ตอนที่ 771 จักรพรรดิชิงกลายเป็นมาร
ในขณะนี้ เสียงถอนหายใจดังขึ้นและแพร่กระจายไปทั่วดาวเทียนหยวน มีความโศกเศร้า ความเสียใจ และความโกรธปนออกมาในการถอนหายใจครั้งนี้
"นี่คืออะไร?"
“ซิงหุน?”
ทุกคนตกใจมาก ทันใดนั้นร่างกายของทุกคนก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ทุกสิ่งบนดาวเทียนหยวนรวมถึงจักรพรรดิมายา ถูเทียนและเทพบริกรอื่นๆ ในการต่อสู้ หรือเทพบริกรและจ้าวดวงดาวจากที่อื่น เช่นเดียวกับมนุษย์ในทวีปเทียนหยวน ล้วนตกอยู่ในสภาพของภาวะหยุดนิ่ง
เวลาดูเหมือนจะหยุดลงในขณะนี้
ดาวเทียนหยวนทั้งหมดเงียบลงอย่างน่าขนลุก
วิญญาณดวงดาวสามารถอยู่รอดได้ในจักรวาล พวกเขายังคงมีพลังอันทรงพลังมาก อย่างไรก็ตาม มีกฎเกณฑ์บางอย่างที่เชื่อมโยงกันระหว่างวิญญาณดวงดาว ดังนั้น ในสายตาของมนุษย์ วิญญาณดวงดาวจึงไม่มีพลังใดๆ เลย วิญญาณดวงดาวทรงพลังมากจนเปรียบเสมือนเทพเจ้า
หนึ่งวัน สองวัน สามวัน...
ทุกคนยืนนิ่งโดยไม่ทราบระยะเวลา จนกระทั่งทันใดนั้น ทุกคนยังคงต่อสู้ต่อไปโดยไม่รู้ตัว การต่อสู้อันดุเดือดระหว่างจักรพรรดิมายาและถูเทียนค่อยๆ รุนแรงขึ้น
เทพบริกรของดาวเทียนหยวนตายไปทีละคน
ความหวังในใจของทุกคนเริ่มริบหรี่ลงเรื่อยๆ
อาหลี โหรวเอ๋อและปี้หลินต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกนางเกาะติดกัน และสติสัมปชัญญะของพวกนางก็พร่ามัวเล็กน้อย แต่พวกนางรู้ว่าในเวลานี้พวกนางได้แต่สู้ต่อไป ต่อสู้จนถึงวินาทีสุดท้ายจนกว่าพวกนางจะตาย !
ในขณะนี้ พวกนางก็รู้สึกถึงการพึ่งพาซึ่งกันและกันในความเป็นและความตาย เพราะเย่เฉิน พวกนางจึงเชื่อมโยงถึงกัน และชีวิตของพวกนางก็ตราตรึงอยู่กับร่องรอยของกันและกัน ความขัดแย้งและ ช่องว่างระหว่างพวกนางกลายเป็น เรื่องไม่สำคัญอีกต่อไป
ฆ่า ฆ่า ฆ่า!
พวกเขายังเผาชีวิตสุดท้ายของพวกเขาเหมือนกับจักรพรรดิมายา!
เมืองเทียนหยวนเต็มไปด้วยการสังหาร
นอกเมืองเทียนหยวน คนกลุ่มหนึ่งกำลังเฝ้าดูราวกับหมาป่า รอที่จะกัดพวกเขาอย่างแรงเมื่อพวกเขาได้รับบาดเจ็บ
เหล่าเทพบริกรของดาวเทียนหยวนกระตือรือร้นต่อสู้! บ้าระห่ำด้วยความเกลียดชัง!
ยกเว้นเพื่อนและญาติครอบครัวของพวกเขาในดาวเทียนหยวนที่ต่อสู้เคียงข้างกัน ไม่มีใครในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้สามารถทำให้พวกเขารู้สึกถึงความอบอุ่น สิ่งที่พวกเขารู้สึกคือความเฉยเมยและความโหดร้ายที่ไม่มีใครเทียบได้
ผู้แข็งแกร่งกินผู้อ่อนแอ นี่คือกฎจักรวาลหรือเปล่า?
แม้แต่คนเหล่านี้ก็เป็นชาวจักรวรรดิเทพนิรันดร์เหมือนกันหมดไม่ใช่เหรอ?
ในขณะนี้ พวกเขาก็รู้สึกว่าพวกเขาอยากจะเผชิญหน้ากับกลุ่มมารบรรพบุรุษมากกว่า อย่างน้อยมารบรรพบุรุษก็เข้ามาตรงๆและไปตรงๆ ศัตรูก็คือศัตรูและมิตรสหายก็ต่างจากคนเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาจะมีหนังมนุษย์ก็ตาม แต่พวกเขาก็เลือดเย็นและเห็นแก่ตัวมากกว่ามารบรรพบุรุษ!
มาสู้กัน!
พวกเขาจะต่อสู้จนกว่าจะเหลือเพียงคนสุดท้ายบนดาวเทียนหยวน!
แม้ว่าพวกเขาจะหายไปในจักรวาลอันกว้างใหญ่ บางทีในอีกหลายพันปีต่อมา ผู้คนก็จะลืมการมีอยู่ของพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เคยมีชีวิตอยู่มาก่อน ไม่เหมือนคนเหล่านี้ที่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากความรู้สึกอบอุ่นของผู้มีชีวิต!
น้ำตาหยดเลือดหยดลงมาจากใบหน้าของจักรพรรดิชิง
“ถ้าข้าสามารถช่วยพวกเขาได้ ข้าอยากจะเปลี่ยนร่างเป็นมาร!”
จักรพรรดิชิงตะโกนขึ้นไปบนฟ้า พร้อมกับร่องรอยของพลังมารที่ลอยขึ้นมาจากหัวของเขา
เมื่อร้อยปีก่อน เขาได้รับบาดเจ็บขณะต่อสู้กับมารบรรพบุรุษ และถูกพลังปราณมารกัดกร่อน เขาพยายามใช้เพลิงเขียวของเขาเพื่อปรับแต่งพลังปราณมาร แต่ล้มเหลว พลังปราณมารต้องการควบคุมเขา แต่เขายังทำต่อไป เพื่อฆ่าตัวตาย แต่ตอนนี้ ในช่วงเวลาที่เศร้าที่สุดของเขา พลังมารก็ระเบิดออกมาในที่สุด
ฮึ่มม!
จักรพรรดิชิงโบกมือกระบี่ยาวในมือของเขา และค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์ทั้งหมดดูเหมือนจะได้รับผลกระทบจากพลังปราณมารของจักรพรรดิชิง กระบี่บินที่เปื้อนไปด้วยพลังมารม้วนตัวไปทางเทพบริกรของถูเทียนราวกับฝนที่ตกหนัก
พลังของค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์เพิ่มขึ้นหลายเท่าในทันที
พัฟ พัฟ!
ชีวิตของเทพบริกรมากกว่าสิบคนถูกพรากไปและหายไปท่ามกลางสายฝนแห่งกระบี่
พลังปราณมารในร่างกายของจักรพรรดิชิงยังคงเพิ่มขึ้น และระดับพลังยุทธ์ของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ระดับที่แปดของเทพบริกร, ระดับที่เก้าของเทพบริกร, ระดับที่สิบของเทพบริกร!
ร่างกายของจักรพรรดิชิงค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นสภาวะที่เหมือนวิญญาณ และพลังที่รุนแรงยังคงส่งผลกระทบอย่างต่อเนื่อง ทำให้จักรพรรดิชิงกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมากขึ้น
ได้รับผลกระทบจากพลังปราณมาร และจักรพรรดิชิงสมัครใจกลายเป็นมารร่างกายของจักรพรรดิชิงค่อยๆ เริ่มพัฒนาไปเป็นมารบรรพบุรุษ
ฆ่า ฆ่า ฆ่า!
ดวงตาของจักรพรรดิชิงเป็นสีแดงเลือด และเขามีรัศมีที่กระหายเลือดและรุนแรง แต่เขายังคงมีใบหน้ามนุษย์เพียงครึ่งหน้าและยังคงรักษาสติของเขาไว้
ภายใต้การสังหารหมู่กระบี่ของจักรพรรดิชิงด้วยค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์ เหล่าเทพบริกรฝ่ายถูเทียนก็ล่าถอยอย่างต่อเนื่อง
เหล่าเทพบริกรทั้งหมดรู้สึกถึงปราณมารอันทรงพลังที่เล็ดลอดออกมาจากจักรพรรดิชิง หลังจากที่จักรพรรดิชิงพัฒนาไปเป็นมารบรรพบุรุษ ระดับพลังยุทธ์ของเขาก็จะก้าวไปสู่ระดับจ้าวดวงดาวด้วย!
“เทพบริกรผู้สง่างามตกต่ำและต้องการที่จะกลายเป็นมารบรรพบุรุษ! พวกเราซึ่งเป็นดาวฝ่ายเทพ ส่งเสริมความยุติธรรมแห่งฟ้าและดิน จงสังหารความชั่วร้าย!”
นอกเมืองเทียนหยวน นักรบเทพบริกรระดับสิบที่มีปีกสีขาวอยู่บนกายเขา ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาหยิบกระบี่ยักษ์ขึ้นมา เหวี่ยงพลังกระบี่ยาวหลายพันเมตร และฟันไปทางจักรพรรดิชิงที่พัฒนาไปเป็นมารบรรพบุรุษ
“รักษาความยุติธรรมของฟ้าและดิน กำจัดมารและปกป้องวิถีเต๋า!”
“เจ้าเป็นคนบ้าคลั่งที่กล้าเปลี่ยนร่างเป็นมารจริงๆ เราต้องกำจัดมารและปกป้องวิถีเต๋า!”
“ข้าเชื่อฟังคำสั่งของเทพบริกรหรงซิงและเข้าร่วมกับข้าเพื่อฆ่ามารร้ายตัวนี้และกำจัดมันเพื่อปกป้องวิถีเต๋า!”
“เทพบริกรดาวอี้หลินจงฟังคำสั่ง คนๆ นี้กบฏไปเข้ากับมาร เราต้องฆ่าเขาเพื่อปกป้องวิถีแห่งฟ้าและดิน!”
เหล่าเทพบริกรจากดวงดาวต่างๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าทีละคน มีจำนวนหกถึงเจ็ดร้อยคน และพวกเขาก็โจมตีจักรพรรดิชิงที่ถูกครอบงำ
“กำจัดมารและปกป้องวิถีเต๋าเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
จักรพรรดิชิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงของเขาสั่นสะเทือนไปทั่วโลก และพูดประชดว่า
“เจ้าขยะพวกนี้คู่ควรกับการถูกเรียกว่าวิถีแห่งฟ้าและดิน!”
ดวงตาของจักรพรรดิชิงดูดุร้าย และรัศมีปราณมารบนร่างกายของเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
“เมื่อดาวเทียนหยวนของเราถูกรังแกโดยผู้อื่น เจ้าไปซุกหัวอยู่ที่ไหน คนชอบธรรม? เมื่อดาวเทียนหยวนของเราถูกโจมตีโดยมารบรรพบุรุษ เจ้าอยู่ที่ไหนล่ะ คนชอบธรรม ตอนนี้ข้าปกป้องดาวเทียนหยวนของข้าและอยากจะถูกครอบงำโดยมาร แต่เจ้ากลับโผล่หัวออกมา ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างตลกจริงๆ!”
จักรพรรดิชิงชี้ไปที่คนเหล่านี้
"เจ้าคนชอบธรรม เจ้าแค่อยากจะฆ่าข้า แล้วถ้าข้ากลายเป็นมาร แล้วไงล่ะ ใครก็ตามที่ฆ่าคนของดาวเทียนหยวนของข้าจะต้องถูกฆ่าโดยข้า!"
ปัง ปัง ปัง!
จักรพรรดิชิงโบกมือกระบี่ยาวของเขา เปิดใช้งานค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์ และฟันใส่เหล่าเทพบริกรที่เร่งรีบเข้า
ฆ่า ฆ่า ฆ่า!
“ข้า จักรพรรดิชิง ขอสาบานว่าจะไม่วางดาบในมือลงจนกว่าข้าจะสังหารเจ้าพวกมือถือสากปากถือศีลและทุกคนที่รังแกดาวเทียนหยวนของเรา!”
เสียงของจักรพรรดิชิงดังราวกับเสียงระฆังสั่นสะท้านทั้งฟ้าและดิน
พลังกระบี่ทะลุผ่านอากาศ!
มารมีอยู่ทุกที่!
ขณะนี้สวรรค์และโลกดูเหมือนจะกำศรวลเศร้าโศก และดวงดาวบนท้องฟ้าก็หม่นหมอง
จักรพรรดิชิงเหวี่ยงกระบี่ของเขาและฟันไปที่เหล่าเทพบริกรที่รุมเร้า ความเศร้าโศกลึกล้ำแวบขึ้นมาในดวงตาของเขา และเขาจ้องมองไปที่จักรพรรดิมายาในระยะไกล
จักรพรรดิมายาดูเหมือนจะรู้สึกถึงการจ้องมองของจักรพรรดิชิง และหันกลับมายิ้มอย่างสง่างามให้เขา ด้วยความเสียใจเล็กน้อย และพูดว่า
"ชิงซู ไม่ต้องห่วงข้า ฆ่าถูเทียนซะ!"
เมื่อกระบี่ของจักรพรรดิชิงเทลงมา แม้ว่าจะสังหารถูเทียนได้ มันก็จะฆ่าจักรพรรดิมายาด้วย
ดวงตาของจักรพรรดิชิงเป็นประกายด้วยความเจ็บปวดลึกๆ แต่เขาจะทำได้ยังไง!
เขาอยากจะเป็นคนที่ตายตอนนี้มากกว่า!
ด้วยเสียง "บูม" พลังมารของจักรพรรดิชิงก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า สังหารเทพบริกรหลายสิบคนที่กำลังล้อมเขาอยู่ เขาชูกระบี่ยาวในมือขึ้นสูง และค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์ก็พุ่งสูงขึ้นทันที
จักรพรรดิชิงมองดูจักรพรรดิมายาด้วยน้ำตาที่ไหลอาบหน้า
ราวกับรู้สึกถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของค่ายกลกระบี่สัมบูรณ์ในที่สุด ถูเทียนก็สั่นสะท้านในใจของเขา เขาไม่คาดคิดว่าจะมีค่ายกลกระบี่ที่ทรงพลังเช่นนี้ในเมืองเทียนหยวนและจักรพรรดิชิง ก็เต็มใจที่จะกลายเป็นมารบรรพบุรุษจริงๆ และฆ่าเขา
ในขณะนี้ ในที่สุดเขาก็กลัว
เหล่าเทพบริกรที่อยู่ห่างไกลถูกสั่นคลอนด้วยพลังมารของจักรพรรดิชิง พวกเขาต่างตกตะลึงและสับสน พวกเขาไม่คาดคิดว่าจักรพรรดิชิงจะมีพลังมากขนาดนี้หลังจากที่เขากลายร่างเป็นมารบรรพบุรุษ
เมื่อเห็นกระบี่ยาวในมือของจักรพรรดิชิงที่ยกขึ้นสูง พวกเขาก็มองไปที่จักรพรรดิมายาในระยะไกลด้วยอารมณ์
เมื่อกระบี่ของจักรพรรดิชิงทิ้งตัวล้มลง ทั้งจักรพรรดิมายาและถูเทียนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ใบหน้าของจักรพรรดิชิงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและการดิ้นรน และในขณะนี้ หัวใจของเขารู้สึกเหมือนถูกมีดคมกริบเฉือนออก
“เสวี่ยเยียน ลาก่อน!”
จักรพรรดิชิงมองดูจักรพรรดิมายาด้วยความคิดถึงและพูดเบาๆ โดยมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีแดงเลือดของเขา
เทพบริกรของดาวเทียนหยวนร้องไห้อย่างเศร้าใจ
อาหลีมองดูจักรพรรดิมายาด้วยดวงตาที่พร่ามัว ร้องไห้ราวกับเด็กๆ
"ลาก่อน..."
จักรพรรดิมายาเหลือบมองทุกคน จากนั้นจึงมองไปที่ท้องฟ้าและดาวเทียนหยวนด้วยรอยยิ้มที่ไม่มีใครเทียบได้บนใบหน้าของนาง
ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมหนาวพัดแรง ผู้คนต่างร้องไห้
เหล่าเทพบริกรเหล่านี้คอยปกป้องดาวเทียนหยวนมานับพันปีและเป็นนักบุญอุปถัมภ์ในใจพวกเขาทั้งหมด เมื่อพวกเขารู้ว่าจักรพรรดิมายากำลังจะตาย พวกเขาก็ทั้งหมดเสียใจ
เหล่าเทพบริกรที่อยู่รอบๆ จักรพรรดิชิงมองดูด้วยสายตาที่เย็นชา ผู้คนหลายร้อยคนล้อมรอบจักรพรรดิชิง อาวุธในมือของพวกเขาเปล่งประกายด้วยแสงเย็น และพวกเขาก็จ้องมองไปที่จักรพรรดิชิงที่ถูกรายล้อมไปด้วยพลังมารอย่างไม่แยแส พวกเขาจะไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา พวกเขารุมล้อมและสังหารจักรพรรดิชิงโดยไม่ลังเล!
รังสีมารบนใบหน้าของจักรพรรดิชิงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเทพอสูรที่น่าเกรงขาม
พลังมารของจักรพรรดิชิงยังแจ้งเตือนจ้าวดวงดาวระดับล่างที่ซ่อนอยู่ในที่อื่นๆ บนดาวเทียนหยวน พวกเขาไม่คาดคิดว่าเทพบริกรตัวเล็กๆ หลังจากแปลงร่างเป็นมารบรรพบุรุษแล้วจะไม่ด้อยกว่าพวกเขาในแง่ของรัศมีเพียงอย่างเดียว
รัศมีของเทพบริกรสลับสับเปลี่ยน เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
จักรพรรดิชิงหลับตาด้วยความเจ็บปวดและฟาดฟันด้วยกระบี่ของเขา กระบี่เมฆสัมบูรณ์เปล่งรัศมีอันน่าเศร้าออกมา และกระบี่บินจำนวนนับไม่ถ้วนก็ตกลงมาราวกับฝนตกหนักในทิศทางของจักรพรรดิมายาและถูเทียน
ถูเทียนตัวสั่นด้วยความกลัว ถูกกระบี่บินนับไม่ถ้วนโจมตี และกรีดร้องอย่างอนาถ
ในขณะที่เขาถูกฝนกระบี่กลืนหายไป จักรพรรดิมายาก็ยิ้มอย่างสดใส
รัศมีใสกระจ่างเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนร่างของจักรพรรดิมายา และร่างของนางก็จางมากขึ้นเรื่อยๆ และค่อยๆ หายไปในอากาศ...
มีเพียงรอยยิ้มที่ไม่มีใครเทียบได้เท่านั้นที่จะยังคงอยู่ในใจของผู้คนตลอดไป
เมื่อมองดูทุกสิ่งในเมืองเทียนหยวน ซิงหุนดาวเทียนหยวนก็ถอนหายใจ นางถือลูกปัดศักดิ์สิทธิ์สีขาวสองลูกไว้ในมือของนาง ร่างจางๆ สองร่างปรากฏขึ้นท่ามกลางลูกปัดศักดิ์สิทธิ์
ในท้องฟ้าสลัว ยานดาวเคราะห์น้อยลำหนึ่งลงจอดอย่างรวดเร็ว
“เสวี่ยเยียน!”
เสียงคำรามโศกเศร้าและโกรธดังมาจากยานดาวเคราะห์น้อย
จักรพรรดิมังกรเห็นด้วยตาของเขาเองว่าทันทีที่จักรพรรดิมายาถูกกลืนหายไปด้วยฝนกระบี่จากกระบี่เมฆสัมบูรณ์ หัวใจของเขาดูเหมือนจะเชือดเฉือน ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออก
นับตั้งแต่การตายของภรรยาและลูกสาวของเขา มีความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ระหว่างจักรพรรดิมังกรและจักรพรรดิมายา อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิมังกรรู้สึกว่าหัวใจของเขาไม่สามารถรองรับใครได้อีกต่อไปยกเว้นภรรยาของเขา และเขาได้ข่มความรู้สึกที่มีต่อจักรพรรดิมายา จนกระทั่งถึงตอนนี้ จักรพรรดิมังกรก็ตระหนักว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไปโดยปราศจากนางในชีวิตของเขา!
ไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่หลงใหลระหว่างเขากับจักรพรรดิมายา เพียงแต่ว่าพวกเขาสองคนปกป้องดาวเทียนหยวน มาเป็นเวลาหลายพันปีและมีประสบการณ์ความเป็นและความตายมานับไม่ถ้วนด้วยกัน
ในขณะนี้ ความเจ็บปวดในใจของจักรพรรดิมังกรไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
ความคิดของจักรพรรดิมังกรกวาดไปทั่วเมืองเทียนหยวน เขามองเห็นร่างของจักรพรรดิมายา ร่องรอยที่จักรพรรดิเหวินทิ้งไว้หลังจากการทำลายตนเอง และน้ำตาในดวงตาของจักรพรรดิชิง เขาเข้าใจทุกอย่างในทันที
ความอดทนของเขาพังทลาย!
เขาโกรธจัด!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น