ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 383 ทะเลกระจกคราม

ตอนที่  383  ทะเลกระจกคราม

 “ถ้าเจ้าต้องการฝึกสุดยอดวิชาโดดเด่น ก็ไม่มีที่อื่นซึ่งดีกว่านี้แล้ว”

เบื้องหลังปิงเป็นประตูรูปสี่เหลี่ยม  ขณะที่ปิงผลักบานประตูเปิดออก  ถังเทียนตกใจเล็กน้อย

เบื้องหลังประตูก็คือทะเลเปิดกว้าง

ทะเลที่มีสีราวกับไพลินสงบไม่มีคลื่นให้เห็น  มองดูเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่ขยายออกไปไม่มีขอบเขต ในแนวเส้นขอบฟ้ามีเมฆลอยอยู่เหนือทะเลที่สงบ

 “งดงามมาก”  ถังเทียนตื่นเต้น  ตาของเขาเต็มไปด้วยทะเลสีคราม  ทะเลกว้างขนาดนี้ เอาเข้าไปไว้ในประตูเล็กๆ ได้อย่างไร?

 “นี่เรียกว่าห้องกระจกคราม  แต่ละห้องเป็นประตูสู่ทะเลใหญ่นี้”

ปิงอยู่ในอาการงงงวยเนื่องจากมันช่วยนำความทรงจำเก่าๆ กลับคืนมา  “เจ้ายังจำที่ซึ่งเจ้าพบข้าได้ไหม?”

 “จำได้สิ เป็นทะเลกว้างใหญ่คล้ายกับอย่างนี้แหละ”  ถังเทียนจำได้  “ข้าจำได้ว่าลุงบอกว่ามันเรียกว่าทะเลเนรเทศ”

 “ถูกต้อง”  ปิงมองดูเส้นขอบฟ้าชื่นชมความงามของทะเลกว้างใหญ่นี้  “กองทัพมีทะเลสี่แห่งคือ ทะเลเนรเทศ, ทะเลกระจกคราม, ทะเลทุ่งเพลิงและทะเลสันติภาพ”

 “ทะเลเนรเทศ  ทะเลแห่งความห่วงอาทรไม่มีที่สิ้นสุด เป็นสถานที่คนบาปติดค้างอยู่”

 “ทะเลกระจกคราม คือทะเลที่แบ่งแยกเรื่องจินตนาการและเรื่องจริงออกจากกัน สถานที่แห่งการสะท้อน”

 “ทะเลทุ่งเพลิง คือทะเลแห่งพลังงานซึ่งมีวิญญาณอยู่นับหมื่นดวง”

 “ทะเลสันติภาพ คือทะเลที่เราทุกคนจะต้องกลับไป เป็นที่ซึ่งวิญญาณจะพักผ่อนตลอดไป”

 “ทะเลนี้ก็คือทะเลกระจกคราม”

เสียงของปิงสะท้อนผ่านทะเลกว้างไกล

ถังเทียนขากรรไกรสั่น ดูเหมือนว่าจะสั่นเพราะเสียงทุ้มลึกของปิง  จากนั้นเขามองไปที่ทะเลและชี้  “ลุง, เราดื่มน้ำจากทะเลนี่ได้ไหม?”

ปิงที่กำลังรำลึกถึงอดีตหลายปีและรำลึกถึงวันคืนที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรือง ถึงกับชะงักกับคำถามนี้

 “มันดูสะอาดมาก ข้ารู้สึกอยากจะดื่มเสียแล้ว”  ถังเทียนเลียริมฝีปาก

ปิงห่อเหี่ยว ไม่จำเป็นต้องตอบถังเทียนซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนโง่  เขาไม่สนใจความเห็นของถังเทียน และยังคงรำลึกถึงอดีตต่อไป

 “เค็มมากหรือเปล่าก็ไม่รู้?”  ถังเทียนสงสัยและลองจุ่มนิ้วดูเพื่อลองชิมรสชาติ

ปิงตะโกนอย่างเหลืออด “ออกไปเดี๋ยวนี้!”

ปิงไม่อาจทนกับความไร้สาระของถังเทียนได้อีกต่อไป เขาค่อยๆ เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป

 “เฮ้ลุง,  ลุงยังไม่ได้อธิบายเลยว่าทะเลกระจกครามใช้การยังไงถึงจะช่วยให้ข้าฝึกสุดยอดวิชาโดดเด่นได้”

เสียงของถังเทียนดังก้องมาจากด้านหลังปิง

ปิงแสยะยิ้มและตอบ “เจ้าแค่ต้องโยนการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่นลงในทะเล  นั่นคือเคล็ดในการใช้”

ต้องการเล่นกับข้า  เจ้ายังไม่มีโอกาส

ข้าจะสอนบทเรียนเจ้า เพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าจำไว้ว่าต้องเคารพผู้อาวุโสของเจ้า  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่สั่งสอนเจ้า

ขอให้สนุกกับเวลาของเจ้าที่นั่น แล้วข้าอยากเห็นว่าจะเกิดอะไรกับเจ้าต่อไป

ปิงปิดประตูเบื้องหลังเขา

ถังเทียนประหลาดใจขณะที่ประตูเบื้องหลังของเขาหายไป  ตอนนี้เขาถูกทะเลกว้างใหญ่ล้อมรอบทั้งหมด

 “โหว, เหมือนกับเป็นเวทมนต์”

 “แค่โยนการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่น”  ถังเทียนตื่นเต้นขณะโยนการ์ดลงในทะเล

ขณะที่การ์ดค่อยๆ จมลงในก้นทะเล  ทะเลยังคงสงบ  แต่ในทันใดนั้น การ์ดเปล่งแสงเจิดจ้า แสงรัศมีฉายทะลุพื้นผิวทะเล

เงาร่างภายในการ์ดค่อยๆ ลอยออกมาจากในนั้น

ร่างสีเทาเรืองแสงขึ้นทันที แสงที่แผ่ออกมานั้นหลากสีสัน  ร่างที่แบนเรียบเริ่มขยายขนาดกลายเป็นมีชีวิต

ซูม....

บุรุษคนหนึ่งผุดขึ้นมาจากทะเล

เขาสวมชุดทหารสีเทาและดูเหมือนอายุสี่สิบ  เล็บของเขาขาวเหมือนหิมะ

พื้นผิวทะเลกลับคืนเป็นกระจกสีครามราบเรียบ  บุรุษผู้ยืนอยู่บนผิวทะเลอยู่เงียบๆ ตาสีเทาของเขาจ้องมาทางถังเทียน

 “เจ้าคือใคร?” บุรุษผู้นั้นถาม

ถังเทียนผงะ  เขาไม่รู้จะพูดยังไง ครู่ต่อมาเขาได้แต่ตอบ  “ข้าคือถังเทียน”

เมื่อเขาพูดจบ เขาใคร่ครวญอยู่  เขาควรเป็นฝ่ายถามคำถามเดียวกับคนผู้นี้แทนไม่ใช่หรือ? เขาโพล่งออกมาทันที  “นี่, แล้วท่านเป็นใคร?”

 “ข้าชื่อโจวอวี่, ฉายาจอมมารพันมือ” บุรุษผู้นั้นตอบอย่างใจเย็น  “ให้ข้าดูพลังของเจ้าหน่อยซิ”

ความเงียบครอบคลุมพื้นที่ทันที ถังเทียนสูญเสียร่องรอยของฝ่ายตรงข้าม

เฮ้เฮ้เฮ้ ที่เจ้าขโมยแนวทางแบบนี้ไปจากข้าหรือเปล่า...

ถังเทียนรู้สึกเรื่องเราวเกินกว่าจะเหนี่ยวรั้งไว้ได้ ร่างสีเทาพุ่งเข้ามาในสายตาของเขา  ถังเทียนตกใจ  เร็วมาก!

เขารู้ว่าเขาตกอยู่ในอันตราย  ถังเทียนไม่ลังเลใจกระตุ้นพลังกรงเล็บเพลิงภูตพรายทันที

ทันใดนั้น มือนับไม่ถ้วนเห็นได้ชัดปรากฏพุ่งเข้าใส่เขา มันดันใส่เขาเป็นจังหวะ เขาสามารถรู้สึกได้ถึงปลายนิ้วสัมผัสกับฝ่ามือของศัตรู  แต่ก่อนที่เขาจะสามารถปลดปล่อยพลังได้เต็มที่ ศัตรูของเขาก็หายไปอีกครั้งหนึ่ง

ถังเทียนประหลาดใจ  เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญกับการหลบหลีกการโจมตีที่คล่องแคล่ว

โดยทั่วไปพลังของกรงเล็บเพลิงภูตพรายของเขาควรจะปล่อยจากปลายนิ้วเขาทันทีที่สัมผัสคู่ต่อสู้ของเขาอย่างแผ่วเบา  แต่ถึงตอนนี้ถังเทียนมั่นใจมากว่าปลายนิ้วของเขาสัมผัสฝ่ามือของศัตรูของเขา!

สิ่งที่น่าแปลกก็คือพลังโจมตีของเขาไม่ถูกปลดปล่อยออกมา

เขาไม่สามารถปล่อยพลังโจมตีทำให้รู้สึกกระวนกระวายใจ  เป็นไปได้อย่างไร?

ถึงตอนนี้ เขาเห็นเงาฝ่ามือของศัตรูอยู่ในแนวโจมตีของกรงเล็บเขา  ถังเทียนรู้สึกพอใจ ดูซิว่าคราวนี้เขาจะหลบได้อย่างไร

ถังเทียนปลดปล่อยปราณแท้เต็มที่ ปลายนิ้วของเขาเป็นประกายไฟส่งเสียงหวีดหวิวขณะพุ่งโจมตีใส่ฝ่ามือของศัตรูของเขา

ประกายไฟแพรวพราวจนถังเทียนตาพร่า  ฝ่ามือขาวของศัตรูของเขาดูราวกับมีมายา ด้วยจังหวะโจมตีที่รวดเร็ว  ศัตรูใช้กรงเล็บของเขาตะกุยใส่วิชากรงเล็บของถังเทียนเหมือนคลื่นซัดกระหน่ำ

ปัง ปัง ปัง!

เสียงดังปะทะกันระหว่างพลังโจมตีของทั้งสองครอบคลุมทะเลกว้างและประกายไฟกระจายไปทุกที่ ความเร็วในการโจมตีจากทั้งสองฝ่ายเริ่มชะลอช้าลงจนนิ่ง

ทุกครั้งที่โจวอวี่โจมตีใส่นิ้วถังเทียน ส่วนของพลังงานจากนิ้วของถังเทียนจะกระจายออกไป  เขาสามารถรู้สึกได้ว่าวิชากรงเล็บของเขาถูกกลืนช้าๆ

เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง...

ถังเทียนตะลึง

แขนที่คล่องแคล่วของโจวอวี่เหมือนกับงูสองตัวพันกันพุ่งฉกใส่ถังเทียน

ปัง!

ถังเทียนถูกตีขณะกระเด็นถอยหลัง  เขาชำเลืองเห็นโจวอวี่กำลังไล่ตามเขาต่อขณะที่หลังยังขนานกับพื้น

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว....

เงาฝ่ามือของโจวอวี่ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ทำให้ทัศนวิสัยของถังเทียนพร่าเลือน

เผียะ เผียะ เผียะ  ถังเทียนรู้สึกเหมือนว่าเขาถูกเงานับไม่ถ้วนกระแทกใส่และร่างกายของเขาสั่นสะท้านจากพลังระดมโจมตีนี้

ตูม... ถังเทียนร่วงลงไปในทะเลขณะที่ระลอกคลื่นกระจายออกไปทุกด้าน

หวานจริงๆ....

ด้านนอกประตูทางเดิน ปิงอยู่ที่นั่นขณะที่เขาจุดบุหรี่ที่เขาได้มาจากที่แห่งหนึ่ง  ขณะที่เขาสูบควันบุหรี่เข้าไป  เขาไอสำลักควันที่เข้าไปในหลอดลมของเขา

เขาเพิ่งจะเริ่มคุ้นกับรสชาติของมัน เขาเอนตัวพิงประตูค่อยๆ ละเลียดสูบบุหรี่อย่างใจเย็น

เขาสงสัยสิ่งที่พวกนายพลได้กระทำก่อนนั้นขณะที่พวกเขาสูบบุหรี่ ขณะที่เขาใจลอย ควันก็ปกคลุมเต็มหน้าของเขา แต่สามารถเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขาได้

เขาพบบุหรี่นี้ขณะที่ทำความสะอาดค่าย มันอาจเป็นของอาไจ๋ทิ้งเอาไว้ตรงนั้น  เพียงแต่เจ้าสิ่งเสพติดนั้นทำให้เกิดแนวคิดสร้างห้องเก็บบุหรี่ทำให้มันมีราคาดีขึ้นมา  เขาจำได้ว่าอาไจ๋พูดว่าห้องเขาสามารถเก็บบุหรี่ได้อย่างปลอดภัยแม้จะผ่านไปพันปีแล้วก็ตาม  หลังจากมีคนเริ่มรู้เรื่องห้องนี้ ทุกคนหัวเราะเยาะความคิดริเริ่มของอาไจ๋

ทุกคนรู้ดีว่าอาไจ๋เป็นคนประจบประแจง  บุหรี่ทุกมวนที่นายพลสูบผลิตขึ้นมาด้วยฝีมือของเขา

ปิงจำได้ถึงผู้คนที่หลากหลายและหลายสิ่งหลายอย่างขณะที่เขาสูบบุหรี่

เขาเริ่มคุ้นเคยกับความเดียวดาย เนื่องจากสหายของเขาทุกคนตายไปนานแล้ว  คุ้นเคยกับค่ายทหารว่างเปล่า  คุ้นเคยกับการเก็บค้นหาความทรงจำผ่านซากหักพัง

โชคดีที่ยังมีเจ้างี่เง่าถังเทียนคอยเป็นหุ้นส่วนของเขา

ถ้าพวกนายพลยังคงอยู่ที่นี่  ก็คงจะหลงรักเจ้าเด็กโง่นี่แน่  ปิงคิด

ขณะที่เขาดับบุหรี่  เขาหันเหความสนใจทันที

ได้เวลาทำงาน

เขายืนตรงและเดินออกไป

ด้วยการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่นก็จะช่วยให้แผนการของเขาสำเร็จได้  ใช้หอวิญญาณของค่ายทหาร ย่อมมีโอกาสดีที่พวกเขาจะได้รับขุนพลวิญญาณผู้นำทหารที่แข็งแกร่งด้วยการ์ดนั้น

กลยุทธของถังโฉ่วที่ให้บุกกลุ่มดาวเตาหลอมถูกส่งถึงมือของปิงเมื่อหลายวันก่อน  ปิงไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่านี่เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยม โอกาสประสบความสำเร็จมีสูงมาก

แม้ว่าจะไม่มีหนทางตรงมุ่งสู่กลุ่มดาวเตาหลอมจากเมืองม่อ  แต่พวกเขาสามารถผ่านทางกลุ่มดาวแม่น้ำก่อนแล้วค่อยหาทางไปยังกลุ่มดาวเตาหลอมจากที่นั่น  ถ้าพวกเขาทำความเร็วได้เพียงพอ และมีองค์ประกอบที่น่าทึ่งสำหรับพวกเขา  ก็มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะบุกเข้ากลุ่มดาวได้ในช่วงเวลาสั้นๆ

ปิงมีมุมมองแตกต่างออกไปเมื่อเทียบกับถังเทียน

ถังเทียนอาจไม่รู้ว่าอนาคตจะพาเขาไปที่ใด  แต่ปิงมั่นใจตัวเขา ทุกๆ วันถังเทียนจะตะโกนว่าคำตอบจะถูกพบโดยเชียนฮุ่ยที่ตอนนี้อยู่ที่กลุ่มดาวกางเขนใต้  แต่สิ่งที่ปิงเห็นก็คือความเป็นนักสู้ผู้แข็งแกร่งและน่ากลัวมากในตัวเขา

เจ้าเด็กนี่จะไม่มีทางล้มเหลว เนื่องจากเงื่อนไขก็คือความกล้าหาญชาญชัย ที่สำคัญที่สุด เขาเต็มใจฝึกฝนหนักหน่วงเพื่อการนั้น

ปิงสามารถเห็นได้ว่าถังเทียนสามารถตอบสนองบทบาทของนายพลในกองทัพได้

ปิงไม่มีความสงสัย  ในอนาคต ถังเทียนจะต้องดีกว่าที่เขาเคยเป็นอย่างมากแน่นอน  ถังเทียนมีชะตาจะกลายเป็นสุดยอดนักสู้คนหนึ่งในจักรวาลสักวัน

เทียบกับความทะเยอทะยานของถังเทียนแล้ว  ของปิงยังน้อยกว่ามากนัก ฟื้นฟูกองทัพดาวกางเขนใต้

แม้ว่าในรุ่นปัจจุบันนี้ พวกนักสู้จะเป็นกลุ่มที่ครอบครองพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่เขาก็ยังมีความมุ่งมั่นฟื้นฟูกองทัพจักรกลของเขา

ในความเห็นของเขา กองทัพดาวกางเขนใต้จะเป็นชื่อที่ไม่มีค่า ถ้าไม่มีกองทัพจักรกลเป็นองค์ประกอบ เพื่อความแน่ใจความต่อเนื่องของกองทัพ  ไม่เกี่ยวกับพลังของของนักสู้ ไม่เกี่ยวกับจำนวนของวิศวจักรกลที่มีอยู่  แต่เป็นเรื่องของความเชื่อมั่น

ทำไมเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้?

เขาสงสัยเรื่องนี้มาเป็นเวลานานมาก  จนเมื่อเร็วๆ นี้ที่เขาเริ่มหาคำตอบ คงต้องเป็นนายพลที่เชื่อมั่นว่าเขาคือคนที่เหมาะสมที่จะทำให้กองทัพดาวกางเขนใต้อยู่รอดต่อไปได้

ต้องเป็นเช่นนั้นแน่

เขายังไม่สามารถหาเหตุผลอื่นสำหรับเรื่องนั้นได้

เขายังไม่รีบร้อนวางการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่นในหอวิญญาณ  เขารู้ว่าจะสร้างกองทัพที่น่าเกรงขาม  เป็นเรื่องสำคัญมากกว่าที่ทำให้คนแข็งแกร่งมากกว่าจิตวิญญาณยุทธ

การสั่งสอนของถังโฉ่วเพื่อจัดตั้งกองทัพมีผลต่อปิงมาก

เขามักจะเปรยอยู่บ่อยๆ ว่าขาดคนที่จะช่วยเขา  ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมไม่พัฒนาพวกเขาตั้งแต่แรกเพื่อให้พวกเขาเป็นสิ่งที่เขาต้องการ  แม้ว่ากระบวนการนี้อาจจะช้ามาก  แต่จะได้ประโยชน์ในอนาคตแน่นอน

นอกจากนี้เขายังมีโครงการทดลองกับกลุ่มดาวหมาป่าที่ยังไม่ได้เอามาใช้

ไม่ว่าเขาจะทำโครงการอะไร  เขารู้ว่าจะไม่มีใครที่สามารถหยุดเขาได้จากการทดลองบางอย่างที่จะเผยโฉมปรากฏออกมาสู่ชาวโลก

กลุ่มดาวหมาป่าจะเป็นสถาบันนายทหารแห่งแรก  ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ปิดตัวจากความวุ่นวายของโลกภายนอก  สถาบันนักสู้หมาป่าฟ้าจะเป็นสถาบันศึกษาโดยมีคนทั้งกลุ่มดาวเป็นนักศึกษาของสถาบัน