ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 421 หลั่งน้ำตาคว้าชัย

ตอนที่  421  หลั่งน้ำตาคว้าชัย

หรงโหรวหอบหายใจจ้องมองหลิงซิ่วที่อยู่ข้างหน้าเขา

ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันที่ข้ารู้สึกเหนื่อยขนาดนี้?

เขาไม่รู้จักเหนื่อยบ้างหรือ?

หลิงซิ่วดูเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากมากกว่า  ชุดยาวขาวของเขาขาดรุ่งริ่ง  หน้าและตัวของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยสกปรก  หรงโหรวเพียวแต่หายใจหนัก  แต่หลิงซิ่วก็หายใจหนักหน่วงราวกับสูบลม

จากที่มองเห็น หลิงซิ่วอาจจะล้มได้ทุกเมื่อ  แต่ในห้าสิบท่า หลิงซิ่วก็ยังเป็นเช่นนั้น  หลังจากผ่านไปสองร้อยท่า เขาก็ยังคงเป็นเช่นนั้น

หรงโหรวจ้องมองตาของหลิงซิ่ว ตาสีส้มเหมือนมีลูกไฟลุกไหม้ เต็มไปด้วยความตั้งใจต่อสู้  ตั้งแต่เริ่มสู้ ก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด  แม้ภายใต้แรงกดดันที่รุนแรงที่สุด แต่ดวงตาสีส้มเพลิงก็ยังแสดงความปรารถนาจะสู้ต่อ เหมือนกับมันจะแผดเผาโลกไว้ในเปลวไฟไม่ว่ายังไงก็ตาม

แววนับถือยกย่องปรากฏอยู่ในใจของหรงโหรว

วิชาหอกของหลิงซิ่วโดดเด่นมาก และมีความแปลกเฉพาะตัวมาก สามารถเข้าถึงสนามพลังวิญญาณได้ ทั้งที่อายุเยาว์ขนาดนั้น เขาย่อมไม่ใช่มือธรรมดาแน่นอน  ในดวงตาของหรงโหรว แม้ว่าเขาจะทรงพลัง แต่ว่ายังขัดเกลาตนเองไม่มากพอ มีแต่เพียงวิชาโดดเด่นเฉพาะและความตั้งใจต่อสู้ เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นจากใครมาก่อน

เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งมาก....

แววชื่นชมปรากฏอยู่ในดวงตาของหรงโหรว

หลิงซิ่วหอบหายใจหนัก  พลังของหรงโหรวแข็งแกร่งกว่าเขาแน่นอน  แต่เขาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย  มีแต่นักสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนั้นจึงจะสามารถฝนวิชาหอกของเขาให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

หลิงซิ่วจะไม่มีทางถอยแน่

หลิงซิ่วคำรามก้าวออกไปหนึ่งก้าว หอกเงินในมือเริ่มหมุนควงเกิดเสียงวู่.. และรังสีเยือกเย็นเบาบางที่ตามแสงมาก็เป็นแสงระยิบระยับเหมือนกับดาวและเริ่มสว่างขึ้น สว่างมากขึ้นทุกที

ตาของหรงโหรววูบเป็นประกาย  หอกของหลิงซิ่ว เทียบกับเมื่อก่อนมีความบริสุทธิ์และน่าทึ่งยิ่งขึ้น

นิ้วของเขาเริ่มเคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่นระลอกแล้วระลอกเล่าอย่างต่อเนื่องแล้วยิงรังสีเย็นออกมาจากหอกของหลิงซิ่ว

ชี่ ชี่ ชี่!

เสียงอู้อี้ดังออกมา  หลิงซิ่วรู้สึกเหมือนกับว่าปลายหอกของเขาถูกหั่นทีละชั้นๆ พลังอ่อนโทรมลงทุกที  ระลอกพลังจากมือของหรงโหรวอ่อนแต่หนักแน่นเหมือนกับใยแมงมุมที่เหนียวทน

ข้าน่าจะรู้เร็วขึ้น  มันน่าจะเป็นเหมือนเดิม

แววเคร่งขรึมวาบผ่านในดวงตาของเขา  ปราณแท้ในร่างกายเขาโพลงขึ้นทันที  เขาจับหอกเงินที่กำลังสั่นในรูปแบบพร้อมรุก ด้วยหอกยาวของเขา เขาสาวเท้าก้าวยาว

ปง!

ฝีเท้าของเขาหนักหน่วง ทำให้เกิดเสียงทึบ

ปง ปง ปง!

ราวกับว่าเขาก้าวเสียงทึบ หลิงซิ่วย่อเอวลง หอกเงินในมือที่เขาถือฟาดกวาดในแนวราบ ดวงตาของเขามีแววระห่ำ  หน้าของเขาเคร่งขรึมจริงจัง เหมือนกับอัศวินโบราณ  เขาเร่งฝีเท้าขึ้นไปข้างหน้า

เพลงศึกของกองกำลังพาหนะน้ำแข็งเงินดังก้องในหูของเขา

 “หอกเงินเหมือนหิมะที่อ่อนนุ่ม และบริสุทธิ์เหมือนเมฆพลิ้ว กระพรวนลมเขาแกะ สายลมเย็นโชย จะไม่มีทางจับเสียงของเจ้า....”

เหมือนกับมีบางอย่างหลากเข้ามาในใจของเขา หลิงซิ่วไม่ถอย ขณะที่เขาตะโกนลั่น “ฆ่า”

หน้าของหรงโหรวเปลี่ยน

ในห้องโถงใหญ่ อาเดรียนมองดูอย่างตกตะลึง สถานการณ์การต่อสู้ไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยคาดคิดมาก่อน

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันถึงระดับบ้าคลั่ง

ความเคลื่อนไหวของคนทั้งสองรวดเร็วมาก  พลังงานที่น่าประหลาดของพวกเขายิงออกมากว้างและไกล พื้นและผนังโดยรอบมีรูและรอยกระแทกเต็มไปหมด

บ้านที่มั่นคงยุบพังทลาย  หลังคาปลิวกระเด็นว่อน

พลังงานที่แข็งแกร่งทำให้เกิดเสียงที่ชัดและต่ำพร้อมกับเสียงคมชัดดังสลับกันไป เมื่อใครได้ยินจะรู้สึกหัวใจสั่นรัว

เยี่ยนถูตอบโต้อย่างบ้าคลั่งไม่ว่าจะเป็นพลังปราณหรือพลังโจมตีของเขา  เขาทุ่มเทใช้ทั้งหมดเหมือนกับว่าไม่ต้องมีชีวิต เขาเป็นเหมือนหมีที่โกรธเกรี้ยวโจมตีซ้ายตวัดฟันขวา  เขาโจมตีไปโดยไม่รู้ตัว  แม้แต่อาเดรียนที่ยืนชมอยู่ด้านข้างก็ต้องยอมรับว่าวิธีสู้อย่างบ้าคลั่งนั้น ถ้าเป็นเขา ก็คงไม่สามารถป้องกันได้แน่

เมื่อคิดถึงเรื่องแผนการของเขาก่อนหน้านั้น  อาเดรียนตระหนักว่าเขาทำความผิดพลาดมหันต์  เยี่ยนถูแข็งแกร่งมากกว่าที่เขาคาดไว้มาก ไม่เพียงแต่พลังของเยี่ยนถูเท่านั้น แต่การโจมตีอย่างบ้าคลั่ง  ไม่สนใจทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นกับเขา  ไม่สนใจอาการบาดเจ็บ ไม่สนใจป้องกัน  ทั้งหมดที่เขาให้ความสนใจก็คือพลังและเป้าหมายประการเดียวก็คือฉีกคู่ต่อสู้ให้ขาดเป็นชิ้นๆ

น่ากลัวเกินไป

โกรธเหมือนสัตว์ป่า ตอบโต้เหมือนสัตว์ป่า เลินเล่อเหมือนสัตว์ป่า  เยี่ยนถูเป็นเหมือนสัตว์ป่าไม่กลัวตาย

การโจมตีที่ดุร้ายและโดดเด่นขนาดนั้น ถ้าเขาไม่เห็นด้วยตัวเองอาเดรียนคงไม่เชื่อเลยว่าจะมีคนสามารถต้านทานได้ หรืออย่างน้อย นักสู้ที่ต่ำกว่าระดับเซียนคงไม่สามารถป้องกันการโจมตีเช่นนั้นได้  การเผชิญหน้ากับเยี่ยนถู มีวิธีเดียวคือหลีกเลี่ยงการโจมตีช้า วางแผนช้าและบั่นทอนพลังภายนอกและพลังภายใน...

แต่ ถังเทียนป้องกันได้หมด

ทุกวิธีอย่างน้อยก็คาดไม่ถึง

มือที่เหมือนกับมีเวทมนตร์ภายใต้การโจมตีที่บ้าคลั่งโดดเด่นและทรงพลัง ไม่มีถอนถอยย่อท้อเลยแม้แต่นิด

เจ้าผู้นี้.. ไม่กลัวแม้แต่น้อยเลยจริงๆ...

สีหน้าของถังเทียนไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย  เยี่ยนถูดุร้ายและบ้าคลั่ง แต่ในสายตาถังเทียนไม่ได้เกิดความหวั่นไหวแม้แต่น้อย  สมาธิของเขาหนักแน่นเหมือนศิลา พลังงานแหลมคมเฉียดผ่านแก้มของเขา ทำให้เลือดไหลหยดออกมา  แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกเลย  อากาศไหลเวียนผ่านขนตาเขารุนแรง  แต่เขาไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย

สายตาเขาจ้องอยู่ที่รังสีน้ำตาลของปราณแท้

เขาไม่หวั่นเกรงแม้แต่น้อย

เพราะชัยชนะของการต่อสู้ก็เพื่อมารดาของเขา

ทุกครั้งที่เยี่ยนถูโจมตี  เขายินดีต้านรับโดยไม่ลังเล  เขาต้องการให้มารดาเขาในสวรรค์เห็นความก้าวหน้าของเขา ให้นางได้เห็นว่าบุตรของนางเติบใหญ่กล้าแข็งเพียงไหน

เขาต้องการให้มารดาของเขาเห็น เด็กหนุ่มผู้ร้องไห้ในยามราตรีนั้นกลับกลายเป็นคนอดทนและแข็งแกร่ง เด็กหนุ่มผู้หาเรื่องร้อนใจให้นางตอนนี้แบกภาระดูแลกลุ่มดาวอยู่บนไหล่

หึหึ เขาเป็นลูกผู้ชายชาตรีคนหนึ่งที่เย้ยฟ้าท้าดินได้

ทำไมเขาต้องถอย?  ทำไมเขาต้องหลบด้วยเล่า?

เขาแค่ต้องการเอาชนะผ่านการแสดงความเข้มแข็งและความมีวินัยของเขา  เขาต้องการเอาชนะทุกท่วงท่าด้วยตัวเขาเอง และจะทำให้เจ้าคนใจดำนั่นพูดไม่ออก!

ตาของถังเทียนเป็นเหมือนดวงดาวยามราตรีฉายแสงระยิบระยับ  ความเคลื่อนไหวของเขาเร็วขึ้นทุกขณะ สัญชาตญาณของเขาและการตัดสินใจของเขาชาญฉลาดและเด่นชัดขึ้น มือปีศาจพันแปลงยิ่งน่ากลัวขึ้นทุกที

เสียงตวาดและคำรามของเยี่ยนถูอ่อนจางลงเรื่อย  ขณะที่ความกลัวค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในใจ

คู่ต่อสู้ดูเหมือนจะเข้าใจเจตนาการโจมตีของเขามากขึ้นและกระจ่างยิ่งขึ้น

จากตั้งแต่แรก ถังเทียนกำลังปลดปล่อยวิชาของเขา และหลังจากผ่านไปร้อยกระบวนท่า  เขาต้องตกใจเมื่อได้รู้  เมื่อเขาแค่คิดหาวิธี รูปแบบวิธีที่มีอยู่ซึ่งยังไม่ลงตัวดีนักกลับปลดปล่อยพลังมือที่น่ากลัวออกมาได้

ดวงตาที่มั่นคงแน่วแน่ของถังเทียนดูเหมือนจะมองทะลุเห็นทุกอย่าง

เขาไม่สามารถสร้างแม้กระทั่งรังสีปราณแท้ของเขา...

ข่ายใยที่มองไม่เห็นเริ่มหนาแน่นอย่างช้าๆ

เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร..

สายตาของเขามองดูหน้าถังเทียน หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความไม่มั่นใจ  ถังเทียนใช้วิทยายุทธแบบไหนกันแน่

การไหลของอากาศปั่นป่วนและรุนแรงกวาดผ่านเข้ามา  หน้าของเขากลายเป็นเลือนราง  แต่ใบหน้าที่อ่อนเยาว์นั้นกลับดุร้ายและจริงจัง

อากาศปั่นป่วนรุนแรงผ่านหน้าเขา  แต่ถังเทียนดูเหมือนไม่รู้ตัว ความรู้สึกของเขาทุกส่วนเจาะจงอยู่ที่เยี่ยนถู

การเพ่งสมาธิต่อสู้ดูเหมือนจะเปลี่ยนเขาเป็นอีกคนหนึ่ง รอยยิ้มของเขาหายไป ริมฝีปากเม้มแน่น ใบหน้าของเขามีสีหน้าหนักแน่นมั่นคงราวกับสลักจากเนื้อเหล็ก

ในที่สุดเยี่ยนถูก็รู้สึกกลัว  การโจมตีของถังเทียนมีอยู่ทุกส่วน  เขารู้สึกราวกับว่าตกลงไปในใยแมงมุมที่มองไม่เห็น  ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหนีออกมาได้  และใยแมงมุมนั้นค่อยๆ รัดแน่น ความรู้อึดอัดแทบสำลักเป็นสิ่งที่เขาได้รับรู้เป็นครั้งแรก  ความตายกรายเข้ามาใกล้มาก  ใกล้เสียจนเขาสามารถเห็นรอยยิ้มมัจจุราชกำลังยิ้มให้เขามองเห็นฟันที่น่ากลัว

ไม่, ข้าคือผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของกลุ่มดาวหมีใหญ่ แล้วข้าจะตายที่นี่ได้อย่างไร

ข้าจะตายอย่างสวะได้ยังไง!

เป็นไปได้อย่างไร!

เยี่ยนถูรู้ตัว ในช่วงสุดท้าย ถ้าเขาไม่ใช้มันออกมา  เขาจะตาย!

ไม่, ข้าจะตายที่นี่ไม่ได้  ข้าไม่ยอมตายในเงื้อมมือของเจ้าผู้นี้แน่นอน, ข้าไม่ยอม, ข้าเยี่ยนถูต้องการเป็นจ้าวนักสู้ในสวรรค์วิถี ข้า..เยี่ยนถู...

เยี่ยนถูยังคงร่ำร้องในใจ มือขวาของเขาระเบิดรัศมีแสงยิงขึ้นไปในท้องฟ้าทันที

พลังงานที่น่าตระหนกผันผวนรุนแรงปล่อยออกมาจากแขนของเขา ทำให้เขามองดูเหมือนกับว่ากำลังสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวอยู่ในตัวของเขา  พลังงานปั่นป่วนรุนแรงกวาดอากาศรอบๆ ตัวเยี่ยนถู  กระแสอากาศคลุ้มคลั่งรุนแรง  อากาศที่ไหลเวียนอยู่รอบตัวเยี่ยนถูเป็นเหมือนดาบปั่นหมุนอยู่รอบๆ

หัวใจเยี่ยนถูสงบลง  แรงกดดันทั้งหมดดูเหมือนจะหายไป  เขามั่นใจตัวเองว่าร่างของเขาสามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้ ความรู้สึกว่าโลกทั้งใบอยู่ในมือของเขา ทำให้เขายิ้มอีกครั้ง

ผู้ชนะในที่สุดก็คือข้า!  มีแต่ข้าที่เหมาะกับชัยชนะ

ทันใดนั้นร่างๆ หนึ่งเหมือนกับสายลมผุดเข้ามาในสายตาของเขา เข้ามาในลำแสง

อากาศที่หนาแน่นไหลเวียนรุนแรงทั้งยังแฝงด้วยพลังงานที่ผันผวนชวนให้ผู้คนสั่นสะท้านพัดใส่ถังเทียนจนเขาลืมตาไม่ขึ้น ทั่วทั้งร่างของเขารู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนเข็มทิ่มแทง  พลังงานที่ปั่นป่วนนี้ ทำให้สัญชาตญาณของเขารู้สึกได้ถึงอันตรายรุนแรง  ตอนนี้ตัวเลือกที่ปลอดภัยก็คือถอย

แต่..

ถังเทียนพยายามลืมตาต่อไป  หน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ  เขาไม่สนใจเกี่ยวกับพลังงานปั่นป่วนน่ากลัวที่ให้ความรู้สึกที่อันตรายต่อเขา

อากาศที่ปั่นป่วนนั้นไม่สามารถดับเปลวเพลิงในดวงตาของเขาได้

ทุกอย่างที่เจ้าเยาะเย้ย นั่นคือสิ่งที่ข้าหวงแหน  ทุกอย่างที่เจ้าด่าทอนั่นคือทุกอย่างที่ข้ามองหา  ทุกอย่างที่เจ้าทอดทิ้งหรือย่ำยี นั่นคือสิ่งที่ข้าใฝ่หาแต่ไม่เคยได้รับ สิ่งที่เจ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้เดียงสาและเพ้อเจ้อนั่นคือศรัทธาและความเชื่อมั่นของข้า

ถังเทียนเป็นเหมือนธนูกราดเกรี้ยวพุ่งตรงเข้าหาพายุหมุนที่รุนแรง

เวลาดูเหมือนกับหยุดนิ่ง

ถังเทียนโถมตัวเข้ามา ดวงตาของเขาแสดงถึงความตั้งใจแน่วแน่เหมือนกับเหล็ก อากาศที่แหลมคมปกคลุมอยู่ทั่วตัวเขา รอยเลือดปรากฏอยู่ทั่วร่างเขา  แต่หน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง

ข้า... ไม่ว่าจะเป็นอะไร ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน  ข้าก็ต้องชนะ!

คมมีดอากาศที่กำลังลอยไปมา สร้างรอยแผลให้นับไม่ถ้วน  ถังเทียนเหยียดแขนอย่างนุ่มนวลยืดนิ้วทั้งสิบออกมา  เหมือนกับเถาองุ่นในวันแรกของฤดูใบไม้ผลิ เต็มไปด้วยพลังงานชีวิต

พวกมันหายไปในอากาศ

ชี่!

มือข้างหนึ่งกระเด็นห่างออกไปพร้อมกับแสงรังสีแพรวพราว เปลวเพลิงที่น่ากลัวลุกพรึ่บเพราะมัน

เยี่ยนถูยืนอยู่กับที่ด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ แขนขวาของเขาหายไป  เกิดบาดแผลใหญ่แทนพร้อมกับเลือดที่ฉีดพุ่งออกมา

 “ไม่!”

เยี่ยนถูเจ็บปวดใจร้องโหยหวนกึกก้องอย่างมิอาจควบคุมตนเองได้  ความโกรธ ความสิ้นหวัง ความกลัวรวมกัน  เขาสูญเสียการควบคุมปราณแท้ จึงทำให้ปราณโคจรแล่นตรงเข้าหัวใจ  เยี่ยนถูหยุดตะโกนทันที ดวงตาเบิกกว้าง และกระอักโลหิตออกมามากมายก่อนจะล้มลงกับพื้น

ถังเทียนลอยตัวลงมากับพื้น โลหิตเปรอะเปื้อนย้อมเสื้อผ้าไปทั้งชุด

เขาจ้องมองร่างของเยี่ยนถู ปราณในร่างกายหายไปหมด

ความเพลียและเหนื่อยล้าถาโถมเข้ามา หน้าที่เข้มแข็งและมั่นคงค่อยๆ เปลี่ยน

แม่ ข้าชนะแล้ว... แม่เห็นไหม.. ตอนนี้ข้าแข็งแกร่งแล้ว...

แม่ ข้าคิดถึงแม่...

ข้าคิดถึงท่านจริงๆ....

น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มเขาปนกับโลหิตจากอาการบาดเจ็บหยดลงเท้าเขาและย้อมพื้นจนชุ่ม

เด็กหนุ่มร่ำไห้!