เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1320 ราชันย์ไร้พ่าย

 

ตอนที่  1320  ราชันย์ไร้พ่าย

มีแสงสว่างวาบขึ้นที่ขอบฟ้า

ตอนแรกเป็นแสงสว่างจาง

 

แต่จากนั้นก็ค่อยๆ สว่างขึ้น และในที่สุดก็สว่างพอกับดวงอาทิตย์จนไม่มีใครสามารถมองดูตรงๆ ได้

แสงสว่างเจิดจ้ายิ่งกว่าดวงอาทิตย์ในโลกกระดานหมากรุก  แม้แต่จักรพรรดิอสูรผู้มีตาทิพย์ก็ยังต้องเอามือป้องบังเอาไว้ สำหรับคนอื่นรู้สึกประหลาดใจจนตาโต

พลังกดดันราวกับภูเขาทับถม

หินที่อยู่ใต้เท้าของเย่ว์หยางปูดขึ้นและแตกออก สิ่งนี้ไม่ได้ถูกควบคุมไว้โดยเจตจำนงของตงฟาง  แต่มาจากพลังเทพไร้เทียมทานของคนอื่น พลังกดทับราวกับภูเขาลูกใหญ่  ตั้งแต่ตอนที่พลังเทพไร้พ่ายได้ครอบคลุมศีรษะของเย่ว์หยาง โลกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าเป็นการแสดงออกรูปแบบใหม่ที่ถูกต้อง และสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทุกอย่างผิดปกติ....

บุรุษคนหนึ่งมีร่างเปล่งรัศมีแพรวพราวราวกับดวงอาทิตย์ค่อยๆ ปรากฏตัวจากท้องฟ้า

เขามีรูปร่างงดงามจนยากจะพรรณนา

สมบูรณ์แบบเจิดจรัสยิ่งกว่าเทพในตำนาน   ใครก็ตามที่เหลือบมองก็อดถอนหายใจจากก้นบึ้งหัวใจไม่ได้ คนที่ไม่มีเจตจำนงราชันย์อดจะหวั่นไหวและรู้สึกอับอายมิได้

อย่างคนที่สังเกตมองดูเช่นมังกรสองหัวกู่อั๋งและราชินีว่านกูซูและคนอื่นรู้สึกตื่นตะลึงกับบุรุษที่อยู่ข้างหน้าและอยากจะคุกเข่าลงต่อหน้าบุรุษผู้นี้กอดต้นขา พยักหน้าสมัครใจอาสารับใช้จนกว่าจะตาย มีแต่เด็กหนุ่มอสูรหัวดื้อเท่านั้นที่สามารถรักษาสติสัมปชัญญะดั้งเดิมของเขาได้ เขาถ่มน้ำลายลงพื้นแสดงอาการดูถูก...  ปีศาจหมีดำและปีศาจหมูป่านักสู้ระดับราชาจากแดนสวรรค์รู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่างต่อเนื่อง เพราะการกระทำเช่นนั้นพวกเขาแทบจะไม่สามารถต้านทานผลด้านลบต่อสถานะระดับต่ำของตนได้

พวกสมาชิกเผ่าเก้าหัวคนอื่นๆ หลบสายตากันหมด ไม่กล้ามองหน้าบุรุษที่อยู่ในสนามรบ

พวกเขากลัวการสบตาฝ่ายตรงข้าม

พวกเขากลัวว่าจิตใจของพวกเขาจะถูกพลังเทพของฝ่ายตรงข้ามโจมตี

“ราชันย์ไร้พ่าย!”  จักรพรรดิอสูรสีหน้าจริงจังและเย็นชา  “เจ้าช่างภูมิใจจริงๆ จากบันทึกของนักสู้แดนสวรรค์ระดับเทพ เจ้าคือเทพผู้ที่ไม่เคยพ่ายแพ้ แต่เจ้ากลับถูกตงฟางผลักดันออกมากลายเป็นหมากลับของคนอื่นได้ ข้ามองคนผิดไปหรือเปล่า?”

“ยังดีกว่าคนที่ไม่มีคุณสมบัติเป็นหมากลับไม่ใช่หรือ?”  คนที่เพิ่งมาถึงลูบผมยาวสลวยบนไหล่เบาๆ เขายิ้มอย่างเป็นกันเอง

“นอกจากเจ้าแล้ว หมากลับอีกสองคนเป็นใคร? ราชันย์ไร้ใจและเจ้าตำหนักใหญ่เทียนอี้หรือเปล่า?”  จักรพรรดิอสูรขมวดคิ้วเล็กน้อย

“อยากรู้จริงๆ หรือ?  ง่ายมาก, ก็แค่ปราบข้าผู้เป็นเทพนี้ให้ได้!”  ราชันย์ไร้พ่ายทำท่าสง่างามมองดูข้างหน้าแล้วหัวเราะตรงๆ  เขากลั่นควบพลังเทพไร้ที่สิ้นสุดเปลี่ยนสภาพเป็นเกราะรบที่งดงาม  จากนั้นค่อยๆ แตะพลังเทพที่เหลือกลายแปลงเป็นพิณสีทองประณีตงดงาม พิณนั้นสามารถเล่นบรรเลงเองได้โดยเขาไม่ต้องลงมือเปล่งเสียงธรรมชาติอ่อนโยนราวกับทิพยดุริยางค์เหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ

เย่ว์หยางมองดูและอดขมวดคิ้วไม่ได้

จักรพรรดิอสูรที่มักวางตัวเป็นกลางเสมอเตือนเขา  “ระวัง บันทึกไร้พ่ายนั้นเป็นของจริง”

หลังจากตะลึงไปครึ่งวินาที เย่ว์หยางถาม  “ไร้พ่ายตั้งแต่เลื่อนเป็นระดับเทพ หรือไร้พ่ายตั้งแต่เกิด เป็นพลังกฎสวรรค์ หรือทักษะแฝงเร้น?”

จักรพรรดิอสูรพยักหน้าช้าๆ   “น่าจะเป็นทักษะแฝงเร้น... แม้แต่เจ้าตำหนักสูงสุดและราชันย์ไร้ใจจะมีระดับพลังที่สูงกว่า แต่คู่ต่อสู้ที่อยู่ข้างหน้าเจ้า เป็นนักสู้ระดับเทพที่ไม่เคยพ่ายแพ้มาก่อนในชีวิต และจะเป็นเช่นนั้นไปตลอดไม่ว่าเขาจะสู้กับใครก็ตาม”

จางเว่ยหัวเราะดีใจ  “เจ้าแค่พูดง่ายๆ ว่ายี่ห้อไร้พ่ายก็พอแล้ว แค่ราชันย์ไร้พ่ายปรากฏตัวในสนามรบ ศึกนี้จะต้องชนะแน่นอน นี่เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพลังเปลี่ยนแปลง

สีหน้าของจักรพรรดิอสูรดูเคร่งขรึม  “แม้ว่าจะดูหยิ่งผยอง แต่การพูดยืนยันเช่นนี้เป็นความจริง”

มังกรสองหัวและผู้ชมดูคนอื่นได้ยินคำพูดที่เหลือเชื่อของจักรพรรดิอสูร

พากันตกใจกลัว

ไม่อยากเชื่อหู

เป็นไปได้อย่างไร

ตั้งแต่เกิดจนโต จนเลื่อนเป็นนักสู้ระดับเทพ เขาผ่านประสบการณ์การรบมากี่ครั้ง?

ใครกันสามารถต่อสู้ได้โดยไม่พ่ายแพ้? ราชันย์ไร้พ่ายไม่เคยพบศัตรูที่น่ากลัวในการต่อสู้มาตลอดชีวิตหรือ? แม้ว่าความแข็งแกร่งจะเท่ากัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุความไร้พ่ายได้สำเร็จ  ทักษะและยุทธวิธีในการรู้แจ้งของนักรบแต่ละคนแตกต่างกัน  การเติบโตของคัมภีร์อัญเชิญและอสูรศึกเปลี่ยนแปลงไปมาก  บางทีวันหนึ่งอาจพบกับคู่ต่อสู้ที่มีคุณสมบัติแตกต่างและมีความสามารถ  ความล้มเหลวแทบเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้... ราชันย์ไร้พ่าย  ยังรักษาสถิติไร้พ่ายได้หรือ?

หลังจากได้ยินจักรพรรดิอสูรพูดแล้ว เย่ว์หยางรู้สึกละอายเล็กน้อย

พูดให้ถูกก็คือความเร็วในกระบวนการฝึกฝนเติบโตของเขามีพอ แต่เขาได้พบเจอศัตรูที่แข็งแกร่งบ่อยๆ  ถ้าไม่ใช่เพราะเสวี่ยอู๋เสียและคนอื่นๆ ให้ความช่วยเหลืออยู่เรื่อย มีเทพธิดากระบี่ฟ้าคอยหนุนหลังเขา คอยคุ้มกันอยู่เงียบๆ เกรงว่าเขาคงตายไปเป็นร้อยครั้งพันครั้งแล้ว

การบ่มเพาะฝึกฝนดีพอๆ กับเย่ว์หยาง

คนจิตใจชั่วร้ายอย่างตงฟางเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูแข็งแกร่ง เขาเกลียดชังการต่อสู้และล้มเหลว

เหตุใดราชันย์ไร้พ่ายถึงสามารถไร้พ่ายได้ตลอด? ไม่ใช่เป็นคนจอมปลอมหน้าซื่อใจคดหรือเปล่า?

เย่ว์หยางอดไม่ได้ รู้สึกสะอิดสะเอียนในใจ การต่อสู้กับอุบายสกปรกของตงฟางผู้มากเล่ห์เหลี่ยมก็นับว่ายากทนทานแล้ว... ตอนนี้มีราชันย์ไร้พ่ายที่ไม่เคยแพ้มาก่อนในชีวิต  ยิ่งไปกว่านั้นแม้เจ้าผู้นี้จะพลาดท่าพ่ายแพ้ ก็ยากจะรับประกันได้ว่าจะมีหัวหน้าที่ไม่ธรรมดาโผล่มาอีกสองนั่นคือราชันย์ไร้ใจและเจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้

เฮ้อ, ความยากในการผ่านด่านครั้งสูงมากเกินไป

เป็นด่านที่มีความยากระดับดับฝันร้ายไม่สามารถผ่านได้ด้วยการสู้อย่างธรรมดา  ตอนนี้เขาต้องผ่านด่านคนเดียว?  นี่สวรรค์ต้องการเล่นงานเราคุณชายคนเดียวหรือ?

“ทั้งชีวิตของเจ้าต่อสู้มากี่ครั้งแล้ว?”  เย่ว์หยางยังคงมีร่องรอยแห่งโชคอยู่ในใจของเขา  หากตลอดทั้งชีวิตราชันย์ไร้พ่ายสู้มาไม่กี่ศึกและชนะได้เด็ดขาดก็ยังไม่เป็นไร  คาดว่าคงไม่ได้พบกับศัตรูที่ทรงพลังอย่างแท้จริงดังนั้นได้ชื่อว่าไร้พ่าย

“ไม่ถึงแสน และข้าเชื่อว่าน่าเก้าหมื่นเก้าพันศึก”  จักรพรรดิอสูรบอกความลับอีก  “ราชันย์ไร้พ่ายเป็นนักสู้ระดับเทพที่ชอบท้าทายคู่ต่อสู้”

“บ้าไปแล้ว!” เย่ว์หยางได้แต่สบถ

“อย่าพูดให้คนอื่นกลัวเกินไปได้ไหม?”  ราชันย์ไร้พ่ายยิ้มเห็นริมฝีปากและฟันขาว เขาเห็นว่าคำสรรเสริญของจักรพรรดิอสูรมีประโยชน์

“เจ้าตำหนักสูงสุดเทียนอี้บอกว่าเขาล้มเหลวมาร้อยครั้งในชีวิต หลังจากขึ้นมาเป็นนักสู้ระดับเทพก็ต้องพบกับการต่อสู้ที่คุกคามชีวิตถึงสิบครั้งจนถึงกับต้องหลบหนี แม้ว่าราชันย์ไร้ใจจะไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ แต่เท่าที่ข้ารู้ เขาล้มเหลวมาแล้วอย่างน้อยสามครั้ง  เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟาง ก่อนจะเข้าสู่ตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ ก็แทบไม่พ่ายแพ้เลย  หลังจากเลื่อนเป็นเจ้าตำหนักใหญ่ก็มีพลังอำนาจระดับสูง แต่เขามีประสบการล้มเหลว คำนวณผิดพลาดจนเกือบตายก็มี...”  มือสังหารเทพถูซื่อเปิดเผยข้อมูลที่โลกไม่รู้  หลังจากหยุดชั่วขณะ เขาถอนหายใจอีกครั้ง  “มีเพียงราชันย์ไร้พ่ายเท่านั้นที่ตั้งแต่เปิดตัวมาสู้กับผู้คนมาเป็นพันครั้งยังไม่มีศึกที่เสมอเลย อย่าว่าแต่พ่ายแพ้!”

ไม่เสมอด้วยหรือ?

เด็กหนุ่มอสูรผู้ดื้อด้านสีหน้าเปลี่ยนเป็นตกใจ

ต้องบอกว่าไม่เคยพ่ายแพ้  ถ้าเก่งในเรื่องหลบหนีอาจเป็นเพราะมองเห็นท่าไม่ดีก็เผ่นหนีไปห้าร้อยลี้ได้ แต่ถ้าบอกว่ายังไม่มีใครเสมอได้ อย่างนั้นเป็นเรื่องบ้าเกินไป!

ราชันย์ไร้พ่ายต้องแข็งแกร่งแค่ไหนถึงมีสถิติเช่นนี้

เย่ว์หยางคิดอยู่ครู่หนึ่งในท่ามกลางบรรยากาศที่น่าอึดอัด จู่ๆ ก็ถามทันใด “ทักษะแฝงเร้นของเจ้าคือรับรู้ล่วงหน้าใช่ไหม?”

ราชันย์ไร้พ่ายเลิกคิ้วบางสีทอง “แน่นอน, เย่ว์ไตตันเจ้าเข้าใจถูกแล้ว สาเหตุหลังที่ข้าไร้พ่ายก็มาจากทักษะแฝงเร้น  อย่างไรก็ตามต่อให้เจ้าเดาถูกก็ไม่มีประโยชน์  เจ้าไม่ใช่คนแรกที่เดาถูก และไม่ใช่คนสุดท้าย ตราบใดที่เจ้าสู้กับข้าผู้เป็นเทพ เจ้าจะต้องแพ้แน่นอน นี่คือกฎเหล็กที่อยู่เหนือทุกอย่าง!”

เขาใช้นิ้วที่งดงามขีดเขียนในท้องฟ้าเป็นรูปอักขระรูนที่งดงาม

ไม่ใช่คัมภีร์อัญเชิญ

แต่ราชันย์ไร้เทียมทานสร้างคัมภีร์อัญเชิญด้วยพลังเทพและภาพอักขระรูนจากความว่างเปล่า โดยมันไม่มีความสามารถของคัมภีร์อัญเชิญ  แต่สามารถปรากฏออกมาได้เหมือนคัมภีร์อัญเชิญ คนที่อยู่ในที่นั้นทั้งหมดสามารถสังเกตได้

ทักษะแฝงเร้นไร้พ่าย : เจ้าของคัมภีร์มีความสามารถพิเศษในเรื่องลางสังหรณ์   เมื่อเขาสัมผัสได้จะมองเห็นอนาคตของการต่อสู้และกำหนดผลลัพธ์สุดท้ายโดยทักษะแฝงเร้นนี้ไม่ได้รับผลกระทบจากภายนอกแต่อย่างใด ทักษะแฝงเร้นระดับสิบ ผสานกับพลังเทพของร่าง นักสู้ระดับเทพ ประกายเทพของราชันย์ไร้พ่ายเกิดขึ้น  และใครก็ตามที่บังอาจปฏิเสธกฎนี้จะได้รับการเตือนทางใจอย่างเร็วที่สุด

เมื่ออ่านจบแล้ว

ทุกคนพบแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เข้าใจแล้วว่าความจริงเป็นเช่นนี้

ราชันย์ไร้พ่ายไม่ใช่นักสู้อันดับหนึ่งในแดนสวรรค์บน เขานำหน้านักสู้ระดับเทพนักสู้ระดับเทพที่มีพลังตรวจจับ  ใครก็ตามที่สามารถเอาชนะเขาได้  ราชันย์ไร้พ่ายสามารถรู้ได้เร็วและหลบได้ก่อน  ดังนั้นไม่ว่าการต่อสู้ใดๆ ก็ตาม จะไม่เกิดการคุกคามเขาทุกรูปแบบ  แต่สิ่งเหล่านี้เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขา  ราชันย์ไร้พ่ายสามารถปลอดภัยจากการโจมตีสู้ได้ถอยได้ตามต้องการ มิน่าเล่าถึงได้ไร้พ่ายมาตลอดชีวิต

แน่นอนว่าการมีทักษะแฝงเร้นไร้พ่ายที่ผิดธรรมดาเช่นนี้นับเป็นผลประโยชน์ใหญ่ของชีวิต

แม้แต่เย่ว์หยางผู้เกิดมาพร้อมกับทักษะแฝงเร้นสองอย่างยังอดอิจฉาไม่ได้

“บางทีเจ้าคงยังไม่ได้สังเกตรายละเอียด”  หลังจากเงียบมานาน ในที่สุดตงฟางก็พูดขึ้น  “การปรากฏตัวขึ้นของราชันย์ไร้พ่ายหมายความว่ากระไร?  นั่นคือชัยชนะ!  กล่าวอีกนัยหนึ่ง การต่อสู้ครั้งนี้ ไม่ว่าเย่ว์ไตตันจะต่อสู้อย่างไร  เจ้าก็จะต้องพ่ายแพ้อย่างมิต้องสงสัย  เพราะเหตุนี้ราชันย์ไร้พ่ายถึงมาด้วยตนเอง โดยการมองผ่านผลลัพธ์ที่เห็นในอนาคตของราชันย์ไร้พ่าย นี่คือกฎที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้  เย่ว์ไตตัน เจ้าคือคู่ต่อสู้ที่ข้าตงฟางรอคอย ดูซิว่าเจ้าจะตอบสนองอย่างไร?   เจ้าทำให้ข้าทึ่งได้!  ยิ่งกว่านั้นข้าอยากรู้อารมณ์ของเจ้าในขณะนี้จริงๆ!”

“น่าปวดหัวเป็นบ้า, เราคุณชายอยากโทรไปร้องเรียนไอ้บริษัททำเกมยิ่งนัก!”  ไม่มีใครเข้าใจคำพูดของเย่ว์หยาง  เพราะเขาพูดว่าเขารำพึงถึงนักพรตเต๋าซึ่งเขาสงสัยว่าอาจเป็นเจ้าของบริษัทเกมเทพ

ไม่มีใครเขาเล่นกันแบบนี้!

รีบส่งหลานสาวคนสวยมาช่วยอุ่นเตียงเร็วๆ มิฉะนั้นเรื่องปวดตับปวดใจอย่างนี้คงเยียวยาไม่หายเป็นแน่

ปัจจุบันเย่ว์หยางตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายและกำลังเผชิญกับหายนะ ยังอุตส่าห์คิดถึงสาวน้อยที่น่ารักอกโตอื่นๆ ได้ ต้องบอกว่าเส้นประสาทของเจ้าผู้นี้เหมือนทำจากลวดจริงๆ เมื่อครู่นี้จางเว่ยองครักษ์อันดับหนึ่งแห่งตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ยังกลัวเย่ว์หยางแทบตาย แต่ตอนนี้เขาปรบมือหัวเราะดีใจ  “เริ่มพูดไร้สาระ นี่ตกใจกลัวจนเสียสติไปแล้วหรือ?  ฮ่าฮ่าฮ่า ตงฟาง!  เจ้าก็เกินไป ถ้าเจ้าเด็กนี่ถลกกางเกงด้วยความตกใจกลัว นั่นจะทำให้ผู้อาวุโสแห่งหอทงเทียนขายหน้าไม่ใช่หรือ?  ตงฟาง เจ้ารังแกเด็กเกินไป ถ้าคนอื่นทนไม่ได้และร้องไห้ขึ้นมาจะทำอย่างไร? ฮ่าฮ่าฮ่า!”

แม้โดยผิวเผินผู้ชมดูจะไม่ได้พูดอะไร  แต่พวกเขาทุกคนอยากจะชูนิ้วกลางให้เจ้าผู้นี้  เมื่อตอนที่เจ้ากลัวเย่ว์ไตตันจนหน้าซีด ทำไมเจ้าไม่พูดอย่างนี้บ้าง?

ในเวลานี้จักรพรรดิอสูรดูเคร่งขรึมเป็นพิเศษเขาเตือนเย่ว์หยาง  “ถ้าการต่อสู้เริ่มต้นโดยการชักนำของราชันย์ไร้พ่าย เจ้าจะไม่มีทางเอาชนะเขาได้ กฎสวรรค์ของประกายเทพจะไม่มีทางผิดพลาด เจ้าต้องหาวิธีอื่นเอาชนะการต่อสู้ครั้งนี้!”

เย่ว์หยางเงียบ ทำไมเขาจะไม่รู้

ถ้าไม่มีโลกกระดานหมากรุกของตงฟางคอยหนุนอยู่ เขาจำเป็นต้องฆ่าราชันย์ไร้เทียมทาน  แม้ว่าจะไม่ง่าย แต่เขายังสามารถคิดหาได้วิธีหนึ่ง

แต่ตอนนี้เป็นไปไม่ได้ เพราะโลกกระดานหมากรุกของตงฟาง อนุญาตให้สู้อย่างเดียว กฎของที่นี่ปฏิเสธการช่วยเหลือ แม้แต่อสูรพิทักษ์ที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้านายก็ยังไม่สามารถปรากฏได้ ภายใต้เงื่อนไขเช่นนี้ เขายังจะมีความคิดอะไรอีก?

ขณะที่เย่ว์หยางยังคิดอะไรไม่ออก  จู่ๆ มีแรงสั่นสะเทือนเบาๆ ในโลกกระดานหมากรุก

เบามาก

แต่ทุกคนรู้สึกได้

“หือ...”  เสียงสั่นสะเทือนเบามา ส่งผ่านมิติเวลาเป็นระยะๆ โดยไม่รู้ว่าอยู่ไกลแค่ไหน เหมือนกับยักษ์ที่ถือค้อนพุ่งเข้าทุบภูเขาใหญ่ที่ไม่หวั่นไหว  ใครกัน?  ที่โจมตีอยู่นอกโลกกระดานหมากรุกอย่างดุเดือด? เป็นกำลังช่วยเหลือเย่ว์ไตตันหรือ?

แต่คนที่สนับสนุนเย่ว์ไตตันไม่ได้เสียสละตายไปแล้วหรือ?

ใครกำลังมา  ใครกันแน่?

*** *** ***