Panlong ตอนที่ 6 - 29 ฆ่าอีกหลายคน

 

ตอนที่ 6 - 29  ฆ่าอีกหลายคน

ราชสีห์หิมะน้ำแข็งที่เคลย์ฝึกฝนจนเชื่องมีพนักงานคอยดูแลเพียงสิบคน  หลังจากเฝ้าดูแลมันมานาน พวกพนักงานดูแลก็สามารถคาดเดาได้ว่าราชสีห์หิมะน้ำแข็งกำลังสื่อความหมายเช่นใดในยามที่มันคำราม

 “ราชสีห์หิมะอยู่ไหน?” ทหารวังชุดขาวขึ้นเสียงสูง

 “ใต้เท้า, ตอนนี้ราชสีห์หิมะหลับอยู่ขอรับ”  พนักงานอภิบาลราชสีห์หิมะคนหนึ่งพูดด้วยความเคารพ

 “อืม..” ทหารวังพยักหน้าอย่างถือดี

 “โฮกกก!  โฮกกกก!” มีเสียงคำรามอย่างดุร้ายดังขึ้น เสียงคำรามนั้นแฝงไปด้วยอารมณ์ดุร้ายและกังวล

เมื่อได้ยินเสียงนี้ สีหน้าของพนักงานอภิบาลราชสีห์หิมะน้ำแข็งเปลี่ยนไปทันที  ทหารวังชุดขาวยิ่งกังวลมากขึ้น  เขาถาม “เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับราชสีห์หิมะน้ำแข็ง?”

ราชสีห์หิมะน้ำแข็งยังคงคำรามอย่างดุร้ายและพุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างรวดเร็ว

 “ฝ่าบาท, ฝ่าบาทตกอยู่ในอันตราย!” พนักงานอภิบาลราชสีห์หิมะแตกตื่น  “เร็วเข้า! เมื่อสิบปีที่แล้ว เหตุเช่นนี้เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งเช่นกัน  ฝ่าบาทต้องตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่!  เร็วเข้า, เร็ว รีบไปคุ้มครองฝ่าบาท!  ใต้เท้า, ตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ที่ไหน?”

สีหน้าของทหารวังชุดขาวเปลี่ยนไปเช่นกัน “ฝ่าบาท, ฝ่าบาทเพิ่งเสด็จออกจากวัง  พระองค์ไปยังคฤหาสน์ของใต้เท้าลินลี่ย์”

 “เร็วเข้า, เร็วๆ, ไปคุ้มครองฝ่าบาท!”  พนักงานอภิบาลตะโกน

ขณะเดียวกัน พนักงานดูแลก็กระโดดขึ้นหลังราชสีห์หิมะโดยตรง   หลังจากที่เขาใช้เวลาทุกวันให้อาหารราชสีห์หิมะ  ราชสีห์ตัวนี้แสดงความเป็นปฏิปักษ์กับเขาน้อยมากและมันยอมให้เขาได้ขึ้นหลังของมัน  เพียงชั่วเวลานี้ เงาร่างห้าสายก็พุ่งติดตามไปด้วยเช่นกัน  ทั้งห้าคนนี้เป็นสุดยอดฝีมือประจำอยู่ในวังหลวง

 “ราชสีห์หิมะ, ฝ่าบาทตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม?”  บุรุษผมทองวัยกลางคนตะโกนมายังราชสีห์หิมะน้ำแข็ง

ราชสีห์หิมยังคงคำรามต่อเนื่องขณะที่มันผงกหัวไปพร้อมกัน

 “เร็วเข้า, ไปที่คฤหาสน์ของใต้เท้าลินลี่ย์  ฝ่าบาทอยู่ที่นั่น”  ยอดฝีมือผมสีหยกพูดขึ้นโดยเร็ว

 “น้องสี่, เจ้าไปตามใต้เท้าไกเซอร์มาด้วย”  บุรุษผมทองวัยกลางคนตะโกนบอก

ใต้เท้าไกเซอร์เป็นผู้นำของยอดฝีมือเหล่านี้และเป็นหนึ่งในนักสู้ที่ทรงพลังแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรเฟนไล  มีนักสู้ระดับเก้าเพียงสองคนที่ปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีต่ออาณาจักรเฟนไล ก็คือราชาเคลย์และอีกคนหนึ่งก็คือลอร์ดไกเซอร์ผู้นี้

เพราะสถานะของลอร์ดไกเซอร์สูงส่ง   จึงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องอยู่ในวังเป็นเวลานาน

 “ได้สิ, พี่รอง!  ท่านไปคุ้มกันฝ่าบาท  ข้าจะไปตามใต้เท้าไกเซอร์”  บุรุษผมสีหยกวิ่งออกไปทันที

 “ราชสีห์หิมะ, ไปกันได้แล้ว”

ทั้งสี่คนรีบเร่งไปพร้อมกับราชสีห์หิมะทันทีและมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของลินลี่ย์

ภายในคฤหาสน์ลินลี่ย์ ในตอนนี้ ในสถานที่พักฟื้นของลินลี่ย์นอกจากศพสองซากแล้ว ก็มีเพียงลินลี่ย์กับเคลย์เท่านั้น

 “ไม่...ท่านรู้ได้ยังไงว่าท่านแม่ข้าตายแล้ว? ท่านเป็นคนบอกว่าได้มอบท่านแม่ข้าให้กับคนอื่น ที่แม้แต่ท่านยังไม่กล้าล่วงเกินไม่ใช่หรือ?  ข้าไม่เชื่อว่าคนอย่างนั้นจะลักพาตัวท่านแม่ของข้าไปเพียงเพื่อวัตถุประสงค์ฆ่านาง” ลินลี่ย์ปฏิเสธที่จะยอมเชื่อ

บิดาของเขาตายไปแล้ว  ลินลี่ย์ไม่ต้องการให้มารดาของเขาตายด้วยเช่นกัน

ลึกลงไปในใจลินลี่ย์ เขาต้องการให้ครอบครัวของเขายังมีชีวิตอยู่!

 “ฮ่าฮ่าฮ่า...” เคลย์หัวเราะขณะที่มองดูลินลี่ย์ด้วยสายตาสมเพช “ลินลี่ย์! ข้าสามารถบอกเจ้าให้ชัดๆ ตอนนี้เลยก็ได้ว่า ท่านผู้นั้นไม่ได้สั่งบังคับข้าให้ลักพาตัวแม่เจ้าไปให้เขา เป็นแต่ข้าเริ่มทำของข้าเอง ข้าลักพาตัวแม่ของเจ้าไปให้เขา เพราะข้ารู้... เขาต้องการสตรีอย่างนางจริงๆ”

 “และข้ายังรู้ดีอีกว่าในอดีต ท่านผู้นี้ก็ยังต้องการสตรีอย่างแม่ของเจ้าอีกสองสามคน  และทั้งหมดนั้นไม่มีการยกเว้น  ตายกันหมดแล้ว” นัยน์ตาเคลย์มีแววยิ้มปนบ้าคลั่ง

ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาด ร่างกายซวนเซ

 “ไม่มียกเว้นเชียวหรือ?”  ลินลี่ย์จ้องมองเคลย์

เคลย์จ้องมองลินลี่ย์ด้วยสายตาสมเพช “ลินลี่ย์! เจ้าควรจะมีอนาคตที่สดใสมากยิ่งขึ้น   แต่เจ้ากลับเลือกเส้นทางสายนี้ นับตั้งแต่เจ้าเลือกเส้นทางสายนี้แล้ว อนาคตของเจ้าก็ถูกตัดสินไปด้วยเช่นกัน”

 “ฮ่าฮ่า....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” ลินลี่ย์เริ่มหัวเราะลั่นทันที กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกไปทั้งหน้า

ลินลี่ย์จ้องมองเคลย์ด้วยดวงตาเหมือนคนตายแล้ว “เคลย์ เป็นเพราะท่าน ท่านเป็นคนทำร้ายท่านแม่ข้า และสุดท้ายยังเป็นเหตุให้ท่านพ่อของข้าต้องตาย  ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ข้าอาจจะมีชีวิตที่มีความสุขอยู่กับพ่อแม่ในตอนนี้แล้ว  เป็นเพราะเจ้า  เป็นความผิดของเจ้าคนเดียว เจ้าเป็นคนทำลายมันทั้งหมด”

ลินลี่ย์ยื่นมือหยิบเหล็กสกัดตรงข้างตัวเขา

 “เจ้าตั้งใจจะทำอะไร?”  เคลย์จ้องดูลินลี่ย์ด้วยนัยน์ตาเหมือนเสือร้าย

 “ข้าจะทำอะไรน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์จ้องมองสิ่วตรงในมือของเขา  “ในอดีต ข้าเคยแกะสลักจากหิน  แต่วันนี้ .. ข้าจะลองแกะสลักจากเลือดเนื้อดูบ้าง” นัยน์ตาของลินลี่ย์เริ่มกลับเป็นสีทองหม่น เหมือนกับนัยน์ตาของมังกรเกราะหนาม เยือกเย็นและไร้หัวใจ!

เดลิน โคเวิร์ทที่ยังอยู่ในแหวนมังกรขนด ยังคงเงียบอยู่ต่อไป

ยิ่งได้เห็นลินลี่ย์เติบโตขึ้น เดลิน โคเวิร์ทยิ่งเข้าใจลินลี่ย์ได้เป็นอย่างดี

ลินลี่ย์ให้ความสำคัญกับครอบครัวและพี่น้องเขาอย่างลึกซึ้ง  เพื่อประโยชน์ของครอบครัวและพี่น้องของเขา ลินลี่ย์ไม่กลัวตาย  ตอนนี้บุรุษผู้ต้องรับผิดชอบความตายของมารดาและบิดาของเขาอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ลินลี่ย์จะยังสงบจิตใจอยู่ได้ในเวลาอย่างนี้

 “สลักเลือดเนื้อน่ะหรือ?” เคลย์สะดุ้ง  ลินลี่ย์จ้องมองเคลย์อย่างดุร้ายและสำรวจทั่วตัวเคลย์อย่างระมัดระวัง “ไม่ต้องกังวล  ท่านมีร่างกายแข็งแรงทรงพลังขนาดนั้น ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถสลักท่านได้เป็นพันครั้ง ค่อยปล่อยให้ท่านตายในรูปลักษณ์ของสตรี” เสียงของลินลี่ย์เย็นชา คลื่นรังสีอำมหิตหลั่งไหลออกมาจากตัวเขา

 “เจ้า!” หน้าของเคลย์เปลี่ยนเป็นเย็นชาเช่นกัน   เขาคำรามอย่างดุร้าย  “ลินลี่ย์!  ข้าก็จะฆ่าเจ้าให้ได้ เจ้าจะได้ไปพบพ่อแม่เจ้าในปรภพ”

 “ไปพบน่ะหรือ?”

เมื่อคิดถึงบิดามารดาของเขา รังสีฆ่าฟันของลินลี่ย์ยิ่งเพิ่มขึ้นทันที

 “งั้นชิมรสชาติจากวิชาสิ่วสกัดตรงของข้าก่อน”  หน้าของลินลี่ย์เหมือนคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งบางๆ  ด้วยการสะบัดข้อมือ เขาส่งสิ่วตรงเข้าที่เอวของเคลย์โดยตรง  แต่เมื่อสิ่วสกัดตรงเข้าใกล้เคลย์ระยะประมาณสิบเซ็นติเมตร  ก็ถูกขัดขวางด้วยพลังประหลาดชนิดหนึ่ง

วงเวทโปร่งแสงปรากฏขึ้นในกลางอากาศทันที ได้ขัดขวางสิ่วสกัดตรงไว้ได้อย่างง่ายดาย  “อะไรกันนี่?”  ลินลี่ย์ตกตะลึงเช่นกัน

 “ข้าบอกเจ้าแล้ว,  ข้าจะต้องฆ่าเจ้าแน่ๆ” เคลย์ลุกขึ้นยืน จ้องมองลินลี่ย์ด้วยสายตาหยิ่งลำพอง  ร่างกายที่ทรงพลังของเขา ทำให้เขาดูเหมือนราชสีห์พิโรธ

 “เป็นไปไม่ได้”

ร่างของลินลี่ย์ปลดปล่อยปราณเลือดมังกร และสะบัดสิ่วตรงในมือของเขาใส่ร่างของเคลย์อย่างดุร้าย

 “ควั่บ! ควั่บ!” เขาสะบัดสิ่วรวดเดียวเจ็ดครั้ง ในตำแหน่งต่างๆ ของร่างกายเคลย์  แต่ไม่ว่าจะสะบัดสิ่วลงไปตรงที่ใดก็ตามก็จะถูกป้องกันด้วยพลังโปร่งใสที่เปล่งออกมาในระยะสิบเซ็นติเมตรรอบๆ ตัวเคลย์

 “เจ้าไม่มีความสามารถพอจะฆ่าข้าได้” เคลย์พูดอย่างลำพอง

 “กรรรรร”  บนไหล่ของลินลี่ย์  บีบีอ้าปากกว้างทันทีและพุ่งไปกัดเคลย์อย่างดุร้าย เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมโตของบีบี ดูเหมือนเคลย์จะไม่กลัวแม้แต่น้อย  อาจเป็นเพราะเขามั่นใจพลังป้องกันนี้มาก จนเขาไม่ได้พยายามแม้แต่จะหลบหนี

เมื่อเขี้ยวบีบีขย้ำลงใส่พลังป้องกันที่โปร่งแสงนั้น  ม่านพลังโปร่งแสงก็เปล่งแสงสีรุ้งเจ็ดสีอยู่ชั่วครู่ จากนั้นสีก็หายไป

 “หืมม?”

สีหน้าของเคลย์เปลี่ยนไป  “เป็นการโจมตีที่ทรงพลังนัก”  เคลย์ไม่กล้าปล่อยให้บีบีกัดเขาอีก เขารีบพุ่งออกไปข้างนอกทันที

 “เจ้านาย!  โจมตีเขา  โจมตีเขาเลย!  ม่านพลังป้องกันบนร่างของเขาไม่ใด้เกิดจากพลังธรรมชาติของเขา  นั่นต้องเป็นพลังเวทจากม้วนเวทหรือของทำนองนั้นแน่นอน  มีขีดจำกัดเรื่องจำนวนครั้งที่มันสามารถทนได้!  การโจมตีของเจ้านายจะลดทอนพลังของมันออกไป  และทันทีที่พลังหายไป  เขาจะต้องตายแน่นอน!”  บีบีลนลานกระตุ้นเตือนลินลี่ย์

ลินลี่ย์เข้าใจความเป็นจริงนี้ได้ทันที

 “เจ้าต้องการหนี?”

ผิวของลินลี่ย์เริ่มปกคลุมด้วยเกล็ดดำทันที และหนามแหลมเริ่มงอกออกมาจากศอกและเขา  หางเหล็กยาวเหมือนแส้งอกออกมาจากด้านหลัง และบนหลังของลินลี่ย์มีหนามแหลมงอกออกมาจากแนวกระดูกสันหลัง

ร่างมังกร  เป็นร่างมังกรอย่างสมบูรณ์

แม้ในสภาพธรรมดาของเขา  ลินลี่ย์ก็เป็นนักรบระดับเจ็ดอยู่แล้ว  หลังจากอยู่ในร่างมังกรเขาก็อยู่ในสภาพนักรบระดับเก้าขั้นต้น

 “ควั่บ” ลินลี่ย์พุ่งออกไปจากพื้น และพื้นที่เขายืนอยู่เมื่อครู่เป็นรอยแตกร้าว  ลินลี่ย์กลายเป็นร่างเลือนลางพุ่งเข้าหาเคลย์  ตอนนี้เคลย์ทำได้แต่เพียงอาศัยกำลังกล้ามเนื้อที่มีพลังน้อยนิดเตลิดหนีเท่านั้น ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เร็ว

แขนขวาของลินลี่ย์ทรงพลังและมีเกล็ดปกคลุมตวัดกรงเล็บใส่เคลย์อย่างเกรี้ยวกราด

 “ผัวะ!”  พลังรุนแรงน่ากลัวหวดกระแทกใส่ม่านพลังป้องกันของเคลย์  แม้ว่าม่านพลังนี้จะป้องกันเคลย์ไว้ได้  แต่ก็ยังได้รับผลกระทบจากแรงเฉื่อยที่แฝงมาด้วย  ดูคล้ายกับว่าเคลย์อยู่ภายในรถโดยสารที่มีความแข็งแรงเหลือเชื่อ  เมื่อมีสิ่งอื่นกระแทกโจมตีใส่รถโดยสาร  แม้ว่าเคลย์จะไม่ได้รับอันตราย  แต่รถโดยสารก็ต้องปลิวกระเด็นไปในทิศทางหนึ่งแน่นอน  จึงเป็นธรรมดาที่เคลย์ก็ถูกหวดกระเด็นไปด้วยเช่นกัน

นี่คือสถานการณ์ที่มีลักษณะเดียวกัน

ร่างของเคลย์กระเด็นมาข้างหน้าจากนั้นกระแทกเข้ากับแผงไม้  แผงไม้แตกกระจายจากพลังชนกระแทกนี้  แต่เคลย์ไม่เป็นอันตรายแม้แต่น้อย  เขากลิ้งอยู่แทบเท้าลินลี่ย์

 “นักรบเลือดมังกร  ความจริง เจ้าแปลงเป็นนักรบเลือดมังกรได้จริงๆ”  เมื่อเห็นลินลี่ย์อยู่ในร่างมังกรทั้งตัว  เคลย์ถึงกับตะลึง

ก่อนนี้ พลังของลินลี่ย์ยังไม่แข็งแกร่งน่ากลัวเท่าใดนัก  แต่หลังใช้ร่างมังกรแล้ว เขามีพลังของนักรบระดับเก้า  ชื่อเสียงของสุดยอดนักรบไม่ใช่เรื่องหลอกลวงเหลวไหล

 “ข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ดำเนินต่อไป  โล่ชะตานี้จะต้องพังทลาย”  สิ่งที่เคลย์พึ่งพาอาศัยมากที่สุดในขณะนี้ก็คือ โล่ชะตา  ในอดีต จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้มอบให้เคลย์ด้วยตนเอง  โล่ชะตานี้มาจากม้วนเวทป้องกันที่ดีที่สุดที่มีอยู่  และมีพลังมากพอทำให้เคลย์สามารถทนต่อพลังโจมตีของนักสู้ระดับเซียนได้!

เมื่อสามารถป้องกันการโจมตีเต็มกำลังจากนักสู้ระดับเซียนได้  สำหรับนักสู้ระดับเก้า อาจต้องโจมตีหลายสิบครั้งก่อนโล่พลังจะแตกสลายไป

 “เคลย์, ข้าไม่ขอเชื่อว่าพลังของเกราะเวทของเจ้าจะคงอยู่ได้ตลอดไป”  ลินลี่ย์ในร่างมังกรเดินเข้าหาเคลย์ทีละก้าวๆ

เมื่อเห็นลินลี่ย์มีหนามแหลมงอกออกมาจากหลังของเขา, ทั่วทั้งร่างปกคลุมไปด้วยเกล็ด และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หางที่ยาวเหมือนแส้  เคลย์รู้สึกว่าเขาได้เผชิญหน้ากับอสูรเวทร่างมนุษย์  ในอดีตที่ผ่านมา เขาไม่เคยกลัวเลยแม้แต่น้อย  แต่ในตอนนี้ เขาเหลือพลังไม่ถึงหนึ่งในสิบของพลังปกติ

“ควั่บ” เคลย์รีบพุ่งตรงไปที่หน้าต่างทันที

 “ผัวะ!”

หางมังกรของลินลี่ย์หวดใส่อย่างไม่ปราณี แม้จะเคลื่อนไหวทีหลัง  แต่ไปถึงก่อนและกระทบเข้าที่ร่างของเคลย์  ร่างของเคลย์ปลิวกระแทกที่มุมหน้าต่างทะลุตกม้วนกลิ้งในลานบ้าน  ลินลี่ย์กระโจนพุ่งตัวลงมาเช่นกัน  พื้นที่ใต้เท้าของเขาแตกจากแรงกระโดด

 “เจ้ายังต้องการจะหลบหนีอีกหรือ?”

กรงเล็บมังกรและขาของลินลี่ย์โจมตีใส่เคลย์อย่างดุเดือด ขณะเดียวกันบีบีทั้งกัดทั้งตะปบใส่เคลย์ พยายามสลายม่านพลังของเคลย์ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

เขาอาศัยประสบการณ์ต่อสู้ของเขาเป็นหลัก  ขณะที่กำลังตามธรรมชาติของเขาเท่ากับนักรบระดับเจ็ด กอปรกับพลังป้องกันของเวทโล่ชะตา  เคลย์จึงทำอย่างดีที่สุดเพื่อหลบหลีกการโจมตีของลินลี่ย์ และถ่วงเวลาเท่าที่เขาจะทำได้

 “ปกป้องฝ่าบาท!  คุ้มกันฝ่าบาท!”

 “โฮกกกก!”

เสียงของคนมากมายจากภายนอกตะโกนจนสามารถได้ยินได้  พร้อมๆ กับเสียงคำรามของอสูรเวท

 “ลินลี่ย์ วันนี้ถึงคราวตายของเจ้าแล้ว”  เคลย์ดีใจ  ถึงตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าโล่ชะตาของเขาใช้พลังไปเพียงครึ่งเดียว  ยังมีพลังเพียงพอจะป้องกันการโจมตีของลินลี่ย์ได้ต่อไป  สายตาของลินลี่ย์เย็นชาขึ้น

 “ถ้าเข้ามาหนึ่งคน  ข้าจะฆ่าหนึ่งคน  เข้ามาสองคน ข้าจะฆ่าทั้งคู่  เข้ามาเท่าใด ข้าจะฆ่าเท่านั้น!” รังสีฆ่าฟันของลินลี่ย์รุนแรงขึ้นทุกที

 “ผัวะ!”  หางมังกรของลินลี่ย์หวดใส่เคลย์อย่างโหดร้าย ส่งผลให้เขากระเด็นไปกระแทกกำแพงในลานบ้าน  ทำให้กำแพงบ้านเริ่มร้าวทันที  ขณะเดียวกันกรงเล็บที่แหลมคมเลือนลางสีดำตวัดใส่ร่างของเคลย์ ทำให้ร่างเคลย์กระแทกพื้นอีกครั้ง

 “ตูม!”

ประตูที่ลานซึ่งปิดสนิทแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ทันที เศษชิ้นส่วนประตูกระจายไปทุกที่  ราชสีห์สูงห้าเมตร หางยาวสามเมตรขนขาวบริสุทธิ์พุ่งเข้ามาข้างใน  มันอ้าปากพ่นหลาว ขนาดเท่าแหลนปกติออกมาเป็นร้อยเล่ม  กลุ่มยอดฝีมือที่ตามหลังมันมาก็บุกเข้ามาด้วยเช่นกัน!