ตอนที่ 772 สงครามที่บ้าคลั่ง
“จ้าวดวงดาวเมฆซ่อน ข้า จักรพรรดิมังกรจะไม่ปล่อยเจ้าไป! และพวกเจ้า! ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด! ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”
จักรพรรดิมังกรรีบวิ่งออกจากยานดาวเคราะห์น้อยอย่างบ้าคลั่งและเผชิญหน้ากัน เหล่าเทพที่อยู่เบื้องล่างก็กระโจนเข้าหา
ร่างทิพย์ของเย่เฉินกวาดไปทั่วเมืองเทียนหยวน ใบหน้าของเขามืดมนราวกับน้ำลึก
จู่ๆ ผู้คนมากมายก็มาที่ดาวเทียนหยวน ทั้งหมดมาจากดาวดวงอื่น เหตุผลนั้นง่ายมาก จ้าวดวงดาวเมฆซ่อนจงใจเผยแพร่ข่าวว่า ดาวเทียนหยวนมีหอหยกจม!
เมื่อเห็นว่าในเมืองเทียนหยวน จักรพรรดิมายาและจักรพรรดิเหวินตายแล้ว จักรพรรดิชิงกลายเป็นมาร และเทพบริกรจำนวนมากเสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บ อาหลี โหรวเอ๋อและปี้หลินก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน และถูกปิดล้อมโดยเหล่าเทพบริกร เย่เฉินโกรธมาก!
ฆ่า!
มีดาวเก้าดวงหมุนอยู่ในดวงตาของเย่เฉิน และดวงตาทั้งสองข้างของเขากลายเป็นสีแดงเลือด มีดบินปราณฟ้านับร้อยถูกสร้างขึ้นจากอากาศบางๆ เปล่งแสงพราวและไหลไปทั่วร่างกายของเขา
ในขณะนี้ ผมสีดำของเย่เฉินปลิวไสว สีหน้าของเขาเย็นชาและเคร่งเครียด และแสงที่ส่องไปทั่วร่างกายของเขาราวกับเทพเจ้าที่ลงมาสู่โลก เต็มไปด้วยความสง่างามที่น่าเกรงขาม!
เย่เฉินรีบวิ่งออกจากยานดาวเคราะห์น้อย กลายเป็นดาวตก และรีบมุ่งหน้าไปยังเมืองเทียนหยวน
ในเมืองเทียนหยวน เมื่อเหล่าเทพบริกรของถูเทียนเห็นถูเทียนถูกสังหารโดยค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์ สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขากลัวว่าฝนกระบี่จากค่ายกลกระบี่เมฆสัมบูรณ์จะตกลงมาที่พวกเขาและพวกเขาก็ถอยกลับอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดเทพบริกรดาวเทียนหยวน ก็หายใจโล่ง
"ฆ่า!"
เย่เฉินตะโกนและร่อนลงในเมืองเทียนหยวน มีดที่บินอยู่รอบตัวเขาราวกับฝนตกหนัก ยิงไปทุกทิศทาง มุ่งเป้าไปที่เหล่าเทพบริกรที่กล้าบุกโจมตีดาวเทียนหยวน!
ร่างกายของเย่เฉินมีสีทองราวกับแก้วสีทอง เต็มไปด้วยพลังระเบิด และพลังของร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ก็กวาดล้างออกไป!
เมื่อเห็นมีดบินของเย่เฉินยิงเข้ามาหาเขา เหล่าเทพบริกรของถูเทียนก็ตวัดอาวุธเพื่อต้านทาน
พัฟ พัฟ!
อาวุธเหล่านั้นไม่สามารถหยุดมีดบินของเย่เฉินได้ พวกมันถูกตัดขาดครึ่งโดยตรงด้วยมีดบิน เทพบริกรถูกสังหารโดยมีดบินปราณฟ้าของเย่เฉิน พวกเขาล้มลงกับพื้นเหมือนข้าวสาลีที่เก็บเกี่ยว เลือดของพวกเขาไหลเหมือนแม่น้ำ
สีหน้าของเย่เฉินเคร่งขรึม ด้วยความโกรธที่แผดเผาในดวงตาของเขา เขาก้าวออกไปพร้อมกับเสียง "บูม" และเมืองเทียนหยวนทั้งหมดก็สั่นสะเทือนและมีมีดบินจำนวนมากรวมตัวกันอยู่รอบตัวเขา
หวด หวด!
มีดบินพุ่งไปในอากาศพร้อมกับแสงที่ส่องเข้ามา เก็บเกี่ยวชีวิตอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่เย่เฉินสังหารเหล่าเทพบริกรเหล่านี้ ทันใดนั้นแสงสีดำก็ยิงขึ้นมาจากศพของถูเทียนในระยะไกล และบินไปทางด้านนอกของเมืองเทียนหยวน
ดวงตาของเย่เฉินเป็นประกายด้วยแววตาอาฆาต
“คิดจะจากไปเหรอ? ไม่ง่ายนักหรอก!”
เย่เฉินคำรามด้วยความโกรธ และร่างวิญญาณของเขาก็ออกมาจากร่างและกลายเป็นยักษาที่ดุร้าย
ยักษาบินไปพร้อมกับเสียง "หวือ" ควงส้อมเหล็กในมือแล้วพุ่งเข้าหาแสงสีดำ
ด้วยเสียง "บูม" แสงสีดำก็ถูกส้อมเหล็กตอกตรึงลงกับพื้น
ในแสงสีดำ ร่างของถูเทียนก็ปรากฏขึ้น โดยถูกส้อมเหล็กตอกตรึงลงกับพื้น พร้อมกับมีสีหน้าเจ็บปวด
แสงสีดำนี้คือจิตวิญญาณของถูเทียน เดิมทีเขาต้องการใช้ประโยชน์จากความสับสนวุ่นวายเพื่อหลบหนี แต่เย่เฉินค้นพบโดยไม่คาดคิด
ยักษายื่นมือออกไปจับวิญญาณของถูเทียน อ้าปากแล้วกัดเข้าไปใหญ่
อ๊า! - -
ถูเทียนกรีดร้องอย่างน่าสมเพช และวิญญาณของเขาถูกยักษาฉีกเป็นชิ้นๆ ความเจ็บปวดและความเสียใจอันไม่มีที่สิ้นสุดปรากฏบนใบหน้าของเขา ในช่วงเวลาแห่งความตาย เขาเสียใจว่าทำไมเขาถึงมาที่สถานที่ผีสางของ ดาวเทียนหยวน แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเสียใจ แต่มันสายเกินไปแล้ว
ยักษากลืนกินวิญญาณของถูเทียน ด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว โดยมีประกายสีแดงกระหายเลือดในดวงตาของเขา
เมื่อเห็นวิญญาณของถูเทียนถูกกลืนกิน เหล่าเทพบริกรของถูเทียน ก็ตกใจมากจนพวกเขาฉี่ราดและวิ่งออกไปข้างนอก
แต่เย่เฉินไม่ได้หยุดฆ่า เขาบินออกไปในอากาศและปล่อยมีดบินออกมาหนึ่งชุด มีดบินแต่ละเล่มคร่าชีวิตคนๆ หนึ่ง
เมื่อพวกเขาเห็นเย่เฉิน ไม่ว่าจะเป็นอาหลี่, ปี้หลินหรือโหรวเอ๋อ พวกนางต่างก็หลั่งน้ำตา
“พี่เย่เฉิน ป้าเสวี่ยตายแล้ว!”
อาหลีร้องไห้พร้อมกับสะอื้น
หัวใจของเย่เฉินกระตุกเล็กน้อย เขาจำได้ว่าเมื่อเขาและจักรพรรดิมายาไปตลาดมืด รอยยิ้มอ่อนโยนของจักรพรรดิมายายังคงอยู่ในใจของเขาอย่างชัดเจน
เย่เฉินหายใจเข้าลึกๆ และระงับความเจ็บปวดในใจ แทนที่ด้วยความโกรธอันไม่มีที่สิ้นสุด!
“ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับนาง!”
สีหน้าของเย่เฉินเย็นชาราวกับน้ำแข็ง นอกจากถูเทียนแล้ว หลายคนก็หนีไม่พ้นความผิดที่ทำให้จักรพรรดิมายาตาย
สายตาเย็นชาพวกนั้น!
ผู้ที่ต้องการกัดกินดาวเทียนหยวนเหมือนสุนัขดุร้าย!
ยังมีจ้าวดวงดาวเมฆซ่อนด้วย!
คนเหล่านี้จะไม่มีใครสามารถอยู่รอดได้!
ทุกคนจะต้องถูกฝังไว้พร้อมกับเหล่าเทพผู้ตายเช่นจักรพรรดิมายาและจักรพรรดิเหวิน!
เย่เฉินโบกมือขวาของเขา และด้วยเสียงวืด มีดบินปราณฟ้าชุดหนึ่งก็ถูกปล่อยออกไป กำจัดเทพบริกรของถูเทียนหกคนทันที
แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับที่ห้าของเทพบริกร แต่แม้แต่ระดับที่สิบของเทพบริกรก็ไม่มีหวังที่จะต้านทานเย่เฉินที่โกรธแค้นได้ในขณะนี้
เทพบริกรระดับ 8 สองคนรีบวิ่งไปหาเย่เฉิน พยายามฆ่าเย่เฉิน
ด้วยเสียง "ติ๊ง" อาวุธในมือของพวกเขาก็แตกทันทีหลังจากโจมตีเย่เฉิน
ร่างกายของเย่เฉินส่องแสงสีทอง แข็งราวกับหินเหล็ก และพลังของร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ก็ออกมาจากร่างกายของเขา ปัง! ชายผู้แข็งแกร่งสองคนจากระดับที่แปดของเทพบริกรถูกฉีกออกจากกัน
ฆ่า ฆ่า ฆ่า!
เย่เฉินสังหารรอบๆ ในเมืองเทียนหยวน สังหารเทพบริกรหกสิบหรือเจ็ดสิบคน จากนั้นจึงลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและรีบวิ่งออกไปนอกเมืองเทียนหยวน
นอกเมืองเทียนหยวน จักรพรรดิมังกร เถิงหยุน จักรพรรดิชิง และคนอื่นๆ เผชิญกับการล้อมเทพบริกรหกถึงเจ็ดร้อยตน แต่พวกเขาก็ไม่แพ้ โดยเฉพาะเถิงหยุนที่มีร่างกายอันทรงพลังของเขา รีบวิ่งเข้าไปหาเหล่าเทพบริกร เขาสังหารเทพบริกรมากกว่าสิบด้วยหมัดของเขา
กระบี่ทองคำในมือของจักรพรรดิมังกรฟันอย่างต่อเนื่อง สังหารเทพบริกรหกหรือเจ็ดคนติดต่อกัน เทพบริกรระดับสิบรอบตัวเขาไม่กล้าเข้าใกล้จักรพรรดิมังกรอย่างง่ายดาย
สำหรับเหล่าเทพบริกรอื่นๆ พวกเขายังคงปิดล้อมจักรพรรดิชิงผู้ซึ่งกลายเป็นปีศาจบรรพบุรุษ พวกเขาทั้งหมดถูกจักรพรรดิชิงตอบโต้กระเด็นออกไปหรือสังหารโดยตรง
เถิงหยุน จักรพรรดิมังกร และจักรพรรดิชิงดูเหมือนบ้าคลั่ง สังหารทุกคนในทุกทิศทาง และเหล่าเทพบริกรก็ล่าถอยไปทีละคน
หากพวกเขาจำนวนมากรวมตัวกัน เถิงหยุน จักรพรรดิมังกร และจักรพรรดิชิงก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย อย่างไรก็ตาม เถิงหยุน จักรพรรดิมังกร และจักรพรรดิชิง ดูเหมือนพวกเขาจะบ้าคลั่งไปแล้ว เขาทุบตีพวกนั้นจนตายทีละคน และท่าทางบ้าคลั่งของเขาทำให้พวกเขาหวาดกลัว
“เทพบริกรดาวเทียนหยวน เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ? เรากำลังฆ่ามารบรรพบุรุษเพื่อกำจัดมารและปกป้องวิถีเต๋า หากเจ้ากล้าหยุดพวกเรา เจ้าจะถูกฆ่าอย่างไร้ปรานี!”
หนึ่งในนักรบระดับสิบที่สวมชุดเกราะเงิน มีปีกบนหลังของเขาคู่หนึ่ง เขายกมือขึ้น เขาชี้กระบี่ไปที่จักรพรรดิมังกรและเถิงหยุน และสาปแช่งด้วยความโกรธ
“กำจัดมารและปกป้องวิถีเต๋า ช่างเป็นนักฆ่าและผู้พิทักษ์มารจริงๆ! เต๋าไหนที่เจ้ากำลังปกป้อง? เจ้าหายหัวไปอยู่ที่ไหนเมื่อคนของเราจากดาวเทียนหยวนถูกสังหาร?”
เมื่อนึกถึงการตายของจักรพรรดิมายา ดวงตาของจักรพรรดิมังกรก็แดงก่ำ และถูเทียนเสียชีวิต เหล่าเทพบริกรภายใต้ถูเทียนก็ตายเช่นกัน แต่จักรพรรดิมังกรรู้สึกว่ายังไม่เพียงพอ เขาต้องการให้ฝังเทพบริกรเหล่านี้ร่วมกับจักรพรรดิมายา!
“ข้อพิพาทระหว่างดาวเทียนหยวนกับคนอื่นๆ จะเกี่ยวข้องกับเราได้อย่างไร แต่เราต้องฆ่ามารบรรพบุรุษนี้!”
นักรบเทพบริกรระดับสิบพูดด้วยเสียงทุ้ม
“ไม่มีใครใน ดาวเทียนหยวน ของเราจะยอมให้คนนอกมาบงการ หากเจ้าต้องการฆ่าคนของข้าในดาวเทียนหยวน ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”
ร่างของจักรพรรดิมังกรเปล่งประกายสีทอง และเขาก็โบกกระบี่ยักษ์ในมือของเขา ไปทางเทพบริกรระดับสิบ
“ดื้อด้านนัก!”
นักรบเทพบริกรระดับสิบกระพือปีกและกระโจนเข้าหาจักรพรรดิมังกร
ฆ่า!
จักรพรรดิมังกรเหวี่ยงกระบี่และเพิกเฉยต่อการโจมตีของนักรบเทพบริกรระดับสิบ กลยุทธ์ของเขาคือตายไปด้วยกัน
“บ้าไปแล้ว!”
นักรบเทพบริกรระดับสิบเห็นว่าจักรพรรดิมังกรเพิกเฉยต่อการโจมตีของเขาโดยสิ้นเชิง และรีบวิ่งไปข้างหน้าราวกับว่าเขาสิ้นหวังเล็กน้อยและกระโดดกลับ
ด้วยเสียง "บูม" จักรพรรดิมังกรก็ผ่านักรบเทพบริกรระดับสิบออกเป็นสองเสี่ยงด้วยกระบี่เล่มเดียว เลือดกระเด็นไปทั่วร่างกายของเขา และเขามองดูเทพบริกรอื่นที่อยู่รอบตัวเขาด้วยท่าทางอาฆาตพยาบาท
“มีใครอีก?”
พลังของจักรพรรดิมังกรทำให้จิตใจของเหล่าเทพบริกรเย็นลง
เถิงหยุนและจักรพรรดิชิงยืนอยู่ข้างจักรพรรดิมังกร และเย่เฉินก็บินขึ้นไปในอากาศด้วย
เทพบริกรหกร้อยหรือเจ็ดร้อยคนจากดาวต่างๆ ล้อมรอบเขาจากระยะไกลไม่กล้าเข้ามาใกล้
พวกเขาทั้งหมดกลัวที่จะถูกฆ่า เหล่าเทพบริกรของดาวเทียนหยวนเป็นเหมือนสัตว์ร้าย และพวกเขาก็หมดหวังที่จะต่อสู้
การตายของจักรพรรดิมายา จักรพรรดิเหวิน และเหล่าเทพบริกรอื่นๆ ทำให้เย่เฉิน จักรพรรดิมังกร จักรพรรดิชิงและเถิงหยุน ตกอยู่ในความโกรธอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขามองดูเหล่าเทพบริกรเหล่านี้อย่างไม่แยแส
"มอบมารบรรพบุรุษนี้แล้วเราจะปล่อยเจ้าไปที่ดาวเทียนหยวน มิฉะนั้นอย่าตำหนิเราที่สังหารทุกคนในดาวเทียนหยวน ของเจ้า!"
เทพบริกรคนอื่นๆ หลายคนตะโกนด้วยสีหน้าจริงจัง
“การตายของเทพบริกรของเจ้าไม่เกี่ยวอะไรกับเรา แต่บุคคลนี้ได้กลายเป็นมารบรรพบุรุษและต้องถูกฆ่า!”
เทพบริกรเทพอีกคนชี้ไปที่จักรพรรดิชิงแล้วพูดว่า
“มันเป็นความยุติธรรมของฟ้าและดินที่จะกำจัดมารและปกป้องวิถีเต๋า!"
เทพบริกรหกถึงเจ็ดร้อยองค์ตะโกนไปรอบๆ จากระยะไกล แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาลงมือ
"น่าขัน! การตายของเทพบริกรของดาวเทียนหยวนของเราไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าเลย หากเจ้าไม่ได้มาที่ดาวเทียนหยวนของข้า เทพบริกรของดาวเทียนหยวน ของข้าจะตายได้อย่างไร ถ้ามันไม่ได้ขับเคลื่อนด้วยความโลภของพวกเจ้า ดาวเทียนหยวนของเรากลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้ยังไงจริงๆ แล้วพวกเจ้ายังมีหน้ามาบอกว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าเลยหรือ?”
จักรพรรดิมังกรดุอย่างโมโห
“แม้ว่าการตายของพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับเจ้าก็ตาม ถามตัวเองดูว่า ถูเทียนชนะ เจ้าจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่ยึดครองทวีปเทียนหยวนหรือไม่ ข้าไม่เชื่อว่าพวกเจ้ามีเกียรติมากและไม่ต้องการส่วนแบ่งสมบัติ! พวกเจ้ามันหน้าซื่อใจคด!”
เมื่อได้ยินคำดุด่าอย่างโกรธเกรี้ยวของจักรพรรดิมังกร ผู้คนมากมายก็หน้าแดงก่ำ
“เจ้ามันไร้เหตุผล!”
เทพบริกรหลายคนโต้เถียงกันเสียงดัง
เย่เฉินกวาดมองเทพบริกรเหล่านี้ด้วยสายตาที่เย็นชา ดึงดาบสนธยาออกมา ชี้ไปที่คนเหล่านั้นแล้วพูดว่า
"วันนี้เราจะไม่คุยกับเจ้าเกี่ยวกับความชอบธรรมของสวรรค์และโลก เราจะพูดด้วยดาบอยู่ในมือของเรา เจ้าขี้ขลาด จงลุกขึ้นมาเถิด หากเจ้ากล้า เราจะอยู่สนองเจ้าไปจนวาระสุดท้าย!”
"เจ้า……"
“เอาล่ะ มาดูกันว่าเจ้าจะอยู่ได้นานแค่ไหน!”
เทพบริกรรีบวิ่งไปหาเย่เฉินและคนอื่นๆ และการต่อสู้ก็ปะทุขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้ง
เย่เฉิน, จักรพรรดิมังกร, เถิงหยุนและจักรพรรดิชิงเป็นเทพบริกรทั้งสี่คน สามคนอยู่ในระดับที่สิบ ในขณะที่เย่เฉินอยู่ในระดับที่ห้า อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นเกินกว่าระดับเทพบริกรทั่วไปมาก ดาบปราณยิงออกไปทุกทิศทุกทาง พลังหมัดกวาดไปทั่ว และพลังปราณมารทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า เทพบริกรที่เร่งรีบเข้ามาถูกสับเป็นชิ้นๆ ทีละชิ้น เลือดกระเซ็นไปทั่วขณะที่พวกเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
ทั้งสี่คนเป็นเหมือนเทพสังหารสี่องค์ บีบคอทุกคนที่พุ่งเข้ามา ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมอกเลือด และฝนเลือดก็ปลิวว่อน
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น