ตอนที่ 885 เจ้าสามารถออกเดินทางได้!
ในความเห็นของผานลี่ เย่เฉินเป็นเพียงคนที่เพิ่งเลื่อนเป็นจ้าวดวงดาวระดับล่าง เขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน?
เขาไม่ได้จริงจังกับเย่เฉินเลย ฝ่ามือที่เบาก็เพียงพอที่จะทำลายการโจมตีของเย่เฉินได้!
ในชั่วพริบตา มีดบินปราณฟ้าและผนึกปราบปีศาจดาวฟ้าก็อยู่ตรงหน้าเขา
พัฟ! พัฟ! พัฟ! พัฟ!
เลือดพุ่งออกมาจากฝ่ามือซ้ายของผานลี่ ขณะที่มีดบินปราณฟ้าทิ้งรูเลือดไว้ในฝ่ามือของเขา
ก่อนที่เขาจะสามารถตอบสนองได้ เกิดการระเบิดขึ้นอีกชุดหนึ่ง และผนึกปราบปีศาจดาวฟ้าก็ระเบิดบนฝ่ามือซ้ายของผานลี่ หักฝ่ามือซ้ายของเขาโดยตรง
หลังจากที่มีดบินปราณฟ้าเจาะทะลุฝ่ามือซ้ายของผานลี่โดยไม่ชักช้า มันก็พุ่งต่อไปยังหัวของผานลี่
มีดบินชนิดนี้คืออะไร? มันคมมาก!
หัวใจของผานลี่สั่นไหว เขาตระหนักว่าเขาประเมินเย่เฉินต่ำไป ด้วยเสียง "หวือ" ร่างกายของเขากลายเป็นเงาปีศาจ มีดบินปราณฟ้าทะลุหัวของเขาและหายไปในระยะไกล
ร่างกายของผานลี่ค่อยๆแข็งตัวอีกครั้ง เมื่อเย่เฉินหักฝ่ามือซ้าย ร่างกายของเขาก็หยุดชั่วขณะหนึ่ง มุกมายาได้กลายเป็นกระแสแสงแล้วหายไปในความว่างเปล่าอันห่างไกล
ความเร็วของมุกมายาเร็วเกินไป!
ผานลี่ตะคอกด้วยความโกรธ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับความสูญเสียเล็กน้อยจากฝีมือของเย่เฉินในการปะทะกันเพียงครั้งเดียว เขาได้รับบาดเจ็บจากมด นี่เป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับเขาจริงๆ!
เมื่อคิดได้ แสงสีทองก็ส่องประกายออกมาจากฝ่ามือที่หักของเขา และฝ่ามือซ้ายของเขาก็งอกขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว เขาหันกลับไปคว้ามุกมายา
“ข้าเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้า!”
เย่เฉินตะโกน ร่างทิพย์ของเขาโผล่ออกมาจากร่างของเขาและกลายร่างเป็นเทพวิญญาณขนาดมหึมา
เทพวิญญาณองค์นี้สูงหลายพันเมตรและเป็นเหมือนภูเขาสูงตระหง่าน เมื่อฝ่ามือใหญ่กระแทกลง ดูเหมือนว่ามันจะบดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์
สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือร่างทิพย์ของเย่เฉินได้ปรากฏเป็นเทพวิญญาณแล้ว มันไม่ใช่แค่ภาพลวงตา แต่ดูเหมือนว่าจะมีกายภาพที่เปล่งแสงแวววาวคล้ายหยก
บูม!
ฝ่ามือเทพวิญญาณ ซึ่งใหญ่เท่ากับภูเขาเล็กๆ ฟาดลงบนร่างของผานลี่ และส่งเขากระเด็นเข้าไปในป่าหินด้านล่าง
บูม! บูม! บูม!
แผ่นหินสูงถูกพานหลี่ล้มทับทีละแผ่น
ในระยะไกล ยอดฝีมือจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ มองไปที่เทพวิญญาณซึ่งตระหง่านราวกับภูเขาด้วยความสยดสยอง
นี่เป็นการสำแดงจิตวิญญาณของเขาหรือเปล่า?
นี่มันน่ากลัวเกินไป!
อาวุธที่สร้างขึ้นจากพลังจิตมีพลังถึงเพียงนี้จริงหรือ?
เมื่อเย่เฉินและอาหลีปรากฏตัวครั้งแรก พวกเขาคิดว่าเย่เฉินและอาหลีเป็นเพียงจ้าวดวงดาวระดับล่างธรรมดา เมื่อเย่เฉินเคลื่อนไหวเท่านั้นที่พวกเขาตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นเกินกว่าจินตนาการของพวกเขา โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อชิงสิ่งของอย่างโง่เขลา ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาตายอย่างไร
ร่างของผานลี่มีบาดแผลเล็กๆ ปกคลุมอยู่ เขาคลานออกมาจากใต้แผ่นหินและมองดูเทพวิญญาณขนาดยักษ์ในอากาศ เขาโกรธมาก
แสงสีทองส่องประกายไปทั่วร่างกายของเขา และบาดแผลก็หายอย่างรวดเร็ว ในฐานะสมาชิกของเผ่าพันธุ์ที่หนึ่ง ร่างกายของผานลี่มีความสามารถในการฟื้นตัวที่แข็งแกร่งมาก
ดวงตาของผานลี่ เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าขณะที่เขามองดูเย่เฉินและส่งเสียงคำราม
ฮ่าาา!
ผานลี่กางปีกยาวสี่ถึงห้าเมตรออก และขวานทองคำก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา ร่างกายของเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีทองและมีเงาเทพนักรบตัวสูงปรากฏอยู่รอบตัวเขา และลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับ ควั่บ
เขาประสบกับความพ่ายแพ้ต่อหน้าจ้าวดวงดาวระดับล่างจากเผ่าพันธุ์ที่สาม นี่มันทนไม่ไหวจริงๆ!
ในฐานะสมาชิกของเผ่าขนนกทองคำ หัวใจของผานลี่รู้สึกภาคภูมิใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ ด้วยเสียงควั่บ ผานลี่ ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ขนสีทองบินขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับพายุ โจมตีเย่เฉิน และเทพวิญญาณของเย่เฉินที่ควบแน่นจากร่างทิพย์ของเขา
เย่เฉินตวาดและกระตุ้นให้เทพวิญญาณของเขาบุกโจมตีผานลี่
ปั้ง ปั้ง ปัง!
คลื่นแรงกระแทกกวาดออกไปทุกทิศทาง
ไม่ว่ามันจะกวาดไปที่ไหนก็ตาม แผ่นหินเรียงเป็นแถวก็พังทลายลงจนเหลือซากปรักหักพัง หมอกโดยรอบกระจัดกระจายราวกับว่าจุดสิ้นสุดของโลกมาถึงแล้ว มหาอำนาจของเผ่าต่างๆ ในสุสานจ้าวสวรรค์เต๋าต่างตื่นตระหนกและรีบไปดูการต่อสู้ระหว่างผานลี่และเย่เฉิน
เห็นได้ชัดว่าเย่เฉินรู้สึกกดดันอย่างมากในการต่อสู้กับจ้าวดวงดาวระดับสูงสุด ภายใต้การโจมตีของเผ่าขนนกสีทอง เทพวิญญาณของเย่เฉินจวนจะพังทลายลง
อย่างไรก็ตาม เพื่อสร้างเวลาเพียงพอสำหรับอาหลีที่จะหลบหนี สีหน้าของเย่เฉินจึงมีความตั้งใจมาก ดาวฟ้าทั้งเก้าในร่างกายของเขาทำงานอย่างดุเดือด และร่างวิญญาณคลื่นแล้วคลื่นเล่าก็ตายไป พลังของรูปแบบเต๋าแห่งกาลอวกาศถูกปลดปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เทพแห่งจิตวิญญาณแข็งแกร่งขึ้น
เทพวิญญาณยังคงต่อยผานลี่
ผานลี่หลบอย่างต่อเนื่องขณะที่หมัดใหญ่ของเทพวิญญาณหวือหวา กาลและอวกาศถูกทำลายลงอย่างต่อเนื่องด้วยพลังหมัด
แม้แต่เขาก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับ พลังหมัดของเทพวิญญาณ!
ยิ่งผานลี่ต่อสู้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น ผู้ชายคนนี้เป็นตัวประหลาดแบบไหน? ไม่เพียงแต่เขาเข้าใจพลังของรูปแบบเต๋ากาลอวกาศเจ็ดรูปแบบเท่านั้น เขายังมีมีดบินที่แหลมคมอย่างยิ่ง ผนึกเต๋า ที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ และเทพวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัว!
เป็นที่ทราบกันดีว่าเย่เฉินเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับจ้าวดวงดาวเมื่อไม่นานมานี้ หากฐานการฝึกปรือของเขามีระดับที่สูงกว่าอีกสองสามระดับ ก็ไม่อาจจินตนาการได้ว่าเขาจะทรงพลังเพียงใด
ผานลี่ไม่รู้ว่าเย่เฉินมีไพ่เด็ดอื่นๆ อีกหรือไม่ เขาไม่ได้ดูถูกเย่เฉินอีกต่อไป ความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นเหนือกว่าจ้าวดวงดาวระดับล่างโดยสิ้นเชิง และแข็งแกร่งกว่าจ้าวดวงดาวระดับจอมฟ้าโดยทั่วไปมาก ในระดับหนึ่ง เขาสามารถแข่งขันกับจ้าวดวงดาวระดับสูงสุดได้!
“ข้ายอมรับว่าถ้าเจ้าก้าวไปสู่ระดับจ้าวดวงดาวระดับกลาง ข้าอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะข้า!”
ผานลี่กล่าวอย่างเย็นชา ปีกสีทองบนหลังของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีดำ และดวงตาสีทองของเขาดูเหมือนจะถูกย้อมด้วยสีดำที่น่ากลัว
คลื่นรัศมีความมืดอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมาจาก ผานลี่ ทำให้อากาศรอบตัวเขาเป็นสีเทาและมีหมอก
พลังงานของผานลี่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ โดยกดลงบนเทพวิญญาณอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเย่เฉินหายใจไม่ออก
การต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ในขณะนี้ เย่เฉินก็ดึงเทพวิญญาณของเขากลับเข้าไปในร่างกายของเขา และถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เขามองไปที่ผานลี่ซึ่งลอยอยู่ในอากาศ เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ เขายิ้มและพูดว่า
"เอาล่ะ เราจะหยุดการต่อสู้ พาข้าไปพบอาจารย์ของเจ้า!
สีหน้าของผานลี่แข็งค้างในขณะที่เขามองเย่เฉินด้วยความงุนงง
เขาเปิดใช้งานพลังงานปีศาจในร่างกายของเขา และพร้อมที่จะสอนบทเรียนที่ดีให้กับเย่เฉิน แต่โดยไม่คาดคิด เย่เฉินแสดงท่าทีไร้สามัญสำนึกโดยสิ้นเชิง และทันใดนั้นเขาก็บอกว่าเขาจะหยุดต่อสู้
ก่อนหน้านี้ เขาถูกจับโดยเย่เฉินอย่างไม่ระวัง ประการแรก ฝ่ามือซ้ายของเขาถูกระเบิดขึ้น จากนั้น ร่างดวงดาวของเย่เฉินก็ควบแน่นเข้าสู่ร่างดวงดาวของเขา และตบหัวเขา เมื่อเขาโมโหและต้องการทุบตีเย่เฉินเพื่อระบายความโกรธ เย่เฉินก็หยุดต่อสู้ทันที เขาทำได้เพียงระงับความโกรธของเขา
“มนุษย์น่ารังเกียจ สู้กับข้าอีกครั้งหากกล้าพอ!”
ผานลี่ตะโกน พลังของลวดลายเต๋าในกาลอวกาศตรึงไว้ที่คอของเย่เฉินและยกเขาขึ้น
เย่เฉินรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างรุนแรง เขาหมุนเวียนดาวฟ้าทั้งเก้าในร่างกายของเขาเพื่อต้านทานแต่ไม่ได้เคลื่อนไหว เขาเพียงแค่มองไปที่ผานลี่อย่างสงบและพูดว่า
"อาจารย์ของเจ้าไม่ต้องการพบข้าเหรอ? ทำไมไม่พาข้าไปที่นั่นล่ะ?”
ผานลี่โกรธมากจนปอดของเขากำลังจะระเบิด หลังจากเปิดใช้งานพลังปีศาจในร่างกายของเขาแล้ว ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยพลังปีศาจที่รุนแรง และเขาต้องการที่จะระบายมันออกมา อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาออกมา อาจารย์ของเขาบอกว่าเขาต้องมีชีวิตอยู่!
ความรู้สึกบ้าคลั่งและกระหายเลือด ซึ่งไม่สามารถระบายออกมาได้และต้องถูกระงับ ทำให้ธรรมชาติของปีศาจในร่างกายของผานลี่สับสนวุ่นวาย อวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหาย และเขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มคำ
เย่เฉินมองไปที่ผานหลี่และตกตะลึง 'ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกระอักเลือด? เป็นไปได้ไหมที่เทพวิญญาณฟาดฝ่ามือทำให้เขาได้รับบาดเจ็บภายใน? ถ้าเขารู้ว่าผู้ชายคนนี้ภายนอกแข็งแกร่งแต่ภายในอ่อนแอ เขาอาจจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
ดวงตาที่เย็นชาของเขาจ้องมองอย่างดุเดือดที่เย่เฉิน พลังงานอันมืดมนและกระหายเลือดนั้นทำให้หัวใจของเย่เฉินสั่นสะท้าน
รังสีปีศาจในร่างกายของเพื่อนคนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าสมาชิกกลุ่มปีศาจโลหิตที่เขาเคยพบในจักรวรรดิเทพโลหิต!
ข้าสงสัยว่าใครคือเจ้านายของผู้ชายคนนี้!
เย่เฉินเดาว่าอาจารย์จะต้องเป็นคนที่สอดแนมเขาจากส่วนลึกของสุสานจ้าวสวรรค์เต๋า มันยากเกินไปที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของจ้าวดวงดาวระดับสูงสุด แทนที่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วถูกจับอีกไปแบบนี้ดีกว่า
ชายตาบอดหัวโล้นเคยกล่าวไว้ว่าจนถึงขณะนี้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีอัตราการหลอมรวมดวงดาวเป็นศูนย์เท่านั้นที่ได้เข้าไปในส่วนลึกของสุสานจ้าวสวรรค์ เขาสงสัยว่าคนที่สอดแนมเขาเป็นคนคนเดียวกันกับผู้ที่อัตราการหลอมรวมวิญญาณดวงดาวเป็นศูนย์หรือไม่
เย่เฉินต้องการดูว่าคนๆ นั้นกำลังทำอะไรอยู่!
ผานลี่จับเย่เฉินขึ้นมาและกระพือปีก ด้วยเสียง "หวือ" เขาบินไปยังส่วนลึกของสุสานจักรพรรดิ
ในขณะที่เย่เฉินและผานหลี่กำลังต่อสู้กัน มุกมายาได้บินเข้าสู่ความว่างเปล่าอันไม่มีที่สิ้นสุดและตกลงบนเทห์ฟากฟ้า
อาหลีมองลึกไปในทิศทางของสุสานจ้าวสวรรค์เต๋า ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตา นางได้ยินเสียงการต่อสู้ที่รุนแรงดังมาจากสุสานของจ้าวสวรรค์เต๋า แต่นางไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังคำพูดของเย่เฉิน นางยังคงกระตุ้นให้มุกลวงตาบินหนีไป
ผู้คนในสุสานจ้าวสวรรค์เต๋านั้นแข็งแกร่งเกินไป ถ้านางหันกลับไปตอนนี้ นางอาจจะถูกจับและนำกลับไปได้ นั่นจะเป็นอันตรายต่อเย่เฉินมากยิ่งขึ้น!
ในขณะนี้ บนดาวเคราะห์ที่ห่างไกลจากมุกลวงตามนุษย์และหัวหน้าเผ่าปี้ฟางกำลังยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนพื้นผิวของโลก
"ผู้หญิงคนนี้สวย!"
มหาอำนาจของมนุษย์เลียริมฝีปากของเขาด้วยลิ้นสีแดงของเขา
ยอดฝีมือของเผ่าปี้ฟางยิ้มเบาๆ และพูดว่า
"ทำไมเจ้าถึงสนใจ "
“แน่นอน ข้าเกรงว่ามีเพียงสองสาว หลิงหลงและม่อหรุ่ยเท่านั้นที่จะเทียบได้กับหญิงงามเช่นนี้ในหมู่มนุษย์!”
ยอดฝีมือที่เป็นมนุษย์กล่าวว่า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาอันไม่อาจปิดบังได้
พวกเขาทั้งสองยังเป็นยอดฝีมือจ้าวดวงดาวระดับสูงสุดด้วย!
ขณะที่พวกเขากำลังจะเคลื่อนไหว เสียงเยาะเย้ยก็ดังขึ้น
“จุ๊ จุ๊ พวกเจ้ากล้ายั่วโมโหนางด้วยเหรอ เจ้าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่จริงๆ! หากเจ้ารู้จักตัวตนของนาง เจ้าจะต้องกลัวจนหัวหด!”
พวกเขาทั้งสองตกใจและมองดูกองดินที่อยู่ข้างๆ ทันทีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
ห่างจากพวกเขาเพียงไม่กี่ร้อยเมตร มีชายคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอย่างเงียบๆ เขาหัวล้าน เปลือยครึ่งตัว และเต็มไปด้วยรอยสักที่น่ากลัวและซับซ้อน ดวงตาของเขาเป็นสีขาวบริสุทธิ์ และไม่มีรูม่านตาอยู่ข้างใน เขาตาบอด!
ใบหน้าของชายตาบอดยังคงมีสีหน้าเยาะเย้ยเล็กน้อย และดวงตาของเขาที่ไม่มีรูม่านตาดูเหมือนจะมองมาที่พวกเขา ซึ่งแปลกมาก
ยอดฝีมือที่เป็นมนุษย์และยอดฝีมือของเผ่าปี้ฟางจ้องมองชายตาบอดด้วยความหนาวเย็นในใจ ไม่ว่าพวกเขาจะตรวจสอบอย่างไร พวกเขาก็ไม่สามารถตรวจจับการฝึกฝนของคนตาบอดได้
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือมีคนปรากฏตัวอย่างเงียบๆ ณ สถานที่ซึ่งห่างจากพวกเขาเพียงไม่กี่ร้อยเมตร และจริงๆ แล้วพวกเขาสัมผัสไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
ทั้งสองคนเป็นยอดฝีมือระดับจ้าวดวงดาวระดับสูง แม้แต่ยอดฝีมืออย่างจอมภพหลิงหลงก็ไม่สามารถเข้าใกล้พวกเขาได้ขนาดนี้โดยไม่ถูกค้นพบ
“เอาล่ะ พวกเจ้าไปได้แล้ว!”
คนตาบอดพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องธรรมดามาก
ความรู้สึกถึงอันตรายที่น่าสะพรึงกลัวผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจพวกเขา ยอดฝีมือทั้งสองคนหวาดกลัวอย่างมาก พวกเขาหันหลังกลับและวิ่งหนีเข้าไปในความว่างเปล่าอย่างบ้าคลั่ง พวกเขาเกลียดที่พ่อแม่ไม่ยอมให้ขาอีกสองขาแก่พวกเขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น