ตอนที่ 789 ผนึกหลักระเบิด!
“อาจารย์ ข้าผิดไปแล้ว!”
เซี่ยโฉวขอร้องอย่างเจ็บปวด
"จากนี้ไป ข้าจะฟังคำสอนของอาจารย์ของข้าและจะหยุดการฆ่า!”
ผู้อาวุโสทุนเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่าเย่เฉินกำลังจะสั่งหอคอยปีศาจแสงมรณะเพื่อโจมตีรอบที่สอง ผู้อาวุโสทุนเทียนขยับตัวและยืนอยู่ตรงหน้า เซี่ยโฉว
“เย่เฉิน ลืมมันซะ ยังไม่สายเกินไปที่จะกลับตัวกลับใจ!”
ผู้เฒ่าทุนเทียนพยายามโน้มน้าวเขา แม้ว่าเซี่ยโฉวจะเป็นคนอกตัญญูมาก แต่ในใจของเขา เซี่ยโฉวยังคงเป็นลูกศิษย์ของเขา
“เซี่ยโฉวเจ้าต้องเป็นคนดีต่อไปในอนาคต!”
คนอย่างเซี่ยโฉวจะกลับใจไหม? นั่นเป็นไปไม่ได้เลย! ขณะที่ผู้อาวุโสทุนเทียน กำลังพูด เซี่ยโฉวซึ่งอยู่ข้างหลังเขาก็ขยับตัวทันที
“ผู้อาวุโสทุนเทียน ระวัง!”
เย่เฉินตะโกนออกมาอย่างกังวล
“อาจารย์ ระวัง!”
เสี่ยวอี้ก็กังวลเช่นกัน
เซี่ยโฉวใช้ประโยชน์จากการไม่ตั้งใจของผู้เฒ่าทุนเทียนและหลุดพ้นจากโซ่ตรวนปีศาจด้วยเสียงโครมคราม เลือดที่เหลืออยู่ในสระเลือดพุ่งเข้าหาผู้เฒ่าทุนเทียนทันที มันสายเกินกว่าที่ผู้เฒ่าทุนเทียนจะหลบเลี่ยง
ด้วยเสียง "ป๊อป" สระเลือดก็กลืนกินผู้เฒ่าทุนเทียน
“ผู้เฒ่า ข้าเป็นปีศาจ! ไม่ใช่มนุษย์! ทำไมข้าต้องเป็นคนดีด้วย? มันน่าขันเสียจริงๆ! หลังจากที่ข้ากินเจ้าแล้ว พลังฝึกฝนของข้าก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมากอย่างแน่นอน จากนั้นข้าจะค่อยๆ จัดการเจ้าตัวน้อยพวกนี้!”
เซี่ยโฉวหัวเราะอย่างดุเดือด
สระเลือดแพร่กระจาย และผู้อาวุโสทุนเทียนก่อตัวเป็นรังไหมในสระเลือด พยายามดิ้นรนอย่างขมขื่น
“สัตว์ร้าย คิดว่าข้าเชื่อใจเจ้ามาก เจ้าเลวยิ่งกว่าหมูหรือสุนัข!”
ผู้เฒ่าทุนเทียนสาปแช่งด้วยความโกรธ
“เจ้าสามารถดุด่าข้าได้ตามที่เจ้าต้องการ มันเป็นความโชคดีของเจ้าที่ถูกข้ากิน เจ้าอยู่มานานมากแล้วเจ้าขยะเฒ่า ถึงเวลาที่เจ้าต้องพักผ่อนแล้ว!”
เซี่ยโฉวกล่าวด้วยท่าทางดุร้าย
"น่ารังเกียจ!"
เสี่ยวอี้กำหมัดแน่นเมื่อเห็นผู้เฒ่าทุนเทียนถูกกลืนลงไปในบ่อเลือด ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ
โดยไม่รอให้เย่เฉินหยุดเขา ปีกปีศาจคู่หนึ่งก็งอกออกมาจากหลังของเสี่ยวอี้และเขาก็บินขึ้นไปในอากาศ พลังปราณปีศาจรอบตัวเขาอัดแน่นเป็นงูยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนที่กระโจนเข้าใส่เซี่ยโฉว
"เจ้าต้องเป็นศิษย์ใหม่ของขยะเฒ่านั่น!"
เซี่ยโฉวเหลือบมองเสี่ยวอี้อย่างดูถูก
“ไม่คิดว่าเขาจะสนใจเจ้าขนาดนี้จริงๆ แล้วเขาสอนวิชาลับทั้งหมดให้เจ้าในสิบสองบทของคัมภีร์ปีศาจ! น่าเสียดายที่การฝึกฝนของเจ้ายังอ่อนแอเกินไป ในเมื่อเจ้าสองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ ดังนั้นเจ้าสองคนก็จะตายด้วยกันในวันนี้!”
เซี่ยโฉวยิ้มอย่างน่ากลัว เขากลายร่างเป็นกรงเล็บอันแหลมคมและตะปบไปที่เสี่ยวอี้
เย่เฉินกังวลเมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาไม่สามารถเปิดใช้งานหอคอยปีศาจแสงมรณะระดับที่สองได้อีกต่อไป เมื่อเขาเปิดใช้งานมัน เขาอาจทำร้ายผู้เฒ่าทุนเทียนที่อยู่กลางสระเลือดได้! และเสี่ยวอี้อาจได้รับบาดเจ็บ!
เสี่ยวอี้หุนหันพลันแล่นเกินกว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของเซี่ยโฉว ในการเผชิญหน้าแบบเผชิญหน้ากัน
แม้ว่าเสี่ยวอี้จะฝึกฝนวิชาปีศาจอันทรงพลัง แต่ก็ยังเป็นเพียงเทพบริกร เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยโฉว เซี่ยโฉว อาจกลืนกินเสี่ยวอี้ เสียด้วยซ้ำ!
จิตใจของเย่เฉินวิ่งพล่าน สายตาของเขาจ้องมองไปที่แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าในระยะไกล แสงเย็นวาบในดวงตาของเขา และเขาก็รีบกระโจนเข้าใส่มัน
เซี่ยโฉวเหลือบมองเย่เฉินและเยาะเย้ยเหยียดหยาม เย่เฉินคิดว่าเขาสามารถเอาชนะเขาได้เพียงเพราะเขาควบคุมแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตใช่หรือไม่? นั่นเป็นไปไม่ได้! แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตเป็นการดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งและแข็งแกร่งที่สุดในโลก ไม่มีสิ่งใดสามารถทำลายมันได้ และมันไม่สามารถจดจำเจ้าของได้อย่างง่ายดาย เว้นแต่จะมีใครสักคนสามารถรวบรวมแผ่นจารึกโบราณทั้งเจ็ดได้!
วิญญาณของเซี่ยโฉวอาศัยอยู่ในแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตนี้ และสามารถใช้ส่วนหนึ่งของพลังของจารึกโบราณไร้ขอบเขตนี้ได้ มันไม่มีประโยชน์แม้ว่าเย่เฉินจะควบคุมแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตก็ตาม!
"ข้าจะจัดการกับเจ้าหลังจากที่ข้ากินตาแก่คนนี้และเจ้าตัวเล็กนี้!"
เซี่ยโฉวตะคอกอย่างเย็นชา เขาคว้าเสี่ยวอี้ที่คอ
เย่เฉินวิ่งแข่งกับเวลากลายเป็นกระแสแสง และกวาดไปทางแผ่นจารึกโบราณ ด้วยเสียง "ปัง" เขาก็คว้าแผ่นจารึกโบราณไว้ในมือ
เซี่ยโฉวยังคงจัดการกับเสี่ยวอี้และผู้เฒ่าทุนเทียน คลื่นพลังปีศาจไหลออกมาจากเสี่ยวอี้และผู้เฒ่าทุนเทียนและรวมตัวกันไปทางเซี่ยโฉว
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ข้ารู้สึกได้ถึงพลังอันไม่มีที่สิ้นสุด! ตาเฒ่า ในเมื่อเจ้าจะไม่ให้คัมภีร์ปีศาจทั้งสิบสองเล่มแก่ข้า ข้าจะรับมันเอง!”
เซี่ยโฉวเผยให้เห็นรอยยิ้มที่อำมหิตและกระหายเลือด
“ข้าอยากให้เจ้าทุกคนมาเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของข้า!”
“นั่นจะขึ้นอยู่กับว่าเจ้ามีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นหรือไม่!”
ดวงตาของเย่เฉินเย็นชาขณะที่เขามองดูแผ่นจารึกโบราณอันกว้างใหญ่ในมือของเขา เนื่องจากแผ่นจารึกโบราณอันกว้างใหญ่นี้เป็นหายนะ เขาจะทำลายมันทิ้ง!
มือขวาของเย่เฉินขยับและควบแน่นมีดบินปราณฟ้า มีดบินปราณฟ้าเป็นประกายและเปล่งประกายด้วยแสงที่เลื่อนไหล มันยิงไปที่แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขต
ปัง
ได้ยินเสียงอู้อี้ เย่เฉินรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าหลังจากที่มีดบินปราณฟ้าโจมตีแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขต มันไม่ได้ทะลุเข้าไปได้!
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินได้พบกับบางสิ่งที่มีดบินปราณฟ้าไม่สามารถทะลุผ่านได้ แผ่นจารึกโบราณอันกว้างใหญ่นี้คืออะไร?
ท้ายที่สุดแล้วมีดบินปราณฟ้านั้นถูกสร้างขึ้นโดยร่องรอยของจิตสำนึกของ มีดบินที่อยู่ในใจของเย่เฉิน ไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของมีดบิน ดังนั้นเมื่อมันพบกับสมบัติล้ำค่าบางอย่างในโลก มันก็ไม่สามารถทำลายพวกมันได้
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มีดบินปราณฟ้าโจมตีแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขต รอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนแผ่นจารึก
แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตนี้ยังคงด้อยกว่ามีดบินในใจของเย่เฉิน!
แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตเริ่มสั่นอย่างรุนแรง มันมีมาเป็นเวลานานมากและมีสติปัญญาในระดับหนึ่ง เมื่อพบว่ามันสามารถถูกทำลายได้ มันก็ดึงพลังงานกลับอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว
เซี่ยโฉว ตกใจเมื่อพบว่าพลังในร่างกายของเขาไหลกลับเข้าสู่แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตอย่างไม่สามารถควบคุมได้ น้ำเลือดในสระเลือดเริ่มบางลงเรื่อยๆ
เซี่ยโฉวมองไปที่เย่เฉินด้วยความไม่เชื่อ เขาได้ลองใช้วิธีการนับไม่ถ้วนและสมบัตินับไม่ถ้วน แต่เขาไม่สามารถทำลายแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตได้ ในความเห็นของเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขต นี่คือเหตุผลที่เขาฝึกวิชาลับหลังจากการตายของเขาและสถิตอยู่ในแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขต!
เมื่อเขาหลอมรวมกับแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขต มันจะเทียบเท่ากับเขาที่มีร่างกายที่ทรงพลังและทำลายไม่ได้!
เซี่ยโฉวรอคอยอย่างอดทนในแผ่นจารึกโบราณอันกว้างใหญ่ เขาต้องการหาร่างกายที่แข็งแกร่งพอที่จะครอบครอง!
อย่างไรก็ตาม แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตซึ่งเขาคิดว่าแข็งแกร่งที่สุด ได้แตกออกภายใต้มีดบินปราณฟ้าของเย่เฉิน เขาสัมผัสได้ถึงความกลัวของแผ่นจารึกโบราณที่ไร้ขอบเขต หากเขาไม่ฆ่าเย่เฉินอย่างรวดเร็ว แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตจะพังทลาย!
เมื่อแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตถูกทำลาย วิญญาณของเซี่ยโฉวจะสูญเสียที่สิงสถิตและจะไม่สามารถใช้พลังของแผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตได้ เขาจะต้องอยู่ในความเมตตาของคนอื่น!
“ให้ตายเถอะ เจ้าอยากจะทำลายแผ่นจารึกโบราณของข้าเหรอ? ข้าอยากให้เจ้าตาย!”
เซี่ยโฉวตะโกน เขาไม่สนใจผู้เฒ่าทุนเทียนและเสี่ยวอี้น้อยลง ทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลัง เขากระโจนเข้าหาเย่เฉินพร้อมกับบ่อเลือดที่พลุ่งพล่าน
แผ่นจารึกโบราณไร้ขอบเขตมีความสามารถในการปกป้องตัวเอง คงเป็นเรื่องยากสำหรับมีดบินปราณฟ้าที่จะทำลายมันในช่วงเวลาอันสั้น อย่างไรก็ตาม บ่อเลือดที่น่าสะพรึงกลัวได้ลดลงอย่างรวดเร็วแล้ว
เซี่ยโฉวกระโจนเข้าหาเย่เฉินอย่างดุร้าย
กลิ่นเลือดอันรุนแรงกระทบหน้าเย่เฉินราวกับคลื่นพายุ พยายามกลืนเขา ความเร็วของเซี่ยโฉวเร็วเกินไปเย่เฉินไม่มีเวลาที่จะหลบหนี
เมื่อเย่เฉินสัมผัสกับเลือดที่ปั่นป่วน ร่างกายของเขาก็จะละลายไปหมด!
“ระวังตัวด้วยนะพี่ใหญ่เย่เฉิน!”
เสี่ยวอี้องออกมาอย่างกังวลใจ
“สัตว์ร้าย อย่าจองหองขนาดนั้น!”
ผู้เฒ่าทุนเทียนตะโกน เขากลายเป็นปีศาจขนาดยักษ์และพุ่งเข้าหาเซี่ยโฉว อย่างไรก็ตาม พลังปีศาจของเขามากกว่าครึ่งหนึ่งถูกกลืนกินไปแล้ว เขาอยู่ในสภาพที่อ่อนแอและมันก็สายเกินไป
สระเลือดปั่นป่วน และน้ำเลือดก็ปกคลุมท้องฟ้า
เย่เฉินอยู่ที่ระดับเก้าของขอบเขตเทพบริกรเท่านั้น เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยโฉว ซึ่งเป็นจ้าวดวงดาวระดับกลาง
ในขณะนี้ ความคิดนับไม่ถ้วนแวบขึ้นมาในใจของเย่เฉิน ในขณะนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงเทพบริกรระดับเก้า แต่เขาก็มีร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นหนึ่งในร่างกายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก หากเขาไม่ได้ใช้เทคนิคลับพิเศษบางอย่าง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ แต่มันจะทำให้ร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์แข็งแกร่งขึ้นในขณะที่เขาต่อสู้!
เขาสงสัยว่าบ่อเลือดจะสามารถละลายร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่
เมื่อมองดูสระเลือดที่พลุ่งพล่าน เย่เฉินก็ตะโกนในใจว่า 'ข้าจะเสี่ยงดู!'
มือขวาของเย่เฉินขยับ และผนึกดาวฟ้าใหญ่ก็บินออกไป
ผนึกดาวฟ้าใหญ่นั้นเรียบง่ายและไม่ธรรมดา ราวกับว่ามันเป็นผนึกที่แกะสลักจากหินธรรมดา
ทันใดนั้นเย่เฉินก็โยนผนึกดาวฟ้าใหญ่ไปที่ เซี่ยโฉว ผนึกใหญ่ถูกกลืนหายไปในสระเลือดทันที จากนั้น เย่เฉินก็ถูกกลืนหายไปในบ่อเลือด
ทันทีที่เขาเข้าสู่บ่อเลือด เย่เฉินก็รู้สึกเจ็บปวดฉีกขาดในร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม เขามีร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์และสามารถยืนหยัดได้ในขณะนี้ ร่างทิพย์ของเขาถูกตรึงอย่างแน่นหนากับตำแหน่งของผนึกใหญ่ร่างทิพย์ของเขาควบแน่นเป็นมัดและแทงเข้าไปในผนึกใหญ่อย่างโหดเหี้ยม!
คราวนี้ ร่างทิพย์ของเย่เฉินที่โจมตีข้อจำกัดของผนึกใหญ่นั้นแข็งแกร่งกว่าครั้งก่อนมากกว่าร้อยเท่า!
"ระเบิด!"
เย่เฉินคำราม
“บัซ…” เสียงเจาะหูแผ่กระจายอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตา โลกก็ดูเงียบงัน
เย่เฉิน, เซี่ยโฉว, ผู้อาวุโสทุนเทียน,เสี่ยวอี้ และเทพบริกรที่กำลังเฝ้าดูการต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อในระยะไกลต่างก็สูญเสียการได้ยิน
เวลาดูเหมือนจะหยุดลงในขณะนี้ พวกเขาไม่ได้ยินเสียงของใครเลย และราวกับว่ามีชั้นบาง ๆ อยู่ตรงหน้าพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง
"บูม!"
เสียงที่ทำให้แผ่นดินไหวดังขึ้น โดยมีผนึกดาวฟ้าใหญ่เป็นศูนย์กลาง แรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวก็พัดออกไป
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป เย่เฉินอยู่ในสระเลือดและไม่มีทางหลบหนีได้ เขาเพียงรู้สึกถึงพลังที่รุนแรงและครอบงำอย่างกะทันหันก็โจมตีหน้าอกของเขา
เย่เฉินปล่อยเสียงอั้ก และกระอักเลือด ร่างกายทั้งหมดของเขากระเด็นไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ เขาบินออกจากสระเลือด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดและเต็มไปด้วยบาดแผลสาหัส
เสี่ยวอี้และผู้อาวุโส ทุนเทียนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อยและถูกส่งกระเด็นไปด้วยแรงกระแทกอันทรงพลัง แม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ชีวิตของพวกเขาก็ไม่ตกอยู่ในอันตราย
เซี่ยโฉวทนทุกข์ทรมานมากที่สุด ผนึกดาวฟ้าใหญ่ระเบิดในสระเลือด พลังที่ร้ายกาจเด็ดขาดพุ่งเข้าใส่บ่อเลือด ทำให้มันแตกออกเป็นชิ้น ๆ ทันที เลือดสีแดงเข้มละลายไปในอากาศ
เช่นเดียวกับกระดาษแผ่นหนึ่ง วิญญาณของเซี่ยโฉวถูกพัดพาไปด้วยพลังและได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้แต่เงาวิญญาณของเขาก็จางลงและขาดรุ่งริ่งปรากฏขึ้นราวกับว่ามันจะหายไปเมื่อใดก็ได้
“อ๊าก! อ๊ะ!”
เซี่ยโฉวกรีดร้องด้วยความกลัวและความเจ็บปวด แม้ว่าจิตวิญญาณของเขาจะสลัวจางลง แต่เขาก็ไม่ตายมาสักระยะหนึ่งเพราะเขาอาศัยอยู่ในแผ่นจารึกโบราณที่มั่นคงและมั่นคงอย่างยิ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น