เย่เฉินทุบตีหลินอี้จนแทบจะหายใจไม่ออก เสียงของหลินอี้เริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็เกินกว่าจะจดจำได้
“เขาควรได้รับบทเรียนแล้ว พอได้แล้ว”
ในเวลานี้ เสียงอันสง่างามดังขึ้นในความว่างเปล่า
หลังจากได้ยินเสียงนี้ หัวใจของเย่เฉินก็เต้นรัว ในที่สุดผู้อาวุโสสูงสุดของ สมาพันธ์จอมภพก็พูดออกมาแล้ว!
เมื่อคิดถึงลูกธนูที่หลินอี้ยิงใส่เขา เย่เฉินก็เล็งไปที่หน้าของหลินอี้และเตะหนักๆ ให้เขาอีกครั้ง
หลินอี้ร้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหัวหมูและมีรอยฟกช้ำเต็มไปหมด แม้ว่าพ่อของหลินอี้จะมาตอนนี้ เขาก็คงจำเขาไม่ได้!
หลังจากการเตะของเย่เฉิน เขาก็ถูกผลักออกไปอย่างรวดเร็วด้วยแรงอันอ่อนหยุ่น เย่เฉินไม่สามารถโจมตีหลินอี้ได้อีกต่อไป
เมื่อพวกเขามองไปที่หลินอี้อีกครั้ง พวกเขาเห็นกลุ่มองครักษ์รีบวิ่งเข้ามาช่วยเขาให้ลุกขึ้นด้วยอาการสั่น ในขณะนี้ ใบหน้าของหลินอี้ช้ำและบวมและฟันของเขาก็หักหรือหายไป ภาพลักษณ์ที่หล่อและงามของชายหนุ่มเมื่อก่อนหายไปไหน? จนกระทั่งเขากินยาสองสามเม็ดที่ทหารองครักษ์ป้อนเข้าไป เขาก็หายใจได้อีกครั้ง
“ข้าจะฆ่าเจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้า!”
หลินอี้ชี้นิ้วที่สั่นเทาไปที่เย่เฉินและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เขาได้รับการเอาใจใส่เสมอ เขาเคยถูกทุบตีแบบนี้เมื่อไหร่?
เมื่อเย่เฉินได้ยินเสียงตะโกนของหลินอี้ เขาก็มองไปที่หลินอี้อย่างเย็นชาและแค่นเสียง เขาต้องการได้ยินสิ่งที่ผู้อาวุโสของสมาพันธ์จอมภพพูดก่อน!
"หุบปาก!"
เสียงคำรามอันสง่างามและโกรธเกรี้ยวดังมาจากความว่างเปล่า และพลังอันมหาศาลกดลงมาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้ทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันรู้สึกกดดันอย่างมาก
คำตะโกนด่าของหลินอี้สิ้นสุดลงอย่างกะทันหันเมื่อเขาถูกบังคับให้คุกเข่ากลางอากาศด้วยกำลัง
“ท่านผู้อาวุโสหมิงลู่?”
หลังจากได้ยินเสียงนี้ ทุกคนจากวิหารงูเงินก็เงียบลงด้วยความกลัว พวกเขาไม่กล้าแสดงสีหน้าเย่อหยิ่งแม้แต่น้อยอีกต่อไป และพวกเขาก็แสดงความเคารพอย่างยิ่ง
“หลินอี้ เจ้ายอมรับความผิดพลาดของเจ้าหรือไม่?”
ผู้อาวุโสหมิงลู่ตวาดอย่างเย็นชา
"เจ้ากล้าดียังไง! เมื่อพวกเจ้าต่อสู้กับมารบรรพบุรุษ เจ้าแอบยิงธนูไปที่เพื่อนศิษย์ของเจ้า เจ้ารู้จักความผิดของเจ้าหรือไม่?"
หลินอี้ตกตะลึง เย่เฉินก็มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์สูงสุดเช่นกันเหรอ?
เย่เฉินสามารถเป็นสมาชิกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์สูงสุดได้อย่างไร? หากเย่เฉินมาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์สูงสุดและมีฐานการฝึกปรือที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเขาเลย?
ทันใดนั้นหลินอี้ก็รู้สึกราวกับว่าเขาถูกหลอกอย่างลึกซึ้ง หากเย่เฉินมาจากสำนักภายนอก การฆ่าเขาของหลินอี้คงไม่ใช่เรื่องใหญ่ ผู้อาวุโสสูงสุดอาจจะไม่ติดตามเรื่องนี้ต่อไป อย่างไรก็ตาม เย่เฉินมาจากสำนักเดียวกัน นอกจากนี้เขายังถูกจับได้คาหนังคาเขาในการยิงธนูอีกด้วย
มันเป็นความผิดร้ายแรงที่จะวางแผนกับเพื่อนศิษย์ในระหว่างการต่อสู้!
บ้าจริงๆ เย่เฉินมาจากสมาพันธ์จอมภพทำไมเขาไม่พูดก่อนหน้านี้?
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของผู้เฒ่าสูงสุดหมิงลู่ เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย หมิงลู่ไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อเข้าข้างหลินอี้ ดูเหมือนเขาจะค่อนข้างยุติธรรม สิ่งนี้ทำให้เย่เฉินมีความประทับใจที่ดีต่อสมาพันธ์จอมภพ
“ข้ารู้ว่าข้าผิด โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ผู้อาวุโสหมิงลู่ ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นสมาชิกของสมาพันธ์จอมภพของเรา!”
หลินอี้ก้มศีรษะด้วยความอัปยศอดสู แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาไม่กล้าแสดงท่าทีอวดดีต่อหน้าผู้อาวุโสสูงสุด ในใจของเขา เขากำลังสาปแช่งเย่เฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เฉิน เขาคงไม่สร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้!
เขาลืมไปว่าเขาเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ก่อน
หลินอี้ตะโกนอย่างเย็นชาในใจ 'เนื่องจากเจ้าเป็นสมาชิกของสมาพันธ์จอมภพ เจ้าจะเห็นว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไรในอนาคต!'
“แม้ว่าเจ้าจะไม่รู้ว่าเขาเป็นสมาชิกของสมาพันธ์จอมภพของเรา แต่การวางแผนทำร้ายใครบางคนในขณะที่พวกเขากำลังสู้ติดพันกับมารบรรพบุรุษนั้นเป็นการกระทำที่ไม่อาจให้อภัยได้ พฤติกรรมที่น่ารังเกียจเช่นนี้สร้างความอับอายให้กับสมาพันธ์จอมภพของเราด้วย!”
หมิงลู่ตะคอกและพูดอย่างเย็นชา
“ผู้อาวุโสหมิงลู่ หลินอี้ยิงโดยไม่ได้ตั้งใจจริงๆ โปรดเมตตาข้าด้วย ผู้อาวุโสหมิงลู่!”
หลินอี้เริ่มตื่นตระหนก
“เจ้ายังกล้าพูดเล่น! ตอนนี้เจ้าได้เพิ่มความผิดร้ายแรงเข้าไปอีก: หลอกลวงผู้อาวุโสสูงสุดด้วยคำพูดอันเจ้าเล่ห์ของเจ้า!”
หมิงลู่ตะโกนด้วยความโกรธ และรัศมีที่ปราบปรามหลินอี้ก็ยิ่งน่ากลัวยิ่งขึ้น
“หลินอี้ เจ้าจะถูกลงโทษสำหรับความผิดทั้งหมดของเจ้า ข้าลงโทษเจ้าให้ไปที่ห้องพิทักษ์กฎและให้เจ้าถูกเฆี่ยนตี 1,000 ครั้ง เจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับผนังในเตาไฟวิญญาณเป็นเวลาหนึ่งเดือน!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหมิงลู่ ใบหน้าของหลินอี้ก็ซีดลงอย่างไม่มีที่เปรียบ มันยังดีที่จะโดนเฆี่ยนตี 1,000 ครั้งเขาก็ยังควรจะอดทนได้ อย่างไรก็ตาม การถูกกักขังอยู่ในเตาวิญญาณไฟเป็นเวลาหนึ่งเดือนถือเป็นการทรมานอย่างยิ่ง โดยทั่วไปแล้ว การถูกกักขังเป็นเวลาเจ็ดวันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เทพบริกรธรรมดาออกมาโดยเหลือเวลาเพียงครึ่งชีวิตเท่านั้น ยังคงเป็นคำถามว่าเขาจะออกมาหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนหรือไม่
เมื่อเห็นสีหน้าของหลินอี้ เย่เฉินก็คาดเดาได้ เขาสงสัยว่าเตาวิญญาณแห่งไฟคืออะไรที่ทำให้หลินอี้กลัวขนาดนี้
“โปรดเมตตาผู้อาวุโสหมิงลู่!”
สีหน้าของหลินอี้เปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาไม่กล้าที่จะหยิ่งผยองอีกต่อไป เขาก้มกราบและขอความเมตตา
ในระยะไกลเว่ยฟงก็มีความกังวลอย่างมากเช่นกัน เขาพานายน้อยออกไปแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ เขาคงไม่มีช่วงเวลาที่ดีอย่างแน่นอนเมื่อเขากลับมา อย่างไรก็ตาม คำพูดของผู้อาวุโสสูงสุดมีน้ำหนักมหาศาล ใครจะกล้าปฏิเสธพวกเขา?
เย่เฉินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินการตัดสินของผู้อาวุโสหมิงลู่ ถ้า หลินอี้วางแผนทำร้ายเขาและผู้อาวุโสสูงสุดของสมาพันธ์จอมภพไม่ได้ลงโทษ หลินอี้ อย่างรุนแรงและมีอคติมากเกินไป เขาอาจจะไม่เข้าสู่สมาพันธ์จอมภพ เช่นกัน
ในขณะนี้มีเสียงที่ไม่มีตัวตนอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงนั้นละเอียดอ่อนและนุ่มนวล มันเป็นผู้หญิง
“หมิงลู่ การลงโทษนั้นไม่หนักเกินไปเหรอ?”
“หมิงอี้ เจ้าคิดว่าเราควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?”
หมิงลู่ตะคอกอย่างเย็นชา เขาไม่พอใจอย่างมากกับคำถามของหมิงอี้เกี่ยวกับเขา
“หลินอี้ไม่รู้ว่าบุคคลนี้เป็นสมาชิกของสมาพันธ์จอมภพของเรา ดังนั้นเขาจึงโจมตีเพียงเท่านั้น ไม่ถือเป็นการฆ่าเพื่อนศิษย์ นอกจากนี้ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างเพื่อนสมาชิก เป็นการดีกว่าที่จะสยบความเป็นปรปักษ์มากกว่าที่จะเก็บไว้ เขายังมีชีวิตอยู่ ทำไมเราไม่ปล่อยให้หลินอี้ ขอโทษเด็กคนนั้นแล้วกลับไปถูกโทษเฆี่ยนพันครั้งล่ะ ส่วนที่หันหน้าหาผนังในเตาวิญญาณไฟเป็นเวลาหนึ่งเดือนก็ยกเอาไว้ก่อน หลังจากอยู่ในเตาไฟวิญญาณเป็นเวลาหนึ่ง เดือนเราจะมีโอกาสมีชีวิตรอดได้อย่างไร”
หมิงอี้พูดอย่างเฉยเมย
“ถ้าหลินอี้ตาย หลินเม่าจะไม่ยอมอย่างแน่นอน มันจะไม่เป็นผลดีต่อชายหนุ่มคนนั้นเช่นกัน แล้วเมื่อไหร่การแก้แค้นจะสิ้นสุด?”
หลินเม่าเป็นหัวหน้าวิหารงูเงิน พ่อของหลินอี้ จ้าวดวงดาวสายฟ้าสีเงิน!
ในที่สุดเย่เฉินก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น จิตใจของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว สมาพันธ์จอมภพถูกแบ่งออกเป็นหลายฝ่ายอย่างชัดเจน เนื่องจากกลุ่มต่างๆ มีขนาดใหญ่เกินไป
ผู้อาวุโสหมิงอี้อาจจะอยู่ฝ่ายเดียวกับวิหารงูเงิน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงปกป้องหลินอี้
และผู้อาวุโสหมิงลู่ที่มาช่วยเขาอาจเป็นเพราะป้ายชื่อในมือของเขา!
หมิงลู่ ตะคอกอย่างเย็นชา
“หลินอี้เป็นคนน่ารังเกียจมาก แต่เจ้ายังปกป้องเขาอยู่ เจ้ามีแต่จะทำลายชื่อเสียงของสมาพันธ์จอมภพของข้า!”
“หมิงลู่ บอกข้าให้ชัดเจนว่าข้าทำลายชื่อเสียงของสมาพันธ์จอมภพได้อย่างไร?”
การแสดงออกที่ไม่แยแสของหมิงอี้เปลี่ยนไปเมื่อเขาถามนางโดยไม่ยอมแพ้
ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองไม่สามารถโต้เถียงได้ แต่หมิงลู่ไม่ต้องการโต้เถียงกับคนไร้เหตุผลอย่างหมิงอี้อย่างชัดเจน
“หลินอี้ เจ้ากลับไปได้แล้ว ไม่ต้องสนใจเขา!”
หมิงอี้พูดอย่างเย็นชา
“ขอรับ ผู้อาวุโสหมิงอี้!”
หลินอี้รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาจ้องมองเย่เฉินและนำคนของเขาออกจากพื้นที่ทดสอบด้วยเสียง "หวือ"
ไม่มีประตูเคลื่อนย้ายมวลสารให้ออกจากพื้นที่ทดสอบ ตราบใดที่ผู้อาวุโสสูงสุดร่ายมนตร์ พวกเขาสามารถเคลื่อนย้ายออกไปได้
ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลินอี้กล้าที่จะก้าวร้าวขนาดนี้ ปรากฎว่ามีคนอยู่เหนือปกป้องเขา ดังนั้นเขาจึงไม่มีอะไรต้องกลัว!
เย่เฉินโกรธมาก ดูเหมือนว่าเขาจะมีส่วนร่วมในความขัดแย้งระหว่างกลุ่มของ สมาพันธ์จอมภพ
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะจำคำพูดของหมีตั๋วได้ เมื่อเย่เฉินถูกตราหน้าโดยฝ่ายของพวกเขา เขาจะต้องเลือกว่าจะเป็นไปเพื่อประโยชน์ของฝ่ายของเขาหรือเพื่อประโยชน์ของเขาเอง
ตอนนี้ เย่เฉินมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งมากขึ้นเกี่ยวกับคำพูดนี้ ถ้าเขาไม่ได้ยืนอยู่ฝ่ายผู้อาวุโสสูงสุดหมิงลู่ และไม่มีการคุ้มครองจากผู้อาวุโสหมิงลู่ ผู้อาวุโสหมิงอี้อาจใช้วิธีบางอย่างเพื่อจัดการกับเขา!
เพื่อให้ได้อำนาจและตำแหน่งเพียงพอในสมาพันธ์จอมภพ มีคุณค่าจากฝ่าย และเพื่อให้ศัตรูหวาดกลัว เราต้องแสดงความแข็งแกร่งและศักยภาพที่เพียงพอ!
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตมองหน้ากัน จิตใจของพวกเขาเชื่อมโยงกันและเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน
เมื่อเป็นเช่นนั้น เขาจะพิสูจน์คุณค่าของเขาต่อคนเหล่านี้!
อย่างน้อยที่สุด เขาก็จะทำให้แน่ใจว่าแม้แต่คนร้ายอย่างหลินอี้ก็ไม่กล้าแสดงอาการหุนหันพลันแล่นเมื่อเห็นเขาในอนาคต!
เย่เฉินนำอาจารย์สิงโตและพุ่งเข้าไปในส่วนลึกของสนามทดสอบ ยิ่งพวกเขาเข้าไปลึกเท่าไร มารบรรพบุรุษก็จะยิ่งมีมากขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เย่เฉินและอาจารย์สิงโตรู้สึกตื่นเต้นมากที่พวกเขาทิ้งมารบรรพบุรุษให้นอนตายอยู่ทั่วสถานที่
ในส่วนลึกของสุสานดวงดาวนิรันดร์ บนดาวที่ตายแล้วขนาดใหญ่ มีแท่นหยกสีขาวถูกสร้างขึ้น ชายชราผมขาวและมีหนวดเคราสีขาวกำลังนั่งขัดสมาธิบนแท่นหยกขาว ดวงตาของเขาส่องแสงราวกับว่าไม่มีอะไรสามารถรอดสายตาของเขาได้
ชายชราคนนี้คือผู้อาวุโสสูงสุดหมิงลู่ที่พูดเมื่อกี้นี้
ชายชราจับตาดูเย่เฉิน เขาลูบเคราและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
“ข้าสงสัยว่าพวกเขาพบลูกศิษย์เช่นนี้ที่ไหน เขาอยู่ที่ระดับที่สิบของอาณาจักรเทพบริกร และยังไม่เข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศ แต่เขาแข็งแกร่งมากแล้ว พรสวรรค์ของเขาไม่ได้แย่และควรค่าแก่การเลี้ยงดู ข้าแค่ไม่รู้ว่าเขาจะเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศได้หรือไม่ หากเขาทำได้ อนาคตของเขาก็จะไร้ขีดจำกัด ถ้าเขาทำไม่ได้ก็น่าเสียดาย สิงโตตัวนั้นก็ไม่เลวเหมือนกัน!”
ชายชราพึมพำกับตัวเอง
ขณะที่ชายชรากำลังพูด บนดาวที่ตายแล้วซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายหมื่นกิโลเมตร หญิงวัยกลางคนที่สวยงามในชุดยาวสีน้ำเงินก็เฝ้าดูเย่เฉินและการสังหารของอาจารย์สิงโตด้วย คิ้วที่บอบบางของนางขมวดแน่นและใบหน้าที่สวยงามของนางก็เย็นชา นางดูค่อนข้างไม่พอใจ
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตมีความสามารถค่อนข้างมาก แต่สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจมากที่สุดก็คือรูปร่างของเย่เฉินและอาจารย์สิงโตดูเหมือนจะพิเศษเล็กน้อย
“ข้าไม่รู้ว่าวิหารมังกรม่วงรับเด็กสองคนนี้มาจากที่ไหน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความสามารถมากทีเดียว!”
หมิงอี้ตะคอกเบาๆ อย่างไรก็ตาม พวกเขาเป็นเพียงรุ่นผู้เยาว์สองคน ดังนั้นนางจึงไม่ได้สนใจพวกเขามากนัก
หากเทพบริกรไม่สามารถเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศได้ พวกเขาก็จะเป็นเพียงเทพบริกรไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม คงไม่เพียงพอสำหรับนางที่จะให้ความสนใจ
มีกลุ่มหลักทั้งหมดสามกลุ่มในสมาพันธ์จอมภพ และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็มีความสมดุลในหมู่พวกเขา แม้ว่าจะมีความขัดแย้งเป็นครั้งคราว แต่พวกเขาก็ยังคงยับยั้งชั่งใจอยู่เสมอและไม่เคยปล่อยให้ความขัดแย้งรุนแรงขึ้นเพื่อรักษาตำแหน่งที่โดดเด่นของสมาพันธ์จอมภพในดาราจักรทางช้างเผือก
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผู้เฒ่าหมิงลู่จึงเต็มใจที่จะปล่อยหลินอี้ออกไปในตอนนี้ ด้วยความผิดพลาดของหลินอี้ หากผู้เฒ่าหมิงลู่ต้องการติดตามจริงๆ มันจะเป็นคดีร้ายแรงอย่างแน่นอน!
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตยังคงฆ่าเบิกทางของพวกเขาต่อไป กลุ่มมารบรรพบุรุษและปีศาจในท้องฟ้ายังคงล้อมรอบพวกเขาต่อไป แต่เย่เฉินและอาจารย์สิงโตยังคงสามารถบุกทะลวงตรงกลางและบุกเบิกเส้นทางที่นองเลือดได้
ขณะที่เย่เฉินและคนอื่นๆ ยังคงเดินหน้าต่อไป ป้ายชื่อที่ซ่อนอยู่บนปลายมือขวาของเย่เฉินก็ส่งเสียงหึ่งและสั่นสะเทือน มันปล่อยแสงจางๆ ชี้ไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง
หัวใจของเย่เฉินสั่นไหว เขานึกถึงคำพูดของหมีตั๋ว นี่เป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือ มีคนเดือดร้อน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น