เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1328 ฆ่าทันที? ข้าต้องการพูดเหมือนกัน

 

ตอนที่  1328  ฆ่าทันที? ข้าต้องการพูดเหมือนกัน

ประตูแดนสวรรค์

เย่ว์หยางจากไปแล้ว และเขาไม่รู้ว่าจะเทเลพอร์ตไปยังโลกไหน

 

ประตูล่องหนยังคงตั้งอยู่ตรงกลาง...   ประตูล่องหนแต่ละบานมีลวดลายอักขระรูนโบราณที่แตกต่างกันส่องแสงประกายสดใสที่แตกต่างกัน และยังเป็นสัญลักษณ์ความหมายที่แตกต่างกัน เมื่อเย่ว์หยางหายตัวไปมีเงาร่างปรากฏขึ้นอย่างเงียบๆ  ข้างประตูล่องหนทั้งห้าและสังเกตอย่างระมัดระวังและไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งคาดเดาความหมายที่แท้จริงของอักขระรูนโบราณข้างต้น

น่าเสียดายที่ไม่ว่าร่างเงานี้จะมองหรือคาดเดาอย่างไร ก็นึกไม่ออกว่าความจริงที่แฝงไว้เบื้องหลังคืออะไร

บางทีอาจเป็นเพราะความอยากรู้

ในที่สุดเงาร่างนั้นเลือกสอดแนมต่อไป

ร่างค่อยๆ โปร่งใสกลืนเข้าไปกับอากาศ และจากนั้นก็หายไปทันทีในประตูแดนสวรรค์บานหนึ่ง

ประตูของโลกแดนสวรรค์ที่ไม่มีใครเข้ามาก่อน จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาอีกครั้ง เป็นบุรุษร่างอ้วน ตามข้อมูลที่มนุษย์เงามีอยู่ เจ้าอ้วนผู้นี้เป็นที่รู้จักกันในนามว่าจอมปีศาจอ้วน หรือเจ้าอ้วนชั่วร้าย เป็นสหายร่วมกลุ่มที่ดีที่สุดและหนึ่งในผู้ติดตามที่ดีที่สุดของเย่ว์ไตตัน

เจ้าเด็กผู้นี้จะว่าไปไม่ใช่มนุษย์ ไม่ใช่อัจฉริยะ

แต่ความเร็วและขอบเขตในการฝึกฝนของเขา

ไม่เป็นรองอัจฉริยะใดๆ ในโลก

นอกจากเย่ว์ไตตัน อัจฉริยะผิดธรรมดาที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์  มีน้อยคนที่จะเทียบกับเจ้าอ้วนผู้นี้ได้  เขายังทำให้แดนสวรรค์เป็นที่รู้จักกันในฐานะผู้เยาว์ผู้มีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งอย่างมากมาย  ในข้อมูลข่าวกรองแสดงให้เห็นว่าจุดสำคัญก็คือพลังจิตใจที่เข้มแข็งของเจ้าอ้วนผู้นี้มากยิ่งกว่าใคร

ไม่เคยได้ยินว่าเขาพังทลายในการต่อสู้

เขามีชื่อเสียงในเรื่องหน้าด้านหน้าทน

นอกจากนี้เขายังเก่งในการหลอกลวงศัตรูให้เข้าใจผิดในรูปลักษณ์ของเขา มองดูเผินๆ เหมือนขยะที่อ่อนแอ แต่นั่นเป็นกลอุบายลวงที่เขาใช้เป็นประจำ

โดยส่วนตัวแล้วไม่มีใครคาดคิดว่าด้วยใบหน้าที่น่าสมเพชดูเหมือนคนขี้ขลาดนี้ในชั่วแว่บแรกที่มองเห็น เจ้าผู้นี้รักตัวกลัวตาย แต่เขาจะกลายเป็นนักรบที่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมซึ่งไม่มีใครสามารถสั่นคลอนจิตใจหรือเอาชนะเขาได้ง่ายๆ

ตงฟางเคยประเมินด้วยตนเองว่าเจ้าเด็กผู้นี้จะต้องถูกกำจัด มิฉะนั้นจะเป็นหายนะในอนาคต

ถ้าต้องการฆ่าเขา ก็ต้องขึ้นบัญชีดำไว้

บุรุษชื่อไห่ต้าฟู่

เป็นที่คาดกันว่าพวกเขาสามารถติดอันดับหนึ่งในสิบนักสู้ของหอทงเทียน คนผู้นี้เป็นรองเพียงมารสัมฤทธิ์ฟ้าที่มีชื่อเสียงมายาวนานและยังอยู่เหนือเพื่อนร่วมกลุ่มอย่างเย่คง และโดดเด่นมากกว่าเสวี่ยทันหลางและอาจารย์ของเขาก็คือสุ่ยตงหลิว!

“ข้ายังมองไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเจ้าอ้วนนี่มีระดับนักสู้ที่สูงขนาดนี้”  เงาร่างนั้นไม่อาจเข้าใจได้ เขาสังเกตดูอีกฝ่ายอย่างถี่ถ้วนและรู้สึกเสมอว่า เจ้าเด็กอ้วนนี่ธรรมดาอย่างหาที่เปรียบมิได้  ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็รู้สึกเฉย เป็นไปไม่ได้ที่จะเหนือกว่าสหายของเขา โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับเสวี่ยทันหลางที่ดูเหมือนเพชรเปล่งประกาย  ถึงกระนั้นเขาก็ยังรู้สึกว่า เจ้าเด็กอ้วนนี้ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง ไม่มีอะไรดี!

แต่ตงฟางดูไม่ผิดแน่นอน

ในโลกนี้ ทุกคนอาจเข้าใจผิดได้ แต่ตงฟางไม่ใช่อย่างนั้นแน่

ร่างเงานั้นเชื่อมั่นในเรื่องนี้  เขาสามารถสงสัยใครก็ได้ในโลก  แต่เขาจะไม่มีทางสงสัยการตัดสินของตงฟาง

เนื่องจากตงฟางพูดถูก

อย่างนั้นความเป็นไปได้อย่างเดียวก็คือเขามองผิดหรือพลาดอะไรไปสักอย่าง

“ให้ตายเหอะ ตอนนี้เหลือเราคุณชายอยู่ตัวคนเดียว... ข้ารู้ว่าเจ้าแกล้งทำตัวเป็นผีสาง มิฉะนั้นคงไม่เป็นแบบนี้  ออกมาเลย ให้ข้าได้เห็นหางน้อยและหัวของเจ้า อย่านึกว่าเราคุณชายกลัวเจ้า เจ้าพวกโง่ ไม่รู้หรือว่าข้าคือไห่ต้าฟู่ อัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งหอทงเทียน?  ออกมารับความตายเสียดีๆ!”  เจ้าอ้วนไห่รู้สึกอารมณ์ไม่ดี  เขาเพิ่งเข้ามาพร้อมกับเย่คงและคนอื่น ใครจะรู้เพียงเสี้ยววินาทีก็ถูกส่งมาที่นี่เพียงคนเดียว

เย่คงและเสวี่ยทันหลางเดินคู่ไปกันตลอดทาง

ในทันใดนั้นเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ถ้าไม่ใช่เพราะศัตรูอยู่หลังฉาก  ก็คงเป็นเพราะผีหลอกจริงๆ!

เมื่อเห็นเจ้าอ้วนไห่ทำสีหน้าซีดตกใจ  ร่างเงานั้นมีความคิดสับสนใจใจ ถ้าไม่ใช่เพราะตงฟาง อย่างนั้นร่างเงาคงจะรู้สึกว่า คนที่วิจารณ์เจ้าอ้วนผู้นี้ไว้คงต้องตาบอด... เขามองเห็นเจ้าอ้วนนี้อยู่ในสายตาได้อย่างไร!

“ข้าไม่เข้าใจเลย  ช่างเถอะ เป้าหมายหลักตอนนี้ไม่ใช่เขา”  ร่างเงาสังเกตเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ทนไม่ได้ระหว่างสิ่งที่ตาเห็นและความในใจ! 

เขาโบกมือ

ปล่อยให้เจ้าอ้วนขี้ขลาดหนีไปจากประตูสวรรค์ได้สำเร็จ

ทันทีหลังจากนั้น เขาสังเกตเห็นเป้าหมายสำคัญตามข้อมูลข่าวกรองอย่างเช่น เย่คง เสวี่ยทันหลางและองค์ชายเทียนหลัว และพบว่าเด็กหนุ่มเหล่านี้ไม่ด้อยไปกว่าที่ตงฟางได้วิจารณ์ไว้ก่อนนั้น  พวกเขาเป็นผู้เยาว์รุ่นหลังที่มีพรสวรรค์โดดเด่นเฉพาะและสูงส่ง...  นอกจากไห่ต้าฟู่แล้วไม่มีอะไรผิดปกติ  การพบเห็นนี้ทำให้ร่างเงาไม่เข้าใจ และรู้สึกลำบากใจ

สุดท้ายไห่ต้าฟู่แกล้งโง่เล่นบทหมูกินเสืออย่างนั้นหรือ?

ยังมีไห่ต้าฟู่อีกคนหนึ่งหรือ?

อาจมีสองคนทำให้สับสนหรือเปล่า?

มองดูไห่ต้าฟู่แล้ว ร่างเงานั้นแทบนึกไม่ออกเลยว่าคนผู้นี้คือคุณชายไห่ที่ตงฟางประเมินไว้สูงล้ำ

“เวลานี้ไห่ต้าฟู่ก็ไม่เลว แต่เขาไม่ใช่เป้าหมายที่สำคัญที่สุดของข้า”  ร่างเงาคิดเป็นเวลานาน  เขางงงวยอยู่นาน จากนั้นจึงคลายความสงสัยตัดสินใจดำเนินการตามแผนที่วางไว้ตอนแรก อยู่ตรงนี้ตามคำสั่งของตงฟางรอให้เป้าหมายปรากฏตัว  ไห่ต้าฟู่ไม่สำคัญว่าจะเข้มแข็งหรืออ่อนแอ ค่อยฆ่าตอนมีเวลาเหลือในอนาคต  แต่เป้าหมายนั้นต้องฆ่าให้ได้ก่อน

ต้องกำจัดให้ได้เสียก่อนฆ่าเย่ว์ไตตัน

มิฉะนั้นทางฝ่ายพวกเขาอาจได้รับความเสียหาย

ตั้งแต่วงกตมิติเวลาถูกสร้างขึ้นมาให้เป็นนิรันดร์ เป็นไปได้ว่าอาจถูกทำลายได้สำเร็จ .... เพราะมีอยู่ชื่อหนึ่งที่ทำให้ตงฟางรู้สึกอิจฉา นั่นคือเสวี่ยอู๋เสีย!

เงาร่างนี้ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

แต่ตงฟางพูดคำหนึ่งไม่ให้เขาสงสัยอีกต่อไป เพราะตงฟางบอกว่าสตรีประหลาดผู้นี้ได้รับตกทอดปัญญาจากเทพีปัญญา

แน่นอนว่าเขาไม่อาจให้เสวี่ยอู๋เสียที่กล่าวกันว่าเป็นมือผู้ช่วยคนสำคัญของเย่ว์ไตตันเข้ามาในวงกตมิติเวลา  เขาต้องฆ่าให้เร็วที่สุดและด้วยพลังที่รุนแรงที่สุด

“ประตูแดนสวรรค์ เอา.. มีสัญลักษณ์อักขระรูนที่ตัวร้ายทิ้งไว้ด้วย...”

จากประตูล่องหน มีสตรีออกมาหลายคน

บางคนมีดาบ บางคนมีปืน

มีผีผาหยก

บางคนมีจิ้งจอกน้อยเป็นสัตว์เลี้ยง บางคนจูงเด็กหญิงแพนด้า แต่ในกลุ่มแมงมุมมีมังกรไร้เขา ทั้งหมดที่อยู่ในกลุ่มไม่มีเงาร่างเสวี่ยอู๋เสียที่เขารอคอย

ตามข้อมูลข่าวกรอง เสวี่ยอู๋เสียชอบอ่านหนังสือ ในมือนางมักจะถือคัมภีร์แห่งสัจจะเล่มหนึ่ง

แต่ไม่มีในกลุ่มสตรีที่เพิ่งปรากฏนี้

อย่าว่าแต่เสวี่ยอู๋เสียเลย

มีสตรีอีกคนหนึ่งที่ดูคล้ายกับนางมากและเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเสวี่ยอู๋เสียก็ยังไม่ปรากฏ

“แปลก นางน่าจะเป็นคนแรกที่ออกมาช่วย  ทำไมนางถึงหายไปไม่เห็น?  มีใครในโลกนี้ที่มองทะลุแผนการของตงฟางก่อนเข้าสู่เกม เป็นไปไม่ได้”  ร่างเงารู้สึกว่าคำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือเสวี่ยอู๋เสียไม่สามารถต้านทานพลังโชคชะตาอันยิ่งใหญ่ได้เพื่อช่วยให้เย่ว์หยางถึงระดับเทพได้ และทำให้นางตายก่อนเวลาอันควร

หากปราศจากความทุ่มเทของนาง เย่ว์ไตตันก็ไม่อาจมีชีวิตจนถึงปัจจุบัน

ใช่แล้ว

ต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน

อย่างไรก็ตาม สตรีเหล่านี้ที่อยู่ข้างหน้าเขา ดูเหมือนไม่มีท่าทางเศร้าในสีหน้าเลย... บางทีพวกนางอาจเป็นคู่แข่งความรัก และเสวี่ยอู๋เสียคู่แข่งความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตาย ก็สมเหตุสมผลแล้วที่ทำให้พวกนางมีความสุข  ร่างเงาพยายามปลอบใจตัวเอง  ด้วยอาการอย่างนี้ สตรีมักเต็มไปด้วยอาการหึงหวง  แม้ว่ามองโดยผิวเผินพวกนางจะยิ้ม  แต่มีความปรารถนาจะกำจัดกันมีอย่างลับๆ

หลังจากนั้นชั่วครู่ สตรีอีกกลุ่มหนึ่งก็ออกมา

แต่ก็ยังไม่มีเสวี่ยอู๋เสีย

แม้จะกล่าวว่าคู่แข่งความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเสวี่ยอู๋เสียก็คือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนผู้ถือดาบเทพก็ออกไปนานแล้ว

เสวี่ยอู๋เสีย

ยังคงหาย!

สาวน้อยผู้นี้ทำให้ตงฟางอิจฉาอย่างลึกซึ้ง นางตายแล้วหรือ  ตายจริงๆ หรือ?

หลังจากรอมานานสามชั่วโมง เขารู้สึกว่าร่างกายแทบจะแข็งเป็นหิน ในที่สุดก็ล้มเลิกความคิดจะโจมตีเป้าหมาย  เป็นไปได้มากที่สุดว่าเสวี่ยอู๋เสียตายแล้ว  และแม้ว่านางจะไม่ตาย  แต่นางคงได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน นางกำลังพักฟื้นและไม่สามารถเข้าร่วมในสงครามได้  มิฉะนั้นเป็นไปไม่ได้ที่นางจะไม่ทำอะไรเลยจนถึงตอนนี้  ต้องทราบว่าเด็กสาวชุดแรกออกไปได้สามชั่วโมงแล้ว  แม้แต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็ออกไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน...

“ช่างน่าผิดหวังเหลือเกิน  ข้าคิดว่าจะสามารถซุ่มสังหารเป้าหมายที่คุ้มค่าที่สุด”  ร่างเงาส่ายศีรษะอย่างไม่รู้สึกเสียใจ

เขาหยิบบางอย่างจากแขนของตน

คล้ายอัญมณี

ประตูแดนสวรรค์กระพริบทันที

ประตูแดนสวรรค์หมุนอย่างบ้าคลั่งไม่รู้จัก

“เจ้าพวกมดแมลงทุกตัว พวกมันคิดว่าออกไปจากประตูแดนสวรรค์ได้สำเร็จ จงกลับมาหาข้า  พวกเจ้าคงคิดไม่ถึง ตราบเท่าทีมีวงโคจรของข้า พวกเจ้าจะต้องกลับมา ไม่ว่าพวกเจ้าจะอยู่ในที่ไหน พื้นที่ใดก็ตาม พวกเจ้าจะถูกดึงกลับเข้าในโลกนี้ให้ข้าเลือกและครอบครอง  เงาร่างหัวเราะลั่น   จงสั่นเข้าไป จงดิ้นรนอย่างอ่อนแอเข้าไป อย่าว่าแต่วงกตมิติเวลานับพันๆ โลก มันเป็นโลกส่วนหนึ่งของประตูสวรรค์และเจ้าจะไม่สามารถเข้ามาได้  ตอนนี้จงกลับไปยังจุดเริ่มต้นของวงกตมิติเวลา และโลกที่เหลืออยู่ นี่ก็คือความตั้งใจของข้า!”

“แม้ว่าข้าไม่ต้องการจะยกย่องศัตรู แต่เจ้าก็ยังสามารถใช้ทักษะแฝงเร้นของเจ้าเปลี่ยนของวิเศษได้ เจ้าได้หลีกเลี่ยงกฎของโลกกระดานหมากรุกรวมกับเจตจำนงของตนเองและประตูสวรรค์เพื่อย้อนมิติเวลาของวงกตนี้ ต้องบอกว่าเจ้าอัจฉริยะจริงๆ”

ทันใดนั้น

ด้านหลังของร่างเงา

เสียงไพเราะอ่อนโยนดังขึ้น

เงาร่างนั้นพอได้ยินร่างก็มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ เขาไม่เคยนึกฝันมาก่อน มีศัตรูอยู่คนหนึ่งซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเขา และเขาไม่ได้สังเกตมาก่อน

“เจ้าเองหรือ? เสวี่ยอู๋เสีย!” เงาร่างหันกลับไปและพบว่ามีบางคนยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เป็นเสวี่ยอู๋เสียที่เขารอคอยมานาน แต่เขามักคิดว่านางเสียสละตนเองไปแล้ว

“เจ้าต้องการซุ่มโจมตีข้า...ถ้าทำได้ข้าอยากจะให้คำแนะนำเจ้าก่อน หากพวกเจ้ารวบรวมข้อมูลไว้ได้ละเอียดกว่านี้เจ้าอาจจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เลย คนที่มีคัมภีร์แห่งสัจจะจะปล่อยให้ศัตรูลอบโจมตี  ข้าไม่ได้โอ้อวดในเรื่องการอ่านใจได้ของข้า แค่เพียงเจตจำนงราชันย์พร้อมกับทักษะแฝงเร้น สนามพลังคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์และการตกทอดภูมิปัญญาเทพปัญญาแล้ว ข้าคงไม่ปล่อยให้ใครรังแกโดยไม่ตอบสนอง  บางทีตงฟางอาจจะลืมพูด หรือไม่พูดเรื่องนี้โดยมีวัตถุประสงค์อื่น แต่ตรงนี้ข้าอยากจะบอกเจ้าว่า ถ้าข้าต้องการทำ ข้าสามารถพูดคุยกับคู่หมั้นข้า หรือที่พวกเจ้าเรียกว่าเย่ว์ไตตันได้ทุกที่ทุกเวลา เป็นการโทรจิตถึงกันได้!  เจ้าคิดว่าวงกตมิติเวลาจะใช้ปิดกั้นเจตจำนงราชันย์ของเราทั้งสองได้หรือ?  อย่าว่าแต่ชะตากรรมของข้ากับเขาผูกพันร่วมกันความเปลี่ยนแปลงใดๆ ของเขาข้าสามารถรู้สึกได้....  น่าสมเพช เจ้าเป็นเพียงเบี้ยที่ตงฟางโยนลงมาขวางเราไว้เท่านั้น” เสวี่ยอู๋เสียยิ้มให้ร่างเงาตรงหน้า ร่างนั้นเหมือนกับไม่ใช่นักสู้ระดับเทพ แต่เป็นโจรน้อยที่น่าสงสารถูกคนอื่นใช้มาเท่านั้น

“ตงฟางจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน ข้าเชื่อใจเขา และเจ้าเล่นลิ้นไปก็ไร้ประโยชน์!”  ดวงตาของร่างเงานั้นทอประกายตื่นเต้น แต่กลับสงบได้อย่างรวดเร็ว

“เห็นได้ชัดว่าเจ้าต้องการสู้ใช่ไหม?”  เสวี่ยอู๋เสียถอนหายใจ

“มือของข้ารวดเร็วมากสามารถฆ่าเจ้าได้โดยเจ้าไม่รู้สึกเจ็บปวด!”  เงาร่างนั้นมั่นใจในการต่อสู้

“นี่คือสิ่งที่ข้าอยากจะบอกเจ้าอยู่พอดี”  เสวี่ยอู๋เสียส่ายหน้าช้าๆ  มือขาวเหมือนหยกเนื้อดีได้ผสานกฎศักดิ์สิทธิ์ดั้งเดิมเข้ากับคัมภีร์สัจจะ และพลิกหน้าอย่างสง่างาม

*** *** ***