วันศุกร์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 323 ป่าบรอนซ์

ตอนที่  323  ป่าบรอนซ์

ครืนนน ครืนนนน!
พื้นดินเริ่มผุดยกตัวขึ้นเป็นลูกกลมดินลูกแล้วลูกเล่า เมื่อมองจากท้องฟ้าจะเห็นเป็นลูกโลกกลมมากมายครอบคลุมตลอดทุกพื้นที่

ทัศนวิสัยการมองของถังเทียนถูกบดบังทันที   ลูกโลกที่อยู่ต่อหน้าเขาแตกตัวโดยบางอย่างที่พุ่งขึ้นมาจากพื้น มันรวดเร็วมาก เมื่อมันแตกตัวออกลูกโลกดินกลมมากมายก็ลื่นเทลงไปกองด้านข้าง ฝุ่นฟุ้งกระจาย  นั่นคือ....เจดีย์..บรอนซ์..... ใหญ่โตโอฬาร...
ถังเทียนประหลาดใจ  เขามองดูเนื่องจากเจดีย์บรอนซ์ค่อยๆ ยกตัวขึ้น สูงชันขึ้นจากพื้นดิน  เหมือนกับงูยักษ์โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน  เจดีย์บรอนซ์ตระหง่านสูงเด่นจนเขารู้สึกตนเองด้อยอย่างมาก
ด้านซ้ายและขวามีโครงสร้างแปลกประหลาด เริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างเหมือนต้นไผ่งอกขึ้นและเติบโตอย่างรวดเร็ว  เสียงของมันดังครืนๆ เหมือนกับจะแย่งกันเป็นต้นแรกที่งอกจากพื้น
ฝุ่นฟุ้งกระจายขึ้นในท้องฟ้า และกระจายตัวเป็นกลุ่มเมฆ
หยาหยายังอยู่ในอ้อมแขนถังเทียนอ้าปากกว้างค้าง ขณะที่มันตื่นตะลึงกับเจดีย์บรอนซ์ที่เด่นสง่า
เจดีย์บรอนซ์สูงถึงห้าสิบเมตรปรากฏขึ้นทันที ถังเทียนไม่เคยเห็นสิ่งก่อสร้างที่เด่นสง่าอย่างนี้มาก่อน หน้าต่างในชั้นสูงๆ ว่างเปล่า แม้ว่าฝุ่นละอองจะลอยฟุ้งอยู่รอบๆ แม้แบบเจดีย์จะถูกกัดกร่อนไปตามเวลา
แต่ด้วยความสูงที่น่าตื่นตะลึง ทำให้ถังเทียนอดชื่นชมไม่ได้
รางบรอนซ์บิดตัวขึ้นไปในท้องฟ้า  ซากหักพังที่มองเห็นได้ทั้งหมดเต็มไปด้วยรอยเปื้อนและจุด มีกระทั่งตะไคร่ขึ้นเขียว
แต่ในสายตาของถังเทียน สิ่งปลูกสร้างทุกอย่างที่ดูเหมือนบรอนซ์เหมือนอสูรบรอนซ์เยือกเย็นหมอบตะคุ่มอยู่แสดงอดีตที่รุ่งเรืองของมัน  สิ่งก่อสร้างบรอนซ์แต่ละอย่างสูงตระหง่านสง่างาม
ป่าบรอนซ์
นี่คือป่าบรอนซ์แท้ๆ
ป่าบรอนซ์ที่เย็นยะเยือก ดูน่าตื่นตะลึง
ถังเทียนตื่นตะลึงทำอะไรไม่ถูก  เมื่อปิงออกแบบอาวุธจักรกลสำหรับค่ายฝึกฝนในเมืองสามวิญญาณ มันเป็นแผนการที่ทะเยอทะยานสำหรับถังเทียน  นับเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงอยู่แล้ว  แต่เทียบกับป่าบรอนซ์ที่อยู่ต่อหน้าเขา ช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน
 “ดูให้ดี  ค่ายทหารที่เจ็ดคือพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสมาตรฐาน ทุกด้านยาวสิบกิโลเมตร”  เสียงของปิงเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ  ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองสิ่งก่อสร้างบรอนซ์สูง  เสียงของเขาเหมือนล่องลอยไปไกล  “เจดีย์นี้คือประภาคาร สูง 412 เมตร เป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในกองทัพ  มันถูกใช้เพื่อกำหนดจับทิศทางของอาวุธจักรกล  ค่ายทหารทั้งหลายจะตั้งอยู่บนขอบหน้าผา และถ้าเจ้าไม่ระวัง เจ้าจะร่วงลงไปตายทันที  ค่ายทหารที่เจ็ดมีทหารประจำการเจ็ดหมื่นคนเป็นหลัก โอว ในการต่อสู้ครั้งนั้น นี่คือจุดตอบโต้ซึ่งกองกำลังส่วนใหญ่รวมตัวเพื่อเตรียมตอบโต้  ในช่วงเวลาธรรมดา ปกติจะมีคนสามหมื่นคน”
 “สามหมื่นคน?”  ถังเทียนพึมพำ   สมองของเขาจินตนาการถึงความเจริญรุ่งเรือง มีคนนับไม่ถ้วนเดินเข้าเดินออกในป่าบรอนซ์
นั่นต้องเป็นภาพสง่างามอย่างแน่นอน....
 “การรบราต่อสู้ในเวลานั้นรุนแรงมาก  แต่คุณภาพของป้อมปราการทำได้ดีเช่นกัน  มันไม่สามารถเอามาเทียบกับสงครามรุ่นหลัง  สงครามที่ตามมาภายหลัง เทคโนโลยีอาวุธจักรกลของเราไม่มีใครเทียบได้แล้ว และเราก็ร่ำรวย  ตัวอย่างเช่น  ฐานใต้ดินในเมืองสามวิญญาณ  นั่นยังถือว่าสร้างอย่างง่ายๆ  สิ่งอำนวยความสะดวกที่นี่เก่ามากแล้ว เครื่องจักรกลก็อาจจะล้าหลัง  แต่สำหรับเราในปัจจุบัน ถือว่าเพียงพอแล้ว
ปิงทำท่าเหมือนถอนหายใจ  เขาไม่วางมาด  แต่ค่อยๆดึงความรู้สึกออกมา  “ไปกันเถอะ ไปดูพื้นที่บัญชาการกัน และดูว่ายังมีของที่ใช้ประโยชน์ได้มีอยู่มากเท่าใด”
 “พื้นที่บัญชาการคืออะไร?”  ถังเทียนดึงความรู้สึกกลับมา
ปิงเริ่มอธิบาย  “กองทัพแบ่งจำแนกพื้นที่ไว้หลายพื้นที่  เช่น พื้นที่รักษาความปลอดภัยส่วนใหญ่จะอยู่รอบนอก  จากนั้นก็เป็นพื้นที่ฝึกฝน ที่ซึ่งจะต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในนั้น  มันถูกใช้เพื่อฝึกทหาร  พื้นที่บัญชาการคือใจกลางของภูมิภาค  และมีแต่เพียงเจ้าเท่านั้นที่เปิดการใช้งานได้”
 “มีแต่ข้าเท่านั้น ที่มีอำนาจหรือ?”  ถังเทียนไม่เข้าใจ
 “ถูกแล้ว เจ้าได้รับตกทอดกองทัพ  แน่นอน นั่นยังไม่ชัดเจน  แต่คงมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเชื้อสายของเจ้า” ปิงเดินไปพูดไป  ขณะเดียวกันก็ปลอบโยนเขาไปด้วย  “อย่าคิดมาก เรื่องเหล่านี้จะต้องทำให้กระจ่างสักวัน”
เส้นทางยากจะจำได้ มีอาคารบรอนซ์โผล่ขึ้นมาจากพื้น และมีซากหักพังอยู่โดยรอบ  เส้นทางไม่ได้ราบเรียบสม่ำเสมอ มีบรอนซ์และทองแดงระเกะระกะเรียงรายตามพื้น  ดังนั้นถังเทียนกับปิงจึงต้องกระโดดบินข้ามไป  สิ่งที่ทำให้ถังเทียนรู้สึกกังวลมากก็คืออาคารบรอนซ์ที่สึกกร่อนอาจพังลงมาได้ทุกเมื่อ  ถ้าอาคารขนาดใหญ่มหึมาพังลงมา ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็คงกลายเป็นเนื้อบด
ถังเทียนไปตามทางด้วยหัวใจที่ตึงเครียด
ปิงไม่รู้สึกอะไร  เขาเป็นเหมือนยายแก่ที่เอาแต่พูดไม่หยุด
 “เรื่องราวของอาคารทั้งสามนี้เคยใช้เป็นร้านค้า  ญาติของอาหวินเริ่มใช้มันทำธุรกิจ  และเมื่อเปิดร้าน เรายังมาล้อเลียนว่าเจ้านั่นงี่เง่า  เจ้ารู้ไหมว่าเขาขายอะไร?  ชุดขนแกะ!  ค่ายทหารที่เต็มไปด้วยคนแก่กลุ่มใหญ่ และขายชุดขนแกะซึ่งแพงหูฉี่  ถ้าเขาไม่บ้า เขาจะเป็นตัวอะไร?  ทุกคนคิดว่าเขาคงจะขายอะไรไม่ได้  นึกไม่ถึงเลย ธุรกิจของเขาเจริญรุ่งเรือง  เพราะเจ้าพวกที่อยู่นี้มีเมีย มีบุตรธิดา  ทุกครั้งที่พวกเขาส่งจดหมายพวกเขาจะส่งชุดขนแกะมาให้พวกเขา  แล้วพวกเขาจะมีทางเลือกอะไร นอกจากร้านชุดขนแกะ  ร้านอื่นถ้าไม่ขายเครื่องจักรกลก็ขายอาวุธ  ถ้าพวกเขาไม่ส่งขนแกะไปจะให้พวกเขาส่งมีด กระบี่ไปให้หรือ?  ใครก็ตามที่คนรักสาวมาเยี่ยมที่ค่าย  พวกเขาจะพากันไปที่ร้านนั้น  ถ้าเจ้าไม่ทำตัวให้ดี เจ้าจะไม่ได้รับส่วนลด ในที่สุดสาวๆ ทุกคนจะดึงสินค้ากองใหญ่ติดไม้ติดมือไปที่บ้าน  ดังนั้นทุกคนได้แต่บ่นด่าเขา  แต่ในใจเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เนื่องจากพวกเขาไม่มีร้านอื่นให้ไปจับจ่ายใช้สอยเงิน  ใครจะรู้ เมื่อถึงเวลาพวกเขาก็ต้องตาย”   
ถังเทียนฟังอยู่เงียบๆ
 “ในช่วงยุคของเรามีสงครามต่อเนื่องตลอด โอว นั่นอาจจะพูดเกินจริงไปเล็กน้อย  ต้องบอกว่าทุกปีน่าจะถูกมากกว่า  ทุกสามถึงห้าปีจะมีสงครามขนาดใหญ่และสงครามขนาดเล็กที่ดำเนินต่อเนื่อง   ถ้านับตามขนวัวอย่างต่อเนื่องก็ยังทราบจำนวนได้ แต่เราไม่รู้ว่าได้สู้สงครามไปกี่ครั้ง  ในรุ่นนั้นบรรยากาศรวดเร็วและรุนแรงมาก  มีอสูรดวงดาวมากมายและอสูรดวงดาวโบราณจะน่ากลัวน่าหวาดหวั่นมาก ถ้าเจ้าโชคไม่ดีพบกับอสูรร้ายจอมทำลาย  กองทัพทั้งหมดอาจโดนกวาดล้างราบคาบ  ในช่วงเวลานั้นมันใช้เวลาพริบตาเดียว....”
 “อสูรจอมทำลายล้างคืออะไร?  แข็งแกร่งขนาดนั้นเชียวหรือ?”  ถังเทียนถาม  แม้ว่าปิงจะชอบโม้เกี่ยวกับกองทัพ  แต่เขามักจะดูแคลนคู่ต่อสู้ของเขาเสมอ  แต่เขากลับยากย่องอสูรจอมทำลายล้างว่าน่ากลัวที่สุด  ถังเทียนถึงผงะ
 “อสูรดวงดาวที่แข็งแกร่งที่สุด  ถ้าเจ้าจัดอันดับพวกมันได้  พวกมันก็น่าจะอยู่ในขอบเขตเซียน”  ปิงพูดโดยไม่เงยหน้า  “แต่เดี๋ยวนี้มีน้อยมากไม่มีตัว  ในช่วงเวลาของเรา  พวกมันคือเจ้าถิ่นที่แท้จริง”
 “อสูรดวงดาวยังคงมีขอบเขตระดับเซียนด้วยหรือ?”  ถังเทียนประหลาดใจ
 “ทำไมจะมีไม่ได้เล่า?”  ปิงแสดงหน้าแปลกใจ  “อาจมีเผ่ามนุษย์อีกนับหมื่นตระกูล  สมมติว่าเจ้าเอาพวกเขาไปวางไว้ในสวรรค์วิถีได้  พวกเขาก็แค่เป็นจุดเล็กๆ ในมหาสมุทรใหญ่  พวกเขายังจะมีค่าเท่าใดกัน?  เผ่าพันธุ์อสูรดวงดาวแตกต่างหลากหลายเป็นจำนวนหลายล้านสายพันธุ์  ในทางปฏิบัติเจ้าไม่สามารถนับได้ทั้งหมด เพราะอสูรดวงดาวมีมากมายเหลือเกิน  พวกมันเหมือนกับเป็นเด็กจากสวรรค์  แม้ว่าพรสวรรค์ของพวกมันจะอยู่ในระดับธรรมดา  แต่อายุขัยของพวกมันยาวมาก  บางตัวก็มีอายุขัยเกินกว่าหมื่นปี  ลองคิดสิ แม้แต่นักสู้ที่โง่มากๆ  ถ้าหากเขาฝึกฝีมือถึงหมื่นปี เขาจะทรงพลังได้มากขนาดไหน?”
 “ข้าสงสัยจริงๆ อสูรดวงดาวพวกนั้นจะมีพลังมากมายขนาดไหน”  ความคิดของถังเทียนกำลังล่องลอยไปไกล
ปิงคำราม  “เจ้าภาวนาอย่าให้เจอมันดีกว่า  ถ้าไม่อย่างนั้น   เจ้าจะถูกเหยียบย่ำจนตายเหมือนมด”
ถังเทียนมั่นใจตัวเอง  “อย่าดูถูกข้านะ  ข้าก้าวหน้าได้เร็วจริงๆ”
ปิงอยากจะหัวเราะเยาะเขา  แต่ทันทีนั้นเขาก็จำได้  ความก้าวหน้าของถังเทียนพูดตามตรงแล้ว ไวมากจนไม่มีใครปฏิเสธได้
พวกเขาทั้งสองไปกันเร็วมาก และทันใดนั้นตาของปิงเป็นประกาย  “ถึงแล้ว”
 “ถั่วลิสง!  ตาของถังเทียนเป็นประกาย โครงสร้างสิ่งก่อสร้างข้างหน้าเขารูปร่างเหมือนกับถั่วลิสงที่อวบใหญ่  แม้แต่รอยตุ่มด้านนอกก็ดูคล้ายกันมาก
ปิงวิ่งไปที่ประตูบรอนซ์และกล่าว  “ผู้ออกแบบค่ายนี้ก็คือถั่วลิสง เอ่อ  ฉายาของเขาคือถั่วลิสง  ชื่อจริงของเขาถูกลืมไปแล้ว  เขาเป็นคนบ้า ถ้าไม่ได้กินถั่วลิสงแล้วจะตายเสียให้ได้  เขาดื้อด้านต้องการออกแบบพื้นที่บัญชาการให้เหมือนกับถั่วลิสงจนทำให้นายทหารชั้นสูงโกรธแทบตาย  และส่งเขาไปทำงานที่คลังแสงเป็นการทำโทษ  ในที่สุด หลังจากนั้นมา ถั่วลิสงขบเคี้ยวมากมายของกองทัพหายเกลี้ยง  เป็นเพราะเจ้าบ้านี่เอามากินหมด!  หลังจากนั้นเบื้องบนต้องการคืนตำแหน่งวิศวจักรกลให้เขา  แต่เขาไม่ต้องการ  เขาคือเครื่องทดสอบความอดทนของทุกคนจริงๆ”
ปิงส่ายศีรษะ  “ช่างหงุดหงิดที่สุดเมื่อพูดถึงเขา  เพราะกลิ่นถั่วลิสงจะวนเวียนติดอยู่ที่จมูกของเจ้า”
ถังเทียนสนใจฟังเรื่องราวของเขามาก  กองทัพดาวกางเขนใต้ดูเหมือนจะมีตัวประหลาดอยู่มากมาย
ถั่วลิสง, สนุกมาก!
 “มาตรงนี้  เอามือเจ้าวางไว้ข้างบน”  ปิงกล่าว
 “โอว”  ถังเทียนทำตามและวางฝ่ามือไว้บนแผ่นด้านข้างประตูบรอนซ์
แสงสว่างเป็นแนวออกมาจากฝ่ามือของเขา  แก็ก แก็ก แก็ก  เสียงฟันเฟืองดังขึ้นหลังประตู  และประตูบรอนซ์หนาก็ค่อยๆ เปิดออก
 “เอาล่ะ, แม้ว่าเขาจะน่ารำคาญเพราะถั่วลิสงของเขา  แต่ฝีมือความรู้จักรกลของเขาไว้ใจได้”  ปิงเดินเข้าไปและแตะประตูที่คุ้นเคย  “โอว, ไม่มีหินดวงดาวเหลืออยู่เลย”
เขาล้วงหินดวงดาวระดับเจ็ดออกมา และใส่ไว้ในที่แห่งหนึ่ง  และแล้วภาพต่อหน้าถังเทียนก็สว่างขึ้น
โต๊ะและเก้าอี้บรอนซ์ปรากฏในสายตาเขา และเครื่องอื่นอีกมากมายเช่นกัน  สิ่งที่ทำให้ถังเทียนสงสัยมากก็คือ  นอกจากบรรยากาศที่ยุ่งเหยิงแล้ว  สถานที่ยังคงเก็บรักษาไว้ได้อย่างดี  นอกจากรอยกัดกร่อนบ้าง แต่ส่วนใหญ่สถานที่จะรักษาไว้เป็นอย่างดี
ปิงกดโน่นกดนี่ยุ่งไปหมด  หลังจากนั้นอากาศก็เริ่มถ่ายเท  และไม่ใช่เพียงแค่นั้น
 “ค่ายทหารนี้ถูกเราปิด  ดังนั้นส่วนใหญ่จึงรักษาอยู่ในสภาพดี  พื้นที่บัญชาการคือใจกลางของค่ายทหาร  และมันสร้างจากวัสดุที่ดีที่สุดและวิชาจักรกรที่ใช้ก็ดีที่สุด  แต่วิชาจักรกลเมื่อถึงจุดหนึ่งของเวลามันก็ยังไม่พอ  และไม่สามารถสร้างให้ดีได้เหมือนอาวุธยุทโธปกรณ์”
ปิงเอื้อมมือไปใจกลางโต๊ะ
โต๊ะบรอนซ์เรียบลื่นสลักคำว่าดาวกางเขนใต้  ปิงทาบฝ่ามือในคำนั้น
ทันใดนั้นปรากฏแสงใต้ฝ่ามือของเขา  และโต๊ะบรอนซ์ดูเหมือนกลับกลายเป็นมีชีวิตทันที และเริ่มขยับอย่างรวดเร็วจนถังเทียนกลัว
แถวปุ่มกดปรากฏขึ้นบนโต๊ะ  มีปุ่มมากมายจนทำให้ถังเทียนรู้เวียนหัวไปหมด  จากนั้นเขาเห็นปิงกดปุ่มพิมพ์อย่างรวดเร็ว และดูเหมือนจะพึมพำคำบางอย่าง
 “จากตำแหน่งยามรักษาการณ์ 36 มีที่ใช้งานได้ 9  พื้นที่ฝึกฝน, โอว, ห้องพลังงานใช้ไม่ได้, ห้องความเร็วน่าจะใช้ได้  ขอดูซิห้องฆ่าตัวตาย ยังใช้ได้ ยอดเยี่ยม”
ปิงตื่นเต้นมาก
ห้องฆ่าตัวตาย?  ถังเทียนสั่น, เฮ้ เฮ้ เฮ้ ข้าไม่เคยคิดจะฆ่าตัวตายนะ
ไม่รอให้ถังเทียนอุธรณ์  ปิงอยู่ในอาการตื่นเต้นแล้ว  “ไปกัน  ไปห้องฆ่าตัวตายกันเถอะ!
 

7 ความคิดเห็น:

Minamoto กล่าวว่า...

ขอบคุณครับ

Neoplasm24 กล่าวว่า...

โชคดีนะถัง

neng2006 กล่าวว่า...

ขอบคุณครับ

Unknown กล่าวว่า...

ถังโดนเชือดแน่ๆๆ

Unknown กล่าวว่า...

ขอบคุณครับ

Unknown กล่าวว่า...

ชื่อห้องสยองจริงๆ

Unknown กล่าวว่า...

รู้สึกคุณปิงเค้าโรคจิตนิดๆ.....(๑و•̀ω•́)و

แสดงความคิดเห็น