ตอนที่ 834 ดินแดนแห่งเทพวิญญาณ
ในระยะไกล อาจารย์สิงโตกำลังฝึกฝนโดยหลับตา ในขณะที่เขาจับกระดูก พลังรูปแบบเต๋ากาลอวกาศบนร่างกายของเขาก็สะท้อนกับรัศมีบนกระดูก หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็รู้สึกตื่นเต้น
“เจ้าของกระดูกนี้คงจะมีร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์เมื่อยังมีชีวิตอยู่!”
อาจารย์สิงโตสัมผัสได้ถึงร่องรอยของร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์จากกระดูกลึกลับ เขาตกใจมาก เขารู้ว่าร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์นั้นทรงพลังเพียงใด มันจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อการต่อสู้ดำเนินไป และเป็นการยากที่จะทำลายมัน เจ้าของกระดูกจะต้องฝึกฝนร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ให้อยู่ในระดับที่ไม่อาจจินตนาการได้
อย่างไรก็ตาม เจ้าของกระดูกยังคงถูกทำลาย!
เขาไม่รู้ว่าศัตรูของเขาใช้วิธีใดในการฆ่าเขาซึ่งมีร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์!
แม้ว่าเจ้าของกระดูกจะตายไปนานแล้ว แต่กระดูกชิ้นนี้ก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง หลังจากที่อาจารย์สิงโตจับกระดูกและฝึกฝน ร่างเทพสันโดษศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ค่อยๆ มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง พลังรูปแบบเต๋ากาลอวกาศสีม่วงค่อยๆ ปรากฏขึ้นข้างๆ เขา
เย่เฉินเข้าใจพลังสีแดงของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศเป็นครั้งแรก แต่อาจารย์สิงโตได้เข้าใจพลังสีม่วงก่อน
การเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศครั้งแรก หมายความว่าในที่สุด อาจารย์สิงโตก็ก้าวข้ามขีดจำกัดในการฝึกฝนพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศแล้ว!
เช่นเดียวกันนั้น เย่เฉินนั่งขัดสมาธิและฝึกฝน เข้าสู่สภาวะปล่อยวางโดยสมบูรณ์ ในขณะนี้ มุกมายาที่เย่เฉินเก็บไว้ใกล้ตัวเขากำลังเปล่งแสงที่มืดและมองเห็นได้ยาก
พลังรูปแบบเต๋ากาลอวกาศที่ล้นออกมาจากร่างกายของเย่เฉินค่อยๆ ไหลเข้าสู่มุกมายา หลังจากรวบรวมพลังรูปแบบเต๋ากาลอวกาศจำนวนมาก มุกมายาก็ค่อยๆ สงบลงและยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเย่เฉินอย่างเงียบๆ
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของมุกมายา
สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เย่เฉินสามารถควบคุมพลังของรูปแบบเต๋า กาลอวกาศในร่างกายของเขาทั้งสามรูปแบบได้อย่างเต็มที่
จอมภพเสินมู่ปรากฏขึ้นในวังอีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจในขณะที่เขามองไปที่เย่เฉินและอาจารย์สิงโต
เขาตระหนักว่ามีลวดลายเต๋ากาลอวกาศสีม่วงเพิ่มเติมรอบๆ ตัวของอาจารย์สิงโต เห็นได้ชัดว่าอาจารย์สิงโตเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศสีม่วงแล้ว เพื่อให้สามารถเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศได้ในเวลาเพียงสามวัน อาจารย์สิงโตจึงเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เขากังวลเกี่ยวกับเย่เฉินมากกว่า
จอมภพเสินมู่สัมผัสไม่ได้ถึงพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศรอบๆ ตัวของเย่เฉิน อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่าฐานการฝึกปรือของเย่เฉินมีความก้าวหน้าอย่างมีนัยสำคัญ ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของเย่เฉินยังแข็งแกร่งกว่าอาจารย์สิงโตที่เข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศ!
สิ่งนี้ทำให้เขางง เย่เฉินและอาจารย์สิงโตมีร่างกายเหมือนกัน ดังนั้นความแข็งแกร่งทางกายภาพของพวกเขาไม่ควรแตกต่างกันเกินไป ตามหลักเหตุผล หลังจากที่อาจารย์สิงโตเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศแล้ว เย่เฉินก็ไม่ควรเป็นคู่มือกับอาจารย์สิงโต อย่างไรก็ตาม เหตุใดเขาจึงรู้สึกว่าเย่เฉินแข็งแกร่งกว่าอาจารย์สิงโตมาก
จอมภพเสินมู่มีชีวิตอยู่มาเป็นเวลานานและได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่าง อย่างไรก็ตาม เขายังคงไม่สามารถมองเย่เฉินออกได้ สิ่งนี้ทำให้เขาค่อนข้างสับสน แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ชื่นชมเย่เฉินมากยิ่งขึ้น
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตลืมตาขึ้นเมื่อพวกเขาสัมผัสได้ถึงการมาถึงของจอมภพเสินมู่
"อาจารย์!"
จอมภพเสินมู่ยิ้มและพยักหน้า เขามอบถุงฟ้าดินสองใบให้กับเย่เฉินและอาจารย์สิงโต นี่คือสมุนไพรวิญญาณที่ผลิตโดยตำหนักไม้เขียวของข้า ผลเสินเยี่ยน การกินวันละครั้งมีประโยชน์ต่อการฝึกปรืออย่างมาก ที่นี่มีสองส่วน โดยแต่ละส่วนมีผลไม้มากกว่า 2,000 ผล หมดแล้วพวกเจ้าขอเพิ่มเติมได้!”
"ขอบคุณ ท่านอาจารย์!"
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตหยิบถุงฟ้าดินจากจอมภพเสินมู่แล้วมองเข้าไปข้างใน มันเป็นผลไม้ที่เกิดจากต้นไม้ยักษ์รอบๆตำหนักไม้เขียว มันเป็นสีแดงสดใส และมีกลิ่นหอม
“ต่อไป ข้าจะพาเจ้าไปยังสถานที่หนึ่ง ความโชคดีที่เจ้าจะได้รับจะขึ้นอยู่กับเจ้า!”
จอมภพเสินมู่ยิ้มอย่างลึกลับ ด้วยการโบกมือขวา ยานลำหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเหนือตำหนักไม้เขียว ยานเซียนเหยียบเมฆ
ยานเซียนเหยียบเมฆลำนี้หรูหราอย่างยิ่งและมีความยาวไม่กี่พันเมตร ในบรรดายานรบเทพทั้งหมด ยานรบเซียนเหยียบเมฆนั้นมีระดับที่สูงกว่ายานรบศักดิ์สิทธิ์ทางช้างเผือก และด้อยกว่ายานรบเทพปีศาจเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม มันเป็นยานรบระดับเทพอยู่แล้วที่คนธรรมดาไม่สามารถหวังที่จะไปถึงได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยานรบเซียนเหยียบเมฆซึ่งใหญ่กว่ายานรบเซียนเหยียบเมฆธรรมดามาก เห็นได้ชัดว่ามันสร้างขึ้นเป็นพิเศษ
มียานเทพปีศาจเพียงลำเดียวในดินแดนศักดิ์สิทธิ์สูงสุดทั้งหมด และมันเป็นของจอมภพหลิงหลง จอมภพอื่นๆ ใช้ยานรบเซียนเหยียบเมฆมากที่สุด ยานรบเทพปีศาจไม่ใช่สิ่งที่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ในดาราจักรทางช้างเผือกทั้งหมด จำนวนยานรบเทพปีศาจที่ลักลอบนำเข้ามาจากอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์สามารถนับได้ด้วยมือ
“นี่คือยานรบเซียนเหยียบเมฆ มันเร็วกว่ายานรบศักดิ์สิทธิ์ทางช้างเผือกมาก เราจะกลับมาได้ภายในเจ็ดวัน เจ้าสามารถมาทันเวลางานชุมนุมวิทยายุทธ์ที่แท้จริง!”
จอมภพเสินมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
จอมภพเสินมู่คิดว่าเย่เฉินไม่เคยอยู่บนยานรบชั้นยอดอย่างยานรบเซียนเหยียบเมฆ ดังนั้นเขาจึงแนะนำให้เขารู้จัก หากจอมภพเสินมู่รู้ว่าเย่เฉินมียานรบเทพปีศาจอยู่ในมือ เขาก็สงสัยว่าเขาจะคิดอย่างไร
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตพยักหน้า
จอมภพเสินมู่มีสีหน้าลึกลับบนใบหน้าของเขา เขาสงสัยว่าจอมภพเสินมู่พาเขาไปที่ไหน
หลังจากที่สองคนและสิงโตเข้ามา ยานรบเซียนเหยียบเมฆก็ค่อยๆ ลอยตัวขึ้น
วู้วว” ยานเซียนเหยียบเมฆเริ่มเดินทางผ่านอวกาศและหายไปในตอนท้ายของความว่างเปล่า
ยานรบเซียนเหยียบเมฆผ่านแถบดาวเคราะห์น้อยอันมืดมิดและร่อนลงจอดบนดาวมรณะดำขนาดใหญ่อย่างช้าๆ
ในพื้นที่เปิดโล่ง มียานรบขนาดใหญ่หลายลำจอดเทียบท่า มีหลายร้อยลำและส่วนใหญ่เป็นยานรบศักดิ์สิทธิ์ทางช้างเผือก แม้แต่ยานรบเซียนเหยียบเมฆก็สามารถพบเห็นได้ทุกที่ เย่เฉินสัมผัสได้ว่าบนดาวมรณะนี้ มีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งนับพัน ซึ่งทั้งหมดอย่างน้อยก็มีระดับจ้าวดวงดาว!
“นี่คือสถานที่แบบไหน? เหตุใดจึงมียอดฝีมือมากมายมารวมตัวกันที่นี่?”
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตเดินตามจอมภพเสินมู่ลงจากยานรบเซียนเหยียบเมฆและเดินไปข้างหน้า
“อาจารย์ ที่นี่ที่ไหน?”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถาม
“นี่คือดินแดนแห่งเทพวิญญาณ!”
จอมภพเสินมู่กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า
"นี่เป็นสถานที่ลึกลับอย่างยิ่ง แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร สมาพันธ์จอมภพของเรามีทั้งหมด 600 จุด และในแต่ละปี เราสามารถนำศิษย์ 600 คนไปยังดินแดนเทพวิญญาณ ศิษย์แต่ละคนสามารถเข้าไปได้ปีละครั้งเท่านั้น ที่นี่ ไม่ใช่การแข่งขันด้านความแข็งแกร่ง แต่เป็นการแข่งขันด้านจิตและเจตจำนง!”
“จิต เจตจำนง?”
หัวใจของเย่เฉินเต้นผิดจังหวะ ร่างทิพย์ของเขาแตกต่างจากจิตใจและจิตสำนึกทั่วไป ดังนั้นเขาจึงสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในดินแดนเทพวิญญาณ
“เจ้าจะรู้เมื่อไปถึงที่นั่น ทุกๆ ปีอัจฉริยะหลายคนเข้ามาในดินแดนแห่งเทพวิญญาณ ข้าเห็นว่าพรสวรรค์ของเจ้าไม่ได้แย่ ดังนั้นเจ้าอาจพบโอกาสบางอย่างในดินแดนแห่งเทพวิญญาณ! โดยทั่วไปเท่านั้น จ้าวดวงดาวระดับต่ำจะมาที่นี่ แต่จิตใจและจิตสำนึกของเจ้าไม่ควรด้อยกว่าจ้าวดวงดาวระดับต่ำ หากเจ้าสามารถเสริมความแข็งแกร่งเพิ่มอีกสักหน่อย เจ้าอาจจะเปล่งประกายในงานชุมนุมวิทยายุทธ์ที่แท้จริงได้ "
จอมภพเสินมู่กล่าว เขาพาเย่เฉินและอาจารย์สิงโตไปด้วยในขณะที่เขากระโดดไปข้างหน้า
ในชั่วพริบตา พวกเขาก็อยู่ห่างออกไปนับพันไมล์แล้ว
เมื่อพวกเขาหยุด มีคนหลายสิบคนยืนเงียบๆ ในความว่างเปล่า คนเหล่านี้อย่างน้อยก็อยู่ที่จุดสูงสุดของระดับจ้าวดวงดาว ตามที่จอมภพเสินมู่กล่าวไว้ คนเหล่านี้เป็นยักษ์ใหญ่จากกองกำลังต่างๆ และพวกเขาทั้งหมดได้นำลูกศิษย์ของพวกเขามาที่นี่
เมื่อมองไปในระยะไกล ฉากที่เข้ามาในดวงตาของเย่เฉินทำให้เขารู้สึกตกใจอย่างมาก
ด้านหน้าของเขาเป็นที่ราบอันกว้างใหญ่ บนพื้นสีดำเปียกชื้น มีโลงศพหินสีดำจำนวนนับไม่ถ้วน มีมากมายขยายไปจนสุดขอบฟ้า
โดยทั่วไปโลงศพหินเหล่านี้เปิดอยู่ มีเพียงไม่กี่โลงเท่านั้นที่ถูกปิด โลงศพหินที่เปิดอยู่นั้นว่างเปล่า แต่ถึงอย่างนั้น มันก็แปลกมาก
รังสีสีดำล้อมรอบโลงศพหิน ราวกับว่ามีผีจำนวนมากลอยอยู่
โลงศพหินเหล่านี้มีความยาวทั้งหมดประมาณสองเมตร และฝาและผนังของโลงศพนั้นแกะสลักด้วยลวดลายผีแปลกๆ ทุกชนิดซึ่งดูสมจริงมาก
ร่างดวงดาวของเย่เฉินกวาดผ่านโลงศพหินเหล่านี้ และรู้สึกหนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลังของเขา
เหตุใดจึงมีโลงศพหินมากมายที่นี่? โลงศพควรจะใช้วางศพ แต่โลงศพเหล่านี้ว่างเปล่า ศพหายไปไหน? โลงหินเหล่านี้มีประโยชน์อะไรเป็นพิเศษ?
หัวใจของเย่เฉินเต็มไปด้วยความตกใจและสับสน ในขณะนี้ เสียงของผู้หญิงเล็กน้อยขัดจังหวะความคิดของเย่เฉิน
"ไม่เจอกันนานจอมภพเสินมู่!"
ชายหนุ่มหน้าซีดเดินเข้ามาและมองดูจอมภพเสินมู่ด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่ง
ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ ซึ่งทำให้ใบหน้าของเขาดูซีดยิ่งขึ้น ดวงตาของเขายาวและแคบ และมีรัศมีที่น่ากลัวในดวงตาของเขาราวกับงูพิษ ทำให้ผู้คนรู้สึกแปลก ๆ แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างหน้าตาเป็นเด็ก แต่อายุที่แท้จริงของเขาก็ไม่ได้เด็กเกินไปอย่างแน่นอน
ทันทีที่บุคคลนี้มาถึง เย่เฉินและอาจารย์สิงโตก็รู้สึกกดดันอย่างมากทันที
ความแข็งแกร่งของบุคคลนี้อาจจะไม่ต่ำกว่าของจอมภพเสินมู่!
จอมภพเสินมู่โบกมือขวาของเขา ช่วยลดแรงกดดันต่อเย่เฉินและอาจารย์สิงโต เขาพูดอย่างใจเย็น
"จอมภพหลิงเสอ เจ้าเป็นยังไงบ้าง?"
“ฮ่าฮ่า จอมภพเสินมู่ยังคงจริงจังมาก!”
จอมภพหลิงเสอเหลือบมองเย่เฉินและอาจารย์สิงโตแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า
"ดูเหมือนว่าจอมภพเสินมู่จะรับศิษย์ที่มีความสามารถสองคน อย่างไรก็ตาม ในปีนี้ วังดาวเพลิงแดงของเราได้ผลิตอัจฉริยะขั้นสูงสองสามคน ในปีนี้ งานชุมนุมวิทยายุทธ์ที่แท้จริง ข้าเกรงว่า สมาพันธ์จอมภพ จะต้องมอบอันดับหนึ่งที่จัดขึ้นมานานสิบปี!”
“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับอัจฉริยะของวังดาวเพลิงแดงของเจ้าด้วย อย่างไรก็ตาม ยังเร็วเกินไปที่จะพูดเช่นนั้น เรายังต้องต่อสู้ก่อนที่เราจะรู้ว่าใครเป็นผู้ชนะ”
จอมภพเสินมู่กล่าวอย่างใจเย็น
คิ้วของหลิงเสอกระตุก และแววตาเย็นชาฉายแวววาวในดวงตาเรียวยาวของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
“เนื่องจาก จอมภพเสินมู่ ได้นำศิษย์สองคนนี้ไปยังดินแดนของเทพวิญญาณ ข้าแน่ใจว่าเขามีความหวังสูงสำหรับพวกเขา มันบังเอิญว่าข้ายังมีศิษย์สองสามคนในดินแดนเทพวิญญาณ ดังนั้นพวกเขาจึงอาจพบกันได้!"
จอมภพหลิงเสอเหลือบมองเย่เฉินและอาจารย์สิงโต มุมปากของเขาขดตัวเป็นรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตสามารถสัมผัสได้ถึงความเป็นศัตรูที่เล็ดลอดออกมาจากจอมภพหลิงเสอ ดูเหมือนว่ามีความขัดแย้งบางอย่างระหว่าง สมาพันธ์จอมภพและวังดาวเพลิงแดง
จอมภพเสินมู่ไม่ได้แสดงความคิดเห็น เขามองไปที่เย่เฉินและอาจารย์สิงโต
"พวกเจ้าสองคนไปได้แล้ว!"
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตมองหน้ากันและกระโดดลงไป
หลังจากนั้นไม่นาน จอมภพเสินมู่ส่งเสียงออกมา
"เข้าไปในโลงศพหินแล้วปิดฝาโลงศพ เจ้าจะสามารถเข้าสู่ดินแดนแห่งเทพวิญญาณได้!”
เย่เฉินและอาจารย์สิงโตอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าดินแดนเทพวิญญาณนั้นเป็นสถานที่แบบไหน
โลงศพหินที่ไม่มีที่สิ้นสุดปล่อยพลังงานที่มืดมนและน่าสะพรึงกลัวออกมา ขณะที่เย่เฉินเข้าใกล้โลงศพหินด้านล่างมากขึ้น ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงมีดบินอยู่ในใจของเขาที่ส่งเสียงหึ่งและตัวสั่น ดูเหมือนว่าจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น