ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 584 หยาหยาจอมโหด

ตอนที่  584  หยาหยาจอมโหด

ถังเทียนเป็นเหมือนกบ มือและขาของเขายังคงผลักดันตะกายอากาศใต้ตัวเขา พยายามชลอความเร็วในการร่วงของเขา

ความเร็วในการร่วงของเขา  แม้ว่าจะเป็นเพียงหยดความคิดเล็กๆ แต่ถังเทียนก็ยังคงถูกกระตุ้นได้ ใจของเขามีความคิดประหลาดทันที

เขารู้ว่าปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในอากาศก็คือ เขาไม่สามารถยืมแรงเหวี่ยงหรือพลังภายนอกได้  แต่จะเป็นยังไงถ้าเขาสร้างแรงเหวี่ยงด้วยตัวเอง?

ความคิดแรกของถังเทียนก็คือบีบอากาศและสร้างผนังสุญญากาศ

ถังเทียนที่กำลังร่วงลงไปด้วยความเร็วสูงสูดอากาศลึก  รู้สึกได้ถึงพลังพลุ่งพล่านในร่างของเขา  เขาตบลงข้างล่าง

มันคือพลังที่แตกต่างกัน  พลังที่ปลดปล่อยออกไปกระจายตัวมาก แต่พลังเท่ากันก่อเป็นรูปแผ่นวงกลมขนาดใหญ่

พลังสุญญากาศอัดแน่นอยู่ใต้ฝ่ามือของถังเทียน ถังเทียนรู้สึกถึงรูปของมันได้จึงมีความดีใจและยืมแรงเหวี่ยงพุ่งขึ้นไปอีกครั้ง

เป๊าะ!

ชั้นสุญญากาศแตกสลาย  และถังเทียนทะยานขึ้นไปอีกครั้ง

สำเร็จ!

ถังเทียนมีความสุขมาก เขาไม่พูดอะไรมากและลงมือทำอีกครั้งหนึ่ง และพุ่งขึ้นไปอีกครั้ง

เป๊าะ เป๊าะ เป๊าะ

ถังเทียนเป็นเหมือนธนูไฟที่ส่ายไปมา ควั่บ ควั่บ ควั่บ เขายังคงขึ้นสูงขึ้นและสูงขึ้น บางครั้งก็พุ่งไปทางซ้าย บางครั้งก็ทางขวา ดูเหมือนไม่ง่ายเลยแม้แต่น้อย แต่กลับดูเหมือนว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากแทน

เหมือนกับว่ากำลังฉายภาพช้าให้ดูทีละภาพๆ

ทหารที่อยู่ด้านหลังของซุนเจี๋ยทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะ  พวกเขารู้วิธีใช้พลังงานมาตั้งแต่เกิดและบินได้ง่ายกว่าเดินจนกลายเป็นสัญชาตญาณไปแล้ว เมื่อเห็นถังเทียนทำท่ากระโดดเหมือนกบทุกที่ในกลางอากาศพวกเขาจึงรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องตลกเป็นธรรมดา

ซุนเจี๋ยยิ้มเต็มหน้า  แต่เขากำลังคิด หรือว่าคนผู้นี้เกิดมามีอุปสรรคกับพลังงาน

แม้ว่าคนในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์จะรู้วิธีจัดการพลังงานมาตั้งแต่อายุน้อย  แต่มีเปอร์เซ็นต์น้อยมากที่ไม่สามารถใช้พลังงานได้อย่างสมบูรณ์  ในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์เรียกว่าอุปสรรคพลังงาน  คือระบุว่ามีอุปสรรคกับการใช้พลังงาน  อุปสรรคในการใช้พลังงานเป็นอาการพิการรุนแรงรูปแบบหนึ่ง ยิ่งกว่าการสูญเสียแขนขาเสียอีก  ถ้าพวกเขาไม่มีแขนหรือขา  แต่ยังมีพรสวรรค์ในการใช้พลังงาน  อย่างนั้นพวกเขาก็ยังใช้ชีวิตอย่างอิสระได้  พลังงานสามารถทำอะไรก็ได้เหมือนอย่างที่แขนและขาทำได้ และมีปรมาจารย์หลายคนที่เกิดมาพร้อมกับความพิการทางร่างกาย  ดังนั้นพวกเขาจึงอาศัยการควบคุมพลังงานมากขึ้น  และกลายเป็นผู้มีสมาธิมากขึ้น  ทำให้สนามพลังของพวกเขาแข็งแกร่งมากขึ้น

สนามพลังในดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์ไม่มีความแตกต่างในการควบคุมพลัง

ซุนเจี๋ยซึ่งตอนแรกยังกลัวเขาอยู่ ก็ไม่มีความกลัวเขาอีกต่อไป  ไม่สำคัญว่าคู่ต่อสู้จะมีเบื้องหลังเป็นอย่างไร ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะได้รับการตามใจหรือโปรดปรานเพียงไหน การมีอุปสรรคในการใช้พลังงานทำให้ชีวิตเขาน่าสมเพช

ตระกูลหรือครอบครัวยิ่งใหญ่ก็ยิ่งมีการทะเลาะกันรุนแรง แข่งขันและต่อสู้กันภายในมากขึ้น  คนผู้นี้ถูกมองว่าเป็นคนพิการไม่มีที่จะอยู่อาศัย  พวกเขาทำได้แต่เพียงอาศัยคนอื่นและมีชีวิตอยู่ในเงามืดดิ้นรนอยู่ที่ประตูมรณะ

นั่นคือเหตุผลที่เขาออกมาจากบ้านและมายังทวีปซางโจว

น่าสงสารเสียจริง  สวะอย่างนี้ไม่มีค่าอะไร

เมื่อเห็นถังเทียนอยู่ในอากาศอย่างยากลำบาก  ซุนเจี๋ยรู้สึกว่าเขามัวแต่ยุ่งกับเรื่องเล็กน้อย กับสวะคนหนึ่ง เขารู้สึกว่าตัวเองเสียเวลาไปมาก  นางแอ่นเงินของเขาที่บาดเจ็บกลับมาอยู่บนมีดนางแอ่นและใช้พลังที่ไม่มีที่สุดรักษาร่างที่บาดเจ็บ

ในพริบตาเดียว นางแอ่นเงินก็ดูดีเหมือนเมื่อก่อน มันกระโดดกลับไปอยู่บนไหล่ของซุนเจี๋ยอย่างมีชีวิตชีวา

ทันใดนั้น เขา “เอ๊ะ”

ร่างหนึ่งที่เคลื่อนไหวมีภาพเงาตามหลังบินมาอยู่ต่อหน้าเขาทันที

หน้าหยาหยาแสดงอารมณ์โกรธ  ใบหน้าที่อวบอ้วนของมันกำลังจ้องมองซุนเจี๋ยขณะที่แยกเขี้ยวใส่  โดยปกติมันจะอยู่ในสภาพผ่อนคลาย  แม้ว่ามันจะมีปีกแต่ก็เป็นเสี่ยวเอ้อที่ช่วยให้มันบิน มันติดเสี่ยวเอ้อมาก และยิ่งเห็นการกระทำที่สนิทสนมนี้ของเสี่ยวเอ้อ และเสี่ยวเอ้อไม่สามารถมาเล่นได้ มันรู้สึกผิดหวังและเศร้า และมีสีหน้าเหมือนกับเสียของรักของโปรด

เสี่ยวเอ้อรู้สึกอ่อนใจกับมัน หลังจากเห็นว่าหยาหยาปกป้องคุ้มกันเขาอย่างไรเมื่อครั้งล่าสุด ทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าหงอยของหยาหยา  เขาจะคิดถึงวันนั้นทันทีและจะยอมเล่นสนุกเพลิดเพลินกับหยาหยาทันที

ทำไมข้าต้องมาทะเลาะกับตัวอ่อนขุนพลวิญญาณด้วย...

ทันใดนั้น หยาหยาร่วงลงมาเรื่อย มันกลัวจัดและรีบกระพือปีกทันที ในที่สุดมันก็หยุดตัวไว้ได้ในระยะห่างจากพื้น 30 เมตร  เมื่อมันเห็นเสี่ยวเอ้อได้รับบาดเจ็บและหมดสติ มันบินขึ้นมาด้วยความโกรธทันที มันบินขึ้นมาอย่างไม่ลังเลต้องการจะแก้แค้นให้เสี่ยวเอ้อ!

เจ้าสิ่งนี้มีร่างม่อต้อและมีปีกสีฟ้า ที่หน้าผากมีหินสีฟ้าด้วย

นี่มันตัวอะไรกัน?

ซุนเจี๋ยไม่แน่ใจ ใช่คู่หูวิญญาณหรือเปล่า? ไม่นี่ ไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้

ร่างของหยาหยาดูอ่อนนุ่มและดูมีลักษณะที่แตกต่างจากขุนพลวิญญาณธรรมดาไปมาก

แสงสีฟ้าวูบวาบ ซุนเจี๋ยตกใจ ความรู้สึกถึงอันตรายรุนแรงผุดขึ้นมาในใจของเขา  สีหน้าของเขาเปลี่ยน ขณะที่นางแอ่นเงินบนไหล่ของเขาเปลี่ยนเป็นแสงเงินและรอรับพลังแสงสีฟ้า

หนึ่งสีฟ้าและหนึ่งสีขาว แสงทั้งสองสายพุ่งปะทะกันตรงๆ

แต่ภาพที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้ทุกคนตะลึง

ทันทีที่สองฝ่ายปะทะกัน  หยาหยาก็พุ่งลงมาทันทีและปรากฏอยู่ที่ใต้นางแอ่นเงิน  มือทั้งสองไวราวกับแสงกอดนางแอ่นงินไว้

แสงสีฟ้าและสีขาวที่ชัดเจนทั้งสองสายผสานกันในอากาศ

นางแอ่นเงินดูเหมือนจะมีความรู้สึกว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามาและดิ้นรนด้วยพลังทั้งหมดของมัน และปลดพลังพลังพายุหมุนออกมาจากปากของมัน

ปัง ปัง ปัง!

คลื่นพายุหมุนพลังงานทะลักมารอบๆ ทำให้อากาศในระยะ 5 กิโลเมตรไม่มีความเสถียร

แต่หยาหยาฉวยโอกาสพลิกตัวและนั่งอยู่บนหลังนางแอ่นเงิน พายุหมุนพลังงานไม่สามารถทำอะไรมันได้ หยาหยาสบถขณะที่อวดฟันขาวของมัน ใบหน้าน้อยๆ ของมีสีหน้าดุร้าย ถึงตอนนี้นี่คือเจ้านกเงินที่ทำร้ายเสี่ยวเอ้อ ทำให้หยาหยาโกรธ ความห้าวหาญเหี้ยมโหดเกิดขึ้นภายในตัวของมัน ทันใดนั้นหยาหยาก้มหัวลงและกัดคอของนางแอ่นเงิน

แครก!

ร่างของนางแอ่นเงินชะงักค้าง และซุนเจี๋ยสีหน้าเปลี่ยน

แครก แครก!

นางแอ่นเงินกลายเป็นขนมกรุบกรอบ มันถูกหยาหยาจับกิน 10 วินาทีต่อมานางแอ่นเงินก็ลงไปอยู่ในท้องของหยาหยาทั้งหมด

ทุกคนที่ได้เห็นภาพรู้สึกว่าความเย็นยะเยือกแล่นจากขาขึ้นไปสู่สมอง

นางแอ่นเงินประกอบขึ้นจากพลังงานและพลังงานสะสมอยู่ภายในนางแอ่นเงินก็เป็นพลังงานน่ากลัว  ถ้ามันระเบิด ในรัศมี 25 กิโลเมตรจะถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง

แต่มันถูกกินจริงๆ...

ซุนเจี๋ยได้รับผลกระทบหนักที่สุด   เขามองดูเจ้าตัวตุ้ยนุ้ยตัวเล็ก แต่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

นี่คือพลังงานหลังจากแปรสภาพพลังงานไปแล้ว และความจริงมัน..

เอิ้กกก!

หยาหยาเรออย่างพอใจ และหินบนหน้าผากของมันเปล่งแสงสีฟ้าเลือนราง  แสงสีฟ้ากระจายออกมาจากหินสีฟ้าและครอบคลุมตัวหยาหยา  แสงสีฟ้าเหมือนกับสายน้ำ แยกออกเป็นสองส่วน  ส่วนหนึ่งลอยเข้าไปในปีกแสง ทำให้ปีกมีขนาดขยายใหญ่ขึ้น  ส่วนอีกสายหนึ่งไหลมารวมกันที่หมัดของหยาหยา จนมีรูปคล้ายกับถุงมือน้ำเงิน

ถุงมือมีขนาดจิ๋วมาก ได้ครอบคลุมหมัดน้อยของหยาหยาทั้งหมด

หยาหยารู้สึกกระปรี้กระเปร่ากระแทกหมัดกันเองเกิดเป็นประกายแสง  หยาหยายิ่งตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น ตาของมันสว่างขึ้น ปัง ปัง ปัง  มันกระทบโดนหน้าอกมัน และมันเริ่มกู่ร้องเสียงยิย้า ยิย้าแปลกประหลาด

หน้าของซุนเจี๋ยยิ่งดูน่าเกลียด  แต่ในทันทีนั้น ร่างของเขาชะงักทันที

หยาหยาหยุดทันที มันชูแขนสูงและเริ่มจ้องดูข้างหน้ามัน

หยาหยาร้องและกระโจนเข้าหาซุนเจี๋ย

ซุนเจี๋ยหน้าเปลี่ยน  แสงสีฟ้ามีความเร็วมาก  เขาไม่คิดอะไรทั้งนั้นยกมีดนางแอ่นในมือ

ในทันใดนั้นหมดสีน้ำเงินกำลังจะกระแทกใส่ปลายมีดของเขา  ซุนเจี๋ยเตรียมตัว พลังงานในร่างของเขาทะลักถ่ายเทเข้าไปในมีดนางแอ่น

และแล้วก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิด หมัดสีฟ้าของหยาหยาเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลและคว้าจับตัวมีดไว้ และยึดไว้แน่นเหมือนปลาหมึก มีดนางแอ่นถูกเกาะไว้แน่น

ร่างของมันมีขนาดเล็ก จึงเหมือนตุ๊กตาเกาะอยู่บนดาบ   หัวของมันอยู่ห่างจากคมดาบครึ่งเซนติเมตร

หยาหยาเงยหน้าและยิ้มให้ซุนเจี๋ยอวดฟันขาวของมัน มันก้มหน้าลงและกัดมีดทันที

กร้วม  กร้วม!

ตัวมีดที่แข็งแกร่งทนทานเป็นเหมือนขนมกรุบกรอบ  เนื่องจากหยาหยาแทะกินด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง

ซุนเจี๋ยตะลึงทำอะไรไม่ถูก  ฟันขาวเหมือนสีหิมะกัดลงไปบนคมมีด ไม่ เขามองดูหยาหยาเศษมีดกระเด็นกระจายขณะที่ฟันของหยาหยาขยับมาใกล้ทุกที

สิ่งที่ทำให้วิญญาณของซุนเจี๋ยแทบหลุดลอยก็คือเขาสังเกตได้ว่าพลังงานในมีดของเขาหายไปไม่เหลืออะไรเหมือนกับทรายถมลงทะเล

เมื่อเห็นมีดนางแอ่นในมือของเขากุดลงด้วยความเร็วที่น่าแตกตื่น ซุนเจี๋ยสั่นเขาขว้างมีดทิ้งและถอยออกมาอย่างกังวล

กร้วม  กร้วม!

เสียงไม่ดัง แต่เป็นความหนาวยะเยือกขณะที่ฉากภาพนั้นเห็นกันทั่วทุกคน

สายตาของทุกคนตรึงอยู่ที่ร่างน้อยที่กำลังกอดและกัดกินมีด

ตัวมีดหายไปแล้ว.. แม้แต่ด้ามมีดก็ไม่ยกเว้น...

นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน?

ทุกคนคิดถึงคำถามเดียวกัน  ซุนเจี๋ยเพียงแต่รู้สึกร่างเย็นยะเยือก  มีดนางแอ่นติดตามเขามานานหลายปี เขาได้มันมาโดยใช้ทองดำไปมากมาย เชิญผู้เชี่ยวชาญหลอมและสร้างมันขึ้นมา เขาใช้มันในทุกระดับการต่อสู้ และไม่เคยได้รับความเสียหายมาก่อน  และแม้แต่พลังงานที่ผ่านการแปรสภาพก็ไม่สามารถทำอันตรายมันได้

แต่..เมื่อพบกับฟันขาวๆ ของตัวนั่น มันกลับกลายเป็นของอ่อนแอ

แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อยิ่งขึ้นก็คือ เจ้าตัวประหลาดนั่นกำลังดูดซับพลังงานของเขา!  นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขากลัวอย่างแท้จริง  ต้องเข้าใจให้ชัดเจนก่อนว่าหลังจากเข้าสู่ขอบเขตเซียนเงิน  หลังจากพลังงานผ่านการแปรสภาพแล้ว ไม่เพียงแต่คุณภาพจะสูงขึ้นเท่านั้น  แต่พลังทำลายล้างของมันก็ยังมากขึ้นด้วย

พลังงานนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะดูดซับ!

แต่...ในช่วงเวลาสั้นๆ พลังงานครึ่งหนึ่งของซุนเจี๋ยถูกชิงไป  นี่คือเหตุผลที่แท้จริงที่ซุนเจี่ยแตกตื่นและปล่อยมีดในมือ  เขารู้สึกว่าถ้าเขายังไม่ยอมปล่อยมันออกไป  พลังงานในร่างของเขาจะต้องถูกชิงไปหมด

และร่างของเขาก็ไม่แข็งแรงเท่ากับมีดนางแอ่น!

ทั่วทั้งสมรภูมิเงียบ มีแต่เพียงเสียงเคี้ยวกร้วมๆ และเสียงหอบหายใจของถังเทียน

ด้านหลังหยาหยา ถังเทียนยังอยู่ในกระบวนการที่ยากลำบาก ถังเทียนเรียกชื่อมันว่าการปรับพลัง  เสี่ยวซิ่วซิ่วมีวิชาหอกวิ่ง  แต่วิชาปรับพลังของข้า  โอย..มันเหนื่อยโคตร

และดูเหมือนไม่มีใครสนใจข้าเลย...

เมื่อชิ้นส่วนสุดท้ายของด้ามมีดหมดลง หยาหยาเงยหน้าขึ้น ตาสีฟ้าฉ่ำของมันโค้งเหมือนรูปจันทร์เสี้ยว หน้ากลมอูมของมันเต็มไปด้วยความรู้สึกพอใจและหัวเราะอย่างโง่งม  แต่กลุ่มคนกลับมองดูว่ามันเป็นฉากภาพที่น่ากลัว

ฟันขาวทั้งสองแถวยังมีเศษเหล็กเศษโลหะติอยู่ดูเหมือนสัตว์ร้ายที่เพิ่งกินอาหารเสร็จและมีเศษเลือดเศษเนื้อติดอยู่ตามซอกฟัน

โหดร้ายน่ากลัว!