เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1295 ความกล้าของเจ้าไม่เท่าไหร่?

 

ตอนที่  1295  ความกล้าของเจ้าไม่เท่าไหร่?

แท่นบูชายัญ บันไดสวรรค์ชั้นที่ห้า

 

เมื่อถูว่านจากเผ่ามังกรกลืนฟ้ามาถึงที่นี่  เขาพบว่าต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะเดินทางผ่านระยะทางหลายพันกิโลเมตรได้

อย่าว่าแต่นักสู้ระดับเทพเลย ต่อให้เป็นนักรบแดนสวรรค์โดยสารเต่าเกาะที่คลานอย่างช้าๆ ก็คาดว่าใช้เวลาไม่มากนัก ถูว่านผู้นี้ไม่ชอบหัวคิด เหมือนกับใช้หัวแม่เท้าคิดเสียมากนึกว่าเขาถูกหลอก

ปัญหาก็คือใครจะหลอกนักสู้ระดับเทพได้?

ไม่ต้องสงสัยเลย

ชาวโลกให้คำตอบได้เพียงมาตรฐานเดียว

ไม่มีความเป็นไปได้อย่างอื่น นอกจากมีเทพที่ทรงพลังมากกว่า

“ขอโทษ, จักรพรรดิอสูรของเผ่าเก้าหัวเจ้าอยู่ไหน?” แม้ว่าถูว่านจะหุนหันพลันแล่นและหยิ่งยโส แต่เขาไม่ได้สมองเสียหายหรือต่อให้สมองพิการ แต่ไม่ถึงขั้นเยียวยาไม่ได้  สำหรับเทพที่สามารถหลอกตนเองโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่ถูว่านต้องทำตอนนี้ไม่ใช่คำรามสบถและด่าว่า หรือยั่วยุโวยวายอย่างบ้าคลั่ง ไม่ต่อสู้รุนแรงกับนักรบเก้าคนที่อยู่ข้างหน้า สิ่งที่เขาต้องทำก็คือตรวจสอบอย่างระมัดระวัง ไม่โมโหอารมณ์เสียตั้งแต่แรกเริ่ม

แดนสวรรค์บนนั้นคล้ายๆ กับหอทงเทียน

ความจริงแล้วไม่ว่าจะเป็นแดนสวรรค์ แดนสวรรค์บนหรือที่ใดๆ ในโลก ไม่ได้มีความสงบสุขเสมอไป

คนอ่อนแอเป็นเหยื่อคนแข็งแกร่ง  และนักสู้ผู้แข็งแกร่งเป็นเคารพนับถือตลอดกาลเป็นผู้ปกครองโลก  เฉพาะบุคคลที่มีพละกำลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น มีเจตจำนงสูงสุดและมีพลังสูงสุดเท่านั้นที่มีสิทธิ์ และแดนสวรรค์บนก็ไม่มีข้อยกเว้น

แม้ว่าถูว่านจะเป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงในแดนสวรรค์บน ตระกูลมังกรกลืนสวรรค์เป็นตระกูลที่ลือชื่อในแดนสวรรค์ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถทำทุกอย่างตามใจตนเอง

ในแดนสวรรค์มีคนไม่มากนักที่ทำให้ถูว่านต้องก้มหัว  ประมุขเผ่าเก้าหัว จักรพรรดิอสูรเป็นหนึ่งในนั้น  ถูว่านไม่เคยเห็นจักรพรรดิอสูรมาก่อน เขาไม่เคยมีเรื่องกับจักรพรรดิอสูร  แต่ความยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิอสูร แม้แต่เขาก็ต้องก้มหัวให้  นอกจากนี้ถูว่านคิดว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับเรื่องนี้  เขาก้มศีรษะให้กับผู้แข็งแกร่งและแสดงความเคารพต่อเทพที่แข็งแกร่งกว่า นี่คือกฎธรรมชาติก็ทำนองเดียวกับคนอ่อนแออื่นก้มหัวให้เขา

“จักรพรรดิอสูรอาจปรากฏตัวแน่นอน และมองเห็นได้จากขอบฟ้า อาจมาปรากฏต่อหน้าเจ้าโดยไม่รู้ตัว”  อสรพิษเก้าหัว หัวเราะ

“ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่นั่งรอสักครู่เล่า อาจจะมีเรื่องสนุกยิ่งกว่านี้ตามมาก็ได้!”  มังกรเก้าหัวไม่ใจเย็นมากนักกับการมาถึงระดับนักสู้ระดับเทพผู้แข็งแกร่ง  ตรงกันข้ามกับเผ่ามังกรสองหัว  ราชินีว่านกูซูและคนอื่นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย การมาถึงของนักสู้ระดับเทพพวกเขาไม่เต็มใจที่จะเห็น  นี่หมายความว่าส่วนแบ่งของแดนล่มสลายแห่งทวยเทพก็ต้องลดจำนวนลงไปอีก

“ฮึ, เป็นแค่มดแมลงสีทองตัวหนึ่งที่เหมือนมนุษย์ แม้ว่าเจ้ารู้สึกละอายใจก็ไม่ควรเป็นเช่นนี้!” บุรุษผู้หยิ่งยโสสีหน้าเจ้าเล่ห์แค่นเสียงเยาะเย้ย

“เจ้าก็ดูไม่เท่าไหร่!”  ถ้าไม่ใช่เพราะจักรพรรดิอสูรซึ่งเขามองไม่เห็น  ถูว่านคงไม่หันหน้ามองและพูดอย่างมีเหตุผล พวกเผ่าภูตบูรพา เขาไม่ควรจะตอแยพวกนี้ดีกว่า  พวกเขามีชื่อและจัดการได้ยาก

“ข้าก็เป็นอย่างนี้แหละ เจ้ามีวิธีฟื้นฟูรูปลักษณ์เดิมของเจ้าไหมเล่า?”  บุรุษหนุ่มผู้หยิ่งยโสถ่มน้ำลายลงพื้น

ถ้าเมื่อครู่นี้ถูว่านไม่ถูกจักรพรรดิอสูรหลอกให้หลงทาง อย่างนั้นถูว่านคงหันหน้าไม่คุยด้วย

และตอบโต้เจ้าผู้หยิ่งยโสนี้ให้ตาย

มิใช่เป็นไปไม่ได้ที่ทุบเจ้าผู้นี้จากนั้นเผาให้เหลือแต่ขี้เถ้าและทำปุ๋ย... ถูว่านรู้สึกว่าในเวลานี้เขาฝึกความอดทน ในเวลานี้เขาต้องทำตัวเป็นเต่าหดหัว

ไม่มีอะไร ต่อให้เป็นนักสู้ระดับเทพ  แต่ก็ยังมีความเข้มแข็ง

ตราบเท่าที่จักรพรรดิอสูรจากไป  จากนั้นค่อยลงมือ อย่างไรก็ตามคนทั้งหมดที่นี่ยังไม่พอมือของเขา

ถูว่านข่มความโกรธที่อัดแน่นในอกมองไปรอบๆ  เขาพบว่านอกจากเผ่าเก้าหัวแล้ว ก็มีพวกเผ่ามังกรฟ้า แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าอีกหลายคนตาย และดูเหมือนจะตายอย่างน่าอนาถ  สำหรับคนที่หยิ่งยโสและก้าวร้าวนั้นเป็นคนเผ่าอสูร พวกเขาไม่จำเป็นต้องเป็นสหายกัน เพียงแต่มาอยู่บนเส้นทางเดียวกัน

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”  ถูว่านรู้สึกว่าเขาสับสนเล็กน้อยจำเป็นต้องแยกแยะไตร่ตรองทุกอย่าง

“ข้างในควรจะเป็นโลกบันไดสวรรค์ที่แท้จริง  เย่ว์ไตตันอาจซ่อนตัวอยู่ในนั้น  อสูรของเขากลุ่มหนึ่งและนักรบหญิงของหอทงเทียนเข้าไปในนั้น เราปฏิบัติตามข้อตกลงกับท่านตงฟาง คอยรั้งอยู่ป้องกันที่นี่”  มังกรสองหัวจากเผ่ามังกรฟ้าแสดงความเห็นกลางๆ อย่างรวดเร็ว

เขาไม่ต้องการล่วงเกินเผ่ามังกรกลืนฟ้า และไม่ต้องการล่วงเกินนักรบระดับเทพ

เกี่ยวกับชื่อเสียงที่ร้ายกาจของถูว่าน เขาได้ยินมานานแล้ว

แน่นอนว่าในใจของมังกรสองหัวนั้นไม่ได้กลัวถูว่านที่อยู่ข้างหน้า แต่เป็นพี่ชายของถูว่านนามถูซื่อและเป็นมือสังหารเทพ  บุรุษผู้นั้นเป็นคนเผ่ามังกรกลืนฟ้าเป็นที่น่าเกรงขามด้วยพลังของเขาเอง  ในแดนสวรรค์บน เทพสังหารถูซื่อ เป็นเทพที่ยืนอยู่ในระดับเดียวกับตงฟาง จักรพรรดิอสูรและราชันย์ไร้ใจ มีแต่เจ้าตำหนักสูงสุดเท่านั้นที่กล้าพูดว่าเอาชนะเขาได้อย่างแท้จริง

มังกรสองหัวลอบคาดเดาว่าเหตุผลที่เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางหลอกถูว่านผู้ที่สมองมีปัญหาเข้ามาในหอทงเทียนเป็นไปได้ว่าพวกเขาต้องการให้ถูว่านตายและกระตุ้นความโกรธของถูซื่อ

ทำไมจักรพรรดิอสูรจึงใช้พลังลึกลับทำให้ถูว่านผู้นี้หลงทางตอนไปได้ครึ่งทาง ไม่ปล่อยให้ได้พบอสูรของเย่ว์ไตตัน

เหตุผลก็คือรักษาชีวิตของเจ้าผู้นี้ไว้

ในบรรดาอสูรที่เข้าไปในบันไดสวรรค์ มีระดับที่สูงถึงระดับเทพถึงสองตน การฆ่าถูว่านผู้นี้อาจไม่ใช่เรื่องยาก  ดังนั้นจักรพรรดิอสูรจึงทำให้ถูว่านไปผิดทาง ไม่ได้หลอก แต่เป็นการป้องกัน แน่นอนว่ามังกรสองหัวเชื่อว่าแค่สติปัญญาของถูว่านเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดถึงจุดนี้

อ่อนแออย่างน่าเศร้าจริงๆ

เมื่อคิดได้เช่นนี้แล้ว มังกรสองหัวพลันรู้สึกว่าตนมีสติปัญญาที่เหนือกว่า จนรู้สึกอดหัวเราะดังๆ ไม่ได้

“เข้าไปข้างใน แล้วดูบันไดสวรรค์ว่าเป็นอย่างไร?  ในสถานที่บ้านนอกอย่างหอทงเทียนไม่มีสถานที่ใดที่ชาวแดนสวรรค์บนอย่างพวกเราเข้าไม่ได้”  ถ้าถูว่านไม่ได้เผชิญหน้ากับจักรพรรดิอสูรที่มองไม่เห็นและไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เขาจะเข้าไปโดยตรงโดยไม่พูดอะไรสักคำ และเขาก็เป็นคนที่มีความสำคัญน้อย ถูว่านรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลก คนระดับเขายังเรียกว่ามีความสำคัญน้อยอีกหรือ?

“เผ่าเก้าหัวของเราไม่ต้องการทำลายข้อตกลงกับเจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางในช่วงเวลาหนึ่ง”  หนอนปีศาจเก้าหัวส่ายหน้าและปฏิเสธ

“......” กู่อั๋งไม่ได้พูดอะไร แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ข้างใน ต่อให้เขาสามารถเข้าไป ก็ยังมีนักสู้ระดับเทพอย่างน้อยสองคนรออยู่ ขืนดึงดันเข้าไปคงถูกโจมตีเป็นเศษขยะ

ตงฟางยังไม่มา เจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้ยังไม่มา ต่อให้มีผลประโยชน์ใหญ่ เขาจะไม่เข้าไปในนั้น

แม้ว่าถูว่านจะเป็นระดับเทพ แต่สติปัญญาของเขามีปัญหาอย่างเห็นได้ชัด!

ราชินีว่านกูซูเหมือนกับพยายามจะเข้าไปใกล้ถูว่านผู้ด้อยสติปัญญาอย่างเห็นได้ชัด  นักสู้ผู้ทรงพลังแต่โง่เง่า หากอยู่ในช่วงการฝึกฝนของนางจะต้องใช้พลังมากขนาดไหน?

อย่างไรก็ตามนางรู้ว่าเป็นเรื่องง่ายที่จะหลอกถูว่าน แต่เป็นเรื่องยากกับการหลอกถูซื่อพี่ชายผู้อยู่เบื้องหลังของถูว่านผู้นี้

ดังนั้นดีที่สุดก็คือไม่ควรหาเรื่องตาย

การล่อลวงเทพเป็นเรื่องใหญ่  แต่ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ไม่สำคัญไปกว่าชีวิตของตนเอง

นางถอนหายใจด้วยความเสียดาย

เป็นเรื่องยากที่จะได้พบเทพที่มีระดับสติปัญญาต่ำอย่างนี้... นี่อาจเป็นสิ่งหายากในรอบพันปี น่าเสียดายที่ต้องปล่อยให้พลาด ไม่อย่างนั้นคงจะน่าสงสารจริงๆ

ไม่มีเสียงสะท้อนตอบ ถูว่านรู้สึกว่าเขาในฐานะนักสู้ระดับเทพค่อนข้างล้มเหลว ต้องพยายามทำบางอย่างเพื่อรักษาหน้าไว้ก่อน

ทันใดนั้น

มีแสงสว่างแห่งปัญญามาแต่ไกล

ราวกับเซียนผู้วิเศษชะลอลงมา หญิงงามคนหนึ่งปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า ชุดของนางขาวราวกับหิมะ

ราวกับว่าไม่เห็นคนทั้งหมดที่อยู่ข้างหน้า นางลอยตัวลงมาต่อสายตาทุกคนและเดินต่อไปข้างหน้าผ่านไปตามทางเดินใต้เท้าของรูปสลักเทพธิดาที่ยังเหลืออยู่โดยไม่รีบร้อน นางหายลับเข้าไปในทางเข้าลึกลับของโลกบันไดสวรรค์ จนกระทั่งนางหายไปแล้ว ไม่มีใครตอบสนองได้แต่อย่างใด

“นักสู้ระดับเทพ  ระดับเทพอีกคนหนึ่ง”  มังกรสองหัวค่อยสนองตอบ แต่ปฏิกิริยาแรกคือปาดเหงื่อเยียบเย็นที่หน้าผากของเขา

“เฮอะ!”  ว่านกูซูอารมณ์เสียหงุดหงิด นางเกลียดคนอื่นที่ดูสวยกว่านางและเทพธิดาเมื่อครู่นี้มิอาจใช้คำว่างดงามมาอธิบายได้อีกต่อไป  ใบหน้าของนางงดงามที่สุดมิมีผู้ใดเทียบได้  แม้แต่หญิงงามในแดนสวรรค์บนเห็นนางก็คงได้แต่ทอดถอนใจ

“ไม่ใช่คนก่อนนี้ จักรพรรดินีราตรี เย่อวี่”  ปีศาจเก้าหัวทำการประเมินอีกครั้ง

“สาวน้อยผู้มีใบหน้างดงาม นางดูมีเสน่ห์มาก...” ถูว่านน้ำลายยืดราวสามพันฟุต

“นั่นน่ะหรือคู่หมั้นของเย่ว์ไตตัน?” มังกรเก้าหัวถามอย่างไม่แน่ใจ  แต่หนอนปีศาจเก้าหัวหยิบแผ่นพับมาดูเปรียบเทียบ และพูดด้วยความประหลาดใจ “เป็นเช่นนั้นจริงๆ นางคือเสวี่ยอู๋เสียคู่หมั้นของเย่ว์ไตตัน โอว...แปลกจริงๆ นางเป็นระดับเทพได้อย่างไร นางมีพลังแค่ปราณก่อกำเนิดชัดๆ ข้อมูลของตงฟางผิดคลาดเคลื่อนเกินไป!  ข้อมูลนี้รวบรวมไว้โดยตงฟางจริงหรือ?  ถ้าเป็นเช่นนั้นข้ากล้าบอกได้เลยว่าครั้งนี้ตงฟางพลาดไปหลายอย่าง  ศึกครั้งนี้ต้องบอกว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“ก็ดี ข้าชอบความเข้าใจผิดแบบนี้!”  เด็กหนุ่มผู้หยิ่งผยองที่สุดชอบที่คนอื่นทำผิดพลาดหรือโชคไม่ดี แน่นอนว่าเรื่องนี้ดีต่อใจเขาด้วย

“คู่หมั้นของเย่ว์ไตตันอย่างนั้นหรือ?”  ถูว่านเมื่อได้ยิน ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที  “ข้าไม่ต้องการส่วนแบ่งสมบัติจากแดนล่มสลายแห่งทวยเทพ  ข้าแค่ต้องการหญิงงามที่เพิ่งเข้าไปเมื่อครู่นี้!”

สำหรับคนที่บ้าผู้หญิงนี้ ทุกคนเลือกจะไม่สนใจ

ไม่ต้องพูดถึงว่าเย่ว์ไตตันคงจะทุบเขาเละจนเป็นขยะและสับโยนให้สุนัขกิน  แต่ว่าตอนนี้เสวี่ยอู๋เสียเป็นนักสู้ระดับเทพ อย่าว่าแต่พลังแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ในร่างนางเลย แค่พลังส่วนน้อยที่แสดงออกมาก็เพียงพอจะฆ่าเจ้าผู้นี้ได้เป็นร้อยครั้ง  มังกรสองหัวคาดว่าคนผู้นี้อยู่ในหอทงเทียนคงเป็นแค่มูลสุนัข เขาอภัยให้กับถูว่านสำหรับคำพูดและการกระทำของเขาในขณะนี้ คนสมองน้อยอย่างนี้จะไปขออะไรจากเขาได้?

ใช้คำขอของคนปกติ สำหรับเขานั่นเป็นเรื่องยากหรือไม่

เขาได้ยินมาว่าเย่ว์ไตตันมีงานอดิเรกอย่างหนึ่ง เขาชอบฆ่าศัตรูและโยนให้เจ้าหมาป่าฮุยไท่หลางกินเป็นอาหาร... แม้ว่ามันไม่เกิดขึ้น  แต่บุรุษผู้หยิ่งยโสฝ่ายตรงข้ามก็เห็นด้วยกับความคิดของกู่อั๋ง

“ในเมื่อข้าไม่ต้องการส่วนแบ่งของแดนล่มสลายแห่งทวยเทพ อย่างนั้นจักรพรรดิอสูรก็ไม่ควรสนใจการกระทำของข้าอีกต่อไป ตราบเท่าที่ข้าต้องการแม่สาวน้อยผู้นั้น หากเจ้ามีข้อตกลงกับตงฟาง อย่างนั้นก็จงอยู่ที่นี่ต่อไป  ข้าจะล่วงหน้าไปก่อนก้าวหนึ่ง ข้าจะไปจับหญิงงามผู้นั้น จากนั้นพากลับไปแต่งงานที่แดนสวรรค์บน...”  ถูว่านคือคนเดียวที่จักรพรรดิอสูร เจ้านายของเผ่าเก้าหัวกังวลห่วงใย เนื่องจากไม่มีความขัดแย้งกันทางผลประโยชน์  เขาเชื่อว่าจักรพรรดิอสูรจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เขา  เขามีสิทธิ์จะทำ

“ข้าคิดว่าจักรพรรดิอสูรคงไม่สนใจการเคลื่อนไหวของเจ้า  แต่ว่าเจ้าแน่ใจนะว่าต้องการทำเช่นนี้?”  ปีศาจเก้าหัวขมวดคิ้วและพยายามโน้มน้าวเขา

“แม่หญิงผู้นั้นสวยเหลือเกิน ข้าต้องได้นาง สำหรับอย่างอื่น ข้ายอมสละได้”  ถูว่านพบว่าตนเองถูกหว่านเสน่ห์จนหลงใหลตะลึงงัน

“ถ้าเจ้าต้องการเข้าไปชิงใครสักคน นั่นก็ไม่เลว แต่ถามข้าหรือยัง?”  จู่ๆ มีคนพูดขึ้น

คนผู้นี้ไม่ทราบว่ามาถึงแท่นบูชายัญเมื่อไหร่ อาจเป็นตอนที่เสวี่ยอู๋เสียมาถึง หรืออาจเป็นตอนที่ทุกคนพูดคุยกัน

ไม่มีใครเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้

เป็นไปไม่ได้

มีคนเข้ามาอยู่ต่อหน้าถูว่านเงียบๆ ได้อย่างไร? แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว

ถูว่านมองดูและเขาเห็นบุรุษชุดดำ เขาดูธรรมดามาก สูงเพียงไม่กี่เมตร ไม่มีรัศมีทอง  ไม่มีพลังเทพและสนามพลังและคุณสมบัติอื่นๆ มองดูเหมือนทหารรับจ้างธรรมดาที่มีอยู่มากมายในหอทงเทียน สิ่งเดียวที่ทำให้คนผู้นี้แตกต่างจากมนุษย์เล็กน้อยก็คือมีเคราหนา และมีหนวดบางสองด้าน ด้านข้างจมูกมีหนวดสองสายซึ่งยาวบาง  ภาพความรู้สึกโดยรวมของบุรุษผู้นี้หน้าซีดเหมือนคนหยิ่งยโส ความรู้สึกของบุรุษมีเคราก็คือสีหน้าเจ้าเล่ห์ คนผู้นี้เป็นผู้บ้าการต่อสู้แต่ไม่สนใจผลที่จะตามมา

มังกรสองหัวกู่อั๋งไม่พอใจอย่างมาก เขามองไม่เห็นบุรุษเคราผู้นี้

มองอย่างผิวเผิน บุรุษเคราผู้นี้มีพลังระดับปราณฟ้า

แต่นอกจากถูว่านผู้โง่เง่า ไม่มีใครเชื่อว่าบุรุษมีเคราระดับปราณฟ้าจะผ่านสายตาคนอื่นมาง่ายๆ ได้อย่างไร

หลังจากเผ่าเก้าหัวมองหน้ากันเอง พวกเขามีสีหน้าจริงจังมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งปีศาจเก้าหัว หรี่ตาลงอย่างรวดเร็ว และมีสีหน้าท่าทางตกใจ เหมือนตกลงไปในกระแสน้ำลึก

บุรุษผู้ดื้อดึงปากแข็งมีสีหน้าตะลึง เวลานี้เขาเหมือนเต่าเห็นถั่วเขียว ยิ่งมองบุรุษผู้มีเคราก็ยิ่งมีสีหน้าดีใจ เขาต้องการจับมือกับบุรุษเคราดำและกอดเพื่อทำความรู้จัก

“เจ้าเป็นใคร?”  ถูว่านใช้หางตามองราวกับมองบุรุษเคราดำเป็นแมลงตัวน้อย

“มังกรปีศาจ” บุรุษเคราดำใช้นิ้วเคาะกะโหลกนึกถึงชื่อตนเอง

“......”  ปีศาจเก้าหัวมีสีหน้าตกใจ แต่สงบอย่างรวดเร็วและกลับคืนสภาพเดิม

“ฮึ่ม...”  มังกรสองหัวกู่อั๋งดูเหมือนจะจับประกายอะไรสักอย่างได้  ดูเหมือนจะนึกถึงความทรงจำระยะยาว แต่ไม่สามารถนึกออกได้ทันที ชื่อนี้คลับคล้ายกับว่าเคยได้ยิน

“ไม่เคยได้ยินมาก่อน เจ้ามดแมลงน้อย เจ้าเป็นใครกันแน่?”  ถูว่านไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นแม้แต่น้อย ในสายตาของเขาถือว่าอ่อนแอ

“ดูเหมือนว่าข้าอาจเป็นพี่ชายของแม่สาวคนนั้น!  อา..พูดให้ถูกข้าน่าจะเป็นลูกพี่ของสามีนาง เจ้างี่เง่าที่ต้องการปล้นน้องข้า ถามข้าหรือยังว่าเห็นด้วยไหม?” บุรุษเคราดำใช้นิ้วไชหูชั่วขณะ จากนั้นเช็ดมือกับชุดของถูว่าน

“ไปตายซะ!”  บังอาจล่วงเกินเทพ ต้องตายโดยไม่ยกเว้น แค่แคะขี้หูเอามาป้ายใส่ชุดของเทพก็มิอาจยกโทษให้ได้แล้ว  สำหรับพี่ชายน่ะหรือ  ใครจะสนใจความสัมพันธ์นี้เล่า?

ถูว่านผู้มีร่างสูงห้าเมตร ยกเท้าเตรียมย่ำเจ้ามนุษย์มดแมลงนี้ให้ตาย!

เขาไม่เคยเห็นคนบ้าอย่างนี้มาก่อน

ในฐานะนักรบเทพ

เจ้าไม่ซ่อนตัวกลัวจนสั่น แต่บังอาจยั่วเทพหรือ คิดว่าข้าไม่กล้าลงมือกับเจ้าหรือ? หาที่ตายชัดๆ