ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 653 แม่ทัพเฒ่าฮัสกี

ตอนที่  653  แม่ทัพเฒ่าฮัสกี

นี่เป็นครั้งที่สองที่หยางจื่อชิงมาเยือนทวีปซางโจว  เมื่อเขามาถึงบังเอิญได้พบเห็นกองเรือแปลกประหลาดกำลังเข้าสู่ทวีปซางโจว

ฮัสกียืนอยู่ข้างเขาจ้องมองและสังเกตดู ฮัสกีเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของทวีปฝานซิงโจวและเป็นมือขวาของเจ้าปกครองทวีปร่วมกับหยางจื่อชิง  หยางจื่อชิงจะรับหน้าที่ดูแลกิจการภายใน  ขณะที่ฮัสกีจะมีประสบการณ์ในด้านการทหาร  เมื่อเขายังอายุน้อย  เขาเป็นขุนพลที่มีชื่อเสียงมีกองกำลังที่ประสบความสำเร็จมามากสีสัน  และพอเขาอายุมากขึ้น  ร่างกายของเขาอ่อนแอลงไม่เอื้ออำนวยต่อการกลับไปยังแนวหน้าอีก  ดังนั้นเขาเริ่มให้คำแนะนำผู้เยาว์ที่มีพรสวรรค์ในทวีป  75% ของขุนพลระดับเงินของทวีปฝานซิงโจวผ่านการตัดสินมาจากเขา  พวกที่เหลือก็ได้รับคำแนะนำจากเขา  ดังนั้นชื่อเสียงของเขาจึงเป็นรองแค่เจ้าครองทวีป

ฮัสกีมีดวงตาสีฟ้าและจมูกแหลมงองุ้มเหมือนเหยี่ยวทำให้เขาดูเย็นชามาก  เขายืนตรง ความเป็นทหารหลายปีไม่เคยหนีไปจากตัวเขา  เขาไม่แสดงให้เห็นถึงความสุขหรือความเศร้า มีสีหน้าเฉยเมยจนหน้าของเขาเหมือนกับรูปสลักหิน

ความสนใจทั้งหมดของเขามุ่งเน้นไปที่กองเรือที่ใกล้เข้ามา

สีหน้าของหยางจื่อชิงมีแววอ่อนล้า  ทวีปฝานซิงโจวตกอยู่ในสภาพที่ไม่สงบ  ทำให้เขามีสภาพกายและใจอ่อนล้า  การมาถึงของเขาครั้งนี้ เพื่อผูกมิตรกับทวีปซางโจวให้ได้  จะพึ่งพาแต่พลังของทวีปฝานซิงโจวเองก็คงไม่สามารถทำให้เหล่าหมาป่าหิวโหยรอบด้านหวั่นไหวได้

นั่นคือเหตุผลที่ฮัสกีร่วมทางกับเขา  ความแข็งแกร่งทางทหารของทวีปซางโจวไม่อาจตบตาแม่ทัพเฒ่าได้  งานหลักของพวกเขาครั้งนี้ก็คือให้แม่ทัพเฒ่าประเมินทวีปซางโจว

หยางจื่อชิงไม่กล้ารบกวนเขา  ฮัสกีมีอาวุโสมากกว่าเขาและแม้แต่เขาก็ยังเรียกแม่ทัพเฒ่าว่า ‘นายท่าน’

หยางจื่อชิงยังคงมองดูกองเรือด้วยความสงสัย

กองเรือไม่มีอะไรคู่ควรแก่การพูดถึง  แต่ความสนใจของเขากลับให้ความสนใจทหารที่ดูท่าทางเหน็ดเหนื่อยมาก  เขาประหลาดใจ  พวกเขาทุกคนดูผอมโซมาก  ใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นเปรอะเปื้อน  เสื้อผ้าของพวกเขาขาดรุ่งริ่ง เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นกองทัพขอทานที่เที่ยวขอสิ่งของที่มีค่าเล็กน้อย

หยางจื่อชิงไม่เคยเห็นกองทัพที่ขัดสนขนาดนี้มาก่อน

 ‘เป็นไปได้หรือว่าทวีปฝานซิงโจวจะต้องเอาชนะพวกขอทานกลุ่มนี้?’  หยางจื่อชิงรู้สึกไม่อยากเชื่อ  เขารู้สึกว่า อาจเป็นไปได้ว่ากองเรือนั้นคือทหารที่เกณฑ์มาจากทวีปซานโจว

แต่เขาขมวดคิ้วอย่างรวดเร็ว  เขาสู้กับปิงมาก่อน บุรุษเจ้าเล่ห์และมีลวดลายแพรวพราวจะไม่ทำข้อผิดพลาดขนาดนั้นเป็นแน่  และยังมีอาเฮ่อบุรุษหนุ่มผู้เงียบสงบมีความเป็นผู้ดีอยู่ในสายเลือด  เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรผิดพลาดขนาดนั้น

อย่างนั้นมีเหตุผลอะไร?

ในเวลาอันรวดเร็ว  หยางจื่อชิงก็เรียกความรู้สึกกลับมา เขาเยาะหยันตัวเอง  ‘ข้าคิดอะไรตั้งมากมายกัน?  ข้ามีท่านฮัสกีอยู่ข้างตัวแล้ว เพียงคนเดียวก็มองเห็นทั้งหมด’

เขาหันไปและเตรียมจะคุยกับฮัสกี  แต่เขาสังเกตว่าฮัสกีมีสีหน้าประหลาดใจ

เพราะเหตุผลบางอย่าง หยางจื่อชิงหัวใจเต้นแรง

ท่านฮัสกีเป็นแม่ทัพเฒ่าที่น่าเคารพซึ่งปฏิบัติตามธรรมเนียมอันดี  และไม่เคยแสดงสีหน้าอะไรออกมา  แม้อยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายที่สุด  เขาก็ไม่เคยแสดงความหวาดกลัว  หยางจื่อชิงเคยสนทนากับเขาหลายครั้งและไม่เคยเห็นความเปลี่ยนแปรในสีหน้าของท่านผู้เฒ่าเลย

มีแม้กระทั่งบางเวลาที่หยางจื่อชิงแอบคิดว่าท่านฮัสกีคงมีปัญหาได้รับบาดเจ็บที่ใบหน้าจนกล้ามเนื้อใบหน้าพิการไม่สามารถแสดงอารมณ์ได้

เมื่อหยางจื่อชิงเห็นท่าทางตกใจของฮัสกีคลื่นความสงสัยรุนแรงทำให้ใจเขาว้าวุ่น

 ‘อะไรทำให้ใบหน้าเหล็กของท่านผู้เฒ่าถึงดูตกใจขนาดนั้น?’

จากนั้นผู้เฒ่าถอนหายใจ

หยางจื่อชิงรู้สึกได้ชัดเจนถึงสีหน้าที่ผิดหวังในใบหน้าของชายชรา

 “เราพ่ายแพ้อย่างไม่เป็นธรรมเลย”  ฮัสกีค่อยกลับคืนสู่ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม  “พลังของอีกฝ่ายหนึ่งเหนือชั้นกว่าเราอย่างห่างไกล”

หยางจื่อชิงพูดด้วยความสงสัยและอยากรู้  “นายท่าน, ข้าหวังว่าท่านจะช่วยแนะนำข้าได้  จื่อชิงไม่สามารถเข้าใจได้เลย  ข้ามองไม่เห็นความผิดปกติใดๆ ในคนกลุ่มนี้?  อุปกรณ์เครื่องมือของพวกเขาก็ดูย่ำแย่ราวกับพวกยาจก”

ฮัสกีคุ้นเคยกับหยางจื่อชิงและไม่กลัวจะบอกความในใจของเขา  “ตรงกันข้ามแน่นอน  ถ้าเราผู้เฒ่าเดาได้ไม่ผิด กองกำลังนี้ต้องผ่านการเดินทางมาอย่างยากลำบากในเร็วๆ นี้  ไม่สิ  ควรจะเป็นภายในทะเลพลังงาน  สถานที่ให้พวกเขาได้ฝึกฝนเดินเท้า

หยางจื่อชิงมีสีหน้าตกใจ  “นายท่าน, ท่านกำลังบอกว่าพวกเขาฝึกกันในทะเลพลังงานแบบเท้าเปล่าหรือ?”

เขาคิดว่าเขาได้ยินผิด  ทวีปฝานซิงโจวเดิมทีก็ฝึกฝนในทะเลพลังงานมาก่อน  แต่นั่นเป็นการฝึกในเรือ คนธรรมดาจะฝึกในทะเลพลังงานตัวเปล่าได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะความเคารพที่หยางจื่อชิงมีต่อฮัสกี  เขาคงจะแค่นเสียงด้วยความไม่เชื่อถือแล้ว

ทะเลพลังงานเป็นสถานที่แบบไหน?  สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยอันตรายทุกหนแห่ง สามารถเอาชีวิตผู้คนได้ทุกเมื่อ  พลังงานกัดกร่อนมีอยู่ทุกที่ ด้วยความผันผวนของกระแสที่ไม่มั่นคง  แม้แต่เรือรบที่เดินทางในทะเลพลังงานก็ยังพบกับอุบัติเหตุ

 ‘การฝึกในทะเลพลังงานตัวเปล่าน่ะหรือ?  พวกเขาเบื่อหน่ายชีวิตแล้วหรือ?’

มีแต่นักสู้ที่แข็งแกร่งไม่กี่คนที่สามารถฝึกฝนเช่นนั้นได้  แต่นักสู้ที่แข็งแกร่งทรงพลังเหล่านี้ก็อาจเสียชีวิตในทะเลพลังงานได้  เป็นครั้งแรกที่หยางจื่อชิงได้ยินว่ามีกองทัพที่ฝึกตัวเปล่าในทะเลพลังงาน  เท่ากับเป็นการหาที่ตายไม่ใช่หรือ?  พวกทหารจะไม่ก่อกบฏหรือ?

ฮัสกีสังเกตเห็นสีหน้าของหยางจื่อชิง  แต่เขาไม่โกรธ  แม้แต่ปฏิกิริยาตอนแรกของเขาที่คาดเดาเองก็คือ ‘เป็นไปไม่ได้’

เขาไม่อธิบายเพิ่ม มันเป็นแค่เพียงการคาดเดา

 “พวกเขามีสามกองพล”  ฮัสกีกล่าว  เขารู้ว่าการประเมินของเขาเป็นสิ่งสำคัญมากต่อการตัดสินของหยางจื่อชิง  ดังนั้นเขาตัดสินใจอธิบายทุกอย่างที่เขาเห็น เพื่ออำนวยให้หยางจื่อชิงได้พิจารณาอย่างชัดเจน

 “กองทัพแรก เป็นกองทัพที่มีมาตรฐานทั่วไป  เจ้าสามารถเห็นวิธีก้าวเดินของพวกเขา และจงสังเกตกระแสพลังงานที่ไหลเวียนรอบตัวพวกเขา”  ฮัสกีกล่าว

หยางจื่อชิงหรี่ตาดูและถามอย่างไม่แน่ใจ  “ดูเหมือนมีกระแสงพลังไหลอยู่รอบตัวพวกเขา?”

 “ใช่, พวกเขาฝึกการผสานพลังได้ถี่มาก”  ประกายแสงกระพริบอยู่ในดวงตาของฮัสกี  “จากแนวที่กระแสพลังไหล  การผสานพลังของพวกเขาอยู่ระดับที่น่ากลัวมาก  เมื่อเห็นรอยขาดบนเสื้อผ้าพวกเขา  ก็แสดงว่าคงจะมีหมออยู่กับพวกเขา  และจากที่ดูรอยแตกบิ่นของอุปกรณ์ของพวกเขา ดูเหมือนว่าเวลาที่พวกเขาใช้ฝึกในทะเลพลังงานไม่ใช่สั้นๆ แน่นอน  แม่ทัพที่คุมกองพลต้องเป็นระดับที่มีประสบการณ์ และได้รับการศึกษามาจากสถาบันทหารที่มีมาตรฐาน  และมีพื้นฐานที่แข็งแกร่งมาก”

หยางจื่อชิงพยักหน้าตาม ฮัสกีเป็นแม่ทัพที่เจนโลกจริงๆ และสร้างแม่ทัพระดับเงินมามากมายแล้ว  สายตาของเขากว้างไกลเกินกว่าหยางจื่อชิงจะเทียบได้  เขาสามารถอนุมานได้จากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ

 “กองทัพที่สองเป็นทหารรับจ้าง”  ฮัสกีพูดต่อ

 “ทหารรับจ้าง?”  หยางจื่อชิงตกใจ  “พวกเขาต้องการใช้ทหารรับจ้างมาทำอะไร?”

ความแข็งแกร่งของทหารรับจ้างยังน้อยเมื่อเทียบกับมาตรฐานกองทัพ  การเทียบกับกองทัพระดับเงิน  มาตรฐานกองทัพระดับเงินสามารถกำจัดกองทัพทหารรับจ้างระดับเงินได้อย่างง่ายดาย  เกี่ยวกับคุณสมบัติ การฝึกหรืออาวุธยุทโธปกรณ์ ทหารรับจ้างไม่มีทางเทียบกับทหารมาตรฐาน  แม้แต่กองทหารรับจ้างที่มีชื่อเสียงคุณภาพก็ยังด้อยกว่าเมื่อเทียบกับทหารมาตรฐาน

 ‘ทำไมพวกเขาถึงมีทหารรับจ้างด้วย?  พวกเขาขาดแคลนหรือ?’  หยางจื่อชิงสงสัย

ฮัสกีส่ายศีรษะ  “อย่าดูถูกพวกเขา  สิ่งที่พวกเขาฝึกก็เพื่อวัตถุประสงค์พิเศษ การแทรกซึมขนาดเล็กและการโจมตีขัดขวางจะมีความคมกล้ามาก  ผู้บัญชาการพวกเขาน่าจะวางแผนให้พวกเขาเป็นกองทัพที่เชี่ยวชาญในรูปแบบสงครามกองโจร มันคือแนวความคิดที่ฉลาด!”

ฮัสกียังคงชื่นชม

หยางจื่อชิงยังคงสงสัย  “พวกเขาสามารถทำเช่นนั้นได้จริงๆหรือ?”

 “พวกเขาน่าจะทำได้”  ฮัสกีพูดต่อ  “ตราบเท่าที่เจ้าฝึกฝนพวกเขาด้วยการวางแผนและยุทธวิธีที่เฉพาะเจาะจงและเพิ่มความแข็งแกร่งให้แต่ละคน  วิธีนี้มีประโยชน์มากมาย  ดูพวกเขาสิ  พวกเขาไม่ได้มีกลิ่นอายของทหารรับจ้างอีกต่อไปแล้ว แต่กลับมีกลิ่นอายของทหารฝีมือดี  พวกเขาอาจดูกระจัดกระจาย  แต่ความจริงพวกเขาตั้งรูปกระบวนที่ลึกล้ำ  นั่นควรจะเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ที่เชี่ยวชาญของพวกเขา  ผู้บัญชาการของพวกเขาแข็งแกร่งมากจริงๆ”

ฮัสกีมีความเฉียบคมในการดูราศีกองทัพ

จากนั้นหยางจื่อชิงชี้ไปที่กลุ่มที่เล็กอย่างเห็นได้ชัด  “คนที่อยู่ด้านหลังพวกเขาเป็นใคร? ดูเหมือนพวกเขามีสมาชิกไม่กี่คน”

ทันใดนั้น เขาตระหนักได้บางอย่าง  และหน้าของเขาผิดปกติทันที  “สือเซิน!  นั่นคือสือเซิน!”

สือเซินหักหลังไม่ใช่เรื่องใหญ่โต  เขาเป็นเพียงผู้บัญชาการกองพลระดับต่ำ  แต่แม่ทัพระดับเงินอย่างซุนเจี๋ยตายเพราะเขา ทำให้เกิดความปั่นป่วน  ดังนั้นเป็นครั้งแรกที่ชื่อของสือเซินเข้าหูผู้บริหารระดับสูงในทวีปฝานซิงโจว

สีหน้าของฮัสกีจริงจังขึ้น  “พวกนั้นก็คือกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจว”

 “กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจว?  “หยางจื่อชิงตกใจชั่วครู่  แต่คำรามทันที  “มิน่าเล่า!  กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวไม่น่าเชื่อถือ  พวกมันทุกคนจิตใจโลเล!”

ชื่อเสียงของกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวอื้อฉาวเกินไป  นอกจากยากจะจำแนกได้แล้ว  พวกเขามีชื่อเสียงเป็นฆาตกรอื้อฉาว ที่ฆ่านายจ้างของพวกเขา  ดังนั้นหยางจื่อชิงจึงมีสีหน้ารังเกียจ

 “ไม่ใช่  พวกเขาคือกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวที่แท้จริง”  ฮัสกียากนักที่จะแสดงอาการเสียดายให้เห็น  ทวีปฝานซิงโจวได้กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวมา  แต่เขาเองกลับไม่รู้

 “กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวที่แท้จริง?”  หยางจื่อชิงตกใจอีกครั้ง

ฮัสกีรู้ว่าหยางจื่อชิงไม่เข้าใจเรื่องเช่นนั้น จึงอธิบาย  “มีกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวเก๊อยู่ในตลาด ล้นอยู่ทั่วไป  แต่มีกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวแท้อยู่น้อยมาก  เพราะการทดสอบของพวกเขาเข้มงวดมาก พวกเขาจึงมีความแข็งแกร่งมาก  สามารถหากองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวแท้ได้ถึง 500 คน นั่นเป็นเรื่องยากแท้จริง  อย่าดูถูกจำนวนขนาดนั้น  พวกเขามีความสามารถในการต่อสู้ที่น่ากลัว  พวกเขาน่าจะเป็นกองกำลังปีศาจกลุ่มใหญ่  และมีความต้องการความรุ่งเรือง  ดังนั้นเจ้าไม่อาจดูถูกพวกเขาได้!”

เมื่อได้ยินฮัสกีประเมินกองกำลังปีศาจไว้อย่างสูง  และรู้ว่าเป็นเพราะพวกเขาที่ปล่อยปลาใหญ่หลุดมือไป  หยางจื่อชิงได้แต่รู้สึกเสียใจ

เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัด  จากนั้นเขาพูดต่อ  “แล้วพวกที่อยู่ด้านหลังและมีแสงรัศมีรอบตัวล่ะ?”

 “พวกเขาไม่ใช่ทหารแต่อย่างใด”  เป็นครั้งแรกที่ฮัสกีใช้น้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจ  “พวกเขาอาจเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งก็ได้”

 “นักสู้ที่แข็งแกร่ง?”  หยางจื่อชิงตะลึง

กลุ่มรัศมีที่ลอยอย่างหนาแน่นรอบๆ เรือ มีประมาณสองสามพันสาย  ‘นักสู้ที่แข็งแกร่งสองสามพันคนเชียวหรือ?  เป็นไปไม่ได้!’

แม้ว่าฮัสกีจะรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่มีนักสู้ที่แข็งแกร่งจำนวนมากมายนัก  เขาพูดอย่างไม่แน่ใจ  “พลังส่วนตัวของพวกเขาไม่ถือว่าเลวนัก  แต่พลังประสานของพวกเขาแย่มาก ไม่สิ  พวกเขาไม่มีการประสานพลัง เหมือนกับเม็ดทรายหลวมๆ นั่นคือเหตุผลที่ข้าบอกว่าพวกเขาไม่ใช่ทหาร  แสงรอบตัวพวกเขานั้นน่าทึ่ง และมีอยู่มากมาย....”

ฮัสกีไม่รู้จักพูดยังไงต่อไป

หยางจื่อชิงกลับพูดอย่างสงบ  “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทรงพลังอย่างแท้จริง”

 “มากๆ!”  ฮัสกียืนยัน

ทั้งสองคนมองหน้ากันเองด้วยความรู้สึกตื่นเต้นปนกังวล