เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 475 กริชสังหารเทพ อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง

ตอนที่  475  กริชสังหารเทพ อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง

เย่ว์หยางหันไปมองอันซีที่พยายามจะลุกขึ้น

ถ้าอันซีต้องการจะมีชีวิตต่อไป  เย่ว์หยางก็สามารถช่วยเขาได้แม้ไม่ต้องใช้อุทกแม่พระธรณีก็ตาม  อย่างไรก็ตาม อันซีไม่สนใจต่อการมีชีวิตต่อไป

เขามีชีวิตอยู่เพื่อฆ่าจักรพรรดิสมุทรเท่านั้น

ตอนนี้จักรพรรดิสมุทรบาดเจ็บหนักหลายแห่งและใกล้จะตายในไม่ช้า  อันซีไม่มีเหตุผลจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

เย่ว์หยางจะทำอะไรได้กับคนที่ต้องการจะตาย?

 “ไม่ต้องเกรงใจคนแก่อย่างข้าหรอก ถ้ากินมันลงไปก็จะสามารถช่วยชีวิตข้าได้  ข้ามั่นใจว่าชิงมันมาได้” ชายชราชุดปอยิ้มอย่างอ่อนแรง  เย่ว์หยางรู้ว่าเกลี้ยกล่อมเขาไปก็ไม่มีประโยชน์  ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า อันซีค่อยๆ เอนตัวลงนอน  “ข้าได้เห็นอุทกแม่พระธรณีแล้ว ดังนั้นข้าไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกต่อไปแล้ว  พ่อหนุ่ม! แค่ฝังข้าไว้ที่นี่ก็พอ”

เขาสะบัดข้อมือและกริชสังหารเทพก็บินออกไป

จากนั้นชายชราชุดปอทิ้งคำสั่งเสียสุดท้ายซึ่งเป็นความปรารถนาสุดท้ายไว้  “ข้าไม่มีอะไรจะให้เจ้า  จงใช้สิ่งนี้ประหารชีวิตจักรพรรดิสมุทร”

หลังจากพูดเพียงแค่นั้นเขาก็หลับตา

มังกรดำยักษ์แยกออกจากร่างเขา แล้วกลายเป็นแสงค่อยๆ จางหายไปในอากาศ

มันคำรามเบาๆ ก่อนจะหายไป เหมือนกับว่าเป็นการกล่าวอำลาเจ้านายของมัน

หัวใจของชายชราชุดปอค่อยๆ หยุดเต้นพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของเขา และด้วยอาการเช่นนั้น ราชามือสังหารผู้ยิ่งใหญ่แห่งหอทงเทียนได้จากโลกไปในลักษณะนี้

แม้ว่าเขาจะตาย  แต่เขาก็เติมเต็มฝันร้อยปีได้สำเร็จ รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของเขา  แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าศัตรูเองในช่วงสุดท้าย แต่เขาก็ไม่ต้องทนเสียใจอีกต่อไป เมื่อรู้ว่าก้วนหลานจะมีชีวิตได้อีกไม่นาน  ยิ่งกว่านั้น เขายังได้เห็นประจักษ์การกำเนิดของอุทกแม่พระธรณีหมื่นปี  หลังจากใช้ชีวิตเดียวดายมาเป็นศตวรรษ ในที่สุดเขาสามารถปล่อยวางทุกสิ่งได้เสียที เพื่อจะได้พบกับเหล่าสหายเก่าในอดีตของเขาอีกครั้ง

รัศมีแสงมากมายก่อตัวเป็นรูปทรงดอกไม้นานาชนิดในกลางอากาศ

อุทกแม่พระธรณีจะไม่คงอยู่ตลอดไป

ก่อนที่อุทกแม่พระธรณีจะหายไป  เย่ว์หยางใช้มือของเขาประคองให้มันลอยอยู่ในอากาศจากนั้นจึงกลืนลงคอ

ในตอนแรก ร่างกายของเขาไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด  แต่หลังจากนั้นสามวินาที คัมภีร์อัญเชิญของเขาก็ลอยปรากฏออกมาเองโดยอัตโนมัติ  สาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงที่ยังหลับลึกอยู่  ภูตเพลิงปฐพี, ตั๊กแตนมัจจุราชและแม้กระทั่งหนูเบญจธาตุค้นสมบัติล้วนออกมากันหมด

สาวมังกรไร้เขายังคงหลับสนิทอยู่ ขณะที่ภูตเพลิงปฐพีหลงงงงวย เนื่องจากนางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ร่างของเย่ว์หยางเปล่งแสงเรืองรองเกินบรรยายและดูเหมือนว่าเขากลายเป็นมนุษย์ล่องหน  ขณะเดียวกัน  แสงพร้อมกับกลิ่นหอมอบอวลที่ผันผวน อักษรรูนได้ก่อตัวเป็นรูปดอกไม้ที่บางครั้งก็ดูประหลาด บางครั้งก็ดูงดงาม... เสี่ยวเหวินหลี, โคเงาอาหมัน, สาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิง, ตั๊กแตนมัจจุราชและหนูเบญจธาตุค้นสมบัติต่างอาบลำแสงพลังงานที่ระคนด้วยกลิ่นหอมราวกลิ่นทิพย์  ขณะที่พวกเขาต่างก็ได้รับพลังงานต่างๆ

หลังจากผสานกับหัวใจธรณีสารแล้วโคเงาอาหมันก็มีพัฒนาการอีกครั้ง  ครั้งนี้ทำให้นางมีพัฒนการทางบุคลิกที่เหมือนคนอย่างมาก

ขณะที่เสี่ยวเหวินหลี ได้รับประโยชน์มากที่สุด เนื่องจากเธอกำลังกอดเย่ว์หยาง

เธอได้รับพลังงานมากที่สุด และยังมากกว่าอสูรโลกาที่เป็นอสูรม่านพลังเสียอีก หลังจากการดูดซับพลังงานครั้งนี้แล้ว  อีกเพียงไม่กี่ก้าวเธอจะได้ยกระดับเป็นอสูรเพชรระดับหก เธอยังคงอยู่ในระดับสูงสุดในรายชื่ออสูรของเย่ว์หยางที่คอยสนับสนุนกำลังรบให้เขา

สาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงที่ยังอยู่ในสภาวะจำศีล  ภูตเพลิงปฐพี, ตั๊กแตนมัจจุราชและแม้แต่หนูเบญจธาตุก็ยงได้รับระดับรางวัลแตกต่างกันไป

เย่ว์หยางได้รับพลังมากที่สุดเป็นธรรมดา

หลังจากกินอุทกแม่พระธรณีลงไปแล้ว  ร่างของเย่ว์หยางเต็มไปด้วยพลังงานมหาศาลที่มิอาจอธิบายได้ เป็นเหมือนกับว่าทั่วทั้งหุบเขาแก้วผลึกหรือพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่กว้างใหญ่ไพศาลถูกกลืนลงไปในร่างกายเขา  เย่ว์หยางรู้สึกว่าเขากำลังจะระเบิด  บาดแผลทางกายที่เย่ว์หยางได้รับมาทั้งหมดได้สมานตัวหายไปภายในสามวินาที.... เพลิงอมฤตรูปหงส์เพลิงเผาผลาญร่างของเย่ว์หยางอย่างรวดเร็ว  นี่จะช่วยย่อยสลายพลังงานมหาศาลในร่างของเขา ซึ่งพอทำอย่างนี้พลังจะผสานเข้ากับเซลล์ในร่างกายของเขา  ไม่มีการสูญเสียพลังงาน เนื่องจากทั้งหมดกลายเป็นรากฐานพลังงานพื้นฐานในร่างกายเขาทั้งหมด

ปราณก่อกำเนิดของเขาโคจรด้วยความเร็วสูง

ถ้าไม่มีการโคจร  ร่างของเย่ว์หยางคงจะมิอาจทนได้และจะระเบิดในที่สุด

ปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ระดับหกโคจรรวดเร็วและชักนำพลังอุทกแม่พระธรณีที่มหาศาล  จากนั้นพลังนั้นถูกดูดซับไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ยังโคจรหมุนเวียนทั่วร่างเย่ว์หยาง

แม้ว่าปราณกระบี่ไร้ลักษณ์จะยังไม่มีการยกระดับ  แต่คัมภีร์อัญเชิญของเย่ว์หยางเริ่มจะยกระดับแล้ว

He would benefit the most if he takes thing slowly and level up step by step.

เป็นเรื่องง่ายที่จะยกระดับจากเดิมที่เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสี่ขึ้นเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับห้า และยังมุ่งสู่ระดับปราณก่อกำเนิดหก  ตอนนี้ เย่ว์หยางพร้อมจะเข้าสู่ระดับปราณก่อกำเนิดฟ้าแล้ว  เขาเหมือนกับถูกมัดไว้ขณะที่เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ขณะที่ปราณก่อกำเนิดของเขาและเพลิงอมฤตของเขาโคจรไปรอบๆ เย่ว์หยางรู้ว่าคงไม่ดีสำหรับเขาถ้าจะมุ่งหน้าบรรลุเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าโดยฉับพลัน  ด้วยสภาพเงื่อนไขปัจจุบัน ความสามารถของเขาอาจจะตกลงไปก็ได้

อย่างไรก็ตาม ปัญหาตอนนี้ก็คือเย่ว์หยางไม่สามารถควบคุมตนเองได้

พลังงานบริสุทธิ์จากอุทกแม่พระธรณีนั้นมีมากมายมหาศล  มากเกินกว่าที่เย่ว์หยางจะนึกภาพออก  เมื่อเขากลืนลงไป  จึงคล้ายกับกลืนพลังงานทั่วทั้งหุบเขาแก้วผลึกลงไปทั้งหมด  ร่างกายของเขาไม่อาจทนรับได้ทั้งหมด  โชคดีที่เขามีปราณก่อกำเนิดของตนเองและเพลิงอมฤต หรือไม่อย่างนั้นร่างกายของเขาคงระเบิดและเปลี่ยนสภาพร่างกายไปเป็นวิญญาณแทน

ลำแสงสีทองยกระดับพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

อย่างไรก็ตาม เย่ว์หยางแค่ดูดซับพลังงานไปได้แค่เพียงหนึ่งในสิบ สถานการณ์ก็กลับกลายเป็นเช่นนี้เสียแล้ว

ยังจะมีโอกาสยกระดับได้ในอนาคตอีกแน่นอน  เย่ว์หยางคาดว่าถ้าเขาดูดกลืนพลังงานอุทกแม่ธรณีต่อไปจนหมด  เขาคงเลื่อนระดับไปจนถึงระดับนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้าเป็นแน่

 “ว้าว.. เจ้ากินของดีๆ อยู่หรือนี่  ข้าก็อยากได้เหมือนกัน” เพียงแว่บเดียวสาวกิเลนก็ปรากฏตัวและมองเห็นแสงที่เปล่งออกมาจากร่างเย่ว์หยาง  นางวิ่งเข้าไปกอดเขาเหมือนกับเด็กที่เข้าปลุกปล้ำเพื่อแย่งขนมของโปรด นางโน้มตัวลงและดูดพลังจากริมฝีปากเย่ว์หยาง

นางดึงพลังออกมาอย่างน้อยหนึ่งในสิบของพลังงานบริสุทธิ์ของอุทกแม่พระธรณี  จากนั้นจึงปล่อยตัวเย่ว์หยางและแกล้งเหมือนว่าไม่ได้ทำอะไร

เสี่ยวเหวินหลีลอกเลียนแบบวิธีเดียวกันดูดพลังงานออกจากปากของเขา

เสียงของหงส์เพลิงดังก้องไปทั่วหุบเขาแก้วผลึก สามารถทำให้คนสั่นสะท้านถึงวิญญาณได้

เพลิงอมฤตพุ่งขึ้นเป็นลำขนาดมหึมาจากตัวเย่ว์หยาง  แสงรัศมีนับไม่ถ้วนฉายตามมาขณะที่พี่น้องหงส์เพลิงขี่หงส์เพลิงตัวใหญ่ในอากาศในระยะสูงกว่าพันเมตร จากนั้นพวกเธอก็ตรงเข้าไปในร่างของเย่ว์หยางและผลักดันพลังงานมหาศาลที่เย่ว์หยางไม่อาจดูดซับลงไปได้ออกจากตันเถียนของเย่ว์หยาง  จากนั้นกลั่นควบแน่นให้กลายเป็นหยดและผนึกไว้อย่างนั้นจนกว่าเย่ว์หยางจะค่อยๆ ปรับเปลี่ยนได้ในอนาคต

 “ข้าไม่ได้กินอะไรนะ”  สาวกิเลนโบกมือด้วยท่าทางน่าเอ็นดู และอ้างว่าเธอเชื่อฟังว่าง่ายมาตลอด และไม่ได้แอบกินอะไรเลยจริงๆ

 “ฮะฮะ” เสี่ยวเหวินหลียิ่งเชื่อฟังมากกว่า  แม้ว่าเธอจะไม่ยอมรับ แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธ จึงได้แต่แอบหัวเราะ

 “......”  พี่น้องหงส์เพลิงทั้งสองโอบตัวกันและกลายเป็นแสงรุ้งขณะที่พวกเธอผสานเข้ากับตัวเย่ว์หยางและหายเข้าไป   เสาเพลิงอมฤตก็หายไปพร้อมกัน  และหายไปภายในไม่กี่วินาทีเหมือนกับว่าไม่เคยมีแต่แรก

ทันทีที่พวกเธอทั้งสองหายไป  เย่ว์หยางที่ยังคงงงงันอยู่ก็ล้มลงกับพื้น

โคเงาอาหมันรีบเข้ามาประคองเขาทันที

สาวกิเลนปิงหยินโบกมือนางทันที “หยุดก่อน, ปล่อยให้เขาพักเถอะ ปล่อยให้เขาพักเถอะ  มันไม่ใช่เรื่องดีนักที่ยกระดับเร็วเกินไปเนื่องจากร่างกายของเขายังไม่สามารถรับไว้ได้  ตอนนี้เขากำลังพัก ดังนั้นเขาสามารถปล่อยให้ร่างกายได้ฟื้นด้วยตนเอง อ๊า.... ข้าง่วงอีกแล้ว ข้าจะกลับเข้าไปนอนต่อละ” นางทำท่าหาวน่ารักขณะที่เตรียมจะกลับเข้าไป  แต่พอนางเห็นกริชสังหารเทพวางอยู่บนพื้น  นางเกิดความกระตือรือร้นอีกครั้ง พอนางโบกมือ กริชสังหารเทพก็เข้ามาอยู่ในมือของนาง  นางขมวดคิ้วทันที “เจ้าโง่คนไหนเอากริชสังหารเทพมาใช้แบบนี้? ข้าไม่เคยเห็นคนโง่ขนาดนั้นที่ไม่ยอมทำความสะอาดชำระปราณชั่วร้ายออกไป  ปล่อยให้มันเป็นสนิมได้  กริชสังหารเทพนี้ไม่ใช่ของดีตั้งแต่แรก  ตอนนี้กลับเป็นแค่ขยะธรรมดา...”

ถ้าชายชราชุดปออันซีได้ยินคำพูดนี้  เขาคงร้องไห้เป็นแน่

โชคดีที่เขาตายไปแล้ว  ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงได้ฆ่าตัวตายเพราะความอับอายเป็นแน่

สาวกิเลนปล่อยแสงสีขาวและดำเนินการชำระกริชสังหารเทพทันที

กริชสังหารเทพกลับคืนอยู่ในสภาพดั้งเดิมส่องประกายเจิดจ้า  มีรัศมีแสงอย่างน้อยหนึ่งเมตรรอบตัวใบมีด  เมื่อสาวกิเลนสะบัดมีดเบาๆ ปราณรังสีกระบี่กลับยืดยาวออกมาถึงสิบเมตร มันกรีดสร้างรอยแยกลึกลงไปในพื้นแก้วผลึกถึงสิบเมตร

 “ข้าจะให้ของนี้กับเจ้า มันไม่ค่อยมีประโยชน์มากนักกับข้า”  สาวกิเลนปิงหยินใจกว้างพอจะมอบของเย่ว์หยางให้เสี่ยวเหวินหลี

 “.....” เสี่ยวเหวินหลีโบกมือปฏิเสธ

 “อย่างนั้นมอบของนี้ให้เขาก็แล้วกัน  บอกเขาด้วย ข้ามอบของนี้ให้เขาและขอให้เขาขอบคุณข้าด้วย  เพราะปกติข้าจะไม่ให้สิ่งของกับผู้ใด” ประโยคสุดท้ายของสาวกิเลนนับว่าพูดตรงที่สุดแล้ว นางมักจะเป็นฝ่ายได้รับของเสมอ  ของที่นางมอบให้ออกมานั้นมีน้อยมาก  ยิ่งกว่านั้น เย่ว์หยางนับได้ว่าเป็นคนที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดแล้ว  เขายังไม่ได้เปิดโลงทองที่สาวกิเลนมอบให้เขาแต่อย่างใด

 “อือ..” เสี่ยวเหวินหลีพยักหน้าขณะที่เธอรับกริชสังหารเทพที่ตกเป็นของเย่ว์หยาง

เป็นเรื่องดีพร้อมแล้วที่กริชสังหารเทพจะกลับคืนไปสู่เงื้อมมือเย่ว์หยางหลังจากผ่านมือของสาวกิเลน  ถ้าเย่ว์หยางรู้เรื่องนี้ เขาคงจะประหลาดใจจนหลั่งเหงื่อกาฬเป็นแน่

สาวกิเลนหาวเสร็จก็กลับเข้าไปนอนทันที

เสี่ยวเหวินหลีและอาหมันคอยอยู่คุ้มครองเย่ว์หยางที่อยู่ในระหว่างหลับลึก

หลังจากผ่านไปสามชั่วโมง  ในที่สุดเย่ว์หยางก็สามารถรักษาสมดุลพลังงานในร่างจนเสถียร  แม้ว่าเขาเพิ่งจะดูดซับพลังอุกทกแม่ธรณีไปได้หนึ่งในสิบ  แต่เย่ว์หยางก็ตระหนักถึงพลังที่เพิ่มขึ้นของเขา  เขาประมาณตัวว่าตอนนี้เขาเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบเทียบเท่ากับนางเซียนหงส์ฟ้าก่อนบรรลุขอบเขตใหม่  นอกจากนี้เขายังอยู่ไม่ห่างจากระดับปราณก่อกำเนิดฟ้าเท่าใดนักด้วย

สำหรับคนอื่น นี่อาจเป็นข่าวดี

แต่สำหรับเย่ว์หยาง  กลับสร้างความปวดหัวให้เขาอยู่บ้าง เขาต้องนึกหาวิธีอยู่ในระดับปราณก่อกำเนิดปัจจุบันและขณะเดียวกันก็ดูดซับพลังจากอุทกแม่พระธรณีโดยไม่มีการยกระดับเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดฟ้า  ไม่สำคัญว่าเขาจะคิดยังไง  เขาสามารถไปถามเทพธิดากระบี่ฟ้าได้เสมอ  นางจะมีคำตอบแน่นอน  อย่างไรก็ตาม เวลาไม่เป็นใจให้เขา  ดังนั้นเย่ว์หยางตัดสินใจกลับออกไปที่สุสานทะเล เป็นเพราะเขารู้สึกได้ถึงการเรียกหาของนางพญากระหายเลือดมากกว่าหนึ่งครั้ง เมื่อเขาอยู่ในระหว่างหลับลึก

 “ทำไมกริชสังหารเทพกลายเป็นแบบนี้?”  เย่ว์หยางรับกริชสังหารเทพมาดูและตระหนักว่าสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์ธรรมดา กลายเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง แทบจะกลายเป็นสมบัติชั้นเทพไปแล้ว  เย่ว์หยางตกใจ

เสี่ยวเหวินหลีใช้มือทำท่าเป็นรูปเขาแปะอยู่บนศีรษะเธออย่างน่ารัก  เย่ว์หยางค่อยเข้าใจทันทีว่าเป็นฝีมือของสาวกิเลน

แม้ว่าเธอจะก่อเรื่องวุ่นวายอยู่บ้าง แต่บางครั้งเธอก็ช่วยเหลือได้บ้าง

กริชสังหารเทพซึ่งกลายเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงจะดึงดูดผู้คนให้ลุ่มหลงมันได้แค่เพียงเห็น  ดังนั้นเย่ว์หยางจึงรีบเก็บไว้

เย่ว์หยางเตรียมเก็บคัมภีร์อัญเชิญของตนและตรวจดู

เขาเลื่อนระดับจากปราณก่อกำเนิดระดับสี่เป็นระดับห้า พอเย่ว์หยางทราบแล้ว เขาจึงปล่อยวาง

แต่สิ่งที่ทำให้เย่ว์หยางมีความสุขที่สุดก็คือ ทักษะจักษุญาณทิพย์ของเขายกระดับ... เขารอคอยการยกระดับครั้งนี้มานานแล้ว....