ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 72 หลอกลวง?

ตอนที่  72  หลอกลวง?

ทั้งถังเทียนและปิงมิได้เปลืองพลังงานมากนัก ขณะที่พวกเขาหาหอสมุดตามที่เซรีนบอกไว้

หลังจากออกมาจากหอสมุด ปิงยังคงเงียบอยู่

ถังเทียนไม่ได้สนใจประวัติศาสตร์วิญญาณแม้แต่น้อย  ประวัติศาสตร์เหล่านี้ทั้งหมดไม่มีอะไรน่าตื่นตะลึง  เนื้อหาอย่างนั้นควรปล่อยให้ลุงปิงเค้นสมองศึกษาดีกว่า  สำหรับหนุ่มน้อยชาวฟ้า เขาท้าทายวิทยายุทธที่แข็งแกร่งทั้งหมด

ทันทีที่กลับมาค่ายฝึกทหารใหม่  ถังเทียนก็เริ่มฝึกเป็นบ้าเป็นหลังทันที

การเดินทางไปเมืองสามวิญญาณครั้งนี้  ถังเทียนให้ความสนใจการใช้พลังของเขา  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาต้องรับมือกับกลุ่มวัยรุ่นสี่คน   เขาถูกขุนพลวิญญาณข่มมากขนาดโงหัวไม่ขึ้น  นี่เองทำให้ถังเทียนอารมณ์เสีย  และอารมณ์เสียยิ่งขึ้น  ที่สำคัญคือเขาถูกขุนพลวิญญาณข่มจนซึมเซาอย่างแท้จริง

ถังเทียนเริ่มฝึกลมปราณสี่มังกรฟ้า

ปราณเที่ยงแท้ของเขาถึงระดับสุดยอดของยุทธระดับสามแล้ว  และเพื่อทลายกำแพงเพื่อเข้าสู่ระดับต่อไปไม่จำเป็นต้องใช้พลังมาก  เนื่องจากเมื่อเงื่อนไขถูกต้องพร้อมมูล  ความสำเร็จก็จะตามมาโดยธรรมชาติ  ถังเทียนสามารถรู้สึกได้ทันทีถึงความแตกต่างระหว่างลมปราณสี่มังกรฟ้าและปราณคัมภีร์กระเรียนจะแหลมคม แต่ฐานปราณเที่ยงแท้ของมันก็คงอยู่ได้นาน แต่ปราณเที่ยงแท้ของปราณสี่มังกรฟ้า  กร้าวแกร่งรุนแรง เหมือนกับลาวาโคจรไปตามเส้นเดินปราณ  ค่อนข้างขัดแย้งกัน  แต่ก็สามารถทำให้ฟ้าถล่มดินทลายได้

เมื่อก้าวขึ้นสู่ระดับสี่  ปราณเที่ยงแท้ของถังเทียน  เพิ่มความรุนแรงถึงห้าเท่า

ปราณเที่ยงแท้มังกรฟ้า มีพลังอำนาจโดดเด่นแทนทันที  แต่เนื่องจากสิ่งที่เซรีนคาดการณ์ไว้   ปราณเที่ยงแท้กระเรียนระดับหกจะไม่ปล่อยพลังได้มาก  แต่จะเข้าร่วมกับพลังเที่ยงแท้ของปราณมังกรฟ้าในร่างของถังเทียนแทน  สิ่งที่น่าประหลาดใจมากก็คือ รูปแบบที่แตกต่างกันของปราณทั้งสองนี้ผสมผสานกันอย่างลงตัว  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถังเทียนพยายามใช้วิธีกระตุ้นพลังงานของร่างกระเรียนให้ไปเดินปราณเที่ยงแท้ของปราณมังกรฟ้า  พลังร่างกระเรียนที่แหลมคมก็ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่นิด

แต่ทั้งหมดที่เซรีนได้กล่าวถึงเรื่องพลังมังกรฟ้า  ถังเทียนยังไม่เข้าใจเต็มที่  อย่างไรก็ตาม เขาไม่เร่ง และด้วยการฝึกร่างกระเรียน มันช่วยให้เขาเข้าใจสาระสำคัญ  เพื่อให้พลังตื่นขึ้นแท้จริงจำเป็นต้องอดทนและรอสถานการณ์ที่ดี

ปราณเที่ยงแท้มังกรฟ้าแข็งแกร่งมากกว่าปราณเที่ยงแท้เดิมของเขา จนถึงตอนนั้น ถังเทียนยังไม่เข้าใจจริงๆ ว่าความแตกต่างระหว่างปราณเที่ยงแท้ระดับสามและปราณเที่ยงแท้ระดับสี่ใหญ่หลวงมาก  ถ้าไม่ใช่เพราะการฝึกฝนในร่างกระเรียน แม้คิดว่าการใช้พลังของปราณเที่ยงแท้ระดับสามไปสู้กับปราณเที่ยงแท้ระดับสี่  ก็อาจเป็นได้แค่เพียงฝัน

หลังจากฝึกมาสามวันเต็ม  ถังเทียนก็สามารถบริหารจัดการแอ่งตันเถียนชั้นที่สี่ได้

หลังจากสามวันไปแล้ว  แอ่งตันเถียนชั้นที่สี่มีความเสถียรอย่างสมบูรณ์ ทำให้ถังเทียนโล่งอก ทันใดนั้นเขาตระหนักว่าแอ่งตันเถียนทั้งสี่ของเขาแตกต่างจากกัน แอ่งตันเถียนแรกเหมือนกับถ้วยชา และว่างเปล่าสิ้นเชิง  แอ่งตันเถียนที่สองเป็นเหมือนปากน้ำพุที่เรืองรองสะสมพลังงานเที่ยงแท้จากการฝึกปราณลับและมีเส้นชีพจรเล็กเบาบาง  แอ่งตันเถียนที่สามเหมือนกับบ่อน้ำน้อยที่ถูกแปลงโดยปราณกระเรียน  ในภายในเป็นเหมือนทะเลเมฆ มีปราณที่แตกต่างชัดเจน  แอ่งตันเถียนที่สี่เป็นเหมือนปล่องภูเขาไฟ  และภายในก็เต็มไปด้วยพลังสีแดงไหลเวียนอยู่ช้าๆ

ทุกครั้งที่ระดับพลังปราณเที่ยงแท้เพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะเป็นทั้งคุณภาพหรือระดับปราณเที่ยงแท้ก็จะได้รับการปรับปรุงด้วย

ถังเทียนลืมตากว้างและสูดลมหายใจยาว  ช่างแตกต่างจากการหายใจของปราณกระเรียน  และทันใดนั้นเขารู้สึกว่าเหมือนนำบอลไฟมาไว้ในตัวเขา

ถังเทียนยืดร่างตรงและมองไปรอบๆ

ลุงปิงยังคงอยู่ที่มุม นั่งคิดตั้งแต่วันแรก  สามวันต่อมาผีกรงเล็บยาวของผู้อาวุโสหนงก็กลับคืนสู่สภาพไม่มีอะไร

ถังเทียนตัดสินใจออกไปดู เพราะวิชาท่าเท้าระดับสี่  เท้าคู่เตะต่อเนื่องที่เซรีนให้เขา  ถังเทียนต้องการฝึกฝนให้สำเร็จในวิชาระดับสามก่อน  ถังเทียนรู้สึกว่าเซรีนพูดถูก  เมื่อเขาสู้กับหุ่นดำ  เขาก็พบจุดอ่อนของเขาวิชาที่ใช้มือของเขาพลังยังห่างกับวิชาเท้าเตะ  และเมื่อหุ่นดำใช้วิชาท่าเท้า  ถังเทียนก็ตกอยู่ในสถานการณ์ยุ่งยากทันที

ในที่สุด เมื่อเข้าสู่ระดับสี่  เขาก็จะย่างเข้าและกลายเป็นยอดฝีมือสู้ระยะประชิดอย่างเป็นทางการ  และเป็นเวลาที่เขาจะไปหาเชียนฮุ่ย

 “นี่คือแผนของถังเทียนเอง และอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับสมาพันธ์เกียรติยศชาวยุทธ  ก็เป็นแค่หินหยั่งเท้าก้าวเข้าไปหาเธอเท่านั้น

น่าเศร้า เขาต้องการหาจิ่งหาวเพื่อสู้ด้วยสักครั้ง

เขาส่ายศีรษะและเดินออกนอกประตูกางเขน  ก่อนอื่นเขาต้องได้ภาพที่ชัดเจนของสถานที่ซึ่งเชียนฮุ่ยอยู่ก่อน  เธออยู่ในดาวสายรุ้ง

ถังเทียนตัดสินใจถามเจ้าโล้น

※※※※※※※※※※※

หลังจากได้ยินคำอธิบายของหวี่ซี ผู้อาวุโสถึงกับคราง “เจ้ากำลังบอกว่าหุ่นนกกระจอกเทศบรอนซ์ถูกเขาสร้างทั้งหมดหรือ?”

หวี่ซีพยักหน้า “ขุนพลวิญญาณของเขาสร้างมันให้เขา ข้าไปสอบสวนหวีเป่ามาแล้ว และเขาไม่ได้ปิดบังอะไร”

 “ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทราบวิธีประกอบหุ่นกลนกกระจอกเทศบรอนซ์” ผู้อาวุโสหน้าเข้ม “เขาสามารถเลียนแบบได้  แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะทำซ้ำและสร้างนกกระจอกเทศกลชั้นบรอนซ์ขึ้นมา ต้องเป็นคนรุ่นสามกองทัพใหญ่ถึงจะมีความสุดยอดในเรื่องหุ่นกลโบราณ  หุ่นกลในยุคนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกเขาในตอนนี้ หุ่นกลนกกระจอกเทศบรอนซ์เป็นหนึ่งในการจัดสรรของกองทัพดาวกางเขนใต้  มันง่ายที่จะถอดรหัสตามมาตรฐานของมัน  เจ้าต้องระมัดระวัง  หลังจากนั้นพวกเขาไปที่ไหน?”

 “พวกเขาไปที่ร้านขายการ์ดของเซรีน” หวี่ซียิ้มอย่างขมขื่นขณะกล่าว

 “เซรีน?” ผู้อาวุโสขมวดคิ้วและส่ายศีรษะทันที “เจ้าอย่าไปกวนเธอจะดีกว่า”

 “ได้ค่ะ” หวี่ซีหยุด  “แต่ ข้ากังวลว่าหัวหลิงจะไม่พอใจ  สำหรับหัวหลิง กระบี่กระต่ายไหมของเธอถูกเจ้านั่นเอาไปมอบให้เป็นของขวัญกับเซรีน หัวหลิงชอบกระบี่นั่น...”

 “ห้ามพวกเขาซะ”  ผู้อาวุโสพูดโดยไม่ลังเลใจ  “อย่านำความยุ่งยากมาสู่เมืองสามวิญญาณ”

หวี่ซีแสดงสีหน้าตกใจ  “เป็นไปได้ว่า...”

 “จำเอาไว้, อย่าไประรานเธอ”  หน้าของผู้อาวุโสจริงจัง “อย่าสืบสาวเรื่องนี้อีกต่อไป  ไม่ว่าเจ้าหนุ่มนี่จะมาจากไหน  ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรา  เนื่องจากเขาปฏิบัติตามธรรมเนียมดาวกางเขนใต้  เนื่องจากพวกเจ้าไถ่ตัวออกมาแล้ว อย่างนั้นเรื่องคับแค้นทั้งหมดนี้ก็ควรลืมซะ”

หวี่ซีรีบพูดทันที “ค่ะ”

ผู้อาวุโสยังคงกังวลและพึมพำกับตนเอง “ข้าจะแจ้งกับตระกูลอื่น เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้ห้ามคนของตนไม่ให้ออกไปข้างนอกเพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยาก”

หวี่ซีเบิกตากว้าง  นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นปู่ของเธอมีสีหน้าเคร่งเครียดขนาดนั้น  ในใจของเธอ เธอรู้สึกถึงระลอกคลื่น  เซรีน เธอเป็นใครกันแน่

※※※※※※※※

เจ้าโล้นได้ยินว่าถังเทียนออกมาและสายตาเขาดูแปลก

ถังเทียนสังเกตได้และรู้สึกว่าแปลก  “อะไรนี่? ทำไมแกทำสีหน้าอย่างนั้น?”

 “พี่ใหญ่ พี่เป็นสมาชิกของสมาพันธ์เกียรติยศชาวยุทธของเราแน่หรือ?”  เจ้าโล้นเค้นคำถามหลังจากคิดอยู่นาน

ถังเทียนจ้องมองเขาอย่างรำคาญ  “ถ้ามีอะไรที่เจ้าต้องการพูด ก็ว่ามาเร็วๆ”

เจ้าโล้นดูท่าทางเหงาและพูดเสียงทุ้มว่า “พี่ใหญ่, เว้นแต่ท่านไม่รู้  ข้างนอกค่าย รู้จักสถานที่นี้ว่าเป็นดินแดนเนรเทศ ทราบหรือเปล่า?  ทุกคนที่ถูกส่งมาที่นี่เป็นเด็กใหม่ที่ไม่มีอนาคต หรือสร้างไม่พอใจให้กับเบื้องบน  พี่ใหญ่ ท่านสร้างความไม่พอใจให้ใครหรือ?”

 “ข้าไม่ได้สร้างความไม่พอใจให้ใคร” ถังเทียนคิดหนัก และยังคงคิดไม่ออกว่าเขาได้สร้างความไม่พอใจให้ใครกันแน่?”

 “พี่ใหญ่ พี่ต้องทำให้ใครบางคนไม่พอใจแน่”  เจ้าโล้นยืนยัน  “แม้แต่ท่านจิ่งหาวก็ถูกส่งมาเพราะสร้างความไม่พอใจให้กับเบื้องบน  ค่ายนี้เป็นที่รู้จักดีเพราะความจริงว่าทุกคนสามารถเข้ามาได้  แต่ไม่มีใครเคยได้ออกไป  ทุกๆ แห่งใกล้กับที่นี่จะเต็มไปด้วยกับดักและเขาวงกต  แม้มีสมบัติที่ชี้บอกตำแหน่งก็ยังใช้ที่นี่ไม่ได้  แม้แต่นักสู้ชั้นทองแดงก็ยังไม่สามารถออกไปได้โดยปลอดภัย  พวกระดับสูงต้องการให้เราเป็นด่านหน้าคอยป้องกันในกรณีที่เราพบอสูรดวงดาวที่ทรงพลัง  อย่างน้อยเราจะสามารถช่วยเตือนเขาได้”

 “ทุกๆ สามเดือน พวกเขาจะส่งทรัพยากรมาที่นี่  ถ้าพี่ใหญ่อยู่ใกล้ค่าย  พี่ใหญ่จะไม่มีอันตรายแต่อย่างใด  แต่ทันทีที่พี่ใหญ่ออกไปไกลจากเขามากกว่าระยะห้าสิบลี้  อย่างนั้นจะมีอันตรายมากจริงๆ”

 “อย่างนั้นทำไมเราถึงเข้ามาอยู่ที่นี่ได้?”  ถังเทียนถามอย่างสงสัย

 “ยานขนส่งปลอดภัย  แต่ก็มีอุบัติเหตุอยู่หลายครั้ง”  เจ้าโล้นกล่าว

 “ทำไมพวกเขาต้องมาตั้งค่ายที่นี่? นี่จะมีความแตกต่างอะไรจากกรงขังเล่า?”  ถังเทียนไม่พอใจ

เจ้าโล้นอธิบาย “ตั้งแต่แรก พวกเขากล่าวว่าเป็นเพราะสมบัติ  จากนั้นก็เป็นเพราะภูตอสูรดวงดาว  ทั่วทั้งแนวเส้นทางรูปร่างรังผึ้งลึกลงไปจะมีภูตอสูรดวงดาวที่แข็งแกร่งและอันตราย นี่คือจุดที่อยู่ใกล้จุดศูนย์กลางหมู่ดาวเพอร์ซูส ทันทีที่อสูรดวงดาวขึ้นมาจากข้างล่าง  จากนั้นถ้าหมู่ดาวเพอร์ซูสจะถูกคุกคาม  พวกเขาจะต้องการป้ายเตือนภัย

 “ถ้ามีอสูรดวงดาว  อย่างนั้นพวกเขามิตายกันหมดหรือ” ถังเทียนกล่าว

 “นั่นมันแน่นอน”  เจ้าโล้นเห็นด้วย “ถ้าลูกพี่ต้องการออกไป  ตราบเท่าที่ลูกพี่เข้าถึงระดับห้า และได้เลื่อนให้เป็นนักสู้ชั้นเหล็กได้ ลูกพี่ก็สามารถขึ้นยานขนส่งจากไปได้”

ถังเทียนไม่พูดสักคำ ประกายตาเยือกเย็นพาดผ่านนัยน์ตาเขา  เขาเพิ่งพบว่าเขาถูกโกง โดยการส่งมาที่นี่

 “อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ ไม่เคยมีใครเคยออกไปได้” เจ้าโล้นแบมือจนปัญญา “พวกที่ถูกส่งมาที่นี่เป็นเด็กใหม่ที่พรสวรรค์ไม่ดี  อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาเป็นเด็กใหม่ที่สูญเสียความสามารถ  พรสวรรค์ของทุกคนไม่ดี ยิ่งกว่านั้น ทรัพยากรที่นี่มีจำกัดมาก  รังผึ้งที่แนวภูเขานั่นมีความหนาแน่นพลังงานในระดับต่ำ และไม่มีหินดวงดาว  เป็นไปไม่ได้ในการใช้ฝึกฝน  เมื่อไม่มีการฝึกฝน ดังนั้นทุกคนจึงเกียจคร้าน”

 “ดูเหมือนเป็นอย่างนั้น” ถังเทียนสังเกตจุดนี้ได้  ความหนาแน่นของพลังงานเกือบเป็นศูนย์ ต่ำที่สุดเท่าที่เคยพบมา  ทันใดนั้นถังเทียนถาม “อย่างนั้นจิ่งหาวฝึกยังไง?”

 “ท่านจิ่งหาวเป็นนักสู้ระดับทองแดงไปแล้วเมื่อตอนที่เขาถูกส่งมาที่นี่  เขาแข็งแกร่งและสามารถบุกตะลุยเข้าไปในเส้นทางที่เหมือนรังผึ้งได้  มีแอ่งพลังงานอยู่ที่นั่น  และท่านจิ่งหาวไปฝึกอยู่ที่นั่น”  เจ้าโล้นอธิบาย  “แต่มันอันตรายมาก  นอกจากท่านจิ่งหาวแล้ว  ไม่มีผู้ใดสามารถไปถึงที่นั่นได้”

 “เด็กใหม่ส่วนใหญ่มาด้วยพื้นฐานสมัครใจ  แม้ว่าจะรู้สึกขมขื่นเมื่อคิดเรื่องนี้  แต่พวกเขาก็สามารถเพลิดเพลินกับการดูแลเหมือนเป็นนักสู้ระดับชั้นเหล็ก  พรสวรรค์ข้าแย่และข้าไม่มีอนาคต  ถ้าข้าได้รับผลประโยชน์บางอย่าง  ข้าก็สู้หน้าครอบครัวได้ แค่นั้นข้าก็พอใจแล้ว” เจ้าโล้นพูดมองโลกในแง่ดี

 “ข้าไม่ยินดีจะมาที่นี่เลย”  ถังเทียนดูน่ากลัว

 “อย่างนั้นพี่ใหญ่คงไปทำให้คนบางคนไม่พอใจ”  เจ้าโล้นมั่นใจ

ทันใดนั้น ร่างๆ หนึ่งปรากฏขึ้นทางเข้าค่าย

ถังเทียนมองดู  เป็นจิ่งหาว

สีหน้าของจิ่งหาวดูเหมือนเหน็ดเหนื่อย  ร่างของเขามีร่องรอยบาดเจ็บและเห็นได้ชัดว่าเขาผ่านการต่อสู้มาอย่างรุนแรง

จิ่งหาวมองสองคนอย่างไม่ใส่ใจนัก  ขณะที่สายตามเขากวาดผ่านถังเทียน ลักษณะที่แตกต่างวูบผ่านสายตาเขาไป  แต่เขาไม่หยุด  และยังคงเดินตรงไปที่ห้องของเขา

แม้แต่ด้วยพลังของจิ่งหาว  ก็ยังไม่ง่ายที่จะจัดการด้วย

แต่...ถ้าเขารู้ว่าใครส่งเขามายังที่กันดารแห่งนี้

ถังเทียนตัดสินใจตามหาเจ้าตัวบัดซบที่ส่งเขามาที่นี่

หนุ่นน้อยชาวฟ้า ไม่ใช่คนที่ใครจะมาระรานกันได้