ตอนที่ 868 สังหารอย่างไม่ตั้งใจ
หมีขวงไม่ใช่คนเดียว ถานไถหลิง, เย่จ้านเทียน และคนอื่นๆ ก็ตกใจเกินคำบรรยายเช่นกัน
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ติดต่อกับชายชราชุดเทาคนนี้มากนัก แต่ทั้งถานไถหลิงและเย่จ้านเทียนก็รู้ดีว่าฐานการฝึกปรือของชายชราชุดเทานี้ไม่อาจหยั่งรู้ได้ อย่างไรก็ตาม คนเช่นนี้เป็นบ่าวรับใช้ของเย่เฉินจริงหรือ?
พวกเขารู้สึกว่าสมองของพวกเขาไม่เพียงพอที่จะเข้าใจเหตุผล
อาจารย์สิงโตตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็ได้ตระหนักรู้ ราชันย์ปราชญ์ที่ชายชราชุดเทาพูดถึงคือเย่เฉิน!
ให้ตายเถอะ เย่เฉินอาจเป็นการกลับชาติมาเกิดของยอดฝีมือผู้ทรงอำนาจบางคนหรือไม่?
นี่มัน....ยอดเยี่ยมเกินไปจริงๆ!
'ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าหนูเย่เฉินคนนี้จะมีภูมิหลังที่ทรงพลังเช่นนี้ ข้าต้องเกาะต้นขาของเย่เฉินให้แน่นเมื่อข้ากลับไปที่สมาพันธ์จอมภพในครั้งนี้!
แม้ว่าเย่เฉินจะตะเพิดไล่เขาออกไป แต่เขาก็ยังคงเกาะติดกับเย่เฉินไม่ยอมปล่อยแน่นอน!
ทันใดนั้นอาจารย์สิงโตก็รู้สึกถึงรัศมีรอบตัวเขาเพิ่มขึ้น เขามีรัศมีที่ครอบงำ เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและพองอกออก เขาส่ายแผงคอและรู้สึกสง่างามอย่างยิ่งในทันที
นอกเหนือจากอาจารย์สิงโตแล้ว ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึงกับคำพูดของผู้เฒ่าชุดเทา สีหน้าของผู้อาวุโสชุดเทายังคงสงบขณะที่เขามองไปที่ถานไถหลิง ราวกับว่าเขายังคงรอคำตอบของนางอยู่
หลังจากฟื้นตัวจากอาการตกใจ ถานไถหลิงก็รู้สึกตัวได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าทำไมชายชราถึงเรียกนางว่าเป็นนายหญิง แต่จากทัศนคติของเขา นางสามารถบอกได้ว่าเขาไม่มีเจตนาร้าย เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเย่เฉิน ดังนั้นนางทำได้เพียงรอให้เย่เฉินกลับมาและถามเขา
นางไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ จ้าวดวงดาวทั้งหกจึงมายังดาวเทียนหยวน ก่อนหน้านี้ แม้ว่าดาวเทียนหยวนจะพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่มีคนระดับดังกล่าวมาถึงได้ เมื่อประกอบกับการป้องปรามหอคอยปีศาจแสงมรณะ ดาวเทียนหยวนก็สงบสุขมาก นางไม่รู้ว่าจ้าวดวงดาวทั้งหกเป็นมิตรหรือสหาย
“ต้องแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่เป็นศัตรูกับดาวเทียนหยวน ถ้าเป็นเช่นนั้นก็แค่ขับไล่พวกเขาออกไป!”
ถานไถหลิงกล่าวหลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาคือจ้าวดวงดาวระดับสูงสุดทั้งหกคน หากพวกเขาถูกฆ่า มันคงจะไม่ดีหากพวกเขาสร้างปัญหาขึ้นมา
คำพูดของถานไถหลิงแสดงให้เห็นว่านางเชื่อมั่นอย่างเต็มที่ในความสามารถของผู้อาวุโสชุดเทา หากไม่มีผู้เฒ่าชุดเทาคนนี้ ดาวเทียนหยวนก็คงตกอยู่ใต้ความเมตตาของจ้าวดวงดาวทั้งหกคนนี้ พวกเขาคงไม่สามารถทนต่อการต่อต้านใดๆ ได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้เห็นพลังของผู้เฒ่าชุดเทาคนนี้ ถานไถหลิงก็รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของผู้เฒ่าคนนี้เกินกว่าจินตนาการของนาง!
“นายหญิงช่างมีเมตตา!”
ชายชราชุดเทาพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขาที่จะขับไล่จ้าวดวงดาวทั้งหกออกไป
หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของเขา พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง ความเมตตา? เป็นไปได้ไหมว่าในสายตาของชายชราชุดเทา มันเป็นเรื่องปกติที่จะฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมด?
“ยังไงก็ตาม ผู้เฒ่า ทำไมท่านถึงเพิ่งปรากฏตัวเอาตอนนี้ ทำไมท่านไม่ปรากฏตัวเมื่อเย่เฉินตกอยู่ในอันตราย”
อาจารย์สิงโตพึมพำเบาๆ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าผู้เฒ่าชุดเทาจะไม่ผนึกเขาไว้ในผนึกดาวฟ้าอีก เขาไม่กลัวผู้เฒ่าชุดเทาอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม เขายังไม่กล้าที่จะอวดดีเกินไป
“เพราะว่ามันถึงเวลาแล้ว!”
ชายชราชุดเทามองไปในระยะไกลด้วยดวงตาที่ลึกล้ำของเขา และรัศมีที่มีชีวิตชีวาสูงก็เปล่งออกมาจากร่างกายของเขา
“แล้วถ้าเย่เฉินตายไปก่อนหน้านี้ล่ะ?”
อาจารย์สิงโตถามด้วยความสับสน
“สถานการณ์ของโลกไม่มีอะไรมากไปกว่าการต่อสู้เพื่อโชคชะตา หากราชันย์ปราชญ์เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ อาจกล่าวได้เพียงว่าชะตากรรมของเส้นทางสวรรค์ถูกยึดแล้ว และไม่มีทางที่จะย้อนกลับได้!”
ผู้อาวุโสชุดเทากล่าว
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของชายชราชุดเทา อาจารย์สิงโตก็เข้าใจ กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากเย่เฉินเสียชีวิตอย่างน่าเสียดาย ชายชราชุดเทาก็จะไม่สนใจเพราะนั่นคือความประสงค์ของสวรรค์ อาจารย์สิงโตอดไม่ได้ที่จะพึมพำด้วยความโกรธ
"ไร้สาระจริงๆ ชะตากรรมจากฟ้าและดิน!"
ชายชราในชุดคลุมสีเทายืนเอามือไพล่หลัง มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ราวกับว่าเขาได้รับผลกระทบจากอารมณ์ของเขาในขณะนั้น ทันใดนั้น เมฆบนท้องฟ้าเหนือดาวเทียนหยวนก็เริ่มพุ่งสูงขึ้น และเสียงหอกสีทองและม้าเหล็กก็ดังแผ่วเบา ราวกับว่าทหารและม้านับพันกำลังควบม้าด้วยเจตนาฆ่าส่งเสียงดังกระหึ่มอาจทำให้หัวใจเต้นรัว
สนามรบอันกว้างใหญ่ในความว่างเปล่าดูเหมือนจะปรากฏขึ้นเหนือพวกเขา สิ่งมีชีวิตหลายพันล้านคำรามและต่อสู้กัน
หัวใจของทุกคนสั่นไหว
เย่จ้านเทียนและคนอื่นๆ รู้สึกราวกับว่าพวกเขาอยู่กลางสนามรบ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงเลือดเดือด
อย่างไรก็ตาม เจตนาฆ่าหายไปในพริบตา และท้องฟ้าเหนือดาวเทียนหยวนก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง มันไม่ได้ดึงดูดความสนใจใดๆ
เย่จ้านเทียน, หมีขวง และคนอื่นๆ ได้สติ พวกเขามองดูชายชราชุดเทาด้วยความเคารพ
ในขณะนี้ บนเนินเขาเล็กๆ ที่ห่างไกลจากอาณาเขตของตระกูลเย่ มีร่างหนึ่งบินผ่านไป
ร่างนี้เป็นหมูตัวกลมและอ้วน ทั้งตัวของมันใสและเป็นสีชมพู และมันก็น่ารักมาก อย่างไรก็ตาม คำพูดนั้นทำให้ผู้คนพูดไม่ออกเล็กน้อย
“ฮึ่ม ฮึ่ม ข้า จูก่งก่ง คือการกลับชาติมาเกิดที่แท้จริงของผู้ทรงอำนาจ! ราชันย์ปราชญ์อะไรแบบนี้ เขาไม่มีอะไรเมื่ออยู่ตรงหน้าข้าเลย! ข้าหล่อเหมือนสายลม!”
ขณะที่จูก่งก่งบินไป มันก็ส่ายก้นและหางก็ม้วนงออย่างภาคภูมิใจ
นี่คือจ้าวปีศาจจูก่งก่ง ที่เคยต่อสู้กับเย่เฉินสองสามครั้ง อย่างไรก็ตาม ฐานการฝึกปรือในปัจจุบันของมันอยู่ที่ระดับที่สิบของขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์แล้ว
เมื่อกระแสอสูรวิญญาณมาถึงจูก่งก่งไม่ได้เข้าสู่ทวีปเทียนหยวน ไม่ทราบว่ามันสามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัติได้อย่างไร
ผู้อาวุโสชุดเทาดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง เขามองไปในทิศทางที่จูก่งก่งจากไปและรอยยิ้มอันลึกซึ้งปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
แม้ว่าดาวเทียนหยวนดูเหมือนจะไม่สะดุดตา แต่มีเพียงร่างที่ทรงพลังเช่นผู้เฒ่าชุดเทาเท่านั้นที่รู้ว่ามันตั้งอยู่ในตำแหน่งกำเนิดสวรรค์ ที่ซึ่งชะตากรรมของดาราจักรทางช้างเผือกมาบรรจบกัน!
หากผู้อาวุโสในชุดเทาไม่ได้ใช้วิธีการพิเศษบางอย่างเพื่อปกปิดชะตากรรมของสวรรค์และโลกบนดาวเทียนหยวน ยอดฝีมือระดับจอมภพก็จะค้นพบดาวเคราะห์ดวงนี้
อย่างไรก็ตาม ยอดฝีมือผู้ทรงอำนาจบางคนยังคงค้นพบสถานที่แห่งนี้และเลือกที่จะกลับชาติมาเกิดที่นี่ จูก่งก่งก็เป็นหนึ่งในนั้น
แม้แต่ผู้อาวุโสในชุดสีเทาก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า จูก่งก่งและราชันย์ปราชญ์จะมีความสัมพันธ์แบบไหนในอนาคต นี่คือความประสงค์ของสวรรค์ และผู้อาวุโสชุดเทาจะไม่เข้าไปยุ่ง
ในขณะนี้ บนยานดาวเคราะห์น้อยบนท้องฟ้าของดาวเทียนหยวนมีร่างหกร่างปรากฏขึ้น
หนึ่งในหกคนคือผู้อาวุโสหลี่หยวน
“พวกเจ้าทั้งห้าคนจะต้องจัดการเรื่องนี้ เจ้าต้องทำมันอย่างไม่มีที่ติ แค่แย่งชิงทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องฆ่า!”
ผู้อาวุโสหลี่หยวนเตือนด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก
“หลี่หยวน เจ้าใจดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อเราทำงานกับดาวดวงอื่น เราก็ไร้ความเมตตาและไร้ความปราณีมาโดยตลอด โดยไม่เหลือผู้รอดชีวิตเลย!”
หนึ่งในยอดฝีมือจ้าวดวงดาวระดับสูงสุดกล่าวด้วยแววตาที่ดุร้าย
ผู้อาวุโสหลี่หยวนส่ายหัวแล้วพูดว่า
"เราไม่สามารถทำที่นี่ได้ เพราะเด็กคนนั้นเป็นศิษย์ของจอมภพเสินมู่ หากเป็นเพียงการสูญเสียเงินบางส่วน จอมภพเสินมู่จะไม่ปรากฏ อย่างไรก็ตาม ถ้าเรา ฆ่าครอบครัวเด็กนั่นและทำเรื่องใหญ่ เราอาจดึงดูดจอมภพเสินมู่ก็ได้ เจ้าคิดว่าเราจะรอดจากการตามล่าของเขาได้หรือไม่?"
ผู้อาวุโสหลี่หยวนมองดูดาวเคราะห์สีฟ้าตรงหน้าเขาด้วยสายตาที่มืดมนและไม่ชัดเจน
จ้าวดวงดาวรั่วหลีเป็นศิษย์คนโปรดของเขา แม้ว่าผู้อาวุโสหลี่หยวนจะโกรธมากที่รั่วหลีเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเย่เฉิน แต่เขาก็ยังคงควบคุมตัวเองไว้ ไม่ได้เรื่องที่สูญเสียลูกศิษย์ไป แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเผาตัวเองอย่างแน่นอน
เย่เฉินเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศทั้งเจ็ด เขาจะสามารถทะลวงไปสู่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดได้อย่างแน่นอนในอนาคต เขาไม่ต้องการทำให้เย่เฉินขุ่นเคืองมากเกินไป ดาวเทียนหยวนร่ำรวยเกินไป ก่อนที่เย่เฉินจะผงาดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเขาขโมยเงินจากที่นี่หรือไม่ หนึ่งปีหรือสองปีผ่านไป เมื่อเรื่องผ่านไปใครจะจำได้?
มหาอำนาจจ้าวดวงดาวระดับสูงสุดอีกห้าคนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และเห็นด้วย
หากดาวเทียนหยวนถูกปล้น จอมภพเสินมู่ก็จะไม่ปรากฏขึ้น มันเป็นเพียงการสูญเสียเงินบางส่วน ดังนั้นทำไมเขาถึงต้องกังวลกับจอมภพเสินมู่? อย่างไรก็ตาม หากดาวเทียนหยวนถูกสังหารหมู่ จอมภพเสินมู่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้าวออกมาข้างหน้า ถ้าเหล่าศิษย์และคนในตระกูลของเขาถูกสังหารหมู่ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนถ้าเขาไม่ออกหน้า?
จ้าวดวงดาวระดับสูงทั้งห้าคนนี้ล้วนแต่เป็นโจรสลัดอวกาศที่ทำงานในดาราจักรทางช้างเผือก และได้สังหารผู้คนไปนับไม่ถ้วน พวกเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงขณะนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าใครที่พวกเขาสามารถรุกรานได้และใครที่พวกเขาทำไม่ได้
"เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจะไม่ฆ่าใคร ลงมือกันเลย!"
ความคิดของพวกเขาออกมาจากร่างของพวกเขา กระโจนผ่านความว่างเปล่าและมุ่งหน้าไปยังดาวเทียนหยวน
สภาพอากาศบนดาวเทียนหยวนเปลี่ยนแปลงกะทันหัน และท้องฟ้าก็มืดลงทันที
ร่างฉายทิพย์ 5 ร่างปรากฏบนท้องฟ้า ใบหน้าของพวกเขาดุร้ายราวกับสัตว์ดุร้าย
เกิดอะไรขึ้น?
พ่อค้าที่เดินทางมายังดาวเทียนหยวนเพื่อทำธุรกิจต่างก็ตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงในท้องฟ้า
“พื้นที่ถูกตรึง!”
"เรือไม่สามารถใช้การเดินทางในอวกาศได้!"
“มันดูเหมือนโจรสลัดอวกาศ!”
มันคือห้ายอดโจรสลัดอวกาศระดับจ้าวดวงดาว เราเสร็จแน่!”
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนเป็นสีเข้ม หากพวกเขาพบกับโจรสลัดอวกาศที่เป็นจุดสูงสุดของระดับจ้าวดวงดาว พวกเขาจะตายอย่างแน่นอน โจรสลัดอวกาศมักจะมีชีวิตไปเยี่ยมดาวเคราะห์ห่างไกลบางดวงและไม่มีใครรอดชีวิตเลย
เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาอันเลวร้าย ใบหน้าของทุกคนก็ซีดเซียวและมีเหงื่อเย็นไหลลงมา
จ้าวดวงดาวสองสามคนก็มองหน้ากันเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นจ้าวดวงดาวระดับต่ำหรือระดับกลางแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะจัดการกับยอดฝีมือระดับจ้าวดวงดาวขั้นสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีห้าคน
ดาวเทียนหยวนอยู่ในความสับสนวุ่นวาย พ่อค้าจำนวนมากจากสถานที่ต่างๆ กำลังคิดหาวิธีที่จะหลบหนี แม้ว่าจะมีหอคอยปีศาจแสงมรณะระดับสามบนดาวเทียนหยวน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เพียงพอที่จะจัดการกับยอดฝีมือห้าคนที่อยู่ในระดับสูงสุดของอาณาจักรจ้าวดวงดาว! แม้ว่าพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน แต่จ้าวดวงดาวระดับสูงสุดก็สามารถค้นหาพวกเขาได้ด้วยจิตใจของเขา!
จะทำอย่างไร? จะทำอย่างไร?
ทุกคนวิ่งพล่าน เหมือนแมลงวันหัวขาด หลายคนเสียใจที่ตัดสินใจมาที่ดาวเทียนหยวน!
ในอาณาเขตของตระกูลเย่ ทุกคนมองหน้ากัน
จ้าวดวงดาวระดับสูงสุดเหล่านี้ต้องการทำอะไร?
เย่จ้านเทียนและคนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัยเมื่อเห็นร่างฉายทิพย์ขนาดใหญ่และดุร้ายบนท้องฟ้า ชายชราชุดเทามีความแข็งแกร่งพอที่จะรับมือกับสุดยอดยอดฝีมือทั้งห้าบนท้องฟ้าได้จริงหรือ?
หากเขาไม่สามารถจัดการกับมันได้ พวกเขาจะประสบปัญหาใหญ่
แม้ว่าฐานการฝึกปรือของเย่จ้านเทียนและคนอื่นๆ จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาก็ยังห่างไกลจากระดับจ้าวดวงดาวมาก พวกเขาไม่รู้ว่ามหาอำนาจของแต่ละอาณาจักรมีความสามารถที่น่าทึ่งเพียงใดหลังจากระดับจ้าวดวงดาว
เพื่อที่จะสามารถหลอมร่างฉายทิพย์ขนาดมหึมาบนท้องฟ้าในสายตาของพวกเขาได้ มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่อย่างยิ่งพร้อมความสามารถในการทะลวงฟ้าและดิน
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ถานไถหลิงค่อนข้างสงบ อย่างไรก็ตาม แม้ว่านางจะเชื่อในความสามารถของผู้อาวุโสชุดเทา แต่นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย
มีเพียงอาจารย์สิงโตและหมีขวงเท่านั้นที่ทรงตัวได้เท่ากับภูเขาไท่ซาน แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าผู้อาวุโสจิ่วหลีนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แต่พวกเขาก็รู้ว่ามันจะง่ายเหมือนกับการดื่มน้ำสำหรับเขาที่จะฆ่ายอดฝีมือจ้าวดวงดาวระดับสูงสุดสองสามคน
อาจารย์สิงโตเงยหน้าขึ้นมองร่างฉายทิพย์ในท้องฟ้าและคิดกับตัวเองในลักษณะที่ครอบงำ 'มดสองสามตัวที่จุดสุดยอดของขอบเขตจ้าวดวงดาวกล้าที่จะหยิ่งผยองบนดาวเทียนหยวน พวกเขาคงจะเบื่อหน่ายกับการมีชีวิตอยู่!' ข้าจะส่งคนของข้าไปฆ่าพวกเจ้าให้หมด!
อาจารย์สิงโตเหลือบมองผู้อาวุโสจากแผนกจิ่วหลีที่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ เขา อย่างไรก็ตาม เขาทำได้เพียงเก็บความคิดเหล่านี้ไว้กับตัวเองและไม่กล้าพูดออกมาดัง ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น