ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 393 อูเซี่ย

ตอนที่  393  อูเซี่ย

กลุ่มดาวอันโดรเมดา

แอนเดรียนาเพ่งมองดูสระที่อยู่ต่อหน้านาง  พลังดวงดาวที่มากมายยิงลงมาจากท้องฟ้าปกคลุมทั้งสระ  พลังดวงดาวภายในสระหนาแน่นเหมือนกับมีหมอกหนาบนพื้นผิว

ในระยะไกล ชุดออกศึกที่มองเห็นได้กำลังลอยอยู่ภายในบ่อ

ทันใดนั้น แอนเดรียนาตะโกน  “สำเร็จ!”

ทาร์ตันที่อยู่ด้านข้างค่อยคลายความกังวลใจเช่นกัน

รังสีของพลังดวงดาวจางลงและหายไปอย่างรวดเร็วภายในสระ  ชุดรบเงินร้อยชุดลอยเรี่ยอยู่ใกล้พื้นผิวสระ

ทาร์ตันไม่อาจระงับใจได้  เขาก้าวเข้าไปในสระและเอาชุดรบเงินที่ลอยอยู่ใกล้ๆออกมาชุดหนึ่ง

แอนเดรียนารีบวิ่งมาอยู่ข้างเขา “เกิดอะไรขึ้น? ท่านพ่อ!”

ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเห็นร่องรอยของขนชุดของอสูรพลังงานบนชุดรบเงินได้ ชุดนี้ดูเหมือนสร้างจากแผ่นฟอยล์เบาบางไม่มีร่องรอยข้อบกพร่อง พลังดวงดาวมากมายปล่อยออกมาจากชุดรบทำให้มันมีเอกลักษณ์เฉพาะ

ทาร์ตันสวมชุดเงินโดยไม่ลังเล  ทันทีที่เขาสวมเข้ากับตัว ชุดก็ย่อขนาดลงมาจนพอดีกับร่างของเขา จากนั้นฉายรังสีเงินเจิดจ้าและหายไปทันที ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันคือชุดธรรมดา

ทันใดนั้น ทาร์ตันหายไป

แอนเดรียนาอ้าปากกว้าง  นางเกือบร้องออกมาเมื่อเห็นเหตุการณ์ข้างหน้า

ครู่ต่อมา  ทาร์ตันปรากฏอยู่ต่อหน้าแอนเดรียนาทันที  หน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น  “ดี, ดีมาก!”

ในฐานะแม่ทัพ  เขารู้ว่าความสามารถเป็นมนุษย์ล่องหนมีค่ามากเพียงไหน

ทันใดนั้น มีเสียงร้องเรียกจากด้านนอก  ทหารยามคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงาน  “ฝ่าบาท, ท่านแม่ทัพ!  มีผู้อำนวยการค้ามากมายรอท่านอยู่ข้างนอก  พวกเขาประท้วงขอมีส่วนร่วมกับสมบัติด้วย  และพวกเขาต้องการเห็นการสร้างมัน”

แอนเดรียนาหน้าซีดขาว ขณะที่ทาร์ตันหรี่ตา

แอนเดรียนารีบสงบจิตใจได้เร็วและตอบ “อย่างนั้นพาพวกเขาเข้ามา”

ทหารยามพยักหน้าและรีบออกไปรับหน้าฝูงชน

ครู่ต่อมาคนกลุ่มใหญ่ก็พากันเข้ามาข้างใน

 “ท่านเจ้าดวงดาว, ท่านเจ้าดวงดาว! เราได้จ่ายเงินสำหรับอสูรดวงดาวไปแล้ว  อย่างน้อยเราควรจะได้รับของที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยสิ”

 “ใช่แล้ว อย่างน้อยท่านก็ควรให้เราได้ดู!”

….

ทันใดนั้นพวกเขาเห็นทาร์ตันที่ยืนอยู่ข้างแอนเดรียนา  เสียงเงียบลงทันที  ความกลัวปรากฏอยู่ในใบหน้าของแต่ละคน

แอนเดรียนาหันไปทางกลุ่มผู้คนและกวาดตามองอย่างรวดเร็ว  นางสามารถจำผู้จัดการสาขาของหอการค้าหลายคนจากวงใน นางรู้ว่าแต่ละคนมีผู้ทำงานอยู่หลังฉากซึ่งมีพลังอำนาจควบคุมหอการค้าได้มากกว่าครึ่ง

ถ้าบิดาของนางไม่กลับมาในนครเทพสตรี นางคงตกอยู่ในความยุ่งยาก

แต่ตอนนี้ นางไม่กังวลและกล่าวอย่างเฉื่อยชา  “พวกท่านทุกคนรู้ว่าข้าเป็นเจ้าปกครองกลุ่มดาว แล้วยังกล้าบุกรุกมาสร้างความปั่นป่วนในที่นี้”

อย่างไรก็ตามน้ำเสียงของนางยังแสดงความเป็นมิตร เหมือนกับว่ากำลังพูดเรื่องตลก

หนึ่งในผู้จัดการสาขาหอการค้าพยายามอธิบายสถานการณ์  “เราก็แค่ต้องการ...”

แอนเดรียนาไม่รอให้เขาพูดจบประโยค นางพูดแทรกทันที  “ใครเป็นคนเริ่มเรื่องนี้?  แสดงตัวออกมา!”

เสียงเรียกดังลั่นของแอนเดรียนาทำให้หมู่คนตกใจ เกือบทุกคนหน้าเปลี่ยนสี  ตอนนี้พวกเขาตระหนักว่าแม้ว่าเจ้าปกครองดวงดาวของพวกเขายังอายุน้อย  แต่นางก็อารมณ์ร้อนไม่เบา  นางถึงขนาดกล้าประกาศสงครามกับสมาพันธ์ชาวยุทธได้ถ้าจำเป็น!

ทุกคนต่างเงียบด้วยความกลัว

หลายๆ คนมองหน้ากันเอง  พวกเขาสามารถเห็นความกลัวฉายอยู่ในดวงตาพวกเขา  ตอนแรก พวกเขาคิดว่าด้วยการใช้มวลชนกดดัน  แอนเดรียนาอาจให้ในสิ่งที่พวกเขาเรียกร้อง  พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าแอนเดรียนาจะพูดกับพวกเขาตรงๆ โดยไม่เปิดโอกาสประนีประนอม

บางคนก็รู้ว่าไม่มีวิธีอื่นนอกจากการก่อกวนนี้

บุรุษวัยกลางคนๆ หนึ่งยืนขึ้นจากกลุ่มผู้คนและตอบ “ท่านเจ้าดวงดาว  ถ้าท่านต้องการลงโทษ  ข้ายินดีรับผิดชอบในสถานการณ์เช่นนี้”

อีกคนหนึ่งที่รูปร่างเจ้าเนื้อ ก้าวออกมาเช่นกัน  “ลงโทษข้าด้วย”

คนที่สามมีรูปร่างผอมลุกขึ้นยืน ตาสามเหลี่ยมของเขาให้ความรู้สึกที่อันตรายและกล่าว “ท่านเจ้าดวงดาว แม้ว่าเราทุกคนจะตื่นเต้นเกินไปบ้าง  แต่เราไม่ใช่คนไร้เหตุผล เราทุกคนต่างก็ได้รับความเดือดร้อนบาดเจ็บมากมาย  การให้ความสนใจอสูรพลังงานจะช่วยเพิ่มกำลังใจให้เราและฟื้นฟูปลอบขวัญวิญญาณของเรา  ท่านเจ้าดวงดาวบอกว่าจะให้รางวัลในสิ่งที่พวกเราเสียสละ และข้าก็เห็นด้วยกับเรื่องนั้น  ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยุติธรรมแล้วที่เราจะขอดูสิ่งที่ท่านมี ข้าพูดถูกไหมทุกคน?”

แอนเดรียนาสูดหายใจลึก  นางรู้ว่านางตกอยู่ในความยุ่งยากเสียแล้ว  คนทั้งสามที่อยู่ต่อหน้านางไม่ใช่พ่อค้าเล็กน้อย  พวกเขาคือห้าผู้จัดการสาขาที่มีสังคมกว้างขวางในกลุ่มหอการค้าใหญ่

คำพูดที่คนผอมใช้พูดปลุกระดมมวลชนทำให้พวกเขาแสดงอาการไม่พอใจ

ทันใดนั้น ทาร์ตันที่หรี่ตามองมาตลอดก็เอ่ยปากขึ้น  “ข้าไม่ได้อยู่ในนครเทพสตรีมาหลายปีมาก”

คำพูดของเขาดึงดูดความสนใจของมวลชน

 “คิดไม่ถึงเลยว่าภายในเมืองหลวงอันโดรเมดา จะไม่เหลือกฎเกณฑ์อยู่เลย”  ทาร์ตันตวาด  “พวกเจ้าเพิ่งจะพูดถึงเรื่องลงโทษใช่ไหม  พวกเจ้าพูดถูกแล้ว  พวกเจ้าทุกคนต้องถูกลงโทษ”

คำสั่งของทาร์ตันทำให้ความกลัวที่ทุกคนซ่อนเอาไว้เปิดเผยออกมา  บุรุษทั้งสามคนที่กำลังยืนอยู่หน้าซีดขาวทันที

 “แม่ทัพทาร์ตัน  ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง?”  คนร่างผอมประท้วง

ทาร์ตันจ้องมองเขา  “ลากตัวเขาออกไป”

ทหารยามหลายคนกรูเข้าหาบุรุษทั้งสาม พวกเขาประหลาดใจกับคำสั่งที่ออกมาอย่างฉับพลัน  พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่า เขาจะกล้าแตะต้องพวกเขา!

ทันใดนั้นเงาร่างหนึ่งปรากฏอยู่ในท่ามกลางคนทั้งสาม  เสียงหัวเราะเลือนลางและประกายแสงฉายออกมาจากดาบเล่มหนึ่ง  ทหารยามสั่นและถอยหลัง

ขณะที่แสงหายไป บุรุษผิวคล้ำผมแดงปรากฏตัวออกมา

 “พวกเจ้าทุกคนไปเอาความกล้ามาจากไหน”  ทาร์ตันตะโกน  “เล่อเจิ้งเจี๋ยหนึ่งในเจ็ดมือสังหารใต้บัญชาการของอูเซี่ย”

กลุ่มผู้คนที่ตอนแรกไม่พอใจตอนนี้ยืนงง  พวกเขาอาจไม่เคยได้ยินชื่อของเล่อเจิ้งเจี๋ยมาก่อน  แต่พวกเขาย่อมรู้จักว่าใครคืออูเซี่ยแน่นอน

กลุ่มดาวอันโดรเมดาซึ่งตั้งอยู่ข้างเคียงกลุ่มดาวหมีใหญ่ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มห้าดินแดนขั้วขอบฟ้า  สิ่งของที่ผลิตในกลุ่มดาวอันโดรเมดาส่วนใหญ่ส่งออกให้กลุ่มดาวหมีใหญ่และกลุ่มดาวนายพราน  กลุ่มนักสู้ของอูเซี่ยรู้จักในนามว่านักรบดาวหมีใหญ่  นักสู้เหล่านี้มีอิทธิพลและอำนาจในกลุ่มดาวหมีใหญ่เป็นอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีอำนาจทางทหาร   แต่เมื่อใดก็ตามที่เจ้าหน้าที่ทางการอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สะดวกเข้าไปจัดการเอง  พวกเขาจะส่งเรื่องให้เล่อเจิ้งเจี๋ยแก้ปัญหาให้

ผู้อาวุโสในกลุ่มกรรมการหอการค้าชะงักนิ่งกันหมด  พวกเขาไม่คาดเลยว่าพวกเขาจะเข้าไปพัวพันมีส่วนร่วมกับเล่อเจิ้งเจี๋ย

เล่อเจิ้งเจี๋ยชำเลืองมองดูกลุ่มคนและวางตัวด้วยความนอบน้อม  “ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าแม่ทัพทาร์ตันจะรู้จักคนที่ไม่สำคัญอย่างข้า!  ผู้จัดการสาขาทั้งสามนี้เป็นสหายที่ดีของแม่ทัพท่าน ข้าเป็นผู้รับผิดชอบความปลอดภัยของพวกเขา  ข้าหวังว่าข้าคงไม่ล่วงเกินท่านแม่ทัพ”

ทาร์ตันส่ายหัว  “เนื่องจากเจ้าออกรับแทน เห็นได้ชัดว่าเจ้าก็มีความคิดเหมือนพวกนี้”

เล่อเจิ้งเจี๋ยยังคงไม่สะทกสะท้าน  “แม่ทัพทาร์ตัน, ครอบครัวของข้า...”

กลุ่มนักสู้กรูกันเข้ามาในโถงใหญ่ ล้อมรอบพวกเขาจากทุกด้าน

เล่อเจิ้งเจี๋ยสีหน้าเปลี่ยน  ความเคลื่อนไหวของนักสู้สอดประสานกันอย่างดี  ขบวนพยุหะประสานกันแน่น  เขาไม่พบช่องว่างในขบวนของพวกเขา  พวกเขาทุกคนเงียบขรึมเตรียมสู้กับเล่อเจิ้งเจี๋ยเต็มที่

พวกเขาฝึกฝนมาอย่างดี!

เล่อเจิ้งเจี๋ยรู้สึกได้ถึงแรงกดดันบนตัวเขา ผู้จัดการสาขาทั้งสามที่อยู่ข้างๆ เขาชะงักค้างกันทุกคน ไม่มีใครคาดเลยว่าแม้ว่าเล่อเจิ้งเจี๋ยจะปรากฏตัว  ทาร์ตันก็ยังเคลื่อนไหวเช่นนั้นก่อน  เขาไม่กลัวขัดแย้งกับกลุ่มดาวหมีใหญ่หรือ?

 “แม่ทัพทาร์ตันกำเริบถึงกับไม่คำนึงถึงความเป็นความตายของชาวกลุ่มดาวอันโดรเมดาหรือ?”  เล่อเจิ้งเจี๋ยกล่าว และพยายามครั้งสุดท้าย

ทาร์ตันตอบอย่างใจเย็น  “ชัยชนะที่มีศักดิ์ศรี ย่อมอยู่เหนือความเป็นความตาย”

นักสู้ทุกคนพร้อมจะโจมตี  เมื่อทาร์ตันให้สัญญาณพวกเขา พวกเขาจะเริ่มโจมตี

ปัง ปัง ปัง

ทันใดนั้น บุรุษคนหนึ่งแหวกออกมาจากกลุ่มคณะกรรมการหอการค้า  เขาดูเหมือนมีอายุสามสิบและสวมชุดม่วง  รูปร่างสูงใหญ่ของเขาดึงดูดความสนใจของกลุ่มผู้คน

 “แม่ทัพทาร์ตัน ชื่อของท่านเป็นที่รู้จักกันทั่วจักรวาล เพราะสิ่งที่เราทำลงไป  เราขอยอมรับผิดและขอขมาโทษ”  เขากล่าว

ทุกคนตกใจ  บุรุษผู้ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาก็คืออูเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่แห่งกลุ่มดาวหมีใหญ่!

ผู้จัดการสาขาทุกคนฝันใฝ่จะติดตามรอยเท้าของอูเซี่ย  แต่ในกลุ่มพวกเขาไม่มีใครทำได้สำเร็จ  ในกลุ่มดาวหมีใหญ่  ถ้ามีคนสามารถสร้างมิตรภาพกับอูเซี่ยเอง ไม่มีอะไรที่จะทำไม่สำเร็จ

อย่างน้อยก็คาดหวังว่าคนที่สง่างามอย่างนั้นจะมีอยู่ในกลุ่มพวกเขา

นอกจากนี้ เขายังยอมขอโทษแม่ทัพทาร์ตัน...

เป็นเรื่องคาดไม่ถึงจริงๆ

แม้ว่ากลุ่มดาวหมีใหญ่จะเป็นหนึ่งในห้าดินแดนขั้วขอบฟ้า  คนของกลุ่มดาวนี้มีพลังที่น่ากลัว อาจแข็งแกร่งมากกว่ากลุ่มดาวในสิบตำหนักระนาบกลางบางกลุ่มด้วยซ้ำ  อูเซี่ยได้รับการนับถือและรู้จักกันดีในกลุ่มดาวหมีใหญ่ ดังนั้นจึงน่าแปลกใจที่เขายอมขอโทษทาร์ตัน

ทาร์ตันหรี่ตา แต่ใจเขาสั่นสะท้าน

อูเซี่ยเป็นนักสู้ผู้กล้ามีพลังและชื่อเสียง จึงไม่น่าแปลกอะไรที่เขาได้รับความเคารพนับถือ

ทาร์ตันต้องการฉวยโอกาสนี้กำจัดเล่อเจิ้งเจี๋ยและผู้จัดการสาขาหอการค้าอีกสามคน  เนื่องจากเขามีเหตุผลที่ควรเชื่อถือได้  เขาไม่กลัวกลุ่มดาวหมีใหญ่

แต่เนื่องจากว่าอูเซี่ยขอโทษด้วยตนเอง จึงไม่มีทางที่ทาร์ตันจะนำแผนนี้ออกมาใช้  คงจะเป็นเรื่องดีถ้าฆ่าเล่อเจิ้งเจี๋ยได้  เนื่องจากกลุ่มดาวหมีใหญ่คงไม่มีทางตอบโต้  แต่ถ้าอูเซี่ยถูกฆ่า  ก็อาจกระตุ้นความโกรธเกรี้ยวของกลุ่มดาวซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับกองทัพใหญ่ของกลุ่มดาว

ทาร์ตันไตร่ตรองถึงรังสีฆ่าฟันที่ทรงพลังอย่างนั้น  เขาอาจมีเป้าหมายที่ต้องการล้างแค้นของเขา  แต่เขาอาจจะต้องเสียใจที่ล่วงเกินคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวสำหรับกลุ่มดาวอันโดรเมดา  ซึ่งเขาไม่สามารถจะทำได้

ทาร์ตันจงใจแสดงสีหน้าประหลาดใจและรีบช่วยประคองอูเซี่ยไว้  “ข้านึกไม่ถึงเลยว่าบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อย่างอูเซี่ยจะมาถึงกลุ่มดาวอันโดรเมดาด้วยตนเอง  โปรดให้อภัยที่ข้าเสียมารยาท เชิญนั่งก่อน!”

อูเซี่ยหันมาทางเล่อเจิ้งเจี๋ย  “เล่อเจิ้งเจี๋ย รีบขอโทษแม่ทัพทาร์ตันซะ! ถ้าครั้งต่อไปเจ้าข่มความวู่วามได้ ข้าคงสบายใจได้มากกว่านี้”

เล่อเจิ้งเจี๋ยฉวยโอกาสและความเคารพทาร์ตัน  “เล่อเจิ้งเจี๋ยวู่วามไปบ้าง และข้าต้องขออภัยเรื่องนั้น”

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องห่วง! เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด!” ทาร์ตันยิ้มและซ่อนสีหน้าจากเมื่อก่อน  จากนั้นเขาโบกมือเหมือนกับท่วงท่าควงกระบี่  “เล่อเจิ้งเจี๋ย เพลงกระบี่ของเจ้าคงน่าประทับใจแน่นอน”

อูเซี่ยยิ้ม  “แม่ทัพทาร์ตันใจกว้างมาก  ท่านคงไม่ยอมสู้กับคนใจคับแคบอย่างเจ้าหรอกนะ  ท่านแม่ทัพเพิ่งจะขู่ขวัญเจ้าไปเดี๋ยวนี้เอง  นี่ถือว่าเป็นการสั่งสอนเจ้าไม่ให้วู่วามในครั้งต่อไป”

อูเซี่ยทำให้กลุ่มผู้คนอารมณ์ดีขึ้น  “ทุกท่านก็คุยเรื่องอสูรพลังงานมานานมากแล้ว  สมบัติสิ่งทอของกลุ่มดาวอันโดรเมดามีศักยภาพกลายเป็นสมบัติได้  ข้าไม่เคยเห็นกับตาตนเองมาก่อน  ข้าสงสัยว่าข้ามีสิทธิ์จะได้ดูหรือไม่?”

ในห้องโถงใหญ่ค่อยๆ เงียบลง