ตอนที่ 230 หัตถ์จับมังกรโบราณ
น่าทึ่ง!
“พวกเจ้ากลัวเหรอ?”
อาจารย์จากสถาบันว่านเต้าตะโกน
“ถ้าพวกเจ้าต้องการต่อสู้
เรียกหัวหน้าของเจ้ามา ข้าจะสู้กับเขา!”
จินมู่เจี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ซุนม่อเป็นสมบัติของสถาบันจงโจว ต้องไม่เสียเวลาเปล่าที่นี่
ตามความเห็นของอาจารย์สาวสวยผู้ชอบสะสมกระดูก
ซุนม่ออาจไม่พ่ายแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้เสมอไป อย่างไรก็ตามมันไม่มีประโยชน์อะไรในตัวเขาที่ชนะเช่นกัน
อย่างมากที่สุดชื่อเสียงของเขาจะเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย
แต่สิ่งนี้จะทำให้โรงเรียนอื่นจับตาซุนม่อแทน
ซุนม่อคนปัจจุบันได้กลายเป็นไพ่ตายของสถาบันจงโจวในใจของจินมู่เจี๋ยไปแล้ว
เขาควรจะถูกนำมาใช้เพื่อคว้าชัยชนะอย่างเด็ดขาดระหว่างการทดสอบกลุ่มโรงเรียนรวม
การแข่งขันสำหรับมือใหม่ไม่เพียงแต่มีข้อกำหนดสำหรับนักเรียนเท่านั้น
แต่ยังต้องมีนักศึกษาใหม่ 20 คนที่เข้าร่วมโรงเรียนในปีนั้นๆ
แต่ครูยังมีข้อจำกัดอีกด้วย ประสบการณ์การสอนของพวกเขาไม่ควรเกินสองปี
และพวกเขาต้องไม่ได้ตำแหน่งมหาคุรุ
ส่วนอายุนั้นต้องไม่เกิน
22 ปี
มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับนักเรียนเพื่อดูว่าโรงเรียนแข็งแกร่งหรือไม่
เป็นเพราะครูเป็นส่วนหนึ่งของทรัพย์สินของโรงเรียนด้วย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมโรงเรียนต่างๆ
จึงมีความกระหายอย่างแรงกล้าสำหรับครูที่มีความโดดเด่นและเต็มใจที่จะทุ่มราคาที่สูงลิบเพื่อตามดึงตัวพวกเขา
เมื่อได้ยินเช่นนี้อาจารย์ของสถาบันจงโจวทุกคนก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก
จินมู่เจี๋ย ปกป้องซุนม่อจริงๆ เพื่อประโยชน์ของเขา นางไม่รังเกียจที่จะต่อสู้กับหัวหน้ากลุ่มอื่น
คนส่วนใหญ่ที่ไปถึงระดับของมหาคุรุ
3 ดาวแล้วจะไม่เคลื่อนไหวเว้นแต่เพื่อผลประโยชน์หรือเพื่อแย่งชิงชื่อเสียง
ท้ายที่สุดแล้วมหาคุรุชอบประกาศว่าเป็นคนมีอารยธรรม
เว้นแต่ว่าพวกเขาแน่ใจว่าจะชนะการต่อสู้
พวกเขาจะมากหรือน้อยมีความกังวลบางส่วน ต่อให้ชนะ ก็ยังเป็นเรื่องน่าอายถ้าใบหน้าของพวกเขามีรอยฟกช้ำ
ครูจากสถาบันว่านเต้าต้องการที่จะเมินเฉยต่อซุนม่อ
และบังคับให้เขาออกมา แต่พวกเขาถูกฟางอู๋อั้นขัดขวาง
“ลืมซะ ไปกันเถอะ!”
เป้าหมายของฟางอู๋อั้นไม่ใช่แค่ชนะแต่ทำลายซุนม่อ
อย่างไรก็ตามหลังจากที่เห็นว่า จินมู่เจี๋ยและซุนม่อสนิทกันแค่ไหน ถ้าซุนม่อตกอยู่ในอันตราย
มหาคุรุระดับ 3 ดาวนี้จะก้าวออกไปช่วยเขาอย่างแน่นอน
ยิ่งกว่านั้น
จากการแสดงของซุนม่อก่อนหน้านี้ ฟางอู๋อั้นรู้ดีว่าเขาต้องใช้กำลังค่อนข้างมากเพื่อเอาชนะซุนม่อ
มันจะดีกว่าที่จะมองหาโอกาสที่จะจัดการเขาอีกครั้ง!
อาจารย์และนักเรียนของสถาบันว่านเต้าออกไปอย่างเย่อหยิ่งถือดี
มุ่งหน้าไปยังบ่อน้ำแร่ที่สะดวกสบายที่สุดในบริเวณนี้เพื่ออาบน้ำ
สีหน้าของนักเรียนของสถาบันจงโจวดูเคร่งขรึมเล็กน้อย
ท้ายที่สุดไม่มีใครชอบที่จะพ่ายแพ้
บางคนถึงกับรู้สึกเสียใจที่ก่อนหน้านี้ไม่สมัครเข้าสถาบันว่านเต้า ซุนม่อหันกลับมาและเห็นว่าโจวซานอี้ยังคงรักษาถานลู่อยู่
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเดินไป
“อาการบาดเจ็บของเขารุนแรงมากไหม?”
โจวซานอี้เหลือบมองถานลู่โดยไม่พูดอะไรสักคำ
“อาจารย์ ท่านบอกได้
ระดับความอดทนของข้าไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น!”
ถานลู่ฝืนยิ้มออกมา
“อาจารย์โจว
อีกนานไหมกว่าเขาจะเดินได้?”
จินมู่เจี๋ยถาม ถ้าถานลู่เดินไม่ได้
พวกเขาก็ต้องเปลี่ยนแผนและส่งเขาออกไปก่อน
“อย่างน้อยก็สามเดือน”
โจวซานอี้ถอนหายใจพูดเป็นตัวเลขที่ยากจะรับ
"อะไรนะ?"
ถานลู่ตกตะลึงหลั่งหงื่อ
“ทำไมใช้เวลานานจัง?”
ถานลู่ตั้งใจที่จะแสดงผลงานที่ยอดเยี่ยมระหว่างการแข่งขันรวม
ถ้าเขานอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสามเดือนและไม่สามารถฝึกฝนได้
เขาก็จะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันด้วยซ้ำ
“นักเรียนคนนั้นอำมหิตเกินไปในการโจมตีของเขา
ยิ่งกว่านั้นกระดูกบางส่วนของเจ้าก็แทบแตกเป็นเสี่ยง”
โจวซานอี้อธิบาย
ทุกคนรู้สึกแย่หลังจากได้ยินเรื่องนี้
“อาจารย์โจว ข้าขอร้อง
ท่านช่วยคิดวิธีแก้ปัญหาได้ไหม? ข้า… ข้า…”
ถานลู่สะอื้นและไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
น้ำตาของเขาไหลลงมาไม่หยุด
"ขอข้าดูหน่อย!"
ซุนม่อนั่งยองๆ แล้วจับขาของถานลู่ขึ้นมาอย่างนุ่มนวล
"อาจารย์?"
ถานลู่มีความสุข
(ใช่แล้ว ว่ากันว่าอาจารย์ซุนมีหัตถ์เทวะ เขาจะมีทางออกอย่างแน่นอน!)
ทันทีที่ซุนม่อขึ้นไป
เขาได้เปิดใช้เคล็ดการจัดกระดูกระดับผู้เชี่ยวชาญ หลังจากได้รับวิชาสาขาของเทคนิคการนวดแบบโบราณแล้ว
เขาไม่เคยใช้มันมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้
“เป็นไงบ้าง”
จินมู่เจี๋ยถาม
“มีกระดูกแตกมากเกินไป”
ซุนม่อก้มหน้าดูและสังเกต
เขาสังเกตเห็นว่าข้อเท้าของถานลู่ไม่เพียงบิดเบี้ยวผิดรูป แต่ต้นขาส่วนล่างของเขา
หลังเท้าและส้นเท้าของเขาก็บวมเล็กน้อยเช่นกัน
โชคดีที่พวกเขาอยู่ในแผ่นดินใหญ่เพราะกระดูกที่แตกหักดังกล่าวไม่สามารถรักษาได้ในโลกสมัยใหม่
เราสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนรถเข็นเท่านั้น
“รักษาได้ไหม”
จินมู่เจี๋ยไม่ต้องการฟังเงื่อนไข
"ได้!"
หลังจากพูดอย่างนั้น ซุนม่อก็สูดหายใจเข้าลึก
และเริ่มใช้เคล็ดการจัดกระดูก
“อาจารย์ซุน
อย่ามองโลกในแง่ดีจนเกินไป”
โจวซานอี้ร้องออกมาด้วยความตั้งใจดี
ด้วยนักเรียนจำนวนมากที่เฝ้าดู หากซุนม่อไม่สามารถรักษาถานลู่ได้
ก็อาจส่งผลต่อสถานะของเขาในใจนักเรียนได้
“อืม!”
ซุนม่อพยักหน้าและโคจรปราณวิญญาณรวมไว้บนฝ่ามือของเขา
แสงสีขาวส่องมาที่พวกเขาทันที จากนั้นเขาก็เริ่มนวดข้อเท้าของถานลู่
“อ๊า!”
ข้อเท้าของถานลู่ปวดมาก
เขาพยายามดึงขากลับโดยไม่รู้ตัว อยากจะหนีจากมือของซุนม่อ
“มาตรงนี้สองคน
จับเขาไว้!”
เมื่อโจวซานอี้กดทับร่างของถานลู่
เขาเรียกนักเรียนอีกสองคนมาช่วย
“ทุกคนกระจายออกไป!
อย่าเบียดเบียนกันตรงนี้!”
จินมู่เจี๋ยบอกให้ทุกคนออกไปโดยให้ซุนม่อมีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ
เหล่านักเรียนอ้ำอึ้งไม่อยากขยับเขยื้อน
พวกเขาไม่ได้สนิทสนมกับถานลู่
และรู้สึกเห็นใจเป็นห่วงเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างไรก็ตามพวกเขาต้องการเห็นหัตถ์เทวะของซุนม่อ
ซุนม่อไม่สนใจการเคลื่อนไหวของสิ่งแวดล้อมอีกต่อไป
เคล็ดการจัดกระดูกของเขาอยู่ที่ระดับผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น
หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากจินนี่ เขาทำได้เพียงพึ่งพาตัวเองให้ค่อยๆ
รักษาอาการบาดเจ็บของถานลู่ กระดูกที่ข้อเท้าไม่ใหญ่
แต่ถือว่ามีความสำคัญต่อร่างกายมนุษย์ ทั้งยังเปราะบางมาก
ผู้เล่นบาสเก็ตบอลและฟุตบอลส่วนใหญ่กลัวที่จะได้รับบาดเจ็บตรงส่วนนี้
หากข้อเท้าของพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
แม้ว่าพวกเขาจะฟื้นตัว ความสามารถในการระเบิดพลังและความเร็วของพวกเขาก็จะยังได้รับผลกระทบ
นักกีฬาบางคนอาจถูกบังคับให้ออกจากวงการก่อนเวลา
แม้ว่าจะเรียกว่าเคล็ดการนวด
แต่สิ่งที่ซุนม่อทำอยู่ตอนนี้ไม่ถือว่าเป็นการนวดอีกต่อไป
เขากำลังประกอบชิ้นส่วนกระดูกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เหล่านั้นเข้าด้วยกันด้วยเคล็ดจัดกระดูก
คิ้วของโจวซานอี้ขมวดแน่น
กระดูกที่หักแบบนี้สามารถรักษาได้ด้วยการผ่าตัดแม้ว่าจะได้รับการจัดการโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
เขาไม่เข้าใจว่าซุนม่อสามารถรักษาสิ่งนี้ด้วยการนวดได้อย่างไร
มันเป็นความจริงที่ว่ามันยากมาก
เมื่อกระดูกที่ข้อเท้าแตก ก็เหมือนชิ้นขนมเคลือบงาอบที่แตกเป็นชิ้นๆ
แม้ว่าชิ้นส่วนต่างๆ จะประกอบเข้าด้วยกันได้
แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะแยกเศษชิ้นส่วนกลับคืนมา
เขาควรทำอย่างไร?
ด้วยเคล็ดการจัดกระดูก
ซุนม่อได้กระตุ้นกระดูกทำให้มันแตกอย่างรวดเร็ว เพิ่มปริมาณและแข็งแกร่งขึ้น
เช่นเดียวกับการที่ปะการังรวมตัวกันเพื่อสร้างแนวป้องกัน
กระบวนการทั้งหมดนี้ใช้เวลานาน
เนื่องจากดัชนีความชำนาญของซุนม่ออยู่ที่ระดับผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น
สองชั่วโมงจึงผ่านไประหว่างการรักษา
นักเรียนบางคนเห็นว่ามีแสงสีขาวห่อหุ้มมือของซุนม่อ
และเขาวางมือไว้บนข้อเท้าของถานลู่เท่านั้นและถูไปมา
พวกเขาหมดความสนใจเนื่องจากขาดความแปลกใหม่
"อาจารย์!"
หลี่จื่อฉีอยู่เคียงข้างซุนม่อตลอดเวลา
คอยเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาเป็นครั้งคราว
"เจ้าทำได้มั้ย?"
กู้ซิ่วสวินเป็นกังวล
นางเห็นว่าสีหน้าของซุนม่อซีดมาก นี่เป็นสัญญาณที่ชัดเจนของการสูญเสียพลังปราณที่มากเกินไป
“อย่าถามผู้ชายว่าเขาทำได้หรือเปล่า!”
ซุนม่อยิ้มออกมาแล้วมองดูถานลู่ที่กังวลและกระวนกระวาย
เขาปลอบคนหลัง
“อย่าตกใจ ข้ารับประกันว่าหลังการรักษาเจ้าจะแข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน”
กระดูกชิ้นใหญ่ถูกประกอบเข้าด้วยกัน
จากนั้นเขาก็กระตุ้นการเจริญเติบโตของกระดูก เสริมช่องว่าง
หลังจากตรวจสอบแล้วว่าไม่มีช่องว่าง เขาก็เริ่มปิดรอยร้าว
เมื่อกระดูกของขาซ้ายงอกขึ้นใหม่อย่างสมบูรณ์
ซุนม่อก็เพิ่มความเข้มข้นของการนวด
เขากำลังจะละลายเศษกระดูกที่กระจัดกระจายไปตามกล้ามเนื้อ
หลังจากที่ซุนม่อทำสิ่งเหล่านี้เสร็จแล้ว
สามชั่วโมงก็ผ่านไป อย่างไรก็ตาม การรักษายังไม่สิ้นสุด ด้วยเคล็ดโคจรพลัง ซุนม่อทำให้ช่องพลังงานที่บวม
หัก และบิดเบี้ยวกลับคืนสู่สภาพเดิม
หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนนี้
ซุนม่อก็สลับไปมาระหว่างเคล็ดกระตุ้นโลหิตและเคล็ดสร้างกล้ามเนื้อ
บูม!
จินนี่ปรากฏตัว!
"นั่นตัวอะไร?"
โจวซานอี้เกือบจะงีบหลับแล้ว
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นตัวประหลาดกล้ามเนื้อเป็นมัดเต็มไปด้วยรัศมีนุ่มนวลปรากฏขึ้น
เขาตกใจมากจนเกือบปัสสาวะราดตัวเองและถอยออกโดยสัญชาตญาณ
จินมู่เจี๋ย ขมวดคิ้วและเกือบลงมือโจมตี
“ไม่ต้องตกใจ
เขาเป็นคู่หูของข้า!”
ซุนม่อรีบอธิบาย
แต่เมื่อจินนี่ออกมา เขาก็สามารถหายใจได้
“นี่… นี่คือ…”
ตาและปากของเซี่ยหยวนอ้าค้าง
นางเห็นว่าครึ่งล่างของชายผู้นี้ที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแปลก ๆ เป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของจิตวิญญาณที่เชื่อมต่อกับแขนของซุนม่อ
นี่เป็นเรื่องลึกลับจริงๆ
“นี่คงไม่ใช่ความลึกซึ้งที่แท้จริงของหัตถ์เทวะของเจ้าหรอกหรือ?”
โจวซานอี้คาดเดา
“อาจารย์ซุน หัตถ์จับมังกรโบราณของเจ้าเป็นเคล็ดการนวดระดับเซียนใช่ไหม?”
เซี่ยหยวนสงสัย นางไม่เคยได้ยินเคล็ดการนวดที่สามารถเรียกสิ่งนี้ได้
“เคล็ดการนวดอะไรกัน?
เจ้ากำลังดูถูกวิชานี้ นี่เป็นวิชามืดลึกลับอย่างแน่นอน!”
โจวซานอี้ตอบโต้ในฐานะแพทย์
เขาสามารถบอกได้ว่าอาการบวมที่เท้าของถานลู่ ลดลงได้อย่างไรในอัตราที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
และหายเป็นปกติ ไอน้ำสีแดงออกมาจากเท้าของถานลู่ ขับเลือดที่จับตัวเป็นก้อน
จากนั้นเคล็ดสร้างกล้ามเนื้อ ก็เริ่มทำงานเพื่อให้กล้ามเนื้อของเขาฟื้นตัว
ในที่สุด
หลังจากผ่านไปสี่ชั่วโมง ซุนม่อก็เสร็จสิ้นการรักษา
ขั้นตอนสุดท้ายนี้ใช้เวลาไม่นาน
อย่างไรก็ตามเพื่อให้ถานลู่ฟื้นตัวเร็วขึ้นเล็กน้อย ซุนม่อได้ดำเนินการต่อไปอีกเล็กน้อย
“อาจารย์
ไม่เจ็บแล้ว!”
ถานลู่รู้สึกประหลาดใจและดีใจ
จากนั้นเขาก็เริ่มขยับข้อเท้าของเขา
“เจ้าอยากเป็นคนพิการ?
อย่าขยับ”
โจวซานอี้ตีหัวถานลู่
แล้วสั่งนักเรียนสองคนว่า
“ไปเอากระดานไม้มาสักสองสามชิ้น!”
หลังจากพูดอย่างนั้น
โจวซานอี้ก็แตะข้อเท้าของถานลู่เพื่อตรวจร่างกายเขา
จากนั้นเขาก็จมดิ่งสู่ความประหลาดใจอย่างสุดขีด ถามโดยไม่รู้ตัวว่า
“อาจารย์ซุน
ข้อเท้าของเขามีรอยร้าวก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”
"ใช่!"
ซุนม่อพยักหน้า
โจวซานอี้จมอยู่ในความคิดลึก
“อาจารย์โจว
เป็นอะไรไป? พูดอะไรสักอย่าง."
ตู้เสี่ยวถาม
เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการรักษา?
แม้แต่ถานลู่ที่รู้สึกมีความสุขก็เริ่มรู้สึกประหม่า
“มันเกินไป… เกินไป…
น่าทึ่งเกินไป!”
โจวซานอี้พูดติดอ่างสองสามครั้ง
แต่ก็ทำได้เพียงพูดคำหยาบเท่านั้น ก็ช่วยอะไรไม่ได้
นอกจากการอุทานว่ามันน่าทึ่งเกินไป
ไม่มีอะไรอื่นที่เขาสามารถทำได้เพื่ออธิบายสิ่งที่เขารู้สึกในขณะนี้
หากไม่ใช่เพราะเขาได้ตรวจอาการบาดเจ็บที่ขาของถานลู่ด้วยตัวเอง
ไม่มีทางที่เขาจะเชื่อว่านี่เป็นข้อเท้าที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บจากการแตกหัก
เป็นเพราะกระดูกที่นั่นดูราวกับว่าพวกมันไม่เคยแตกหักมาก่อน
มือจับมังกรโบราณช่างน่าทึ่งจริงๆ!
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากโจวซานอี้
+100 เป็นกันเอง (220/1,000)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น