ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 756 ขวางดาบสู้

ตอนที่  756  ขวางดาบสู้

รังสีดาบยาวร้อยเมตรกวาดไปข้างหน้าเหมือนกับกำแพงแสง  แสงหลากสีสันสว่างเจิดจ้ายิงออกไปในอากาศ เกิดรอยแสงในอากาศงดงาม รังสีดาบสองสายปล่อยเสียงคุกคาม

ทุกอย่างเกิดขึ้นฉับพลันและทั้งสองฝ่ายอยู่ใกล้กันเกินไป

เมื่อฉีเซี่ยงตงรู้ตัวรังสีดาบก็ห่างเขาน้อยกว่า 15 เมตรทำให้เขาเห็นรังสีดาบเล็กๆ นับไม่ถ้วนแฝงอยู่ในนั้น  ทั้งยังเกิดเป็นระลอกอากาศ

ฉีเซี่ยงตงคราง ร่างของเขากระพริบเปล่งแสง  พื้นที่ใต้เท้าเขาบิดเบี้ยว  พื้นดินเริ่มยุบและเขาดำลงไปในดิน

ปัง!

รังสีดาบสองเล่มกวาดผ่านศีรษะของเขาไป เหมือนกับดาบฟันเลื่อยที่เต็มไปด้วยรังสีเฉียบขาดกวาดผ่านเขา  ทำให้หนังศีรษะของเขาชา รังสีอำมหิตที่กวาดตามจากท้ายรังสีดาบทำให้หัวใจของฉีเซี่ยงตงตกวูบ  ‘พวกเขาพบข้าตั้งแต่เมื่อใด?’

 ‘พวกเขาพบข้าได้ยังไง?’

ความสงสัยผุดผ่านในใจเขา  แต่ขณะนั้น  เขาไม่มีเวลาไตร่ตรองเรื่องนี้  ศัตรูรู้สึกถึงเขาได้  แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร  และจู่ๆ ก็เปิดฉากโจมตี เหมือนซุ่มโจมตีโดยไม่ตั้งใจ

ฉีเซี่ยงตงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ  ในพริบตา เขากลับกลายจากผู้ล่าเป็นผู้ถูกล่าโดยไม่มีคำเตือนใดๆ  เขาไม่รู้ว่าศัตรูรู้สึกถึงเขาได้ยังไง  และมีแผนการรบแบบใด  ปัจจัยดังกล่าวทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

 ‘ข้าต้องตอบโต้!’

ในพริบตานั้น ฉีเซี่ยงตงกลับคืนสู่ความสงบและตัดสินใจ เมื่อคนถูกซุ่มโจมตี  ถ้าพวกเขาหลบหนีอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า  พวกเขาก็ได้แต่ทำให้ตัวเองคล่องแคล่วมากขึ้น แต่ถ้าโต้ตอบแทน เขาจะสามารถทำลายจังหวะของคู่ต่อสู้  เปิดโอกาสให้เขาหนีรอดได้

รัศมีกระพริบอยู่บนร่างของเขา,  ทันใดนั้นเขาหายไปทันที และปรากฏอยู่ในท้องฟ้าในครู่ต่อมา

 ‘นั่นคือ...’

เขาไม่ทันตั้งหลักมั่น  แต่ก็รู้สึกถึงรังสีที่อธิบายไม่ได้ตรึงตัวเขาไว้  ม่านตาของเขาหรี่แคบทันที  ศัตรูอยู่เหนือเขา

 ‘อะไรกัน?’

ฉีเซี่ยงตงใจสั่นสะท้าน  สายตาของเขาเห็นสีสันหลากหลาย  และใจเขารู้สึกเจ็บปวด

ความเสียใจเลือนราง เหมือนกับหมอกจากแผ่ซ่านจากภายในตัวเขา ทำให้สภาพใจของฟุ้งซ่าน

ภาพของสตรีที่จะว่าคุ้นก็ไม่ใช่ ไม่คุ้นก็ไม่เชิงผุดขึ้นในใจของเขา  นางเป็นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะจำได้  เขาคิดว่าเขาทิ้งความเจ็บปวดและความทุกข์ทนทั้งหมดที่เขาได้รับจากนางไปแล้ว  เขาปล่อยมันไปกับอดีตไปแล้ว และคิดว่านางจะไม่ส่งผลต่อเขาอีกต่อไป

แต่เมื่อภาพของนางปรากฏ  ใจของเขาหยุดคิดชั่วคราว

กู้เสวี่ยบินอยู่ในท้องฟ้าอย่างสงบ

กฎธรรมชาติถวิลหาของนางฉายพลังออกทำให้นางรู้สึกถึงพลังที่มากมายอย่างไม่เคยพบมาก่อน  นางไม่มีรังสีฆ่าฟันอยู่ที่ใบหน้าแต่อย่างใด  มีแต่ความอ่อนโยน

กระบี่ราชันย์ถวิลรักเล่มใหญ่อยู่ในมือของนางเป็นกระบี่เล่มใหญ่ ด้ามกระบี่ยาว  ขณะที่มือของกู้เสวี่ยเล็กบอบบาง และจำเป็นต้องใช้สองมือถือกระบี่ให้มั่น    ด้ามกระบี่คลุมด้วยเชือกเจ็ดสีแตกต่างกัน และที่ปลายมีเมล็ดถั่วสีแดง  ขอบกระบี่ดูคล้ายกับปีกนกนางแอ่น ตัวกระบี่ย้อมไปด้วยสีเจ็ดสีเจ็ดแนวเส้นตรงเคียงข้างกันและกัน

นางชูกระบี่ราชันย์ถวิลรักไว้สูง ด้วยมือทั้งสอง รังสีกระบี่สีรุ้งสำรอกออกมาคล้ายกับสายผ้าแพรโบกสะบัดทะลักลงมาจากท้องฟ้า  ทั้งหมดแปรเปลี่ยนเป็นรุ้งขนาดยักษ์ฉายออกมาทั่วทั้งสนามฝึก

นี่คือวิชาใหม่ที่นางรู้แจ้ง ‘พลังม่านฟ้าถวิลหา’

กู้เสวี่เกิดมาก็เข้ากับวิชาโจมตีราชันย์ถวิลรักได้อย่างเป็นธรรมชาติ  เนื่องจากนางมีพลังสายเลือดรุ้งหิมะ  ภายใต้การควบคุมของฉินเจิ้น  พลังใจและความมุ่งมั่นของนางรุนแรงมากขึ้น และความเข้าใจของนางในวิชาพลังโจมตีราชันย์ถวิลรักของนางเหนือกว่าหวังหย่งในอดีตมานานแล้ว  และเมื่อนางหลุดพ้นการควบคุมและเห็นถังเทียน  สิ่งที่สั่งสมมาทั้งหมดประมวลเข้าด้วยกัน นางจึงรู้แจ้งกฎธรรมชาติถวิลหาทันที  เนื่องจากเป็นการสั่งสมที่ยิ่งใหญ่ การรู้แจ้งของนางจึงเป็นการรู้แจ้งระดับสูงเข้าถึงผิวกฎธรรมชาติ

พลังม่านฟ้าถวิลหาไม่สามารถต้านด้วยพลังเถื่อนถึงได้  ดาบไม่สามารถตัดผ่านจิตใจที่โหยหาได้  กระบี่สายรุ้งที่งดงามและอบอุ่นไม่ตั้งใจทำอันตรายกับชีวิต  แต่จะปลุกความโหยหาในใจส่วนลึกทั้งหมดให้ตื่นขึ้น

พลังม่านฟ้าถวิลหาของกู้เสวี่ยยังใหม่มาก  แต่เนื่องจากนางเพิ่งรู้แจ้งในช่วงเวลาสั้นๆ นางสามารถคงไว้ได้เพียงชั่วลมหายใจเข้าออก 20 ครั้ง

ในการสู้กันตัวต่อตัว  แม้ว่ากู้เสวี่ยจะสามารถตรึงฉีเซี่ยงตงไว้ได้ 20 ชั่วลมหายใจเข้าออก  แต่ยังขาดวิธีการคร่าชีวิตของเขา  นางยังคงเป็นฝ่ายแพ้  โชคดีที่กู้เสวี่ยไม่ได้อยู่ตามลำพัง

สวี่อันจงและยอดฝีมืออีกสามคนแยกกันเป็นสี่มุม  และในโลกสีเทาของเนี่ยชิว  พวกเขาทุกคนเปล่งรัศมีเจิดจ้ากันทั้งนั้น จุดหยางของพวกเขากลายเป็นสว่างขึ้น

สายแสงสีแดงรั่วออกมาจากสมาชิกหน่วยสุญญตาทุกคนภายในกระบวนรบ ตัดขวางกับเส้นหยิน  มันเข้าไปในร่างของคนทั้งสี่  นั่นเป็นพลังงานที่มีรูปบริสุทธิ์ที่สุดของร่างกาย

ทั้งสี่คนรู้สึกฮึกเหิมพลังเพิ่มแต่อให้พวกเขาฝึกมาในผิวกฎธรรมชาติ  แต่พลังภายนอกนี้มีประโยชน์ต่อนักสู้ทุกคน  ทั้งสี่คนกระตุ้นกฎธรรมชาติของพวกเขาพร้อมกัน  จุดหยางทั้งสี่สว่างรับกับกู้เสวี่ยที่ยังสว่างเรืองรองอยู่ในท้องฟ้าทันที

ภายในพลังม่านฟ้าถวิลหา เต็มไปด้วยลม ไฟ น้ำและสำนึกกระบี่ทันที

กฎธรรมชาติลมจากเบนสัน  กฎไฟจากวิคเตอร์ กฎน้ำจากโรแลนด์ซู  กฎสำนึกกระบี่จากสวี่อันจง

ฉีเซี่ยงตงรู้สึกถึงแรงกดดันทันที  กระบี่สายรุ้งเจิดจ้าเข้ามาในสภาพใจของเขา  เขาไม่สามารถต่อต้านได้  แต่มันไม่มีความสามารถทำร้ายแต่อย่างใด  ‘เจ้าต้องการให้ข้าตายจากอารมณ์หดหู่ในใจหรือ?’  ฉีเซี่ยงตงแค่นเสียง

ขณะนั้น กระแสน้ำนับไม่ถ้วนเหมือนอสรพิษน้ำพุ่งออกมาจากม่านฟ้าถวิลหา  ฉีเซี่ยงตงคำรามในใจ  นี่คือแขนเสื้อวารีของตระกูลโรแลนด์  เป็นวิชาที่ดีจริงๆ  แต่น่าเสียดายที่พลังที่โรแลนด์ซูระเบิดออกมายังไม่พอ ไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้

เขาหมุนร่างกลางอากาศทันที ทำให้แขนเสื้อน้ำทั้งหมดเฉียดผ่านตัวเขาไป ไม่ส่งผลต่อเสื้อผ้าของเขา

ม่านตาเขาหดลีบ  สิ่งที่ตามคือกลุ่มไฟที่คล้ายกับดอกไม้ไหลเข้ามาระหว่างแขนเสื้อน้ำและกระบี่สายรุ้ง

ฟีนิกซ์เพลิง!

เทียบกับแขนเสื้อน้ำของตระกูลโรแลนด์แล้ว ฉีเซี่ยงตงประเมินให้ฟีนิกซ์เพลิงมีระดับที่สูงกว่า  กล่าวกันว่าบรรพบุรุษตระกูลโซเบทได้รับการรู้แจ้งกฎแห่งไฟถึง 500 แบบและเลือกที่แข็งแกร่งที่สุด 13 แบบผสานเข้ากันเป็นฟีนิกซ์เพลิง

แต่น่าเสียดายที่ตระกูลโซเบทรู้สึกอับเฉา  วิคเตอร์มีพรสวรรค์ที่ดี  แต่น่าเสียดาย เขาเอาแต่ทำตัวเจ้าสำราญ  เขาหงุดหงิดและใจร้อน  จึงยากที่เขาจะกลายเป็นคนมีความสามารถไปได้

เขาแค่กางนิ้วออกทำให้อากาศต่อหน้าเขาบิดเบี้ยวทันที เพลิงที่ลอยเข้าหาเขาทั้งหมดดูเหมือนถูกผลักออกไปด้วยมือที่มองไม่เห็น และลอยออกไป

ขณะนั้นลมกระโชกกลับมาและเป่าให้ฟีนิกซ์เพลิงกลับเข้ามาหาฉีเซียงตงอีกครั้ง

ฉีเซียงตงรู้ทันทีว่าเป็นเบนสัน  เขาชื่นชมเบนสัน เมื่อเทียบกับคนอีกสองคน  เขาแข็งแกร่งมากกว่า  และคนผู้สามารถรู้แจ้งดาบสายลมและพายุดาบได้ย่อมเป็นคนที่แข็งแกร่งทรงพลัง  แต่น่าเสียดาย  เขาแก่แล้ว

วิชาสายลมของเขาโดดเด่น  แขนเสื้อน้ำและฟีนิกซ์เพลิงถูกเขาดันออกไป  แต่กลับถูกผลักกลับมารายล้อมเขาไว้อย่างหนาแน่น

 ‘ถ้าเจ้าคิดว่าแค่นี้สามารถโค่นล้มข้าได้  นับว่าพวกเจ้าใจคับแคบไปแล้ว’

เขาหัวเราะในใจ

จากตื่นเต้นและไม่สบายใจตอนแรกที่เขาเปิดเผยตัวเอง แค่เพียงสูดหายใจเข้าออกไม่กี่ครั้งเท่านั้น  การโจมตีทั้งหมดดูเหมือนน่ากลัว  แต่ในสายตาของเขา  พวกเขาไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้มากเท่ากับกระบี่สายรุ้ง  เขาคุ้นเคยกับกฎธรรมชาติ  พวกเขายังทรงพลัง  แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเขา  และสายใยกฎธรรมชาติที่พวกเขาแสดงก็ยังน่าสมเพช

ขณะนั้นรังสีกระบี่ดำและขาวลอยออกมาจากภายในแขนเสื้อวารีและฟีนิกซ์เพลิง

กฎธรรมชาติเป็นตาย?

ฉีเซี่ยงตงขมวดคิ้ว  รังสีกระบี่เปล่งประกายรังสีเป็นตายเลือนราง  แต่เขาได้ยินมาว่าบุรุษคนหนึ่งผู้แหกคอกของตระกูลสวี่ไปเรียนรู้วิชากระบี่แทนที่จะฝึกกฎเป็นตาย

เขาลอบผงกศีรษะในใจ  ‘กระบี่นี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง’

 ‘แต่ก็แค่นั้น’

ฉีเซี่ยงตงแค่น  ‘สนุกกันแค่นี้พอแล้ว’

เขาชี้นิ้วไปที่รังสีกระบี่  ด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ  ‘กระบี่เป็นตาย  แล้วยังไง? สามารถทำลายม่านมิติข้าได้ไหม?’

ขณะนั้นเอง รังสีกระบี่ดำและขาวบิดเบือนไป

ฉีเซี่ยงตงประหลาดใจ ทันใดนั้นเขาหรี่ตาแคบ  ‘เป้าหมายของกระบี่ไม่ใช่ข้าแม้แต่น้อย!’

รังสีกระบี่ยิงออกไปเหมือนกับธนูและแทงเข้าที่ฟีนิกซ์เพลิงและแขนเสื้อวารี

น้ำและไฟเป็นกฎที่อยู่ขั้วตรงกันข้าม  ดังนั้นการปะทะกันทำให้เกิดกลุ่มแสงแพรวพราว  ขณะเดียวกัน  ขณะเดียวกันลมพัดอ่อนพลันกล้าแข็งเหมือนเหล็กทันที

ฉีเซี่ยงตงสีหน้าเปลี่ยน  เขาไม่สนใจทุกอย่าง และใช้พลังผิวกฎธรรมชาติอย่างเต็มที่ทำให้พื้นที่รอบตัวเขาดูบิดเบี้ยว

ปัง  ปัง  ปัง!

แรงระเบิดจากรังสีกระบี่เป็นเหมือนโยนถังดินปืนเข้าไปในไฟ  ฟีนิกซ์เพลิงที่เต็มไปด้วยความสงบในตอนแรก และแขนเสื้อวารีภายในกำแพงลมปะทะกันจนแก้วหูแทบแตก สว่างโพลนเป็นอันเดียวกัน

รัศมีสว่างแพรวพราวจากแรงระเบิดทำให้สายตาของฉีเซียงตงขาวโพลนไปหมด

กฎตรงกันข้ามปะทะกันก่อให้เกิดระเบิดที่ทรงพลัง  นอกจากนี้ยังมีกำแพงลมผนึกเอาไว้

แม้จะมีม่านพลังกฎอวกาศป้องกันไว้ ฉีเซี่ยงตงก็ยังได้รับบาดเจ็บ  ร่างของเขาสั่นและเลือดไหลออกจากมุมปาก  แรงระเบิดนี้ทำให้ผิวกฎธรรมชาติของฉีเซี่ยงตงหายไปถึงหนึ่งในสาม

ผมของฉีเซี่ยงตงยุ่งเหยิง  รังสีอำมหิตแผ่ออกจากกาย  เขาไม่เห็นพลังของคนทั้งสี่อยู่ในสายตา  แต่เขาไม่คาดเลยว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากคนทั้งสี่

 ‘มาดูกันว่าพวกเจ้าสามารถทนได้แค่ไหน!’

การประสานงานของพวกเขาสมบูรณ์แบบอย่างน่าทึ่ง  แต่ก็สิ้นเปลืองพลังของพวกเขาทั้งหมด ม่านแสงรุ้งแปลกประหลาดมีพลังอย่างแท้จริง  แต่ฉีเซี่ยงตงรู้ว่าพลังยิ่งใหญ่อย่างนั้นสิ้นเปลืองพลังมาก  และพวกเขาไม่สามารถคงอยู่ได้นาน

ทันใดนั้น พื้นสั่นสะเทือน เสียงฝีเท้าดังขึ้นในหูเขา เหมือนสัตว์ร้ายวิ่งเข้าหาเขา

กู้เสวี่ยที่อยู่ในอากาศมองเห็นชัดเจน  สมาชิกหน่วยสุญญตาทุกคนชูดาบยักษ์และเหมือนกับคลื่นซัด  พวกเขาเร่งฝีเท้าตรงเข้าหาฉีเซี่ยงตงจากทุกทิศ  พวกเขาเหมือนกับเป็นรูปปั้นของสัตว์ร้าย  และเพิ่มดาบขนาดบานประตู เสียงฝีเท้าของแต่ละคนดังจนพื้นสั่นสะเทือน

คนสองสามร้อยคนเร่งฝีเท้าวิ่งตรงเข้ามา ดูแล้วไม่ด้อยไปกว่าฝูงสัตว์ร้ายเลย

เมื่อสมาชิกหน่วยสุญญตาที่อยู่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างจากฉีเซี่ยงตง 100 เมตร  เขากระโจนขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเงื้อดาบยักษ์เหนือหัวเขา

 “ตาย!”

เสียงคำรามดังพร้อมกันและกล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายเขา ชุดเหล็กทองเบาบางมองดูเหมือนกับจะฉีกขาด  ขณะที่ตาของเขาจับจ้องดูอยู่ที่เป้าหมาย

เขาฟันใส่ฉีเซี่ยงตงที่ยืนอยู่บนพื้นข้างล่าง

ปัง  เศษหินปลิวกระจายไปทุกที่

 ‘แย่จริง!  พลาดเสียได้!’

หนึ่งในสมาชิกคร่ำครวญในใจ  แต่เขารู้ว่าไม่ใช่เวลามาหงุดหงิด เขาขยับดาบไปด้านข้าง  เขาหมุนตัวไปทางด้านข้าง

 “ฆ่า!!”

สมาชิกของเขาที่อยู่ด้านบนคำราม ห่างไปห้าก้าวด้านหลังเขา พวกเขากระโจนฟันด้วยเช่นกัน

 “ฆ่า”  “ฆ่า”  “ฆ่า...”

คนแล้วคนเล่า ร่างที่เหมือนสัตว์ร้ายพุ่งมาจากทุกตำแหน่ง เหมือนคลื่นทะเลซัดเข้าหาฝั่ง  ทุกๆ ดาบฟันจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของดาบปีศาจ

ไม่ว่าพวกเขาจะฟันถูกเป้าหมายหรือไม่  พวกเขาจะกลิ้งหลบไปเพื่อสร้างพื้นที่

ระยะห่างระหว่างสมาชิกถูกคำนวณไว้อย่างแม่นยำ  และเป็นที่เนี่ยชิวต้องการทำ  การรุกจู่โจมที่ทรงประสิทธิภาพ  ฉีเซี่ยงตงได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง  การโจมตีต่อเนื่องจากด้านบนไม่มีข้อบกพร่องใดๆ  มันหนาแน่นมากจนทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง

ฉีเซี่ยงตงตะลึงอย่างสิ้นเชิง  แม้ว่าพลังของแต่ละดาบจะไม่รุนแรง  แต่ก็ยังกินพลังในม่านกฎอวกาศที่เขาใช้ป้องกัน

การโจมตีด้วยดาบแบบต่อเนื่องทำให้เขาไม่มีความสามารถได้คิดโจมตีตอบโต้  พลังของเขาหมดลงไปตลอดเวลา ม่านพลังกฎอวกาศของเขาเริ่มมีรอยร้าว บางดาบฟันใส่จุดเดียวกัน  พลังที่น่ากลัวทำให้เขารู้สึกเหมือนตกอยู่ภายใต้การโจมตีของสัตว์ร้าย

นอกจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง  ยังมีมีสองกลุ่มขนาบซ้ายและขวา  มีการรวมตัวอีกครั้งอย่างสมบูรณ์แบบ  พวกเขาเพิ่งเคลื่อนไหวออกมาครั้งแรก  หานปิงหนิงและอาโมรี่

ทั้งสองมองหน้ากันเอง และเคลื่อนไหวพร้อมกัน

ที่ใต้เท้าของพวกเขา เส้นหยินขยายยืดยาวออกล้อมฉีเซี่ยงตงไว้