เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 618 ข่มเหงกันมากไปแล้ว!

ตอนที่  618  ข่มเหงกันมากไปแล้ว!

สีหน้าของเสี่ยวโฉ่วเขียวคล้ำเมื่อดาบฟันลงมาตรงๆ

นักสู้ปราณฟ้าสองคนตั้งใจจะโจมตีอี้หนาน  อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางส่งนางกลับเข้าไปในโลกคัมภีร์ทันทีก่อนที่จะโจมตีใส่เสี่ยวโฉ่ว  นักสู้ปราณฟ้าทั้งสองคนถึงกับลอบสบถ  พวกเขาเกลียดศัตรูที่มีคัมภีร์อัญเชิญเป็นที่สุด  ทั้งนี้เพราะทันทีที่พวกเขารู้ว่าไม่อาจรับมือได้พวกเขาจะหนีกลับเข้าไปในโลกคัมภีร์  ทั้งสองคนไล่ตามหลังเย่ว์หยางมาติดๆ และลงมือโจมตีเย่ว์หยางพร้อมกัน ฉวยโอกาสเอาเปรียบจากสถานการณ์ที่เย่ว์หยางกำลังวุ่นกับการไล่ตามเสี่ยวโฉ่ว

เหตุการณ์ปรากฏเป็นความผิดหวังสำหรับเสี่ยวโฉ่ว ขณะที่เขาเผชิญหน้ากับการไล่ฟันของเย่ว์หยางและพลังโจมตีตอบโต้ของสาวยักษ์

ที่ด้านหลัง มนุษย์โครงกระดูกและจอมปีศาจจื้อกวงตามมาทันขณะที่พวกเขาโจมตีใส่สาวยักษ์

เรือสำราญร่วงลงจากฟ้าตรงที่หัวเรือร่วงลงไป มีกริฟฟินสายฟ้ากำลังบินโดยมีผู้โดยสารร่วมอยู่บนนั้น  และมีฉลามปีศาจกลืนวิญญาณจะคอยดักฆ่าผู้คน  พวกมันกระโจนจากน้ำได้สูงขณะล่าเหยื่อในอากาศ

ทั่วทั้งสนามต่อสู้ตกอยู่ในความวุ่นวายและสถานการณ์ปั่นป่วนเกินกว่าจะควบคุม

 “หุ่นเชิด”  เสี่ยวโฉ่วมีทักษะแฝงเร้นพิเศษหุ่นเชิด  เขาใช้พลังของเขาอย่างใจเย็นทั้งที่ถูกสาวยักษ์และเย่ว์หยางโจมตี  เขาเรียกหุ่นเชิดตัวหนึ่งออกมาซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเขาพร้อมกับอสูรพิทักษ์ตนหนึ่ง  อสูรพิทักษ์ของเขาเป็นอสูรพิเศษมากในเรื่องที่มันรู้สึกว่าเป็นหุ่นตัวหนึ่งที่มีระดับที่ไม่สูงและไม่มีพลังชีวิต  แต่มันช่วยให้เจ้านายมันทนรับต่ออาการบาดเจ็บใดๆ ก็ได้  ดังนั้นการโจมตีรุนแรงใดๆ ที่สาวยักษ์โจมตีใส่เสี่ยวโฉ่วก็จะถูกหุ่นเชิดที่ไร้ประโยชน์นี้ดูดซับความเจ็บปวดได้อย่างสิ้นเชิง

หุ่นเชิดถูกบดขยี้โดยไม่มีอะไร ขณะที่เสี่ยวโฉ่วที่หลบหลีกได้ในช่องแคบๆ ยังคงไม่ได้รับอันตรายและใช้ให้หุ่นเชิดลอยตัวขึ้นไปในท้องฟ้า

เสี่ยวโฉ่วไถลตัวผ่านเย่ว์หยางไปอย่างหวาดเสียวขณะที่ปลายดาบชี้มาที่ข้างหน้าเขา

การณ์กลับกลายเป็นว่าพวกเขาอยู่สลับตำแหน่งตรงกันข้ามกัน

เมื่อแสงสีดำฉายออกมาจากนิ้วของเขา เขาชี้นิ้วไปที่หลังศีรษะเย่ว์หยาง ดรรชนีมรณะเป็นวิชาชั้นสูงที่เสี่ยวโฉ่วเรียนรู้เมื่อตอนเขายังเป็นศิษย์จักรพรรดิแดนฟ้า ใครที่ถูกทำร้ายจะต้องตาย แม้กระทั่งนักสู้ปราณฟ้าระดับหนึ่ง

ในเศษเสี้ยวล้านวินาทีหลังจากยิงพลังใส่หลังศีรษะของเย่ว์หยาง  เสี่ยวโฉ่วค่อยรู้สึกตัวว่าร่างของเขาดูเหมือนถูกบางอย่างพันธนาการไว้

ขณะนั้นเย่ว์หยางพลิกตัวกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ด้วยการเคลื่อนไหวที่กราดเกรี้ยวยิ่งกว่า ดาบเทาเถี้ยเคลื่อนไหวผ่านนิ้วที่ยาวผิดปกติของเสี่ยวโฉ่วและฟันตรงใส่หน้าของเขา

ท่าที่สาม จ้าววารีและภูผา!

แสงดาบที่เข้มข้นรุกมาถึงหน้ากากเงินครึ่งร้องไห้ครึ่งยิ้มระดับศักดิ์สิทธิ์ของเสี่ยวโฉ่ว มันทะลุและกระแทกใส่หน้าของเสี่ยวโฉ่วทะลวงกะโหลกของเขาเล็กน้อย

เสี่ยวโฉ่วทรมานหนักจนสูญเสียการควบคุม  เขาเตะใส่เย่ว์หยางด้วยความโกรธ

ร่างของเย่ว์หยางหมุนติ้วเหมือนหลอดกรอด้ายหลังจากเขาเตะ  นี่เป็นหนึ่งในไม้ตายของเสี่ยวโฉ่ว  ตอนแรกเขาจะป้องกันการโจมตีจากศัตรูและป้องกันโดยทำให้เขาอยู่สภาพปั่นหมุน ทั้งนี้เพื่อที่ว่าเขาจะควบคุมศัตรูของเขาได้หลังจากนั้น

 “ตาย!”  เสี่ยวโฉ่วใช้มือหนึ่งปิดใบหน้าและชี้ขึ้นข้างบนด้วยมืออีกข้างหนึ่ง

เขาใช้พลังดรรชนีมรณะอีกครั้ง

สิ่งที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นกับเขา มีพลังพันธนาการปรากฏอีกครั้งและเสี่ยวโฉ่วทำได้แต่เพียงดูเย่ว์หยางตกอยู่ใต้อาการปั่นหมุนเท่านั้น แรงฟันผ่านนิ้วของเสี่ยวโฉ่วเป็นครั้งที่สองขณะที่มันผ่านทะลุหน้ากากเงินและกระแทกใส่หน้าของเขา นั่นคือท่าที่สี่พลิกจักรวาล นี่ไม่ใช่แค่เป็นท่าฟันที่ทรงพลังที่สุดของเย่ว์หยาง แต่ยังมาพร้อมกับแรงปั่นหมุนของเสี่ยวโฉ่ว  เสี่ยวโฉ่วหมุนตัวขณะที่เขาถูกโจมตี ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่จะปลดปล่อยพลัง

ขณะที่ทั้งสองต่อสู้กัน สาวยักษ์ก็เข้ามาถึง

นางเอื้อมมือและยกร่างของเสี่ยวโฉ่วเหมือนกับว่าเขาเป็นลูกไก่ตัวน้อย

นางจับเขาด้วยมือนาง

จากนั้นนางใช้แรงบีบจนเสี่ยวโฉ่วกระดูกลั่น  เขากระแทกเสี่ยวโฉ่วกับเข่านางอย่างรุนแรง  ในที่สุดเสี่ยวโฉ่วส่งเสียงครางถูกซัดออกไปใส่มนุษย์โครงกระดูกราเชลและจอมปีศาจจื้อกวงเหมือนกับเป็นอาวุธ

เย่ว์หยางก้าวยันที่คอของสาวยักษ์ และใช้แรงเหวี่ยง เขาเหวี่ยงดาบจันทร์เสี้ยวและต้านทานการโจมตีของนักสู้ปราณฟ้าสองคน

แม้แต่ก่อนที่ทั้งสองคนจะทันได้ปล่อยพลังทั้งหมด  เย่ว์หยางก็หายไปในอากาศ

วินาทีต่อมาเขาเคลื่อนผ่านมนุษย์กระดูกราเชลและจอมปีศาจจื้อกวงและพุ่งตรงไปที่เสี่ยวโฉ่วที่กำลังร่วงลงทะเลสาบ...  สาวยักษ์ปล่อยพลังของนางออกมาเป็นรูปมังกรโบราณอยู่เหนือศีรษะนาง นักสู้ปราณฟ้าทั้งสองสั่นจากแรงปะทะและกระอักโลหิต นางคำรามด้วยความโกรธขณะที่นางรวบรวมพลังไว้ที่หมัดที่ร้อนแรงของนางพยายามป้องกันมนุษย์โครงกระดูกราเชลและจอมปีศาจจื้อกวง

นักสู้ทั้งคู่ได้แต่ป้องกันโดยถอนถอยไม่ได้ ขณะที่พวกเขากัดฟันต้านทานการบุกจู่โจมของลี่เยี่ยน

ถ้าไม่ใช่เพราะเชื้อมังกรที่บั่นทอนพลังของนาง  พวกเขาคงไม่สามารถทนรับหมัดโจมตีของนางได้

เย่ว์หยางไล่ตามเสี่ยวโฉ่วลงไปที่ผิวทะเลสาบ  เสี่ยวโฉ่วเกลียดเย่ว์หยางเข้ากระดูกพยายามจะพลิกสลับตำแหน่งโดยใช้ไม้กายสิทธิ์ต่อต้านเย่ว์หยาง

เกียรติยศศักดิ์ศรีของนักสู้ปราณฟ้าไม่สำคัญต่อเสี่ยวโฉ่วอยู่แล้ว

เขาไม่สนใจทั้งนั้นว่าจะน่าอับอายเพียงไหน ถ้าเขาสามารถฆ่าเย่ว์หยางได้!

พวกเขาอยู่ห่างกันเพียงครึ่งเมตร  แต่เสี่ยวโฉ่วก็ยังใช้พลังโจมตีรุนแรงได้ถึงสามครั้ง  บอลสามสีที่เขาปล่อยไปพุ่งชนกันเองและกระแทกใส่จุดสำคัญบนตัวเย่ว์หยางสามจุด  เสี่ยวโฉ่วชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่ระหว่างคิ้วของเย่ว์หยาง พลังของมันอยู่เหนือดรรชนีมรณะ คนอาจตายหรือเป็นอัมพาตได้เพราะฤทธิ์เดชของมัน แต่สิ่งที่ยังไวกว่าพลังนี้ก็คือเท้าของเสี่ยวโฉ่ว เหมือนกับว่าเขาเต้นได้อย่างรวดเร็ว  เขาเตะใส่เย่ว์หยางสิบครั้ง แม้ก่อนจะใช้ไม้กายสิทธิ์โจมตีใส่เย่ว์หยาง

ไม่มีการแก้ไขใดๆ จากพลังเตะของเสี่ยวโฉ่วได้

แม้แต่อาจารย์ของเขาชิงอีซึ่งเป็นจักรพรรดิแดนฟ้าก็ยังยกย่องเสี่ยวโฉ่วอย่างสูง  เขารู้สึกว่าพลังเตะของเสี่ยวโฉ่วถือว่ามีความเร็วสุดยอด

เสี่ยวโฉ่วตั้งใจใช้ท่าเตะของเขาทำลายเย่ว์หยางให้เป็นชิ้นๆ  ไม้กายสิทธิ์และบอลสามสีเป็นเพียงกลลวง

มีแต่ท่าเตะที่รวดเร็วของเขาเท่านั้นที่ใช้ฆ่าศัตรู

แต่หลังจากนั้นเสี่ยวโฉ่วค่อยรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย  เขารู้สึกหวั่นไหว เมื่อตระหนักว่าเขาก็โดนเตะเข้าที่ท้องเหมือนกัน

ความเร็วและความถี่ในการเตะเข้าที่ร่างของเขาแทบจะทัดเทียมในการเตะของเขาเอง... มันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?  เสี่ยวโฉ่วไม่มีทางนึกถึงสาเหตุออก เขาเพียงแต่รู้สึกว่าพลังงานที่น่ากลัวพุ่งมาหาเขา และให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าพลังงานกำลังจะระเบิดออกมาจากท้องของเขา  เสี่ยวโฉ่วทำได้แต่เพียงกระโจนขึ้นไปในอากาศและทิ้งโอกาสโจมตีต่อเนื่องของตนเองเนื่องจากเขาต้องหนีจากท่ารุกของเย่ว์หยาง

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์พลิกกลับเย่ว์หยางไล่ตามเสี่ยวโฉ่วไปอย่างกระชั้นชิด

ท่าดาบที่ห้าฟันใส่อย่างเปี่ยมพลัง

เสี่ยวโฉ่วถูกไล่ต้อนจนแทบบ้า  เป็นไปได้ยังไง ในฐานะนักสู้ปราณฟ้ากลับถูกไล่ต้อนจนอยู่ในสภาพแบบนี้? เขาโกรธและใช้บอลสามสีและไม้กายสิทธิ์ตอบโต้  ถ้าเย่ว์หยางยังคงไล่กวดเขาต่อไป เย่ว์หยางจะถูกโจมตีแน่นอน  เสี่ยวโฉ่วไม่คิดว่าเย่ว์หยางจะไล่โจมตีต่อ...

แม้ว่าเย่ว์หยางจะกดดันได้ แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะนักสู้ปราณฟ้าได้

เสี่ยวโฉ่วตระหนักว่าเขาผิดพลาดไปขนาดไหน

ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางยังคงไล่ตามได้ต่อ  แต่เขาทำเช่นนั้นโดยไม่มีการป้องกันใดๆ ก็เหมือนกับคนบ้าฆ่าตัวตาย

ไม้กายสิทธิ์ถูกฟันขาดครึ่ง เย่ว์หยางไม่สนใจบอลสามสีที่พุ่งตรงเข้าหาเขาแต่อย่างใด แม้ขณะที่บอลเหล่านั้นยิงใส่เขาจนเลือดฉีดพุ่ง เขายังคงมุ่งมั่นใจสุดยอดพลังควบแน่นเป็นกระบี่ที่ทรงพลังที่สุด มันทรงพลังพอจะผ่าสวรรค์และโลกได้

ท่าดาบที่ห้า ประหารเทพและมาร

ท้องฟ้าแตกเป็นสองส่วนจากแรงอัดแน่นในการฟันครั้งนี้

น้ำในทะเลสาบยุบลงไป เกิดรอยแยกกว้างหลายเมตรจนถึงก้นทะเลสาบ

นั่นเป็นครั้งแรกที่ความกลัวฉายผ่านในดวงตาของเสี่ยวโฉ่วเบื้องหลังหน้ากากเงินของเขา  เขาโยนไม้กายสิทธิ์ของรักของเขาทิ้งเป็นครั้งแรก นิ้วยาวของเขาหมุนควงอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาพยายามทำลายดาบของเย่ว์หยาง แต่ก่อนที่ดาบเทาเถี้ยจะพุ่งถึงหน้ากากเงินของเขา เสี่ยวโฉ่วกัดฟันและรวบนิ้วกลับอย่างรวดเร็ว

 “เกือบไปแล้ว!”

และก่อนที่เขาจะทันได้พักหายใจ เสี่ยวโฉ่วจะเตะหนึ่งครั้งเป็นนิสัย

เงาที่อยู่ใต้เรือสำราญที่กำลังร่วงทำให้เขาระลึกถึงบางอย่างที่สำคัญ

ตลอดทั้งร่างของเขาสั่น.. โอวไม่นะ. มันเป็นกับดัก!

แต่เขารู้ตัวช้าเกินไป  พลังพันธนาการปรากฏเป็นครั้งที่สามและแข็งแกร่งมากกว่าแต่ก่อนเป็นร้อยเท่า  เสี่ยวโฉ่วไม่สามารถดิ้นรนและไม่สามารถป้องกันตนเองได้อย่างน้อยหนึ่งวินาที  เหมือนกับว่าวิญญาณของเขาถูกกระชากออกจากร่าง  เขาไม่สามารถใช้ชีวิตของเขารักษาทักษะหุ่นเชิดได้  อสูรพิทักษ์ของเขาไม่สามารถช่วยตายแทนเขาได้ และศัตรูของเขายังยึดไม้ตายของเขาได้  เสี่ยวโฉ่วกลัวจนสมองฝ่อขณะที่เขามองดูเย่ว์หยางปล่อยดาบเทาเถี้ยของเขาและใช้มือของเขาถอดหน้ากากเงินศักดิ์สิทธิ์แทน.. ในที่สุด เสี่ยวโฉ่วก็ได้เห็นกระบี่ที่น่ากลัวที่สุด เป็นกระบี่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่สามารถทำให้เขาสั่นสะท้านวิญญาณได้

มันคือกระบี่ชั้นเทพที่สามารถทำลายความหวังได้ทั้งมวล   มันถูกสร้างขึ้นมาจากพลังงาน มีสีดำสนิท มืดมิดลึกลับราวกับเป็นกระบี่ของพระยามัจจุราช

กระบี่กุยจ้าง!

เย่ว์หยางชูนิ้วและในสายตาที่หวาดผวาของเสี่ยวโฉ่ว กระบี่แทงลึกเข้ามาในระหว่างคิ้ว

ในช่วงขณะนั้นเองเสี่ยวโฉ่วรู้สึกว่าเป็นอิสระ เขาเรียกอสูรพิทักษ์ของเขาทันที  แต่มันถูกเสี่ยวเหวินหลีใช้แสงสีขาวตะเพิดมันหนีไปทันทีที่มันปรากฏตัว  ด้วยเหตุนี้มันจึงไม่สามารถช่วยรับอาการบาดเจ็บแทนเสี่ยวโฉ่ว เสียงร้องโหยหวนน่าเวทนาของเสี่ยวโฉ่วดังยิ่งกว่าอัศวินอากาศเป็นพันเท่า  ทั้งพื้นที่เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวนของเขา

ขณะที่ทุกคนพากันหูอื้อ พวกเขาสูญเสียการได้ยินไปชั่วคราว

พวกลูกเรือและผู้โดยสารที่มีระดับต่ำกว่านักสู้ปราณดินระดับสามต่างล้มลงหมดสติ

แม้แต่กริฟฟินสายฟ้าก็คำรามในท้องฟ้าและร่วงลงมาที่พื้นเหมือนกับว่าพวกมันพ่ายแพ้ต่อแรงดึงดูดโลก  พวกมันได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้งจากเสียงกรีดร้องของเสี่ยวโฉ่ว  เสี่ยวโฉ่วไม่กล้าโต้ตอบในตอนนี้ หลังจากดึงตัวหลบจากกระบี่กุยจ้างได้ เขาใช้ความเร็วสูงสุดเผ่นหนีทันที

 “ก่อนนี้เจ้าหยิ่งยโสนักไม่ใช่หรือ?  ข้าจะเอาชนะเจ้า!”  แม้ว่าเย่ว์หยางจะได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง แต่เขาก็ยังชนะในที่สุด  ดังนั้นกำลังใจจึงเพิ่มมากขึ้น

เขาควงดาบเทาเถี้ยและไล่ตามเสี่ยวโฉ่วไป

เย่ว์หยางมีความเร็วเสียงเพิ่มขึ้นหลังจากสู้กับจักรพรรดิชื่อตี้

เขาเอาความเร็วมาใช้อย่างมากในการสู้กับเสี่ยวโฉ่ว

สำหรับนักสู้อย่างเสี่ยวโฉ่วผู้มีความเร็วจัด คล่องแคล่ว ยืดหยุ่นและฝีมือดี  เย่ว์หยางเชื่อว่าแม้แต่ยักษ์สาวก็ยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้  แต่สำหรับเย่ว์หยางซึ่งมีลักษณะคล้ายกัน ถือได้ว่าเขาเป็นดาวข่มของเสี่ยวโฉ่ว  นอกจากนี้ เขายังมีวิชาปราณกระบี่ไร้ลักษณ์ขั้นสูง กระบี่กุยจ้าง  ภายใต้ความช่วยเหลือจากทักษะพันธนาการของเสี่ยวเหวินหลี  เสี่ยวโฉ่วจะพ่ายแพ้ในที่สุด  อย่างไรก็ตามสิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้เย่ว์หยางมากที่สุดก็คือเมื่อเสี่ยวโฉ่วยังสามารถวิ่งหนีได้ด้วยความเร็วขนาดนั้นทั้งที่ถูกกระบี่กุยจ้างโจมตีไปแล้ว

เสี่ยวโฉ่วก็ยังเร็วมาก  ขณะที่เย่ว์หยางเคลื่อนไหวมากขึ้นเขาต้องการใช้งานเสี่ยวโฉ่ว  แต่เขาก็พลาดโอกาสไปได้ เขาทำได้แต่เพียงไล่ตามเสี่ยวโฉ่ว

สาวยักษ์ มนุษย์โครงกระดูกราเชล จอมปีศาจจื้อกวง หลงเสียงและนักสู้ปราณฟ้าอีกสองคนชะงัก ขณะที่พวกเขาตกตะลึงมองดูเย่ว์หยางกำลังไล่กวดเสี่ยวโฉ่ว

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

มันผิดปกติกับสิ่งที่พวกเขาเห็นหรือไม่?  ไม่ควรจะกลับตาลปัตรอย่างนี้ ทั้งที่เสี่ยวโฉ่วควรเป็นคนไล่กวดเจ้าเด็กที่ไม่ธรรมดานี้แทนไม่ใช่หรือ?

 “ข้าจะซัดเจ้าให้เละ, ข้าจะเตะเจ้าให้ตาย ข้าจะฟันเจ้าให้ขาดเป็นชิ้นๆ ไอ้บ้า หนีทำไม?” เย่ว์หยางเร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อย  แต่ในขณะที่เสี่ยวโฉ่วเร่งหนีออกไปอีก และไม่โต้แย้งกลับมาแต่อย่างใด  ดังนั้นการต่อสู้ของทั้งสองจึงไม่สามารถตัดสินได้ เสี่ยวโฉ่วหนีวนไปรอบๆ ผิวทะเลสาบเป็นบ้าเป็นหลังเฉียดๆ จะตายหลายครา  เขาระมัดระวังเพราะถ้าเขาสัมผัสน้ำ เขาอาจจะร่วงลงไปในทะเลสาบและติดอยู่ในแดนแห่งความตายก็ได้ จากนั้นเขาจะตกเป็นเป้าสังหารของเย่ว์หยาง  เขาเคลื่อนผ่านผิวทะเลสาบไปอย่างรวดเร็ว ลำน้ำแหวกกระจายขึ้นไปในท้องฟ้าในพื้นที่ซึ่งเขาผ่านไป

เย่ว์หยางไล่ตามมากระชั้นอยู่เหนือเสี่ยวโฉ่ว กวัดแกว่งดาบเทาเถี้ยใส่เสี่ยวโฉ่วไม่ยั้ง บีบบังคับให้เสี่ยวโฉ่วต้องวิ่งไปข้างหน้าไม่มีโอกาสได้ตอบโต้

เย่ว์หยางโจมตีเป็นพายุบุแคมลำน้ำเป็นพันสายกระเด็นขึ้นมาจากผิวทะเลสาบ

ฉลามปีศาจกลืนวิญญาณที่ว่ากันว่าดุร้ายก่อนหน้านี้ตกใจเผ่นหนีกระเจิง

บางตัวที่ถูกพลังโจมตีร่างกายก็ฉีกขาด

เสี่ยวโฉ่วปรารถนาให้ตัวมีขาแปดข้างเพื่อที่ว่าจะช่วยให้หนีได้ไวขึ้น.. ทักษะแฝงเร้นหุ่นเชิดของเขา ที่ใช้รักษาชีวิตและอสูรพิทักษ์หุ่นเชิดถูกขับไล่ตะเพิดหมดเมื่อดาวข่มของพวกมัน ปีศาจอสรพิษน้อยถูกเรียกออกมา

เมื่อไม่มีทักษะแฝงเร้นที่คอยช่วยชีวิตของเขา  เสี่ยวโฉ่วไม่กล้ารับการโจมตีแต่อย่างใด

เขาอาจจะเสียชีวิตก็ได้ ถ้าเขาถูกโจมตีอีกครั้ง

ดังนั้นเขาพยายามวิ่งหนีใช้ความเร็วสุดยอด  เขาไม่สนใจว่าเย่ว์หยางจะเตะหรือฟันจากด้านหลังแต่อย่างใด  การต่อสู้ที่น่าหดหู่นี้ ถึงขนาดโต้ตอบไม่ได้ กดดันจนเสี่ยวโฉ่วน้ำตาร่วง

รังแกกันชัดๆ!  ไอ้เด็กบ้านี่โผล่มาจากที่ไหนกัน?

เสี่ยวโฉ่วไม่เคยเห็นเด็กโรคจิตอย่างนั้นมาก่อนในชีวิต  ไม่เพียงแต่จะเป็นนักรบระดับต่ำเท่านั้น  แต่ยังโจมตีใส่ตัวตลก  นี่กะไม่ให้เขาได้พักหายใจกันบ้างหรือไง?