เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 474 อุทกแม่พระธรณี

ตอนที่  474  อุทกแม่พระธรณี

พลังคลื่นอัดกระแทกที่เกิดจากทั้งสองฝ่ายพอๆ กับแรงระเบิดที่ทรงพลังที่เกิดจากจักรพรรดิสมุทรและอันซี

ด้วยพลังสนับสนุนจากจ้าวมังกรทองสามหัว พลังหมัดของจักรพรรดิสมุทรแข็งแกร่งเพียงพอจะทำลายเนินเขาได้ราบคาบ  ขณะที่ด้วยความช่วยเหลือจากเงาปีศาจยักษ์สองร่าง  พลังของเย่ว์หยางทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือนได้เช่นกัน ไม่เพียงแต่การเสริมพลังของพวกเขาทำได้ใกล้เคียงกันเท่านั้น  แต่รูปแบบการต่อสู้ก็ยังคลับคล้ายกันด้วย  ทั้งสองคนไม่เลือกโจมตีร่างกายของฝ่ายตรงข้าม แต่ทั้งสองฝ่ายกลับเลือกโจมตีหนักหน่วงใส่หน้าผากของฝ่ายตรงข้าม

เย่ว์หยางได้รับการปกป้องโดยเกราะเพลิงอมฤต  ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จักรพรรดิสมุทรจึงไม่โจมตีใส่ร่างของเขา

ในทำนองเดียวกัน จักรพรรดิสมุทรก็มีเกราะจักรพรรดิสมุทรชั้นศักดิ์สิทธิ์คอยปกป้องร่างของเขา และเขายังมีอสูรพิทักษ์สายเสริมพลัง จ้าวมังกรทองสามหัวคอยช่วยเหลือเขา และคล้ายๆ กับจักรพรรดิสมุทร เย่ว์หยางไม่ได้เล็งหมัดใส่ตัวของเขา  แม้ว่าอกของจักรพรรดิสมุทรจะมีบาดแผลเจ็บสาหัสอยู่แล้ว  และหัวใจของเขาไม่มีอะไรปกป้อง  แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นเป้าหมายของเย่ว์หยาง

กระหน่ำใส่หน้าผากของคู่ต่อสู้อย่างเดียว

นี่เหมือนเป็นทางเลือกและข้อตกลงของทั้งสองโดยบังเอิญ

เหมือนจะเข้าใจกันและกัน การโจมตีใส่กันของพวกเขายังดำเนินต่อไป

ความเร็วของจักรพรรดิสมุทรก้วนหลานจัดว่าเร็วมาก

อย่างไรก็ตาม เย่ว์หยางกลับเร็วกว่าเล็กน้อย ถ้าเขาไม่มีประสบการณ์พบกับการโจมตีเต็มกำลังของจักรพรรดิชื่อตี้  เขาอาจจะช้ากว่าจักรพรรดิสมุทรก้วนหลานมากก็ได้

นอกจากจักรพรรดิชื่อตี้แล้ว จักรพรรดิสมุทรคือคนหนึ่งที่มีความเร็วสูงสุดเท่าที่เย่ว์หยางเคยเห็น  เทียบกับความเร็วขององค์ชายเงาดำที่ภูมิใจนักหนาก็เป็นเหมือนแค่เต่าคลานตัวหนึ่ง  ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจที่จักรพรรดิสมุทรสามารถต่อสู้เสมอได้ในระดับเดียวกับอันซีผู้ว่องไวที่สุดในหมู่นักฆ่า...

ในท่ามกลางประกายแปลบปลาบเย่ว์หยางกวัดแกว่งวงจักรล้างโลกและฟันใส่เขาอย่างดุเดือด

มันตัดผ่านปราณก่อกำเนิดของจักรพรรดิสมุทรที่ใช้คุ้มครองตนเองและกรีดใส่หน้าผากของจักรพรรดิสมุทร  จักรพรรดิสมุทรไม่ได้หลบหลีก แต่เขากลับใช้พลังทั้งหมดปล่อยหมัดใส่หน้าของเย่ว์หยางตั้งใจจะให้เย่ว์หยางพินาศไปพร้อมกับเขา  เขามีพลังปราณก่อกำเนิดระดับสิบชั้นสูงสุด มีอสูรศักดิ์สิทธิ์ จ้าวมังกรทองสามหัวเสริมพลังป้องกันตัวไว้แล้ว  เขาจึงสามารถเสี่ยงอย่างนี้ได้แน่นอน

เหตุผลที่จักรพรรดิสมุทรชนะอันซีได้ก็เพราะความแม่นยำจากการเสริมพลังจากจ้าวมังกรทองสามหัว

เย่ว์หยางไม่ได้ถอยแต่ยังคงมุ่งหน้าต่อขณะที่งอแขนซ้ายมาป้องกันใบหน้าของเขา

ในมือขวา ถือวงจักรล้างโลก

บัวเพลิงฟ้าพิโรธ, น้ำแข็งสุดยะเยียบและอสรพิษสายฟ้าม่วงทำให้พื้นที่ทั้งหมดบิดเบี้ยว  ขณะที่วงจักรล้างโลกตัดใส่ แม้แต่มิติก็ดูเหมือนจะขาดแตกกระจาย นี่คือพลังที่แข็งแกร่งที่สุดที่เย่ว์หยางสร้างขึ้นได้ในระดับที่บรรลุใหม่  แม้ว่าจักรพรรดิสมุทรจะมีร่างที่แข็งแกร่ง  แต่หลังจากถูกวงจักรล้างโลกโจมตีใส่  เขาจะเจ็บหนักจนทรุดลงกับพื้น

ทันใดนั้น จ้าวมังกรสามหัวยื่นหัวยักษ์ข้างหนึ่งมาบังร่างจักรพรรดิสมุทรไว้

มันงับใส่วงจักรล้างโลกอย่างรุนแรง

วงจักรล้างโลกผ่าใส่ศีรษะมัน  แม้ว่าศีรษะของมันจะได้รับบาดแผลอย่างหนัก แต่มันยังพุ่งเข้าใส่ด้วยความโกรธที่ลุกโชน มันกัดใส่เย่ว์หยางอย่างรุนแรง แทบจะทันทีหมัดยักษ์ของจักรพรรดิสมุทรกระแทกใส่แขนซ้ายของเย่ว์หยาง  แขนซ้ายของเขาหักทันที เย่ว์หยางเจ็บปวดอย่างหนัก เขาพลิกตัวด้านบนใช้ขาขวาเตะใส่อกของจักรพรรดิสมุทร เขายิงปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ใส่รอยแตกของเกราะจักรพรรดิสมุทรซึ่งเกิดจากกริชสังหารเทพ  ปราณของเขายิงเข้าใส่หัวใจของจักรพรรดิสมุทร

แขนข้างหนึ่งกับชีวิต

นี่คือส่วนทั้งหมดของแผนการที่เย่ว์หยางวางไว้  แม้แต่ช่วงสามวันก่อนนี้ เขาได้ปรึกษากับอันซีในลักษณะดังกล่าว

อันซีเจตนาสร้างรูเล็กไว้บนเกราะของจักรพรรดิสมุทรและเปิดโอกาสให้เย่ว์หยางได้เล่นงานเขาอย่างหนัก

หลังจากหัวใจของจักรพรรดิสมุทรถูกแทง ร่างกายของเขาก็เชื่องช้าลง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้หยุดทันที กลับโต้ตอบกลับอย่างบ้าคลั่งแทน

บนร่างของเขา  ศีรษะยักษ์ของมังกรทองอีกข้างหนึ่งงอกออกมา  มันงับเย่ว์หยางแล้วฟาดเขาลงกับพื้นแก้วผลึก ขณะที่เย่ว์หยางเจ็บปวดทรมานและมึนงงอยู่นั้น หัวมังกรที่สามก็งอกออกมาจากตัวของจักรพรรดิสมุทร  มันมีขนาดใหญ่และมีกลิ่นอายรุนแรง มันคายสามง่ามออกมา  จักรพรรดิสมุทรฉวยไว้แล้วใช้ตีใส่ร่างเย่ว์หยางจนล้ม

 “โอวบรรลัยแล้ว...”  เย่ว์หยางสติแตก เมื่อจักรพรรดิสมุทรยังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อีกชิ้น  แม้แต่อันซีก็ยังไม่รู้

ง้าวสามง่ามอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิสมุทรเป็นประกายสีทองแทงตรงมาที่ร่างของเย่ว์หยาง

ถ้ามันแทงลงมาได้ ชีวิตของเย่ว์หยางคงแขวนอยู่บนเส้นด้ายแน่

ช่วงวิกฤตินั้นเอง เย่ว์หยางปลดปล่อยร่างของเขาจากแรงกดดันที่เกิดจากสนามพลังของจักรพรรดิสมุทร   เขาใช้ท่าระบำกระบี่หนึ่งในสามวิชาลับหลบหนีได้พ้นอย่างรวดเร็ว  ขณะเดียวกัน เขาเตะโดยใช้ขาขวา  ด้วยหวังจะใช้พลังหลบหนีจากพลังที่คุกคามแทบตายนั้น

หัวมังกรยักษ์ที่อยู่บนร่างของจักรพรรดิสมุทรไม่มีความกลัวตายมันอ้าปากงับร่างของเย่ว์หยาง

แม้ว่าเกราะเพลิงอมฤตสร้างจากเปลวเพลิงอมฤตจะเผาไหม้อย่างรวดเร็ว  แต่ขากรรไกรยักษ์ของมันก็ยังไม่ยอมปล่อย  ยังคงชะงักได้ชั่วขณะเพื่อให้จักรพรรดิสมุทรได้โจมตีได้ถึงร้อยครา  ง้าวสามง่ามของจักรพรรดิสมุทรแทงลงมาอย่างรุนแรง  เย่ว์หยางไม่มีทางเลือก  ได้แต่หลบและทุ่มเทพลังป้องกันอย่างสุดชีวิต อย่างไรก็ตามขาขวาที่เขาเตะออกไปชักกลับมาไม่ทันเวลา ง้าวสามง่ามของจักรพรรดิสมุทรแทงขาเขาและปักตรึงไว้กับพื้นแก้วผลึก  หัวมังกรที่ใหญ่ที่สุดบนตัวของจักรพรรดิสมุทรเกร็งพลังรอไว้เป็นเวลานาน มันอ้าปากยักษ์ของมันและพ่นไฟมังกรที่น่ากลัวกว่าไฟนรกเป็นร้อยเท่าออกมา

เพลิงที่พ่นออกมาจากจ้าวมังกรทองสามารถทำร้ายและฆ่าทุกชีวิตได้ทันที

ไม่สามารถหลบหนีได้

แค่เพียงเมื่อจักรพรรดิสมุทรคิดวาเขาจะชนะ  เกราะเพลิงอมฤตบนร่างของเย่ว์หยางก็เปลี่ยนเป็นหงส์เพลิงทันที  มันพุ่งเข้าใส่ขากรรไกรยักษ์ของจ้าวมังกรทองซึ่งกำลังจะพ่นไฟมังกร

แม้ว่าเพลิงมังกรจะทรงพลังมาก แต่ก็ยังไม่อาจเทียบได้กับเพลิงอมฤต

หงส์เพลิงปล่อยเพลิงอมฤตและชำระเพลิงมังกรทั้งหมด  จากนั้นโถมตัวเองเข้าหาไปที่ขากรรไกรขนาดยักษ์ของจ้าวมังกรทอง ทำให้จ้าวมังกรทองหายไปทันที เป็นการบีบบังคับให้มันกลับเข้าไปในร่างของจักรพรรดิสมุทร

ถ้ามันช้าไปสักวินาทีเดียว มันจะถูกหงส์เพลิงอมฤตเผาทั้งเป็น

อสูรของจักรพรรดิสมุทรไม่อาจเทียบได้กับของเย่ว์หยาง  อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิสมุทรก็ยังครอบครองพลังนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบขั้นสูง  เขากำหมัดแน่นและปล่อยหมัดออกไปอย่างรุนแรง

ทันใดนั้น เย่ว์หยางเรียกคัมภีร์อัญเชิญของเขาออกมากางม่านพลังป้องกัน  แม้ว่าม่านพลังจะถูกหมัดของจักรพรรดิสมุทรทำลาย  แต่เขาก็สามารถยับยั้งจักรพรรดิสมุทรได้ครึ่งวินาที  เสี่ยวเหวินหลีปรากฏออกมาจากร่างของเย่ว์หยาง  ตากลมน่ารักของเธอจ้องดูเขาขณะใช้ทักษะแฝงเร้นโซ่ล่องหน หมัดของจักรพรรดิสมุทรเชื่องช้าลงอีกครั้งหนึ่ง  โคเงาอาหมันกระโจนออกมาและใช้หมัดของนางต่อยเข้าที่เอวของจักรพรรดิสมุทรอย่างรุนแรง

เมื่อเกราะของจักรพรรดิสมุทรสั่นสะเทือนรุนแรง  โคเงาอาหมันร้องคำรามลั่น นางยกร่างจักรพรรดิสมุทรที่โดนโซ่ล่องหนมัดอยู่และทุ่มเขาออกไป

ช่วงเวลานี้ มีเวลาอีกสามสิบวินาทีก่อนอุทกแม่พระธรณีจะกำเนิด

เย่ว์หยางและจักรพรรดิสมุทรบาดเจ็บหนักทั้งคู่

ที่แตกต่างกันก็คือ เย่ว์หยางเพียงบาดเจ็บที่แขนซ้ายและขาขวา  อวัยวะภายในของเขาได้รับความกระทบกระเทือน แต่ยังสามารถสู้ได้

จักรพรรดิสมุทรบาดเจ็บหนักอยู่แล้ว  หลังจากถูกวงจักรล้างโลกและปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ของเย่ว์หยางเล่นงาน ตอนนี้เขาอยู่ในขอบเหวความตายอาจตายได้ทุกเมื่อ  นอกจากนี้ อสูรพิทักษ์ของเขา จ้าวมังกรทองสามหัวถูกทำลายไปสองหัวและพลังของมันตกลงไปมาก แม้ว่ายากจะป้องกันได้  เมื่อเขายืนขึ้น เขากระอักโลหิตออกมาเต็มปาก  ร่างของจักรพรรดิสมุทรใกล้จะล้มลงเต็มที  เย่ว์หยางถูกตรึงด้วยง้าวสามง่ามกับพื้นแก้วผลึก  ดังนั้นจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระชั่วขณะ  จักรพรรดิสมุทรฝืนอาการบาดเจ็บและวิ่งเข้าหาบัวแก้วผลึก  ถ้าเขากินอุทกแม่พระธรณีลงไป  อย่างนั้นร่างของเขาก็จะฟื้นคืนจนอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด  บางทีอาจจะบรรลุกลายเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าไปเลยก็ได้

อาหมันใช้พลังของนางทั้งหมดถอนง้าวสามง่ามของจักรพรรดิสมุทรออกมาจากพื้นผลึก

อย่างไรก็ตาม อาวุธชั้นศักดิ์มักมีสติปัญญา

มันทำตามความตั้งใจของเจ้านายของมันตรึงอยู่กับพื้นต่อต้านการดึงถอนของอาหมันไว้ได้

สามง่ามของจักรพรรดิสมุทรถูกขยับดึงออกช้าๆ แต่ด้วยความเร็วขนาดนั้น คงไม่อาจถอนออกได้ภายในสามสิบวินาที  นี่ก็หมายความว่าเย่ว์หยางจะไปถึงที่กำเนิดของอุทกแม่พระธรณีไม่ทันเวลา

 “ก้วนหลาน ได้เวลาที่แกจะต้องไปขอขมากับทุกคนแล้ว”  ชายชราชุดปออันซีปรากฏตัวอยู่ด้านหลังจักรพรรดิสมุทร  เขาแทงกริชสังหารเทพในมือเข้าที่หลอดเลือดแดงที่คอของจักรพรรดิสมุทร  จักรพรรดิสมุทรจับมือของเขา หยุดไม่ให้เขาตัดศีรษะตนเองได้  เขาใช้พลังอึดสุดท้ายยกร่างของอันซีและฟาดใส่เสาแก้วผลึกที่อยู่ห่างออกไป

 “ตอนนี้ ไม่มีเวลาแล้ว เมื่อข้าตาย ข้าค่อยไปพบพวกนั้นเอง”  จักรพรรดิสมุทรฝืนถอนกริชสังหารเทพออกมา ทำให้เลือดพุ่งไหลออกมาเป็นสายน้ำ

ชั่วเวลาขณะนี้บัวแก้วผลึกเริ่มคลี่กลีบบานแล้ว

สวยงดงามมาก

รัศมีสีทองนับพันสายฉายออกมาจากบัวแก้วผลึก ทำให้หุบเขาแก้วผลึกกลายเป็นโลกสีทอง

จักรพรรดิสมุทรทั้งที่ยังมีเลือดหยดไหลอยู่กระโดดขึ้นไปอยู่บนบัวแก้วผลึกและมองดูภาพที่อยู่ต่อหน้าด้วยความตื่นเต้น

อุทกแม่พระธรณีหมื่นปีที่เขารอคอยมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็พร้อมแล้ว

อาหมันถอนสามง่ามของจักรพรรดิสมุทรออกมาได้และโยนมันออกไปอย่างฉุนเฉียว  อย่างไรก็ตาม สายเกินไปแล้ว  แม้ว่าเย่ว์หยางจะลุกขึ้นได้ แต่เขาไม่สามารถห้ามมิให้จักรพรรดิสมุทรได้รับอุทกแม่พระธรณีได้

เพราะมันอุบัติขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว

ประกายแสงสีทองจำนวนมากฉายออกมาจากบัวแก้วผลึกก่อตัวเป็นลำแสง

สายน้ำพุพุ่งออกมาจากบัวแก้วผลึก  มันเหมือนกับสายรุ้ง  หลังจากนั้น มันลอยไปตามลำแสงทองและลอยขึ้นไปในอากาศ

จักรพรรดิสมุทรใช้ความเร็วสุดชีวิตเท่าที่เขาจะทำได้ดึงขวดหยกที่เขาเตรียมไว้เป็นเวลานานออกมา  แล้วบรรจุน้ำพุไว้ในขวดหยกทันที  ก่อนที่อันซีจะเข้ามาถึง  เขาโน้มตัวและเรียกสามง่ามจักรพรรดิสมุทรของเขากลับมา และใช้มันป้องกันการโจมตีของอันซี เขาใช้สามง่ามฉีกปีกมังกรของเขา  ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าแสง เขาคำรามใส่อากาศแล้วจากไป

จักรพรรดิสมุทรเทเลพอร์ตส่งตนเองหนีออกมาจากหุบเขาแก้วผลึก

เย่ว์หยางได้แต่ดูกระบวนการที่เกิดขึ้นทั้งหมดเท่านั้น

อาหมันโกรธจัด นางใช้แท่งแก้วผลึกยักษ์ทุ่มใส่จักรพรรดิสมุทร แต่ช้าเกินกว่าจะห้ามมิให้จักรพรรดิสมุทรหนีไป

เสี่ยวเหวินหลียังคงมองดูเย่ว์หยางด้วยสายตาน่าเวทนา  ตาของเธอแดงราวกับว่าจะเริ่มร้องไห้

เย่ว์หยางอุ้มเธอไว้แตะจมูกน้อยๆ ของเธอเบาๆและพูดว่า “จะร้องทำไมลูก, อุทกแม่พระธรณีของจริงยังอยู่ที่นี่  สิ่งที่จักรพรรดิสมุทรเพิ่งเอาไปเป็นผลึกเหลวบริสุทธิ์เท่านั้น  ถ้าเขาเอาอุทกแม่พระธรณีไปจริงๆ ข้าจะดูเฉยๆ ได้ยังไง คงจะแปลกล่ะ ถ้าข้าไม่สู้กับเขา ไม่ต้องร้องนะ..เราไปรับของจริงกันเถอะ”

รอบๆ บัวแก้วผลึก พวกผู้พิทักษ์โบราณต่างคุกเข่ากันหมด

พวกมันไม่ขยับ

เป็นเหมือนกับว่ามีเสียงร้องเพลงที่ไพเราะน่าฟังกว่าเสียงธรรมชาติ แต่ไม่ดังออกมาเป็นเสียง กลับก้องอยู่ในหัวใจของผู้คน  เป็นเสียงกำเนิดของอุทกแม่พระธรณี  ทั่วทั้งหุบเขาแก้วผลึกอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมฟุ้งขึ้นและเป็นกลิ่นที่หอมมากกว่าบุปผาชาติทั้งมวลในโลก  เมื่อมีผู้ได้กลิ่นมัน จะรู้สึกมึนเมา นี่คือกลิ่นหอมของอุทกแม่พระธรณี

บัวแก้วผลึกคลี่บานเต็มที่

แสงนับไม่ถ้วนส่องเต็มพื้นที่เบื้องบนจนเหมือนสายรุ้ง

พลังของแก้วผลึกในหุบเขาแก้วผลึกไหลตรงมาที่บัวแก้วยักษ์เหมือนกับแม่น้ำไหลลงทะเล  ธาตุที่บริสุทธิ์เข้มข้นได้กลับเข้ามารวมที่ใจกลางของบัวแก้วผลึก

ผู้พิทักษ์โบราณสูญเสียพลังของมันและได้ล้มลงทีละตัวๆ

วิญญาณของพวกมันผสานเข้ากับแก้วผลึกและนอนลงอยู่นิ่งๆ อีกครั้ง

ขณะที่เย่ว์หยางพาเสี่ยวเหวินหลีไปที่ต่อหน้าบัวแก้วผลึก เขาตระหนักว่ามีอุทกแม่พระธรณีเพียงหยดเดียวอยู่ภายใน

บัวแก้วแตกออกเป็นพันชิ้นและทั่วทั้งหุบเขาแก้วผลึกสั่นสะเทือนไปหมด บางที่ก็เริ่มพังทลายลง พลังของแก้วผลึกดูเหมือนจะหายไปสิ้นเชิง หุบเขาแก้วผลึกทั้งหมดจะกลับกลายเป็นหินขาวธรรมดา มีเศษชิ้นส่วนแก้วผลึกเล็กๆ ที่ยังมีพลังงานเหลืออยู่กระจายอยู่บนพื้น

อุทกแม่พระธรณีลอยมาอยู่ต่อหน้าเย่ว์หยาง เป็นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

พลังงานที่เหลืออยู่นั้นช่างเหลือเชื่อ ทั้งบริสุทธิ์ทั้งเข้มข้นมาก

มันส่องแสงสีทองสว่างแพรวพราว  แม้จะอยู่ในรูปของเหลว แต่ก็มีรัศมีงดงามจับใจ