ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 563 เสี่ยวเอ้อกับหยาหยา

ตอนที่  563  เสี่ยวเอ้อกับหยาหยา

กลยุทธ์กบกระโดดคือกลยุทธ์ที่ไม่ธรรมดา  ความจริงการประยุกต์ใช้นั้นมีความจำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์หลายประการ  แม้เมื่อตอนเขาอยู่ในกองทัพดาวกางเขนใต้ ปิงก็ยังใช้ไม่มาก เพราะเป็นกลยุทธ์ที่แหกคอก  ปิงจึงไม่สอนให้ถังเทียน

แต่เมื่อเขาเห็นถังเทียนใช้งานกลยุทธ์กบกระโดดเอง และใช้ได้ผลลัพธ์ที่โดดเด่น จึงเป็นธรรมดาอยู่เองที่เขารู้สึกเหมือนเห็นผี

สัญชาตญาณต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งนัก

ปิงถอนสายตากลับมาและตะโกนลั่น  “เอาอีกครั้ง!”

ความเครียดและความกลัวที่ชาวบ้านเผชิญนั้นลดลงอย่างมาก และหลังจากที่ทำหลายๆ ครั้งทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจเคล็ดมากขึ้น  ชาวบ้านทุกคนมีปฏิสัมพันธ์กับพลังงานมาตั้งแต่อายุยังน้อย  และปกติพวกเขาจะคุ้นเคยดีกับการใช้พลังงานและควบคู่กับลักษณะบุคลิกเฉพาะตัวของพวกเขา นี่ทำให้ความสามารถในการถ่ายโอนและเคลื่อนพลังงานของพวกเขาคล่องแคล่วมาก

หลังจากข่มความกลัวในใจได้แล้ว  ผลงานของพวกเขาทำให้ปิงประหลาดใจมาก

ปริมาณพลังงานโดยเฉลี่ยของทุกคนยังรั่วไหลมาก แต่มีมาตรฐานและคำนวณได้ และผู้นำทหารผู้มีความชำนาญในการควบคุมพลังรังสี ก็สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของทหารได้เป็นทวีคูณ

และนั่นคือสิ่งที่ปิงกำลังทำ

เขานำกลุ่มชาวบ้านและสุ่มขว้างระเบิดไปที่คลื่นน้ำเงินที่น่ากลัว

ใช่แล้ว ระเบิดอย่างไม่เลือกหน้า

และจับคู่กับความเข้าใจกลยุทธ์ของพวกเขา  การทอดระยะเวลาโจมตีทุกครั้งค่อยห่างขึ้นซึ่งเป็นเหตุผลให้พวกเขาสามารถใช้ระเบิดโจมตีคลื่นน้ำเงินได้อย่างต่อเนื่อง

ด้วยการโจมตีใส่อย่างต่อเนื่อง  ปิงพบปริมาณพลังงานที่เหมาะสมในการใช้รับมือกับคนแคระน้ำเงินได้  เขาแบ่งพลังโจมตีด้วยระเบิดแสงออกเป็นแปดลูกทุกครั้ง  ระเบิดแสงทุกลูกจะมีแรงระเบิดอัดกระแทก  แต่ก็สามารถครอบคลุมพื้นที่โดยรอบ 500 เมตร และกว้าง 100 เมตรได้

ดูเหมือนว่าคลื่นน้ำเงินที่ไร้ที่สิ้นสุด ทำให้ระเบิดทุกลูกดูเหมือนจะไม่มีผลมาก  แต่ปิงระเบิดในตำแหน่งเดียวกันตั้งแต่เริ่ม เพื่อควบคุมศูนย์กลางของคลื่นน้ำเงินเอาไว้

เพราะเหตุนั้น ทหารของคนแคระน้ำเงินจึงถูกปิงแบ่งแยก  ปิงสามารถเห็นได้ชัดว่า อาวุธระเบิดเล็กๆ น้อยๆ ของเขาสำหรับคลื่นน้ำเงินแล้วเหมือนตกอยู่ในถังโดยมิต้องสงสัย  แต่ถ้าคุ้นเคยดีแล้ว เขาจะสามารถควบคุมระหว่างทัพหน้ากับทัพหลังได้

ถ้าเป็นกองกำลังทัพหน้า มีถังเทียนคอยใช้ท่ากระโดดกบขึ้นลงคอยทำลาย  ทุกครั้งที่กระโดดลง เขาจะทิ้งพื้นที่วงกลมว่างเปล่าเอาไว้

ในพริบตาเดียว กองกำลังส่วนหน้าไม่ได้รับการเพิ่มเติมสนับสนุน ก็กระจัดกระจายกลายเป็นพื้นที่ช่องว่างอยู่ในระหว่างคนแคระน้ำเงินหลายแห่งหลายจุด

ไม่มีใครสังเกตว่าเสี่ยวเอ้อออกไปพร้อมกับหยาหยา เข้าไปในท่ามกลางคลื่นน้ำเงินเพื่อมองหาผู้นำคนแคระน้ำเงิน

หยาหยาพูด  เพราะกองทัพใหญ่ขนาดนั้น จะต้องมีผู้นำอยู่เป็นแน่

เสี่ยวเอ้อใช้วิชาเคลื่อนย้ายพริบตาทำให้ทั้งสองเคลื่อนไหวได้เหมือนภูตผี  ทุกครั้งที่พวกเขาปรากฏ ก็จะดึงดูดความสับสนวุ่นวายเข้ามาหา  แต่ก่อนที่พวกคนแคระน้ำเงินจะทันได้ทำอะไร  พวกเขาจะหายไปก่อน

 “เขาอยู่ไหน?”  เสี่ยวเอ้อกำลังกระสับกระส่ายและใจเต้นแรง

ข้าดันเชื่อหยาหยาเสียได้...

มันกลายเป็นอย่างนี้เสียแล้ว ขณะที่เสี่ยวเอ้อเตรียมจะเคลื่อนออกไป  หยาหยาพลันปรากฏตัวขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ยด้วยสีหน้าน่าสงสาร  เสี่ยวเอ้อตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถปฏิเสธหยาหยาได้  โอวดีเลย ใครใช้ให้เจ้ามาช่วยชีวิตข้าเล่า...

เสี่ยวเอ้อกัดฟันและพาหยาหยาไปด้วย

และแล้วหยาหยาก็เริ่มร้องยิย้าเป็นทำนองบอกว่ามันสามารถหาตัวผู้นำคนแคระน้ำเงินได้ และเสี่ยวเอ้อก็ยอมเชื่อมันจริงๆ

ทำไมข้าถึงเป็นคนอย่างนี้...

เสี่ยวเอ้อรู้สึกว่ายากจะให้ตัวเองระงับความกระวนกระวายและสับสนไปหมด ได้แต่ติดตามหยาหยาไปในสภาพที่รอบด้านวุ่นวาย  เทียบกับพวกเขาแล้ว  เจ้าเด็กโง่เข้าถึงมาตรฐานในกลยุทธ์กบกระโดดจริงๆ เสี่ยวเอ้อมีความคิดวูบขึ้นทันที

ความจริงเขายังไม่ได้เปิดใช้กระบี่ปราบสมุทร...

มีหลายอย่างที่เขาได้ชี้แจงแล้ว ดังนั้นเขาจึงตกอยู่ในสถานกาณ์ที่เป็นอยู่ปัจจุบัน

โชคดีสำหรับเขาที่พลังงานมีความเข้มข้นมาก  ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลว่าจะขาดพลังงานในการใช้พลังเคลื่อนย้ายในพริบตา

ทันใดนั้นหยาหยาโยกหัวอย่างตื่นเต้น ส่ายไปมาไม่หยุด  เสี่ยวเอ้อมองดูด้วยความสงสัย  “เจ้าแน่ใจนะ?  ตอนนี้เจ้าไม่ได้โกหกใช่ไหม!”

เขาเผชิญกับเหตุการณ์ที่เหมือนกันมาหลายครั้งหลังจากตามหยาหยา  เขามักจะตั้งเครื่องหมายคำถามเมื่อสิ้นสุดความตื่นเต้น

หยาหยาผงกหัวอย่างแรงและยอมทำท่าขวางมือในท่าเชือดคอตัวเองเป็นแสดงว่า “ถ้าเราพลาดครั้งนี้ ข้าจะเชือดคอขอขมา...”

ก็ได้  เจ้าก็ทำอย่างนี้มาหลายครั้งแล้ว  ไหนๆ ข้าก็มากับเจ้าแล้ว อาจจะดีก็ได้  เสี่ยวเอ้อคิดอย่างช่วยไม่ได้ และใช้วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตาไปยังตำแหน่งที่หยาหยาชี้

เมื่อเสี่ยวเอ้อปรากฎตัว นัยน์ตาของเขาหดลีบทันที  คนแคระน้ำเงินที่รายล้อมเขาแตกต่างจากกลุ่มกระสุนมนุษย์ พวกมันต่อเป็นแถวยาว พวกมันแข็งแกร่งมากและเพิ่มแรงกดดันเขา

ในทันใดนั้นเสี่ยวเอ้อตั้งท่าโจมตีทันที

แต่ปฏิกิริยาของศัตรูไวกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก  พวกมันต่างจากคนแคระน้ำเงินที่เขาเคยพบมาก่อนนั้น

เสียงแหลมกรีดร้องของพวกมันดังกรอกหูของเขา

คนแคระน้ำเงินที่รายล้อมล้อมเขาทั้งหมดเงื้อหอกไม้และวิ่งเข้าหาเขา พวกมันคล่องแคล่วว่องไวมาก

แต่ก่อนที่เสี่ยวเอ้อจะตั้งตัวทัน หยาหยาร้องเสียงแหลมและพุ่งเข้าหากลุ่มคนแคระน้ำเงิน  ภาพที่อยู่ต่อหน้าเสี่ยวเอ้อมีประกายพุ่งผ่านเขาไป และเขาคลาดกับการเคลื่อนไหวของหยาหยา  เสี่ยวเอ้อกระโดดขึ้น  หยาหยาว่องไวมาก

ความจริงความเร็วของคนแคระน้ำเงินก็ไวสำหรับเสี่ยวเอ้ออยู่แล้ว  แต่เมื่อเทียบกับหยาหยา กลับมีระดับที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง  หยาหยาทิ้งไว้แต่เงาเลือนรางแล้วหายตัวไป

ฟิ้ว  ฟิ้ว  ฟิ้ว!

เสี่ยวเอ้อตะลึง  คนแคระน้ำเงินที่วิ่งเข้ามาอย่างดุร้ายสมองระเบิดเหมือนกับลูกแตงโมทั้งหมด  เสี่ยวเอ้อเห็นแต่เพียงภาพพร่าเลือนเหมือนกับควัน

หยาหยา... ทรงพลังอย่างแท้จริง

ตาของเสี่ยวเอ้อแทบถลนจากเบ้า

หยาหยากระโดดไปรอบๆ อย่างคล่องแคล่วว่องไว  ถ้าเราจะกล่าวว่าถังเทียนเหมือนกับกบจอมโหด  อย่างนั้นหยาหยาก็เหมือนกับกระรอกหมัดเหล็กที่รวดเร็ว หัวของมันเล็กกว่าของพวกคนแคระน้ำเงินมาก และทำให้มันเคลื่อนที่ไปมาได้ง่ายมาก

หยาหยาปรากฏตัวอยู่บนไหล่ของคนแคระน้ำเงินผู้หนึ่ง  มันใช้หมัดน้อยๆ กระแทกใส่ศีรษะคนแคระน้ำเงินดังปัง มันระเบิดเหมือนกับผลแตงโม ของเหลวสีฟ้านับไม่ถ้วนกระเด็นไปทั่วทุกที่

ตาของเสี่ยวเอ้อแทบถลน  โหดมาก!  ทันใดนั้นเขาจำได้ว่าหยาหยาเรียนรู้วิชาหมัดเหล็กกลืนแสงมาก่อน  แม้ว่าหมัดของมันจะมีขนาดเล็ก  แต่ก็มีพลังที่หนักหน่วงรุนแรง

ก่อนที่เลือดเนื้อสีน้ำเงินจะทันเปรอะพื้น หยาหยากระโดดไปบนไหล่ของคนแคระน้ำเงินอีกคนหนึ่งและศีรษะของคนแคระผู้นั้นก็ระเบิดตามมา

ปัง ปัง ปัง!

คนแคระน้ำเงินที่อยู่ในสายตาของเสี่ยวเอ้อทั้งหมดศีรษะระเบิดหมดในระดับที่รวดเร็ว

สำหรับเสี่ยวเอ้อ ฉากภาพที่อยู่ต่อหน้าเขาไม่ใช่อยู่ที่ฉากที่นองเลือด  แต่ที่สร้างความตกตะลึงอย่างใหญ่หลวงกับเขาเพราะพลังที่หยาหยาแสดงออกมาเกินกว่าที่เขาคิดไว้มาก

ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงร้องแหลมสูง

เสี่ยวเอ้อมองไปตามตำแหน่งเสียงดังก็สังเกตได้ว่ากลุ่มของคนแคระน้ำเงินกำลังถอย  นั่นเรียกความสนใจของเสี่ยวเอ้อได้ทันที  แม้ว่าพวกมันจะไม่นับว่าแข็งแกร่งแต่พวกมันไม่กลัวตาย และรู้แต่วิธีเดินหน้า ดังนั้นเสี่ยวเอ้อจึงไม่เคยเห็นพวกมันหลบหนีมาก่อน

การกระทำที่แปลกประหลาดของพวกมันบอกให้เสี่ยวเอ้อทราบว่าพวกเขาได้ปลาตัวใหญ่แล้ว

เขาเร่งตรงไปทางนั้นโดยไม่ลังเลใจ

ไม่ว่าเจ้าเด็กโง่จะแข็งแกร่งทรงพลังมากเพียงไหน  คนแคระน้ำเงินทุกคนคือกระสุนมนุษย์  แค่อาศัยเจ้าเด็กโง่เอาชนะพวกนั้นไม่ใช่วิธีเอาชนะคนแคระน้ำเงิน  นั่นคือเหตุผลที่เสี่ยวเอ้อเห็นด้วยกับข้อเสนอของหยาหยา จะเอาชนะฝูงโจรได้ต้องฆ่าหัวหน้าโจรให้ได้ก่อน นั่นคือวิธีที่ดีที่สุดในการเอาชนะคนจำนวนมาก!

เสี่ยวเอ้อรีบจับตามองคนแคระน้ำเงินที่มีอายุที่สุดในกลุ่ม

คนแคระน้ำเงินดูสูงวัยหาได้ยาก  พวกมันมองดูเหมือนคนที่มีอารมณ์เดียวมาตั้งแต่เกิด  แต่คนแคระน้ำเงินที่สูงอายุจะมีบุคลิกสำคัญที่มองเห็นได้ชัด

กระบี่ปราบสมุทรในมือของเขาฟันใส่คนแคระน้ำเงินสองสามคนที่ใกล้เข้ามาและที่ไล่ตามเขา  เมื่อไม่มีการคุกคามของกิ่งน้ำแข็งฟ้า คนแคระน้ำเงินก็ทำอะไรเสี่ยวเอ้อไม่ได้

ขณะนั้นเองหอกเจ็ดแปดเล่มพุ่งมาทางเสี่ยวเอ้อ

เงาหอกที่พุ่งใส่เข้ามาทำจากกิ่งไม้เช่นกัน  เสี่ยวเอ้อไม่รู้ว่าทำไม แต่หอกดำสนิทดูเหมือนบรรจุระลอกพลังงานเลือนรางทำให้เขาสงสัย

เขาพุ่งผ่านไปเหมือนปีศาจโดยไม่ได้คิดอะไร กวาดผ่านหอกไปโดยไม่มีอุปสรรคอะไร

เมื่อหอกดำเฉียดผ่านไหล่เขาไป ระลอกพลังงานเลือนรางพลันชัดเจนทันทีทำให้เขารู้สึกขนลุกชูชัน  เขากล้ายืนยันได้ว่าหอกดำนั้นเป็นอันตราย

ความคิดดูถูกที่เขาเคยมีก่อนนั้นกวาดหายไปทันที  ดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์มีอันตรายที่คาดไม่ถึงมากมายจริงๆ

กระบี่ปราบสมุทรสั่นสะท้านอยู่ในมือของเขา สร้างระลอกไร้ลักษณ์สะท้อนออกไปข้างหน้า มันไม่ใช่พลังงานที่ผันผวน ก็แค่ร่างกระบี่ที่ตัดอากาศสร้างเป็นกระบี่สุญญากาศขึ้นมา

แม้ว่าเสี่ยวเอ้อจะไม่สามารถทำอย่างจิ่งหาวได้ และมีกฎใช้กระบี่อยู่ก็ตาม  แต่เขาก็ยังเป็นมือกระบี่ที่แท้จริง  และวิชากระบี่ของเขายังโดดเด่นมากกว่าอาเฮ่อ  เนื่องจากเขารู้ว่าคนแคระน้ำเงินมีความต้านทานต่อพลังงาน แต่อ่อนแอมากกับพลังป่าเถื่อน  เขาจึงใช้วิธีการของเขาจัดการพวกมัน

ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ

เขาเฉียดผ่านคนแคระน้ำเงินสองสามคนก็มีโลหิตสีน้ำเงินฉีดพุ่งกระจาย  ขณะที่หยาหยาสนุกกับการระเบิดศีรษะพวกมัน  ทุกกระบี่แทงใส่นั้นเป็นจุดตายและแตกต่างจากหยาหยาสิ้นเชิง

แต่หยาหยาก็ฆ่าได้เร็วกว่าเขามาก  หยาหยาเพียงแต่ต้องผ่านไปบนไหล่ของคนแคระน้ำเงินและให้หมัดน้อยๆ ของมัน ความเร็วของมันเร็วเหมือนสายฟ้า และเป็นเรื่องยากมากที่หอกดำจะโจมตีถูกมัน

หน้าของหยาหยาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น  ขณะที่มันเข้าไปใกล้คนแคระน้ำเงินที่ดูมีอายุมากขึ้นทุกที

ตราบใดที่มันสามารถจับหัวหน้าศัตรูได้  นั่นจะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ และเจ้านายจะให้รางวัลแก่มัน!

ตาของหยาหยาสะท้อนเงาอาหารที่เลิศรสนับไม่ถ้วน และปากของมันมีน้ำลายไหล...

ของข้า  ของข้า  ของข้า  ของข้า...

มันเปล่งเสียงหนักแน่นและประยุกต์ใช้พลังเท้าบนไหล่ของคนแคระน้ำเงินคนหนึ่งแล้วพุ่งไปข้างหน้าดุจสายฟ้า

ฟิ้วววว!

จุดดำเล็กซึ่งก็คือปลายหอกปรากฏอยู่ในสายตาเขาทันที  ศัตรูลอบโจมตีเมื่อรู้ว่าหยาหยากำลังมาหามัน ทั้งหมดที่ทำคือรอจังหวะเวลาที่สมบูรณ์แบบ และมันก็ใช้ได้ดี

อันตราย...

ตาน้อยๆ ของหยาหยากระพริบเป็นประกาย  หอกของศัตรูรอซุ่มโจมตีมานานแล้วและพุ่งออกมาราวกับสายฟ้า ไม่ยอมให้หยาหยาได้ตั้งตัว ขณะที่มันได้แต่ดูร่างตัวเองปะทะเข้าใส่ปลายหอก

วิญญาณของหยาหยาแทบหลุดออกจากร่าง หน้าของมันเต็มไปด้วยความกลัว

เสี่ยวเอ้อที่อยู่ใกล้ๆ เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น หน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที  มือของเขาเย็นเฉียบ

คนแคระฟ้าที่แทงหอกใส่หยาหยามีสีหน้ายินดี ความเร็วดุจปีศาจของหยาหยา เร็วเหมือนสายฟ้าทำให้เขากลัว  ขณะที่เขาเรียกกองกำลังคอยหนุนหลังเขา  เขายังคงมีแผน  เขารอโอกาสที่ดีที่สุด เพราะเขารู้  เขามีเพียงโอกาสเดียว  และถ้าเขาพลาด  ก็จะไม่มีครั้งที่สอง

ในที่สุด เขาก็ได้จังหวะเวลาที่ดี

ตาย!

เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ  ด้วยการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน ศัตรูใดๆ ก็ตามที่เจอหอกไม้แทงใส่ล้วนตายทั้งหมด

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้ความยินบนใบหน้าของเขาชะงักค้าง