บทที่ 440 การกำจัดที่ไม่คาดคิด

บทที่ 440 การกำจัดที่ไม่คาดคิด

"เงียบ!"

ผู้ตรวจสอบหลักตวาด ทำให้เสียงในห้องเรียนเงียบลงทันที หลังจากนั้นเขามองไปที่ผู้เข้าสอบที่เพิ่งพูด

“ถ้ามีใครต้องการถามคำถามให้ยกมือขึ้น ข้าจะลืมความผิดในครั้งนี้ แต่ถ้ามีใครทำแบบนั้นอีก คุณสมบัติของเจ้าที่จะเข้าร่วมในการทดสอบนี้จะถูกถอดถอน!”

 

“หยุดพูดกันเองด้วย!”

ผู้เข้าสอบที่อ่อนแอรู้สึกได้ทันทีว่าขาของเขาอ่อนแรง

“การสอบของมหาคุรุถูกกำหนดตามมาตรฐานของประตูเซียนเจ้าจะเชื่อไหมถ้ามีคนพูดว่าพวกเขาเป็นมหาคุรุเพราะเขามีรัศมีมหาคุรุ 1 ชนิด”

น้ำเสียงของผู้ตรวจสอบหลักแสดงความกดดันอย่างรุนแรง มันเหมือนพายุที่พัดผ่านทั้งห้องเรียน

ผู้เข้าสอบเงียบเสียงลง ความสิ้นหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้คนมากมาย

หายากมากที่อาจารย์ฝึกหัดจะเข้าร่วมการสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาว เพราะการเข้าใจสามรัศมีและการเป็นผู้เชี่ยวชาญในอาชีพรองเป็นเงื่อนไขที่ยากที่ต้องทำ

แม้ว่าพวกเขาจะพบกับสภาวะที่ยากลำบาก แต่ความเข้าใจและความเชี่ยวชาญของพวกเขาอาจไม่ลึกพอ ดังนั้นครูที่เพิ่งจบการศึกษาจะรอ 2-3 ปีและเข้าร่วมได้ก็ต่อเมื่อพวกเขามั่นใจในตัวเองมากขึ้นเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนมีโอกาสเพียงห้าครั้งเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม มักจะมีผู้เข้าสอบบางคนที่ฉวยโอกาสหรือมั่นใจในตัวเองมากเกินไป พวกเขารู้สึกว่ามีโอกาสผ่านไปได้ ดังนั้นเมื่อพวกเขาพบกับเงื่อนไขที่ยากลำบาก พวกเขาก็จะเข้าร่วมทันที

พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาอาจติดขัดเมื่อทดสอบความเชี่ยวชาญในอาชีพรองหรือพลังต่อสู้ของพวกเขา แต่พวกเขาไม่เคยคิดฝันว่าจะตกรอบในรอบแรก

“ผู้เข้าสอบที่ถูกขานชื่อจะต้องขึ้นไปบนแท่นบรรยายทันที เจ้ามีเวลา 20 วินาทีในการแสดงรัศมีของเจ้า หากเจ้าไม่ปฏิบัติตาม เจ้าจะถูกกำจัดทันที ผู้ที่ผ่านสามารถออกจากห้องเรียนและเตรียมตัวสำหรับการสอบข้อเขียนในช่วงบ่าย”

ผู้ตรวจสอบหลักประกาศ

เมื่อได้ยินช่วงเวลาสั้นๆ เพียง 20 วินาที ผู้เข้าสอบส่วนใหญ่มีสีหน้าตกใจ ทุกคนสูดอากาศเย็นยะเยือก

“มีอะไรผิดปกติ เราจะทำอะไรได้บ้างใน 20 วินาที”

ผู้เข้าสอบบ่นพึมพำโดยไม่ได้ตั้งใจ ครูหลายคนต้องการเวลาเพื่อเตรียมตัวก่อนที่จะสามารถฉายรัศมีมหาคุรุได้ พวกเขาต้องค้นหาความรู้สึกที่ถูกต้องก่อนที่จะทำสำเร็จ!

คราวนี้ แม้แต่ผู้เข้าสอบที่มีขอบเขตของรัศมีครอบคลุมทั้งห้องเรียน ก็เริ่มรู้สึกประหม่า 20 วินาทีสั้นเกินไป

“เจ้า ผู้เข้าสอบที่เพิ่งพูด ถูกตัดสิทธิ์แล้ว!”

ผู้ตรวจสอบหลักชี้ไปที่ผู้ตรวจสอบที่บ่นซึ่งนั่งอยู่แถวที่สามจากด้านหลัง

สีหน้าของผู้เข้าสอบเปลี่ยนไปทันที

“คนๆ นั้นที่สวมชุดสีน้ำเงิน แม้ว่าเจ้าจะก้มศีรษะลงก็ไร้ประโยชน์ คุณสมบัติการเข้าร่วมสอบของเจ้าถูกตัดออก ออกไปจากห้องเรียนเดี๋ยวนี้!”

ผู้ตรวจสอบหลักเรียกอีกครั้ง

(โชคดีที่ข้าไม่ใช่คนนั้น!)

ผู้เข้าสอบที่อยู่ข้างๆถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“แต่ข้าไม่ได้ส่งเสียง!”

คนที่ใส่เสื้อสีน้ำเงินเป็นบุรุษ ตอนนี้เขากำลังโกรธและหงุดหงิด และประหม่ามากด้วย มีกระทั่งน้ำตาคลอเบ้า

“ออกไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นคุณสมบัติการเข้าร่วมของเจ้าในปีหน้าจะถูกถอดถอนเช่นกัน!”

ผู้ตรวจสอบหลักตำหนิ

หลังจากพูดเช่นนี้ ผู้เข้าสอบในชุดสีฟ้าก็สว่างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากของเขากระตุก แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป เขาลุกขึ้นและรีบออกจากห้องเรียน

“ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าทุกคนในตอนนี้ หากเจ้ารู้สึกว่าหมดหวังที่จะผ่านรอบนี้ เจ้าสามารถออกจากห้องเรียนตอนนี้และกลับมาใหม่ในปีหน้า แน่นอน เราจะถือว่าความพยายามนี้ของพวกเจ้าเป็นโมฆะ หมายความว่าถ้าเจ้าเข้าร่วมในปีหน้า นั่นจะถือเป็นความพยายามครั้งแรกของเจ้า”

ผู้ตรวจสอบหลักพูดอีกครั้ง

หลังจากที่เขาพูด เสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นในห้องเรียนทันที แต่ในไม่ช้าทุกคนก็เงียบลง กับคนโชคร้ายในชุดสีน้ำเงินเป็นตัวอย่างก่อนหน้านี้ ไม่มีใครกล้าลองดีอำนาจของผู้ตรวจสอบหลัก

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ความสุขปรากฏบนใบหน้าของคนหลายคน หลังจากนั้น ท่าทางลังเลก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน

“เอาล่ะ ข้าจะให้เวลาพวกเจ้า 30 วินาที ถ้าเจ้าไม่ออกจากห้องเรียนภายในเวลานั้น แสดงว่าเจ้ายินยอมที่จะสอบต่อไป!”

ผู้ตรวจสอบหลักพูด จากนั้นเขาก็หยิบนาฬิกาพกออกมาและเริ่มนับเวลาถอยหลัง

ผู้เข้าสอบบางคนรีบวิ่งหนีทันทีเหมือนกระต่ายที่ถูกยิงและรีบออกไป ยังมีบางคนที่กระสับกระส่าย พวกเขามองไปรอบๆ อยากรู้ว่าคนอื่นจะทำอะไร

“พวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้กระซิบหรือเหลือบมองซ้ายขวา!”

ผู้ตรวจสอบหลักตำหนิและดำเนินการนับถอยหลังต่อไป

!

!

!

…

หลังจากฟังการนับถอยหลัง ผู้เข้าสอบส่วนน้อยรู้สึกเหมือนถูกกดดัน ทันใดนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเรียน

อาจเป็นเพราะพวกเขารู้ว่าการกระทำของพวกเขาอาจน่าอาย ทุกคนจึงก้มหน้าลงแล้วเพิ่มความเร็ว

ผู้ตรวจสอบหญิงยืนอยู่ที่ทางเข้าห้องเรียนและจับประตูไว้ เห็นได้ชัดว่านางกำลังเตรียมที่จะปิดเมื่อการนับถอยหลังสิ้นสุดลง

ฉากนี้ทำให้ผู้เข้าสอบกว่าสิบคนลังเล จากนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นและพุ่งออกไปด้วยความเร็ว

“30 วินาทีได้สิ้นสุดลงแล้ว ขอถามอีกที ยังมีคนขอออกอยู่มั้ยะ? ถ้าใช่ ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ก็นั่งเงียบๆ แล้วเตรียมตัวสอบ”

ผู้ตรวจสอบหลักถามด้วยเสียงอันดัง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ซุนม่อก็ขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ผู้เข้าสอบที่ออกไปอาจถูกหลอก เพราะจากท่าทีของผู้คุมสอบแล้ว ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่คนใจดีและเข้าใจคิดเห็นแทนผู้เข้าสอบเลย

ครูอีกสองคนลังเล พวกเขายืนขึ้นแต่กลับนั่งลงหลังจากนั้นครู่หนึ่ง

“พวกเจ้าต้องการออกไปหรือไม่?”

ผู้ตรวจสอบหลักคำราม

“ถ้าเจ้าไม่มีความมั่นใจก็ออกไป เจ้ามีความพยายามแค่ห้าครั้งในชีวิต อย่าเสียความพยายามเพียงครั้งเดียวไปง่ายๆ”

ในที่สุด ความเด็ดขาดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้เข้าสอบ เขาอยู่ข้างหลัง อีกคนหนึ่งลุกขึ้นวิ่งออกจากห้องเรียน

ปัง

ประตูถูกปิด

ผู้ตรวจสอบที่ออกไปยืนอยู่ที่ประตูและอดไม่ได้ที่จะหันศีรษะกลับไป เขาแสดงสีหน้าโล่งอกราวกับว่าเขามีภาระในใจ เขาปลอบใจตัวเองว่า

“ข้ายังเด็กอยู่ ยังไม่สายเกินไปหากข้าจะลองอีกครั้งในปีหน้า!”

“ผู้ตรวจสอบหลักคนนั้นน่ากลัวมาก!”

“ใช่ วันนี้หลายคนอาจถูกกำจัด!”

“ข้าหวังว่าข้าจะไม่เจอผู้ตรวจสอบที่เข้มงวดเช่นนี้เมื่อข้ามาอีกครั้งในปีหน้า!”

“ไอ่ ข้าไม่อยู่ที่นี่แล้วดีกว่า ไม่อย่างนั้น ผู้ตรวจสอบอาจจะไล่ข้าออกไปด้วยซ้ำ”

ผู้คุมสอบพึมพำ ในไม่ช้า พวกเขาก็ไม่รู้สึกด้อยค่าในตัวเองอีกต่อไป เพราะผู้เข้าสอบคนอื่นๆ ก็ออกจากห้องเรียนเช่นกัน

ในห้องเรียนขนาด 500 คน ตอนนี้มีที่นั่งว่างมากกว่า 70 ที่นั่ง!

“ขอแสดงความยินดีกับพวกเจ้าที่ผ่านรอบแรก! ผู้เข้าสอบที่ออกไปก่อนหน้านี้สอบตกในปีนี้!”

เสียงของผู้ตรวจสอบยังคงเคร่งขรึมโดยไม่มีคำแสดงความยินดีอยู่ในนั้น อันที่จริง คำพูดของเขาทำให้ผู้เข้าสอบในห้องเรียนหวาดกลัว

“บ้า บ้าอะไรวะเนี่ย!”

“นี่อาจเป็นเนื้อหาที่แท้จริงของการสอบ?”

"มันจบแล้ว มันจบลงแล้วสำหรับผู้เข้าสอบที่จากไป!”

ผู้เข้าสอบทุกคนนั่งตัวตรงและนิ่งไม่มีใครกล้าพูด อย่างไรก็ตาม อารมณ์ของพวกเขาปั่นป่วนอย่างรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้เข้าสอบที่ต้องการออกแต่ลังเลในท้ายที่สุด เขารู้สึกปิติเหมือนเพิ่งพ้นจากภัยพิบัติ

“เข้าใจแล้ว!”

ซุนม่อแสดงสีหน้าตื่นตา ไม่แปลกที่เขาจะรู้สึกแปลกๆ นั่นคือเนื้อหาของการสอบรอบแรก การสอบมหาคุรุของเก้าแว่นแคว้นนั้นเป็นอะไรที่แน่นอน!

“พวกเจ้ารู้สึกไหมว่าผู้ตรวจสอบของประตูเซียนเป็นคนโกหก?”

“ใครบอกเจ้าว่าการสอบของประตูเซียน จะทดสอบความสามารถในการสอนของเจ้าเท่านั้น? เจตจำนงและความมั่นใจในตนเองก็เป็นสิ่งที่เรากำลังทดสอบเช่นกัน!”

“ถ้าเจ้าไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เจ้าจะสอนนักเรียนให้ดีได้อย่างไร?”

ผู้ตรวจสอบหลักปล่อยเสียงโจมตีด้วยวาจาอธิบายให้ผู้เข้าสอบฟัง

การสอบมหาคุรุ 1 ดาว ยังเป็นการเปิดประสบการณ์ให้ครูได้เรียนรู้เกี่ยวกับการศึกษาอีกด้วย

ผู้เข้าสอบในห้องเรียนรีบลุกขึ้นยืนคำนับ

“เราได้ประโยชน์จากคำสอนของท่าน!”

ผู้เข้าสอบที่ทางเดินซึ่งเดิมทีกำลังเตรียมตัวจะออกไปก็ตกตะลึงหลังจากได้ยินคำนี้ พวกเขาตัวแข็งอยู่กับที่และรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเย็นชา ร่างกายของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

(เราโดนหลอกรึ?)

(นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการสอบด้วยเหรอ?)

บางคนรู้สึกอยากจะรีบเข้าไปซักถามผู้คุมสอบทันที แต่หลังจากได้ยินคำพูดของผู้คุมสอบในตอนหลัง พวกเขารู้สึกกระอักกระอ่วนใจไม่กล้าเข้าห้องเรียน

ครูที่มีสติปัญญาปกติจะสามารถค้นพบปัญหานี้ได้ด้วยการคิดอย่างรอบคอบ ระฆังบอกเวลาเริ่มสอบดังขึ้นแล้ว แล้วผู้คุมสอบจะปล่อยให้เจ้าออกไปได้อย่างไร?

มันจะไม่ยุติธรรมกับคนอื่นเหรอ?

ผู้ตรวจสอบหลักจงใจพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวดเพื่อทำให้พวกเขาประหม่า พวกเขาคิดถึง 'การนับถอยหลัง' และละเลยสิ่งนี้

ไม่ว่าในกรณีใด การจากไปหมายถึงการยอมแพ้ นี่ก็หมายความว่าพวกเขาสอบตก!

ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้เข้าสอบไม่กล้าเข้าห้องเรียนเพื่อซักถามผู้คุมสอบ หากก่อความวุ่นวายและฝ่าฝืนระเบียบการสอบ ก่อกวนความสงบของผู้เข้าสอบคนอื่นๆ อาจถูกแบนไม่ให้เข้าร่วมในปีหน้า

ประตูเซียนจะไม่อนุญาตให้พวกเขาทำสิ่งนี้อย่างแน่นอน

“พวกเจ้ามีเวลาหนึ่งนาทีในการออกไป อย่ารบกวนคนอื่นที่นั่งสอบ!”

ผู้ตรวจสอบปรากฏตัวที่ทางเดินและไล่ทุกคนออกไปนอกห้องเรียน

ในห้องเรียนที่มีความจุ 500 คน ตั้งแต่ต้นจนจบกู่ชิงเยียนไม่ได้ลุกจากที่นั่ง

ในฐานะนักเรียนชั้นนำที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากอาจารย์ใหญ่ของสถาบันชิงเทียน กู่ชิงเยียนสามารถรับข้อมูลและข่าวสารมากมายเกี่ยวกับประตูเซียน

ตัวอย่างเช่น สองฝ่ายในประตูเซียนกำลังโต้เถียงกันเกี่ยวกับการสอบมหาคุรุ

ฝ่ายหัวรุนแรงรู้สึกว่าตำแหน่งมหาคุรุเป็นบุคคลที่น่ายกย่อง ดังนั้นควรเพิ่มความยากของข้อสอบเพื่อให้คนถูกคัดออกมากขึ้น ชนชั้นสูงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เป็นมหาคุรุ

ฝ่ายอนุรักษ์นิยมรู้สึกว่ามหาคุรุควรให้การศึกษาแก่ทุกคนโดยไม่คำนึงถึงภูมิหลัง พวกเขารู้สึกว่าควรลดความยากลงเพื่อให้ครูฝึกหัดส่วนใหญ่กลายเป็นมหาคุรุได้ สิ่งนี้จะกระตุ้นให้พวกเขาทำงานหนักยิ่งขึ้นเพื่อไต่ขึ้นไปบนยอดเขาที่สูงขึ้น

ต้องรู้ว่าหากความยากของข้อสอบเพิ่มขึ้น ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า อาจมีครูหลายคนยอมแพ้เพราะพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาวด้วยซ้ำ

ก่อนปีนี้ ฝ่ายอนุรักษนิยมมักจะเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบเสมอ ดังนั้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาจึงถือว่าอาจารย์ฝึกสอนรู้สึกผ่อนคลายและสนุกสนานมากขึ้น มันง่ายมากสำหรับพวกเขาที่จะได้รับตำแหน่งมหาคุรุระดับ 1 ดาว

ผลที่ตามมาของการทำเช่นนี้คือจะมีปริมาณมหาคุรุที่มีดาวต่ำเพิ่มขึ้น ซึ่งนำไปสู่คุณภาพการสอนที่ต่ำลง

นอกจากนี้ยังมีจุดอื่น ถ้าข้อสอบง่ายและมีอัตราการผ่านสูง เด็กจบใหม่ๆ ก็อยากมาลองสอบ

ยิ่งมีผู้เข้าร่วมมากเท่าใด ภาระในทรัพยากรของประตูเซียน ก็จะยิ่งหนักขึ้นเท่านั้น ท้ายที่สุด พวกเขาต้องการผู้ตรวจสอบจำนวนมากขึ้นและสถานที่สอบที่ใหญ่ขึ้นเพื่อจัดสอบ

อย่างไรก็ตาม กลุ่มหัวรุนแรงมีข้อได้เปรียบในปีนี้ และพวกเขาได้แก้ไขเนื้อหาของข้อสอบทันทีเพื่อเพิ่มความยาก

“จะมีหลายคนที่ถูกคัดออกในปีนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า มันจะไม่ง่ายอีกต่อไปหากมีใครต้องการเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาว!”

กู่ชิงเยียนใคร่ครวญคำถามนี้จากมุมมองของผู้ดูแลการสอบ สำหรับการสอบครั้งนี้ แม้ว่าความยากจะเพิ่มขึ้น แต่เขาก็ยังไม่จำเป็นต้องเอาจริงเอาจังกับความถนัดของเขา

(ยังไงก็ตาม ไม่ว่าพวกเจ้าจะน่าประทับใจแค่ไหน พวกเจ้าก็ไม่น่าประทับใจไปกว่าข้าหรอก ข้ามาที่นี่เพื่อให้ได้อันดับที่ 1!)

ผู้คุมสอบคนอื่นๆ แยกย้ายกันไปตรวจตราในห้องเรียน เฝ้าดูการแสดงออกของผู้เข้าสอบ จากนั้นจึงบันทึกคะแนนที่ผู้สอบได้รับลงในบัญชีรายชื่อ

ในฐานะมหาคุรุ ความทรงจำของพวกเขาโดดเด่นเป็นธรรมดา ดังนั้นหลังจากที่ได้เห็นแบบฟอร์มการลงทะเบียนเพียงครั้งเดียว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ถามชื่อผู้เข้าสอบ แต่พวกเขาก็คุ้นเคยกับหมายเลขของพวกเขาแล้ว

“ตอนนี้ การสอบรอบที่สองจะเริ่มขึ้นแล้ว ผู้ที่ถูกขานชื่อให้ขึ้นไปบนแท่นบรรยาย โจวชิง!”

ผู้ตรวจสอบหลักขานเรียก

“หา?”

โจวชิงยืนขึ้นด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง

“หมายเลขของข้าคือ  120!”

“ข้าบอกว่าเราจะเริ่มจากอันดับ 1 เหรอ?”

ผู้คุมสอบหลักถามว่า

“ถ้าไม่อยากสอบ ก็ออกไปซะ!”