บทที่ 253 มังกรทดแทนคุณ
“พวกเจ้าสามคนควรแช่ตัวที่นี่ อย่าวิ่งสุ่ม!”
หลังจากที่ซุนม่อสั่งซวนหยวนพ่อและอีกสองคน จากนั้นเขาก็เดินตามเด็กสาวมะละกอไปยังตำแหน่งที่ดีที่นางบอกว่านางพบ
มังกรปราณวิญญาณขดตัวอยู่บนหัวของลู่จื่อรั่ว แท้จริงแล้วเป็นผู้ชี้นำทาง แต่ถึงแม้จะสังเกตมาครึ่งวันแล้ว ซุนม่อก็ไม่รู้ว่ามันสื่อสารกับเด็กสาวมะละกออย่างไร
“บางทีอาจเป็นภาษาต่างดาว?”
ไม่ว่ายังไงก็ตามวิชาควบคุมสัตว์อสูรวิญญาณของซุนม่ออยู่ที่ระดับปรมาจารย์ แต่เขาไม่สามารถจัดการกับสถานการณ์นี้ได้อย่างสิ้นเชิง
“นางดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับสัตว์เล็กๆ!”
หลี่จื่อฉีพึมพำด้วยเสียงที่นุ่มนวล
“อืม ข้าไม่สามารถทำสิ่งที่นางทำ แม้แต่ไก่แก่ก็ยังกลัวข้า!”
หยิงไป่อู่รู้สึกว่านางไม่มีความสัมพันธ์กับสัตว์เลย
ซุนม่อและหลี่จื่อฉีเหลือบมองหญิงสาวหัวแข็งทันที (ในตอนนั้นเจ้ายากจนมาก เข้าใจไหม เจ้าหิวมากจนตาเขียว สัตว์ตัวน้อยคงสัมผัสได้ถึง 'เจตนาหิว' ของเจ้า ถ้าพวกมันไม่อยู่ให้ห่าง เจ้าอาจกลืนพวกมันเข้าไปถ้าเจ้าจับมันได้ .)
ในไม่ช้ากำแพงหินขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของทุกคน มังกรปราณวิญญาณสัญจรเบียดตัวเข้าไปในช่องว่างที่มีความกว้างประมาณครึ่งเมตร
ซุนม่อและหลี่จื่อฉีลังเล กังวลว่าอาจมีอันตราย อย่างไรก็ตาม ลู่จื่อรั่วที่มีความสุขและโชคดีโดยธรรมชาติก็ทำตามโดยไม่ต้องกังวล ความไว้วางใจของนางในมังกรปราณวิญญาณสัญจรนั้นแน่นอน
ซุนม่อและอีกสองคนทำได้เพียงตามหลัง เบียดร่างของพวกเขาผ่านช่องว่าง หลังจากที่พวกเขามุ่งหน้าไปหลายสิบเมตร ถ้ำหินปูนตามธรรมชาติก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา
จิ๊ จิ๊
มังกรปราณวิญญาณสัญจรร้องออกมา
“เสี่ยวชิวชิวขอให้ทุกคนเคลื่อนไหวให้เร็วขึ้น!”
ลู่จื่อรั่วแปล
“เราควรเตรียมตัวให้พร้อมก่อนเข้าไปข้างในดีไหม”
หลี่จื่อฉีขมวดคิ้วของนาง พวกเขามีคบไฟติดตัวไปด้วย แต่ถ้ำนี้มีอุโมงค์ที่ยาวมาก คบไฟไม่เพียงพอ
“ไปดูกันก่อน!”
ซุนม่อไม่อยากเสียความพยายาม การมาที่นี่ใช้เวลาค่อนข้างนาน
“จื่อรั่ว ให้ข้านำทางแทนไหม?”
หยิงไป่อู่พูดขึ้น นางวิ่งจากด้านหลังของกลุ่มไปที่ด้านข้างของลู่จื่อรั่ว
แม้ว่าอาจารย์ของนางจะมีกำลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่สิ่งต่างๆ เช่น การหาเส้นทางนั้นต้องไม่ทำโดยเขาแน่นอน จื่อฉีซุ่มซ่ามเกินไป และพลังต่อสู้ของจื่อรั่วก็ต่ำ นางเป็นคนเดียวที่ทำภารกิจนี้ได้
จิ๊ จิ๊!
มังกรปราณวิญญาณสัญจรหันศีรษะและร้องเรียก
“เสี่ยวชิวชิวบอกว่าไม่มีอันตราย!”
ลู่จื่อรั่วรายงาน นางเสริมอีกประโยคว่า
“ถ้ามีอันตรายข้าจะร้องเรียกออกมา พวกเจ้าต้องวิ่งก่อน!”
เมื่อเห็นฉากนี้ ซุนม่อก็พอใจมาก ระหว่างศิษย์พี่น้อง มันเป็นเรื่องดีที่จะเป็นห่วงซึ่งกันและกัน
"ไม่เป็นไร!"
หยิงไป่อู่กลับมาที่ด้านหลังโดยไม่ต้องกลัวอีกต่อไป นางต้องปกป้องด้านหลังเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนลอบโจมตีพวกเขาจากด้านหลัง
อุโมงค์ลาดลง และความลาดชันก็สูงชันขึ้น ระหว่างทางลงไปมีผนังแนวตั้งชันสองสามถึงสี่เมตร โชคดีที่คนเหล่านี้เป็นผู้ฝึกปรือ สถิติร่างกายของพวกเขาโดดเด่น แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีเครื่องมือ แต่ก็ยังสามารถลงมาได้
แม้ว่าหยิงไป่อู่และลู่จื่อรั่วจะเป็นเด็กสาวตัวเล็ก แต่พวกนางก็รู้สึกผ่อนคลายมากเมื่อเดินมาที่นี่ หลี่จื่อฉีแตกต่างออกไป นางเดินสะดุดและสะดุดล้มเป็นครั้งคราว เข่าถลอก
โอ๊ย
หลี่จื่อฉีสะดุดอีกครั้งขณะที่นางล้มลง
"ระมัดระวังด้วย!"
ซุนม่อคว้าไข่ดาวน้อยที่เสื้อผ้าของนางแล้วดึงกลับขึ้น
“หึ ทำไมข้าซุ่มซ่ามจัง”
หลี่จื่อฉีโกรธมากจนนางอยากจะร้องไห้ แต่หลังจากเห็นการจ้องมองที่เป็นกังวลของซุนม่อ นางก็ยิ้มออกมา
“อาจารย์ ข้าสบายดี ไม่ต้องห่วงข้าแล้ว!”
“เรายังต้องเดินทางอีกนานแค่ไหน”
ซุนม่อถาม จากการประมาณการของเขา พวกเขาใช้เวลาเดินทาง 40 นาที
ลู่จื่อรั่วและมังกรปราณวิญญาณสัญจร สื่อสารกันในภาษาที่ไม่รู้จักพยางค์ หลังจากนั้นนางก็ร้องออกมา
“เสี่ยวชิวชิวบอกว่าเรากำลังจะมาถึงเร็วๆ นี้!”
อันที่จริง สิบนาทีต่อมา แสงสว่างสีน้ำเงินก็ส่องถ้ำสว่างขึ้นในทันใด
"นี่คืออะไร?"
หยิงไป่อู่รู้สึกประหลาดใจ
มีหินแก้วผลึกอยู่บนผนัง สิ่งเหล่านี้เป็นสมบัติเรืองแสง
“พวกมันคือผลึกวิญญาณ ผลึกที่เกิดขึ้นจากแก่นแท้ของพลังปราณวิญญาณ”
หลี่จื่อฉีเคยอ่านหนังสือหลายเล่มมาก่อนได้ให้คำอธิบายในทันที
“ในสถานที่ที่ปราณวิญญาณอิ่มตัวมากเกินไป พวกมันจะตกผลึกและกลายเป็นแร่ประเภทหนึ่ง”
สิ่งของเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นหินวิญญาณชนิดหนึ่ง มนุษย์สามารถดูดซับพลังปราณวิญญาณภายในเพื่อการฝึกปรือ อย่างไรก็ตาม พวกมันมีราคาแพงกว่ามากเมื่อเทียบกับหินวิญญาณทั่วไป
หินวิญญาณก็เหมือนกับแร่ทั่วไป และมีสิ่งเจือปนอยู่ภายใน อย่างไรก็ตาม ผลึกวิญญาณถูกควบแน่นโดยตรงจากปราณวิญญาณ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่มันจะมีราคาแพงกว่า
ยิ่งพวกเขาก้าวไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งค้นพบผลึกวิญญาณมากขึ้นเท่านั้น แสงเรืองยังสว่างขึ้นเรื่อยๆ
“ปราณวิญญาณที่นี่เข้มข้นมาก!”
หยิงไป่อู่สูดหายใจเข้าลึกๆ นางรู้สึกสบายใจจนอยากจะตะโกน
“รอบๆ นั้นมีสายแร่หินปราณวิญญาณเหรอ?”
หลี่จื่อฉีมีสีหน้าตกใจ นอกเหนือจากเหตุผลนี้ นางไม่สามารถคิดอะไรได้อีกชั่วคราว แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็รวยอย่างแน่นอน
ลู่จื่อรั่วหยุดเดินกะทันหัน จากนั้นนางก็เดินไปที่ช่องว่างในกำแพงและกระโดดลงไป
“ข้าจะลงไปก่อน!”
ซุนม่อยกมือขึ้นเพื่อหยุดหลี่จื่อฉีและกระโดดลงไปต่อหน้านาง
ปั้ก!
ซุนม่อล้มลงกับพื้นก็รีบหันศีรษะไปมองทัศนียภาพรอบด้าน
หลังจากนั้นเขาก็ประหลาดใจ
นี่เป็นทางเดินขนาดใหญ่จริงๆ มีภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วาดไว้บนผนัง แต่เนื่องจากเวลาผ่านไปหลายปี ภาพจิตรกรรมฝาผนังจึงจางหายไปจนกลายเป็นความพร่ามัว และเนื่องจากปริมาณพลังปราณวิญญาณจำนวนมากที่นี่ แก้วผลึกแก่นแท้ของจิตวิญญาณจำนวนมากจึงถูกสร้างขึ้น
“ต่อไปต้องไม่สะดุดล้มเสียหน้าอีก!"
หลี่จื่อฉีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเตรียมที่จะลงจอดในท่าที่สง่างาม ในท้ายที่สุด ก่อนที่นางจะออกแรงใดๆ เท้าของนางก็ไถลลงกับพื้นและนางก็ตกลงมาทันที
“อ๊าาา!”
หลี่จื่อฉีกรีดร้องหลังจากนั้น นางรู้สึกว่ามีแขนที่แข็งแรงโอบรอบตัวนาง นางตกอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น
ไข่ดาวน้อยมีสีหน้าละอายใจ เมื่อนางต้องการหาข้ออ้างเพื่อปกปิดความอับอายของนาง ซุนม่อก็วางนางลงและเริ่มที่จะเปลี่ยนหัวข้อ
“เจ้าคิดว่าที่นี่คือที่ไหน?”
“ตำหนักใต้ดิน?”
หลี่จื่อฉีสุ่มตอบ หัวใจของนางเต็มไปด้วยความกตัญญูต่อซุนม่อ อาจารย์ของนางเข้าใจอย่างแท้จริง!
ตุ้บ!
หยิงไป่อู่ลงจอดในท่าที่สวยงาม แม้แต่เด็กผู้หญิงก็อาจตกหลุมรักนางได้หากพวกเขาเห็นท่าลงยืนที่สวยงามของนาง
มังกรวิญญาณสัญจรยังคงนำทางต่อไป คราวนี้ระยะทางใกล้มาก มีประตูบานใหญ่ที่มีรูอยู่ที่ปลายทางเดิน เมื่อปราณวิญญาณหนาแน่นไหลออกมาจากภายใน สถานที่นี้ถูกปกคลุมด้วยชั้นของผลึกวิญญาณ
ซุนม่อรื้อกำแพงแก้วผลึกออกจากกันและดันเข้าไป
สามสาวเดินตามหลังเขา หลังจากนั้น เมื่อพวกเขาเห็นสภาพแวดล้อมภายใน ทุกคนก็มีสีหน้าตกใจ พวกเขาประหลาดใจมากจนเกือบลืมหายใจ
หลี่จื่อฉีเป็นสมาชิกราชวงศ์ ตระกูลของนางมีชื่อเสียงและนางเคยเห็นภูเขาเงินและทองมาก่อน แต่ตอนนี้ นางตกตะลึง ปากของนางอ้าค้าง มันเหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นสมบัติ
สถานที่แห่งนี้เป็นห้องโถงใหญ่ขนาดเท่าสนามฟุตบอล ในขณะนี้ ผลึกวิญญาณสามารถมองเห็นได้ทุกที่ เปล่งแสงเจิดจ้า
แก้วผลึกเหล่านี้ถูกมัดรวมกันราวกับดอกไม้ที่เบ่งบาน!
“อาจารย์ ข้ารู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย!”
หยิงไป่อู่นวดหน้าผากของนาง
“นี่คือสัญญาณของการมึนเมาปราณวิญญาณ ทำสมาธิและย่อยพลังปราณในร่างกายของเจ้าอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นควบคุมร่างกายของเจ้าไม่ให้ดูดซับพลังปราณใดๆ !”
หลี่จื่อฉีรีบเตือนนาง
“พิษปราณวิญญาณ?”
หยิงไป่อู่ มีใบหน้ามึนงงบนใบหน้าของนาง ในฐานะผู้ฝึกตนเองโดยไม่ได้รับคำแนะนำใดๆ ตั้งแต่ยังเด็ก นางไม่รู้ความรู้พื้นฐานใดๆ เช่นนี้
“หมายความว่าเมื่อปราณวิญญาณในพื้นที่หนาแน่นเกินไป ร่างกายของเราไม่สามารถดูดซับมันได้ เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น อาการนี้อาจปรากฏขึ้น ปากของเจ้าจะรู้สึกแห้งและหัวจะหวิวๆ เหมือนเวลาที่เจ้าเมา อย่างไรก็ตาม ไม่มีอันตรายมากเกินไป”
หลี่จื่อฉีอธิบายในขณะที่รู้สึกเสียใจ
ผู้ฝึกปรือของเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการมีปราณวิญญาณที่จะดูดซับเมื่อพวกเขากินและเดินไปตามถนน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถทำได้เพราะความเข้มข้นของปราณวิญญาณในเก้าแคว้นนั้นบางเกินไป สำหรับผู้ฝึกฝนที่มีความสามารถด้อยกว่าที่ต้องการทะลวง พวกเขาต้องเตรียมโอสถแปรธาตุหรือหินวิญญาณจำนวนมาก ถ้าไม่เช่นนั้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะรวบรวมพลังปราณจิตให้เพียงพอตามความสามารถของตนเอง และมันจะทำให้พวกเขาล้มเหลวในการฝ่าฟัน
แต่ตอนนี้ ในห้องโถงใหญ่แห่งนี้ การหายใจเข้าอย่างไม่เป็นทางการจะทำให้พลังปราณวิญญาณจำนวนมากไหลเข้าสู่ร่างกาย ช่างหรูหราอะไรเช่นนี้?
ถ้าผู้คนรู้เกี่ยวกับดินแดนอันล้ำค่าเช่นนี้ พวกเขาจะบ้าคลั่งอย่างแน่นอน และแม้แต่สงครามระหว่างประเทศก็จะถูกจุดชนวนขึ้นเพื่อทำการยึดครอง
“มีผลึกวิญญาณมากมาย พวกมันมีมูลค่าเท่าไหร่?”
ดวงตาของหยิงไป่อู่เป็นประกายสดใส นางไม่มีแม้แต่หน่วยวัดในสมองสำหรับเรื่องนี้
“ศิษย์น้องหยิง เจ้าต้องใช้วิสัยทัศน์ของเจ้าต่อไป สำหรับผู้ฝึกฝนระดับสูงสุด เงินมีไว้เพื่ออะไร?”
หลี่จื่อฉียิ้ม
“เงินซื้อของได้หลายอย่าง!”
หยิงไป่อู่ไม่เข้าใจ
"เจ้าผิดแล้ว เหตุผลที่เงินสามารถซื้อสิ่งของได้ก็เพราะว่ามนุษย์สร้างระบบและให้คุณค่ากับเงิน หลังจากนั้นพวกเขาเลือกปฏิบัติต่อทองคำและเงินเป็นเงิน หากเจ้าเติบโตถึงจุดที่เจ้าสามารถตั้งค่าระบบที่ทุกคนต้องปฏิบัติตาม เจ้าสามารถกำหนดรายการใดๆ ที่เจ้าต้องการให้เป็นเงินก็ได้ อันที่จริงในประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ครั้งแรกของเรา เงินรูปแบบแรกอยู่ในรูปของเปลือกหอย”
หลี่จื่อฉีอธิบาย
“เปลือกหอยสามารถถือเป็นเงินได้หรือไม่? คนโบราณต้องเป็นคนโง่”
ริมฝีปากของหยิงไป่อู่กระตุกดูเหมือนนางจะไม่เข้าใจสิ่งที่ หลี่จื่อฉีพูด ซุนม่อชำเลืองมองดูไข่ดาวน้อยตัวนั้นอย่างประหลาดใจ (สวรรค์ของข้า เจ้ารู้จักความรู้ทางการเงินด้วยเหรอ)
“ในกรณีนั้น เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าทุกคนติดตามระบบของพวกเขา”
ลู่จื่อรั่วอยากรู้อยากเห็น
“ด้วยการครอบครองพลังยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ยิ่งใหญ่จนเจ้าสามารถพิชิตเก้าแว่นแคว้นหรืออย่างน้อยพอที่จะพิชิตทั้งประเทศได้ เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าสามารถเปลี่ยนแปลงระบบได้ตามต้องการ!”
หลี่จื่อฉีพูดอย่างตรงไปตรงมาด้วยความมั่นใจ
"พอ!"
ซุนม่อเห็นหลี่จื่อฉีพูดอย่างสนุกสนานและรีบขัดจังหวะนาง หลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจ บางทีในอนาคตไข่ดาวน้อยนางนี้อาจจะได้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงการคลัง
“พูดง่ายๆ ถ้าเจ้ามีเงินและไม่มีกำลังในการป้องกัน เงินของเจ้าจะถูกปล้น ดังนั้นผลึกวิญญาณเหล่านี้จึงสามารถช่วยให้ผู้ฝึกฝนเพิ่มความแข็งแกร่งและสร้างกองทัพขนาดใหญ่ของผู้ฝึกฝนที่เป็นของพวกเขาเพียงผู้เดียว!”
ซุนม่อสรุป
นักปราชญ์เคยกล่าวไว้ว่า 'อำนาจทางการเมืองมาจากกระบอกปืน' แต่ปืนมาจากไหน? แน่นอน ปืนมาจากการซื้อด้วยเงิน
“เข้าใจแล้ว!”
หยิงไป่อู่พยักหน้า
“ดังนั้นหมายความว่าเราต้องใช้ทรัพยากรที่นี่เพื่อเลี้ยงดูกองทัพที่ทรงพลัง หลังจากนั้นเราจะไปแย่งชิงเงินจากคนที่รวยที่สุดเพราะเราแข็งแกร่งที่สุด!”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”
ในที่สุดลู่จื่อรั่ว ก็เข้าใจ
ซุนม่อพูดไม่ออก (ที่รักของข้า หยิงไป่อู่แม้ว่าสิ่งที่เจ้าพูดไม่ผิด จำเป็นต้องเรียบง่ายและหยาบกร้านแบบนั้นหรือไม่?)
(คนเราต้องรักษาหน้าไว้บ้าง ตกลงนะ!)
จิ๊ จิ๊!
มังกรวิญญาณสัญจรที่ถูกเพิกเฉยก็ร้องออกมา มันเคลื่อนเข้าหาซุนม่อและมีสีหน้าอิ่มเอมใจ (เจ้าเห็นไหม? การชดใช้หนี้ของข้ามีค่ามาก! จำไว้นะ ข้าไม่ใช่ปลาหมูที่โง่เขลา ข้าเป็นมังกรวิญญาณสัญจรที่สูงส่งและสง่า?)
“อา? เจ้าสามารถบินได้?"
หยิงไป่อู่กรีดร้อง
(แย่แล้วข้าเปิดเผยตัวเอง!)
มังกรวิญญาณสัญจรตกใจทันทีและรีบหยุดความสามารถในการบินของมัน เลยตกลงมาที่พื้นด้วยเสียงดังกึกก้อง
จิ๊ จิ๊!
มังกรวิญญาณสัญจรร้องออกมา มันเจ็บปวดมาก!
“เสี่ยวชิวชิว เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?”
ลู่จื่อรั่วรีบหมอบลงและลูบร่างกายของมัน
จิ๊ํ จิ๊!
มังกรวิญญาณสัญจรเอาหัวของมันเสียดสีกับแขนเล็กๆ ของสาวมะละกอด้วยใบหน้าที่ดูพอใจ อย่างไรก็ตามเมื่อเด็กสาวหน้าอกโตคนนี้เรียกชื่อ 'เสี่ยวชิวชิว' มันฟังดูดีและน่าพอใจมาก
(ข้าตัดสินใจแล้ว เมื่อข้าอยู่ต่อหน้าเจ้า ข้าจะเป็นเสี่ยวชิวชิวของเจ้า!)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น