ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 420 เหตุผลที่ต้องสู้

ตอนที่  420  เหตุผลที่ต้องสู้

ผิดหวัง...

เยี่ยนถูและอาเดรียนทั้งสองคนหันหน้ามาเพ่งความสนใจถังเทียนพร้อมกัน  เจ้าผู้นี้ไม่ธรรมดา  ถังเทียนไม่ค่อยแน่ใจในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งพูดลอยๆ

เจ้าผู้นี้...

เยี่ยนถูมองดูถังเทียนและอาเฮ่อ  เขาไม่เข้าใจทำไมอาเฮ่อซึ่งมีพลังแข็งแกร่งขนาดนั้นและเป็นทายาทของกลุ่มดาวแห่งหนึ่งถึงได้ยอมลดตัวเองเป็นรองผู้นำอย่างถังเทียน

เยี่ยนถูเข้าใจว่าตระกูลที่สูงส่งเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและมันยากจะได้รับอนุมัติจากพวกเขา

หลังจากเห็นเยี่ยนถูมองเขา  อาเฮ่อเตือนเขาด้วยความเคารพ  “ก็เหมือนกับฝ่าบาทที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักสู้ทั้งสามคนนี้แหละ  อย่าประเมินเจ้าผู้นี้ว่ามีปัญญาอ่อนไป  แต่เขาแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเราทั้งสามคน ดังนั้นระวังให้ดี”

ถังเทียนตื่นเต้นมาก  แม้แต่อาเฮ่อก็ยังยอมรับว่าเขาแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา  แม้ว่าเขาจะรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้างที่ถูกเรียกว่าปัญญาอ่อน แต่ความสุขที่ถูกชมว่าแข็งแกร่งที่สุดกว่าพวกก็ครอบงำความรู้สึกทั้งหมด

ถังเทียนแข็งแกร่งที่สุดในหมู่สหายทั้งสาม...

เยี่ยนถูและอาเดรียนงง พวกเขาสะดุ้ง  ขนาดอาซิ่วและหลิวจงกวงยังได้รับบาดเจ็บ

อาเฮ่อหน้าเข้มไม่มีความต้องการล้อเล่นแต่อย่างใด แต่ความสนใจของทุกคนกลับเพ่งไปที่อาการร่าเริงของถังเทียน และรู้สึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระมาก

คนผู้นี้น่ะหรือแข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม

นี่เขาจะมามุขไหนกัน?

 “เจ้าหมายถึงเจ้านี่เหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”  เยี่ยนถูหัวเราะลั่นและหันมาจ้องถังเทียนอย่างรวดเร็ว  “งั้นแม่เขารู้หรือเปล่าว่าเขาแข็งแกร่งทรงพลัง?”

รอยยิ้มหายไปจากหน้าของถังเทียน

แม่....

ใบหน้ามารดาของเขาพลันปรากฏขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง ขณะที่เขายังระลึกถึงลักษณะของมารดาเมื่อตอนเขายังเด็ก  วันที่นางตายจากไป ถังเทียนซ่อนตัวเองอยู่ในมุมและไม่อาจหยุดร้องไห้ได้  เขาถูกความสิ้นหวังและความกลัวครอบงำ  แต่ในไม่ช้าเขาก็ปรับตัวเองใช้ชีวิตผ่านมาจนได้ เขามักไปนั่งอยู่ข้างๆ สุสานมารดาของเขาบอกเล่าความรู้สึกของเขาให้มารดาฟัง  ความฝันของเขาและวิธีที่เขาใช้จัดการเจ้าพวกที่บังอาจดูถูกเขา

นั่นคือชีวิตที่หม่นหมอง...

มีเพียงคนที่สามารถทำให้ถังเทียนรู้สึกว่ามีบ้านและมีความอบอุ่นก็คือมารดาของเขา  ความทรงจำถึงมารดาของเขาและสุสาน

ถังเทียนจ้องมองพื้นอย่างว่างเปล่าขณะที่น้ำตาเริ่มไหลจากมุมตา

เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เขาได้ยืนข้างสุสานมารดาและกล่าวคำอำลานาง

แม่, ข้ารู้ว่าท่านกำลังมองข้าอยู่จากเบื้องบน

แม่, ข้าคิดถึงท่านมาก... ข้าคิดถึงท่านจริงๆ..

 “มาเลย!  ให้ข้าดูหน่อยซิว่านักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มพวกเจ้าจะแค่ไหนกันเชียว!”  เยี่ยนถูหัวเราะเบาๆ  “อย่าทำให้ข้าผิดหวังล่ะ”

อาเฮ่อชำเลืองมองเยี่ยนถูอย่างรวดเร็วก่อนจะหันมาให้ความสนใจที่เจี่ยนฟงหยวนโดยตรง  “งั้นเราออกไปสู้กันข้างนอก”

หลิงซิ่วยังคงมองเยี่ยนถูอย่างรวดเร็วก่อนจะหันมาทางหรงโหรว  “ออกไปสู้ข้างนอก”

การได้ฝึกพลังของเยี่ยนถูขณะที่ยังมีความรู้สึกกระตือรือร้นและมีความสามารถวิเคราะห์  หลิงซิ่วรู้สึกว่าเป็นการไม่ให้เกียรติเพราะทำท่าทางเช่นนั้น

ใจของเขาตั้งใจจะทำลายเจ้าเด็กที่อยู่ต่อหน้าเขาและฉีกเขาเป็นล้านๆ ชิ้น

บัดซบ!

 “กรอดดด..”

เสียงหัวเราะเบาๆ จากปากของถังเทียน ฟังเหมือนกับเสียใจ กระตุ้นกำลังใจหรือแม้แต่หวนระลึกถึง

อาเดรียนผงะถอย เสียงลมหายใจเบาๆ นี้จากถังเทียนดูเหมือนไม่ธรรมดา

เด็กหนุ่มผู้ร่าเริงและหัวเราะอย่างมีความสุขในช่วงเวลาที่ผ่านมาเมื่อครู่กลายเป็นคนที่เต็มไปด้วยอารมณ์เศร้าโศก

 “ข้าจะไม่ให้เจ้าผิดหวัง”

เสียงของถังเทียนปลุกอาเดรียนให้สะท้านจากภวังค์  ถังเทียนเชิดศีรษะ  สิ่งที่ทำให้อาเดรียนประหลาดใจก็คือหน้าของถังเทียน ไม่มีวี่แววเศร้าโศก แต่กลับดูบริสุทธิ์เบิกบานและมีความสุข

 “เพราะศึกนี้ ทำเพื่อมารดาข้าในสวรรค์”

ถังเทียนยิ้มอ่อนโยน เนื่องจากเขาพูดแต่ละคำชัดเหมือนกับท่องมา

นี่คือการแสดงความเคารพมารดาในเบื้องบนของเขา...

เหตุผลบ้าบอเช่นนี้สร้างความขบขันให้กับเยี่ยนถู  “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! จะเอาชัยชนะครั้งนี้ให้แม่เจ้า! พอคิดดูแล้วครั้งล่าสุดที่ข้าพูดเรื่องตลกเช่นนั้น ก็เมื่อตอนข้าอายุเจ็ดขวบ”

เยี่ยนถูส่ายศีรษะและไม่อาจกลั้นหัวเราะได้  “ข้า ทายาทแห่งกลุ่มดาวหมีใหญ่ต้องมาต่อสู้กับเด็กอย่างเจ้า ช่างน่าขายหน้าจริงๆ  มาจบเรื่องนี้กันเถอะ”

 “ได้เวลาจบเรื่องนี้แล้ว”

ถังเทียนผงกหัว ขณะที่เขามีความสุข  แต่นัยน์ตาของเขาเย็นชา สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน

เขารวบรวมพลังขณะเตรียมเข้าต่อสู้

ถังเทียนตั้งใจมองเยี่ยนถู  พลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว  และนั่นทำให้ความเร็วเขาเพิ่มขึ้น

หัวหมาป่าปรากฏอยู่บนหลังของเขาและค่อยๆ ลอยออกมา

อากาศรอบตัวถังเทียนผันผวนและกระเพื่อมเป็นระลอก พลังมหาศาลไหลโคจรอยู่ทั่วตัวเขา

อาเดรียนตั้งใจมองดูถังเทียนอย่างมิอาจเชื่อสายตาตนเองได้

ถังเทียนเป็นเหมือนภูเขาไฟที่เปี่ยมไปด้วยพลังงานรุ่มร้อนอยู่รอบๆ ตัวเขา  อาเดรียนสามารถรู้สึกได้ว่าพลังปะทุระเบิดรุนแรงในตัวเขานั้น น่ากลัว

เยี่ยนถูยิ้มค้าง เนื่องจากเขาเห็นกับตาตัวเองถึงพัฒนาการพลังของถังเทียน

สายตาถังเทียนเย็นชาและหน้าของเขาดูเหมือนจะเลือนกลายเป็นเงาเลือนลาง

เป็นเวลานานแล้วที่เขาโหยหาชัยชนะลึกๆ อย่างนั้น

ในมุมมองของเขา ผนังรอบด้าน กระเบื้องหลังคาหายไปทั้งหมด  เขามีเพียงเยี่ยนถูอยู่ในสายตาเท่านั้น

เขาสามารถรู้สึกได้ว่าพลังงานที่ไม่รู้จักรุ่มร้อนอยู่ภายในตัวเขา  เขารู้ว่ามันคือพลังสายเลือดมนุษย์หมาป่าฟ้านั่นเอง

พลังสายเลือดมนุษย์หมาป่าฟ้าที่มีความบริสุทธิ์ถึง 92%!

เยี่ยนถูสามารถรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น  เขากู่ร้องพร้อมกับรวบรวมพลังต่อสู้  เขาหมอบลงด้วยท่าที่ผิดปกติและกระโจนไปที่ถังเทียน

ทันใดนั้นรังสีน้ำตาลที่น่ากลัวเหมือนกับพลังหมีระเบิดออกมาพุ่งใส่ถังเทียน

ถังเทียนไม่ถอย เขาผงะเล็กน้อยและวางเท้าซ้ายจิกลึกลงในพื้น  ยกแขนทั้งสองเสมออกเตรียมตัวเองรับการโจมตี

การโจมตีของเยี่ยนถูเป็นเครื่องหมายการค้าของเขาเรียกว่าท่าหมีใหญ่ตะปบ

พลังครอบคลุมร่างทั้งหมดขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าและปลดปล่อยระลอกอากาศเย็นข้างหน้า ถ้ามีภูเขาอยู่ข้างหน้าเขาก็คงโดนถล่มกระจายหายไป

นี่คือทักษะสังหารที่ขึ้นชื่อของกลุ่มดาวหมีใหญ่ มีแต่เพียงนักสู้ผู้มีพลังและกล้ามเนื้อสามารถเชี่ยวชาญในวิชาหมีใหญ่ตะปบได้  ในการรบ วิชานี้สามารถทำลายประตูเมืองและทหารยามที่ยืนอยู่ในวิถีของมัน

เยี่ยนถูมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนั้นและสนามพลังวิญญาณคู่กัน พลังโจมตีของเขาจึงมีขีดความสามารถเพิ่มขึ้น

รังสีน้ำตาลรอบตัวเขาเปล่งแสงรุนแรงมากขึ้น

ในมุมมองของถังเทียน  เขาสามารถเห็นแต่เพียงลายเส้นของเงาเยี่ยนถูซึ่งถูกห่อหุ้มโดยรังสีน้ำตาล

ถังเทียนยังคงใช้สายตาเขามอง  เพียงแต่เมื่อดูเหมือนเยี่ยนถูกำลังจะปะทะกับถังเทียน  ถังเทียนจึงมีปฏิกิริยาในทันใด

เขาพลิกฝ่ามือขณะที่เขาปลดปล่อยวิชากรงเล็บของเขาในมุมอับ เล่นงานรังสีน้ำตาลเยี่ยนถูโดยตรง

เยี่ยนถูยิ้มเย้ยหยัน  เจ้าโง่ รังสีน้ำตาลที่ล้อมรอบเขาคือพลังปราณแท้หนาสามสิบหกชั้น เรียกว่าผิวหมีเหล็กกล้า  นักสู้ดาวหมีใหญ่ธรรมดาสามารถฝึกทักษะนี้ได้แค่เจ็ดหรือแปดชั้น ก็สามารถช่วยให้ทนต่อแรงปะทะของดาบกระบี่ได้และมีค่าในฐานะเป็นสมบัติลับ เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่เยี่ยนถูก็ยังเชี่ยวชาญได้ในระดับสูงขนาดนั้นได้

ควาก

นิ้วของถังเทียนแทงผ่านรังสีของเยี่ยนถูเหมือนกับมีดตัดใส่เต้าหู้

รอยยิ้มบนใบหน้าของเยี่ยนถูหายไปทันที

แค่เหวี่ยงแขนครั้งเดียว ถังเทียนก็ปลดปล่อยพลังจากนิ้วทั้งหมด  มีเสียงดังปังขณะที่รังสีรอบตัวเยี่ยนถูสลายไปเป็นชิ้นๆ

มือปีศาจพันแปลง!

ร่างของเยี่ยนถูปลิวข้ามห้องเหมือนกับกระสอบทราย

เยี่ยนถูตกใจกับพลังโจมตี  เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเสี้ยววินาที ผิวหมีเหล็กกล้าสามสิบหกชั้นของเขาไม่เคยถูกแทงทะลุมาก่อน  ประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของดาวหมีใหญ่  ไม่เคยมีคนที่ฝึกวิชาผิวหมีเหล็กกล้าถึงระดับยี่สิบสี่ชั้นเคยถูกทำลายมาก่อน

แต่ผิวหมีเหล็กกล้าของเขาพังทลายเหมือนทรายด้วยพลังโจมตีถังเทียน

เป็นไปได้ยังไงกัน...

ทันใดนั้นเงาร่างหนึ่งบดบังทัศนวิสัยการมองของเขา  เยี่ยนถูเหวี่ยวแขนทั้งสองออกไปโดยไม่รู้ตัวเตรียมรับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง

วิชานี้ซึ่งเขาเตรียมเอาไว้ใช้สู้กับอาเดรียนใช้ได้ผลดีมาก

แขนของเขามีรัศมีเจิดจ้าห่อหุ้มและเปลี่ยนสภาพเป็นหัวหมีที่กำลังคำราม

แต่นิ้วของถังเทียนยังแทงผ่านหัวหมีเข้าไปที่มุมอับ

ปัง!

รัศมีมรณะที่ห่อหุ้มพญาหมีเริ่มร่วงกราวเหมือนกับกระจกแตก

นี่คือวิชาพญาหมีมรณะ มีพลังมากมายมหาศาลด้วยการเหวี่ยงในแต่ละครั้ง เยี่ยนถูสามารถทลายกำแพงเมืองได้

แต่....

เมื่อเห็นว่ารังสีน้ำตาลค่อยๆ จางหายไป  เยี่ยนถูประหลาดใจอีกครั้ง

เขาได้รับการฝึกฝนวิชาฝึกจิตดั้งเดิมของกลุ่มดาวหมีใหญ่นี้ตั้งแต่อายุยังน้อย  เขาสามารถสร้างวิชาฝีมือนี้ด้วยพลังที่แข็งแกร่งมากกว่าสหายของเขา  ด้วยจุดดีที่มีร่างกายแข็งแกร่ง เขาจึงเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่คนที่ได้รับเลือกให้ฝึกฝนวิชานี้

เยี่ยนถูตวาดและเปลี่ยนวิชาฝ่ามืออีกครั้ง และปล่อยพลังจากศอกขวา

ไหล่ของเขาฟาดลงมาเหมือนกับค้อนใหญ่

นิ้วของถังเทียนยังคงแทงลึกลงไปในรังสี และปล่อยพลังในทันใด  พลังกรงเล็บสลายพลังโจมตีจากไหล่ของเยี่ยนถู

จากนั้นเยี่ยนถูใช้ขาซึ่งเปล่งประกายแสงและเตะใส่ถังเทียน

ฝ่ามือขาวแทงใส่รัศมีโจมตีที่ขา ทำลายรัศมีแตกออกไป

เยี่ยนถูคำราม ละทิ้งการป้องกันตัว เขาโจมตีใส่ถังเทียนอย่างเดียวอย่างบ้าคลั่ง

พิ้ง พิ้ง พิ้ง!

เสียงระเบิดภายในของพลังงานดังต่อเนื่องและเสียงแตกของเหล็กดังชัดจากการปะทะกัน

ชิ้นส่วนรังสีน้ำตาล คู่มือที่ว่องไวและการปรากฏตัวเหมือนภูตพราย

เด็กหนุ่มผู้จมอยู่ในสมาธิไม่รู้ตัวเลยว่ามือปีศาจพันแปลงของเขาได้เปล่งอานุภาพออกมาอย่างไร้ข้อกังขา

เยี่ยนถูเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่ถูกต้อนเข้ามุมและไม่มีที่ให้หนีต่อไป  ขณะที่เขาทุ่มพลังโจมตีตอบโต้ถังเทียน

แต่พลังโจมตีทั้งหมดของเขาล้มเหลวไม่สามารถผ่านแนวป้องกันของถังเทียนได้

ราวกับว่ามีตาข่ายที่มองไม่เห็นกันเอาไว้