บทที่ 222 ฉลาดด้านลบ!

บทที่ 222 ฉลาดด้านลบ!

หุบเขาลมวิญญาณเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงสำหรับน้ำพุร้อน น้ำพุร้อนที่นี่ไม่เพียงมีอุณหภูมิที่เหมาะสมเท่านั้น แต่ยังมีแร่ธาตุและพลังปราณจำนวนมหาศาล ถ้าใครมาแช่น้ำสักครั้งจะเป็นประโยชน์ต่อร่างกายอย่างมาก

 

หากผู้ฝึกปรือไม่ได้แช่น้ำพุร้อนหลังจากที่พวกเขามาถึงหุบเขาลมวิญญาณ ก็ถือว่าพวกเขาได้เดินทางมาโดยเปล่าประโยชน์

มีบ่อน้ำพุร้อนขนาดต่างๆ เกือบ 100 แห่งที่นี่ อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่มีขนาดเล็กเกินไป หรืออุณหภูมิต่ำเกินไปหรือสูงเกินไป มีบ่อน้ำพุร้อนเพียง 20 แห่งเท่านั้นที่สะดวกสบายและเหมาะสำหรับมนุษย์

นอกจากนี้หลายปีผ่านไปแล้ว บ่อน้ำร้อนที่มีน้ำคุณภาพดีที่สุดและปราณวิญญาณที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดนั้นถูกค้นพบโดยผู้คนมานานแล้ว

ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ยิ่งสถานที่มีชื่อเสียงมากเท่าใด ผู้มาเยือนก็จะยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น ซุนม่อไม่ต้องการเบียดเสียดกับฝูงชน เมื่อเขาวางแผนที่จะสุ่มไปน้ำพุร้อน เขาได้ยินคำเชิญของกู้ซิ่วสวิน

“มันไม่เหมาะสมเกินไปใช่ไหม”

ซุนม่อขมวดคิ้ว แช่บ่อน้ำพุร้อนกับครูคนสวยจะไม่ถูกนินทาและใส่ร้ายปล่อยข่าวลืองั้นหรือ?

“ทำไมจะไม่เหมาะสม”

กู้ซิ่วสวินรำพึงว่าแม้แต่นางก็ไม่ได้กลัวข่าวลือที่ใส่ร้ายเหล่านั้น แล้วซุนม่อกลัวอะไร? นางได้วางแผนที่จะให้นำหลี่จื่อฉีและลู่จื่อรั่วมาด้วย เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาได้แช่ตัวในอ่างน้ำด้วยกันมาก่อน แต่ครู่ต่อมา หลังจากที่เห็นการแสดงออกของซุนม่อนางจึงตัดสินใจทิ้งความคิดนี้

หากนางสามารถเพลิดเพลินกับการนวดของหัตถ์จับมังกรโบราณของซุนม่อได้ นางอาจจะรู้สึกสบายราวกับกำลังบินอยู่ แม้ว่าหลี่จื่อฉีและคนอื่นๆ จะเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน แต่ กู้ซิ่วสวิน ก็ไม่อยากเห็นสถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีก

"นี่…"

ซุนม่อมีความขัดแย้ง

“อาจารย์ไปกันเถอะ!”

หลี่จื่อฉีวางสิ่งของของนางแล้ววิ่งไปทันที

กู้ซิ่วสวินเป็นอัจฉริยะที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากอันซินฮุ่ย นางมีความสามารถมากเช่นกัน หากไม่มีเหตุไม่คาดฝัน นางควรเป็นหนึ่งในเสาหลักที่สำคัญที่สุดของโรงเรียนในรอบสิบปี หากซุนม่อต้องการเพิ่มอิทธิพลในโรงเรียน จำเป็นสำหรับเขาที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับอัจฉริยะอย่างกู้ซิ่วสวิน

"ไม่เป็นไร!"

ซุนม่อยังนึกถึงคำถามนี้

“งั้นไปกันเถอะ ยังไงก็ไม่ไกลหรอก!”

กู้ซิ่วสวินเป็นผู้นำไปทันที

ลู่จื่อรั่วเป็นเหมือนหางน้อยเดินตามไปทันที หยิงไป่อู่ลังเล แต่เพราะนางไม่ได้รับคำชวนของซุนม่อ นางจึงไม่รู้ว่านางควรทำตามพวกเขาหรือไม่

บริเวณที่ตั้งของบ่อน้ำพุร้อนก็มีเสาหินจำนวนมากเช่นเดียวกัน และหินที่นี่คล้ายกับป่าหิน นอกจากนี้ยังมีรอยแตกจำนวนมากบนพื้นและไอน้ำสีขาวจะลอยขึ้นมาจากรอยแยกเหล่านี้เป็นครั้งคราวและซึมซับอากาศ

กู้ซิ่วสวินนำซุนม่อเดินไปรอบๆ หลายมุม  พวกเขาเดินประมาณหกถึงเจ็ดนาทีก่อนที่จะถึงหน้าผา

หากมองจากที่สูง ภูมิประเทศนี้จะมีลักษณะเหมือนช้อนลอยในอากาศ ในช้อนตักมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5 เมตรและมีน้ำจากบ่อน้ำพุร้อนที่ปล่อยไอน้ำออกมา

“อุณหภูมิของน้ำไม่สูงเกินไป แต่ทิวทัศน์ก็ดีมาก”

กู้ซิ่วสวินแนะนำว่า ถึงเวลาที่พวกเขาต้องแช่ตัวในน้ำ อย่างไรก็ตาม นางรู้สึกขัดแย้งเล็กน้อย ท้ายที่สุดซุนม่อก็เป็นผู้ชาย เรื่องนี้ทำให้นางรู้สึกเขินอายและตื่นเต้นแปลกๆ

“ข้าว่าไปแช่น้ำคนเดียวดีกว่า!”

ซุนม่อสามารถเห็นความอึดอัดใจของกู้ซิ่วสวิน เขากำลังเตรียมที่จะจากไป

หลี่จื่อฉีจับมือซุนม่ออย่างเงียบๆ อย่างไรก็ตามกู้ซิ่วสวินก็พูดเช่นกัน

“อาจารย์ซุน เจ้าปฏิบัติกับข้าเหมือนคนนอกหรือเปล่า? พูดตามตรง ข้ามีแรงจูงใจที่จะเชิญเจ้ามาที่นี่ ข้าต้องการสัมผัสเคล็ดการนวดของเจ้าอีกครั้ง”

หลังจากที่กู้ซิ่วสวินพูดนางก็ปลดเสื้อคลุมออก ชุดครูสีฟ้าเลื่อนเสื้อคลุมลงมาตามร่างกายของนาง

“...”

ซุนม่อพูดไม่ออก (จำเป็นต้องพูดตรงๆ มั้ย? อย่างไรก็ตาม สาวมาโซคิสต์คนนี้มีรูปร่างที่ดีจริงๆ)

สิ่งที่เรียกว่าความงามเก้าส่วน?

นี่มันแบบนี้แหละ!

ถ้ากู้ซิ่วสวินไปเป็นนางแบบให้กับนิตยสารดังระดับโลกโดยไม่คำนึงถึงความงามหรือรูปร่างของนาง นางจะต้องเป็นซุปเปอร์โมเดลอย่างแน่นอน

โดยธรรมชาติแล้วกู้ซิ่วสวินสวมเสื้อผ้าสั้นและกางเกงขาสั้นอยู่ใต้เสื้อคลุมของนาง เห็นได้ชัดว่านางเตรียมแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนร่วมกับซุนม่อ

อย่างไรก็ตาม ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ชุดดังกล่าวถือว่าดูกล้าหาญเกินไปและน่าละอายหากชายแปลกหน้าเห็นนางในชุดนั้น

หลังจากที่ซุนม่อมองแล้ว เขาเบือนหน้าออกไป

“เอ๊ะ!”

เมื่อเห็นการแสดงออกของซุนม่อ กู่ซิวซุนก็ตกใจ ตอนนั้นเองที่นางรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ตอนนี้นางรู้สึกรำคาญมากจนอยากจะร้องไห้

นางคลายเสื้อคลุมเพราะนางเพียงต้องการพิสูจน์ว่านางไม่ได้ปฏิบัติต่อซุนม่อในฐานะคนนอก แต่การกระทำนี้ดูคลุมเครือเล็กน้อย

“กู้ซิ่วสวิน เปลื้องผ้าต่อหน้าผู้ชาย? เจ้าคิดอะไรอยู่?"

กู้ซิ่วสวินต้องการอธิบาย แต่นางควรพูดอย่างไร? นอกจากนี้นางจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนไร้ยางอายหรือไม่?

“อาจารย์ซุน โปรดอย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้นสักหน่อย!”

กู้ซิ่วสวินรีบหยุดและหยิบเสื้อผ้าของนางขึ้นมาต้องการจะสวมใส่ แต่นางเริ่มรู้สึกขัดแย้ง (ข้าควรสวมชุดคลุมคืนหรือไม่ ถ้าข้าทำเช่นนั้น การกระทำก่อนหน้านี้ของข้าจะไม่ปรากฏแก่เขาโดยเปล่าประโยชน์หรอกหรือ)

“ไปแช่บ่อน้ำพุร้อนกัน โอ๊ว”

ลู่จื่อรั่ววิ่งไปด้านข้างของบ่อน้ำพุร้อนและกระโดดเข้าไปทันที

ซูมมม!

น้ำกระเด็นไปทุกทิศทุกทาง

“อาจารย์ ให้ข้าช่วยถอดเสื้อคลุมให้ไหม”

หลี่จื่อฉีถาม  นางรู้สึกว่านี่เป็นความรับผิดชอบของลูกศิษย์

"ไม่จำเป็น."

ซุนม่อปฏิเสธหลี่จื่อฉี

“พวกเจ้าเหล่าสตรีควรแช่น้ำต่อ จู่ๆ ข้าก็นึกขึ้นได้ว่าข้ามีอย่างอื่นที่ต้องทำ”

หลี่จื่อฉีและกู้ซิ่วสวินต่างก็เหยียดมือออกและจับซุนม่อ

หลี่จื่อฉีต้องการปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างซุนม่อและกู้ซิ่วสวิน สำหรับกู้ซิ่วสวิน นางรู้สึกว่านางได้ลงทุนไปมากแล้ว ถ้านางยอมให้ซุนม่อออกไปตอนนี้ นางจะขาดทุนไหม?

“ข้า กู้ซิ่วสวินจะไม่มีวันทำธุรกิจที่สูญเปล่า!”

กู้ซิ่วสวินปลอบใจตัวเองและอดทนต่อความเขินอายของนางดึงซุนม่อเข้าไปในบ่อน้ำพุร้อน

“ข้ายังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลย!”

ซุนม่อรู้สึกหมดหนทาง

“ท่านอาจารย์ รีบมาดู สวยขนาดนี้!”

ลู่จื่อรั่ว เอนตัวพิงขอบบ่อน้ำพุร้อน มองดูภูมิประเทศด้านล่างขณะที่นางเรียกซุนม่อ

ในท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงรัศมีวิญญาณสามารถเห็นได้ทุกที่ ทุกรูปแบบและทุกสี บนพื้นดิน น้ำพุร้อนมากมายเปรียบเสมือนอัญมณีที่ส่องแสงระยิบระยับในหุบเขา

เนื่องจากน้ำพุร้อนนั้นเต็มไปด้วยพลังปราณ น้ำของพวกมันจึงส่องแสงระยิบระยับและดูสวยงามมาก

“ข้าไม่ได้โกหกเจ้าใช่ไหม? สวยจริงใช่ไหม?”

กู้ซิ่วสวินกางแขนและนอนอยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อน

“เมื่อข้ามาที่หุบเขาลมวิญญาณ ครั้งแรกข้าตกหลุมรักที่นี่แล้ว ในเวลานั้นข้าให้คำมั่นว่าหากข้าไม่สามารถเป็นครูของหนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่ได้ก่อนอายุ 20 ปี ข้าจะไม่มาที่นี่อีก”

นี่เป็นนิสัยของกู้ซิ่วสวิน นางมักจะปฏิบัติต่อสิ่งที่นางชอบเป็นรางวัล ถ้านางไม่บรรลุเป้าหมาย นางจะถูกลงโทษด้วยการบังคับให้ตัวเองสูญเสียสิ่งหนึ่งสิ่งเหล่านั้นไปตลอดกาล

“ถึงแม้สถาบันจงโจวจะตกต่ำ แต่ก็ยังเคยเป็นสถาบันที่มีชื่อเสียงระดับสูงสุด นอกจากนี้ ข้าต้องการช่วยให้มันเติบโตจนถึงจุดที่จะสามารถกลับคืนสู่อันดับที่หนึ่งในเก้าสถาบันยิ่งใหญ่!”

กู้ซิ่วสวินเอียงศีรษะของนาง น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความจริงใจ

“เป็นความทะเยอทะยานที่ดีมาก”

ซุนม่อไม่รู้จะตอบอย่างไร เขาไม่ใช่พิธีกรรายการทอล์คโชว์ทางอารมณ์ตอนดึก นอกจากนี้ ในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เขามักจะใช้เวลาเล่นเกมและอ่านนิยาย เขาเป็นสุนัขโสดและโดยพื้นฐานแล้วไม่มีประสบการณ์ในการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิง

“อาจารย์ คำตอบของท่านช่างไร้สาระเหลือเกิน!”

เมื่อหลี่จื่อฉีฟังการสนทนาของพวกเขา นางไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการช่วยซุนม่อตอบ  กู้ซิ่วสวินรู้สึกประทับใจอาจารย์ของนางอย่างชัดเจน และตอนนี้พวกเขาอยู่ในสถานการณ์ที่พวกเขากำลังแช่ตัวในบ่อน้ำพุร้อนด้วยกัน มันง่ายกว่าสำหรับพวกเขาสองคนที่จะพูดถึงเรื่องของหัวใจและใกล้ชิดกันมากขึ้น อย่างไรก็ตามซุนม่อนั้น 'ยอดเยี่ยม' อย่างแท้จริง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังพูดน่าเบื่อ

“รู้มั้ย? เมื่อเทียบกับการไต่ภูเขาเพื่อมองดูโลก ข้าชอบมองดูดาวบนท้องฟ้ามากกว่า!”

กู้ซิ่วสวินจ้องไปที่แสงรัศมีบนท้องฟ้า

“เพราะข้ารู้สึกว่าท้องฟ้าเต็มไปด้วยความลึกลับที่ไม่รู้จัก แค่คิดถึงพวกมันก็ใจสั่นแล้ว!”

“ปลายทางสูงสุดของมนุษยชาติคือมหาสมุทรแห่งดวงดาวอันยิ่งใหญ่!”

ซุนม่อนึกถึงเกมคอมพิวเตอร์ประเภทพิชิตบางเกมที่เขาเคยเล่นมาก่อน เขาจะไม่สามารถเล่นมันได้อีก ที่จริงแล้วเมื่อเทียบกับมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ของดวงดาวหรืออะไรก็ตาม ซุนม่อต้องการเล่นเกมให้จบมากกว่า

“ปลายทางสุดท้าย?”

ดวงตาของกู้ซิ่วสวิน เป็นประกายเมื่อนางหันไปมองซุนม่อ

“มหาสมุทรดวงดาวอันยิ่งใหญ่? ช่างเป็นคำพูดที่ดีเสียนี่กระไร!”

ติง!

คะแนนความประทับใจจากกู้ซิ่วสวิน +50 กระชับมิตร (330/1,000)

(อาจารย์ มาเถอะ เธอมีอาการใจเต้นอย่างแน่นอน!)

หลี่จื่อฉีต้องการเชียร์ซุนม่อในใจของนาง สำหรับผู้หญิงที่จะตกหลุมรักผู้ชาย ส่วนใหญ่เป็นเพราะการถูกกระตุ้นทางอารมณ์โดยบังเอิญ และสถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะทำให้กู้ซิ่วสวินประทับใจกับอาจารย์ของนาง

อย่างไรก็ตา ซุนม่อกำลังจ้องมองท้องฟ้าด้วยความงุนงง

หลังจากได้ยินการแจ้งเตือนอย่างกะทันหัน ซุนม่อก็ประหลาดใจ เขายังเข้าใจด้วยว่าเขาควรคว้าโอกาสและปรับปรุงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริงๆ

หลังจากค้นหาความทรงจำของเขาแล้ว เขาก็ไม่พบฉากที่คล้ายคลึงกัน เขาจึงไม่รู้จะตอบอย่างไร

โชคดีที่ซุนม่อไม่มีความคิดที่จะจีบกู้ซิ่วสวิน อารมณ์ของเขาสงบมาก เนื่องจากเขารู้จุดประสงค์ของสาวงามนี้ในการเชิญเขามาที่นี่ เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่อ้อมค้อม

“อาจารย์กู้ ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ข้าช่วยนวดร่างกายของเจ้าได้”

ซุนม่อพูด

"โอ้!"

ก่อนหน้านี้กู้ซิ่วสวินจะมีความสุขมาก ถ้าซุนม่อริเริ่มแนะนำสิ่งนี้ แต่ตอนนี้นางไม่ได้คิดถึงทักษะการนวดของเขา นางเพียงต้องการได้ยินเพิ่มเติมเกี่ยวกับมุมมองของซุนม่อเกี่ยวกับมหาสมุทรแห่งดวงดาวอันยิ่งใหญ่

“ข้าเอาเสื่อมาด้วย!”

หลี่จื่อฉีวางแผ่นหนังกันน้ำลงบนพื้นทันที

กู้ซิ่วสวินนอนอยู่บนนั้นรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ทันใดนั้นนางก็คิดถึงความเป็นไปได้ ซุนม่อไม่ได้ยุ่งกับนางเพราะเขามีคู่หมั้นอย่างอันซินฮุ่ยใช่ไหม?

นิ้วของซุนม่อกดลงบนไหล่ของกู้ซิ่วสวิน เขาออกแรงเล็กน้อยและแสดงเคล็ดการนวดขั้นพื้นฐานระดับปรมาจารย์ของเขา

“อ๊ะ!”

จิตใจของกู้ซิ่วสวิน เริ่มล่องลอย ผ่านไปครู่หนึ่ง ความคิดทั้งหมดก็หายไปจากความคิดของนาง เหลือเพียงความรู้สึกสบายใจ นางรู้ว่านางต้องไม่ร้องคร่ำครวญ แต่นางทนไม่ไหวจริงๆ

มือจับมังกรโบราณนั้นน่าประทับใจจริงๆ

ดวงตาของกู้ซิ่วสวินพร่ามัวไปแล้ว และนางก็กัดปลายลิ้นเพื่อรักษาสติ นางต้องการจดจำว่ามือของซุนม่อเคลื่อนไหวอย่างไร ไม่ใช่ว่านางต้องการเรียนรู้เคล็ดของเขาอย่างลับๆ แต่นางต้องการวิเคราะห์ ทำไมหัตถ์จับมังกรโบราณของซุนม่อจึงน่าประทับใจ? ดูพื้นผิว ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีความแตกต่างระหว่างการนวดกับเคล็ดการนวดอื่นๆ

หลังจากหายใจหลายสิบครั้ง ร่างกายของซุนม่อก็กระจายปราณวิญญาณออก ยักษ์จินนี่ก็ปรากฏตัวขึ้น

“ฮัชช่า!”

เมื่อจินนี่ปรากฏตัว เขาก็ยกแขนเบ่งกล้ามอวดทันที อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เห็นคนที่นอนอยู่บนเสื่อ ท่าทางตื่นเต้นแต่แรกก็เปลี่ยนเป็นการดูถูกแทน

“ตุ๋ย!”

มารถุยน้ำลายลงบนพื้นและยกแขนกอดอกก่อนที่จะลอยไปทางด้านข้าง เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการลงมือ

“บ้าอะไรเนี่ย จินนี่…”

ซุนม่อพูดไม่ออก นี่เป็นระเบิดที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง

 

[1] นางงามเก้าส่วน หมายถึง ส่วนสูงของศีรษะต่อร่างกายเท่ากับ 1:9