เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 373 อสูรที่ต้องการทำสัญญากับคัมภีร์?

ตอนที่  373  อสูรที่ต้องการทำสัญญากับคัมภีร์?

หนูน้อยเย่ว์ซวงทำมือตามที่เย่ว์หยางแนะนำไว้ เธอยื่นมือออกไปวางแปะบนคัมภีร์อัญเชิญสีทองแดง

 “หลับตาของเจ้าซะ และไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น..  หรือว่าอาหารอะไรอร่อยๆ แบบไหนที่เจ้าชอบกิน  เดี๋ยวพี่สามจะทำให้กิน ลองนึกดูนะ”  คำพูดให้กำลังใจของเย่ว์หยางแค่ทำให้คนอื่นได้ยินเท่านั้น เขาปิดตาของเด็กหญิงเบาๆ และถ่ายปราณก่อกำเนิดลงที่ระหว่างคิ้วของเธอ นั่นคือสาระสำคัญที่แท้จริงในการทำสัญญา  เป็นเวลานานก่อนหน้านั้น เย่ว์หยางได้เชื่อมเส้นชีพจรของเย่ว์ซวงไว้ก่อนแล้ว  เธอมีโอกาสที่จะทำสัญญากับคัมภีร์ได้สำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์  อย่างไรก็ตาม  เวลาที่จำเป็นต้องใช้ในการทำสัญญายังไม่แน่นอน  ยิ่งกว่านั้น การทำสัญญาอย่างธรรมดายังไม่น่าตื่นเต้น  เย่ว์หยางต้องการทำให้งานฉลองทำสัญญากับคัมภีร์มีความประทับใจมากกว่าปกติ

 

เขาต้องการทำให้น้องสาวตัวน้อยทำสัญญากับคำภีร์แบบที่ทำให้ทุกคนตะลึง

เย่ว์หยางทดสอบกับตัวของเสวี่ยอู๋เสีย, องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน, เจ้าเมืองโล่วฮัวและหญิงงามอู๋เหินมาหลายครั้งแล้ว  การใช้ปราณก่อกำเนิดไม่นับว่าสำคัญสำหรับเย่ว์หยาง  ถ้าเขาไม่กลัวคนภายนอกตรวจเจอ  เย่ว์หยางยังต้องการใช้เพลิงอมฤตชำระร่างของหนูน้อยเย่ว์ซวง อีกด้วย

แน่นอนว่า เรื่องเหล่านั้นไม่ต้องกังวลเกินไป

แสงทองค่อยๆ เรื่อเรืองขึ้นจากมือน้อยๆ ของหนูน้อยเย่ว์ซวงแล้ว สว่างขึ้นช้าๆ

ในที่สุด ก็เป็นเหมือนกับทะเลสาบหรือมหาสมุทรที่ให้ความรู้สึกนุ่มนวล ช่างต่างจากนักรบคนอื่นๆ ที่ให้ความรู้สึกที่หนาวเล็กน้อยและความรู้สึกอึดอัดระหว่างทำสัญญา มันล้นขยายออกไปภายนอกเหมือนกับเมฆและหมอก

เมื่อแสงสีทองถึงขีดจำกัดของมัน มันจึงหยุดขยายและแสงสีทองก็เริ่มฉายขึ้นไปในท้องฟ้า ลำแสงพุ่งสูงเหลือเชื่อ มันสูงหลายสิบเมตร  นักรบแต่ละคนเห็นลำแสงยักษ์ขนาดนั้นถึงกับตกตะลึง ลำแสงทองอะไรกันนี่?  นั่นเป็นเครื่องหมายบ่งบอกศักยภาพของผู้ทำสัญญา  ผู้ทำสัญญาโดยทั่วไปจะไม่มีลำแสง  ปกติจะมีแสงเปล่งออกมาจากร่างพวกเขาประมาณ 2-3 เมตร  กระบวนการเช่นนี้กินเวลาไม่กี่วินาที

พวกผู้ทำสัญญาที่เปล่งแสงได้สูงถึงสามเมตรหาได้ยากมาก  คนที่มีลำแสงพุ่งสูงถึงห้าเมตรนับเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากมาก

คนที่เปล่งแสงได้เกินสิบเมตรมีโอกาสที่จะได้เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด

เมื่อคนที่มีพลังมากอย่างอาจารย์จิ้งจอกเฒ่าได้เลื่อนชั้นเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด ลำแสงของเขายังสูงถึงยี่สิบเมตร  เซียนนักพรตก็ยังยกย่องเขาไม่หยุดและรู้สึกว่าอาจารย์จิ้งจอกเฒ่าอาจจะได้เลื่อนเป็นองครักษ์พิทักษ์ฟ้าในอนาคตข้างหน้า

วันนี้ การทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญของเย่ว์ซวงมีลำแสงพุ่งสูงหลายสิบเมตร

แม้ว่าลำแสงจากการทำสัญญากับคัมภีร์จะไม่ใช่ลำแสงจากการยกระดับเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดก็ตาม แต่ก็ไม่ถือว่าแตกต่างกัน  ถ้าคนผู้นั้นไม่มีข้อผิดพลาดในระหว่างฝึกฝนตนเองในอนาคต  การเลื่อนระดับเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดก็จะไม่เป็นปัญหาแต่ประการใด  ถ้าลำแสงจากการเลื่อนระดับเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดเป็นไปอย่างถูกต้องไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อยและแสดงให้เห็นอนาคตของความก้าวหน้าของบุคคลผู้นั้น  เมื่อเป็นเช่นนั้นลำแสงจากการทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญก็สามารถกำหนดศักยภาพของพวกเขาได้

มีความเป็นไปได้ว่าศักยภาพที่เกิดขึ้นนั้นอาจจะยังไม่เป็นที่รับรู้  แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่ามันอาจขยายเติบโตได้มาก

สิ่งที่เรียกว่าศักยภาพนี้  ไม่จำเป็นต้องหมายถึงว่าท่านจะต้องแข็งแกร่งในอนาคต  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะต้องได้รับความลำบากยากไร้อย่างน่าอนาถ

จะอย่างไรก็ตาม  ศักยภาพของลำแสงทองที่พุ่งสูงหลายสิบเมตรนี้ทำให้นักรบทุกคนงุนงงไปหมด

เวลาและสถานที่ในการทำสัญญากับคัมภีร์ไม่เคยขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของตัวเจ้าของเลย

บางคนก็ทำสัญญาสำเร็จในเวลากลางวัน  บางคนก็กลางคืน  บางทีก็ทำได้ในขณะที่ตื่น และบางคนก็ทำได้ในขณะหลับ

กล่าวโดยทั่วไป ผู้ทำสัญญาน้อยครั้งมากที่จะได้เห็นลำแสงทำสัญญาของตนเอง  สำหรับคนภายนอก นอกจากเห็นโดยบังเอิญ หรือบังเอิญมาเป็นสักขีพยานเหมือนที่ทำตามคำเชิญของเย่ว์หยางเป็นต้น  ก็ยังเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะได้เห็นประจักษ์ลำแสงของผู้ทำสัญญากับคัมภีร์ 

ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง  พวกนักสู้ก็คงไม่กล้าเชื่อว่าหนูน้อยเย่ว์ซวงจะมีศักยภาพสูงขนาดนี้

 “ดูเหมือนว่าจะสูงกว่าของข้าถึงสามเท่า...”  อาจารย์จิ้งจอกเฒ่ายังไม่อาจระงับอาการตกใจได้

 “พี่ไห่, ข้ารู้สึกอิจฉาท่านอย่างช่วยไม่ได้จริงๆ  ข้าไม่รู้จะทำยังไงกับหลานชายที่ผิดธรรมดาของท่าน  แต่ช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ ที่หลานสาวของท่านก็ยังมีพลังมากขนาดนี้”  จุนอู๋โหย่วคาดว่าศักยภาพที่เกิดขึ้นนี้  ส่วนใหญ่น่าจะเกี่ยวข้องกับเย่ว์หยาง  เย่ว์ซวงแต่เดิมทีคงไม่มีศักยภาพที่น่ากลัวแบบนี้แน่นอนว่าพระองค์คงไม่เปิดเผยการคาดการณ์เช่นนี้  ตรงข้าม พระองค์กลับช่วยเย่ว์หยางปกปิดความลับนี้ไว้

 “ข้าก็ไม่รู้จริงๆ”  ผู้เฒ่าเย่ว์ไห่หัวเราะอย่างจนใจ  ท่านก็เข้าใจว่าเย่ว์หยางต้องทำอะไรสักอย่าง  อย่างไรก็ตาม ท่านคาดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กนี่จะสามารถทำอะไรได้น่าตื่นตาตื่นใจขนาดนี้ได้

ลำแสงสีทองกลับเข้ามาอยู่ในตัวเย่ว์ซวงและตัวเย่ว์ซวงก็สั่นเพียงเล็กน้อย

เธอล้มลงหมดแรงและสิ้นสติ

เย่ว์หยางรู้ว่านี่เป็นอาการที่คัมภีร์อัญเชิญกำลังถ่ายทอดความรู้เข้าในหัวของเธอ  หัวน้อยๆ ของเธอไม่สามารถรับมันได้  ดังนั้นผลออกมาจึงทำให้เธอหมดสติไปชั่วขณะ   นี่เป็นกลไกลป้องกันตัวเองของสมอง  ระหว่างที่ทำสัญญากับคัมภีร์  มีน้อยคนที่จะตระหนักถึงสถานการณ์เช่นนี้

นี่ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าคัมภีร์อัญเชิญได้ส่งผ่านข้อมูลลงในหัวของพวกเขา  ดังนั้นจึงมีสภาพเป็นเช่นนี้

ความรู้ที่ทุกคนได้รับแตกต่างกันไป  แม้ว่าคนอื่นต้องการจะหมดสติ  แต่พวกเขาก็ไม่มีโอกาส

หลังจากคัมภีร์ทองแดงเสร็จสิ้นการทำสัญญาแล้ว  มันพลิกหน้าเปิดด้วยตัวมันเอง

เย่ว์หยางกำลังอุ้มเย่ว์ซวงอยู่ได้ชะโงกศีรษะก้มดู ถึงกับสะดุ้งด้วยความประหลาดใจ... แม้ว่าเธอจะซุกซนและห่วงกินมากไปบ้าง  แต่หนูน้อยก็ยังทำให้เย่ว์หยางแปลกใจได้อยู่ดี  หนูน้อยเย่ว์ซวงไม่ได้ด้อยกว่าเย่ว์ปิงพี่สาวของเธอแต่อย่างใด

เธอแตกต่างจากเย่ว์ปิงที่ต้องต่อสู้ผ่านด่านวิหารสิบสองนักษัตรจึงจะได้รับทักษะแฝงเร้นอย่างที่สอง  แต่หนูน้อยเย่ว์ซวงนี้มีทักษะแฝงเร้นสองอย่างตั้งแต่แรกเริ่ม

ทักษะแฝงเร้นมุก : ทำให้เจ้าของใช้สมบัติวิเศษประเภทมุกเพื่อเรียกวิญญาณสัตว์อสูรออกมาใช้ต่อสู้ได้  ระดับปัจจุบัน - 1

ทักษะแฝงเร้นขนมหวาน : เมื่อเจ้าของทักษะเกิดความหิว  ก็สามารถเปลี่ยนวัตถุหรืออสูรที่อ่อนแอให้กลายเป็นขนมหวาน  ถ้าขนมหวานถูกกินก่อนที่จะกลับคืนสู่ร่างเดิมก็จะสร้างความสูญเสียที่แก้ไขไม่ได้หรือไม่ก็ถูกย่อยสลายตลอดไป  ทักษะแฝงเร้นชนิดนี้ ยิ่งระดับสูงขึ้นก็ยิ่งดี  ระดับปัจจุบันคือ ระดับ 1

 “อะไรกันนี่?”  เมื่อเย่ว์หยางเห็นทักษะชนิดนี้ถึงเหงื่อซึม  ทักษะแฝงเร้นชนิดนี้เป็นบ่งบอกถึงนิสัยของเย่ว์ซวง

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...” ราชันย์ฟ้าบูรพาและคนอื่นๆ รุมล้อมมองดูเหมือนผึ้งตอมเกสร  ตอนแรกพวกเขาตกตะลึง  แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ปล่อยเสียงหัวเราะลั่น อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าหัวเราะจนน้ำตาเล็ด

นี่มันตลกเกินไป  แม้ว่าทักษะแฝงเร้นใดๆ ก็มีทางเป็นไปได้  แต่ทักษะแฝงเร้นที่น่าอัศจรรย์ของเย่ว์ซวงคือสิ่งที่ไม่มีผู้ใดเคยพบเห็นมาก่อน

แน่นอนว่า ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล้ายึดถือทักษะแฝงเร้นขนมหวานนี้ในทำนองดูถูก

ยังดีที่เป็นวัตถุสิ่งของธรรมดา  แต่ถ้าเป็นเทพศัสตราถูกหนูน้อยเปลี่ยนเป็นขนมหวานแล้วกินลงไป ก็จะกลายเป็นเรื่องเศร้าของศัตรูของเธอ  สำหรับสัตว์อสูร ยิ่งเป็นเรื่องน่าสยดสยองยิ่งกว่า สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งกว่าเย่ว์ซวงอาจปลอดภัย  แต่ถ้าพวกที่อ่อนแอกว่าเธอถูกเปลี่ยนเป็นขนมหวานแล้วกินลงไป  โชคดีที่ทักษะแฝงเร้นนี้ยังมีข้อจำกัดอยู่มาก  มิฉะนั้นถือว่าเป็นการท้าทายธรรมชาติ พวกนักรบต่างคุยกันอย่างสนุกปาก  ทุกคนคิดว่าทักษะแฝงเร้นขนมหวานเป็นทักษะที่ไม่เลวเลย   แม้จะมีข้อจำกัดมาก  แต่ก็มีประโยชน์มากเช่นกัน

แต่มุมมองของเย่ว์หยางแตกต่างจากคนอื่น  เขาเชื่อว่าทักษะแฝงเร้นขนมหวานนี้ไม่ใช่ทักษะที่แย่ แต่เป็นทักษะที่แข็งแกร่งกว่าทักษะแฝงเร้นมุก

ทักษะแฝงเร้นที่มีข้อจำกัดมาก ย่อมเป็นทักษะที่ดีกว่าเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม  เย่ว์หยางยังรู้เรื่องอื่นอีก   ทักษะแฝงเร้นที่ดูเรียบง่ายและดูผิวเผินว่าไร้ประโยชน์  ความจริงแล้วคือทักษะที่แข็งแกร่ง

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง หนูน้อยเย่ว์ซวงก็ฟื้นขึ้น  เย่ว์หยางบอกให้เธอพลิกเปิดหน้าในคัมภีร์  และอสูรพิทักษ์ของเธอจึงปรากฏแก่สายตาของทุกคน  เป็นตุ๊กตารูปมนุษย์ขนาดเล็ก มีปีกสีสดใสเหมือนเปลือกหอย มีนามว่า เทพีมุก

เทพีมุก : อสูรชนิดพิเศษ  มีรูปแบบชีวิตที่ฉลาดรูปทรงคล้ายมนุษย์ ชั้นเงิน ระดับ 1 มีชีวิตเป็นอมตะ  ทุกๆ วันมันจะมอบมุกเจ็ดสีให้เจ้านายสามลูก  ทักษะ – จิตวิญญาณผู้ช่วย

จากนั้นเย่ว์ซวงจึงเรียกออกมา  ปรากฏมีสิ่งมีชีวิตเปล่งแสงสว่างสีม่วงสดใส

มองดูแล้ว มีขนาดเท่าหัวนิ้วแม่มือ

ขนาดของมันพอๆ กับทัมเบลินาจากนิทานเด็ก  อย่างไรก็ตาม มันมีปีกเปลือกหอยที่งดงาม  ร่างเล็กพอๆ กับแมลงปอดูกะทัดรัดและว่องไว ในมือของมันถือมุกสีเงินลูกโต  ยิ่งว่านั้น ยังมีมุกสีม่วง, น้ำเงินและสีทองสามลูกลอยวนเวียนอยู่รอบตัวมัน

เมื่ออสูรเทพีมุกตนนี้ปรากฏ มันคำนับให้เย่ว์หยางและคนอื่นๆ มองดูสุภาพมากไปด้วยมารยาท

จากนั้น มันบินมาหยุดอยู่หน้าเย่ว์ซวงอย่างสง่างามและมอบไข่มุกให้เจ้าของๆ มัน  อย่างไรก็ตาม ที่ขัดแย้งกับความคาดหวังของทุกคน  มันแค่เล่นอยู่กับเย่ว์ซวงเท่านั้น หลังจากเย่ว์ซวงยื่นมื่อมารับเอามุก มันบินถอยหลังเล็กน้อย ไม่ยอมให้เด็กหญิงแตะต้องตัว  เย่ว์ซวงพยายามไล่จับเธออย่างไม่เลิกรา  เธอวิ่งลงเวทีหัวเราะเสียงใสเหมือนระฆัง อย่างสนุกสนาน  อย่างไรก็ตาม ทุกคนมองหน้ากันเองด้วยความกลัว  นี่เป็นอสูรที่ฉลาด

คุณพระช่วย, อีกนานแค่ไหนอสูรเทพีมุกจะกลายเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์?

แม้จะมีช่องว่างอยู่ช่วงหนึ่ง แต่มันจะกลายเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ในอนาคตอย่างแน่นอน นี่คือสิ่งที่กำหนดไว้แน่นอนแล้ว

สิ่งมีชีวิตเกิดมาก็เป็นอสูรชั้นเงินก็น่าตกใจพอแล้ว  แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดก็คือปัญญาของมัน  อสูรเทพีมุกนั้นฉลาดโดยธรรมชาติและเป็นอสูรที่คนอื่นๆ ทำได้แต่ฝัน แต่ไม่เคยได้ครอบครอง

พอเห็นว่าจำนวนอัจฉริยะรุ่นเยาว์ของตระกูลเย่ว์เพิ่มขึ้น  หลายๆ คนทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่ถอนใจ  พวกเขาสมควรแล้วที่เรียกว่าสี่ตระกูลใหญ่  แม้แต่เด็กหญิงคนหนึ่งจากตระกูลเย่ว์ก็ยังดีกว่าหลานชายของคนอื่นๆ  จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนที่ทวีปมังกรทะยานถึงจะสามารถสร้างเด็กอย่างเย่ว์ซวงได้?  ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่ามีเด็กที่ผิดธรรมดาอย่างคุณชายสามตระกูลเย่ว์อยู่เหนือเธอ  คนที่มีพลังอย่างเธอไม่เคยปรากฏมาหลายร้อยปีแล้ว

รุ่นผู้เยาว์ในตระกูลเย่ว์มีชื่อเสียงมากมายเหลือเกิน

ผู้เยาว์แต่ละคนก็แข็งแกร่งกว่าที่อื่น

ในอดีต เย่ว์เทียนและเย่ว์เยี่ยนเป็นส่วนหนึ่งของสิบสุดยอดนักเรียนหัวกะทิที่แข็งแกร่งมาก  จากนั้นเย่ว์เฟิงที่มีศักยภาพสูงกลายเป็นความหวังของตระกูล  ยิ่งคุณชายสามเย่ว์หยางยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย  เย่ว์ปิงปรากฏตามมา แสดงพลังของนางด้วยอสูรสายพฤกษาที่ทรงพลัง  นางใช้นักรบพฤกษาที่มีพลังเพิ่มขึ้นด้วยพลังพิษและวิทยายุทธของนาง  นางเกือบเอาชนะเฟิงชิซาได้... ตอนนี้ยังเพิ่มหนูน้อยเย่ว์ซวงผู้มีทักษะแฝงเร้นถึงสองอย่าง  นอกจากนี้เธอยังมีอสูรพิทักษ์เทพีมุกที่เฉลียวฉลาดและมีลำแสงทำสัญญาสูงเป็นสิบๆ เมตร  การที่เธอจะไม่เป็นผู้มีชื่อเสียงในอนาคตคงเป็นเรื่องที่ยากมาก

 “มาหาข้า มาแม่หนูน้อย มานี่!”  ด้วยนิสัยความเป็นมารดา ฮองเฮาอดใจไม่ได้ที่จะอุ้มหนูน้อยมากอดและจูบแก้มเธอ  พระนางหันหน้ามาทางเย่ว์หยางและตรัสว่า “เย่ว์หยาง! ข้ารักแม่หนูน้อยคนนี้มาก ให้ข้ารับเธอเป็นธิดาบุญธรรมได้ไหม? แม่หนูน้อยที่น่ารัก  อยากเป็นเจ้าหญิงน้อยไหม? ถ้ารูปร่างน่ารักอย่างนี้สวมชุดเจ้าหญิงละก็...”

 “เป็นเจ้าหญิงไม่เห็นสนุกตรงไหน!” หนูน้อยเย่ว์ซวงสั่นศีรษะ

 “เจ้าหญิงมีของอร่อยๆและมีขนมอร่อยไว้กินเยอะแยะ, เจ้าไม่อยากเป็นหรือ?”  ก่อนที่ฮองเฮาจะตรัสจบ นัยน์ตาของเย่ว์ซวงเป็นประกายและรีบพยักหน้ารับทันที  เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ขนมหวานเป็นของโปรดสำหรับเธอ

 “....”  จุนอู๋โหย่วและผู้เฒ่าเย่ว์ไห่มองหน้ากันเอง

ฮองเฮาประสงค์จะรับธิดาบุญธรรมมิใช่จะเป็นไปไม่ได้

อย่างไรก็ตาม คงจะเป็นเรื่องปวดหัวในการจัดลำดับอาวุโสของวงศาคณาญาติ

อย่างในตอนนี้ การจัดลำดับอาวุโสระหว่างพวกเขาก็ยากพออยู่แล้ว  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเป็นพระธิดาของจุนอู๋โหย่ว  นางหมั้นกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์  อย่างไรก็ตาม จุนอู๋โหย่วก็ยังตรัสเรียกผู้เฒ่าเย่ว์ไห่เป็นพี่ไห่เหมือนเดิม  ตอนนี้ฮองเฮาต้องการรับพระธิดาบุญธรรม  แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่  แต่การจัดลำดับอาวุโสก็จะยุ่งเหยิงอีกครั้ง

เมื่อมาถึงจุดนี้  จุนอู๋โหย่วก็ไม่สนใจเรื่องยุ่งยากในการจัดลำดับอาวุโสอีกต่อไป

พอเห็นฮองเฮารับว่าที่นักสู้ปราณก่อกำเนิดในอนาคตเป็นพระธิดาบุญธรรม  พวกนางในทั้งหลายในตอนนี้ไม่รู้จะทำเช่นไร  ได้เสียใจอย่างเดียว

แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเสียใจมากเพียงไรก็ตาม  พวกนางก็ไม่สามารถขโมยเธอไปจากฮองเฮาได้  ยิ่งกว่านั้น  แม้ว่าพวกนางต้องการรับเธอไปดูแล  แต่คุณชายสามตระกูลเย่ว์ก็ไม่จำเป็นต้องคล้อยตาม  หนูน้อยคนนี้เป็นน้องสาวหัวแก้วหัวแหวนของเขา  คนธรรมดาจะรับเลี้ยงดูแลเธอได้ยังไง?  พวกนางในพอคิดได้เช่นนี้แล้วจึงยกมือสนับสนุนแสดงความยินดีกับตระกูลเย่ว์  เหยียนเชียนจ้งและผู้เฒ่าของตระกูลใหญ่กำหมัดแน่นและล้มเลิกความคิดที่จะเป็นทองแผ่นเดียวกับตระกูลเย่ว์

ช่างเถอะ, เจ้าตัวบัดซบน้อยในตระกูลพวกเขาไม่คู่ควรกับหนูน้อยเย่ว์ซวง  บอกไปจะอึดอัดใจกันเสียเปล่าๆ

จะเป็นการดีกว่าที่ให้เกียรติและไม่สร้างความรู้สึกที่ขัดใจกัน

ถ้าหนูน้อยเย่ว์ซวงทำสัญญากับคัมภีร์ได้ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกมากมายอย่างนั้น   คงต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ กว่าพวกเขาจะทำใจยอมรับทุกอย่าง  จากนั้นสิ่งที่เย่ว์หยางพูดตามมาทำให้ทุกคนตกตะลึงแทบสิ้นสติ

ทุกคนตะลึงที่ยินเช่นนั้น

ทั้งนี้รวมทั้งอาจารย์จิ้งจอกเฒ่า, จุนอู๋โหย่วและผู้เฒ่าเย่ว์ไห่,  อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของแต่ละคนตกใจ พวกเขาเข้าใจว่าได้ยินผิด

 “เจ้า... เจ้าว่ากระไรนะ?”  ราชันย์ฟ้าบูรพาคว้าคอเสื้อของเย่ว์หยาง  “เด็กน้อย!  เจ้าจะเล่นตลกอะไรกันแน่?”

 “ไม่มีอะไร, ข้าแค่ต้องการจะลองอะไรบางอย่าง”  เย่ว์หยางยิ้มเฉิดฉันเหมือนดวงอาทิตย์   แม้ทุกคนจะเห็นว่าเขายิ้ม  แต่พวกเขากลับสั่นอย่างช่วยไม่ได้  เย่ว์หยางกวาดสายตาอย่างรวดเร็วและในที่สุดเขาก็พูดย้ำประโยคเดิมด้วยความมั่นใจ “พวกท่านได้ยินไม่ผิด  เป็นเวลาระยะหนึ่งมาแล้ว ข้าบอกว่าข้ามีอสูรที่ไร้ค่าตัวหนึ่ง,  พลังของมันกระจอกอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่มีทางเลือกอื่น  ข้าจะให้มันลองทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญ  เผื่อว่ามันจะได้รับพลังเพิ่มขึ้นสักนิดก็ยังดี”

เย่ว์หยางหมุนตัวเดินลงจากเวทีแล้วตะโกนว่า “ฮุยไท่หลาง, เจ้าหมาติงต๊อง, มานี่เร็ว,  เจ้านายของแกกำลังงานยุ่ง แกยังขี้เกียจนอนอยู่ตรงนั้นอีกเรอะ?”

เมื่อฮุยไท่หลางได้ยินเสียงของเขา  มันวิ่งเหยาะๆ ขึ้นเวทีอย่างกระตือรือร้น  ทุกคนตกตะลึง

หมาตัวนี้เหรอ?  ที่จะทำสัญญากับคัมภีร์?