บทที่ 563 ซุนม่อต้องการดึงตัวใครสักคน!

บทที่ 563  ซุนม่อต้องการดึงตัวใครสักคน!

หลิวทงยืนขึ้นและพ่นเลือดออกจากปากของเขา เขามองไปที่ซุนม่อในขณะที่เขาเริ่มโคจรพลังปราณวิญญาณของเขา เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีที่บ้าคลั่งระลอกสุดท้ายของเขา

“เราควรห้ามเขาไหม?”

ผู้ตรวจสอบถาม สีหน้าของหลิวทง แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาพร้อมที่จะต่อสู้จนตัวตาย โดยปกติแล้วในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าจะไม่มีผู้เสียชีวิต แต่บางคนก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งอาจส่งผลต่ออนาคตของพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

การสอบบรรจุมหาคุรุจัดขึ้นเพื่อคัดเลือกมหาคุรุที่เก่งกาจ ไม่ใช่เพื่อทำลายอนาคตของใคร

“ข้าเชื่อว่าอาจารย์ซุนจะแสดงความเมตตา”

ผู้ตัดสินหลักลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ไม่เลือกที่จะหยุดการต่อสู้ เขาไม่อาจบอกหลิวทงได้ว่าเขาไม่สามารถเอาชนะซุนม่อได้ และเป็นการดีที่สุดที่จะยอมแพ้ ใช่ไหม?

นั่นจะเป็นความอัปยศอดสูยิ่งกว่าเมื่อเทียบกับการพ่ายแพ้

ผู้ตัดสินชะงักโดยไม่คาดคิดว่ากรรมการหลักจะชื่นชมซุนม่อมากและมั่นใจในตัวเขามากขนาดนี้ ต้องรู้ว่ามีความแตกต่างหนึ่งระดับในฐานการฝึกปรือของพวกเขา

ถ้าซุนม่อต้องการชนะ มันก็ง่ายมาก แต่ถ้าเขาต้องการที่จะชนะและไม่ทำร้าย หลิวทงมากเกินไป นั่นคงเป็นเรื่องยาก ฝ่ายหนึ่งต้องการอำนาจเหนือฝ่ายหนึ่งโดยสมบูรณ์ก่อนที่พวกเขาจะทำสำเร็จ

"ตามที่ขอ!"

ซุนม่อไม่ใช่คนที่ใจดี เนื่องจากอีกฝ่ายต้องการต่อสู้เขาจึงเล่นด้วย

หลิวทงไม่พูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เขาพุ่งเข้ามาและปรากฏตัวต่อหน้าซุนม่อ หอกยาวของเขาเหมือนปลาวาฬยักษ์ที่เคลื่อนตัวออกมาจากมหาสมุทร โฉบเข้ามาด้วยความโกรธและต้องการจะทำลายท้องของซุนม่อให้แตก

เมื่อเห็นว่าหอกยาวของเขากำลังจะโจมตีซุนม่อ หลิวทงมีสีหน้ายินดี สำเร็จ! แต่เมื่อเขาตัดสินใจที่จะโจมตีรุนแรงยิ่งขึ้น พลังโจมตีอย่างหนักก็โจมตีเขาจากด้านหลัง ทำให้ตัวของเขาเซไปสองสามก้าว

“ช่างเป็นร่างแยกที่ดูสมจริงเสียจริง!”

“นั่นควรเป็นวิทยายุทธ์ระดับเซียนใช่ไหม?”

“หอกทะลวงห้าพยัคฆ์จะทำลายล้างวิชาระดับเซียนที่ไม่รู้จัก ช่างน่าสลดใจ ข้าทนดูต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”

ในบรรดาผู้ชม บางคนอุทานด้วยความชื่นชมในความแข็งแกร่งของซุนม่อ ในขณะที่บางคนถอนหายใจเพราะรู้สึกสงสารหลิวทง นี่คือชะตากรรมของชายธรรมดาที่ไม่มีอำนาจและสถานะ แม้ว่าเขาจะมีเงินเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็สามารถเลี้ยงตัวเองได้มากที่สุดและอยู่อย่างอบอุ่น เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะได้รับวิชาระดับสูง?

ซุนม่อปัดป้อง ทันทีที่เขาใช้ไวโรจนนิรันดร์ หลิวทงก็ถูกกระแทกขึ้นไปในอากาศ  นับประสาอะไรกับตอบโต้ เขากลับลงมายังพื้นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เขาเป็นเหมือนกระสอบทรายและถูกครอบงำอย่างสิ้นเชิง

หลิวทงตกตะลึงจากการถูกทุบตี ร่างกายของเขาหมุนไปรอบๆ และเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาได้ ในสายตาของเขา เขาสามารถเห็นเพียงเงาดาบจำนวนนับไม่ถ้วนที่กระพริบวาบ

หนึ่งนาทีต่อมา ซุนม่อก็ดึงดาบของเขากลับ

ปัง

หลิวทงล้มลงบนพื้นและแขนขาของเขากระตุกอย่างรุนแรง เขาไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป

การโจมตีที่งดงามของซุนม่อทำให้ทุกคนตกตะลึง แม้แต่คนที่ไม่รู้มากนักก็ยังรู้สึกว่าการโจมตีของเขาน่าทึ่งมาก

“หลิวทง เจ้าต้องการสู้ต่อหรือไม่”

ผู้ตัดสินหลักถาม

“เขาไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกต่อไป!”

ซุนม่ออธิบาย

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ผู้ตัดสินก็เข้ามาทำการตรวจสอบทันที ในเวลาเดียวกัน เขาก็ตะโกนออกมาว่า

“หมอ มานี่หน่อย”

“เขาไม่ได้รับบาดเจ็บมากเกินไป และจะสบายดีหลังจากได้พักสักสองสามนาที”

ซุนม่อมีประสบการณ์อย่างลึกซึ้งถึงความแข็งแกร่งของวิทยายุทธ์ระดับเซียน

มันเหมือนกับในเกมผจญภัย แม้ว่าผู้เล่นอาจมีระดับสูง แต่ถ้าทักษะที่เขาเรียนรู้นั้นอยู่ในระดับธรรมดา เขาจะไม่สามารถเอาชนะคนที่ส่งเงินเข้ามาโกงเกมได้

“ผู้ตัดสิน เขาบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย!”

หลังจากที่ผู้ตรวจสอบรายงาน เขาก็จ้องมองซุนม่อด้วยความประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้ซุนม่อได้ผูกมัดการเคลื่อนไหวของเขาราวกับคลื่นทะเลที่โกรธเกรี้ยว เมื่อเขาเห็นอย่างนั้น เดิมทีเขาคิดว่าแม้ว่าหลิวทงจะไม่ถูกทุบตีจนตาย แต่เขาก็ต้องพิการ แล้วทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย?

นอกจากรอยฟกช้ำแล้ว หลิวทงไม่ได้มีเลือดออกมากนัก

นั่นหมายความว่าพละกำลังของซุนม่อมาถึงระดับที่เขาสามารถถือของหนักเป็นเบาได้

“หลังจากที่ข้าเปลี่ยนกะในตอนบ่าย ข้าจะไปวางเดิมพันและแทงซุนม่อเข้าสู่ 8 อันดับแรก!”

ผู้ตรวจสอบตัดสินใจที่จะนำเงินที่เก็บไว้สำหรับงานแต่งงานของเขาเป็นเดิมพันด้วย สามวันหลังจากนี้ เขาจะทำเงินได้มากมายอย่างแน่นอน

ติง!

ความประทับใจที่ดีจากจางฝู +50 เป็นกันเอง (130/1,000).

หลังจากได้ยินการแจ้งเตือน ซุนม่อก็นวดระหว่างคิ้วของเขา เขาไม่ใส่ใจที่จะค้นหาบุคคลที่มีส่วนสร้างความประทับใจเพราะเขาเคยได้ยินชื่อของคนแปลกหน้าในช่วงเวลานี้

“มันกวนใจเกินไป”

ซุนม่อเยาะเย้ย

“ถ้าอย่างนั้น คราวหน้าข้าจะเปลี่ยนให้!”

ระบบตอบกลับมา

“สำหรับรอบนี้ ซุนม่อคือผู้ชนะ!”

“เย้ อาจารย์ชนะแล้ว!”

ลู่จื่อรั่วโห่ร้องและปรบมือเสียงดัง

“นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?”

หลี่จื่อฉีสงบมาก เพราะในสายตาของนาง หลิวทงเป็นเพียงปลาเค็ม แม้ว่าใครจะชนะเขาก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกมีความสุข

(ข้าอยากเห็นอาจารย์บดขยี้ผู้เข้าสอบจากเก้าสถาบันยิ่งใหญ่จริงๆ!)

มีเพียงคนที่มีความสามารถเท่านั้นที่จะผลักดันชื่อเสียงของอาจารย์ของนาง

การแข่งขันยังคงต้องดำเนินต่อไป หลังจากแน่ใจว่าหลิวทงสบายดี ผู้ตรวจสอบหลักได้ให้คนย้ายเขาออกจากพื้นที่และประกาศการเริ่มต้นการต่อสู้ครั้งต่อไป

“อาจารย์ซุน!”

หลี่รั่วหลานพร้อมที่จะสัมภาษณ์ซุนม่อ แต่เซี่ยชาง เร็วกว่านั้น เขารีบออกไปและยิ้มทันที

“ขอแสดงความยินดีกับชัยชนะของเจ้า!”

"ขอบคุณมาก!"

ซุนม่อมีความประทับใจที่ดีต่อบุคคลนี้

“การต่อสู้ของท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ข้าก็ชนะเหมือนกัน!”

เซี่ยชางพูดอย่างไม่เป็นทางการและหยิบกล่องเล็กๆ ออกมาส่งให้ซุนม่อ

“เมื่อวานข้ากังวลเกี่ยวกับโจวเฉียวมากเกินไป จึงไม่รอบคอบพอเมื่อข้าทำสิ่งต่างๆ หลังจากนั้นข้าพบว่าเจ้าไม่ได้นำยาเม็ดวชิระไปด้วย อาจารย์ซุน ไม่ว่ายังไงก็ต้องยอมรับ ไม่อย่างนั้นข้าคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต”

“มอบให้โจวเฉียวเถอะ มันสามารถหล่อเลี้ยงร่างกายของเขาได้!”

"ไม่มีทาง ข้าจะคิดหาวิธีอื่นเพื่อบำรุงร่างกายของโจวเฉียว สำหรับยาเม็ดวชิระเม็ดนี้ ถ้าเจ้าไม่ยอมรับ ข้าก็จะสู้หน้าเจ้าไม่ได้”

เซี่ยชางคุกเข่าไปหาซุนม่อ

นี่ไม่ใช่เซี่ยชางบังคับซุนม่อ แต่เขาต้องการแสดงความขอบคุณอย่างแท้จริง ถ้าซุนม่อไม่ต้องการแม้แต่จะยอมรับยาเม็ดวชิระ เซี่ยชางก็ไม่รู้ว่าจะตอบแทนเขาอย่างไร

“อาจารย์เซี่ย โปรดลุกขึ้น!”

ซุนม่อช่วยเขาขึ้นมา

แต่เซี่ยชางปฏิเสธที่จะย้าย

“มันเป็นแค่ยาเม็ด ท่านจำเป็นต้องทำเช่นนี้หรือไม่?”

ซุนม่อยิ้ม

“สำหรับอาจารย์ซุน ยาเม็ดวชิระอาจไม่มีค่ามากนัก อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดที่ข้าสามารถเอาออกไปได้”

โดยธรรมชาติแล้วเซี่ยชางยังรู้จักวิทยายุทธ์ระดับชั้นนำสองสามอย่างจากสถาบันจี้เซี่ย แต่ถ้าไม่ได้รับอนุมัติจากอาจารย์ใหญ่ เขาก็ไม่สามารถถ่ายทอดวิชาเหล่านี้ให้กับคนอื่นได้

“ตกลงข้าจะยอมรับไว้!”

ซุนม่อหมดหนทางและได้แต่ประนีประนอมได้เท่านั้น

ตอนนี้เซี่ยชางรู้สึกโล่งใจ เขายิ้ม เขาไม่รู้ว่าควรแสดงความขอบคุณอย่างไร เขาอยากจะกอดซุนม่อแต่กังวลว่าการกระทำของเขาอาจดูกะทันหันเกินไป ดังนั้นเขาจึงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

พูดตามตรง เขารู้สึกอยากเป็นเพื่อนกับซุนม่อจริงๆ นั่นจะเป็นโชคดีตลอดชีวิตของเขา

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากเซี่ยชาง +200 เป็นกันเอง (2,502/10,000).

“มาทานอาหารด้วยกันหลังศึกชิงมหาคุรุจบลง”

ซุนม่อทุบหน้าอกของเซี่ยชางเบาๆ

“ได้เลย!”

เซี่ยชางพยักหน้าหนักแน่นแล้วเสริมว่า

“ตกลง!”

คนที่อยู่ด้านข้างก็งงงวยอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นเซี่ยชาง คุกเข่าให้ซุนม่อ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกตกใจอย่างมาก

ต้องรู้ว่าเซี่ยชางเป็นผู้สำเร็จการศึกษาอันดับต้นๆ ของสถาบันจี้เซี่ยและเป็นอัจฉริยะอันดับที่ 10 ในการจัดอันดับมหาคุรุ คนประเภทนี้สามารถเป็นตัวแทนของโรงเรียนได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ยอมคุกเข่าง่ายๆ

ดวงตาขนาดใหญ่ที่สวยงามของหลี่รั่วหลานกรอกไปรอบๆ สัญชาตญาณของนักข่าวผู้ยิ่งใหญ่บอกนางว่านี่เป็นข่าวใหญ่

เมื่อเห็นซุนม่อและเซี่ยชางยิ้มและหยอกล้อกัน หลิวทงที่มีสติสัมปชัญญะกลับคืนมาก็ถอนหายใจอย่างหดหู่ใจ เขาเป็นเพียงก้อนดิน ทำไมเขาต้องเพ้อฝันว่าเขาสามารถกลายเป็นอัญมณีได้?

คนโง่ที่อาศัยอยู่ในจินตนาการอย่างแท้จริง!

หลิวทงยิ้มเยาะเย้ยตัวเองขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นยืน หลังจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังทางออก

หลังจากที่เขากลับไป เขาจะยื่นใบลาออกต่ออาจารย์ใหญ่ เขาช่างน่าเกลียดและไร้ประโยชน์ ถ้าเขายังอยู่ที่นั่นต่อไป เขามีแต่จะเป็นที่รังเกียจของนักเรียน

“อาจารย์หลิว? อาจารย์หลิว?”

ซุนม่อเรียกออกมาสองสามครั้ง เมื่อเขาเห็นว่าหลิวทงอยู่ในสภาพจิตตกและไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย ซุนม่อก็รีบวิ่งไปหาเขา ขณะที่ซุนม่อตามทัน เขาก็คว้าแขนของหลิวทงเบาๆ

“อาจารย์หลิว โปรดรอสักครู่!”

"ทำไม? เจ้าได้รับรางวัลยังไม่เพียงพอ? เจ้ายังต้องการให้ข้าขายหน้าอีกหรือ?”

หลิวทงถามกลับ

“อาจารย์หลิว ทำไมเจ้าถึงพูดเช่นนั้น? ข้าแค่อยากจะเชิญเจ้าเข้าร่วมสถาบันจงโจว!”

ซุนม่ออธิบาย

"หา?"

“อะไรวะ? ซุนม่อบ้าไปแล้วหรือ?”

“แน่นอน. อู่ต้าหลางคนนี้น่าเกลียดและผิวคล้ำ และเขาก็อ่อนแอมากเช่นกัน ทำไมซุนม่อถึงอยากเชิญเขาล่ะ?”

ผู้ชมที่กำลังจะแยกย้ายกันหยุดเมื่อเห็นฉากนี้และจ้องมองอีกครั้งด้วยความอยากรู้อยากเห็น พวกเขาทั้งหมดอยากรู้ว่าซุนม่อกำลังพยายามทำอะไร

"อา?"

หลิวทงก็ตกตะลึงเช่นกัน จ้องมองอย่างตกตะลึงไปที่ซุนม่อ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือซุนม่อต้องแกล้งเขาเพื่อความสนุกของเขาเอง แต่เหตุผลของเขาบอกเขาว่าซุนม่อ จะไม่ล้อเล่นในสถานการณ์เช่นนี้ มิฉะนั้นนิสัยของเขาจะเป็น มัวหมองอย่างสิ้นเชิง

“เราเจรจาเรื่องเงินเดือนได้!”

ซุนม่อยื่นมือขวาออกมา

หลิวทงไม่คว้าไว้ เขาจ้องไปที่ซุนม่อด้วยความสงสัย

“เจ้าอยากจะตามดึงตัวข้าจริงๆ เหรอ?”

"ใช่."

ซุนม่อพยักหน้า

“เจ้ารู้ไหมว่าโรงเรียนที่ข้าทำงานอยู่นั้นเล็กจนน่าสมเพช เรามีนักเรียนและครูรวมกันไม่ถึง 1,000 คนด้วยซ้ำ”

หลิวทงบอกกับซุนม่อ

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ผู้เข้าสอบทุกคนต่างอุทานด้วยความตกใจ ไม่ถึง 1,000 คน? นั่นเป็นโรงเรียนขนาดเล็กมาก คุณภาพและความแข็งแกร่งของครูของพวกเขาย่อมด้อยกว่ามาก

“บางทีหอกทะลวงประตูห้าพยัคฆ์อาจไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากวิทยายุทธ์ขั้นสูงสุดของโรงเรียนของพวกเขา”

มีคนพูดติดตลก

“ข้ารู้สึกว่าโรงเรียนที่เจ้าทำงานในปัจจุบันไม่มีทางให้เจ้าแสดงความสามารถอย่างเต็มที่ นี่คือเหตุผลที่ข้าต้องการเชิญเจ้าเข้าร่วมสถาบันจงโจว!”

ซุนม่อพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

(เจ้าบ้าไปแล้ว?)

หลิวทงต้องการที่จะแบกรับแรงกระตุ้นที่จะพูดสิ่งนี้ แต่ในที่สุดก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

“ซุนม่อ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

กู้ซิ่วสวินจบการต่อสู้ไปนานแล้ว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากที่นี่มีคนจำนวนมากเกินไป นางจึงเลือกที่จะรออยู่ในฝูงชน แต่เมื่อนางเห็นการกระทำไร้สาระของซุนม่อ นางตกใจมาก และรีบวิ่งออกไปหยุดเขา

“นี่คือกู้ซิ่วสวิน อาจารย์กู้ บัณฑิตระดับสูงของสถาบันว่านเต้า ซึ่งเป็นสถาบันระดับ 'สาม'”

ซุนม่อแนะนำตัว

เนื่องจากพวกเขาต้องต่อสู้ในวันนี้ กู้ซิ่วสวินจึงสวมชุดนักสู้ ความงามของขายาวของนางได้รับการขับเน้นอย่างเต็มที่

เมื่อได้ยินชื่อของนางและมองไปที่ร่างสูงของกู้ซิ่วสวิน หลิวทงก็กลายเป็นมึนงงทันที

“อาจารย์ซุน หยุดแกล้งข้าสักที!”

หลิวทงมีรอยยิ้มเย้ยหยันตัวเองและหันไปจากไป เขาเป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่ง แล้วเขาจะมีคุณสมบัติอย่างไรที่จะมาเป็นเพื่อนร่วมงานกับอาจารย์ผู้งดงามเช่นนาง ใช่แล้ว นางเป็นนักเรียนระดับชั้นยอดของโรงเรียนระดับสามอีกด้วย

“อาจารย์หลิว!”

ซุนม่อขมวดคิ้วและจับแขนของหลิวทงอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาอดไม่ได้ที่จะจริงจังขึ้น

“ถ้าเจ้ายังดูถูกตัวเอง แล้วเจ้าคิดว่าจะให้คนอื่นเคารพเจ้าได้อย่างไร?”

พรึ่บ

รัศมีสีทองปะทุออกมา

นักสู้สองคนที่กำลังต่อสู้อยู่ได้รับอิทธิพลจากมัน และการเคลื่อนไหวของพวกเขาก็ช้าลงครึ่งจังหวะ โชคดีที่นี่เป็นคำแนะนำล้ำค่าและจะไม่ส่งผลต่อความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของพวกเขา

“คำแนะนำล้ำค่า?”

“ให้ตายเถอะ รัศมีมันใหญ่มากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

"นี่มีไว้เพื่ออะไร?"

ผู้ชมต่างก็งงงวย

“อย่างที่คาดไว้ มันกลับมาแล้ว!”

กู้ซิ่วสวินหัวเราะคิกคัก นางชินเสียแล้ว ถ้าซุนม่อไม่พูดประโยคทองสองสามประโยคเป็นครั้งคราว เขาจะยังคงเป็นซุนม่อหรือไม่? อย่างไรก็ตาม คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่มีน้ำหนักเพียงพอในครั้งนี้!