เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 543 ล้อมฆ่าสุดกำลัง

ตอนที่  543  ล้อมฆ่าสุดกำลัง

เฮยหูโกรธจัดทันทีเมื่อเขาเห็นเย่ว์หยางโจมตีและสังหารทาสโลหิตทั้งสองของเขา

แม้ว่าทาสโลหิตทั้งสองจะอ่อนแอมาก  แต่พวกเขาก็มีความสำคัญมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาไม่สามารถถูกแทนที่ได้เพราะใช้เพิ่มพลังอักษรรูนทอง

เฮยหูสามารถเพิ่มพลังตนเองได้อย่างน้อยครึ่งหนึ่ง หลังจากได้รับการเพิ่มพลังพิเศษจากพวกเขา  การที่พวกเขาถูกสังหารรวดเดียวสร้างความปวดใจให้กับเขา  เฮยหูไม่สามารถดูแลให้ความสนใจพะยูนนรกสองตัว (สัตว์ประหลาดหัววัว) ที่ตายไปได้ เนื่องจากพวกมันเป็นราชองครักษ์ฝีมือดีที่ได้รับมาจากตระกูลขุนนางนรกทุกๆ สองสามร้อยปี  ไม่เพียงแต่ในตำหนักกลางเท่านั้น  ในโลกคัมภีร์ของเฮยหูก็มีพะยูนนรกเป็นสิบๆ ตัว ดังนั้นสูญเสียไปสองตัวเขายังไม่รู้สึกอะไร

ตรงกันข้าม ทาสโลหิตผู้อ่อนแอไม่ใช่สายพันธุ์ที่เกิดตามธรรมชาติและจำเป็นต้องใช้กำลังคนและทรัพยากรเป็นอันมากในการหล่อเลี้ยง

เป็นกระบวนการที่ช้ามาก

เฮยหูใช้เวลาพันปีและความยากลำบากมากมาย  ก่อนที่เขาจะฝึกฝนจนได้คนแคระปากปลาวาฬทำให้พวกมันชำนาญในการใช้อักษรรูนสวรรค์กลายเป็นทาสโลหิต  เขาคาดไม่ถึงเลยว่าพวกมันจะถูกศัตรูสังหารตายในดาบเดียว

เรื่องที่ทำให้เฮยหูคลั่งเป็นพิเศษก็คือคนแคระปากวาฬจะมีปรสิตชนิดพิเศษฝังตัวอยู่ในร่างพวกมัน  และปรสิตนี้จะช่วยฟื้นฟูร่างกายให้พวกมันตราบเท่าที่ร่างกายของมันไม่ถูกทำลาย  อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางจอมวายร้ายใช้เพลิงอมฤตในตำนานกลั่นเม็ดพลังของคนแคระทันทีหลังจากฆ่าพวกมันแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนี้  ทาสโลหิตเหล่านี้จึงถือว่าตายอย่างถาวร

พวกมันไม่มีทางฟื้นกลับมาได้อีก

 “แก..เจ้าวายร้าย!”  เฮยหูแค่นเสียงสบถใส่ชางเหยียน  ถ้าชางเหยียนไม่เข้าไปแทรกแซงสงครามโบราณในสังเวียนมรณะ  อย่างนั้นจะไม่มีปัญหาเกิดขึ้นตามมา  ไม่เพียงแต่สตรีที่ปล่อยรังสีทำลายล้างได้ หรือสตรีที่มีสนามพลังดารานภากาศ  แค่พวกนางทั้งคู่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กเสียแล้ว  ตอนนี้เมื่อเขาเห็นว่าเด็กมนุษย์ยังครอบครองเพลิงอมฤต  เขารู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ  เขามีเพลิงอมฤต เพลิงที่บริสุทธิ์ที่แม้แต่จ้าวตำหนักไฟก็ยังไม่มี ถ้าเพลิงอมฤตตกไปอยู่ในเงื้อมมือเขา ก็อาจไม่มีผู้ใดรอดพ้นจากความโกรธเกรี้ยวของเขาได้

 “แนวเขตรูนเทพ...”  เย่ว์หยางเรียนรู้จากอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว  เมื่อเฮยหูวิ่งเข้าหาเขา เขาก็ผสานเคล็ดวิชาของทาสโลหิตร่วมกับความเข้าใจเรื่องอักษรรูนลับและวาดอักษรรูนของหลักจารึกเทพสี่ด้าน

มั่นใจเพียงพอว่า รูปแบบเป็นไปตามที่เย่ว์หยางคาด

อักษรรูนที่คุ้มครองหลักจารึกเทพสี่ด้านเป็นวงเวทป้องกันที่แข็งแกร่งสุดยอด

มันดูบางอย่างเหลือเชื่อและดูเหมือนว่าจะไม่สามารถทนทานต่อพลังหมัดโจมตีของเฮยหูได้  มันดูเหมือนเสื้อบางที่ติดอยู่ในพายุหมุนรุนแรง เสี่ยงต่อการถูกฉีกกระชากขาดวิ่นได้  อย่างไรก็ตาม ขณะที่หมัดของเฮยหูกระแทกลงเต็มที่ มันยุบลงเล็กน้อย ก่อนจะสลายพลังหมัดที่น่ากลัวออกไป

พลังที่เฮยหูโจมตีใส่หายไปโดยสิ้นเชิง

ไม่เพียงแต่เฮยหูเท่านั้น แต่ผลกระทบก็มีต่อเย่ว์หยางอย่างคาดไม่ถึงเช่นกัน

 “สุดยอดจริงๆ!” เย่ว์หยางแอบดีใจเงียบๆ

วงเวทอักษรรูนที่เขาเพิ่งวาดขึ้นมาเป็นแค่เพียงสิ่งที่เขาเพิ่งจะเรียนรู้ได้เมื่อครู่และยังไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้ง  อำนาจพลังในการป้องกันจะเป็นเช่นไรหากว่าเขาเข้าใจความหมายของวงเวทอักษรรูนได้เต็มที่?  เย่ว์หยางไม่กล้านึกภาพ  แน่นอนว่า แนวเขตรูนเทพนี้ยังมีจุดอ่อนของมันอยู่  หลังจากวาดแล้ว ผู้ใช้จะไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือตอบโต้ได้  เขาได้แต่เพียงตั้งรับอย่างเดียว

โล่ที่ใช้ป้องกันได้อย่างเดียวยังไม่มีประโยชน์เต็มที่สำหรับเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางยังคงต้องการใช้ประโยชน์ด้านอื่นได้อีก

ยกตัวอย่างเช่น บนเกราะตุ๊กตาหุ่นรบที่สร้างขึ้นน่าจะเพิ่มวงเวทเทเลพอร์ตได้อีก  ถ้าแนวเขตรูนเทพนี้สามารถคงอยู่ได้นาน  หลายสิ่งหลายอย่างจะทำงานได้อย่างสมบูรณ์

 “หือ...”

เฮยหูผงะเล็กน้อย

เขาคิดว่าเขาจะสามารถฆ่าเย่ว์หยางได้ด้วยหมัดเดียว หรืออย่างน้อยก็ต้องทำร้ายเขาจนบาดเจ็บหนัก ใครจะคิดกันเล่าว่าเย่ว์หยางไม่เพียงป้องกันหมัดของเขาได้เท่านั้น  แต่ยังคงมีเวลาใช้เคล็ดวิชาที่จดจำจากทาสโลหิตเอามาใช้ได้  คนผู้นี้กล้าขโมยอักขระรูนลับจากทาสโลหิตของเขาซึ่งหน้าขณะรบ  ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ใบหน้าของเฮยหูแสดงออกว่าโกรธเต็มที่

มือข้างหนึ่งของเขาควงกระบี่ยักษ์เป็นจักรผันและขว้างออกไปจากมือเหมือนปล่อยสายฟ้าตัดอากาศพุ่งตรงหาเย่ว์หยาง

 “คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า” เสียงของจักรพรรดินีราตรีดังขึ้นผ่านท้องฟ้า

สนามพลังดารานภากาศเปลี่ยนแปลงและดวงดาวที่ลอยอยู่ในท้องฟ้าเริ่มหมุนวน  ดาราจักรกับเกลียวแขนมหึมาหกข้างถูกสร้างขึ้นมา  มันก่อตัวเหมือนกับทางช้างเผือก  ซึ่งมีสนามพลังแรงดึงดูดที่สามารถดึงดูดดาบหมุนที่เฮยหูขว้างออกไปให้พลาดเป้าได้

เฮยหูสนองตอบทันที

เขาโบกมือและดึงกระบี่ยักษ์ซึ่งมีความเชื่อมโยงกับเขากลับมา

อาวุธศักดิ์สิทธิ์นี้เกือบตกไปอยู่ในมือของจักรพรรดินีราตรีแล้ว...  พลังที่ไม่ธรรมดาของสนามพลังดารานภากาศของจักรพรรดินีราตรีทำให้ผู้อาวุโสนักสู้ปราณฟ้าสายวารีแห่งตำหนักกลางต้องระมัดระวังในการเคลื่อนไหว  แม้ว่าเขาจะได้เปรียบที่พลังฝีมือที่มากกว่า  แต่เขาไม่สามารถจัดการกับศัตรูที่เขามองไม่เห็น  ก่อนที่เขาจะหาวิธีคลี่คลายพลังพิเศษของสนามพลังได้  เฮยหูคิดว่าคงเป็นการดีที่สุดหากเขาสามารถประหยัดพลังงานต่อสู้กับสนามพลังช่วยให้เขาไม่ต้องกลายเป็นตัวตลก  สำหรับเย่ว์หยาง เฮยหูจะไม่ยอมปล่อยมนุษย์ที่น่ารังเกียจเช่นนั้นไปแน่  มือของเขาลูบคัมภีร์อัญเชิญและเรียกพะยูนนรกออกมาอีกแปดตัว

 “ฆ่ามัน, ไม่สิ, จับมันให้ได้ ข้าต้องการให้มันเป็นทาสโลหิตของข้า”  เฮยหูเปลี่ยนใจ เขารู้สึกว่าด้วยของขวัญในอักษรรูนของเย่ว์หยาง นั่นจะช่วยเขาให้เข้าถึงขอบเขตระดับสูงได้  ถ้าเขามีเย่ว์หยางเป็นทาสโลหิต

 “คุณชายสาม, เราอยู่ที่นี่แล้ว!”  หวงฉวนรู้สึกกังวลเมื่อเขาตระหนักว่าเขาไม่สามารถฆ่าเพชฌฆาตโบราณได้

เพชฌฆาตโบราณตายไม่กี่ตัวยังไม่ใช่เรื่องใหญ่

แม้ว่าพวกเขาจะไม่โจมตี  แต่พวกมันก็คงจะตายแน่  เพียงแต่ความตายของพวกมันเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น

นอกจากนี้ แม่ทัพเพชฌฆาตโบราณยากจะฆ่ามันได้  พวกมันจะไม่ตายในเร็วๆ นี้และหวงฉวน เฝินเทียนและคนอื่นๆ ตัดสินใจว่าพวกเขาควรปล่อยไว้ให้เย่ว์หยาง เย่ว์หยางสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า  เนื่องจากเขามีวงจักรล้างโลกและเพลิงอมฤต  ยิ่งกว่านั้นยังมีจ้าวอสูรเพชฌฆาตโบราณ  หวงฉวนและพวกที่เหลือคงไม่สามารถฆ่าอสูรตัวนี้โดยไม่มีการสู้ถึงสองสามชั่วโมงไม่ได้แน่ ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือของเย่ว์หยาง...

หวงฉวนและพวกที่เหลือวิ่งเข้ามาจุดที่เย่ว์หยางอยู่และขัดขวางเหล่าพะยูนนรกเอาไว้

แม้ว่าพะยูนนรกจะมีพลังฝีมือแข็งแกร่งมาก  แต่พวกมันยังไม่อาจเทียบได้กับเพชฌฆาตโบราณในเรื่องความแข็งแรงของร่างกาย ความแข็งแรงและพลังชีวิตแค่เพียงพอประมาณ  หวงฉวนและพวกมั่นใจว่าพวกเขาสามารถเอาชนะพะยูนนรกเหล่านี้ได้

 “กรร, กรร” พะยูนนรกทั้งแปดตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาด  แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ทำสัญญากับคัมภีร์อัญเชิญ   แต่พวกมันมีผลึกอัญเชิญ  พะยูนนรกทั้งแปดดึงผลึกสีม่วงน้ำเงินออกมาและบริกรรมเวท  แสงสีน้ำเงินพุ่งออกมาและปีศาจปลาสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกนับไม่ถ้วนถูกเรียกออกมา  แม้ว่าปีศาจปลาสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกน่าเกลียดเหล่านี้จะเป็นอสูรปราณก่อกำเนิดระดับหก  ซึ่งหวงฉวนและพวกที่เหลือไม่ได้สนใจจะฆ่า แต่พวกมันร่วมกันก็สามารถปลดปล่อยพลังพิเศษได้ก็คือแหจับปลา

 “อะไรกันนี่...”  มนุษย์เผ่ากระดูกเวิ่งจินและมนุษย์สมิงสามตาติดอยู่ในแหของปีศาจปลาสะเทิ้นน้ำบก  มีแต่หวงฉวนกับพลังตาแสงของเขาและมนุษย์แสงที่มีความสามารถกลายเป็นรังสีแสงสามารถหลบไปได้

ขณะที่เฝินเทียนมนุษย์เผ่าไฟและมนุษย์ปรอทหวิ่นซิง พวกเขารอดพ้นจากการถูกจับไปได้เนื่องจากพวกเขารั้งอยู่ด้านหลัง

ส่วนมนุษย์ไซบอร์คน่าอนาถที่สุด

เขาช้ามากจนปีศาจปลาสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกไม่ได้พุ่งเป้าไปที่เขา  แต่เขากลับถูกพะยูนนรกสองสามตัวรุมทำร้าย

เหตุที่เกิดเรื่องเช่นนี้เพราะเขาบาดเจ็บหนักในบรรดาทุกคนที่เหลืออยู่ก่อน ดังนั้นเขาจึงอ่อนแอที่สุด   ในทางปฏิบัติเขาจึงเสียเปรียบทุกคน

ชางเหยียนและจื้อจุนยังคงต่อสู้ติดพันกันอยู่  ชางเหยียนไม่ให้โอกาสจื้อจุนเคลื่อนไหวไปกำจัดคนอื่น  เพราะนอกจากเฮยหูและตัวเขาเองแล้ว  ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตต่อสู้กับจื้อจุนได้  เขาต้องตรึงศัตรูผู้กลัวคนนี้ไว้และค่อยๆ ทำให้นางหมดพลังให้ได้  เขาตระหนักว่าจุดอ่อนของนางก็คือนางมีขีดจำกัดของรางกาย  การที่ถูกจำกัดอยู่ในร่างกายสตรี  นางจึงไม่แข็งแกร่งพอและดูเหมือนนางจะมีฝีมือในการต่อสู้ระยะประชิดด้อยอยู่บ้าง  ถ้าไม่ใช่เพราะโล่ของนาง ร่างกายอ่อนแอของนางคงไม่สามารถทนต่อพลังโจมตีของเขาแล้ว

สตรีนางนี้จะต้องถูกฆ่า

ถ้านางพัฒนาเต็มที่  นางจะต้องเป็นศัตรูที่ทรงพลังเทียบเท่ากับจ้าวตำหนักทั้งสี่แน่นอน

นางจะต้องถูกฆ่าในซากสนามรบโบราณก่อนที่นางจะเอาชนะเหนือจุดอ่อนตามธรรมชาติของร่างกายนาง

ไม่, ไม่ใช่แค่นางเท่านั้น  แต่จักรพรรดินีราตรีผู้ล่องหน  พอๆ กับเย่ว์หยางผู้ครอบครองวงจักรล้างโลก, วงจักรนิรันดร์กาลและเพลิงอมฤต  จะต้องไม่มีชีวิตรอดออกไป  ถ้าไม่อย่างนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับจักรพรรดิอวี้เมื่อหกพันปีที่แล้วจะเกิดขึ้นอีก

 “เฮยหู, เจ้ากำลังรออะไร, รีบๆ ฆ่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์นั่นซะ”  ชางเหยียนตื่นตระหนกเมื่อพบว่าเฮยหูกำลังสู้กับจักรพรรดินีราตรี

 “หุบปากซะ, ชางเหยียน  ข้ารู้ว่าข้ากำลังทำอะไร...”  เฮยหูฉุนเฉียวจัด ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการฆ่าเย่ว์หยาง  ถ้าเพียงแต่เขาสามารถออกไปได้  โดยส่วนตัวเขาต้องการจับเด็กมนุษย์นั่นและทำให้เขากลายเป็นทาสโลหิต  อย่างไรก็ตามเฮยหูเพิ่งตระหนักถึงความน่ากลัวของจักรพรรดินีราตรีหลังจากติดอยู่ในสนามพลังดารานภากาศของนาง  นางสามารถฆ่าได้โดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้เลย  ถ้าเขาต้องรับมือกับศัตรูที่ทรงพลังอย่างนี้  อย่างเบาเขาคงต้องพบจุดจบที่น่าอนาถ

 “อย่าสงสัยอะไรในตอนนี้  อย่าเพิ่งพูด จงฟังข้า  และแค่ฆ่าทุกคนที่ไม่ใช่พวกเราเอง”  เย่ว์หยางพาจักรพรรดิใต้พิภพ, ผู้เฒ่าหนานกง, ราชันย์ปีศาจใต้และนางเซียนหงส์ฟ้าออกมาจากโลกคัมภีร์

เฮยหูไม่สนใจแม้แต่น้อยเมื่อเขาเห็นว่าพวกนั้นเป็นแค่มดแมลงที่เขาสามารถสังหารได้ภายในวินาทีเดียว

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นเด็กสาวยักษ์ที่มีร่างสูงเกินกว่าสองร้อยเมตร  เขากระโดดด้วยความตกใจ  “เทพธิดาสงครามแดนตะวันตกตายแล้วไม่ใช่หรือ?”

เด็กสาวยักษ์ไตตันโบราณสูญเสียความทรงจำหลังจากถูกราชาเฮยอวี้เล่นงานจนหมดสติ และตอนนี้นางเชื่อฟังเย่ว์หยาง

เมื่อเย่ว์หยางโบกมือ นางก็เดินตามทันที

 “ฟันเจ้าตัวประหลาดหลายตานั้นเลย”  เย่ว์หยางชี้ไปที่เฮยหูและเด็กสาวยักษ์ที่อยู่ในชุดเกราะพร้อมรบก็ยอมเชื่อฟังเย่ว์หยางเป็นอย่างดีพุ่งเข้าหาเฮยหู และเกือบเหยียบเขาไว้ในใต้เท้าของนาง  โชคดีที่เฮยหูมีปฏิกิริยาสนองตอบเร็วระดับนักสู้ปราณฟ้าระดับห้า

 “ไสหัวไป”  เฮยหูยกมือขวาและระเบิดพลังคลื่นกระแทกทำลายใส่เด็กสาวยักษ์

 “เจ็บนะ, มันเจ็บ...”  เด็กสาวยักษ์ทนคลื่นอัดกระแทกได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ และเกือบใช้หมัดต่อยถูกเฮยหูผู้มัวตกตะลึงได้

เฮยหูหลบการโจมตีได้  แต่พะยูนนรกที่อยู่ใกล้ๆ กลับไม่โชคดี

เด็กสาวยักษ์เผลอเหยียบมันโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่นางวิ่ง

เท้ายักษ์หนึ่งก้าว

กระดูกในร่างของมันแตกละเอียดทันทีและมันตายอย่างน่าอนาถ

ไม่มีจ้าวอสูรเพชฌฆาตโบราณมาขวางนาง  การปรากฏตัวของเด็กสาวยักษ์เป็นเหมือนข้อผิดพลาดของคอมพิวเตอร์ ร่างตระหง่านขนาดมหึมา  ความแข็งแรงมหาศาลผนวกกับเกราะไตตันที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้ทำให้นางกลายเป็นเทพธิดาสงครามผู้ทำลายล้างในสนามรบ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยความช่วยเหลือพิเศษจากสนามพลังดารานภากาศและแท่นบูชาสงคราม พลังของเด็กสาวยักษ์จึงเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า

เฮยหูถึงกับเหงื่อแตก แต่ก็ยังมีความโอหัง  “ก็แค่นักรบปราณฟ้าระดับสาม?  โง่เง่าอะไรอย่างนี้”

สุดท้าย เย่ว์หยางนำเสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนออกมา

ทั้งสองคนยืนอยู่บนวงจักรนิรันดร์กาล

ความคิดและจิตใจของพวกนางเป็นหนึ่งเดียวกับเย่ว์หยางและพวกนางรอคอยอย่างสงบให้เขาได้ใช้ทักษะผสานร่าง

กับสตรีทั้งสองคน  เย่ว์หยางอาจจะน่ากลัวยิ่งกว่าเด็กสาวยักษ์กับสนามพลังดารานภากาศและแท่นบูชาสงคราม

เฮยหูกวาดสายตาไปที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเสวี่ยอู๋เสีย  ไร้ประโยชน์.. เขาไม่สนใจพวกนักสู้ปราณฟ้าระดับต่ำ  แม้แต่ปราณฟ้าระดับหนึ่งก็ไม่มีทางคุกคามทักษะปราณฟ้าระดับห้าของเขาได้

 “ฟัน!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทะยานขึ้นไปบนฟ้า ภาพพยัคฆ์ขาวปรากฏวาบขึ้นในท้องฟ้าขณะที่ดาบเทพจักรพรรดิอวี้ฟันลงด้วยพลังทำลายพสุธา

 “ช้าเกินไป”  เฮยหูแค่นเสียง  สตรีมนุษย์จะฟันใส่เขาที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับห้าได้อย่างไร  ง่ายนักหรือ? เขายกมือขวาขึ้นเตรียมสังหารนาง

 “แล้วเพิ่มข้าไปด้วยจะเป็นยังไงเล่า?”  เย่ว์หยางปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลังองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  เขาก้มคว้าเท้าบอบบางขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแล้วเหวี่ยงนางเหมือนเป็นดาบมนุษย์  ปราณก่อกำเนิดของเขาโคจรผ่านองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนถ่ายเข้าสู่ดาบเทพจักรพรรดิอวี้

ปราณกระบี่เพิ่มขึ้น

เฮยหูตระหนกตกใจจนเขาไม่อาจเคลื่อนไหวได้

นอกจากควบคุมแรงโน้มถ่วงของสนามพลังดารานภากาศแล้ว  ยังคงมีปีศาจอสรพิษน้อยจ้องมองเขา  ขณะเดียวกัน สตรีที่อยู่ข้างตัวเย่ว์หยางอีกคนหนึ่งคว้าคัมภีร์โบราณ  สตรีผู้ถือหนังสือกับผนึกเทพยื่นมือมาที่เขาและใช้ผนึกหนาแน่นกดลงที่เขา

กับดัก....

ทันใดนั้นเฮยหูตระหนักได้ทันทีว่าสตรีอ่อนแอสองคนความจริงก็คือผู้ช่วยที่ร้ายกาจของเย่ว์หยาง  เขาถูกหลอกเสียแล้ว

อย่างไรก็ตาม มันสายเกินกว่าจะเสียใจ

ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางและจักรพรรดินีราตรีเท่านั้น  แม้แต่จื้อจุนที่กำลังต่อสู้กับชางเหยียนก็มาปรากฏอยู่ด้านหลังเขาโดยไม่รู้ตัว