เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 388 นมผึ้งคุกทมิฬ

ตอนที่  388  นมผึ้งคุกทมิฬ

 นครเถื่อนตั้งอยู่ใจกลางป้อมสายฟ้ารวมทั้งอีกสามเขตปกครองอื่น

เป็นที่พักอยู่อาศัยของผู้มั่งคั่งในป้อมสายฟ้าและเป็นสวรรค์สำหรับผู้แสวงหาชีวิตที่มีอิสระไม่มีขีดจำกัดและเป็นรูปธรรม

วังของราชาฉงนี่ตั้งอยู่ในจุดตำแหน่งที่สูงสุดของป้อมสายฟ้าซึ่งมองเห็นได้เมื่อมีผู้ผ่านอุโมงค์คดเคี้ยวที่ภาคพื้นดินเข้ามา  ภายใต้ยอดเขามีทะเลสาบขนาดเล็กใต้หน้าผาสูงชัน มันเป็นของราชาฉงนี่  ไม่มีผู้ใดกล้าอยู่อาศัยที่นั่น  อาคารสูงมีกระจายอยู่ทั่วไปในสามทิศทาง  ในที่แถบนี้ เขตที่คักคักที่สุดก็คือเมืองเมืองเถื่อน

 

ถ้าใครบางคนสามารถเป็นเจ้าของคฤหาสน์ในเมืองใต้ดินได้  แต่ไม่มีคุณสมบัติเข้ามาในเมืองเถื่อนได้  ไม่ว่าเขาจะร่ำรวยเพียงใดก็ตาม ก็อาจถูกมองว่าเป็นเหมือนกับพวกสามล้อถูกหวย

แน่นอนว่าตัวแอนตันเองก็มีคุณสมบัติเข้าเมืองเถื่อนได้  เขาเป็นเจ้าของร้านค้าปลีกถึงสองแห่ง

อย่างไรก็ตาม ร้านค้าถูกคนของเยาถงรื้อกระจุยก่อนที่จั๊ดด์จะเข้าไปรับคืนกลับมา  แม้แต่คนตาบอดก็สามารถบอกได้ว่าตอนนี้ เยาถงหนึ่งในสามผู้นำเก็บงำความแค้นที่มีต่อเด็กใหม่ไตตันไว้ก่อน

เยาถงเป็นผู้คอยสนับสนุนแอนตันมาก่อนและสามารถกล่าวได้ว่า เขาเป็นพันธมิตรที่ยิ่งใหญ่ของแอนตัน  แต่ตอนนี้แอนตันสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง และไตตันเข้าแทนที่เขา  การสูญเสียคนที่เป็นมือขวาของเขาและผู้ติดตามฝีมือดีสองคนอย่างเอ้อเมิ่งและเหนียนหู่  ทำให้เยาถงถึงกับประกาศอยู่หลายครั้งหลายคราว่าจะต้องสั่งสอนให้บทเรียนเย่ว์หยาง  เขาจะต้องทำให้เย่ว์หยางเข้าใจว่า แม้แต่มังกรที่ทรงพลังก็ไม่อาจย่ำยีงูเจ้าถิ่นเดิมได้   ความคิดเห็นของผู้นำอื่นอีกสองคน ก็คือ ซานเซียวและเซวี่ยเหอกลับตรงข้ามโดยสิ้นเชิง  พวกเขาพยายามแสดงให้เห็นว่าหาโอกาสอ้าแขนต้อนรับไตตัน  พวกเขายังถือโอกาสเหน็บแนมว่าพวกเขาไม่ขัดข้อง หากจะมีผู้นำถึงสี่คน เป็นการแสดงว่าพวกเขาสนับสนุนไตตันเต็มที่

หม่าหลงเจ้าเมืองใต้พิภพมีจุดยืนที่เป็นกลาง

เนื่องจากไตตันไม่ได้สนใจต่อสู้กับเขาเพื่อชิงตำแหน่งเจ้าเมืองคนต่อไป  หม่าหลงจึงไม่รู้สึกว่าถูกคุกคาม

ยิ่งกว่านั้นหม่าหลงยังมีแผนจะรับสนามต่อสู้ไว้ดูแลจึงส่งคนไปเจรจากับบริวารของไตตันก็คือพ่อค้ากบกับพ่อบ้านเหยียนเจิ้ง  นอกจากนี้พวกเขายังเสนอราคาไว้ด้วย ดังนั้นถ้าไตตันกับเยาถงจะต้องต่อสู้กันเองหม่าหลงอาจยืนอยู่ข้างเย่ว์หยาง

แม้ว่าเมืองเถื่อนจะเจริญรุ่งเรือง  แต่เย่ว์หยางก็ไม่ได้ให้ความสนใจ เหมือนกับว่าสิ่งเหล่านี้ไม่มีค่าอะไรต่อเขา  สิ่งเดียวที่สำคัญในหอทงเทียนก็คือ พลังอำนาจ

ถ้าฉงนี่และสามผู้นำตาย  อย่างนั้นป้อมสายฟ้าก็จะกลายเป็นพื้นที่เต็มไปด้วยการนองเลือด ปล้นและฆ่า

 “นายท่าน, เชิญทางนี้” เจ้าอ้วนจั๊ดด์ต้อนรับเย่ว์หยางอย่างขมีขมัน

เมื่อจั๊ดด์เห็นเซี่ยอีในชุดตำรวจหญิงที่สง่างาม  เขาเกือบจำนางไม่ได้ นึกว่าท่านไตตันได้หญิงงามคนใหม่  แม้จะดูใกล้ๆ เขาก็ยังไม่รู้ว่าเป็นเซี่ยอีผู้มักหาเรื่องทะเลาะกับเย่ว์หยางเจ้านายของเขาตลอดเวลา

พอเห็นจั๊ดด์อ้าปากตะลึงค้าง  เซี่ยอีทำอดไม่ได้ที่จะแอบยินดีในใจ

หลังจากโดดลงมาจากรถม้าโดยสาร  เย่ว์หยางเดินไปที่อาคารประมูล

มีกฎที่ไม่ได้ตราไว้ในอาคารประมูลว่าพ่อค้าและนักรบที่อ่อนแอที่มาถึงก่อนจะต้องทักทายนักสู้ผู้มาถึงทีหลัง  แน่นอนว่า  พวกที่เป็นปฏิปักข์กันก็จะไม่ทำตามนั้น  ตัวอย่างเช่น เมื่อพ่อค้าทุกคนลุกขึ้นยืนปรบมือและทักทายเย่ว์หยาง  พวกที่อยู่ฝ่ายเยาถงไม่กี่คนก็ยังคงนั่งอยู่กับที่

ไม่เพียงแต่พ่อค้าที่อยู่บริเวณอาคารประมูลเท่านั้น  แม้แต่พวกที่มีสถานะสูงส่งนั่งอยู่ในจุดที่นั่งส่วนบุคคลก็ยังโบกมือให้จากทางหน้าต่างเป็นการแสดงความนับถือ

ขณะที่เย่ว์หยางเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดผู้สามารถฆ่าเอ้อเมิ่งและเหนียนหู่ได้  มีความเป็นไปได้ว่าเขาอาจกลายเป็นหนึ่งในสี่ผู้นำของป้อมสายฟ้าได้ในอนาคต  ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรีบสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับเขาไว้ก่อน

เมื่อเย่ว์หยางเข้าไปในพื้นที่สำหรับบุคคลพิเศษในชั้นสอง  มีคนอยู่ไม่กี่คนพึมพำอยู่รอบๆ

รอบๆ นั้นมีคนพูดคุยกันถึงสถานะ ภาพพจน์และพลังที่ลึกลับของเย่ว์หยาง

ในไม่ช้าเย่ว์หยางก็เข้าไปในอาคารประมูล เจ้าเมืองใต้พิภพหม่าหลง, ซานเซียวและเซวี่ยเหอที่เป็นหนึ่งในสามผู้นำมาถึงหลังจากนั้นไม่นาน  ฉงนี่ไม่ได้มา ทำให้เยาถงเป็นคนเดียวที่มีศักดิ์ฐานะสูงสุด  เขามาถึงคนสุดท้ายเป็นการแสดงว่าเขาเป็นผู้มีสถานะสูงที่สุด

เยาถงเป็นคนต่างเผ่าพันธุ์นัยน์ตาเป็นประกายเรืองแสงสีแดง  ขณะที่ยืนสูงสามเมตรมีเขาอยู่บนศีรษะและมีเครางอกจากข้างศีรษะยาวลงมาถึงคาง  เขาสวมปลอกคอกลมที่เหมือนกับจะค้ำคอไว้เชื่อมเข้ากับเกราะคลุมไหล่ของเขา  แขนทั้งสองยาวกล้ามเป็นมัด เล็บของเขายาวดำและแหลมคม  เย่ว์หยางสังเกตได้อย่างหนึ่งก็คือ เยาถงสวมแหวนวงบางๆ  ดูไม่เหมือนอัญมณีตามปกติ  แต่เป็นแหวนเก็บสิ่งของที่มีการใช้งานไม่ซ้ำแบบใคร และยังเป็นสมบัติระดับแพลตตินัม  เย่ว์หยางรู้สึกว่า น่าจะคุ้มค่า ถ้าเขาฆ่าเยาถงและชิงแหวนสมบัติชั้นแพลตตินัมนี่เสีย

สำหรับคนอย่างเยาถง  เขาคงเก็บสมบัติมากมายเอาไว้ในแหวนของเขาแน่นอน

เยาถงโบกมือให้ซานเซียว, เซวี่ยเหอและหม่าหลงทำทีแสดงว่าเขาเป็นนักสู้ที่ใจกว้าง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้โบกมือให้ไตตันที่มีสถานะเสมอกับอีกสามคน  เขาทำเหมือนกับว่าไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน  ทุกคนลอบชำเลืองมองหวังว่าจะได้เห็นฉากอะไรดีๆ

 “เอ่อ, ท่านเยาถง, ขอให้ข้าได้แนะนำให้ท่านรู้จักกับคนๆ หนึ่ง  เขาเป็นเจ้าของใหม่แทนแอนตันแห่งเหมืองตะวันตก ตอนนี้เขาอยู่นี่แล้ว  ท่านอยากจะพบเขาและให้เราต้อนรับเขาในฐานะผู้นำคนหนึ่งของป้อมสายฟ้าบ้างไหม?”  ซานเซียวเป็นคนผอมเหมือนหนังหุ้มกระดูกมีแขนยาว นัยน์ตากลวงลึก  อย่างไรก็ตาม  คนทั้งหมดนี้ไม่ได้ยกอ้างพลังของเขา  ความจริงในแง่พลังแล้ว เขามีพลังพอๆ กับเยาถง

 “แน่นอนว่า ท่านไตตันเป็นผู้สมควรได้รับการนับถือจากพวกเรา”  เซวี่ยเหอเห็นพ้องด้วย

เซวี่ยเหอเป็นบุรุษรูปงาม

เขามองดูเหมือนคนวัยกลางคน  แต่หนวดโง้งเหนือริมฝีปากของเขาทำให้เขาดูดีทันสมัย  เขามีดวงตาที่คมชัดและสวมชุดคลุมสีแดงเพลิง

มือทั้งสองของเขาเรียบลื่นเหมือนกับมือผู้หญิง  แต่เป็นมือที่ทำให้เขาเป็นผู้ทรงพลัง รู้จักกันดีในนามวิชาฝ่ามือคลุมฟ้า

เยาถงรู้ว่าซานเซียวและเซวี่ยเหอจงใจจะสร้างความบาดหมางระหว่างเขากับไตตัน  เพื่อที่ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะได้เลวร้ายภายใต้การจับตาของสาธารณชน  เขารับคำฮืมเบาๆ แสร้งหัวเราะอย่างเป็นมิตร “ข้าไม่รู้เลยว่าท่านไตตันจะอยู่ที่นี่ จนอาจทำให้ต้อนรับไม่ดี เรื่องที่เขาเป็นเจ้าของแทนแอนตัน, ข้าก็เคยได้ยินมาจากผู้ช่วยของข้า”

ในที่สุดเขายังคงไม่รู้จักเย่ว์หยาง ขณะที่เดินเข้าไปในที่นั่งบุคคลชั้นพิเศษขณะหัวเราะ

ทุกคนมองดูเย่ว์หยาง

พวกเขาต้องการเห็นว่า ในฐานะนักสู้ปราณก่อกำเนิด  เด็กใหม่ไตตันจะตอบสนองต่อการถูกเมินเฉยเช่นนี้ยังไง

 “จั๊ดด์ ในฐานะที่เป็นผู้เยาว์  เราจะส่งของขวัญให้ผู้อาวุโสของเราได้ไหม?  ไปเอาไม้ฟืนที่มุมห้องมาแล้วเอามาให้ท่านผู้นำเยาถงเป็นการแสดงความคารวะ”  พอได้ยินสิ่งที่เย่ว์หยางพูด  ทุกคนตะลึง  ส่งของขวัญหรือ? ใช้ไม้ฟืนเป็นของขวัญ? หมายความว่ายังไง?

 “นะ..นี่หมายความว่ายังไง?”  ในอาคารประมูลด้านล่าง,  จั๊ดด์ยื่นไม้ฟืนให้ผู้ติดตามของเยาถงอย่างนอบน้อม ทำให้ผู้ติดตามของเยาถงโกรธ

 “นายข้าบอกว่าในบ้านเกิดของเขา  คนที่คู่ควรแก่อัญมณีก็จะได้รับอัญมณี  ขณะที่คนไร้ประโยชน์มีราคาพอๆ กับไม้ฟืนก็ควรได้รับไม้ฟืน  เราคิดว่าของขวัญที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเจ้านายของเจ้าก็คือไม้ฟืน”  จั๊ดด์ตัดสินใจเสี่ยง เขารู้ว่าด้วยคำพูดที่เขากล่าวออกไป  ถ้าเยาถงไม่ถูกฆ่า อย่างนั้นเขาเองก็คงต้องตาย  อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเสี่ยงสู้ทุกอย่าง  เพราะถ้าเยาถงถูกฆ่า  อย่างนั้นก็จะทำให้เย่ว์หยางเป็นหนึ่งในสามผู้นำและสถานะของเขาก็จะสูงขึ้นมาก  ทำให้เขาแค่เป็นรองผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในป้อมสายฟ้า

 “ข้าจะฆ่าเจ้า...”  คนติดตามโกรธยิ่งขึ้น

 “หยุดนะ, ข้าจะรับฟืนนี่ไว้ และจะช่วยให้ข้าตอบแทนท่านไตตันที่ให้ไม้ฟืนนี้เอาไว้ใช้ทุบตีสุนัขในอนาคต!”  เยาถงโผล่ออกมาจากหน้าต่างและยิ้มเยาะ

 “นับเป็นเรื่องดีที่ได้รับของขวัญที่ดี  ข้าเองยังไม่ได้รับด้วยซ้ำ”  เซวี่ยเหอหัวเราะขณะที่เขาพยายามคลี่คลายบรรยากาศอึดอัด

เขามองดูซานเซียว ขณะที่พยักหน้าให้กันอย่างระมัดระวัง

คนที่เหลือรู้สึกว่าคงต้องมีเรื่องตามมาในอนาคตและพวกเขากำลังใคร่ครวญว่าจะเลือกข้างผู้ใด

พวกเขามิอาจเลือกฝ่ายผิดได้  เพราะผลตามมาอาจจะเลวร้าย...  ถ้าพวกเขาเลือกเยาถง แต่ไตตันชนะในที่สุด  ไตตันก็จะกำจัดผู้ติดตามเยาถงทั้งหมดแน่  แต่ถ้าเยาถงชนะ  พวกที่เลือกฝ่ายไตตันก็จะพินาศทันที  ดังนั้นการเลือกข้างจึงเป็นทักษะที่ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญ

การประมูลเริ่มต้นในบรรยากาศที่เป็นคู่แข่งต่อกัน

ในฐานะที่เป็นพ่อค้า จั๊ดด์ได้ประกาศสงครามอย่างเปิดเผยแล้ว  เขาไม่นอบน้อมสุภาพต่อบริวารของเยาถงแล้วขณะที่เขาเข้าแข่งขันร่วมเสนอราคาของทุกชิ้นสู้กับบริวารของเยาถงเพื่อโค่นเขาให้ได้

เย่ว์หยางอนุญาตให้จั๊ดด์ทำเช่นนั้น  แต่จั๊ดด์ไม่ได้ต้องการของเหล่านั้นจริงๆ เขาแค่ต้องการปั่นราคาประมูลให้ผู้ติดตามของเยาถงต้องจ่ายมากขึ้น  และจั๊ดด์ก็ฉลาดพอที่จะไม่เข้าร่วมเสนอราคาประมูลสู้กับบริวารของซานเซียวและเซวี่ยเหอ  แต่พวกเขากับร่วมกันข่มบริวารของเยาถง  จนแทบทำให้พวกเขาเดือดดาล  เยาถงคาดไม่ถึงว่าเย่ว์หยางจะเป็นคนที่กล้าท้าทายเขาอย่างเปิดเผย  กับดักนี้ทำให้เขาติดอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีทางเลือก ได้แต่เดินหน้าต่อไป  ขณะที่เขาทำเช่นนั้น  เขาแอบประเมินพลังที่แท้จริงของเย่ว์หยาง  ถ้าคู่แข่งครอบครองพลังที่คล้ายกับที่เขามี  ทั้งยังได้รับความช่วยเหลือจากซานเซียวและเซวี่ยเหอ  เย่ว์หยางก็เป็นภัยคุกคามสำหรับเขาแน่นอน

แต่ทันทีที่พันธมิตรที่แข็งแกร่งที่สุดของเขามาถึง  ศัตรูผู้นี้จะต้องตาย

ไม้ตายของเขาคือพันธมิตรที่แข็งแกร่ง  ดังนั้นเขาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย

ทุกอย่างจะไม่เป็นไร  ตราบใดที่เขายังไม่เริ่มสู้ตอนนี้

เยาถงพยายามข่มความโกรธต่อไป  ถ้าเป็นในอดีตเขาคงจู่โจมทำร้ายศัตรูที่ยั่วยุเขาทันที

 “สินค้าประมูลต่อไปเป็นนมผึ้งคุกทมิฬ  เป็นส่วนผสมยาระดับ 6 ที่สตรีใช้เพื่อให้ดูสดใสเยาว์วัย และถ้าบุรุษใช้ทำให้มีเรี่ยวแรงไม่อ่อนเพลีย  ที่สำคัญที่สุด นี่เป็นเพียงขวดเดียวที่หาได้ในหอทงเทียนชั้นที่หกในปีนี้  ราคาตั้งต้นที่หนึ่งพันเหรียญทอง เพิ่มราคาประมูลอย่างน้อยร้อยเหรียญทองสำหรับทุกการเสนอราคา” พนักงานประมูลแนะนำสินค้าอย่างกระตือรือร้นบนเวที

 “....” เย่ว์หยางหวั่นไหวเล็กน้อย

สำหรับคนอื่น นมผึ้งคุกทมิฬเป็นยาเม็ดที่ใช้เพิ่มพลังงานและมันถูกใช้อย่างจำกัดเพื่อเพิ่มพลังทางเพศ

แต่สำหรับเย่ว์หยางที่ได้อ่านสารานุกรมยามาแล้วและจากความรู้ที่เขาได้รับตกทอดจากมารดาของสหายผู้น่าสงสาร  นมผึ้งคุกทมิฬนี้ยังมีสรรพคุณทางยาที่คนอื่นๆ ยังไม่รู้  แม้ว่าจะต้องเพิ่มส่วนผสมตัวยาอื่นๆ  แต่มันเป็นส่วนผสมหลักที่จำเป็นในการใช้ปรุงยา  เมื่อมีผู้ปรุงยาเม็ดหอมร้อยเสน่ห์จากนมผึ้งคุกทมิฬ  มันจะล่อใจอสูรแมลงทุกชนิดเป็นอย่างดี  ไม่ว่าผู้ใช้จะใช้ในระหว่างทำสัญญา, ดึงดูดหรือต่อสู้กับอสูรสายแมลง  ก็จะเกิดประสิทธิภาพประสิทธิผลมาก

นอกจากนี้ ยังนำมาปรุง “ยาน้ำเสน่ห์นางพญาปีศาจ” ที่เอาไว้ใช้ยกระดับอสูรสายแมลง

และยังเอามาใช้ปรุงยาเม็ด “ยมทูตคุกทมิฬ”  ที่เป็นยาพิษเหมือนกับ “ดอกยมทูตเคียวโลหิต”, “เห็ดเขียวหายนะ” และอื่นๆ  สามารถใช้เป็นยาพิษฆ่าอสูรสายแมลงได้ทันทีรวมทั้งจ้าวอสูรทอง  แม้แต่อสูรศักดิ์สิทธิ์ร่างมนุษย์ก็แทบไม่อาจป้องกันมันได้

ตอนแรกเย่ว์หยางไม่สนใจจะประมูล  ขณะที่เขานึกหาวิธีฆ่าเยาถง  เขากำลังนึกหาวิธีการก่อกวนป้อมสายฟ้า  ซึ่งเป็นรังโจรและฆ่านักรบชั่วร้ายเพื่อรับเงินรางวัลบางส่วน

แต่ตอนนี้ที่เย่ว์หยางเห็นวิธีจัดการดีๆ แล้ว  แน่นอนเขาจะต้องหลอกล่อ