ตอนที่ 63 อาจารย์ซุน ข้าหวังเจ้าไว้สูง

ตอนที่ 63  อาจารย์ซุน ข้าหวังเจ้าไว้สูง

หลังจากที่ครูฝึกหัดออกไป หอโถงบรรยายก็ว่างเปล่าในทันที

ตอนแรกเหลียนเจิ้งวางแผนที่จะให้กู้ซิ่วสวิน และอีกสามคนนั่งที่แถวแรกเพราะจะสะดวกกว่าที่จะพูดคุย แต่เมื่อเห็นว่าทั้งสี่ดูเหมือนคนแปลกหน้า เขาจึงยอมแพ้

 

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างอัจฉริยะผู้หยิ่งยโสมีความคล้ายคลึงกับตรรกะที่ว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ พวกเขาจะดูถูกกันด้วยความเกลียดชัง

“แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ด้วยความเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน พวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้และคิดหาวิธีข่มปราบคู่ต่อสู้ในด้านอื่นๆ ก็ถือเป็นการให้กำลังใจแทนได้”

เหลียนเจิ้งพอใจกับปฏิกิริยาของทั้งสี่คนนี้มาก เขารู้สึกว่าการแข่งขันจะทำให้คนก้าวหน้าขึ้น

ผู้บริหารสถาบันยังได้สำรวจทั้งสี่คนด้วย ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเกาเปิน, จางหลาน และ กู้ซิ่วสวินมีขอบเขตทักษะที่กว้างไกล จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าพวกเขาสามารถสงบสติอารมณ์ได้ อย่างไรก็ตามเกิดอะไรขึ้นกับซุนม่อที่มีฝีปากร้ายกาจ เหตุใดเขาจึงสามารถสงบลงได้เมื่อนั่งอยู่ที่นั่น?

สิ่งสำคัญคือจางฮั่นฟูยังไม่จากไป ความโกรธของเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย

นับตั้งแต่อาจารย์ใหญ่คนเก่าล้มเหลวในการก้าวไปสู่ระดับเซียน ก็ไม่มีใครที่นี่คอยปรามจางฮั่นฟู  เขาค่อยๆ มีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่ทราบว่าครูและนักเรียนกี่คนที่ถูกตำหนิดุด่าจากเขา ในช่วงสามปีที่ผ่านมาซุนม่อเป็นคนเดียวที่สามารถ 'ปล่อยลม' เขาได้

"มันเป็นหัวใจที่ยิ่งใหญ่และต้องมีความอดทนสูงมาก  หรือว่ามันโง่กันแน่!"

เฝิงเจ๋อเหวินพึมพำ

“อาจารย์ใหญ่อัน ท่านอยากจะปราศรัยกับพวกเขาไหม?”

เหลียนเจิ้งถาม

“ข้าจะให้รองอาจารย์ใหญ่จางทำ!”

อันซินฮุ่ยปฏิเสธอย่างสุภาพ

“ฮึ่ม!”

จางฮั่นฟูตอนแรกไม่ต้องการพูด นั่นเป็นเพราะเขากลัวว่าทันทีที่เขาอ้าปากออก เขาจะควบคุมไม่ได้และจะฟาดฟันใส่ซุนม่อ อย่างไรก็ตาม เขาก็จะไม่ให้โอกาสอันซินฮุ่ยแสดงเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงตอบว่า “เจ๋อเหวิน เจ้าทำได้!”

“ฮะแอ้ม... ข้าจะทำสิ่งนี้แทนท่าน”

เฝิงเจ๋อเหวินไม่ได้ปฏิเสธ เขากระแอมให้คอของเขาโล่ง “ประการแรก ข้าต้องการแสดงความยินดีกับพวกเจ้าทั้งสี่ที่เข้าร่วมกับสถาบันจงโจว และมาเป็นส่วนหนึ่งของเรา!”

เฝิงเจ๋อเหวินปรบมือ ผู้บริหารสถาบันปรบมืออย่างสุภาพ โดยจางฮั่นฟู เป็นข้อยกเว้นเพียงคนเดียว

“ดีมาก!”

เหลียนเจิ้งชื่นชมอย่างเงียบๆ หลังจากเหลือบมองทั้งสี่

ในโอกาสเช่นนี้ ครูฝึกสอนปกติจะมีอารมณ์รุนแรงและจะมีใบหน้าที่เบิกบานเมื่อได้ยินว่าตนสามารถเข้าร่วมสอนในสถาบันได้ แต่ทั้งสี่นี้กลับสงบนิ่งเช่นเคย ราวกับว่านี่เป็นเป็นเรื่องธรรมดา

แน่นอนว่านอกจากซุนม่อแล้ว มันเป็นเรื่องของหลักสูตรสำหรับกู้ซิ่วสวินสามคนที่จะเข้าร่วมงานนี้

“หลังจากที่ได้เป็นครูอย่างเป็นทางการ พวกเจ้าก็สามารถเปลี่ยนกับครูคนอื่นๆ และสอนบทเรียนได้ เนื่องจากนี่เป็นปีแรกของพวกเจ้า เพื่อให้ทุกคนค่อยๆ ปรับตัว พันธกิจการสอนที่มอบให้พวกเจ้าจะค่อนข้างง่าย”

“นอกเหนือจากการแนะนำนักเรียนส่วนตัวของพวกเจ้า แต่ละคนต้องให้บทเรียนทั่วไปทุกวันเป็นเวลาสี่ชั่วโมง ส่วนเนื้อหานั้น พวกเจ้าตัดสินใจเองได้ ศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ สมุนไพร การเล่นแร่แปรธาตุ เลือกอะไรก็ได้ที่ชอบ หนึ่งสัปดาห์ต่อมา รายงานตัวเลือกของเจ้าให้ข้าทราบ แล้วข้าจะจัดตารางเวลาและห้องเรียนให้พวกเจ้า”

เฝิงเจ๋อเหวินหยุดชั่วคราวและหลังจากที่ครูใหม่สี่คนเข้าใจข้อมูลแล้ว เขาพูดต่อ “แม้ว่าเจ้าจะมีอิสระในการเลือก โปรดเลือกหัวข้อที่เจ้ามีความเชี่ยวชาญ”

“เมื่อเจ้าเริ่มสอนครั้งแรก จำนวนนักเรียนจะน้อยมากอย่างแน่นอน ดังนั้นเราจะไม่ทำข้อกำหนดนั้น แต่ครึ่งปีหลัง ด้านนี้จะถือเป็นข้อมูลอ้างอิงเป็นส่วนหนึ่งของเกณฑ์ หนึ่งปีให้หลัง ถ้าตัวเลขไม่เป็นไปตามมาตรฐาน บทเรียนทั่วไปของเจ้าจะถูกตัดทิ้ง”

ขณะที่เฝิงเจ๋อเหวินพูดน้ำเสียงของเขาก็เคร่งขรึม

คลื่นความกดดันขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาทั้งสี่ทันที

ในเมืองต่างๆ ของเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ การสอนทั่วไปเป็นกระแสหลักจริงๆ

ครูมีทางเลือกและอำนาจในการเลือกความเชี่ยวชาญและบทเรียน และนักเรียนก็มีอิสระในการเลือกการบรรยายที่ต้องการเข้าร่วมอย่างอิสระเช่นเดียวกัน

หากครูสามารถบรรยายได้ดี จำนวนนักเรียนที่ฟังก็จะมาก มิฉะนั้นชั้นเรียนของครูคนนั้นจะว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง จึงนำจำนวนนักศึกษามาเป็นเกณฑ์ หากจำนวนดังกล่าวลดลงจนถึงจุดที่โรงเรียนกำหนด การบรรยายสาธารณะโดยครูคนนั้นจะถูกตัดทอน

หากครูต้องการเป็นมหาคุรุ พวกเขาต้อง "เข่นฆ่า" ในการแข่งขันที่โหดร้ายนี้ เป็นไปไม่ได้เลยหากพวกเขาต้องการรับเงินเดือนอย่างง่ายดายและสะดวกสบาย

เป็นเพราะกลไกนี้เองที่ทำให้ครูพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับปรุงคุณภาพการสอนให้ ดึงดูดนักเรียน และช่วยพัฒนาให้นักเรียนอย่างมาก

ตราบใดที่นักเรียนให้ความสนใจและทุ่มเทอย่างเต็มที่ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าครูจะหลุด ครูเหล่านั้นที่ไม่สามารถปฏิบัติตามมาตรฐานได้จะถูกกำจัดออกไปในตอนนั้น

“สถาบันจงโจวนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ!”

ริมฝีปากของซุนม่อกระตุก แม้ว่าเขาจะเพิ่งเป็นครูที่รับผิดชอบด้านพลศึกษาสมัยใหม่ในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายหมายเลข 2 แต่เขาก็ยังรู้สึกชื่นชมกับวิธีการสอนนี้

ไม่ว่าครูจะมีความสามารถหรือไม่ ไม่ว่าพวกเขาจะมีคุณสมบัติเหมาะสมกับงานหรือไม่ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่โรงเรียนหรือสำนักการศึกษาจะกำหนดได้ แม้แต่ภูมิหลังทางครอบครัวหรือการมีส่วนสัมพันธ์ทางสังคมมากมายก็ช่วยไม่ได้ สิ่งเดียวที่กำหนดคุณค่าของการเป็นครูคือลูกศิษย์ นี่เป็นการประเมินที่ยุติธรรมเพียงอย่างเดียว!

“ระบบฯ ยังไงก็ตาม ข้าไม่ใช่คู่รักวัยเยาว์ของอันซินฮุ่ยไม่ใช่เหรอ? เหตุใดดัชนีการแสดงผลสัมพันธ์ของเราจึงเริ่มจากเป็นกลาง”

ซุนม่อมีคำถาม

“จิตสำนึกดั้งเดิมของร่างนี้เป็นที่รักในวัยเยาว์ของอันซินฮุ่ยแต่เจ้าไม่ใช่” ระบบอธิบาย

จิตสำนึกนั้นตายไปแล้ว และคนที่ยืนอยู่ที่นี่คือซุนม่อจากอีกโลกหนึ่ง นี่คือเหตุผลที่ระบบต้องการคำนวณดัชนีการแสดงผลที่น่าพอใจใหม่

เมื่อการกระทำของร่างสถิตทำให้เป้าหมายสร้างความประทับใจ เช่น ความใกล้ชิด ประทับใจ ถูกบูชา ร่างสถิตก็จะได้รับคะแนนความประทับใจ

ดัชนีความประทับใจแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน อย่างไรก็ตาม หน้าที่อื่นที่สำคัญกว่าคือสามารถใช้เป็นสกุลเงินเพื่อซื้อสินค้าจากร้านค้า

ดังนั้นความประทับใจที่ดีระหว่างซุนม่อและอันซินฮุ่ยจึงต้องเริ่มต้นใหม่เป็นธรรมดา

กู้ซิ่วสวินชูมือขึ้น

“อาจารย์กู้ เชิญกล่าว!”

เฝิงเจ๋อเหวินพอใจกับคนงามมาก

“อาจารย์เฝิง หากเราเลือกความเชี่ยวชาญพิเศษและพบว่าไม่เหมาะสมเมื่อผ่านไปครึ่งทาง เราจะยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้หรือไม่?”

กู้ซิ่วสวินถาม

"แน่นอน!"

เฝิงเจ๋อเหวินเหลือบมองที่ราชินีความงามในสถาบันแห่งนี้และเปรียบเทียบนางกับอันซินฮุ่ยในใจอย่างเงียบๆ “แต่ข้าต้องเตือนเจ้าว่าชื่อเสียงของครูนั้นค่อยๆ ก่อตัวขึ้นจากการสะสม หากเจ้าเปลี่ยนความเชี่ยวชาญในบทเรียนของเจ้า เจ้าอาจสูญเสียความนิยมทั้งหมดที่เจ้าพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้มา”

“ขอบคุณอาจารย์เฝิง!”

ด้วยสติปัญญาของกู้ซิ่วสวิน นางคิดเรื่องนี้มานานแล้ว เมื่อถามคำถามตอนนี้ นางเพียงต้องการเรียก "อาจารย์เฝิง" ในสภาพแวดล้อมที่เป็นทางการและได้ยินครูคนอื่นๆ เรียกนางว่า "อาจารย์กู้"

(นี่คือความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานที่มีสถานะเท่าเทียมกัน การทักทายแบบนี้น่ากลัวจริงๆ จากนี้ไปข้าก็เป็นครูด้วย!)

มือขวาของกู้ซิ่วสวิน ซึ่งอยู่ใต้โต๊ะถูกกำแน่นเนื่องจากความตื่นเต้นของนาง นางได้บรรลุขั้นตอนแรกของนางแล้ว ต่อไปนางจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเป็นตัวนำของครูที่ไม่ได้รับตำแหน่ง!

ครูที่ไม่มีตำแหน่งหมายถึงครูที่ไม่สามารถเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาวได้ด้วยเหตุผลหลายประการ

“ต่อไปสถาบันจงโจวของเรามีประเพณีที่สืบทอดมานับพันปี” เฝิงเจ๋อเหวินหัวเราะ “ครูที่เข้าร่วมใหม่แต่ละคนจะแบ่งปันปรัชญาการสอน เป้าหมายชีวิต ความเชี่ยวชาญ ฯลฯ… สำหรับบทเรียนทั่วไปครั้งแรกของพวกเจ้า อยากพูดอะไรก็พูดได้…”

กู้ซิ่วสวินและอีกสามคนไม่แยแส แต่เมื่อพวกเขาฟังประโยคถัดไปของ เฝิงเจ๋อเหวิน สีหน้าของพวกเขาก็ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

“สำหรับบทเรียนทั่วไปครั้งแรก จะดำเนินการในโถงบรรยาย และเราจะแจ้งให้ครูและนักเรียนของทั้งโรงเรียนทราบ แทบจะแน่ใจได้เลยว่าในโรงบรรยายขนาด 300 ที่นั่งจะอัดแน่นเต็มโต๊ะ อย่างไรก็ตาม การทดสอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดไม่ใช่สิ่งนี้ นักเรียนหรือครูที่นั่นจะมีสิทธิ์ถามคำถามพวกเจ้าได้ทุกเรื่อง หากพวกเจ้าไม่สามารถตอบคำถามเหล่านี้ได้ หรือหากความสามารถในการปรับตัวของพวกเจ้าอ่อนแอเกินไป พวกเจ้าจะอับอายขายหน้า ส่งผลให้เกิดความขายหน้าอย่างมาก”

สายตาของผู้บริหารสถาบันล่องลอยไปที่ซุนม่อโดยไม่รู้ตัว นอกจากเกาเปินซึ่งนั่งตัวตรงและนิ่ง กู้ซิ่สวินและจางหลานก็อดไม่ได้ที่จะสำรวจซุนม่อ

ไม่ว่าซุนม่อจะใช้วิธีใดในการรับสมัครนักเรียนห้าคน มันก็ไร้ความหมาย บทเรียนทั่วไปครั้งแรกคือสนามรบที่แท้จริง

หากไม่มีความสามารถที่แท้จริง มันก็จะชัดเจนมากเมื่อพวกเขาถูกตรวจสอบ

“อาจารย์ซุน ข้ามองเจ้าอย่างคาดหวังนะ!”

เฝิงเจ๋อเหวินยกย่องเขาแค่ผิวเผิน แต่เนื่องจากเขาอยู่ในกลุ่มของจางฮั่นฟู ทุกคนสามารถบอกได้ถึงเจตนาแดกดันในคำพูดของเขา ซึ่งส่อความหมายว่าดูถูก

จางฮั่นฟูยิ้มอย่างเย็นชา ซุนม่อเป็นคู่หมั้นของอันซินฮุ่ย ด้วยสถานะนี้ คงมีครูจำนวนมากที่สนใจจะตรวจสอบเขาในเวลานั้น

พวกครูที่เกลียดชังเขาเพราะความอิจฉาย่อมใช้โอกาสนี้หาเรื่องกับเขา

“อาจารย์เฝิง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านต้องเตรียมคำถามสองสามข้อเพื่อทดสอบข้าด้วยนะ ถ้าท่านไม่เดินตามข้ามา ต้องเลี้ยงอาหารข้าสักสามเดือนดีไหม?” ซุนม่อพูด

“เอ๊ะ?”

คำตอบอย่างกะทันหันของซุนม่อทำให้ทุกคนตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะตอบสนองได้ไม่เสียเปรียบ

(พวกเจ้าไม่อยากดูรายการดีๆ เหรอ เชิญเลย ข้าจะรับคำท้า!)

ดวงตาที่สวยงามของอันซินฮุ่ยทอประกายวูบวาบ นางรู้สึกว่านางจำคนรักในวัยเยาว์ของนางไม่ได้อีกต่อไป โดยไม่คำนึงถึงความสามารถของเขา กลิ่นอายบุคลิกของเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่นางจะยกย่องเขา

ติง!

คะแนนความประทับใจจากอันซินฮุ่ย +1

ความเชื่อมสัมพันธ์กับอันซินฮุ่ย: เป็นกลาง (2/100)

เฝิงเจ๋อเหวินอึ้ง รอยยิ้มของเขาชะงักค้างและเขารู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย (แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้ายั่วโทสะข้า?)

จากสถานการณ์ปัจจุบัน มันไม่ดีเกินไปสำหรับเขาที่จะระบายความทุกข์ ท้ายที่สุดเขาเป็นคนที่พูดแบบนั้นก่อน ดังนั้นเขาทำได้เพียงฝืนยิ้มเท่านั้น

"แน่นอน ถึงเวลานั้น ข้าจะเตรียมอาหารดีๆ ไว้ให้เจ้าอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม หากเจ้าล้มเหลว เจ้าไม่ต้องปฏิบัติต่อข้าเลย แค่ซื้อเหล้าองุ่นจากหรูอี้ฟางสามถังให้ข้า”

“อาจารย์เฝิง การผลิตองุ่นจากหรูอี้ฟางมีราคาไม่กี่พันตำลึงเงินต่อถัง ซุนม่อเพิ่งเข้าเรียนในโรงเรียน เขาจะมีเงินซื้อให้เจ้าได้อย่างไร”

อันซินฮุ่ยแทรกแซง

“จะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม ตราบใดที่เขาชนะ?”

จางฮั่นฟูขัดจังหวะ

เฝิงเจ๋อเหวินรู้สึกหดหู่เล็กน้อย แม้ว่าซุนม่อไม่ได้โกรธจางฮั่นฟูในวันนี้ แต่รองอาจารย์ใหญ่ก็ยังทำให้คนอื่นมีปัญหากับเขา แต่ตอนนี้ งานนี้ดูเหมือนจะตกบนไหล่ของ เฝิงเจ๋อเหวิน

(ไม่ว่ายังไง ข้าเป็นมหาคุรุ 1 ดาว เจ้ากำลังขอให้ข้าสอนบทเรียนให้เขาเป็นการส่วนตัว จางฮั่นฟู เจ้ามีหน้าตาที่จะทำเช่นนั้นจริงๆ หรือ?)

ไม่ใช่ว่าเฝิงเจ๋อเหวิน ไม่กล้ารุกรานอันซินฮุ่ย  ตรงกันข้าม เขารู้สึกว่าเขาถูกดูหมิ่น มหาคุรุ 1 ดาวกับครูใหม่อย่างซุนม่อ?

แท้จริงแล้วนี่คือการใช้กระบี่ฆ่ามังกรเพื่อฆ่าไก่ที่อ่อนแอ!

“ในเมื่อเป็นกรณีนี้ การเดิมพันจึงถูกสร้างขึ้น อย่างไรก็ตาม ถ้าอาจารย์เฝิงแพ้ เขาควรซื้อเหล้าองุ่นสามถังให้อาจารย์ซุนด้วย”

กู้ซิ่วสวินแสดงความคิดเห็นโดยไม่รู้สึกกลัวเลย นางตัดสินใจว่าในการบรรยายสาธารณะของซุนม่อ นางต้องเข้าร่วมอย่างแน่นอน

ในเวลานั้น เมื่อซุนม่อไม่ตอบคำถาม นางจะก้าวออกไปและกอบกู้โลก การทำเช่นนี้ทำให้นางสามารถเอาชนะนักเรียนและครูทุกคนได้อย่างแน่นอน ทำให้พวกเขารู้ว่า กู้ซิ่วสวิน โดดเด่นเพียงใด

ก่อนที่เฝิงเจ๋อเหวินจะพูดอะไร ซุนม่อก็พูดไปแล้วว่า “ถ้าอย่างนั้นเรามาทำแบบนั้นกัน อาจารย์เฝิงคงไม่กลัวใช่ไหม?”

บุคลิกของซุนม่อเป็นสิ่งที่เขาจะไม่มีวันยอมให้ตัวเองประสบกับความพ่ายแพ้ใดๆ เขาแค่ต้องการเพิ่มเดิมพันและ กู้ซิ่วสวินก็ได้ช่วยเขาไปแล้ว

สายตาของพวกเขาปะทะกันกลางอากาศ

(ขอโทษนะ นางควรจะเป็นก้าวย่างของข้า!)

กู้ซิ่วสวิน กำลังคิดถึงอนาคตที่สวยงามของนาง แต่นางก็ต้องยอมรับด้วยว่าในเมื่อซุนม่อกล้าพอที่จะยั่วยุมหาคุรุระดับ 1 ดาว ความกล้าหาญของเขาจึงน่ายกย่องอย่างแท้จริง

ติง!

ความประทับใจจาก กู้ซิ่วสวิน +1

ความเชื่อมสัมพันธ์กับกู้ซิ่วสวิน: เป็นกลาง (2/100)

เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน ซุนม่อก็เหลือบไปที่จางหลานและเกาเปิน ตามที่คาดไว้ ทั้งสองคนไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ไม่สนใจเขาเลย

ติง!

“ภารกิจใหม่ออกแล้ว ในระหว่างบทเรียนสาธารณะครั้งแรกของเจ้า จงจัดการกับนักเรียนและครูทุกคนที่ตั้งใจจะก่อนเรื่องยุ่งยากให้เจ้าและได้รับการเปิดตัวที่สวยงามอย่างสมบูรณ์แบบ หากผลงานออกมาดี เจ้าจะได้รับรางวัล”

“หมายเหตุ: ถ้าการแสดงของเจ้าแย่เกินไป จะถูกลงโทษ!”

“ยังมีบทลงโทษอยู่ด้วยเหรอ”

ซุนม่อพูดไม่ออก เขาสามารถจินตนาการถึงฉากที่ครูชายเหล่านั้นพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้สิ่งต่างๆ ยากขึ้นสำหรับเขา ทุกคนต้องการพิสูจน์ว่าเขาเป็นขยะและไม่คู่ควรกับอันซินฮุ่ย

อาจกล่าวได้ว่าความท้าทายที่เขาต้องเผชิญนั้นยากกว่าหลายเท่าเมื่อเทียบกับ กู้ซิ่วสวิน และอีกสองคน

เมื่อซุนม่อกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง