ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 226 เสริมพลังโจมตี

 

ตอนที่  226  เสริมพลังโจมตี

สายตาของถังเทียนจับจ้องอยู่ที่ร่างแสงสีฟ้า  พลังสมาธิของเขาเข้มข้น สัญชาตญาณของเขาอยู่ในระดับสูงสุด และทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรอบๆ ตัวของเขาสะท้อนชัดอยู่ในใจเขา

ตอนนี้แหละ!

ถังเทียนถูกยั่วโมโห  ทุกๆเซลล์ในร่างของเขาตื่นตัว และรอบด้านดูเหมือนจะช้าลง

อากาศที่โฉบลงมาม้วนเป็นมวลอากาศช้าๆ เหมือนกับฝุ่นผงที่กำลังร่วง  ตามมาด้วยความผันผวนของอากาศที่เปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อยไม่จำกัดเวลา  แรงเสียดทานของขาที่แหวกอากาศทำให้เพิ่มความร้อนขึ้น  ทุกอย่างเป็นภาพช้าเหมือนกับว่าค่อยๆ วาดขึ้น

ถังเทียนเข้าใจบางอย่างได้คลุมเครือ

กล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกายของเขาปรับตัวโดยสัญชาตญาณขณะที่สั่น มือที่ถือโล่ตะลุยเลือดลดลงต่ำ ขณะที่เขาค่อยๆ โน้มตัวไปข้างหน้า

ขาโลหะน้ำเงินปรากฏเข้ามาในคลองสายตาเขาทันที

มันค่อยๆ เอียงลาดลงมาใส่โล่ตะลุยเลือด  เพียงแค่เอียงโล่ก็เผชิญกับขาโลหะน้ำเงินทันที

ปัง!

การระเบิดของพลังที่น่าทึ่งได้ปะทะใส่โล่ตะลุยเลือดและกระแสความอุ่นก่อตัวเป็นเส้นสายน้อยๆ นับไม่ถ้วนแผ่ลามเข้าไปในร่างของถังเทียนผ่านโล่ตะลุยเลือด  ร่างของถังเทียนชะงัก เหมือนกับว่ากระแสความอุ่นนับไม่ถ้วนฉีดเข้าใส่ร่างและกระดูกของเขาในชั่ววินาที

กระแสความอุ่นนั้นเข้มข้น และถังเทียนรู้สึกเหมือนกับว่าทั่วร่างของเขา เหมือนถูกไฟลวก  แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว  ขณะที่พลังชอนไชผ่านร่างของเขา และผ่านมาเข้าไปในพื้นดิน ถังเทียนเซไปสองสามก้าว

เมื่อเขาขยับขา  ถังเทียนก็ถอนออกมาจากสภาพซาบซึ้งทันที  กระแสความร้อนลวกฉับพลันทำให้รู้สึกเหมือนร่างกายเจ็บปวด  รู้สึกอึดอัดมาก  ถังเทียนสูดลมหายใจทันที เขาเก็บสีหน้าอาการ แต่ก็พยายามผ่านไปให้ได้

หลังจากถอยไปได้เจ็ดแปดก้าว ในที่สุดถังเทียนก็ตั้งหลักยืนหยัดได้  เขาสูดอากาศเข้าไป และตระหนักรู้ในความเปลี่ยนแปลงนั้น  เขามีเหงื่อโชกราวกับว่าเขาเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ

แฮก แฮก แฮก

ถังเทียนตาโตมองดูปิง  มือของเขาไม่สามารถยกได้แล้ว

ปิงอยู่ภายในพยัคฆ์ฟ้าจ้องมองถังเทียนอย่างว่างเปล่า  เขาไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง  ถังเทียนป้องกันเอาไว้ได้

เป็นไปไม่ได้

ปิงรู้สึกท้อแท้ขณะที่เขายืนซึมเซาอยู่กับที่ชั่วขณะ

พลังเตะนั้นไม่ธรรมดา แต่เรียกว่าเตะล้างเมือง  เหมือนอย่างนัยยะชื่อของมัน การเตะนี้เคยใช้ทำลายเมือง  ด้วยพลังขาของยอดฝีมือ มันสามารถใช้ทำลายเพื่อเปิดประตูเมืองได้ นี่เป็นวิชาต่อสู้ในมวยปล้ำระดับกลางของอาวุธจักรกล และมีชื่อเสียงมากเพราะความเร็วของมัน

ปิงต้องการจะแสดงให้ถังเทียนเห็นความแตกต่างเรื่องพลังระหว่างพวกเขา  เนื่องจากเขาพอใจมาก  ปิงต้องการสยบความภูมิใจของเขา แต่...

ตลอดอาชีพครูฝึกทหารของเขา  ไม่มีใครที่ไม่ได้ฝึกฝนพิเศษจะสามารถต้านรับลูกเตะล้างเมืองได้  เตะล้างเมืองของปิงทำได้สมบูรณ์แบบ  หากท่านต้องพูดถึงจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวก็คือ สถานะปราณแท้ของเขาที่ลดลงไป  แต่ในระดับพลังเดียวกัน ลูกเตะล้างเมืองของปิงเป็นวิชาระดับสูงแน่นอน

แต่....

ปิงจ้องดูถังเทียนอย่างว่างเปล่า  หลังจากนั้นชั่วครู่  อาการสะท้านใจค่อยๆ จางหายไป

เจ้าเด็กนี่เกิดมาเป็นนักสู้อย่างแท้จริง!

ปิงที่สงบลงได้ในตอนนี้ แค่นเสียง  “ข้าคิดว่าเจ้าถอยไปเพียงหนึ่งก้าวนะ หนุ่มน้อยชาวฟ้า!”

ถอยไปเพียงหนึ่งก้าว....

ปิงหน้าแดงด้วยความละอายกับคำพูดที่น่าอายของเขา  นักสู้ที่ไม่ใช่ระดับเดียวกันสามารถต้านรับท่าเตะล้างเมืองได้โดยไม่ถอย  แม้แต่ยอดฝีมือของทหารดาบโล่ก็ยังทำไม่ได้

โชคดีที่ยังมีอาวุธจักรกลที่ปิดบังหน้าของเขา

 “อีกครั้งหนึ่ง!” ถังเทียนตะโกนออกไป  เขาไม่ยอมแพ้ ความจริงเขาไม่พอใจตนเองที่ถอยไปมากกว่าหนึ่งก้าว

หนุ่มชาวฟ้าสามารถถอยได้เพียงหนึ่งก้าว!

ปิงรู้สึกเพิ่มความกดดันและปวดหัวยิ่งขึ้น  จะเป็นอย่างไรถ้าเจ้าหมอนี่ทำได้จริงๆ?

แต่นั่นเป็นไปไม่ได้ เรื่องผิดปกติอย่างนั้นจะเกิดขึ้นได้ยังไง?

ปิงปลอบใจตนเองให้หายอาย  แต่เขาตอบสนองทันที โอว.. ทำไมเราต้องมาปวดหัวกับเรื่องแบบนี้ด้วย มีแต่พวกไม่รู้จักผ่อนปรนเหล่านั้นที่รู้สึกกดดันและยึดมั่นผูกติดกับเรื่องเหล่านี้

ข้าเป็นคนที่ไม่รู้จักผ่อนปรนหรือ?

โอว ไม่ ข้าเป็นขุนพลวิญญาณที่ไม่รู้จักผ่อนปรนใช่ไหม?

แน่นอนว่าไม่

ปิงกลับคืนสู่ความมั่นใจและกล้าทันที เขาเริ่มพูดคุยโว “ลูกเตะระดับต่ำอย่างนั้น ทหารคนไหนก็ทำได้  ถ้าเจ้าไม่สามารถป้องกันท่าเตะนั้นได้นะ หนุ่มน้อย ถือได้ว่าเจ้ายังอ่อนหัด”

ขลุ่ยวิเศษที่ยืนอยู่ด้านข้างได้ยินสิ่งที่เขาพูดก็รู้สึกเลื่อมใสทันที สำหรับเขาแล้ว เขาไม่สามารถรับท่าเตะล้างเมืองทั้งสองครั้งนี้ได้  นั่นคือท่าเตะที่รวดเร็วดุจสายฟ้า รุนแรงราวกับแผ่นดินถล่มทลาย วิทยายุทธแบบนั้นทหารในกองทัพดาวกางเขนใต้สามารถใช้ออกได้ทุกคน

ทรงพลังเหลือเกิน

ถังเทียนถูกปิงหลอก  เขาฮึดสู้กลับหลังจากได้ยินเช่นนั้น  “เอาอีก!  ข้าเพิ่งจะอุ่นเครื่องไปเท่านั้น ฮื่ม, ตอนนี้หนุ่มชาวฟ้าจะเอาจริงแล้ว! ป้องกันลูกเตะของลุง นั่นงานกล้วยๆ สำหรับข้า”

ปิงสมใจทันที  โอกาสกดขี่เจ้าเสี่ยวถังเดี๋ยวนี้มีไม่ค่อยมากนัก!

 “จริงหรือเปล่า?” ปิงผู้เจ้าเล่ห์ได้ไม่มีขีดจำกัดเริ่มวางมาด “เจ้าสามารถป้องกันได้หรือ?  ข้าไม่เชื่อเจ้า,  ข้าสงสัยว่าถ้าเจ้าฝืนทนรับอีกนิด  เจ้าจะอยู่ในสภาพน่าอนาถจนต้องไปหลบมุมร้องไห้ แล้วข้าจะทนให้เจ้ารับกับเหตุการณ์แบบนั้นได้ยังไง”

ทันใดนั้นถังเทียนปลดปล่อยพลัง นัยน์ตาเขาเป็นสีแดง  เขากัดฟันกล่าว “มาเลย, ถ้าข้ากลัวลุง อย่างนั้นข้าจะไม่ขอใช้ชื่อถังเทียน”

 “งั้นข้าไม่เกรงใจล่ะ!”  ปิงกล่าวด้วยความรู้สึกภูมิใจเต็มที่

เจ้าเด็กนี่ถูกหลอกได้ง่ายจริง, ที่ยอมให้ข้าได้เล่นงานเขา ฮ่าฮ่าฮ่า! ปิงหัวเราะในใจอย่างบ้าคลั่ง

 “เข้ามา!”  ถังเทียนจ้องเขาด้วยความโกรธ

ปัง!

ถังเทียนกระเด็นอีกครั้ง

ครั้งนี้ปิงใช้กำลังมากกว่าเดิม  พลังเตะเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า

ผ่านไปยี่สิบวินาที ในที่สุดถังเทียนก็สงบได้ ขณะที่ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาอีก นัยน์ตาเขาแทบมีไฟพวยพุ่งขณะจ้องมองปิง  เขากัดฟันพูดเสียงรอดไรฟัน “เอาอีก!”

ปัง!

เขาปลิวออกไป!

ปัง ปัง ปัง......

แฮก แฮก แฮก

ปิงหอบหายใจ  เขาเหนื่อยจนแทบทนไม่ไหว  แม้ว่าพลังจากท่าเตะล้างเมืองจะประหลาดก็ตาม แต่ก็กินปราณแท้มหาศาลเช่นกัน  การเตะต่อเนื่องถึงสามสิบครั้งทำให้ปราณเที่ยงแท้ของเขาลดลงต่ำมาก

เมื่อเห็นถังเทียนตัวสั่นเหมือนตะแกรงร่อน เขาก็ยังพยายามลุกขึ้นมา  ปิงไม่ยิ้มอีกต่อไป

เจ้าเด็กตัวแสบนี่.....

สามารถฟันฝ่าอุปสรรคได้จริงๆ....

ขาของปิงสั่นเล็กน้อย  การขาดความแข็งแกร่งและความรู้สึกเจ็บปวดในขาของเขาทำให้ขาของเขาอ่อนปวกเปียกเหมือนกับฝ้าย

 “ขออีกครั้ง!”  เสียงตะโกนของเขาเหมือนกับร้องไห้ เนื่องจากที่เบื้องหลังของโล่ตะลุยเลือด ถังเทียนกำลังสั่นไปทั้งตัว สั่นมากยิ่งกว่าปิง  สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวเหยเก แต่ในดวงตายังไม่แสดงความท้อถอย  แต่เหมือนมีไฟลุกโชนต่อเนื่อง

ปิงกัดฟันขณะวิ่งเข้าหาถังเทียนและใช้ท่าเตะล้างเมืองอีกครั้งหนึ่ง

ปัง!

โล่ตะลุยเลือดป้องกันท่าเตะได้  แต่ร่างของถังเทียนยังคงยืนหยัดมั่นไม่ถอยเลยแม้แต่น้อย

ปิงตะลึง!

ถังเทียนก็ตะลึงพอกัน

แต่ในเวลาอันรวดเร็ว ถังเทียนก็ตะโกนด้วยความยินดี  “ข้าป้องกันได้แล้ว!  ข้าป้องกันได้แล้ว!”

แต่....

คลื่นระลอกแล้วระลอกเล่ากระจายเข้าไปในมือและเท้าของเขา พลังจากโล่ตะลุยเลือดโคจรเข้าไปในร่างของเขา ในช่วงเวลานี้เหมือนกับพลังตื่นขึ้น  ทุกนาทีที่พลังไหลเวียนจะเกิดเสียงดังปังทันที

เหมือนสายน้ำนับหมื่นสายไหลกลับเข้าสู่แหล่งของมันรวมเป็นทะเล!

กระแสความอุ่นน้อยๆ นับไม่ถ้วน ทำให้หัวถังเทียนร้อน  ทั่วร่างของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน โล่ตะลุยเลือดในมือของเขาพุ่งเข้าโจมตีใส่พยัคฆ์ฟ้าทั้งที่ไม่ได้คิดไว้เลย

โล่ในสายตาที่เขาเห็นขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว ปิงจำได้ทันที โล่ที่เขาเตะใส่อย่างบ้าระห่ำนั้นก็คือโล่ตะลุยเลือด

ไม่ดีแน่!

หัวใจเขาเต้นผางด้วยความตกใจ  แต่น่าเสียดาย เขาเหมือนธนูที่ยิงออกไปจนสุดล้าแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะหลบได้ขณะที่เห็นโล่ตะลุยเลือดพุ่งใกล้เข้ามาทุกที

แคล้ง!

เสียงโลหะกระทบกันจนทำให้คนทั่วไปรู้สึกเสียวฟันได้  โล่ตะลุยเลือดเป็นเหมือนแมลงวันตัวน้อย  ขณะที่พยัคฆ์ฟ้าเป็นเหมือนแมลงวันยักษ์  แต่ความจริงก็คือแมลงวันยักษ์กลับถูกแมลงวันน้อยกระแทกใส่ปลิวกระเด็นตามแรงระเบิดทันที

เหมือนกับปืนใหญ่ที่ถูกยิงออกไป  เขากลายเป็นรังสีแสงสีฟ้า

ตูม!

ตลอดทั้งร่างของพยัคฆ์ฟ้าปะทะกระแทกใส่ผนังเต็มที่ รอบตัวเขาเกิดรอยร้าวรูปใยแมงมุมโดยรอบ

ขลุ่ยวิเศษจ้องมองภาพที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าเขาอย่างว่างเปล่า  เขาได้แต่ตะลึงงันทำอะไรไม่ถูก  พลังถึกของถังเทียนเหนือจินตนาการของเขาจริงๆ  และทำให้เขารู้สึกหวั่นใจลึกๆ  ทุกครั้งที่เขาคิดว่าถังเทียนจะไม่สามารถทนได้  แต่เรื่องเช่นนั้นไม่เกิดขึ้น  เจ้าเด็กนี่มักตะเกียกตะกายกลับลุกขึ้นมาได้

เขาสั่นไปทั้งตัว  ยืนก็แทบจะไม่อยู่ แต่เขาไม่ยอมพ่ายแพ้

ทนทายาดอะไรปานนั้น!

แต่..

พลังโจมตีที่ถังเทียนเพิ่งใช้ออกไป... ขลุ่ยวิเศษมีความรู้สึกว่าเป็นพลังที่มาเหนือเมฆจริงๆ  นี่ นี่ นี่มัน....

พลังโจมตีที่น่ากลัวอะไรเช่นนั้น

เมื่อคิดว่าเขาคือขุนพลวิญญาณผู้คงแก่เรียน  ในเวลานี้เขารู้สึกว่าทุกอย่างที่เขาได้พบมาเป็นเพียงความรู้ผิวเผิน  โลกทัศน์ของเขาช่างคับแคบนัก  เขาไม่ได้ใช้สมองอย่างเพียงพอ

ขลุ่ยวิเศษยืนงงนิ่งอยู่กับที่ราวกับกลายเป็นหิน

ถังเทียนเองยังคงตะลึงจากผลของการปะทะ จนแทบลืมหายใจ  เขามองดูโล่ตะลุยเลือดในมือของเขาอย่างซึมเซากับผลสะท้อนที่คาดไม่ถึง

เมื่อครู่นี้ มัน มันระเบิดพลังออกมาได้จริงๆ!

 “มัน...เสริมพลังได้ยอดมาก!”  ถังเทียนพึมพำ  “ข้าจะเรียกว่านี่ท่าโจมตีเพิ่มพลัง”

ขลุ่ยวิเศษที่ตอนแรกตะลึงอยู่ เมื่อได้ยินชื่อท่าโจมตีเสริมพลัง  เขามองดูปิงอย่างเห็นใจ สหายผู้นี้คงไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าเป็นการเสริมพลัง...

นี่จะสร้างอับอายให้กับตัวเองหรือเปล่า?  ช่างเถอะ...

หนุ่มชาวฟ้าไม่อาจประเมินได้อย่างแท้จริง  ในอนาคตเขาคงไม่สามารถเรียนรู้จากท่านได้โดยตรง  แต่การเรียนรู้ของเขาจะทำให้ไม่กระทำซ้ำผิดพลาดเหมือนกับคนรุ่นก่อน

ขลุ่ยวิเศษยืนคิดเงียบๆ อยู่ที่เดิม

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!  ข้าทำได้สำเร็จ!”

ถังเทียนโห่ร้องตื่นเต้น  ขณะที่เขาหัวเราะกึกก้องไปทั้งค่ายทหารใหม่  ขลุ่ยวิเศษอดยิ้มไม่ได้

*****************************************************************

วันต่อมา

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า, น้องถัง”

อู่กวงหัวเราะลั่น มาแต่ไกลขณะที่ร่างห้าร่างปรากฏออกมาคล้ายกับลูกธนูที่ยิงออกมาอย่างเกรี้ยวกราดเข้ามาที่กลุ่มคนทันที

 “เป็นไปตามคาด มีแต่น้องถังที่ใจกว้างมากจริงๆ  เจ้าเด็กขี้เหนียวจิ่งหาวเกือบจะทำให้ข้าอดอยากตายเสียแล้ว”  อู่กวงสะพายดาบหักหันมองไปรอบๆ และพูดอย่างดุดัน “น้อยชาย, บอกข้ามา เราจะไปฆ่าใคร!”

รังสีฆ่าฟันของสี่คนเพิ่มขึ้น  พวกเขาวิ่งมาตลอดทั้งคืน แต่ทั้งห้าคนยังมีพลังเหลือเฟือ ไม่มีวี่แววเหนื่อยล้าปรากฏอยู่บนใบหน้าพวกเขาแม้แต่น้อย

เซี่ยชิงมองดูพวกเขาด้วยความตกใจกลัว  พลังในปัจจุบันของเขายังแข็งแกร่งไม่พอ และแม้จะเตรียมใจนานแล้ว แต่เมื่อได้เห็นนักสู้ระดับสวรรค์วิถีห้าคนปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา  ราศีที่แผ่ออกจากตัวพวกเขาก็ยังทำให้เขาใจสั่น

ความเยือกเย็น ความสงบและการเก็บอารมณ์ความรู้สึกของพวกเขา รังสีฆ่าฟัน แรงกดดันที่อันตรายและแข็งแกร่งครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดทันที

 “ก่อนอื่นเราจะจ่ายเงินมัดจำครึ่งหนึ่งก่อน  ที่เหลือจะจ่ายให้หลังจากงานสำเร็จแล้ว”  ถังเทียนไม่พูดอะไรต่อไป ล้วงการ์ดสกุลเงินดวงดาวออกมาห้าใบ  เมื่อถังเทียนยังเป็นเด็ก เขาได้ศึกษาเรียนรู้วิธีการของพวกนักเลงข้างถนน และเขารู้ว่าคนพวกนี้จะไม่แสดงท่าทีตื่นเต้นจนกว่าจะได้เห็นเงิน

เป็นไปตามคาด ทั้งสี่คนนัยน์ตาเป็นประกายทันที  สายตาที่พวกเขามองถังเทียนกลายเป็นมิตรทันที

อู่กวงตื่นเต้นยิ่งกว่า และรีบถูมือทันที “ยังเป็นน้องเราฉลาดที่สุด”

กำลังใจในการทำงานของพวกเขาเพิ่มขึ้นทันที

ถังเทียนโบกมือเหมือนตอนที่เป็นจอมเกเรประจำโรงเรียนในครั้งก่อน   เขานำคนออกไปอย่างกล้าหาญ  “เคลื่อนขบวน!”

*******************************************