ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 95 ศัตรูปรากฏ

 

ตอนที่  95  ศัตรูปรากฏ

ขณะที่เขามองดูสิบแปดมนุษย์ทองแดงที่อยู่ข้างหน้าเขา ยิ่งปิงอธิบายมนุษย์ทองแดงเหล่านี้ได้น่ากลัวมากเท่าไหร่  ถังเทียนก็ยิ่งกระตือรือร้นอยากลองดูมากเท่านั้น

เขาสอดส่ายสายตามองดูมนุษย์ทองแดง เหมือนกับว่าพวกมันเป็นเนื้อที่รอถูกเชือดที่ฟาร์ม  สิบแปดมนุษย์ทองแดงเหมือนกับไม่คงอยู่ ขณะที่พวกมันยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว  สีบรอนซ์มันวาวสะท้อนแสงดูแปลกตา  ความจริงมีแต่เพียงสิบแปดมนุษย์ทองแดงเท่านั้น  แต่ถังเทียนสัมผัสถึงกลิ่นอายร้ายกาจสุดจะพรรณนาได้

สีหน้าของถังเทียนกลายเป็นจริงจัง เขาเบิกตากว้างขณะจ้องดูมนุษย์ทองแดง

เขาก้าวไปด้วยความระมัดระวัง

แก๊ก!

หนึ่งในมนุษย์ทองแดงด้านตรงข้ามเขาตื่นขึ้นทันที พอได้ยินเสียงดังชัด มันเงยหน้าขึ้น  ตาที่ไร้ชีวิตของมันเป็นประกายเหมือนดาวสองดวง  มนุษย์ทองแดงตัวนี้มีแขนทั้งสองยาวสัมผัสได้ถึงเข่าได้สัดส่วนที่ดี ฝ่ามือกว้าง  และหัวเป็นเงาประกาย เป็นเหมือนลูกบอลที่เป็นบรอนซ์ ประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่าง  เห็นได้ว่าคนที่สร้างมันขึ้นมาไม่ได้ใช้เวลากับมันมาก  มนุษย์ทองแดงจึงมีรสนิยมที่ดูหยาบเช่นนั้น

บนอกของมนุษย์ทองแดงมีเครื่องหมาย หมายเลข 1

ถังเทียนเพิ่งสังเกตว่าบนหน้าอกของมนุษย์ทองแดงทุกตัว จะมีหมายเลข  ถังเทียนเช็ดปากตนเอง

เผียะ

ขณะที่มนุษย์ทองแดงหมายเลขหนึ่งก้าวออกมาก้าวแรก มันเหมือนกับลูกธนูที่พุ่งออกจากแล่ง พุ่งตรงเข้าหาถังเทียน

"เฮ่ย!"  ถังเทียนตะโกนขณะที่ปล่อยหมัดออกไป ระลอกพลังที่มองไม่เห็นกระแทกใส่มนุษย์ทองแดงหมายเลขหนึ่ง

พลังรุนแรงแฝงออกมาจากกำปั้น  ถังเทียนทั้งครางและแค่นเสียง  ดูราวกับว่าเขากำลังเล่นสกีขณะเขาไถลถอยหลังไปสองสามเมตร

แครก แครก แครก!

เสียงดังเป็นชุดดังเข้าหูของถังเทียน เขามองเห็นมนุษย์ทองแดงตื่นกันหมดทุกตัวแล้ว

ถังเทียนรู้สึกหนังศีรษะชาขึ้นมาทันที  เขาไม่สนใจอะไรอื่นและตะโกนว่า "เฮ้, ตาเฒ่า, ท่านบ้าไปแล้ว..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค  มนุษย์ทองแดงทั้งสิบแปดตัวก็วิ่งเข้ามาหาเขาจากทุกทิศทาง  เหมือนกับพวกมันเป็นพยัคฆ์ร้ายกำลังตามล่าเหยื่อ

ในพริบตา เขาก็ถูกพวกมันล้อมไว้  รอบๆ ตัวเขาเต็มไปด้วยเงามนุษย์บรอนซ์  ถังเทียนตะลึง เขาป้องกันศีรษะไว้เตรียมหาทางวิ่งออกไปข้างนอก  แต่เมื่อมองลอดแขนออกมา เขาก็มองเห็นร่างโลหะ เป็นมนุษย์ทองแดงหมายเลขเก้า

ถังเทียนมองดูมนุษย์ทองแดงหมายเลขเก้ามีร่างผอมกว่า ขาเล็กกว่าตัวของเขาเอง  ขณะที่หมายเลขเก้าก้าวเข้ามามีเสียงก้องกังวาลจนพื้นสั่นสะเทือน

ถังเทียนตกตะลึง  พระเจ้า  โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำเขาหันหน้าหนีและเผ่นเอาชีวิตรอดทันที

ควั่บ

เงาร่างมนุษย์ทองแดงสามตัวปรากฏอยู่ข้างหน้าเขา

มนุษย์ทองแดงหมายเลขสี่ ห้า หกล้อมเขาไว้เป็นรูปสามเหลี่ยม  แต่...

ถังเทียนเผ่นหนีได้อีกครา

มนุษย์ทองแดงสามตัวเป็นเหมือนเม่นทองแดงสามตัว  พวกมันมีแขนหลายข้างแนบอยู่กับร่างกาย  ถังเทียนกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เนื่องจากแขนทั้งหมดเหล่านี้แตกต่างจากอาวุธ  มนุษย์เม่นทองแดงทั้งสามนี้ยืนอยู่ตรงนั้นขวางทางเอาไว้

วิธีนี้ใช้ไม่ได้...

โดยไม่ต้องพูดต่อ ถังเทียนวิ่งไปทางด้านซ้าย

เฮ้อ! มนุษย์ทองแดงด้านซ้ายของเขาดูเหมือนจะธรรมดามาก  ในแง่โครงสร้างไม่มีอะไรที่แตกต่างระหว่างพวกมันกับถังเทียน  ถังเทียนค่อยกล้าขึ้นและส่งเสียง "วู้ฮู" ขณะที่วิ่งตรงไป

เขาต้องออกไปจากวงล้อมนี้

ปิงบ้า น่าไม่อาย! ถังเทียนคิด ห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงมันคืออะไรกัน?  มนุษย์ทองแดงพวกนี้ทุกตัว ต่างเข้ามาตัวแล้วตัวเล่า  เขาไม่คิดว่าพวกมันจะเคลื่อนไหวได้ แต่ปรากฏว่าทั้งสิบแปดต่างโจมตีเข้ามาพร้อมกัน

ทำอย่างนี้มันเกินเลยไปแล้ว

หลังจากแลกหมัดกับมนุษย์ทองแดงหมายเลขหนึ่งแล้ว  ถังเทียนรู้ว่าพวกมันแข็งแกร่งมาก  สู้กันตัวต่อตัว  เขายังไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้ แต่นี่กลับเพิ่มเป็นสิบแปดตัวสู้กันรวดเดียว  ไม่มีโอกาสชนะได้เลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าถังเทียนจะสนุกสนานกับการต่อสู้กับสิ่งที่ถูกกำหนดมาเพื่อสู้โดยไม่ได้เปรียบ  เขาจะไม่สนใจแม้แต่น้อย

"ทหารใหม่ใช้เลือดและน้ำตาเพื่อสร้างประสบการณ์  กฎข้อแรกของห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดง  อย่าพยายามหนี"  ปิงลอยตัวอยู่กลางอากาศ และใช้คำพูดค่อนข้างเศร้า

ปัง ปัง ปัง!

ถังเทียนสามารถรู้สึกได้แต่เพียงว่าสภาพแวดล้อมรอบตัวเขาเต็มไปด้วยภาพกำปั้น

เขาไม่สามารถโต้ตอบได้ทันเวลา  ทำให้ตาของเขาเขียวทันที

※※※※※※※※

"ลุกขึ้น! เจ้าโง่! นึกว่าเจ้าอยู่ที่ไหนกัน?"

"วิชาภูษาหมองของเจ้าอยู่ไหนแล้ว?  เจ้าโง่! เจ้าไม่รู้วิธีใช้มันแล้วหรือ?"

"จดจ่ออยู่ที่พลังเจ้า!  จดจ่ออยู่ที่พลังของคู่ต่อสู้!  ตอบสนองให้เร็ว!  ช้าเกินไป, เจ้ากินข้าวมาหรือเปล่า?"

…

ปิงตะโกนโวยไม่หยุดหย่อน ขณะที่เขาได้ยินเสียงหมัดจากมนุษย์ทองแดงกระแทกใส่ถังเทียน  หลังจากเงียบเป็นเวลานาน  ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่า  อารมณ์ทุกอย่างที่เขาระบายออกมานั้น เป็นเหมือนภูเขาไฟระเบิด  ถังเทียนที่น่าสงสาร  เขากลายเป็นผู้รองรับอารมณ์ทั้งหมดนั้น

ถังเทียนพยายามรับมือสิบแปดมนุษย์ทองแดงสิบวันติดต่อกัน

"เจ้าสวะ! ตามสถิติ พวกทหารใหม่จะผ่านห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงในครั้งที่สองได้ที่เขาเข้ามา  แต่เจ้าใช้เวลาไปกี่วันแล้ว?"

"ตอบโต้! ตอบโต้สิ! มือเจ้ามีไว้ทำอะไร? มันไม่ได้มีไว้ให้เจ้าป้องกันตัวหรือ? ข้าจะไม่มีทางยอมรับว่าทหารใหม่ที่ข้าฝึกให้ป้องกันตัว  เหมือนคนโง่หรือขี้ขลาด  เจ้าเป็นลูกผู้ชาย  เจ้าต้องยินดีประหมัดกับศัตรูสิ"

"จะต้องให้ข้าเตือนเจ้ากี่ครั้ง? วิชาภูษาหมอง!

…

หลังจากสอนสั่งเป็นเวลานาน  ดูเหมือนปิงเองก็หมดแรงเช่นกัน เขาจึงหยุด

ปิงลอยอู่ในกลางอากาศมองดูถังเทียนที่ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด  เขากลับคืนใบหน้าที่เหมือนหน้าไพ่ ขณะที่เขามองดูเด็กหนุ่มด้วยความรู้สึกเสียใจ  แม้ว่าประสิทธิภาพของถังเทียนจะไม่น่าประทับใจ  แต่ปิงก็คาดหวังไว้มาก

ทหารใหม่ทุกคน เมื่อย่างเท้าเข้าห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดง ต้องมีมาตรฐานฝีมือระดับหกกันทั้งนั้น

ถังเทียนเข้าห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงครั้งแรก เมื่อเขายังเป็นนักสู้ระดับสี่

หนุ่มน้อย, พยายามเข้า

※※※※※※※※※※※

เมื่อจิ่งหาวเห็นถังเทียนมีสภาพบอบช้ำ เขาถึงกับตกใจ "น้องถัง, เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่?"

ถังเทียนหนังตากระตุก  น่าเสียดาย ตาของเขาบวมปูด เขาจึงเห็นไม่ถนัด จึงได้แต่ฝึนยิ้ม "อ่า... เมื่อตอนข้ากำลังฝึก  ข้าเผลอใช้พลังมากเกินไป"

ช่วงสิบวันในห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดง เขาจำไม่ได้เลยว่าเขาโดนทุบตีไปมากแค่ไหน  เขารู้สึกว่าปาฏิหาริย์แล้วที่เขายังรอดชีวิตอยู่ได้  เนื่องจากมีรอยช้ำและร่องรอยบาดเจ็บอยู่บนตัวของเขา  แม้แต่ขี้ผึ้งนางพญาใบไผ่ก็ไม่สามารถรักษาได้หมด  ดังนั้นเมื่อถังเทียนปรากฏตัวต่อหน้าจิ่งหาว เขาจึงอยู่ในสภาพบอบช้ำ

"ใช้พลังเกินไปหรือ?" จิ่งหาวสับสน  เขาไม่สามารถนึกภาพออกเลยว่า การใช้พลังมากเกินไปจะทำให้เขาตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นได้ยังไง แต่จิ่งหาวเป็นนักสู้หยาบกร้าน  เขาไม่เหมือนคนที่เจ้ากี้เจ้าการ  ดังนั้นจึงไม่ถามอะไรมาก  เขาเพียงแต่ถาม "อย่างนั้น น้องถังยังต้องการจะซ้อมมืออีกหรือเปล่า?"

ถังเทียนกัดฟัน "เอาสิ"

ครั้งนี้ จิ่งหาวสามารถรู้สึกได้ว่า ถังเทียนแตกต่างออกไป

ครั้งก่อนแม้จิ่งหาวจะรู้สึกว่าพลังป้องกันของถังเทียนยุ่งเหยิงซับซ้อน  แต่เขาก็ยังปราบถังเทียนได้ในที่สุด  ทั้งสองฝ่ายเหมือนกับทำการทดสอบการรุกและการตั้งรับ  จิ่งหาวเป็นฝ่ายรุกโจมตี  ขณะที่ถังเทียนเป็นฝ่ายตั้งรับ  กระบวนการทั้งหมดนี้ ดูเหมือนถังเทียนเน้นอยู่ที่การตั้งรับ ไม่มีความตั้งใจจะรุกสู้แต่อย่างใด

แต่วันนี้ถังเทียนแตกต่างออกไป  เขายังคงอยู่ในสภาพตั้งรับ  แต่การตั้งรับของเขามีเจตจำนงตอบโต้อยู่เต็มเปี่ยม  แม้ว่าการตอบโต้ของถังเทียนจะชะงักไปก็ตาม  แต่จิ่งหาวก็ตกใจกับความก้าวหน้าของเขา

ในเวลาคืนเดียว ถังเทียนมีความก้าวหน้าอย่างมาก!

จิ่งหาวสงสัย  ดังนั้นจงใส่พลังไปเต็มที่

ถังเทียนเพียงแต่รู้สึกเครียดขึ้น  แต่เมื่อเทียบกับห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดงแล้ว นี่แตกต่างกันอย่างมาก  ที่ห้องสิบแปดมนุษย์ทองแดง เขาทำอะไรไม่ได้  ได้แต่ดิ้นรนเอาตัวรอด  แต่เมื่อเผชิญกับจิ่งหาว เขาไม่กลัว  ต่อให้จิ่งหาวระเบิดพลังใส่ก็ตาม  ถังเทียนก็ไม่ล้ม

สิบวันต่อเนื่องกับการฝึกฝนหนักและทรมาน  ถังเทียนเริ่มคุ้นกับการโต้ตอบบ้างแล้ว  แม้ว่ายังห่างจากความชำนาญก็ตาม แต่ก็ทำให้จิ่งหาวไม่กล้าประมาทเขา

การฝึกซ้อมรอบสุดท้ายยาวกว่ารอบก่อนๆ ถังเทียนทนอยู่ได้ตลอดยี่สิบนาทีก่อนที่เขาจะทรุด

ปราณของจิ่งหาวปั่นป่วนเล็กน้อยจนเขาตกใจ  ก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะรู้สึกได้เลือนลางเช่นกัน  แต่ตอนนี้ระดับความเหนื่อยล้าของเขาสูงกว่าเมื่อครั้งก่อน

เจ้าเด็กนี่...  ดูเหมือนทำให้เขาลำบากขึ้น...

ถังเทียนยังคงกัดฟันและดูเหมือนยังมีพลังอยู่

เมื่อสังเกตว่าถังเทียนกำลังมองมาที่เขา  จิ่งหาวหลุดปากออกมาระงับความตั้งใจต่อสู้ของถังเทียนไว้ "นั่งโคจรปราณเถอะ"

จากนั้น เขามองดูถังเทียนเริ่มนั่งเดินปราณอย่างไม่เต็มใจนัก  แต่ที่จิ่งหาวจะถอนหายใจโล่งออก ในเรื่องความยึดมั่นของถังเทียน เขายังคงกลัว  เจ้าเด็กนี่ใช้ชีวิตผิดธรรมดา ดูเหมือนจะไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเสียเลย

ทั้งสองคนเริ่มนั่งโคจรลมปราณฟื้นฟูพลัง  หลังจากชั่วโมงต่อมา  ถังเทียนฟื้นฟูพลังเสร็จก็กระโดดขึ้นมาก่อน

ถังเทียนเตรียมขอซ้อมมืออีกรอบหนึ่ง  แต่จู่ๆ ก็มีเสียงคนมาจากข้างนอก  เขาอุทานอย่างประหลาดใจ "มีคนมา!"

ขณะเดียวกัน จิ่งหาวลืมตาลุกขึ้นยืน  สีหน้าเขาเปลี่ยนไป รังสีฆ่าฟันปรากฏอยู่บนใบหน้าเขา เขาพูดเบาๆ ว่า "เตรียมสู้"

"สู้เหรอ?"  ตาของถังเทียนเบิกกว้างทันที

"นี่ไม่ใช่คนของเรา  คนในค่ายของเรา  ข้าเกรงว่า..." จิ่งหาวยังพูดไม่จบ รังสีฆ่าฟันบนใบหน้าเขารุนแรงกว่าเดิม เขาเหินออกไปจากรอยแยกพลังเงียบๆ

ถังเทียนประหลาดใจ  แต่เมื่อเขาเข้าใจ  ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด และเขาติดตามจิ่งหาวไปติดๆ โดยไม่ลังเล

คนที่อยู่ในค่าย....

เสียงของกลุ่มคนดังมาจากด้านนอกรอยแยก

"ข้าคิดว่าเจ้าพวกที่มาจากสมาพันธ์ชาวยุทธจะได้รับส่งเสริมให้มีฝีมืออะไรอยู่บ้าง?  แต่มาตรฐานพวกมัน อ่อนด้อยเหลือเกิน"

"มีแต่เจ้าโล้น ค่อยดูได้ว่ากระดูกแข็งอยู่บ้าง"

"ไม่ว่ากระดูกแข็งเพียงไหน เจอพี่เฉียงก็หักหมดทั้งนั้น"

"ฮ่าฮ่า!"

…..

รังสีฆ่าฟันปรากฏอยู่ในดวงตาจิ่งหาวที่อยู่ในรอยแยกพลัง

คำพูดเหล่านี้ยังก้องอยู่ในหูของถังเทียนเช่นกัน

เด็กหนุ่มที่ค่ายไม่ได้มีสัมพันธ์อะไรกับเขา  ถังเทียนไม่รู้แม้แต่ชื่อพวกเขา  มีเพียงคนเดียวที่เขาคุ้นเคย และเป็นคนที่เขาต่อยตีด้วย เจ้าโล้นเปียวเกอ  ถึงอย่างนั้นเจ้าโล้นเปียวเกอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขามากมายนัก  มีแต่ภาพที่สร้างความประทับใจให้เขาอยู่เพียงคราวเดียวก็คือเหตุการณ์ผจญวานรไม้เขียว  แม้ว่าเจ้าโล้นจะกลัวมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังมาช่วยหวังจะเก็บศพของเขา

นี่เองทำให้ถังเทียนตระหนักได้และรู้สึกว่าความจริงเปียวเกอไม่ใช่คนเลว

แต่...

"....อาจเป็นเรื่องลำบากที่ต้องมาที่นี่ แต่เจ้าจะสามารถได้รับการปฏิบัติเหมือนกับเป็นนักสู้ระดับเหล็กได้  สมาชิกครอบครัวของเจ้าจะได้รับการดูแลด้วยเช่นกัน แต่ว่าพรสวรรค์แย่ๆ อย่างข้าที่ไม่มีอนาคตแล้ว  ได้แค่นั้นครอบครัวข้าก็ได้รับประโยชน์มากพอแล้ว"

ใบหน้าที่สงบและพอใจของเจ้าโล้นปรากฏอยู่ในใจถังเทียน

ถังเทียนกำหมัดแน่นทันที