Panlong เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 6 แปลงอีกร่าง

 

เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 6 แปลงอีกร่าง

 “เจ้านาย” เสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์

ลินลี่ย์ถือดาบหนักอดาแมนเทียมด้วยมือข้างเดียวกระโจนถอยหลังหลบเป็นแนวโค้ง ในขณะเดียวกันเขาพูดทางใจกับบีบี  “บีบี, อย่าตื่นเต้น ให้ข้าสู้กับเสือดำลึกลับนี่ก่อน ถ้าข้าเอาชนะมันไม่ได้  เจ้าค่อยลงมือกับมัน  เจ้าคืออาวุธลับของข้า”

บีบีเข้าใจ มันรีบถอยไปที่ด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ลินลี่ย์เต็มไปด้วยแรงกระตุ้นที่ต้องการจะทำศึก  แม้ว่าเขาจะใช้เวลามากมายอยู่ในเทือกเขาอสูรวิเศษนี้ก็ตาม  แต่เขายังไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้ที่ทำให้เขาต้องทุ่มเทพลังต่อสู้อย่างแท้จริง  อสูรระดับเซียนแข็งแกร่งมากเกินไป  ในขณะที่ลินลี่ย์ในตอนนี้สามารถเอาชนะอสูรเวทระดับเก้าโดยใช้ความเร็วสูงของเขาได้

เพียงแต่เสือดำลึกลับนี้ ยังไวมากกว่าลินลี่ย์

 “โกรววว!” เสือดำตัวมหึมาลงมาอยู่บนพื้น สายตาเยือกเย็นของมันจับตาอยู่ที่ลินลี่ย์

แต่ลินลี่ย์มีแต่รอยยิ้มที่ริมฝีปาก

 “มันเพิ่มขนาดได้  แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความเร็วของมันในตอนนี้ช้าลงแล้ว”  ลินลี่ย์สามารถบอกได้ชัดเลยว่าความเร็วของเสือดำนี้ตกลงประมาณ 20-30% ในตอนนี้ ด้วยพลังสนับสนุนของเวทสายลม คาถาความเร็วเสียงลินลี่ย์มั่นใจว่าด้วยความสามารถของเขาสามารถใช้รับมือกับมันได้

แต่ลินลี่ย์ยังคงเข้าใจบางอย่าง

ด้วยขนาดที่เพิ่มขึ้นจะทำให้ความเร็วลดลง... แต่มีแนวโน้มว่าพลังรุกโจมตีของเสือดำก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน แม้ว่ามันอยู่ในร่างธรรมดา เสือดำก็สามารถตวัดกรงเล็บเปิดเกล็ดของลินลี่ย์ได้สองชิ้น ลินลี่ย์ไม่กล้าปล่อยให้เสือดำได้ตวัดกรงเล็บใส่เขาอีกเป็นแน่

พอเสียงควั่บดังเสือดำลึกลับก็กระโจนเข้าหาลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูงทันทีและมาถึงหน้าลินลี่ย์แทบจะทันที

 “ควั่บ”

ถึงตอนนี้ ลินลี่ย์ไถลลื่นไปตามพื้นหิมะใต้ตัวเสือดำผ่านด้านล่างของมัน  ขณะที่ผ่านด้านล่างเขาใช้ดาบหนักอดาแมนเทียมแทงใส่อกของมัน

 “แคล้ง!”

ดาบหนักของลินลี่ย์กระแทกกับกรงเล็บที่คมของเสือดำ  แม้ว่าความเร็วของเสือดำจะลดลงมากเพราะขนาดของมัน  แต่ความเร็วในการโจมตีด้วยกรงเล็บของมันก็ยังเร็วอย่างน่าทึ่งอยู่ดี

 “ควั่บ!” หางเสือดำที่ยาวเจ็ดหรือแปดเมตรแหวกอากาศฟาดมาที่ตัวของลินลี่ย์อย่างรุนแรง

ลินลี่ย์เตะพื้นด้วยเท้าขวาเต็มแรงดันตัวเองเข้าหาต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใกล้  ขณะที่เขาใกล้ถึง ลินลี่ย์ใช้ขาทั้งสองเตะใส่ต้นไม้ใหญ่อย่างรุนแรง

 “แครก!  ต้นไม้ใหญ่หักครึ่งและล้มลง ขณะที่กิ่งก้านที่หนากระแทกไปทุกที่

ด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง ลินลี่ย์ตีลังกากลับหลังพุ่งเข้าหาเสือดำ ขณะเดียวกันใช้สองมือจับดาบหนักอดาแมนเทียมฟันลงไปที่เสือดำ

 “วืดดด” ดาบหนักอดาแมนเทียมเคลื่อนไหวได้รวดเร็วจนเกิดระลอกพลังแหวกอากาศสร้างเสียงหวีดหวิวขึ้น

แต่ในช่วงเวลานี้ เสือดำหันหัวมาจ้องมองลินลี่ย์อยู่กับที่โดยไม่เคลื่อนไหว ปล่อยให้ลินลี่ย์โจมตีใส่มันตามใจชอบ เห็นได้ชัดว่าเสือดำนี้เข้าใจว่าหลังจากที่มันขยายร่างได้แล้ว มันไม่สามารถอาศัยความเร็วเอาชนะลินลี่ย์ได้

 “ควั่บ!”

ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของลินลี่ย์ดูเหมือนจะสูญเสียน้ำหนักและพลังไปในทันใดลอยเข้าหาด้วยความเร็วที่น่าประหลาดใจ  อย่างไรก็ตามปลายดาบเริ่มสั่น

 “บึ้ม”  ดาบหนักอดาแมนเทียนปะทะกับร่างของเสือดำ

ท่าทีประหลาดใจปรากฏอยู่ในดวงตาที่เย็นชาและหยิ่งยโสของเสือดำ  เพราะดาบที่ฟันลงครั้งนี้ดูเหมือนไม่มีพลังแฝงอยู่เลย  มันไม่มีความลังเลใจแม้แต่น้อยหวดหางยาวขนาดเจ็ดแปดเมตรใส่ลินลี่ย์อย่างรุนแรง

 “สายฟ้าฟาด”  ดวงตาที่สงบของลินลี่ย์ดูเหมือนปล่อยสายฟ้าออกมาได้

เสือดำรู้สึกทันทีว่าดาบหนักอดาแมนเทียมซึ่งสัมผัสอยู่ที่หลังของมันระเบิดพลังที่น่ากลัวออกมา  พลังที่เป็นเหมือนภูเขาไฟระเบิดถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

 “บึ้ม!”

เสือดำรู้สึกว่าขาของมันอ่อนแรงและร่างของมันถูกกดลงด้วยพลังมหาศาล  ขนที่เป็นเงาของมันเริ่มเป็นระลอกเหมือนคลื่นทะเลทันที

 “โกรวววว!”  เลือดเล็กน้อยไหลออกมาจากมุมปากของเสือดำ

การกวัดแกว่งของหนักเหมือนกับเป็นของเบาระดับนี้จำเป็นต้องมีการประสานงานอย่างลงตัวระหว่างพลังภายนอกและพลังภายใน  ไม่ใช่แค่ใช้พลังดิบป่าเถื่อน  แต่ต้องเพ่งสมาธิปลดปล่อยพลังงานทั้งหมดฟันออกในรวดเดียว  แม้ว่าเสือดำจะมีพลังป้องกันที่น่าทึ่ง และขนของมันสามารถสลายพลังออกไปได้มากกว่าครึ่งหนึ่ง แต่พลังที่น่ากลัวก็ยังเข้าไปในร่างของมันได้ถึงครึ่ง ทำให้เสือดำได้รับบาดเจ็บภายใน

 “ควั่บ!

หางดำที่เหมือนแส้หวดใส่ร่างของลินลี่ย์อย่างรุนแรง กระแทกใส่เกล็ดที่หุ้มอยู่บนบริเวณเอวลินลี่ย์ส่งผลให้ลินลี่ย์ปลิวกระเด็น

ขณะที่ลินลี่ย์กำลังจะกระแทกยอดต้นไม้  ลินลี่ย์พลันเหยียดมือขวาและกางกรงเล็บคว้ายอดไม้ไว้และห้อยตัวอยู่บนยอดไม้  ลินลี่ย์มองลงมาข้างจากจุดที่เขายืนอยู่บนยอดไม้

 “เป็นอย่างที่ข้าคิด  ทันทีที่มันแปลงร่างมีขนาดใหญ่ พลังโจมตีของมันก็เพิ่มมากขึ้น”  ลินลี่ย์มองดูเกล็ดแตกที่เอวที่แตกและเลือดที่ไหลออกจากภายใต้เกล็ด  ตอนนี้เขาเข้าใจเสือดำลึกลับเพิ่มมากขึ้น  “อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับพลังป้องกันของมันไม่ได้เพิ่มขึ้นมากเท่าใด”

เมื่อมันแปลงร่างเป็นขนาดใหญ่ขึ้น พลังป้องกันของเสือดำไม่ได้เปลี่ยนไปมาก  ความเร็วตกลง แต่พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น

 “ดูเหมือนว่าเคล็ดสายฟ้าฟาดของข้าจะส่งผลต่อมัน”  ลินลี่ย์มั่นใจเคล็ดโจมตีสายฟ้าฟาดของเขา

เสือดำตัวนี้มีพลังป้องกันที่น่ากลัว  แม้ว่าพลังระเบิดที่ปลดปล่อยโดยพลังสายฟ้าจะถูกขนของมันป้องกันได้เป็นส่วนใหญ่  และขนของมันดูเหมือนจะไม่ได้รับผลเสียหายอะไรเลย

ถ้าลินลี่ย์ใช้แต่พลังงานดิบเถื่อนและพลังภายในต่อสู้กับเสือดำนี้ บางทีเขาคงไม่สามารถทำร้ายมันได้

 “ได้เวลาใช้เวทของข้าแล้ว”

ลินลี่ย์เริ่มพึมพำร่ายบทเวท  ตอนนี้ลินลี่ย์กำลังห้อยตัวอยู่บนยอดไม้สูงราวๆ สามสิบเมตรเหนือพื้น  ขณะที่เสือดำกำลังเหยียดตัวจ้องมองเขาอย่างเยือกเย็นจากด้านล่าง  ดูเหมือนว่าลินลี่ย์จะไม่ลงมา อสูรเวทระดับเก้าชั้นสูงผู้มีปัญญาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

ถ้าเจ้าไม่ลงมา  ข้าจะขึ้นไปหาเอง!

 “ควั่บ!”  เสือดำร่างสูงใหญ่ถึงห้าเมตรกระโจนขึ้นในอากาศพุ่งเข้าหาลินลี่ย์  ด้วยพลังกระโดดที่น่าตระหนก มันกระโดดได้สูงถึงสามสิบเมตรได้ด้วยการกระโจนครั้งเดียว

หัวใจของลินลี่ย์เยือกเย็นเหมือนน้ำ

แม้จะเห็นเสือดำมหึมาบินขึ้นมาหาตัวเขา แต่เขาก็ยังคงร่ายเวทของเขาต่อไป เขาเพียงแต่ใช้มือขวาตบลงบนยอดไม้ส่งผลให้ตัวเขาบินขึ้นไปด้วยความเร็วสูง

ต้นไม้ที่ลินลี่ย์เพิ่งตบได้ฉีกแยกจากพลังตบนั้น

 “โครม!”  ต้นไม้ล้มลงพื้นมาทางเสือดำ

ต้นไม้นี้มีขนาดใหญ่เพียงพอจนขณะที่มันโค่นล้มกินพื้นที่ว่างไปถึงครึ่งหนึ่ง สำหรับร่างเล็กๆ อย่างลินลี่ย์ ย่อมไม่มีปัญหาอะไร  แต่เสือดำมหึมาถูกบังคับให้ต้องใช้พลังกรงเล็บของมันตวัดตัดต้นไม้ครึ่งหนึ่ง

ในช่วงเวลานี้เอง ในที่สุดลินลี่ย์ก็ร่ายเวทของตนจบ

 “พรึ่บ..” บนหลังของลินลี่ย์มีปีกสีน้ำเงินโปร่งแสงคู่หนึ่งงอกออกมาทันที  ประกายวูบวาบบนปีกโปร่งแสงทำให้มองดูสวยงาม เมื่อลินลี่ย์ค่อยๆ กางปีก ร่างของเขาก็ทะยานพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

เวทวายุระดับที่แปด ปีกอากาศ!

เมื่อเห็นเช่นนี้เสือดำยักษ์คำรามด้วยความโกรธทันที มันกระโจนเข้าหาลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูง ขณะที่ลินลี่ย์บินสูงขึ้นไป

 “บึ้ม” แม้ว่าเสือดำจะเพิ่มขนาดร่างกายได้  แต่มันก็ยังคงมีความคล่องแคล่วว่องไวมากสามารถกระโจนขึ้นไปได้หลายสิบเมตร  มันยืมพลังสะท้อนของยอดไม้ กระโจนต่อเนื่องสูงขึ้นไปตามต้นไม้

แต่หลังจากกระโจนไปได้ห้าหรือหกครั้ง  ร่างเสือดำยักษ์ก็พุ่งไปถึงจุดสูงสุดของต้นไม้ขณะที่ในตอนนี้ลินลี่ย์บินอยู่เหนือแนวเขาพร้อมกับปีกโปร่งแสงของเขา

 “ตอนนี้ถึงเวลาที่ข้าจะไล่ทุบเจ้าบ้างล่ะ”  ลินลี่ย์มองดูเสือดำยักษ์กระโจนเข้ามาหาเขาจากส่วนยอดของต้นไม้  แต่ตอนนี้พอไม่มีอะไรให้ยึด เสือดำไม่มีทางเลือก ได้แต่ปล่อยให้ร่างตัวเองร่วงหล่นลงไป

และขณะที่ร่างของมันเริ่มร่วงลงไป..

 “ควั่บ!”  ลินลี่ย์กางปีกทันทีและพุ่งลงมาด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง

และความเร็วในการพุ่งลงมาที่น่าทึ่งนั้นเกิดจากเวทปีกอากาศ  ลินลี่ย์พุ่งไล่ตามเสือดำที่กำลังร่วงลงมาติดๆ  เสือดำยักษ์จ้องมองลินลี่ย์อย่างโมโห แต่ในกลางอากาศไม่มีพื้นที่ให้มันยึดได้

 “ฮ่าาาาาห์!”  ทันใดนั้นลินลี่ย์กระตุ้นพลังปราณเลือดมังกรในร่างกายทันที

เมื่อเร่งเร้าพลังปราณเลือดมังกรจนถึงขีดสูงสุดในทันที ลินลี่ย์ใช้มือทั้งสองจับดาบหนักอดาแมนเทียมไว้แน่นแล้วฟันใส่เสือดำซึ่งไม่มีพื้นที่ให้หลบหนีได้

 “แคล้ง” กรงเล็บแหลมคมปะทะต้านรับพลังดาบหนักอดาแมนเทียมไว้ได้อีกครั้ง

แต่ลินลี่ย์มีความมั่นใจกวัดแกว่งดาบหนักอดาแมนเทียมด้วยความเร็วสูงอีกครั้ง ในครั้งนี้ กระบวนท่าดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของลินลี่ย์เคลื่อนไหวได้เหมือนสายลม และฟันใส่เสือดำที่กำลังร่วงลงไปมากกว่าสิบครั้งในหนึ่งวินาที

แต่ละดาบที่ฟาดฟันนั้น เขาใช้เคล็ด ‘สายฟ้าฟาด’

 “บึ้ม  บึ้ม!”

หลังจากป้องกันการโจมตีครั้งแรกได้แล้ว ร่างของเสือดำเริ่มเร่งความเร็วในการร่วงหล่น  แต่เวทปีกอากาศของลินลี่ย์ยังรองรับระดับการร่วงลงของเสือดำด้วย หนึ่งดาบ จากนั้นก็ดาบแล้วดาบเล่า

เสือดำรู้สึกเหมือนกับว่าแรงหวดแต่ละดาบของลินลี่ย์แฝงพลังหนักหน่วงเพิ่มขึ้นทุกขณะ  แต่ละครั้งที่ฟาดฟันดาบจะระเบิดพลังออกมาเหมือนกันทำให้อวัยวะภายในของมันสั่นสะเทือนไปหมด

หลังจากลงมือฟาดฟันไปมากกว่าสิบครั้ง  ร่างของเสือดำยักษ์ถูกลินลี่ย์อัดกระแทกมาตลอดทางจนกระทั่งลงมาถึงพื้น

 “บึ้ม!”

ปรากฏเป็นหลุมยุบขนาดใหญ่และมีรอยแตกปรากฏไปทุกตำแหน่งพื้น รากของต้นไม้ขนาดใหญ่โดยรอบโผล่พ้นขึ้นมาจากพื้นจากพลังกระแทกรุนแรง

ในท่ามกลางหลุมยุบนั้น เสือดำยักษ์กระอักโลหิตเต็มปากและมีกระทั่งรอยเลือดออกมาตามขนมองเห็นได้ การใช้ดาบหนักของลินลี่ย์ฟาดฟันใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้ขนของเสือดำไม่สามารถทนรับพลังโจมตีได้

 “เสือดำ” ลินลี่ย์ยืนอยู่กลางอากาศสูงกว่ามันสิบเมตร ปีกโปร่งแสงของเขายังคงกระพือ “ข้ารู้นะว่าเจ้าเข้าใจภาษามนุษย์  ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งหนึ่ง  ตราบใดที่เจ้ายอมรับใช้ข้า  ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

ตอนนี้ลินลี่ย์มีความต้องการจะฝึกอสูรเวทตัวนี้ให้เชื่องเชื่อและรับมันไว้

ลินลี่ย์มีความคิดต้องการจะได้พาหนะดีๆ อยู่ตลอดเวลา และที่สำคัญมากกว่าก็คือ เสือดำตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งยอดเยี่ยมมาก  โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากแปลงขนาดแล้ว มันใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่า เมื่อผสานเข้ากับความเร็วและพลังป้องกันตัวที่น่าทึ่งทำให้มันคือเครื่องจักรสงครามดีๆ นี่เอง

 “โฮกกก!”

ร่างของเสือดำยักษ์ยืนขึ้นจ้องมองลินลี่ย์อย่างเย็นชา  สายตาอำมหิตของมันเต็มไปด้วยความโกรธ มันเชิดหัวด้วยความหยิ่งลำพอง เป็นไปได้ยังไงที่จะยอมรับกันง่ายๆ?  แต่ตอนนี้เสือดำเข้าใจแล้วว่านักรบมนุษย์ที่อยู่ต่อหน้ามันผู้นี้ไม่ใช่เหยื่ออย่างที่มันเคยคิด เพราะนักรบผู้มีพลังน่ากลัวขนาดนั้นยังสามารถใช้เวทปีกอากาศ เวทธาตุลมระดับสูงก็ย่อมเป็นยอดฝีมือซึ่งหาได้ยากในกลุ่มพวกมนุษย์

 “เจ้าจะยอมรับไหม?”  ลินลี่ย์ตะโกนจากที่สูง

ตราบใดที่อสูรเวทยังมีความกังวล  มีแต่ต้องใช้กำลังบังคับพวกมันให้ยอมรับเท่านั้น  และยิ่งเป็นอสูรเวทในระดับที่สูง ก็ยิ่งยากจะทำให้พวกมันยอมรับ

 “โกรววววว!” เสือดำยักษ์คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว

 “ถ้าเจ้าไม่ยอมรับ งั้นข้าจะซัดเจ้าจนกว่าจะยอมรับ!”  ลินลี่ย์มั่นใจมาก

เมื่อผสานเวทของเขาเข้ากับทักษะนักรบของเขา  พลังของเขาสามารถเพิ่มในระดับที่น่าทึ่ง  ตอนนี้ เนื่องจากมีปีกอากาศโปร่งแสงอยู่บนหลังของเขา  ลินลี่ย์สามารถควบคุมสนามต่อสู้ได้

 “ควั่บ!”  ลินลี่ย์บินลงมาอีกครั้งทันที

ความเร็วในการเคลื่อนที่ของปีกโปร่งแสงสูงกว่าพวกสัตว์สี่ขา ในพริบตาเดียวลินลี่ย์ก็มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเสือดำยักษ์ขณะใช้ดาบหนักอดาแมนเทียมฟาดฟันอีกครั้ง

แต่เสือดำเพียงแต่ถอยออกไปสิบเมตรด้วยความเร็วสูง  จากนั้นกระโจนเข้ามาข้างหน้าใหม่

ปีกโปร่งแสงกระพือ  ลินลี่ย์เริ่มหลบอยู่ในอากาศได้อย่างคล่องแคล่วขณะที่ใช้ดาบหนักอดาแมนเทียมฟาดฟันใส่มันอย่างต่อเนื่อง  ทุกๆ ดาบแฝงด้วยพลังที่น่ากลัวสามารถผ่าภูผาได้

 “บึ้ม!”

ร่างเสือดำยักษ์ถูกดาบหนักอดาแมนเทียมฟาดใส่อีกครั้งจนปลิวกระเด็น โลหิตสีแดงเปรอะเปื้อนขนที่เป็นมันเงาของมัน ลินลี่ย์ยืนอยู่ในอากาศอย่างมั่นใจ เตรียมพร้อมโจมตีใส่เสือดำอีกครั้งด้วยดาบหนักอดาแมนเทียม

 “จะยอมรับไหม?”  ลินลี่ย์พูดเสียงเข้ม

เสือดำยืดตัวตรงอีกครั้ง จ้องมองลินลี่ย์อย่างเย็นชา  ทันใดนั้นร่างของเสือดำเริ่มหดขนาดเล็กลง เมื่อมันลดขนาดลงจนมีส่วนสูงเหลือเพียงสองเมตรและยาวสี่เมตร แต่สิ่งที่แปลกก็คือครั้งนี้ทั่วทั้งตัวเสือดำเริ่มเรืองแสงเลื่อมดำและขาว

 “อะไรกันนั่น?”  ความรู้สึกอันตราย ลินลี่ย์รีบกระพือปีกโปร่งแสงบินขึ้นสูงอีกเล็กน้อยและจ้องลงมาข้างล่าง

แสงดำสลับขาวหายไป ร่างของเสือดำที่ก่อนนี้ปกคลุมไปด้วยลายขยักดำหนาแน่น ตอนนี้มีเพียงลายเส้นดำหนาปรากฏอยู่เฉพาะร่างส่วนบนเท่านั้น ขณะที่ขนสีขาวบนขาทั้งสี่เปลี่ยนเป็นขาวราวหิมะ

เมื่อเห็นเช่นนี้ลินลี่ย์สูดลมหายใจหนาวเหน็บ  “เสือดำเมฆา?  เสือดำเมฆาในตำนานหรือนี่?”