ตอนที่ 1283 หิวและกระหาย
“ออกมาหาที่ตายเองชัดๆ!” ถูว่านคิดว่าในขณะที่ต้องใช้เวลากับสตรีเหล่านี้อย่างอดทนเป็นเพราะด้านหน้ามีพลังปราการแก้วป้องกันพวกนางอยู่ และพลังป้องกันนี้เหนือกว่าพลังของเขาอย่างคาดไม่ถึง แต่สตรีผู้ถือดาบเทพออกมาพูดจาด้วยความหยิ่งยโส ทอดทิ้งสหายผู้คุ้มกันไว้ด้านหลังและออกมาด้านหน้าด้วยความโอหัง
นางจะสู้เขาด้วยดาบเทพในมือของนางอย่างนั้นหรือ?
ดาบเทพนั้นก็คือดาบเทพจักรพรรดิอวี้ในตำนาน
แต่นางจะสำแดงพลังของมันออกมาได้มากเพียงไหน?
ลึกลงไปในแววตาของถูว่านมีแววอำมหิต
เพราะสิ่งที่เขากำลังจะทำลายก็คือนักรบหญิงแห่งหอทงเทียนที่สมบูรณ์แบบ เขาจะทำลายความจองหองของเด็กสาวผู้หยิ่งยโสนางนี้และเหยียบนางไว้ใต้เท้าให้นางได้รู้ถึงความสำเร็จในหัวใจของเขา
บางทีในเวลาไม่กี่นาทีนางจะต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาเหมือนสุนัขราคาถูกร้องขอชีวิตกับเขา
สตรีผู้หยิ่งยโสนี้ เขาจะใช้วิธีทรมานนางให้ได้รับความอัปยศดีไหม? ให้นางคุกเข่าเลียนิ้วเท้าของเขา หรือจะถลกหนังที่ไร้ตำหนิของนางดี? ใช่แล้ว บางทีควรดึงอวัยวะภายในของนางออกมา ใช้ไส้นางต่างด้ายทำให้นางเป็นว่าวมนุษย์บินในท้องฟ้า.... “พลังสี่ศักดิ์สิทธิ์”
องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนค่อยๆ เหยียดมือซ้ายของนาง จากนั้นรวบนิ้วทั้งห้าเป็นกำปั้น
เหนือศีรษะของนาง ประกายไฟฟ้าเป็นพันๆ สายควบแน่นจนอยู่ในรูปของมังกรฟ้าที่ไม่มีใดเหมือนและน่าทึ่ง มันคล้ายกับการปรากฏของรังสีกระบี่ที่มีลวดลายอักขระรูนวิเศษ ปีกเปลวไฟที่เผาทุกอย่างกระโดดขึ้นที่ด้านหลังองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน ความร้อนขนาดนั้นบังคับให้ยักษ์ทองถูว่านต้องถอยออกไปอย่างช่วยไม่ได้ปลุกถูว่านตื่นขึ้นจากจินตนาการ เมื่อถูว่านรู้สึกตัวเขาพบว่าใต้เท้าของเขาตั้งแต่น่องลงไปปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งที่น่ากลัว สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดก็คือพลังแช่แข็งและความร้อนไม่ได้หักล้างกัน แต่เป็นการเสริมเติมเต็มกันและกันทำให้ร้อนมากกว่าปกติ และเย็นผิดกว่าปกติ
นอกจากนี้
ถูว่านยังคงรู้สึกถึงรังสีสังหารซ่อนแฝงอยู่ในนั้นลึกๆ แต่ว่ามีอยู่แน่นอน
เทียบกับสายเลือดสังหารของเขาเองนับว่าไม่เลวเลย ทั้งอาจเป็นพลังที่ก้าวร้าวรุนแรงยิ่งกว่า
รอจนพลังสี่สายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงสายฟ้า อัคคี น้ำแข็งและจิตสังหารผสานเข้าด้วยกันอย่างลงตัวสมบูรณ์แล้วนางจึงใช้ดาบเทพเพื่อแสดงพลังนั้น.... ถูว่านลอบกลืนน้ำลายอยย่างยากลำบากจากความคิดที่ดูแคลนกลายเป็นระมัดระวัง
ตอนนี้
เขาเข้าใจในที่สุด
ปรากฏว่าการฝึกฝนของสตรีชาวหอทงเทียนนั้นมีความพิเศษ
สตรีเมื่อครู่นี้มีพลังป้องกันที่บริสุทธิ์แข็งแกร่ง ไม่มีพลังรุกโจมตีใดๆ ด้วยความช่วยเหลือจากพลังโล่ปราการแก้วซึ่งเป็นทักษะแฝงเร้นของนางสามารถหยุดป้องกันอาวุธง้าวสายเลือดของเขาได้ ตอนนี้สตรีคนนี้กลับทำตรงกันข้าม นางฝึกวิชาแนวรุกแกร่งกร้าวไม่มีการป้องกันใดๆ เลย และทุ่มกำลังทั้งหมดของนางในการรุกเข่นฆ่า เป็นการสู้เสี่ยงชีวิต
ตราบเท่าที่หลบดาบแรกของนางได้ จากนั้นนางเป็นอันจบสิ้น
ไม่มีพลังป้องกัน มีแต่เพียงพลังรุกโจมตีอย่างเดียว ไม่ต่างอะไรกับคนพิการขาเดียวไม่มีอะไรต้องกลัว
“ตาย!”
องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนชูดาบเทพพยัคฆราชขึ้นสูง
พลังศักดิ์สิทธิ์สี่ชนิดกลั่นตัวรวมเข้าด้วยกันและระเบิดออกไปอย่างสมบูรณ์แบบ ขณะนั้นฟ้ากับดินสั่นคลอนภายใต้จิตสังหารของนาง
“โชคดีที่หลบได้” ยักษ์ทองถูว่านแสดงความตั้งใจอย่างเคร่งขรึม แม้ว่าเขาจะเป็นนักสู้ระดับเทพ แต่เขาไม่ใช่เป็นคนสมองตาย เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตัดศีรษะคนอื่นในสภาพเช่นนี้ เขาไม่จำเป็นต้องเสี่ยงบาดเจ็บโดยไม่จำเป็น สิ่งที่ต้องการคือหน้าและเกียรติยศไม่ใช่หรือ? ผู้ที่ได้รับชัยชนะสุดท้ายเท่านั้นและยังยืนหยัดอยู่ในสนามรบเท่านั้นคือผู้ชนะที่แท้จริง
ยิ่งกว่านั้น ไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีที่สิ้นหวังเช่นนี้
แค่หลบหลีก เรื่องก็ง่ายดายแล้ว
เป็นวิธีประหยัดเรี่ยวแรงมากที่สุด
เมื่อได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ทำไมเขาถึงไม่ทำอย่างนั้น?
ถูว่านสะบัดอาวุธสายเลือดและตัดผ่านมิติและในขณะที่กฎสวรรค์และโลกปิดลง เขาก็พุ่งทะยานกลายเป็นแสงสีทองเข้าไปในความว่างเปล่าไม่รู้จบสิ้น และในวินาทีที่เขาจะกลับมา เขาชื่อว่าเขาสามารถย้อนกลับมาต่อสู้ตอบโต้เมื่อฝ่ายตรงข้ามใช้พลังที่แข็งแกร่งที่สุดล้มเหลว เขาจะปรากฏตัวที่ด้านหลังของนางและตัดร่างนางให้ขาดครึ่ง เมื่อถึงเวลานั้นเชื่อว่าสีหน้าของนางคงต้องดูดีมาก
เมื่อเขาหลบเข้าไปในมิติว่าง เขาไม่เห็นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่กำลังใช้พลังฟันโจมตีเต็มที่ แต่ในเสี้ยววินาทีองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนส่งสำนึกไปที่พลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ซึ่งดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดและควบคุมได้ยากโดยไม่ส่งพลังโจมตีออกไป
ราชันย์ปีศาจใต้ยืนขึ้นเหมือนกับไม่รู้อะไร
มือขาวดุจหยกของนาง
กรีดนิ้วลงที่สายผีผาหยกเบาๆ
เสียงติงตังดังขึ้นเหมือนกับน้ำพุในป่า
ในขณะที่ถูว่านคิดอยู่เหมือนกันนั้น แม้แต่สหายจากเผ่ามังกรกลืนสวรรค์คิดว่าถูว่านเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในมิติว่างได้นั้น จู่ๆ เขาไม่สามารถซ่อนตัวได้และร่างของเขาปรากฏอยู่ต่อหน้าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน เขามองดาบเทพพยัคฆราชที่อยู่เหนือศีรษะของนางด้วยความประหลาดใจ “กลับมาฟังเสียงดนตรีที่ไพเราะหรือ? แล้วพายุอีกระลอกเล่า? นั่นคือเสียงสวรรค์ที่สามารถทำให้มิติแตกแยกได้! ราชันย์ปีศาจใต้กรีดนิ้วลงบนสายผีผาหยกอย่างงดงามและโลกทั้งใบสลายกลายเป็นกระแสหมุนวนทันที
“ไม่!” นักสู้จากเผ่ามังกรกลืนสวรรค์หลายคนตกใจเมื่อพบว่าถูว่านที่ตั้งใจจะจู่โจมตอบโต้มิทราบหายไปที่ใด เพราะมิติแตกและพวกเขาหลายคนถูกกระแสพายุมิติดูดกลืนเข้าไป ไม่สามารถหลบออกมาได้ในช่วงเวลาสั้นๆ
ด้านบนดาบเทพพยัคฆราชไม่สนใจว่ามีอะไรขัดขวาง
เริ่มตัดลงมาทีละนิ้วๆ
เจตจำนงทำลายล้างไม่มีพลังที่สองในโลกสามารถท้าทายได้แน่นอน
ด้วยวิธีนี้มองเห็นภาพเหตุการณ์ที่อยู่ข้างหน้า ต่อให้นักสู้ทรงพลังก็ไม่สามารถแสดงพลังออกมาได้... นักสู้ของเผ่ามังกรกลืนสวรรค์ร้องโหยหวนอย่างสิ้นหวัง แน่นอนว่าเสียงของพวกเขาไม่ดังออกมาข้างนอก ถูกพายุมิติดึงดูดลงไปไม่มีทางที่จะส่งเสียงแสดงความกลัวออกมาได้ สิ่งที่ทำให้พวกเขาสิ้นหวังมากกว่าเดิมคือดาบเทพไม่ได้ผ่าร่างของเขาขาดครึ่งเหมือนดาบธรรมดา แต่ฟันเข้าไปในมิติว่างอย่างรุนแรงทำลายมิติคั่นโลกและสวรรค์อย่างสิ้นเชิง
ไม่ว่าร่างกายจะแข็งแกร่งขนาดไหน แม้ว่าจะกลายเป็นผุยผงไปแล้วและใช้ทักษะแฝงเร้นคืนสภาพก็เปล่าประโยชน์ เพราะที่นางทำลายไม่ใช่ร่างมนุษย์ แต่เป็นมิติพื้นที่นี้
พายุมิติแตกทำลายอีกครั้ง
มันพังทลายภายใต้พลังดาบเทพ
ครั้งแรกระเบิดออกมาข้างนอก แต่ก่อนที่จะขยายแรงระเบิดออกไปอย่างเต็มที่ กฎสวรรค์โบราณได้คืนสภาพอยู่ในสภาพดั้งเดิมนิรันดร
นักสู้เผ่ากลืนสวรรค์ผู้อยู่ในใจกลางพื้นที่มิติทำลายไม่มีเวลาร้องไห้เศร้าโศกก็ถูกกำจัดเข้าไปในหลุมดำที่เพิ่งเกิดใหม่ ไม่ว่าจะเป็นร่างมนุษย์หรือวิญญาณถูกทำลายกลับไปสู่สถานะเดิม
ผนึกอมฤต?
กำจัดและผนึกที่แม้แต่เทพเจ้าในตำนานไม่อาจหลบหนีออกมาได้ต่อไป... บางทีอาจเป็นเช่นนี้!
ก่อนที่วิญญาณของพวกเขาจะถูกทำลาย ทันใดนั้นพวกเขานึกพลังทำลายล้างของเทพที่น่ากลัวที่สุด ‘ผนึกอมฤต’!
ถูว่านพบว่าตนเองหลงอยู่ในมิติว่าง และสถานที่ซึ่งเขาจะต้องกลับไปโดยพลังชี้นำลับๆ ถูกทำลายอย่างลึกลับ บางทีนี่อาจเป็นแผนการคิดและเล่ห์เหลี่ยมของสตรีชาวหอทงเทียน พวกนางไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้กับเขาได้ แต่กลับบังคับให้เขาต้องถอยไปได้ อย่างไรก็ตามถ้าพวกนางคิดว่าแค่นี้จะทำให้พวกนางปลอดภัยได้ อย่างนั้นก็เป็นเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่
ไม่ว่ามิติว่างจะไปไกลแค่ไหน เขาก็จะไม่ออกไปจากหอทงเทียน
เพราะในร่างของเขามีทักษะนำทางของเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางไม่ว่าเขาจะโดนโยนออกไปไกลจากหอทงเทียนเพียงไหนก็ตาม
สตรีชาวทงเทียนเหล่านี้เมื่อพบเจอพวกนางครั้งต่อไป เขาเชื่อว่าพวกนางคงหน้าถอดสีแน่นอน ถูว่านควงง้าวสายเลือดและปล่อยให้สำนักนำทางกลับหอทงเทียน
บางทีครั้งนี้แนวโน้มสถานการณ์จะต้องเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
แต่มันจะสำคัญอะไร?
ก็แค่ในหอทงเทียน
สตรีเหล่านั้นและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในหอทงเทียน เป็นไปไม่ได้ที่จะหนีพ้นจากชะตาถูกตัดศีรษะ!
เผ่ากลืนสวรรค์หาทางล้างแค้นมาหลายพันปีแล้ว และจะเริ่มอย่างเป็นทางการในบัดนี้! เมื่อถูว่านกลับไปที่หอทงเทียนและย่างเท้าลงบนพื้นที่หอทงเทียน เขาอดคำรามด้วยความหยิ่งยโสไม่ได้ ต้องการใช้มิติว่างดักเขางั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!
“ท่านเทพนักรบ! เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางได้สั่งให้ข้ารอการมาถึงของท่านเป็นพิเศษ” ในท้องฟ้าไม่ไกลนัก ทหารเกือบหนึ่งร้อยคนจากแดนสวรรค์พุ่งเข้ามาหาเหมือนลูกธนู มีอยู่ห้าคนคุกเข่ากับพื้นแสดงความเคารพนักสู้ระดับเทพ หัวหน้าทหารผู้น้อยไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองดูถูว่าน ได้แต่แสดงคารวะอยู่แทบเท้าของถูว่านเป็นการรายงานตัวต่อเทพที่ลงมาเยือน “สถานที่ท่านอยู่ตอนนี้คือบันไดสวรรค์แห่งหอทงเทียน ยังอยู่ห่างจากหุบเขาแม่น้ำขาวของบันไดสวรรค์ชั้นห้าซึ่งเป็นทางเข้าบันไดสวรรค์ที่แท้จริงไม่ถึงหมื่นกิโลเมตร”
“ดีมาก, ท่านตงฟางมักเตรียมการล่วงหน้าให้คนอื่นอยู่เสมอ ข้าพอใจกับงานที่พิถีพิถันของเขามาก” ถูว่านพอใจยินดีที่ทูตหมอบอยู่แทบเท้าของเขา เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความเอื้อเฟื้อของเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟาง
มีคนอยู่มากมายในแดนสวรรค์ แต่จะมีสักกี่คนที่ได้รับการต้อนรับอย่างสุภาพเช่นนี้?
จักรพรรดิทอง? จักรพรรดิอสูร?
ต้นทุนของพวกเขาจะเทียบได้กับตัวของเขาหรือ?
ไม่ต้องพูดถึงจอมภพแดนสวรรค์ตะวันออก ตะวันตกและเหนือ พวกเขาชอบเล่นตามลม แต่ในที่สุดพวกนี้ก็ว่างเปล่าไม่มีอะไร!
ถูว่านมีความสุข และทันใดนั้นเขารู้สึกว่าจำเป็นต้องแสดงน้ำใจต่อเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางอย่างเร่งด่วนเพื่อตอบแทนความเอื้อเฟื้ออย่างดีของเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟาง “ว่าไปซิ, เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางของเจ้าต้องการทำอะไร? แม้ว่าเราผู้เป็นเทพนี้มีเจตจำนงราชันย์ แต่ก็ไม่รังเกียจจะฟังแผนการของสหายเก่า และข้าเชื่อมั่นในภูมิปัญญาของเขา เขาคงต้องคิดอะไรบางอย่างไว้แล้วใช่ไหม?”
“ถูกแล้ว, เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางพบว่ามีหนูตัวเล็กตัวน้อยของหอทงเทียนบางตัวที่ต้องการลอบสนับสนุนจักรพรรดินีราตรีให้สู้กับราชันย์ไร้ใจ ข้าหวังว่าท่านจะสามารถลงมือสกัดกั้นและฆ่าเจ้าพวกตัวตลกเหล่านี้ที่บังอาจขัดขวางการต่อสู้” หัวหน้าทหารจากแดนสวรรค์มีคารมคมคายนัก เขาประจบสอพลออย่างชาญฉลาดทำให้ถูว่านพึงพอใจราวกับได้ดื่มเหล้าชั้นดี
“กลับไปบอกเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางของพวกเจ้า เรื่องนี้ง่ายมาก เทพผู้นี้สามารถจัดการได้ง่ายๆ ครั้งต่อไปอย่าให้เทพอย่างข้าต้องมารับภารกิจอย่างนี้อีก มันไม่มีความท้าทาย ช่างเถอะ ไม่ต้องบอกพวกเจ้าให้ชัดเจนนักก็ได้ เจ้ากลับไปรายงานหลังจากที่ทำตามคำสั่งแล้ว! ไม่เพียงแค่หนูตัวน้อยที่แอบเข้ามาเท่านั้น แต่ยังเป็นจักรพรรดินีราตรีที่บังอาจคิดสู้กับราชันย์ไร้ใจ เราผู้เป็นเทพจะสังหารนางเองในท่าเดียว!” ถูว่านโบกมืออย่างหยิ่งยโสไล่ให้ทหารเหล่านั้นกลับไป
เขาถือง้าวสายเลือดและใช้สำนึกเทพส่งออกไปในระยะพันลี้
ตรวจหาหนูน่ารำคาญหรือ?
ข้าจะต้องเข่นฆ่าสังหารดับความกระหายเลือดของข้าเสียที
7 ความคิดเห็น:
เป็นแค่ตัวประกอบแล้วซ่า!! ไม่รอดแน่
จะไปเจอใครหนอ
น่าจะจินตนาการอยู่จริงๆตายไปแล้วแน่ๆ
ยังรอดรึ เผลอๆนี่ตายไปแล้วด้วยซ้ำ
รอดรึป่าว
ขอบคุณครับ
จะรอดไปได้กี่ตอนนะ
แสดงความคิดเห็น