Panlong เล่มที่ 11 สุสานเทพเจ้า – ตอนที่ 33 ในห้วงเป็นตาย

เล่มที่ 11 สุสานเทพเจ้า – ตอนที่ 33 ในห้วงเป็นตาย

บางครั้งเดลี่จะใช้พลังจิตของเขาโจมตี

การสู้รบคราวนี้รุนแรงเกินไป!

 “ฉัวะ...”

มิติดูเหมือนจะถูกฟัน ขณะที่ดาบยาวสีแดงดังโลหิตส่องประกายเจิดจ้าพุ่งผ่านพื้นที่ระหว่างปีศาจดาบอเวจีแดง มาอยู่ต่อหน้าลินลี่ย์ในทันที

ด้วยดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของเขาและกระบี่เลือดม่วงในมืออีกข้างหนึ่ง ลินลี่ย์นักรบเลือดมังกรแค่นคำรามด้วยความโกรธ  และดาบหนักอดาแมนเทียมในมือตวัดออกอย่างสง่างาม  ดูเหมือนช้าแต่ความจริงเร็ว ปะทะเข้ากับดาบยาวสีแดง ‘แคล้ง’ ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับถูกภูเขาทั้งลูกกระแทกใส่เขา

 “อึ้ก” เขาไม่สามารถข่มโลหิตที่พลุ่งขึ้นมา และโลหิตทะลักออกมาจากปากของเขา

แม้แต่เกล็ดมังกรในมือข้างที่แกว่างดาบหนักอดาแมนเทียมก็ยังแตกจากแรงสั่นสะเทือน  แต่ช่วงเวลาต่อมา  อาการบาดเจ็บของลินลี่ย์ก็ฟื้นฟูได้เร็วอย่างน่าประหลาดใจ  ลินลี่ย์เองไม่ให้ความสนใจกับบาดแผลเล็กน้อยเช่นนี้

 “หืม?”  ลินลี่ย์จ้องมองปีศาจดาบอเวจีแดงรอดูว่าจะเห็นผลเป็นเช่นไร

พลังโจมตีที่เขาเพิ่งใช้ไปเป็นหนึ่งในไม้ตายที่เขาใช้ฆ่าอสูรจ้าวอัคคี  และเป็นการฟันที่ทรงพลังที่สุดของสัจธรรมแห่งธาตุดิน

ร่างของปีศาจดาบอเวจีแดงสั่นเหมือนลวดเหล็ก  และด้วยพลังสั่นสะเทือนนั้นมีรอยเลือดสีทองปรากฏที่มุมปากมัน

 “เจ้ามีพลังแข็งแกร่งจริงๆ”  ปีศาจดาบอเวจีแดงจ้องมองลินลี่ย์เย็นชา

ลินลี่ย์ลอบตกใจ  “มิน่าเล่า เขาถึงเป็นหัวหน้าของปีศาจดาบอเวจีได้  ร่างของเขามีพลังเหนือกว่าร่างปีศาจดาบอเวจีธรรมมากมายนัก  แม้ว่าจะโดนเราฟันใส่เต็มแรง  แต่ร่างของเขาไม่แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ  ร่างของสิ่งมีชีวิตที่เป็นโลหะทนทานมากกว่าร่างของมนุษย์จริงๆ”

 “โกรวว...”  ตาของปีศาจดาบอเวจีแดงเต็มไปด้วยเปลวเพลิง  และสองมือของมันกระชับดาบสีแดงยาวไว้มั่น

ภายในอุโมงค์  ทั้งสองฝ่ายบินเข้าสู้กันด้วยความเร็วสูงทันที

 “ไม่ว่ายังไงข้าต้องฆ่าเขาให้ได้ในครั้งนี้”  ลินลี่ย์ตัดสินใจ

ทันใดนั้นสายลมดังเสียดหู ลินลี่ย์และปีศาจดาบอเวจีแดงปะทะกันเกินกว่าหนึ่งครั้ง  และครั้งนี้ลินลี่ย์ใช้กระบี่เลือดม่วงเป็นอาวุธโจมตีหลัก  ในพริบตาประกายกระบี่นับสิบล้านปรากฏบินโค้งในอากาศเหมือนกับหนวดเถาของนางพญาแลชเพิล

พื้นที่ถูกแช่แข็งทันที  และปีศาจดาบอเวจีแดงยังรู้สึกว่ามันที่บินด้วยความเร็วสูงมีความเร็วตกลงไปอย่างมาก

 “ฮึ่ม” แววกระหายเลือดปรากฏอยู่ในดวงตาของลินลี่ย์

เขากระตุ้นรังสีพลังอำมหิตที่อยู่ภายในกระบี่เลือดม่วงทันทีด้วยพลังจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ที่เขามีในตอนนี้  นี่เป็นครั้งแรกที่เขากระตุ้นรังสีพลังอำมหิตของกระบี่เลือดม่วงหลังจากเข้าถึงระดับเซียนจอมเวท  และในครั้งนี้  รังสีพลังอำมหิตระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรงยิ่งกว่าแต่ก่อน!  อากาศอาบสีแดง พลังกายภาพก็แทบจะเป็นแดงโจมตีใส่ปีศาจดาบอเวจีแดงทันที

 “อ๊า..!”

ปีศาจดาบอเวจีแดงรู้สึกได้ทันทีเหมือนกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับหนึ่งในเทพอสูรที่ทรงพลังที่สุดแห่งดินแดนอเวจีอันไกลโพ้น  และความรู้สึกสยดสยองพรั่งพรูออกมาจากวิญญาณเขา ทำให้พลังดาบที่ทรงพลังของเขาเกิดความลังเลเล็กน้อย

 “เดี๋ยวก่อน ไม่ถูกต้อง”  น่าเสียดาย รังสีอำมหิตที่น่ากลัวเป็นเพียงเศษเสี้ยวของเจ้าของซึ่งทิ้งไว้ในกระบี่เลือดม่วง  เจ้าของเดิมของกระบี่เลือดม่วงไม่ได้ปรากฏตัวเอง  ปีศาจดาบอเวจีแดงรู้สึกตัวโดยเร็ว  แต่พอเขาทำได้  เขาเห็นดวงตากระหายเลือดคู่หนึ่งและประกายสีม่วงวูบหนึ่ง

 “ตาย!”

ประกายกระบี่ทั้งสิบล้านสายผสานกันเป็นประกายกระบี่เลือดม่วงหนึ่งเดียว ปีศาจดาบอเวจีแดงที่ได้รับผลจากพลังรังสีอำมหิตก่อนหน้านั้นตั้งดาบของเขาขึ้นรับ  แต่ประกายดาบมาถึงตาเขาแล้ว

 “ฉัวะ!”

รังสีกระบี่วูบผ่านคอของปีศาจดาบอเวจีแดง และเมื่อเป็นเช่นนั้น.. หัวโลหะปลิวกระเด็น  ตาของมันเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ  และจากนั้นร่างที่ไร้ชีวิตของปีศาจดาบอเวจีแดงล้มลงกับพื้น

ไม่ว่าปีศาจดาบอเวจีจะทรงพลังยังไง  แต่มันไม่ใช่เทพ  และมันไม่ได้ครอบครองมุกชีวิต เมื่อศีรษะขาดกระเด็นก็ตายภายในไม่กี่วินาที

การโจมตีจากปีศาจดาบอเวจีโดยรอบหยุดชะงักทันที

ปีศาจดาบอเวจีทั้งหมดจ้องมองฉากข้างหน้าอย่างเหลือเชื่อ  เฟน เดลี่ โอลิเวอร์และยอดฝีมืออื่นที่อยู่ในสภาพย่ำแย่ฝืนทนจากการโจมตีของปีศาจดาบอเวจี ก็ยังรู้สึกประหลาดใจ  พวกเขาก็พบเช่นกันว่า... ลินลี่ย์ฆ่าปีศาจดาบอเวจีแดงไปแล้ว

 “หนีเร็ว”  เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้นในใจของทุกคน

เฟน เดลี่และยอดฝีมืออื่นรู้สึกตัวและรีบหนีเข้าไปในอุโมงค์

เหนือขึ้นมาในอากาศ ปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนกำลังบินอยู่  ขณะที่ตอนกลางของกลุ่มมีหัวหน้าปีศาจดาบอเวจีแดงร่างเล็กสองตน  หัวหน้าทั้งสองได้รับข่าวจากบริวารพวกเขาแล้ว

 “ชูเลอร์ตายจริงๆ”  ปีศาจดาบอเวจีแดงคนซ้ายพูดอย่างเหลือเชื่อ

 “เป็นมนุษย์มังกร”  หัวหน้าปีศาจดาบอเวจีคนขวาดวงตาทอประกายวูบ  “ก่อนนี้ที่หุบเขา มนุษย์มังกรสร้างความประทับใจให้ข้าเป็นอย่างมาก ร่างของเขาน่าจะมีมุกชีวิตอยู่ในนั้น  เขาถูกเด็กๆ ทำร้ายบาดเจ็บหนักหลายครั้ง แต่ก็ฟื้นฟูร่างกายได้ทันที”

 “ปัญหาหลักก็คือพวกเขาอยู่ที่ใต้ดิน  นั่นทำให้หลายอย่างยากลำบาก”  หัวหน้าปีศาจดาบอเวจีคนซ้ายส่ายศีรษะ

 “ใต้ดินไม่มีแนวเส้นแม้แต่น้อย  และพลังจิตวิญญาณของเด็กๆ ของเขาขยายไปได้ไม่กี่เมตร  ในการต่อสู้ที่รุนแรงอย่างนี้รัศมีแบบนั้นไร้ประโยชน์”  หัวหน้าปีศาจดาบอเวจีแดงคนขวากล่าว “นอกจากนี้ ยังมีพื้นที่ในอุโมงค์มากขึ้น ก็มีโอกาสที่เด็กของเราสักราวๆ สิบคนจึงจะมีส่วนร่วมในการสู้กับพวกมันได้อีกครั้ง”

แม้ว่าปีศาจดาบอเวจีจำนวนมากจะเข้าไปในในอุโมงค์ใต้ดิน  แต่สายตาของพวกเขาถูกบดบังขัดขวาง  และนอกจากนี้ฝ่ายของลินลี่ย์ยังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง  มีปีศาจดาบอเวจีมากก็จริง แต่ก็โจมตีพวกเขาได้ครั้งเดียว

 “ให้เด็กๆ เผ่าหนึ่งคอยพัวพันพวกเขาไว้  ขณะที่เราจับตาความเคลื่อนไหวของพวกเขาต่อไป”  หัวหน้าปีศาจดาบอเวจีคนขวาพูดเย็นชา  “ไม่ว่ามันจะไปหาประกายศักดิ์สิทธิ์หรือว่ากลับไปยังชั้นสิบ  พวกมันต้องออกจากใต้ดิน  และทันทีที่พวกมันทำเช่นนั้น...”

ตาของหัวหน้าปีศาจดาบอเวจีคนซ้ายมือเป็นประกายเย็นชาอำมหิต

 “เร็วเข้า เร้ว”  กลุ่มของยอดฝีมือฝ่ายลินลี่ย์แตกตื่น

ในอุโมงค์ มีบ่อยครั้งที่พวกเขาเจาะผ่านปีศาจดาบอเวจีกลุ่มใหญ่ และถูกพวกมันไล่ตาม

 “โชคดีที่เราอยู่ใต้ดิน  ถ้าเราอยู่เหนือพื้น...”

ถ้าปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนบุกเข้าใส่พวกเขาพร้อมกันทุกตำแหน่ง  ลินลี่ย์สั่นสะท้านเมื่อคิดถึงฉากภาพที่น่ากลัวนั้น  ที่ทางเข้าหุบเขา มีการรวมกำลังปีศาจดาบอเวจีแค่สิบตนก็สามารถหวดฟันลินลี่ย์จนกระเด็นได้ ถ้าเขาไม่มีมุกชีวิต ลินลี่ย์อาจจะตายไปนานแล้ว

แม้ว่าพลังจิตของลินลี่ย์จะครอบคลุมพื้นที่เล็กๆ ที่นี่  แต่เมื่อเข้าถึงระดับเซียนจอมเวท  ความสามารถในการมองภาพทางจิตก็ทรงพลังขึ้นมาก  ตัวอย่างเช่น  ลินลี่ย์สามารถหวนกลับมองภาพการใช้สัจธรรมแห่งธาตุดินและปรับแต่งมันได้   ภาพยอดฝีมือในใจของลินลี่ย์  ตำแหน่งทางออกไปยังชั้นที่สิบกำหนดไว้ชัดเจน  และพวกเขายังรู้สถานที่ซึ่งเป็นตำแหน่งที่จะบินไปได้อย่างรวดเร็ว

ดังนั้น การเดินทางในพื้นที่ใต้ดิน  จึงไม่ยากเกินกว่าจะกลับไปยังทางออก  แม้ว่าพวกเขาจะออกไป  พวกเขาก็ออกไปในระยะไม่เกินหนึ่งพันเมตร

 “ทุกคน, อดทนอีกนิด  เราเกือบจะถึงทางออกแล้ว”  เสียงของจ้าวแมงป่องเกล็ดดำดังขึ้นในใจเขา

ยอดฝีมือทุกคนรู้สึกถึงคลื่นพลังงาน  และพวกเขาทุกคนใช้พลังทั้งหมดต่อต้านการบุกจู่โจมของปีศาจดาบอเวจีอย่างแข็งขัน  ยอดฝีมือทุกคนทุ่มเทพลังเต็มที่ และคนที่บาดเจ็บหนักจะถอยมาอยู่ข้างเดลี่เพื่อรักษาทันที แล้วให้ยอดฝีมืออื่นเสริมเข้าแทนที่ในทันที

ลินลี่ย์ยังมีความรู้สึก...

ความหนาแน่นในการโจมตีจากปีศาจดาบอเวจีถึงระดับที่มั่นคงระดับหนึ่ง  นอกจากนี้ความกลมเกลียวเป็นอันเดียวของทุกคนยังอยู่ในระดับสูงเช่นกัน

 “ฉัวะ”  ราชสีห์ทองหกตาสามพี่น้องถูกต้อนโจมตีอย่างรุนแรงจากปีศาจดาบอเวจี  เฟน ถูลี่และบีบีเติมช่องว่างในทันที  ขณะที่เดลี่เริ่มรักษาราชสีห์ทองหกตาสามพี่น้อง  โชคดีที่เป็นเวทรักษาระดับเก้า ดังนั้นพอให้เซียนจอมเวทอย่างเดลี่รักษา จึงไม่มีความยุ่งยากอะไรมาก

 “เรามาถึงทางออกชั้นที่สิบแล้ว”  เสียงของเดลี่ตื่นเต้นดังขึ้นในใจของทุกคน

ตำแหน่งขุดอุโมงค์ของจ้าวแมงป่องเกล็ดดำเชิดขึ้นทันทีเช่นกัน  และปีศาจดาบอเวจีทุ่มโถมกำลังโจมตีพวกเขาเช่นกัน

 “เป็นไปได้ว่าปีศาจดาบอเวจีอีกมากมายยังคงเคลื่อนที่ขัดขวางตำแหน่งที่เรากำลังมุ่งหน้าไปด้วย”  ถูลี่สังเกตว่ามีปีศาจดาบอเวจีเหลืออยู่เพียงสองสามตนที่ยังโผล่เข้ามาโจมตีอยู่

 “ทุกคนอย่าประมาท”  ลินลี่ย์สั่งทันที

 “เราสามพี่น้อง กับลินลี่ย์และเฟนจะบุกออกไปก่อน  ยอดฝีมือที่เหลือให้ตามมาที่ด้านหลัง”  เสียงของหนึ่งในราชสีห์ทองหกตาดังขึ้นในใจทุกคนเช่นกัน  ในแง่พลังป้องกัน  ราชสีห์ทองหกตายังทรงพลังมาก  ขณะที่ลินลี่ย์กับเฟนมีมุกชีวิตคอยช่วยเหลือ

ไม่มีใครคัดค้าน

 “ควั่บ” ลินลี่ย์และพวกบุกฝ่าขึ้นไปด้วยความเร็วสูงและขยายพลังจิตออกไป

 “ไม่มีปีศาจดาบอเวจีในระยะยี่สิบหรือสามสิบเมตรเหนือหัวเรา”  เสียงของเดลี่ดังขึ้น  พวกเขาอยู่ใกล้ระดับพื้นมาก  พลังจิตในใต้ดินแผ่ทะลุขึ้นมาเหนือพื้นได้น้อยมาก

 “ขึ้นไปเลย”  ไม่มีใครลังเลในเวลาอย่างนี้แม้แต่น้อย

ลินลี่ย์กับเฟนนำบุกขึ้นไป พร้อมกับราชสีห์ทองหกตาสามพี่น้องตามหลังพวกเขาออกมา  ยอดฝีมืออื่นตามมาเป็นที่สาม ที่สี่

 “บึ้ม”  “บึ้ม” .....

กลุ่มของลินลี่ย์ห้าคนทลายพื้นล่างออกมา  เกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในปัจจุบันของพวกเขา  พวกเขาสามารถบอกได้ทันทีว่าทางออกอยู่ห่างออกไปสองร้อยเมตร  อย่างไรก็ตาม แม้ว่าลินลี่ย์ เฟน และยอดฝีมืออื่นสามารถกำหนดตำแหน่งทางออกไป...

แต่ทุกคนก็รู้สึกทรมานใจ

ส่วนที่ทางออกถูกปีศาจดาบอเวจีขัดขวางเอาไว้หลายๆ ชั้น  ชั้นรอบในก็สิบชั้น รอบนอกอีกสิบชั้น  ใกล้ๆ กันนั้นปีศาจดาบอเวจีอีกเกือบหมื่นรวมตัวอยู่เป็นฝูงหยุดอยู่กับที่  เมื่อมีปีศาจดาบอเวจีทั้งหมดอยู่ที่นั่น กลุ่มของลินลี่ย์จะบุกฝ่าไปทางออกได้ยังไง?

ส่วนที่แย่ที่สุดก็คือ..

ในอากาศเหนือพวกเขา มีฝูงปีศาจดาบอเวจีบินฉวัดเฉวียนไปมาเหมือนกับฝูงตั๊กแตนคลุมเต็มท้องฟ้าไปหมด

 “ปีศาจดาบอเวจีมีมากเท่าใด?  แสนตัว? หรือว่ามากกว่านั้น?”

ลินลี่ย์ เฟน ราชสีห์ทองหกตาทั้งสาม... ทุกตัวตนรู้สึกว่าจิตใจเครียด

 “ครืนนน...”

ฝูงปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนเมื่อเห็นกลุ่มของลินลี่ย์ก็เป็นเหมือนกับยุงที่เห็นเลือด  พวกมันกรูกันเข้ามาพร้อมกันหมดอย่างบ้าคลั่ง  การโจมตีฉับพลันของปีศาจดาบอเวจีจำนวนเกือบล้านน่าสยดสยองพอๆ กับวันสิ้นโลก  แม้แต่มิติเองก็ยังสั่นสะเทือนไหว

พวกเขาห่างกันเพียงร้อยเมตร

ในทันใดนั้นฝูงปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนก็มาถึงหน้ากลุ่มของลินลี่ย์ทันที

 “กลับลงไปเร็ว เร็วเข้า!!!”  เสียงหวาดหวั่นของเฟนดังขึ้นในใจของยอดฝีมืออื่นอีกสิบคน  แม้แต่บีบี โรซารี่และถูลี่ที่เพิ่งออกมาจากใต้ดินก็ยังกลัวกับภาพนี้  แทบจะพร้อมเพรียงกัน

พวกเขาหวาดกลัวกลับลงไปยังใต้ดิน!

 “ปัง!”

เสียงดังกึกก้องจากพลังโจมตีของปีศาจดาบอเวจีเกือบล้านที่พุ่งใส่พื้นทำให้โลกสั่นสะท้าน  บางส่วนวิ่งลงมาเป็นแนวตรง  ขณะที่บางส่วนพุ่งลงมา  แต่ทั้งหมดนั้นล้วนมุ่งร้ายโจมตีใส่กลุ่มของลินลี่ย์!

 “ปัง!”  เสียงพลังระเบิดที่น่ากลัว และพื้นที่หลายตารางกิโลเมตรรอบพวกเขาระเบิด มีเศษชิ้นส่วนโลหะระเบิดกระเด็นไปทั่ว ในพริบตา เกิดปล่องขนาดใหญ่ลึกเป็นร้อยเมตร และในใจกลางปล่องโลหะ มีอุโมงค์ให้เห็นเป็นจำนวนมาก

ลินลี่ย์ เฟนและราชสีห์ทองสามพี่น้องเป็นพวกแรกที่ออกมาเหนือพื้น ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นพวกสุดท้ายที่กลับลงมาใต้ดิน  พวกเขาจะไปได้ไกลแค่ไหน?  นอกจากนี้ การผสานพลังโจมตีจากปีศาจดาบอเวจีนับไม่ถ้วนนี้ซึ่งใช้พลังโจมตีในเวลาเดียวกัน ทำให้พลังโจมตีของพวกเขาส่งพลังเป็นระลอกกดกระแทกพื้น

การระวังหลังของลินลี่ย์ เฟนและราชสีห์ทองหกตาสามพี่น้องต้องรับพลังโจมตีเต็มที่

ลินลี่ย์ฝืนยกดาบหนักอดาแมนเทียมและกระบี่เลือดม่วงรับเอาไว้

 “ปัง!”

ลินลี่ย์แทบจะรู้สึกทันทีว่าดาบมากมายสับเข้ามาที่ร่างของเขา  ชีพจรป้องกันและเกล็ดมังกรระเบิดแทบจะทันที และแม้แต่ดาบหนักอดาแมนเทียมและกระบี่เลือดม่วงถูกกระแทกกลับอย่างแรงและกระแทกใส่ร่างของลินลี่ย์

 “อ๊า...!!!”

ตลอดทั้งร่างของเขาดูเหมือนสั้นลงทันที.. เพราะขณะที่ลินลี่ย์มองลงมา เขาเห็นว่าขาของเขาถูกกระแทกแหลก

 “หนี, หนีไป!”  ลินลี่ย์รู้ว่าพวกเขาต้องหนี

ฉากภาพที่น่ากลัวของปีศาจดาบอเวจีบุกลงมาทำให้กำลังใจของกลุ่มของลินลี่ย์พังทลาย  ลินลี่ย์สังเกตว่าข้างๆ เขาอกและตัวของเฟนหายไป รวมทั้งแขนทั้งสอง  แม้แต่กระบี่ยาวของเขาก็หายไป

 “น้องรอง!”  เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น

หนีไป!

หนีไป!

พวกเขาหนีลงอุโมงค์อย่างบ้าคลั่ง  หลังจากผ่านไปนาน ในที่สุดพวกเขาก็หยุด เพราะไม่มีปีศาจดาบอเวจีตัวใดไล่ตามพวกเขามาอีก

ร่างของเฟนฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว แต่ฟื้นฟูเฉพาะขาเขาเท่านั้นมากขึ้นเท่านั้น  ส่วนลำตัวยังต้องเจ็บปวดทรมานอยู่  และลินลี่ย์ก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกันไม่ใช่หรือ?  อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับคนอื่น พวกเขาสองคนนับว่าโชคดีแล้ว

ราชสีห์ทองหกตาสามพี่น้อง เหลืออยู่เพียงสอง และทั้งสองนั้นบาดเจ็บสาหัสตลอดทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด

 “น้องรองสละตนช่วยเราไว้”  คลีโอพี่ใหญ่ของราชสีห์ทองหกตาคร่ำครวญ  สามพี่น้องไม่เหมือนกับลินลี่ย์และเฟนที่มีมุกชีวิตคอยช่วย  ช่วงเวลาที่วิกฤติ พี่รองของราชสีห์ทองหกตาขยายร่างเพื่อปกป้องพี่น้องของเขาไว้

ยอดฝีมือที่เหลือทั้งสิบได้แต่มองกันกันและกัน  และภายในสายตาพวกเขามีแววขมขื่น เจ็บปวดและ...สิ้นหวัง!

คราวนี้พวกเขาจะทำยังไง?