บทที่ 303 ฝีมือของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ?

 บทที่ 303 ฝีมือของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ?

ในโรงฝึกแห่งชัยชนะ ทั้งซุนม่อและหม่าซุ่ยยืนห่างกัน 30 เมตร

ฐานผู้ชมเต็มไปด้วยนักเรียนหลายร้อยคนและกำลังมา

“ถ้าข้าชนะ โปรดสละตำแหน่งให้ข้า ถ้าข้าแพ้ เม็ดยาปรับสภาพร่างกายนี้จะเป็นของเจ้า!”

ซุนม่อตกลงที่จะประลองกัน แต่หม่าซุ่ยยังคงเสนอชิปต่อรองของเขาต่อไป เขารู้สึกว่านี่เป็นเพียงความยุติธรรม

“อาจารย์หม่าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้”

ซุนม่อขมวดคิ้วเล็กน้อย

“อาจารย์ซุน ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป  ข้าตัดสินใจแล้ว!”

หลังจากพูดอย่างนั้น หม่าซุ่ยก็หยุดพูดเรื่องไร้สาระ เขาจับหอกยาวและตั้งท่าเริ่มต้น

“หม่าซุ่ย ระดับที่หกขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต โปรดชี้แนะ!”

เมื่อได้ยินระดับการฝึกฝนนี้ นักเรียนที่ยืนดูก็อ้าปากค้างทันที

หม่าซุ่ยเป็นครูเพียงสองปีและอายุเพียง 23 ปีในปีนี้ แต่เขาก็ได้มาถึงระดับนี้แล้ว ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นถึงความสามารถที่โดดเด่นของเขา

ครูจำเป็นต้องศึกษาอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อเสริมสร้างตนเองเพื่อให้สามารถสอนได้ดีและได้รับตำแหน่งครูที่ดียิ่งขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงมีเวลาในการฝึกฝนน้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับผู้ฝึกตนล้วนๆ

ในข้อมูลอย่างเป็นทางการที่ประกาศโดยประตูเซียน ตราบใดที่มหาคุรุไปถึงระดับที่เจ็ดของขอบเขตการจุดอัคคีผลาญโลหิตก่อนอายุ 30 ปีและเข้าสู่ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาจะเป็นมหาคุรุที่มีคุณสมบัติ

นี่คือเหตุผลที่หม่าซุ่ยในปัจจุบันสร้างความประหลาดใจให้กับนักเรียนเป็นอย่างมาก

นักเรียนบางคนที่ชอบซุนม่อเริ่มเป็นห่วงเขา

ซุนม่อไม่แปลกใจ แม้จะไม่ได้ใช้เนตรทิพย์ เขาก็สามารถเดาได้ว่ามาตรฐานของ หม่าซุ่ยนั้นสูงมากเพราะเขาสามารถเป็นตัวแทนในการเป็นผู้นำกลุ่มนักเรียนใหม่ได้

หม่าซุ่ย อายุ 23 ปี ระดับที่หกของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต

ความแข็งแกร่ง 29. พิเศษ. มีพละกำลังเหมือนราชาผู้ทรงอำนาจ

 ปัญญา 26. ระดับทั่วไป  เพียงพอ.

ความคล่องแคล่ว 27. เพียงพอที่จะจัดการกับสถานการณ์ส่วนใหญ่

ความอดทน 28. โดดเด่น

ปณิธาน 23. ความล้มเหลวเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว ได้ทิ้งเงาในใจของเขาที่คงอยู่มาจนทุกวันนี้

เก่งวิชาหอกมังกรขดซึ่งเป็นวิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ระดับไร้เทียมทานพิจารณาจากดัชนีความชำนาญ เขามีระดับผู้เชี่ยวชาญหรือสูงกว่าและอยู่ใกล้กับระดับปรมาจารย์!

มูลค่าศักยภาพสูง!

หมายเหตุ ฝึกฝนหนักมาก นอนเพียงสามชั่วโมงต่อวัน ระดับการทำงานหนักของเขาสามารถจัดอันดับให้เขาอยู่ในห้าอันดับแรกในสถาบันจงโจว!

“เขาไม่ตายกระทันหันเหรอ?”

หลังจากเห็นข้อมูลของหม่าซุ่ย ซุนม่อก็ตกใจเล็กน้อย

“คุณลักษณะทางกายภาพของผู้ฝึกปรือมีมากกว่าที่เจ้าคิด นอกจากนี้เขายังกินยาที่ช่วยฟื้นฟูพลังงานอีกด้วย”

ระบบอธิบาย

ซุนม่อยังคงเรียกดูข้อมูลของหม่าซุ่ยแล้วขมวดคิ้ว คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันมากจนสามารถบดขยี้ปูให้ตายได้

“อาจารย์ซุน?”

หม่าซุ่ยเรียก

ผู้ชมยืนขึ้นด้วยความโกลาหลเพราะซุนม่อไม่ปฏิบัติตามกฎของการประลองและทักทายกลับเพื่อให้เกียรติต่อหม่าซุ่ย

ซุนม่อไม่ใช่คนที่หยาบคายอย่างแน่นอน นี่หมายความว่าจะต้องมีปัญหาบางอย่าง ดังนั้นนักเรียนบางคนจึงเริ่มเป็นห่วงเขา

ติง!

ขอแสดงความยินดี เจ้าได้รับคะแนนความประทับใจ 612 คะแนนจากนักเรียน

"อืม? คราวนี้อะไรอีกล่ะ”

ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจ

 “เมื่อนักเรียนชื่นชมและเคารพเจ้า พวกเขายังจะสร้างความประทับใจที่ดีเมื่อพวกเขารู้สึกเป็นห่วงเจ้า!”

ระบบอธิบาย

“ฮ่า ฮ่า!”

ซุนม่อหัวเราะด้วยความรู้สึกพอใจที่ได้รับการยอมรับ จากนั้นเขาก็ป้องมือคารวะ

“ซุนม่อ ระดับที่หกขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต โปรดชี้แนะ!”

โอววว!

คำพูดของซุนม่อจบลงขณะนักเรียนทุกคนสูดอากาศหนาวเหน็บ พวกเขาทำจนรู้สึกราวกับว่าโรงฝึกแห่งชัยชนะทั้งหมดกำลังจะดึงอากาศทั้งหมดออกมาสู่สภาวะสุญญากาศ

ทันทีที่คำพูดของซุนม่อจบลง นักเรียนในกลุ่มผู้ชมต่างก็อ้าปากค้าง ราวกับว่า โรงฝึกแห่งชัยชนะทั้งหมดจะถูกจับแช่อยู่ในสภาพสุญญากาศ

 “อาจารย์ซุนกล่าวว่าเขาอยู่ในระดับใดของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต?”

“ระดับหก? ข้าได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?”

“บ้าเอ้ย แม่งเอ๊ย อาจารย์ซุนอายุเท่าไหร่? อายุ 20 ปี? เขาทิ้งความหวังให้ผู้อื่นมีชีวิตอยู่หรือไม่”

“เฮ้ ระวังคำพูดของเจ้า แม่เจ้าจะไปหาใครกันแน่เนี่ย?”

เหล่านักเรียนแตกตื่นโกลาหล แต่เมื่อพวกเขาได้ยินผู้ชายด่าว่า พวกเขาจ้องมาที่เขาทันที มีแรงกระตุ้นอยากจะทุบเขาอย่างแรง

“เอ่อ อย่าเข้าใจผิด มันก็แค่ปากข้า!”

คนที่ถูกจ้องมองอย่างรวดเร็วชี้แจงตัวเองอย่างรวดเร็ว

“ข้าก็เป็นแฟนคลับของอาจารย์ซุนด้วย เป็นแฟนตัวยง!”

ขณะที่เขาประหม่าเกินไป เสียงของเขาก็ขาดหายไป หม่าซุ่ยซึ่งอยู่ในเวทีแสดงความรู้สึกประหลาดใจบนใบหน้า หลังจากได้ยินระดับการฝึกฝนของซุนม่อ สีหน้าของเขากลายเป็นเคร่งขรึม

พูดตามตรงหม่าซุ่ยภูมิใจกับระดับการฝึกฝนของเขามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาพักไปในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา เขารู้สึกว่าท่ามกลางผู้คนในวัยเดียวกัน เขาเป็นหนึ่งในผู้ฝึกปรือชั้นนำอย่างแน่นอน ทั้งในแง่ของความสามารถในการต่อสู้และระดับการฝึกฝนของเขา แต่วันนี้เขาได้รับความกระทบกระเทือน

ซุนม่ออายุน้อยกว่าเขาสองปี!

แววของความผิดหวังแวบเข้ามาในหัวใจของหม่าซุ่ย แต่เขารีบรวบรวมสมาธิทัน (ในโลกนี้มีอัจฉริยะที่น่าตื่นตาตื่นใจกว่าข้าแน่นอน อิจฉาได้ แต่ไม่จำเป็นต้องผิดหวัง เพราะข้าสามารถพึ่งพาการฝึกฝนหนักของตัวเองเพื่อเอาชนะพวกเขาได้ในที่สุด!)

สายตาของหม่าซุ่ยเริ่มสว่างขึ้นเมื่อเขารู้สึกถึงความคาดหมายสำหรับการต่อสู้ครั้งนี้ ท้ายที่สุด การเอาชนะอัจฉริยะนั้นน่าสนใจมากกว่าการบดขยี้ใครซักคน

“เรามาเริ่มกันเลยไหม”

หม่าซุ่ยถาม

“เมื่อไหร่ก็ได้!”

ซุนม่อชักดาบไม้ออกมา

หม่าซุ่ยเหลือบมองไปที่ดาบไม้ เขาไม่รู้สึกว่าซุนม่อกำลังประเมินเขาต่ำเกินไปสำหรับการใช้อาวุธแบบนี้ เป็นเพราะว่าอัจฉริยะนั้นน่าสะพรึงกลัวไม่ว่าจะใช้อาวุธอะไรก็ตาม!

ในเวลาต่อมาหม่าซุ่ยออกแรงที่ขาทั้งสองของเขา พุ่งเข้าหาซุนม่อราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

หม่าซุ่ยเข้าโรงเรียนเร็วกว่าซุนม่อสองปี ในฐานะรุ่นพี่ เขาควรจะปล่อยให้รุ่นน้องโจมตีก่อน อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินระดับการฝึกปรือของซุนม่อแล้ว เขาก็ละเลยความคิดนี้และปฏิบัติต่อซุนม่อราวกับว่าเขาทำกับคนที่มีฐานะเท่าเทียมกัน

“เจ้าเป็นอัจฉริยะ แต่ข้าก็ไม่แพ้เช่นกัน!”

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากหม่าซุ่ย +50 เป็นมิตร (280/1,000)

ซุนม่อตกตะลึงครู่หนึ่งเมื่อได้รับคะแนนความประทับใจในทันใด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคู่ต่อสู้ที่มีบุคลิกดังกล่าว

วูบบ!

หอกของหม่าซุ่ยแทงด้วยความเร็วสูงมาก

ซุนม่อเอียงศีรษะถอยออกไป และขวางป้องกันด้วยดาบไม้ของเขา

 ท่ามกลางเสียงอาวุธคู่มือปะทะกัน หม่าซุ่ยฉวยโอกาสจากการเคลื่อนไหวท่าเดียวโจมตีอย่างรวดเร็วทันที เขาต้องการปราบซุนม่อในชั่วอึดใจเดียว บังคับให้เขาเปิดเผยข้อบกพร่อง

ซุนม่อใช้เคล็ดระดับสามของวิชามหาจักรวาลไร้ลักษณ์ คัดลอกทันที

โลกทั้งใบช้าลงทันที ไม่ใช่แค่การโจมตีของหม่าซุ่ย แต่ยังรวมถึงฝุ่นที่กระเซ็นขึ้นหลังจากที่รองเท้าของเขาที่เหยียบพื้น โรงฝึกแห่งชัยชนะทั้งหมดเงียบทันที

ตามคาดของการต่อสู้ระหว่างครูอัจฉริยะ หนึ่งในนั้นโจมตีด้วยกระแสพลังที่พุ่งทะลักด้วยความรู้สึกเบิกบานใจอย่างแรงกล้า และอีกคนป้องกันอย่างแข็งแกร่งและหนักแน่นราวกับภูผา

ผู้ชมไม่สามารถละสายตาไปได้ นักเรียนรุ่นพี่สองคนวิ่งขึ้นไปที่แถวแรก หยิบหินบันทึกภาพออกมา และบันทึกกระบวนการทั้งหมด

หินบันทึกภาพเป็นแร่ลึกลับที่ผลิตในทวีปทมิฬ หลังจากที่มีคนส่งพลังปราณวิญญาณของพวกเขาเข้าไปเพื่อเปิดใช้งาน หินสามารถใช้เพื่อบันทึกภาพได้ อย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการบันทึกจะขึ้นอยู่กับคุณภาพของหิน

แร่ดังกล่าวหายาก ดังนั้นราคาของพวกมันจึงค่อนข้างแพง อันที่มีขนาดเท่าไข่จะขายได้อย่างน้อย 50 หินวิญญาณ ดังนั้นจึงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะใช้มัน เว้นแต่จะเป็นการต่อสู้ที่สำคัญ

“ทำไมอาจารย์ซุนม่อไม่โจมตีล่ะ”

นักเรียนบางคนงงงัน

“บางทีเขาอาจถูกกดข่มกดดันเกินไป?”

ท้ายที่สุด การโจมตีของหม่าซุ่ยดูน่ากลัวมาก

“อาจารย์หม่า ความเร็วไม่ใช่มือขวาของเจ้า ดึงพลังของเจ้าออกมา!”

ซุนม่อแนะนำ

ซุนม่อไม่ได้โจมตีเพราะเขาต้องการชมวิชาหอกมังกรขนดของหม่าซุ่ย อย่างไรก็ตาม นี่เป็นวิทยายุทธ์ของตระกูล และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหม่าซุ่ยก็เปลี่ยนไป ซุนม่อสามารถมองทะลุผ่านเขาได้อย่างรวดเร็ว?

นี่เป็นกลยุทธ์การต่อสู้ที่หม่าซุ่ยชอบใช้ ขั้นแรกเขาจะโจมตีอย่างรวดเร็วเพื่อหลอกล่อศัตรู ปล่อยให้พวกเขาเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคู่ต่อสู้ประเภทความเร็ว จากนั้นเขาก็เปลี่ยนท่าทีของเขาและแสดงความแข็งแกร่งเพื่อบดขยี้พวกเขาจนหมด จับพวกมันโดยไม่รู้ตัว

“อาจารย์ซุนมีความสามารถจริงๆ งั้นก็เอาท่านี้ไปจากข้าซะ!”

หม่าซุ่ยส่งเสียงระเบิดออกมา

มังกรม้วนพลิกคว่ำ!

หอกที่แทงออกอย่างรวดเร็วแล้วก็เริ่มหมุนควงทันทีเมื่อสัมผัสกับดาบไม้ของซุนม่อ มันไม่เพียงแต่สะบัดดาบไม้ออกไปเท่านั้น แต่ความเร็วของมันยังพุ่งขึ้นและพุ่งเข้าใส่หัวใจของซุนม่อด้วย

ซุนม่อกำหมัดซ้ายแล้วทุบเข้าไป

ปัง

หอกถูกเบี่ยงเบนออก

“พลังมหาศาลอะไรเช่นนี้!”

หม่าซุ่ยแปลกใจเล็กน้อย เขาเป็นที่รู้จักในเรื่องความแข็งแกร่ง ซุนม่อสามารถปลดปล่อยพลังที่ใกล้เคียงกัน นี่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งเพียงเล็กน้อย!

หอกที่เบี่ยงออกก็หยุดเคลื่อนไหวและวกกลับทันที แส้หางมังกรขด!

วูบบบ!

หอกยาวมีแรงเฉื่อยที่เฉียบคมและสง่างาม ปกคลุมด้วยชั้นปราณวิญญาณทันที ถ้าใครโดนมันจะถูกฟาดเละ

สายตาของซุนม่อกลายเป็นเคร่งขรึมและเขาบิดตัว เหวี่ยงแขนแล้วฟาดฟันด้วยดาบไม้ของเขา

สีสันแห่งฤดูใบไม้ร่วง!

ปัง

พลังอันยิ่งใหญ่ทั้งสองปะทะกัน ปล่อยเสียงระเบิดออกมา หอกถูกปัดและความสามารถในการโจมตีของหม่าซุ่ยก็ลดลง หม่าซุ่ยโจมตีอีกครั้ง แต่สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมยิ่งกว่าเดิม การโจมตีครั้งก่อนของเขาดุร้ายและระเบิดพลังได้ คนส่วนใหญ่เลือกที่จะหลบมัน และเขาก็จะสามารถโจมตีแบบรุนแรงหลังจากนั้นได้

เป็นเพราะแส้มังกรขดไม่ใช่แค่ตวัดครั้งเดียวแต่เป็นตวัดติดต่อกัน 18 ครั้ง เนื่องจากวงตวัดแต่ละครั้งจะสะสมพลังของการตวัดจากครั้งก่อน พลังของการตวัดครั้งที่ 18 จะเพิ่มไปถึงจุดสูงสุด หม่าซุ่ยมั่นใจว่าแม้แต่ผู้ฝึกตนในระดับที่เจ็ดของขอบเขตการจุดอัคคีผลาญโลหิตก็ไม่สามารถป้องกันมันได้

“ไม่ ไม่มีทางที่ซุนม่อจะมองเห็นถึงแก่นแท้ของการโจมตีครั้งนี้”

หม่าซุ่ยปลอบใจตัวเอง

อย่างไรก็ตาม ซุนม่อมองออกแล้ว หลังจากใช้เคล็ดลอกเลียน และวิเคราะห์ด้วยเนตรทิพย์เขาสังเกตเห็นว่า หม่าซุ่ยใช้ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อเพียงครึ่งเดียว

โดยปกติผู้ฝึกตนประเภทความแข็งแกร่งจะไม่ใช้พลังของพวกเขาเพียงครึ่งเดียวในช่วงเริ่มต้นของการต่อสู้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ทำเต็มที่ ดังนั้นซุนม่อจึงคิดว่าการเคลื่อนไหวนี้ควรเป็นเคล็ดที่พลังยังคงฝังรากลึก เขาต้องหยุดมันตั้งแต่แรก ซุนม่อต้องการเห็นวิชาหอกมังกรขดของหม่าซุ่ย แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะดูถูกเขา ถ้าเขาไม่ปฏิเสธท่าทีสุดท้าย เขาอาจจะแพ้ก็ได้

การโจมตีของหม่าซุ่ยเข้ามาอีกครั้ง

มังกรขดโผล่ออกมาจากทะเล!

ว้าว! ว้าว! ว้าว!

หอกของหม่าซุ่ย ยังคงหายไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งในขณะที่เขาใช้ร่างของเขาเพื่อบดบัง มันยังคงพุ่งวาบเข้าหาซุนม่อจากทิศทางต่างๆ

การโจมตีครั้งนี้ไม่มีกำลังมากแต่ค่อนข้างลี้ลับ บางคนอาจตายได้หากพวกเขาไม่ใส่ใจ

“ตามที่คาดไว้วิชาฝึกปรือระดับสวรรค์ที่ชั้นไร้เทียมทาน นี่มันน่าทึ่งมาก!”

ซุนม่ออุทาน ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีเคล็ดลอกเลียน และโลกก็ชะลอความเร็วลง คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะรับการโจมตีนี้ได้

“อย่างที่คาดไว้ อาจารย์ซุนแข็งแกร่งมาก!”

หม่าซุ่ยก็ประหลาดใจเช่นกัน หลังจากโจมตีไปเก้าครั้ง เขาไม่แม้แต่จะทิ้งร่องรอยให้ซุนม่อแม้แต่น้อย นับประสาอะไรกับเอาชนะเขา

“ขอบคุณสำหรับคำชมของเจ้า!”

ซุนม่อกล่าวอย่างนอบน้อม แต่ในทันใดนั้น หอกยาวสามเล่มพุ่งออกมาจากด้านหลังเอวซ้ายของหม่าซุ่ย เหนือไหล่ขวาของเขา และส่วนด้านในของต้นขาส่วนล่างของเขา พวกเขาทั้งหมดยิงออกไปยังจุดวิกฤตของซุนม่อ

มังกรสามตัวโผล่จากทะเล!

“อ้าวเฮ้ย!”

ซุนม่อรู้สึกอารมณ์เสียหลังจากเสียท่าเพราะพูดฟุ้งซ่าน อีกฝ่ายหนึ่งไม่ได้ชมเชยเขาแต่เพียงพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเขา

 

[1] เซียงหวี่ เป็นราชาผู้ทรงอิทธิพลของแคว้นฉู่ตะวันตกในช่วงยุคความขัดแย้งของชูฮั่น (206–202 ปีก่อนคริสตกาล) ของจีน เขามีพละกำลังที่ไม่ธรรมดาในขณะที่เขายกของได้ (เรือจีนโบราณที่มีลักษณะคล้ายหม้อขนาดใหญ่บนขาตั้ง)