บทที่ 445 การสอบข้อเขียนยันต์วิญญาณ ความยากระดับนรก!

บทที่ 445  การสอบข้อเขียนยันต์วิญญาณ ความยากระดับนรก!

“ก่อนหน้านี้เจ้าไปไหนมา”

กู้ซิ่วสวินถามอย่างไม่เป็นทางการ

โดยปกติแล้ว เมื่อสอบเสร็จรอบหนึ่ง พวกเขาก็จะถามเพื่อนก่อนว่าเป็นอย่างไรบ้าง อย่างไรก็ตามสาวมาโซคิสต์เชื่อว่าซุนม่อจะสามารถผ่านไปได้อย่างแน่นอน

 

“ข้าไปเดินเล่นสบายๆ!”

แม้ว่าเขาจะช่วยชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง ซุนม่อไม่ใช่คนประเภทที่ชอบคุยโม้

“ทำไมข้าไม่เชื่อเจ้า”

กู้ซิ่วสวินสูดจมูกอย่างแรง จากนั้นนางก็ไปข้างๆ ซุนม่อและสูดอากาศที่นั่น

 “เจ้าไปทำเจ้าชู้กับผู้หญิงมาใช่ไหม?”

ซุนม่อหวาดกลัวอย่างมาก เขาต้องการยกแขนขึ้นเพื่อดมกลิ่นโดยไม่รู้ตัว ได้กลิ่นผู้หญิงและลูบเขา?

“หา! เจ้าไปเที่ยวเจ้าชู้กับผู้หญิงจริงๆ เหรอ?”

เดิมทีกู้ซิ่วสวินล้อเล่น แต่หลังจากเห็นปฏิกิริยาของซุนม่อ นางตกใจมาก

“…”

ซุนม่อพูดไม่ออก เขาอยากจะถามจริงๆ ว่าผู้หญิงทุกคนเป็นตัวประหลาดหรือเปล่า พวกนางเกิดมาพร้อมกับความสามารถในการตรวจจับคนโกหกโดยกำเนิดหรือไม่? ซุนม่อพยายามอธิบายอย่างรวดเร็ว

“เอาล่ะพอ ข้าแค่ล้อเล่นกับเจ้า!”

สาวมาโซคิสต์หัวเราะ

“ดูท่าเจ้าจะตกใจกลัว ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่บอกพี่ซินฮุ่ย กินข้าวเตรียมสอบตอนบ่ายกันเถอะ บอกเลยว่าข้อสอบปีนี้ยากแน่นอน!”

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแบบง่ายๆ กู้ซิ่วสวินและซุนม่อ ก็หาที่พักผ่อนก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่สนามสอบ

สำหรับการสอบข้อเขียนขึ้นอยู่กับวิชาที่ผู้เข้าสอบลงทะเบียน

วิชาควบคุมอสูรวิญญาณของซุนม่ออยู่ที่ระดับปรมาจารย์ แต่เนื่องจากเขาไม่ได้ใช้มันมากขนาดนั้น เขาจึงไม่ได้ลงทะเบียน  เขาลงทะเบียนเรียนอักขรยันต์วิญญาณแทน

การสอบยังคงจัดขึ้นในห้องบรรยายขนาด 500 คน ซุนม่อพบห้อง 401 และเข้าไป เมื่อเข้ามา เขาสามารถเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยซึ่งเข้าร่วมรอบแรกกับเขาในตอนเช้า

การศึกษาอักขรยันต์วิญญาณเป็นวิชาหลักรองจากการเล่นแร่แปรธาตุและการสร้างอาวุธ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงมากที่เขาจะได้พบกับผู้สอบที่คุ้นเคยที่นี่

“เจ้าเห็นไหม? ผู้ชายคนนั้นคือซุนม่อ!”

“ซุนม่อคนนั้นที่พูดว่า 'เจ้าเป็นแค่สุนัขที่คอยอยู่หน้าประตูบ้านของพวกเขา' เหรอ?”

“ใช่ เขานั่นแหละ!”

ผู้เข้าสอบพึมพำกับตัวเอง แต่หลังจากที่กู่ชิงเยียนเข้ามา จุดสนใจทั้งหมดก็เปลี่ยนไปที่เขา

เวลา 14.00 น. เสียงระฆังดังขึ้น ถังเหนี่ยนและผู้ตรวจสอบสองคนที่ซุนม่อไม่เคยพบเห็นมาก่อนเข้าห้องเรียน

ซุนม่อรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เขาไม่ได้เห็นหญิงงามวัยกลางคนนั้น ท้ายที่สุด คงไม่มีใครหวังว่าผู้ตรวจสอบที่รับผิดชอบในการสังเกตพวกเขาในระหว่างการตรวจสอบจะเป็นคนที่มีสีหน้าเคร่งขรึมตลอดการสอบ

“สำหรับการสอบข้อเขียน ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้สุ่มดูหรือโกงข้อสอบ เมื่อเจ้าถูกค้นพบว่าได้ทำเช่นนั้น คุณสมบัติของเจ้าในการเข้าร่วมการสอบมหาคุรุจะถูกปลดออกตลอดไป”

ถังเหนี่ยนประกาศ

“ให้เวลาสามชั่วโมง!”

หลังจากถังเหนี่ยนพูดจบ ผู้ตรวจสอบอีกสองคนก็เริ่มแจกข้อสอบ

ผู้เข้าสอบบางคนซึ่งแต่เดิมเต็มไปด้วยความกังวลใจ จู่ๆ ก็ร้องไห้ด้วยความปวดร้าวเมื่อได้รับข้อสอบ

“โอ้ สวรรค์ของข้า มันหนาขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ผู้เข้าสอบแถวหน้าแทบใจสลายเมื่อเห็นข้อสอบที่ประกอบด้วยข้อสอบเป็นสิบชุดเรียงซ้อนกัน

"เงียบ! ใครก่อเรื่องจะถูกไล่ออกจากห้องสอบ!”

ถังเหนี่ยนคำราม

ห้องเรียนเงียบลงทันที หลังจากนั้นบรรยากาศที่ตึงเครียดก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณ มันหนักอึ้งจนน่ากลัว

ผู้เข้าสอบแต่ละคนทำตัวราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่ากลัว ทุกคนก้มหน้าลงขณะที่พวกเขาจัดการกับคำถามอย่างขมขื่น

หลังจากที่กู่ชิงเยียนได้รับเอกสารการสอบ เขาก็พลิกดูผ่านๆ เขาจึงเผยยิ้มออกมา ดีมาก ไม่ยากเลย แต่หลังจากที่เขาไปถึงกระดาษแผ่นที่เจ็ด เขาก็ขมวดคิ้วทันที

เริ่มจากที่นี่ ความยากของคำถามเพิ่มขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง

การสอบที่ประตูเซียนมอบให้ในปีนี้เป็นไปตามที่เขาจินตนาการไว้ หลายคนคงตกรอบแน่

“แม้ว่าข้าจะไม่ได้คะแนนเต็ม แต่ข้าก็ยังเป็นที่หนึ่ง!”

กู่ชิงเยียนเปิดเผยรอยยิ้มที่มั่นใจ (ข้ายอมให้ใครได้คะแนนสูงกว่าข้าไม่ได้ ไม่ได้ ข้าคิดแบบนี้ไม่ได้ ข้าแค่ทำให้ดีที่สุดและมุ่งไปที่คะแนนเต็ม)

ซุนม่อนั่งแถวกลาง หลังจากได้รับเอกสารการสอบแล้ว เขาก็ไม่สนใจที่จะพลิกดู เขาเริ่มตอบคำถามโดยตรง

การศึกษาอักขรยันต์วิญญาณของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ นอกจากนี้ เพื่อให้การบรรยายดีขึ้นสำหรับนักเรียน เขามักจะไปห้องสมุดโรงเรียนเพื่ออ่านหนังสือที่เกี่ยวข้อง อันที่จริง เขาเคยไปที่อาคารสะสมหนังสือส่วนตัวของอาจารย์ใหญ่คนเก่าเพื่ออ่านหนังสือเกี่ยวกับอักขรยันต์วิญญาณ

นอกเหนือจากนี้ ซุนม่อเคยทำให้ยันต์วิญญาณเรียบง่ายมาก่อน และยังออกแบบยันต์วิญญาณใหม่สามแบบด้วยแม่แบบการออกแบบยันต์วิญญาณ ตอนนี้ ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณนั้นเกินความรู้พื้นฐานไปแล้ว เขามีความเข้าใจของเขาเอง

ดังนั้น ซุนม่อจึงมีความมั่นใจมากและจัดการกับคำถามในเอกสารการสอบอย่างไม่ตั้งใจ

ซุนม่อไม่ได้สังเกตสิ่งนี้ แต่ถังเหนี่ยนกำลังขมวดคิ้วเมื่อมองมาที่เขา

“ซุนม่อผู้นี้ดูเหมือนจะมีความมั่นใจอย่างยิ่ง!”

ถังเหนี่ยนไม่รู้จะพูดอะไร การแสดงของซุนม่อ ในตอนเช้านั้นยอดเยี่ยมมาก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะให้ความสนใจกับเขามากขึ้น และตอนนี้เขาเห็นซุนม่อตอบคำถามโดยตรงโดยไม่ต้องอ่านเอกสารก่อน

(เขามั่นใจจริงเหรอ?)

แม้แต่กู่ชิงเยียนก็ไม่กล้าที่จะกระทำการผลีผลาม!

ทำไมคนส่วนใหญ่ชอบพลิกข้อสอบก่อนตอบคำถาม?

นี่เป็นเพราะพวกเขาต้องการเตรียมพร้อมทางจิตใจ พวกเขาต้องการดูจำนวนคำถามและเวลาโดยประมาณที่ต้องใช้สำหรับคำถามแต่ละข้อ ถ้าพวกเขาไม่สามารถตอบคำถามได้ พวกเขารู้วิธีจัดลำดับความสำคัญของสิ่งที่พวกเขาสามารถแก้ไขได้ก่อน

สำหรับหัวข้อการทดสอบในวันนี้ จำเป็นต้องทำเช่นนี้จริงๆ

เนื่องจากประตูเซียน ต้องการควบคุมอัตราการสอบผ่าน คำถามที่พวกเขาตั้งไว้ล้วนยากและซับซ้อนมาก

แม้แต่มหาคุรุระดับ 2 ดาวที่เชี่ยวชาญอักขรยันต์วิญญาณสามารถทำเอกสารให้เสร็จได้อย่างสวยงามโดยไม่ต้องเสียเวลาเพิ่ม พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะตรวจสอบข้อผิดพลาดที่สะเพร่า

ดังนั้น สำหรับกระดาษเหล่านี้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสามารถเพียงอย่างเดียว แต่พวกเขาต้องใช้กลยุทธ์การต่อสู้ด้วย

หากพวกเขาพยายามตอบคำถามทั้งหมด พวกเขาคงไม่มีเวลาตอบให้ครบทุกข้ออย่างแน่นอน

หลังจากแจกข้อสอบแล้ว การสอบก็เริ่มขึ้น นอกจากเสียงพู่กันเขียนบนกระดาษแล้ว ยังได้ยินเพียงเสียงหายใจเท่านั้น

ถังเหนี่ยนเดินไปรอบๆ และสังเกตผู้เข้าสอบ เขาดูเคร่งขรึมราวกับสิงโตผู้สง่างามที่คอยลาดตระเวนอาณาเขตของมัน!

เมื่อเวลาผ่านไป ความเร็วในการตอบคำถามของพวกเขาก็เริ่มช้าลง ความกังวลสามารถเห็นได้บนใบหน้าของพวกเขา

บางคนตื่นตระหนก บางคนงุนงง บางคนหยุดเขียนและยอมแพ้ บางคนถึงกับต้องดิ้นรนครั้งสุดท้าย อย่างน้อยที่สุด พวกเขาพยายามตอบคำถามทั้งหมดที่พวกเขารู้วิธีทำให้เสร็จ

“ยากจัง!”

ถังเหนี่ยนถอนหายใจ รู้สึกสงสารผู้เข้าสอบเหล่านี้

เพื่อรักษาความลับ นี่เป็นครั้งแรกที่ถังเหนี่ยนเห็นข้อสอบ พูดกันตามตรง ถ้าข้อสอบชุดนี้เป็นสิ่งที่ต้องทำในตอนนั้นตอนที่เขาสอบมหาคุรุระดับ 1 ดาว เขาประเมินว่าเขาจะทำได้แค่ 70 คะแนนเท่านั้น

ถังเหนี่ยนหยุดชั่วคราวหลังจากที่เขามาถึงข้างๆ กู่ชิงเยียน เขาต้องการชื่นชมคำตอบของกู่ชิงเยียนเล็กน้อย

ท่านั่งของเขางดงาม สีหน้าสงบนิ่งอย่างยิ่ง และงานเขียนของเขาก็ดูน่าประทับใจด้วยท่าทางของนักประดิษฐ์ตัวอักษรระดับปรมาจารย์ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความเร็วของเขาไม่ได้ช้าลงเลย

“สมกับเป็นบัณฑิตระดับสูงจากสถาบันชิงเทียน!”

จากนั้นถังเหนี่ยนเดินไปรอบๆ ซุนม่อ หลังจากที่เขาก้มศีรษะลงเพื่อดูเขาก็ตกตะลึง

(อืม นี่ดูเหมือนจะเป็นข้อสอบชุดที่ 7 แล้ว ความเร็วของเขาเร็วกว่ากู่ชิงเยียนหรือเปล่า? เดี๋ยวก่อน ข้ากำลังคิดอะไรอยู่? .)

ถังเหนี่ยนมองใกล้และขมวดคิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจ ความเร็วในการตอบของ ซุนม่อ ไม่ได้ช้าเลย เขาอยู่ที่กระดาษข้อสอบชุดที่เจ็ดแล้วซึ่งความยากพุ่งสูงขึ้น อย่างไรก็ตาม ซุนม่อยังคงสามารถรักษาความเร็วในการตอบรับของเขาไว้ได้ เขาเป็นอัจฉริยะใช่หรือไม่?

ในไม่ช้าถังเหนียนก็ยกเลิกความคิดนี้เพราะซุนม่อดูเหมือนเขาไม่จำเป็นต้องคิดทบทวนด้วยซ้ำ เขาเขียนคำตอบทันทีหลังจากเห็นคำถาม

เห็นได้ชัดว่านี่คือการยอมแพ้

“ไอ่ ดูเหมือนว่าการตัดสินของข้าจะต้องผิดพลาด!”

ถังเหนี่ยนส่ายหัว

อันที่จริง ไม่มีใครตำหนิถังเหนี่ยนที่คิดเช่นนี้ เมื่อเจ้าทำโจทย์คณิตศาสตร์เรื่องแรงดึงดูดและการลบ เจ้ายังต้องการเวลาสองสามวินาทีเพื่อคำนวณคำตอบในใจก่อนที่จะจดคำตอบใช่ไหม?

อย่างไรก็ตาม ซุนม่อไม่ได้ทำเช่นนั้น

ความรู้ระดับปรมาจารย์และพรสวรรค์ที่โดดเด่นของเขาทำให้เขาตอบคำถามได้อย่างง่ายดาย

เมื่อซุนม่อเห็นคำถาม จิตใจของเขาก็พบคำตอบที่ถูกต้องแล้ว ไม่มีวิธีแก้ปัญหาสำหรับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม มีความรู้มากเกินไปเกี่ยวกับอักขรยันต์วิญญาณที่เก็บไว้ในใจของเขา

ตอนนี้ ซุนม่อรู้สึกเหมือนนักมวยมืออาชีพกำลังรุมต่อยนักเรียนชั้นประถม ยิ่งกว่านั้น นักเรียนประถมคนนั้นยังเป็นคนพิการ!

ในไม่ช้า ซุนม่อก็มาถึงคำถามสุดท้าย แปรงเขียนของเขาหยุดเล็กน้อย

ถังเหนี่ยนกลับมาอีกครั้ง เมื่อเขาเห็นว่าซุนม่อเป็นคำถามสุดท้าย เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ แต่หลังจากนั้น เขาก็ส่ายหัวโดยไม่ได้ตั้งใจ

(เจ้ายังตอบคำถามก่อนหน้านี้ไม่เสร็จด้วยซ้ำ แล้วทำไมเจ้าถึงดูคำถามสุดท้ายที่มีน้ำหนักมาก? นี่เป็นการเสียเวลาเปล่า เจ้าอาจจะคิดไม่ถึงว่าจะมีคะแนนโบนัสถ้าเจ้าทำ ใช่ไหม)

(ซุนม่อผู้นี้จะต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะกลายเป็นตัวตลกในโลกของมหาคุรุ!)

ริมฝีปากของถังเหนี่ยนกระตุก เป็นเรื่องปกติสำหรับผู้เข้าสอบที่จะสอบตก แต่สำหรับซุนม่อ นั้นต่างออกไป ใครขอให้เขาพูดประโยคนั้นว่า 'เจ้าก็แค่สุนัขตัวหนึ่งที่รอคนอื่นอยู่หน้าประตู!'

หากใครต้องการทำตัวให้น่าประทับใจโดยไม่มีความสามารถ จุดจบของพวกเขาจะเป็นแบบนี้

หลังจากถังเหนี่ยนเดินหนึ่งรอบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะกลับไปที่จุดข้างกู่ชิงเยียน มันเป็นความเพลิดเพลินประเภทหนึ่งในการเฝ้าดูผู้เข้าสอบระดับสูงอย่างเขาตอบคำถาม

"ดี!"

ถังเหนี่ยนเกือบจะดีใจเมื่อเห็นส่วนที่น่าสนใจ

“หัวหน้าผู้ตรวจสอบถัง!”

ผู้ตรวจสอบหนุ่มอีกคนตะโกนเรียก

"เกิดอะไรขึ้น?"

จิตใจของถังเหนี่ยนปั่นป่วน สายตาของเขาเปลี่ยนไปเป็นเข้มงวดและเขามองไปรอบๆ ห้องเรียน มีคนโกงหรือไม่?

“ซุนม่อเพิ่งยกมือขึ้น ต้องการส่งข้อสอบก่อน!”

ผู้ตรวจสอบหนุ่มอธิบายด้วยเสียงต่ำ

แม้ว่าระดับเสียงของเขาจะเบา แต่ผู้สอบที่อยู่ด้านข้างก็ได้ยิน ดังนั้น สายตาของพวกเขาทั้งหมดจึงหันไปจับจ้องที่ซุนม่อ

(เพื่อนคนนี้คงยอมแพ้แล้วใช่ไหม ถ้าไม่อย่าง เขาจะยื่นเอกสารสอบส่งก่อนทำไม?)

(เขาต้องตระหนักว่าเขาไม่มีความหวังเหลืออยู่!)

อย่างไรก็ตาม คำถามในปีนี้ยากจริงๆ

ผู้สอบบางคนที่ยังมีความหวังที่จะสอบผ่านได้มองไปที่ซุนม่อและกลับไปตอบคำถาม

กู่ชิงเยียนขมวดคิ้วแต่เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้น

"เจ้าแน่ใจไหม?"

ถังเหนี่ยนถาม พูดตามตรง เขาหวังว่าซุนม่อจะใช้ความพยายามเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย

"แน่ใจ!"

ซุนม่อพยักหน้า เขาตอบคำถามเสร็จแล้ว ทำไมเขาถึงต้องรั้งอยู่ต่อ? เพื่อตรวจสอบอีกครั้ง?

ได้โปรด คำถามเหล่านี้ง่ายมาก แม้ว่าเขาจะตอบผิดสองสามข้อ เขาก็ยังผ่านไปได้อย่างแน่นอน

“ออกไปได้แล้ว!”

ถังเหนี่ยนพูดแล้วหยิบนาฬิกาพกออกมาดู เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนหมดเวลาสอบ

ซุนม่อเก็บข้าวของและออกจากห้องเรียน ผู้เข้าสอบบางคนที่ถูกกำหนดให้ล้มเหลวในครั้งนี้ก็ยกมือและส่งเอกสารให้

พวกเขารู้สึกอายที่จะออกไปก่อน แต่เมื่อซุนม่อเป็นผู้นำ สิ่งต่างๆ ก็เรียบร้อยดี

“ไปเร็วๆ และจากไปอย่างเงียบๆ อย่ารบกวนผู้เข้าสอบคนอื่น!”

ถังเหนี่ยนสั่ง

ผู้เข้าสอบทั้งหมดเจ็ดคนยืนขึ้น หลังจากที่พวกเขาจากไป พวกเขาเห็นซุนม่อใช้เวลาของเขาและเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ดังนั้นพวกเขาจึงรีบไล่ตามเขา

“ซุนม่อ ประโยคของเจ้าเกี่ยวกับสุนัขที่รออยู่หน้าประตูนั้นเจ๋งมาก!”

“อย่าท้อแท้ เรามีความพยายามอีกสี่ครั้ง เราสามารถพยายามให้หนักขึ้นก่อนที่จะกลับมาในปีหน้า!”

“ใช่ หลังจากกลับไปรอบนี้ ข้าจะฝึกฝนให้หนักขึ้นและอยู่ในห้องสมุดทุกวันอย่างแน่นอน ปีหน้าข้าจะได้คะแนนเต็ม!”

เนื่องจากผู้เข้าสอบเหล่านี้เป็นผู้ที่ถูกตัดสินให้ล้มเหลว พวกเขาพบหัวข้อทั่วไปและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

“…”

ชั่วขณะหนึ่ง ซุนม่อไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร (ข้าสงสัยว่าข้าจะโดนทุบตีไหมถ้าข้าบอกว่าข้าจะสอบผ่าน?)