังงานที่น่ากลัวสามารถแช่แข็งได้ทุกสิ่งทุกอย่าง  พลังงานนี้มีลักษณะเฉพาะตนที่เยือกเย็นเป็นพิเศษ ไม่เพียงแต่มีลักษณะเฉพาะตนเท่านั้น แต่ยังแฝงไปด้วยเจตจำนงราชันย์จากความรู้แจ้งของเสวี่ยทันหลาง  แม้ว่าเขาจะยังไม่เติบโตเต็มที่ แต่เจตจำนงราชันย์คือสิ่งที่ขุนพลเทพเทียนกุ่ยไม่อาจประมาทได้ ถ้าเขาไม่เตรียมตัวให้ดีและถูกบุรุษน้ำแข็งผู้นี้โจมตี เชื่อได้ว่าการต่อสู้จะพลิกกลับ 180 องศาทันที

เขาหายใจเข้าออกแรงขึ้น

เสียงคำรามดังเบาแต่พลังพายุสายฟ้าอย่างนั้นแข็งแกร่งพอจะสั่นสะเทือนหุบเขาซัคคิวบัส

รัศมีสีทองเจิดจ้ารวมเต็มร่างของขุนพลเทพเทียนกุ่ยและเปลี่ยนเป็นดาวหางทันที

เมื่อดาวหางพุ่งไปถึงบนฟ้า ก็กลับตัวทันที

ในขณะจะกลับมา ดวงดาวสามารถดึงดูดดาวหางทั้งปวง

“ให้ข้าทำลายเอง!”  เย่คงพุ่งไปที่ดาวหางที่วกกลับมาอย่างน่ากลัวและใช้หมัดทั้งสองปล่อยใส่ดาวหางราวกับภูเขาไฟระเบิดไม่ให้มันกลับไปหาขุนพลเทพเทียนกุ่ย เย่คงเคยต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาทั้งชีวิต เขามีประสบการณ์อย่างมาก เมื่อคู่ต่อสู้พุ่งขึ้นไปในอากาศเขาเข้าใจความร้ายแรงของวิธีการโจมตีนี้ สำหรับคนที่มีพลังระดับนี้อย่างขุนพลเทพเทียนกุ่ย ถ้าเขาเคลื่อนไหวย่อมไม่ใช่การโจมตีที่ร้ายแรง แต่เป็นการหาพื้นที่เปิดเร่งความเร็วและใช้เวลาช่วย แสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวนี้ยิ่งผ่านเวลาไปนานก็ยิ่งน่ากลัว แสดงว่าการเปลี่ยนแปลงของดาวหางนั้นก็คือการกลับมากระแทกพื้น และเชื่อว่าจะไม่มีใครรอดชีวิตจากการระเบิดครั้งนี้ได้

เหมือนกับไข่กระทบหิน

เย่คงกระโดดขึ้นไปและถูกดาวหางพุ่งชนแรง

แม้จะเป็นเวลาหนึ่งในพันวินาทีที่เขาดีดตัวขึ้นไปแล้ว ตลอดทั้งตัวคนเร็วกว่าดาวที่พุ่งลงพื้นถึงสิบเท่า

พื้นโลกหายวับไปอย่างเงียบงัน

และจากนั้น

เกิดคลื่นระเบิดขยายเป็นวงกวาดทำลายพื้นที่รอบๆ อย่างรวดเร็ว และเมฆรูปดอกเห็ดลอยขึ้นจากตำแหน่งที่ชนกับเย่คง  ความล้มเหลวในการขัดขวางด้วยพลังของเย่คงไม่มีทางป้องกันการวกกลับมาของดาวหางได้ของขุนพลเทพเทียนกุ่ยได้ การกระทำเช่นนี้เหมือนไข่กระทบหินนอกจากทำให้ขุนพลเทพเทียนกุ่ยชะงักไปเล็กน้อยเท่านั้น

แต่หลังจากเย่คงเคลื่อนไหวแล้ว เงาร่างสองสายขึ้นไปในอากาศพร้อมกัน

ลงมือสอดคล้องกันโดยปริยาย

ดาวหางที่ร่วงลงมาด้วยความเร็วสูงกับร่างเลือดเนื้อ

แม้ว่ากลับกันจะไม่เกิดอุบัติเหตุ แต่สุดท้ายกลับเดินตามรอยของเย่คง ขุนพลเทพเทียนกุ่ยเปลี่ยนใจอย่างไม่คาดคิด

“พายุน้ำแข็ง!”  พายุหมุนขนาดใหญ่ปะทุขึ้นจากปลายเท้าของเสวี่ยทันหลาง เขาพุ่งไปหาดาวหางกลางอากาศอย่างต่อเนื่อง ในท่ามกลางพายุน้ำแข็ง ดาวหางชะลอความเร็วโดยไม่คาดคิด  พื้นที่ในหุบเขาซัคคิวบัสถูกแช่แข็งและเสวี่ยทันหลางได้รับเจตจำนงราชันย์มาจากประตูเป็นตาย เขาแช่แข็งมิติเวลาได้

“มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างอุดมคติและความเป็นจริง  การเสียสละและความเป็นมิตรสหาย บางครั้งก็สู้ความสำเร็จไม่ได้  พลังคือทุกสิ่งทุกอย่าง!”  เมื่อดาวหางถูกพายุหิมะชะลอความเร็ว ขุนพลเทพพุ่งออกมาพร้อมกับแสงปัญญา

เขาโน้มร่างออกมาครึ่งหนึ่งและเหวี่ยงหมัดดาวตก

หมัดทั้งสองกระแทกใส่ทุกอย่าง

เจตจำนงราชันย์รวมทั้งเสวี่ยทันหลางแตกสลายด้วยหมัดทั้งสอง หมัดหวดใส่อกและท้องของเสวี่ยทันหลางโดยตรง

มองผิวเผินเสวี่ยทันหลางไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ด้านหลังร่างกายเขา พื้นด้านหลังถูกทำลายจากผลกระทบของระเบิดดวงดาวที่เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่ต้านรับ น่ากลัวยิ่งกว่าระเบิดขนาดใหญ่ แรงระเบิดกวาดไปทั่วภาคพื้น ยอดเขาถูกระเบิดหายเหมือนถูกหมาป่ายักษ์กลืนกิน พื้นแยก ตรงกลางเป็นรอยลึกร้อยเมตร

การปรากฏขึ้นของแสงเจิดจ้าบาดตาทำให้เสวี่ยทันหลางมองไม่เห็นอะไร

เขาค่อยๆ ล้มลงกับพื้น

มือทั้งสองข้างอ่อนแรง

และในขณะที่ล้ม เลือดไหลออกจากมุมปากของเขา เพียงกระบวนท่าเดียว  กลุ่มที่ประกาศตัวว่าเป็นอัจฉริยะมีพลังรองจากยอดอัจฉริยะอย่างเย่ว์หยางถูกศัตรูฆ่าทำลายได้ทันที  ทั้งที่ก้าวแรกเย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่ยอมเสียสละก่อนล่วงหน้า

“ไม่นะ!”  องค์ชายเทียนหลัวรีบวิ่งขึ้นมาข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง และเปลี่ยนร่างกลายเป็นดาวตกเพลิงฟ้าและเล็งไปที่ขุนพลเทพเทียนกุ่ยและโจมตีใส่ศัตรู

“เด็กน้อย! ฟังข้าให้ดี พวกเจ้าต้องสู้กับข้าซึ่งหน้า เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้กลอุบายกับข้า!”  ขุนพลเทพเทียนกุ่ยเหยียดมือคว้าคอองค์ชายเทียนหลัวและชูขึ้นในอากาศ

องค์ชายเทียนหลัวตั้งใจจะพินาศไปด้วยกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะดิ้นรนต่อสู้

ขณะนั้นเขาตระหนักถึงระดับการห่างชั้นของเขากับศัตรู

เท่ากับท้องฟ้า

มีเงาเหมือนกับภูเขาทอดทับลงมา

มันทุบศีรษะของขุนพลเทพเทียนกุ่ย  แต่ขณะที่ขุนพลเทพเทียนนกุ่ยถูกโจมตี  ท้องฟ้ากลายเป็นทะเลทันทีและเกิดวังวนขนาดมหึมา ระเบิดดวงดาวคลุมไปทั้งร่างของขุนพลเทพเทียนกุ่ย

มือหยกเรียวยาวยืนออกมาจากความว่างเปล่าและแทงไปที่ดวงตาทั้งสองของขุนพลเทพเทียนกุ่ย

ขุนพลเทพเทียนกุ่ยถูกโจมตีแต่เขายังยิ้มที่มุมปาก

เขาก้มศีรษะลง

เบื้องหลังเงาดำกำปั้นขนาดยักษ์เฉียดแก้มของเขาโดยไม่คาดคิด  แต่กระแทกใส่ร่างขององค์ชายเทียนหลัวอย่างหนักแทน และมือที่เหมือนหยกดึงรั้งโดยพลังดาวระเบิดทะลวงเงาดำที่เหมือนกับภูเขา กำปั้นสีทองปรากฏที่ด้านหน้าเขาทันที

ภายในเสี้ยวหนึ่งในหมื่นวินาทีก็เปลี่ยนเป็นลำแสงนับพันสายโจมตีใส่ขุนพลเทพเทียนกุ่ยที่แทบไม่ได้อยู่ในสภาพป้องกันตัว

พลังโจมตีนี้รุนแรงอย่างแท้จริง  ก่อนหน้านี้เย่คง พี่น้องตระกูลหลี่ เสวี่ยทันหลางองค์ชายเทียนหลัวและแม้กระทั่งมือหยกและเงาดำก็คอยปกปิดซ่อนการโจมตีสุดท้ายได้สำเร็จ พวกเขายอมสละชีวิต

เหมือนกับโจมตีด้วยพลังพายุสุริยะ

และเป็นการลอบโจมตี

สายเกินไปที่จะรอให้ขุนพลเทพเทียนกุ่ยตั้งหลักได้

“ไปตายซะ!” ขุนพลเทพเทียนกุ่ยได้ยินเสียงที่คุ้นเคยคำรามอยู่ในหูของเขา และจากนั้นร่างของเขาที่เหมือนดาวหางจมอยู่ภายใต้การระดมโจมตีด้วยพลังพายุสุริยะ ..... พายุสริยะกวาดล้างไปทั้งภาคพื้นเป็นเวลานาน ยากจะคืนสู่สภาพมิติดังเดิม ท้องฟ้าพื้นโลกหายไปกับการโจมตีครั้งนี้

เมื่อแสงสว่างหายไปหมด

มีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง

กลับเป็นขุนพลเทพเทียนเฉิงที่หายตัวไปก่อนหน้านี้

เป็นเขาที่เพิ่งโจมตีทำลายล้างและเอาชนะขุนพลเทพเทียนกุ่ยผู้ไร้เทียมทาน... นี่เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?  ผู้นี้เป็นคู่ต่อสู้ของเย่คงและเจ้าอ้วนไห่และสหายมิใช่หรือ?  เขาร่วมมือกับเสวี่ยทันหลางฆ่าขุนพลเทพเทียนกุ่ยได้อย่างไร?

“เจ้าลิง, เจ้าหน้าโลงศพ อย่าเพิ่งตาย!   ข้าคุณชายโดนเล่นงานหนักกว่า พวกเจ้าจะมาตายด้วยอาการบาดเจ็บเล็กน้อยนี่หรือ?  ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าตาย ข้าไม่ยอมเด็ดขาด!”  เงาใหญ่และน่าเกลียดคลานออกมาจากพื้นและขุดพื้นรอบๆ อย่างบ้าคลั่ง เขาตั้งใจว่าจะขุดเย่คง และเสวี่ยทันหลางที่เพิ่งถูกฆ่าเพื่อหลอกล่อศัตรู

เจ้าของมือเรียวยาวสีขาวก็คืออสูรนางนวล นางรับร่างองค์ชายเทียนหลัวเอาไว้ หน้าอกของเขามีรูทะลุรอยหนึ่ง

นี่คือพลังโจมตีสุดท้ายของขุนพลเทพเทียนกุ่ย

เดิมทีการโจมตีนี้ต้องการสังหารนางนวลสายลม แต่องค์ชายเทียนหลัวใช้ร่างของเขารับพลังโจมตีแทนนางนวลสายลม ส่งผลให้เขากระดูกหัก อวัยวะภายในบอบช้ำสาหัส ยากจะรอดชีวิตได้

“พวกเขาจะไม่เสียสละอย่างไร้ประโยชน์ เราสามารถฆ่าเทียนกุ่ยได้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสำเร็จแล้ว”  ขุนพลเทพเทียนเฉิงกัดฟัน “เราจะรีบจากไปทันทีและตงฟางจะพบว่าข้ากบฏ ถ้าเจ้ามัวพิรี้พิไรเหมือนหญิงหม้าย อย่างนั้นการเสียสละของพวกเขาจะไร้ผล!  เพื่อชัยชนะสุดท้าย การสูญเสีย และเสียสละเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ บางทีในศึกต่อไปผู้เสียสละอาจเป็นเรา...”

“ทำไมเจ้าไม่ออกมาโจมตีให้เร็วกว่านี้? เจ้า เจ้าเป็นคนฆ่าเจ้าลิง!”  เจ้าอ้วนไห่จับคอเสื้อขุนพลเทพเทียนเฉิงและแผดเสียงอย่างบ้าคลั่ง

“หากปราศจากการเสียสละของพวกเขาโดยไม่มีการหลอกล่อ เจ้าคิดว่าข้าจะสามารถฆ่าเทียนกุ่ยด้วยพลังของข้าได้หรือ? เขามีพลังเป็นอันดับสองรองจากจื่อเว่ย พลังของเขาถ้าเอาไปเทียบกับขุนพลเทพไท่หยางที่เจ้าเอาชนะได้ แข็งแกร่งมากกว่าสิบเท่า  หากข้าไม่มีทักษะแฝงเร้นขุดรากถอนโคน อย่างข้าต้านรับเขาได้ไม่เกินสามกระบวนท่า!  เจ้าต้องสงบใจ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะตายอย่างสูญเปล่า!   ในขณะนี้เราต้องไปกันต่อ จนกว่าจะเจอขุนพลเทพจื่อเว่ยที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกลอบโจมตี มีความเป็นไปได้ว่าอาจช่วยให้เย่ว์ไตตันกอบกู้สถานการณ์ต่อสู้กลับมาได้บ้าง...”  ขุนพลเทพเทียนเฉิงไม่อาจสงบใจได้ต่อไป เขาใช้หมัดทุบร่างปีศาจของเจ้าอ้วนไห่ทันทีพร้อมทั้งสบถอย่างโมโห  “เจ้ารู้ไหมว่าข้าต้องร่วมเสี่ยงชีวิตกับพวกเจ้ามากมายเพียงไหน?   ข้าเดิมพันชีวิตตัวเองและชีวิตครอบครัวของข้า โอกาสสำเร็จมีไม่ถึงหนึ่งในหมื่น แต่ก็ยังร่วมสู้กับพวกเจ้า  เจ้าเข้าใจไหมว่าข้าต้องเสียสละมากมายเพียงไหน? เจ้ารู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าล้มเหลว?  ไม่เพียงแต่ข้าเท่านั้น ทั้งครอบครัว ทั้งตระกูลเผ่าพันธุ์คนที่ข้ารักเป็นหมื่นเป็นแสนจะตายโดยไร้ที่กลบฝัง!”

“ข้าไม่สนใจ พวกเขาต้องไม่ตาย  แผนไม่ได้เป็นอย่างนี้ เป็นเพราะเจ้าเปลี่ยนแผนและฆ่าพวกเขา!”  เจ้าอ้วนไห่ในร่างอสูรหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด

“เจ้าคิดว่าข้าต้องการทำอย่างนั้นหรือ?  ข้าต้องลงมือให้สำเร็จเต็มร้อย  ถ้าข้าไม่สามารถกำจัดรากได้ เราก็ไม่สามารถเอาชนะขุนพลเทพเทียนกุ่ยได้ แล้วเราจะทำอะไรได้เพื่อตอบโต้ตงฟาง?  เจ้าคิดว่าข้าไม่ต้องการกำจัดหรือ? การไม่ยอมทำความเข้าใจจะทำให้การเสียสละของพวกเขาสูญเปล่าเข้าใจหรือเปล่า?  เจ้าคุณชายงี่เง่า เจ้ามีชีวิตที่ราบรื่นไม่เคยพบเจอกับความพ่ายแพ้  เจ้าคิดว่าชัยชนะจะได้มาโดยไม่ต้องเสียสละเลยอย่างนั้นหรือ?  ก่อนนั้นเป็นเย่ว์ไตตัน ตอนนี้เขาตายแล้ว เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะเข้มแข็ง ตอนนี้เจ้าเป็นอิสระอยู่คนเดียว เจ้าต้องการให้พวกเขาตายเปล่าหรือไม่?  เจ้าทำอะไรอื่นได้บ้างนอกจากร้องไห้?”  ขุนพลเทพเทียนเฉิงเตะร่างปีศาจของเจ้าอ้วนไห่ออกไป

“แผนดี แต่เลือกเป้าหมายผิดไปหน่อย” ขุนพลเทพเทียนกุ่ยที่พวกเขาคิดว่าตายไปแล้วปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของขุนพลเทพเทียนเฉิง

ทันทีที่เขาปรากฏตัว ขุนพลเทพเทียนเฉิงแทบทรุดตัวล้มลง

เจ้าอ้วนไห่และนางนวลสายลมแสดงสีหน้าผิดหวัง

แข็งแกร่งเกินไป!  ขุนพลเทพเทียนกุ่ยแข็งแกร่งมากกว่าขุนพลเทพไท่หยางผู้หยิ่งยโสถึงสิบเท่า ในสถานการณ์เช่นนี้ ภายใต้การโจมตีอย่างรุนแรงและทักษะแฝงเร้นของขุนพลเทพเทียนเฉิงที่ใช้พลังถอนรากหญ้าและไม้ตายโดยไม่เป็นอะไรเลยทำให้พวกเขาสิ้นหวัง  “เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นภาพลวงตาที่ตงฟางสร้างขึ้นมา มันไม่มีทางเกิดขึ้นได้!”  ขุนพลเทพเทียนเฉิงเหงื่อเยียบเย็นหลั่งออกจากหน้าผากของเขาไหลลงดิน

“ฮ่าฮ่าฮ่า, เทียนเฉิง ความจริงตั้งแต่เจ้าหายไป ข้าก็รู้ว่าลูกไม้เล็กๆ น้อยๆ ที่เจ้าเล่นแล้ว เจ้าต้องการกบฏหรือ?  ขุนพลเทพผู้บ้าบิ่นซื่อสัตย์  ก่อนจะต่อต้านเทพข้าอยากรู้จริงๆ  อะไรคือเหตุผลกระตุ้นให้เจ้ามีความคิดกบฏ?  แม้ว่าข้าจะไม่เห็นด้วย แต่ข้าก็ขอชื่นชมความกล้าหาญของเจ้าที่กล้าหาวิธีตอบโต้เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางได้  เทียนเฉิง!  เจ้าเป็นนักรบคนแรกในประวัติศาสตร์ของตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์!”  ขุนพลเทพเทียนกุ่ยยื่นมือออกมากดไหล่ของขุนพลเทพเทียนเฉิงจนคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นไม่ให้เขามีโอกาสหลบหนีได้ด้วยมือข้างเดียว

ขุนพลเทพเทียนกุ่ยยกมือขวาสูง  “ขณะที่ข้าพูดว่าข้าจะส่งเจ้าสู่เส้นทางปรภพ ข้าจะไม่รายงาน เพราะความกล้าหาญของเจ้า ข้าจะให้เกียรติกับความซื่อสัตย์ของเจ้า ข้าใจดีที่สุด อาจบอกได้ว่าข้าเป็นสหายที่ดีที่สุดของเจ้า”

ต่อสู้ดิ้นรนไปก็ไร้ประโยชน์  ทันใดนั้นขุนพลเทพเทียนเฉิงกัดฟันคว้าข้อมือซ้ายของขุนพลเทพเทียนกุ่ยที่กดอยู่บนไหล่ของเขาและตะโกน  “เจ้าอ้วนไห่, เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? เจ้าไม่ไปตอนนี้ เจ้าต้องการรอให้ทุกคนที่นี่ตายกันหมดใช่ไหม?  ไม่ต้องมาช่วยข้าแล้ว เจ้าอ้วน ไสหัวไปให้พ้นหน้าข้า  ถ้าเจ้าโชคดีสามารถรอดชีวิตได้จนถึงเวลาที่เย่ว์ไตตันชนะ โปรดช่วยข้าดูแลครอบครัวของข้า  ข้าไม่เคยขอร้องใครมาก่อนในชีวิต  ตอนนี้ข้าขอร้องเจ้า รีบหนีไปเร็วๆ  อย่าให้ข้าต้องตายอย่างไร้ความหมายและไร้ประโยชน์ที่นี่!”

“ไม่, ข้าจะไม่ไป ข้าไปไม่ได้ ข้าจะตายอยู่ที่นี่พร้อมกับเจ้า  อย่างไรก็ตาม เจ้าลิงกับพวกตายหมดแล้ว  ข้าไม่ต้องการมีชีวิตต่อไป!”  เจ้าอ้วนไห่ในร่างปีศาจไม่ถอย แต่วิ่งเข้าหาขุนพลเทพเทียนเฉิงที่แทบจะกระอักโลหิตทันที

นางนวลสายลมยังคงใจเย็นเตรียมพร้อมที่จะบังคับพาตัวเขาหนีไป

คาดไม่ถึง

ขุนพลเทพเทียนกุ่ยปาดมือขวาเบาๆ มิติแตกแยกทันที ร่างของเย่คง เสวี่ยทันหลาง องค์ชายเทียนหลัวและสองพี่น้องตระกูลหลี่โดนโยนออกมาทั้งหมด  ทุกคนยังไม่ตาย แต่ถูกน้ำแข็งพิเศษผนึกไว้จนดูเหมือนรูปสลักน้ำแข็ง  แต่ศพที่ปรากฏก่อนหน้านั้นกลับกลายเป็นก้อนน้ำแข็งที่ผสานรวมกับพลังของขุนพลเทพเทียนกุ่ย และกลับคืนมาที่ร่างของเขา

“กองทัพของพวกเจ้าทั้งหมดถูกทำลายไม่มีใครรอด อย่าว่าแต่ข้ามีความสามารถและเวลามากพอจับเจ้าเลย ต่อให้ทำไม่ได้ข้าก็สามารถฆ่าเจ้าได้ง่าย แค่พวกเจ้าไม่กี่คนยังบังอาจใช้ลูกไม้ต่อหน้าข้าอีกหรือ?  ระเบิดก่อนหน้านี้ของเสวี่ยทันหลาง ข้าก็รู้ความคิดผีสางของพวกเจ้าแล้ว ดังนั้นข้าจึงทำเป็นเล่นตามน้ำ...  เทียนเฉิง, ข้าไม่ต้องการปฏิเสธความกล้าของเจ้า  แต่เจ้าไม่ค่อยโอนอ่อนผ่อนตามต้องการกบฏต่อเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางหรือ ฮ่าฮ่าฮ่า แม้แต่เฒ่ากระดูกผุกร่อนอย่างข้ายังไม่กล้าคิด  เจ้ามันบ้าระห่ำจริงๆ!”  ขุนพลเทพเทียนกุ่ยดึงมือออกและเตะขุนพลเทพเทียนเฉิงกระเด็นไปสิบเมตร จากนั้นแหงนหน้าหัวเราะ

“?”   เจ้าอ้วนไห่และขุนพลเทพเทียนเฉิงมองหน้ากันเองสีหน้างงงวยกันทั้งคู่

ขุนพลเทพเทียนกุ่ยผู้นี้เป็นอะไรไป?

ทำไมเขาถึงไม่ฆ่าพวกเขา?

มีเพียงนกนางนวลสายลมที่มีดวงตาฉลาดมาก ดวงตานางเป็นประกายแวววาวและนางตระหนักถึงความเป็นไปได้บางอย่าง นางดีใจชั่วครู่หนึ่งน้ำตานางก็ไหลออกมา แม้ว่านางต้องการเช็ดออกแต่ก็ทำไม่ได้  “กบฏหรือ?  น่าสนใจดีและน่าติดตาม ข้าจะไม่ร่วมด้วยได้อย่างไร?  เจ้าควรรู้ไว้ว่าตั้งแต่สู้กับจักรพรรดิอวี้เมื่อหกพันปีก่อนข้าก็มีความคิดเช่นนั้น แต่ข้าไม่มีโอกาสดำเนินการ  ครั้งนี้ข้าตัดสินใจแล้ว ขอบ้าไปกับพวกเจ้าด้วย มันน่าประหลาดใจไหม?  ถ้าข้าเข้าร่วมด้วย ยังมีโอกาสสำเร็จได้บ้าง หรือเจ้าต้องการกบฏด้วยกำลังของเจ้า? ต้องการจะพลิกสถานการณ์หรือ?  ล้อเล่นแน่ๆ!”  คำพูดของขุนพลเทพเทียนกุ่ยทำให้เทียนเฉิงตกตะลึง  คนที่อยากกบฏกลับกลายเป็นขุนพลเทพเทียนกุ่ยผู้ซื่อสัตย์ตลอดกาลหรือนี่?