ตอนที่ 1-15 ศึกกลางเวหา (2)
มังกรดำจัดว่าเป็นอสูรเวทที่ทรงพลังที่สุดในโลก
เผ่าพันธุ์มังกรดำโดยทั่วไปจะต้องเป็นอสูรระดับเก้าเป็นอย่างน้อย สมาชิกเขาเผ่าพันธุ์เต็มไปด้วยพลังนี้อาจเป็นได้ถึงอสูรระดับเซียน แต่ไม่ว่าจะเป็นมังกรดำระดับเก้าหรือระดับเซียน
ก็ยังนับว่ามีพลังมากกว่ามังกรลมกรดมากมายนัก
ในตอนนี้
กลุ่มเด็กๆ และครูผู้ฝึกยังอยู่ห่างจากมังกรดำหลายร้อยเมตร พอเห็นมังกรดำตัวยาวร้อยเมตรจากระยะใกล้ขนาดนั้น
นับเป็นประสบการณ์น่าสะพรึงกลัวที่มิอาจอธิบายเป็นคำพูดได้
เป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวกว่าสิ่งใดทั้งหมด
ด้านบนหัวของมังกรดำ
มีบุรุษในชุดยาวสีเทายืนอยู่ท่าทางดูหยิ่งยโส
ลมพัดหวีดหวิวรอบตัวเขา
แต่แม้ว่าชุดเทาของบุรุษนั้นจะกระพือเล็กน้อย
เขายังคงรักษาท่วงท่ายืนตรงแน่วราวกับรูปสลัก สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่บุรุษวัยกลางคนชุดยาวสีเขียวผู้ลอยตัวอยู่กลางอากาศข้างหน้าเขา
เขาสะพายดาบอยู่ด้านหลัง
บุรุษชุดยาวสีเทาที่อยู่บนหลังมังกรดำและบุรุษชุดเขียวที่สะพายดาบต่างจ้องหน้ากัน
กำลังลอยตัวอยู่ในท้องฟ้า
นอกจากจอมเวทสายธาตุวายุผู้สามารถใช้พลังเวทระดับเจ็ด “วิชาเหินหาว”
มีเพียงแต่นักสู้ระดับเซียนจึงจะสามารถยืนลอยตัวอยู่ในท้องฟ้าได้ บุรุษชุดเขียวที่สะพายดาบพิสูจน์ให้เห็นสถานะที่แท้จริงของเขา
เขาคือนักรบ
นักรบระดับเซียน
“บุรุษชุดเทาสามารถกำราบมังกรดำได้ด้วยหรือ?
และนักรบระดับเซียนยังบินได้ด้วยหรือ?”
ลินลี่ย์วัยแปดขวบตกตะลึง
แม้หลังจากได้เป็นประจักษ์พยานในการต่อสู้ที่น่าทึ่งในวันก่อนก็ตาม ไม่ใช่เพียงแต่เขาเท่านั้น แม้แต่ฮิลแมน นักรบระดับหกก็พลอยงุนงงไปหมดด้วย
“นักรบระดับเซียน
นักรบระดับเซียนจริงๆ” ฮิลแมนพึมพำ
ขณะที่ร่างของเขาสั่นเทิ้ม
ฮิลแมนเป็นบุรุษที่ผ่านประสบการณ์โชกเลือดและเสี่ยงตายมาแล้วจึงเป็นคนแรกที่เรียกสติกลับคืนมาและทำใจว่างเปล่า แต่หลังจากได้สติแล้ว ฮิลแมนยังคงรู้สึกคิดว่าเขาฝันไป “เมื่อวานนี้ จอมเวทสองสายธาตุระดับแปดก็มาที่นี่ วันนี้มีเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจยิ่งกว่า นักสู้ระดับเซียนสองคน และมังกรดำ ทั้งชีวิตของข้า
ไม่เคยพบเรื่องมหัศจรรย์อย่างนี้มาก่อน”
ฮิลแมนรู้สึกงงงวยเล็กน้อย
มังกรดำเป็นอสูรเวทที่ทรงพลังมากที่สุด อย่างน้อยก็มีพลังระดับเก้า
คนที่จะกำราบมันได้ก็ต้องเป็นนักสู้ระดับเซียนแน่นอน และจากที่เห็นข้างหน้าที่
คนที่เผชิญหน้ากับเขาก็เป็นนักสู้ระดับเซียน
นี่พอจะพิสูจน์ได้ว่าบุรุษชุดเทาเป็นนักสู้ชั้นเซียนเช่นกัน
ฮิลแมนและคนอื่นๆ อยู่ห่างจากมังกรดำหลายร้อยเมตร ไม่ว่าหูพวกเขาจะไวแค่ไหน ก็ไม่มีทางได้ยินคำสนทนาของทั้งสองคนได้
ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังสนทนาอะไรกัน พวกเขาแค่มองหน้า ทันใดนั้น...
“กรรรรรรร...”
ทันใดนั้น มังกรดำขนาดมหึมาคำรามด้วยความโกรธ ปีกยักษ์ของมันเริ่มกระพืออย่างรุนแรง มันปล่อยแรงกดดันที่น่ากลัว
ทำให้ทุกคนรวมทั้งฮิลแมนรู้สึกแข้งขาอ่อนมากขึ้นทุกที ขณะที่พวกเขาไม่สามารถหายใจได้
“มังกรขู่คำรามหรือนี่?”
ลินลี่ย์ยังคงรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจถูกหินก้อนโตบีบอัดใส่
ทำให้เขาหายใจอย่างยากลำบาก
แต่ถึงกระนั้นลินลี่ย์ก็รู้สึกตื่นเต้นมากและเลือดของเขาเริ่มเดือด
มังกรดำมีพลังมากจริงๆ
“รูดี้ อย่ากกำแหงมากนักนะ” จู่ๆ บุรุษชุดเขียวตะโกนเต็มที่
เสียงระเบิดจากคำพูดของเขาก้องอยู่ในอากาศราวกับเสียงฟ้าผ่า ไม่เพียงแต่ฮิลแมนเท่านั้นที่ได้ยิน ชาวเมืองอู่ซันก็ยังได้ยินชัดเจน
ฮิลแมนชะงัก
เขาพึมพำคำว่า “รูดี้? รูดี้?”
แต่ฮิลแมนตระหนักรู้ได้อย่างรวดเร็วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขารีบหันไปตวาดใส่เด็กๆ อย่างเกรี้ยวกราด “ทุกคน,
กลับบ้านเดี๋ยวนี้! กลับไปซ่อนตัวที่บ้าน! เดี๋ยวนี้!”
เสียงคำรามของฮิลแมนและการแสดงออกของเขาทำให้เด็กทุกคนตะลึง
กระบวนการความคิดของฮิลแมนชัดเจนมาก
นักสู้ระดับเซียนทั้งสองคนนี้กำลังโต้เถียงกันอย่างเห็นได้ชัด และพวกเขากำลังจะประมือกัน
เมื่อนักสู้ระดับเซียนเริ่มสู้ เด็กๆ ยืนดูการต่อสู้อยู่ตรงนั้น จะไม่สามารถได้รับการปกป้องได้เลย
แค่แรงสะท้อนออกด้านข้างเล็กน้อยก็สามารถฆ่าเด็กๆ ได้ ขึ้นชื่อว่านักสู้ระดับเซียน
ย่อมมีพลังถล่มฟ้าทลายดินได้
แม้ว่าเรื่องนั้นอาจพูดเกินจริงไปบ้าง แต่พวกเขาก็มีพลังล้างผลาญเมืองทลายภูเขาได้แน่
“เร็วเข้า, ไปเร็วๆ อย่ายืนงงอยู่ตรงนั้น รีบไป” ฮิลแมนตะโกนขณะที่เขาผลักเด็กๆ ให้ไปข้างหน้า
ตอนนี้เด็กที่เหลือฟื้นจากอาการมึนงงแล้ว
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่ฮิลแมนขับต้อนพวกเขากลับบ้านและต้องการจะดูนักสู้ระดับเซียนต่อ แต่ท่าทางที่น่ากลัวของฮิลแมนก็ทำให้เด็กๆ
รีบโกยอ้าวกลับบ้านทันที
“ลอร์รี่, โรเจอร์ เร็วเข้า พาเด็กหกขวบ เจ็ดขวบกลับไปบ้าน เร็วๆ! ถ้านักสู้ระดับเซียนปะทะกัน
ผลจากแรงปะทะกันทั้งสองฝ่ายจะมาถึงเรา ผลที่ตามมาก็จะ...”
สีหน้าของฮิลแมนเต็มไปด้วยอาการลุกลี้ลุกลน
“เข้าใจแล้ว หัวหน้า”
ลอร์รี่และโรเจอร์เข้าใจถึงความคิดของหัวหน้าแล้ว
ลอร์รี่และโรเจอร์หันไปอุ้มเด็กที่วิ่งช้าที่สุดทันที พวกเขาอุ้มเด็กด้วยแขนข้างละคนและขี่หลังของพวกเขาสองคน ฮิลแมนมาร่วมสมทบช่วยพวกเขา
และอุ้มเด็กคนแล้วคนเล่า
“ลินลี่ย์, กลับบ้านเร็วเข้า”
ฮิลแมนยังคงอุ้มเด็กหลายคน และตะโกนบอกลินลี่ย์ที่กำลังวิ่งเช่นกัน
“ข้าทราบแล้ว, ลุงฮิลแมน”
ลินลี่ย์ตอบเสียงดัง
แม้ว่าลินลี่ย์จะอายุเพียงแปดขวบ แต่เขาวิ่งเร็วพอๆ กับเด็กสิบสี่ขวบ ขณะที่วิ่ง
ลินลี่ย์มักหันหลังไปมองท้องฟ้าอยู่บ่อยๆ
มังกรดำที่ขดตัวขนาดมหึมาและนักสู้ระดับเซียนทั้งสองคนได้รับความสนใจจากเขา
“หัวหน้า, ท่านฮ็อกสั่งให้เรามาช่วยท่าน”
นักรบสิบสองคนวิ่งมาจากคฤหาสน์บาลุค และตะโกนบอกทันทีที่พวกเขาเห็นฮิลแมน
“เร็วเข้า พาเด็กๆ
พวกนี้กลับบ้าน” ฮิลแมนสั่งทันที
“ขอรับ, หัวหน้า” เหล่านักรบรีบตอบรับ
และรีบพาเด็กหกขวบและเจ็ดขวบไปส่งที่บ้าน
“พวกเจ้าทุกคน กลับบ้าน! ไปบ้านและซ่อนตัวซะ” ดูแลตัวเองให้ดี” ฮิลแมนตะโกนลั่นอีกครั้ง
ฮิลแมนมีอำนาจมากในเมืองอู่ซัน พอได้ยินเสียงเขา ชาวบ้านหลายคนหวาดกลัวภาพมังกรดำ
พวกเขารู้ทันทีว่าจะต้องทำยังไง ตอนนี้ ตลอดทั้งเมืองอู่ซันอยู่ในความตื่นตระหนกวุ่นวาย เด็กๆ ทุกคนและคนทำงานต่างก็วิ่งกลับบ้าน
ถึงตอนนี้สิ่งเดียวที่จะปกป้องพวกเขาได้ก็คือบ้านที่ทำจากศิลา
ลินลี่ย์ตรงเข้าไปที่บ้านของเขา
“เร็วเข้า ไปซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บของใต้ดิน” ฮ็อกกำลังยืนอยู่กลางลานบ้าน พอเห็นลินลี่ย์มาเขาออกคำสั่งทันที ห้องเก็บของใต้ดินเป็นสถานที่ใหญ่มาก ทนทานที่สุด อยู่ภายในคฤหาสน์ตระกูลบาลุค คนที่ซ่อนตัวอยู่ในนั้นจะอยู่รอดปลอดภัยแน่นอน
“ขอรับ, ท่านพ่อ”
ลินลี่ย์พยักหน้าซ้ำๆ และวิ่งเข้าไปที่ห้องเก็บของทันที
ขณะที่กำลังวิ่งไปอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ จิตใจของลินลี่ย์หวนนึกถึงมังกรดำ,
คนขับขี่ชุดเทาและบุรุษชุดเขียว
เขาไม่อาจทำอะไรได้ แต่กลับหันไปดูข้างหลังทางท้องฟ้าด้านตะวันออก
เนื่องจากอาคารทั้งหมดในเมืองเล็กค่อนข้างต่ำอยู่ในที่สูง เขาจึงสามารถมองเห็นได้ไกลหลายร้อยเมตร
ตอนนี้ มังกรดำกำลังขู่คำรามเสียงต่ำไม่ยอมหยุด
“ดิลลอน, ถ้าเจ้าจะยืนกรานเรื่องนี้
อย่างนั้นอย่าตำหนิว่าข้าต้องลงมือเองนะ”
เสียงเย็นชาดังมาจากท้องฟ้า
หลังจากนั้น มังกรดำก็คำรามลั่นด้วยความโกรธทันทีและพ่นไฟสีดำออกมาจากปากของมัน
“รูดี้, วันนี้ข้าจะดูว่าเจ้าเป็นจอมเวทระดับเซียนที่มีพลังมากขนาดไหน” บุรษชุดเขียวตะโกนลั่นด้วยความโกรธ
2 ความคิดเห็น:
ขอบคุณคับ
ขอบคุณมากครับผม
แสดงความคิดเห็น