ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 209 ฟลามิงโก โจมตี!

 

ตอนที่  209  ฟลามิงโก โจมตี!

บนพื้นที่สูง

กัวตงสังเกตว่ามีการต่อสู้ที่ยุ่งเหยิงห่างไกลออกไป  อารมณ์ของเขาตึงเครียดทันที คางแหลมของเขาเต็มไปด้วยตอหนวดที่ไม่ได้โกน ทำให้คนคิดถึงเขากวางพร้อมจะพุ่งชนด้วยความแข็งกร้าว

เสื้อคลุมดำถูกลมพัดพลิ้ว  ขณะที่มันทำให้รูปกาเพลิงสีแดงเข้มเหมือนกับมีชีวิต

ข้างตัวเขา มีบุรุษหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง  บุรุษหนุ่มสวมชุดคล้ายๆ กับกัวตง  เขาดูตัวซีดและดวงตาเรืองแสงเป็นประกาย และมีแขนที่ยาว

 “ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มาอย่างเป็นมิตร”  เสียงของกัวตงเย็นชาพอๆ กับกาเพลิงบนชุดของเขา  “ข้าไม่เคยคิดว่าความลับของยอดเขากระบี่จะถูกคนอื่นค้นพบด้วย”

ลมหายใจของเขาสะท้อนอยู่ในสายลม

ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย  “ท่านลุงบอกข้าว่าท่านรู้มานานแล้วไม่ใช่หรือ?”

 “ข้าพบโดยบังเอิญ”  กัวตงมองดูชายหนุ่มด้วยความเมตตา  เขาคือหลานชายของเขา และเขาก็คือสาเหตุให้เขายอมลดตัวอยู่ในหมู่บ้านกระบี่

เขาเป็นคนโสดผู้คอยดูแลหลานชายเหมือนกับเป็นลูกชายของเขา  หลายปีมานี้เขายอมทนเบื่อหน่ายรั้งอยู่ในหมู่บ้านกระบี่ก็เพราะเสี่ยวอวี่

แต่เสี่ยวอวี่ไม่ทำให้เขาผิดหวัง  ภายใต้การดูแลของกัวตง  เสี่ยวอวี่มีฝีมือก้าวหน้าจนใกล้เคียงเขา

ขณะที่เสี่ยวอวี่มีอายุเพียงสิบเก้าปี  เทียบกับนักสู้อมตะผู้มีพรสวรรค์เหล่านั้น เสี่ยวอวี่ไม่ด้อยไปกว่าแน่นอน

 “ข้ามาเยี่ยมเยือนยอดเขากระบี่หินนับครั้งไม่ถ้วน และข้าก็ยังไปเพื่อหากระบี่สมบัติด้วย” กัวตงจับตามองการต่อสู้ที่ดุเดือด  เขาถอนหายใจเบาๆ  “ตระกูลเซี่ยดูเหมือนจะไม่รู้ตำแหน่งกระบี่สมบัติ  ดังนั้นข้าสงสัยว่าคนกลุ่มนี้จะใช้วิธีอะไรเพื่อหามันให้พบ”

 “ท่านลุง, กระบี่สมบัติคืออะไรกันแน่?”  นัยน์ตาของกัวอวี่มีประกายสงสัย

 “ข้าไม่รู้เรื่องอื่นเลย”  กังตงยิ้มก่อนที่เขาจะกลับคืนสู่ความสงบ  “แต่มันมีค่าจนตระกูลเซี่ยต้องอยู่คุ้มครอง ดังนั้นต้องเป็นของทรงคุณค่าเหลือเชื่อแน่นอน”

 “โอว” กัวอวี่ผิดหวังเล็กน้อยแต่เขาคิดถึงอีกปัญหาหนึ่งในตอนนี้  “ท่านลุง! คนที่มาเป็นใครกัน?  เขาน่ากลัวมาก เพราะเขาสามารถบังคับอสูรหินกรวดได้! ถ้าเขาโจมตีหมู่บ้านเรา  เราคงไม่อาจหยุดเขาได้”

รังสีอำมหิตในตัวกัวตงเพิ่มขึ้น ขณะที่เคราของเขาพลิ้วไสว  เสียงของเขาเคร่งเครียดและเย็นชา “เขาเรียกว่าซอบอดกำสรวล”

 “ซอ...บอด..กำสรวล..” กัวอวี่ถลึงตา ท่าทางของเขาดูประหลาดใจมาก  “ตาเฒ่าซอบอดกำสรวลมาทำอะไรที่นี่?”

ซอบอดกำสรวล เป็นนักสู้สวรรค์วิถีอันดับที่ 9900

ไม่มีใครรู้จักชื่อของเขา ทุกคนเรียกเขาว่าเฒ่าบอดคนสีซอ  มีข้อมูลเกี่ยวกับเขาไม่มาก  เขาเข้ามาอยู่ในรายชื่อสวรรค์วิถีเร็วกว่ากัวตงมาก

ทุกคนรู้ว่าเขาตาบอดตั้งแต่อายุยังน้อย  แต่พรสวรรค์ในการฝึกฝนของเขาโดดเด่นมาก  และเจ้าอารมณ์มาก  จนวันหนึ่งบังเอิญเขาได้สะดุดกับการฟังเสียงซอหม่นหมองหดหู่  เขาถึงกับหลงใหลในเสียงของซอนั้นทันที

เสียงเพลงของเขาเศร้ามาก ทำให้ผู้คนไม่สามารถถอนตัวจากบทเพลงนั้นได้

โดยนิสัยแล้วเขาเป็นคนไร้เหตุผลและน่ากลัว และชอบฆ่าคนตามอำเภอใจ  เรื่องที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาก็คือ ราตรีเลือดแห่งความเศร้าโศก ปีนั้นบนถนนเข้าเมือง  ชาวท้องถิ่นจัดต่อสู้ประลองฝีมือกัน และมียอดฝีมือมาร่วมกันมาก

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด  เขาดึงซอของเขาออกมา

บทเพลงบรรเลงที่เศร้าโศกครอบคลุมไปทั่วเมือง และในคืนนั้นมีคนฆ่าตัวตาย 109 คน รวมทั้งคนอายุยี่สิบปีคนหนึ่งซึ่งแข็งแกร่งกว่านักสู้ระดับหกที่มาร่วมในเหตุการณ์นั้น

เขายากที่จะปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน และยิ่งยากจะต่อสู้ต่อหน้าผู้คน แต่การจัดอันดับของเขาไม่เคยหลุดไปจากรายชื่อของนักสู้สวรรค์วิถี  พลังของเขาได้รับการพิสูจน์อย่างชัดเจน

 “ข้าไม่รู้” กัวตงส่ายศีรษะ  “เขามีความตั้งใจแน่  แต่กลยุทธแบบนี้ มีแต่เพียงเขาที่ทำได้ ตั้งแต่นี้ไปเจ้าต้องระวัง  เสียงเพลงของนักสู้จะแฝงไม้ตายไว้มากมายซึ่งล้วนแต่คาดไม่ถึง”

 “อย่างนั้นเรา....” กัวอวี่ไม่มั่นใจ

 “อย่าห่วง” กัวตงยิ้ม  “มีคนไม่มากที่รู้จุดอ่อนของเขา  แต่บังเอิญ ลุงของเจ้าเป็นคนหนึ่งที่รู้เรื่องนี้”

 “เรื่องกัวหลินและคนอื่นๆ ล่ะ?”  กัวอวี่เห็นการต่อสู้ดิ้นรนที่ยากลำบากและบาดแผลที่เต็มร่างกัวหลินแล้ว  เขาอดถามไม่ได้

 “ทางหมู่บ้านจะดูแลครอบครัวของเขาเป็นอย่างดี”  กัวตงตอบ

ทันใดนั้น  ตาของเขาแข็งขึ้น

กัวอวี่สังเกตความเปลี่ยนแปลงในสายตาของกัวตงและมองดูตำแหน่งที่กัวตงมอง และอุทาน “นั่นใครกัน?”

รังสีแดงเพลิงและเงินเหมือนคมหอกแทงทะลวงผ่านอสูรหินกรวด

※※※

หลิงซิ่วตื่นเต้นเมื่อเขาง่วนอยู่พลังของนกฟลามิงโก  ในการต่อสู้ วิชาหอกโบราณจะใช้ในการสู้จริงๆ  ไม่ใช่เพื่อการฝึกซ้อมฝีมือ

วิชาหอกทะเลจุดของเขาย้อนหลังไปเป็นเวลานานยังคงรักษาเอกลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่ของวิชาหอกโบราณ

มีเคล็ดดีๆ อยู่หลายอย่างในหอกทะเลจุดและเคล็ดแต่ละอย่างต้องการใช้พาหนะขับขี่  ตั้งแต่ได้เรียนรู้มา หลิงซิ่วไม่เคยใช้เคล็ดเหล่านี้เลยสักครั้ง  เขาร่อนเร่เพียงให้ได้อาหารวันละสามมื้อและพักในโรงเตี๊ยมเล็กๆ  จะไปหาเงินซื้อพาหนะมาจากไหน?

อสูรจักรกลที่เขาขี่อยู่สร้างขึ้นมาด้วยรายละเอียดและมีบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตของเขา

มันไม่ได้มีขนาดใหญ่เกินไป แต่กลับออกแบบมาเหมือนชิ้นงานศิลปะแข็งแกร่งผิดธรรมดา  เมื่อมันเร่งความเร็ว ก็เหมือนมีเปลวเพลิงลุกเป็นสาย

ขณะที่ลมปะทะพัดผ่านใบหน้าและเสียงหวีดหวิวดังเข้ามาในหู ทำให้เขารู้สึกฮึกเหิมมากขึ้น!

อัศวินโบราณกระชับหอกและเร่งความเร็วเข้าหาศัตรูโดยมิกลัวเกรง

ขณะที่ผมสีเงินของเขาสะบัดพลิ้ว ดวงตาสีแดงเพลิงราวกับมีไฟลุกท่วม

ทันใดนั้น คำพูดของอาจารย์ของเขาลอยขึ้นมาในใจเขา  ในท่ามกลางสายลมเขาอดพึมพำไม่ได้

 “.....ข้าสาบานว่าจะปฏิบัติต่อคนอ่อนแอเป็นอย่างดี  ข้าสาบานว่าจะต่อสู้ด้วยความฮึกเหิม  ข้าสาบานว่าจะต่อต้านพวกทำผิด  ข้าจะต่อสู้เพื่อคนที่ไม่เป็นอันตรายและป้องกันตัวเองไม่ได้...”

 “...ข้าสาบานว่าจะยื่นมือให้ความช่วยเหลือคนที่ร้องขอ  ข้าสาบานว่าจะไม่ทำร้ายสตรี...”

 “...ข้าสาบานว่าข้าจะช่วยเหลือพี่น้องของข้า  ข้าสาบานว่าจะปฏิบัติต่อสหายของข้าอย่างซื่อสัตย์  ข้าสาบานว่าจะให้ความรักจนวาระสุดท้ายของชีวิตข้า...”

หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น  เขาได้กลิ่นเหมือนอาจารย์เขา  กลิ่นที่หลิงซิ่วคิดว่าเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของอาจารย์ของเขา  ในที่สุดเขาก็รู้ว่ากลิ่นนั้นคืออะไร

ความศรัทธา!

อาจารย์! เสี่ยวซิ่วไม่อาจเป็นเหมือนท่านได้  แต่เสี่ยวซิ่วจะเดินตามรอยเท้าท่าน และเคี่ยวกรำตนเองอย่างหนัก

เงาร่างที่อ่อนโยนและเป็นมิตรปรากฏขึ้นในใจหลิงซิ่ว  ดวงตาที่อ่อนและห่วงใยมองมาที่เขา

หลิงซิ่ว, สู้สู้

หลิงซิ่วหมอบตัวลง และเหมือนกับว่าฟลามิงโกจะรู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นของเขา มันเร่งความเร็วขึ้นจะเกิดริ้วสีแดงสว่างจ้า

ภาพข้างหน้าสั่นไหว ขณะที่หลิงซิ่วยังคงนิ่ง

ในชั่วสองสามวินาที หลิงซิ่วใกล้จะปะทะกับกำแพง

นกฟลามิงโกงอขาบางของมันและกรงเล็บของมันจิกลงไปในพื้นดิน

ปัง นกฟลามิงโกกระโจนขึ้นไปในอากาศ  สายตาของหลิงซิ่วกวาดมองไปทั่วสนามต่อสู้เบื้องล่างสายตาเขา ความฮึกเหิมที่อธิบายไม่ได้ซึ่งอยู่ในตัวเขาลุกโชนเหมือนเพลิง ขณะที่เขากระชับหอกเงินในมือแน่น

ทุกคนตะลึงเมื่อหลิงซิ่วปรากฏออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

ในอากาศ หลิงซิ่วมาถึง ผมเงินของเขาที่กระพือพัดเหมือนกับเปลวไฟตกลงประบ่า เมื่อแหงนมองบนท้องฟ้า เขาดูน่าเกรงขาม

ปัง!

ฟลามิงโกร่วงลงพื้น แม้ว่าร่างของมันจะดูบอบบาง  แต่มันลงพื้นด้วยลักษณะที่ดูประหลาดเหมือนเสียงกลองที่ดังสะท้านหัวใจทุกคน  ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจ

เศษดินร่วนกระจาย แต่หลิงซิ่วไม่ได้รับผลกระทบอะไร  เขายืดตัวขณะใช้หอกเงินชี้ ... “ฆ่า”

ทันใดนั้นนกฟลามิงโกกลายสภาพเป็นเหมือนเปลวเพลิงวิ่งตะลุยใส่ทันที

ข้อมือเขาสั่น เขายืมพลังนั้นและแทงหอกทะลุตัวอสูรหินกรวดได้อย่างง่ายดาย  นกฟลามิงโกไม่มีความปราณีเป็นเหมือนกับพายุหมุนไฟขณะที่มันตะลุยเข้าใส่อสูรหินกรวด

เมื่อหลิงซิ่วแทงใส่อสูรหินกรวดตัวที่สาม  ตัวที่โดนแทงตัวแรกจึงค่อยล้มลงกับพื้น

ด้วยพลังของนกฟลามิงโก หลิงซิ่วตระหนักได้ว่าทุกอย่างง่ายขึ้นมาก เขาเพียงแต่ต้องแทงหอกออกไปให้ต่อเนื่อง นั่นเป็นเรื่องที่เขาทำได้ง่ายๆ แล้ว  เขาสามารถแทงและทะลวงได้ต่อเนื่อง สำหรับนักสู้ส่วนใหญ่แล้ว นี่อาจเป็นงานที่ยาก  แต่สำหรับหลิงซิ่ว มันง่ายมาก”

เพราะความเร็วที่สูงและการโจมตีฉับพลัน ทำให้พลังหอกของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

อสูรหินกรวดล้มลงกับพื้นเหมือนกับรวงข้าวที่ถูกเก็บเกี่ยว

ความต้องการสู้ของหลิงซิ่วกลายเป็นความตั้งใจหลักในหัวใจของเขา ด้วยความคิดของเขา นกฟลามิงโกที่มีความเร็วสูงหมุนตัวและวิ่งขึ้นไปบนกำแพง

การผสมผสานระหว่างสีเงินกับสีแดงทำให้ผู้คนถึงกับอึ้ง  แต่เป็นความอันตรายที่ทำให้ผู้คนอึ้งได้เช่นกัน

แสงที่ฉายผ่านกำแพง เหมือนกับปากกาแสงที่ฉายผ่านกำแพงมีสีแดงและสีเงินสลับกัน

ความถี่ที่อสูรหินกรวดปรากฏขึ้นมาเพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาด  และหลิงซิ่วก็จดจำไว้ขณะที่พวกมันรวมตัวกันทั้งหมด  หอกยังทะลวงพวกมันครั้งละหนึ่งตัว

ไม่ต้องเคลื่อนไหวให้รวดเร็วแต่อย่างใด  ไม่ต้องเคลื่อนไหวด้วยท่ายากอะไร เขาก็แทงหอกได้แล้ว

รูปแบบที่แตกต่างกันสองชนิด คือหยาบ และเถื่อนเข้ากันได้เป็นอย่างดีลงตัว จึงมีความอันตรายมาก

ชาวหมู่บ้านตระกูลเซี่ยสามารถรู้สึกถึงสายลมสีแดงกวาดผ่านเขาไป และอสูรหินกรวดทั้งหมดที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาล้มลงกับพื้นทั้งหมด

หลังจากความเปลี่ยนแปลงไม่กี่รอบ  อสูรหินกรวดที่รายล้อมทั้งหมดก็ถูกกวาดล้างหมด

ขณะที่จ้าวอสูรหินกรวดยังสู้ติดพันกับเซี่ยชิง ก็ลงมือท้ายที่สุดจนได้   การแสดงฝีมือพลังต่อสู้ประหลาดๆ ของหลิงซิ่ว  นับว่าประหลาดมากเมื่อเทียบกับทั้งสองฝ่าย

ด้วยความช่วยเหลือของหลิงซิ่ว  สถานการณ์โดยรวมเริ่มมีเสถียรภาพมากขึ้น

หลิงซิ่วเลี้ยวกลับและบุกเข่นฆ่าอีกครั้งทำให้แรงกดดันทางด้านชาวบ้านลดลงไปมาก

และแล้วหลิงซิ่วมีความคิดที่ห้าวหาญ

เจ้าพวกบัดซบที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง  พวกเขาต้องอยู่เบื้องหลังอสูรหินกรวดนี้แน่นอน  ถ้าเขาเจาะทะลุแนวป้องกันของคู่ต่อสู้ได้ จากนั้นเขาจะสามารถบังคับให้คู่ต่อสู้ปรากฏตัวออกมาจากที่ซ่อน

ฆ่าคือความตั้งใจหลักของเขา  น่าดีใจมากเพราะทำให้ความตั้งใจสู้ที่อยู่ในตัวของหลิงซิ่วทะยานสูง  เขาสามารถรู้สึกได้แต่เพียงว่าตลอดทั้งร่างของเขาเหมือนกับมีเพลิงห่อหุ้มและเขาไม่มีความกลัว

เขาจับจ้องสายตาไปทางอสูรหินกรวด  ดวงตาสีเปลวเพลิงของเขามีความมุ่งมั่นต่อสู้สูงขึ้นทันที

เขาเขาใช้มือซ้ายลูบหัวฟลามิงโก้เบาๆ

เจ้าชื่อว่าฟลามิงโกใช่ไหม?  นั่นเป็นชื่อที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว  เรามาสู้ร่วมกันเถอะ

มาตะลุยทำลายแนวป้องกันของพวกมันเถอะ

ฟลามิงโกเอย, บุก!

หลิงซิ่วหมอบลงพร้อมกับหอกเงินด้านหลังเขา ริ้วเปลวเพลิงย้อยลงเหมือนลูกบอลเพลิงที่มีเปลวลุกท่วม

ฟลามิงโกย่อตัวลงเช่นกันขณะที่มันรวมพลังทั้งหมดลงที่ปลายเล็บที่จิกลงไปในดิน

แสงสีแดงสลับเงินพลันฉายแสงรัศมีเจิดจ้าอีกครั้ง!