เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 754 คนตายคนบ้าเผชิญความสิ้นหวัง

ตอนที่  754  คนตายคนบ้าเผชิญความสิ้นหวัง

เมืองซือว่าง

เมืองซือว่างจุดที่พักของสมาคมทหารรับจ้างหายไปแล้ว แม้แต่ซากหักพังก็ยังไม่เหลือให้เห็น

นอกจากนี้สิ่งที่พอเป็นเครื่องหมายเมืองซือว่างก็คือที่ลาดเทระหว่างเชิงเขา  เย่คงในสภาพที่เหมือนกับลิงที่ปั้นจากโคลนโผล่ออกมาจากดินกองดินหอบหายใจอยู่พักหนึ่งเพื่อเรียกสติ และโก่งคอตะโกนเสียงแหบแห้ง  “องค์ชายๆ,  สิ้นพระชนม์แล้วหรือยังพะย่ะค่ะ?”

ผ่านไปครู่หนึ่งในโคลนใต้ล่างเขา มีเสียงอ่อนล้าดังแผ่วออกมา  “ยังไม่ตาย, แต่ถ้าเจ้าไม่ดึงข้าออกไป  ข้าตายแน่!”  เย่คงได้ยินเช่นนั้นก็สะดุ้งโหยงตัวลอยและขุดลงไปในดินอย่างบ้าคลั่ง”

หลังจากขุดอยู่ชั่วขณะเขาพบร่างที่เหมือนปั้นขึ้นจากดิน   เขาแทบจำไม่ได้ว่านี่คือองค์ชายเทียนหลัวบุรุษรูปงาม

 “แค่ก  แค่ก  แค่ก!”

บนโขดหินประมุขนิกายพันปีศาจกุมอกไอเบาๆ

ประมุขนิกายพันปีศาจมีรูใหญ่ที่ปอดซึ่งเป็นฝีมือของเย่คง เมื่อชั่วโมงที่แล้วประมุขนิกายพันปีศาจโจมตีใส่หัวใจของเย่คง  เย่คงโจมตีตอบโต้ตั้งใจจะให้ย่อยยับไปด้วยกัน ประมุขนิกายพันปีศาจเบี่ยงหัวใจทางซ้ายเปิดหน้าอกด้านขวา  ผลของการแลกหมัดด้วยกันทำให้เย่คงหัวใจหยุดเต้น แต่องค์ชายเทียนหลัวพยายามอยู่ชั่วครู่ แต่เย่คงก็ยังไม่ได้สติ  ทุกคนคิดว่าเย่คงตายแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเขาโดนโยนลงกับพื้นและถูกฝนราดรด  ชีวิตเขากลับฟื้นคืนขึ้นมาอีกครั้งราวกับแมลงสาบที่ตายยากแสนเข็น

ไม่มีใครอื่น

องค์ชายดำตั้งใช้พลังดรรชนีแทงสมองของเย่คง แต่พลาดไปกรีดหน้าผากลากมาถึงแก้ม

เย่คงไม่ยอมให้พลังดรรชนีแทงเข้าไปในสมอง  ตาขวาของเขาเกือบบอด

ผลก็คือเขากับองค์ชายดำต่างฝ่ายต่างแลกโจมตีตอบโต้  องค์ชายดำอวัยวะภายในเสียหายและอวัยวะภายในบางส่วนหลุดออกมานอกตัว..  เย่คงไม่รู้ว่าคืออะไร  เพราะกลัวว่าองค์ชายดำจะฟื้นฟูได้เต็มที่ เขาไม่ลังเลใจหยิบอวัยวะชิ้นนั้นโยนใส่ปากและเคี้ยวกิน

และรอให้องค์ชายดำถ่มกระอักโลหิตอย่างและไล่ทุบอย่างบ้าคลั่ง เขาถ่มออกมาได้แต่เพียงเลือดและน้ำย่อย  ในท้อง

ประมุขนิกายพันปีศาจกุมอกไอ  ขณะที่องค์ชายดำกุมท้อง

เดิมทีประมุขนิกายพันปีศาจยังลอยตัวอยู่ในท้องฟ้าได้ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถบินได้จำใจต้องมาหยุดพักที่โขดหิน ปกติแม้ว่าจะให้เขาสู้ตอนนี้ เขาก็ยังมีระดับฝีมือที่สูงกว่าเย่คงและองค์ชายเทียนหลัว  การพรางตัวล่องหนแต่เดิมขององค์ชายดำไม่สามารถทำได้อีก เขาได้แต่ซ่อนตัวอยู่ในชุดคลุม  เย่คงและองค์ชายเทียนหลัวเห็นแต่เพียงตัวประหลาดลึกลับที่ซ่อนตัวอยู่ในชุดคลุมเปื้อนเลือดแห้งเกรอะกรังเหมือนกับรอยสักยันต์  ถ้าไม่ใช่เพราะกำลังต่อสู้เสี่ยงชีวิต  เย่คงและองค์ชายเทียนหลัวคงจะควักเงินให้เพราะคิดว่าเป็นขอทานไปแล้ว

 “ต้านทานเขาให้ได้อีกสักพัก   พวกเขาถึงขีดจำกัดแล้ว”  ประมุขนิกายพันปีศาจปลอบองค์ชายดำ

ความจริงเขาพูดประโยคนี้ซ้ำๆ ไม่น้อยกว่าร้อยครั้งแล้ว

เขาเองก็ได้ยินก็ยังเลี่ยน

แต่ไม่รู้จะทำยังไง

ความจริงก็คือเป็นเรื่องยากกับการจัดการเย่คงและองค์ชายเทียนหลัว ก่อนนี้ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำอาจเหนือกว่าเป็นร้อยเท่า

ซุ่นเทียนที่ควรจะฆ่าเจ้าอ้วนไห่ได้กลับช้า  และสื่อจินโหวก็ยังไม่สามารถเอาชนะเสวี่ยทันหลางได้  ปล่อยให้ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำแทบเป็นบ้า อีกทั้งพวกผู้อาวุโสสภากวงหมิงและบริวารอีกนับสิบก็ยังไม่สามารถกำจัดสาวน้อยหลิวเย่ได้!

ถ้าประธานผู้อาวุโสกลับมาตอนนี้ ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำจะปล่อยให้เขาถูกแขวน

มีกำลังคนมากขนาดนั้น กะแค่เด็กสาวคนเดียวก็รับมือไม่ได้ นี่น่ะหรือนักสู้อันดับหนึ่งของสภาอาวุโสแห่งทวีปกวงหมิง

กลุ่มที่ควรจะได้ชัยชนะเร็วที่สุดง่ายที่สุดแทบจะไม่มีทางล้มเหลวได้ ยังไม่กลับมา ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำพูดไม่ออก  ถ้าเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ยังไม่สามารถจัดการได้ แล้วยังคิดจะครอบครอบหอทงเทียนอีกหรือ?  ยังคิดต้องการตีเสมอกับวังมาร เผ่าภูตบูรพา, เผ่าใต้พิภพ, เผ่าปีศาจและนักสู้คนอื่นๆ หรือ?  มนุษย์วิหคแห่งทวีปกวงหมิงล้อเล่นกันหรือเปล่า?  มิน่าเล่าจักรพรรดิฟ้าถึงได้ตาย ราชาเฮยอวี้ถึงได้แพ้  ไม่ว่าฝ่ายไหน สนามรบไหนหรือใครก็ตามที่มาในตอนนี้ย่อมดีทั้งนั้น

ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำสงสัยว่าซุ่นเทียน, สื่อจินโหวและประธานผู้อาวุโสทวีปกวงหมิงคงถูกเย่ว์หยางฆ่าไปแล้ว

มิฉะนั้นทำไมพวกเขาไม่มากัน?

เสวี่ยทันหลางยากจะรับมือได้จริงๆ  แต่เจ้าอ้วนไห่นี่สวะชัดๆ ทำไมซุ่นเทียนถึงไม่รีบฆ่าเขา?  คนที่น่าโมโหที่สุดก็คือประธานผู้อาวุโสกวงหมิง  เด็กสาวตัวเล็กอย่างหลิวเย่ยังจัดการไม่ได้ แก่หัวหงอกเปล่าจริงๆ!

 “มียาเม็ดพลังยุทธ์บ้างไหม? ขอข้าสักเม็ดเถอะ!”  เย่คงแบมือที่เปื้อนโคลนขอองค์ชายเทียนหลัว

 “ไม่เหลือแล้ว?”

องค์ชายเทียนหลัวโมโห

เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วเจ้าลิงเย่กินยาส่วนแบ่งของเขาไปหมด และตอนนี้ยังกล้าบากหน้าขออีกหรือ?

เย่ว์หยางปรุงยาเม็ดพลังยุทธขึ้นไม่ใช่ใช้เป็นอาหาร  แต่แบ่งให้กับผู้มีพรสวรรค์ทุกคนมากหน่อย  ใครจะรู้กันว่าเจ้าผู้นี้จะโยนเข้าปากโดยไม่เหลือไว้ องค์ชายเทียนหลัวเลียริมฝีปากและพบว่าคอของเขาแห้งผาก  เขาอ้าปากรับน้ำฝนจากฟ้าและแนะนำเย่คง “น้ำฝนนี้ไม่น่าจะมีพิษ  เจ้าน่าลองดื่มดู”

เย่คงเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รู้ว่าฝนไม่มีสีเขียวขมเหมือนเมื่อก่อน เขาอ้าปากรับเหมือนกับคางคกรอน้ำฝน

แม้ทั้งสองคนดื่มน้ำฝนอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังกระตุ้นยั่วโทสะองค์ชายดำโดยไม่กลัวตาย  “เจ้าสุนัขดำ!  พิษของเจ้าช่างไร้ประโยชน์จริงๆ  อยู่ได้ไม่เท่าไหร่ก็สลายไปเสียแล้ว  ตะกวดพิษที่ข้าพบเจอที่แดนสวรรค์มาก่อนนั้น พ่นหมอกพิษแล้วแม้ผ่านไปสามวัน แค่คนได้กลิ่นก็ทำให้มึนศีรษะได้!”

องค์ชายดำไม่ให้ความสนใจการยั่วยุของเย่คง

เขาตัดสินใจรอให้ซุ่นเทียนมาช่วยเขา  มิฉะนั้นพวกเขาคงไม่เป็นภัยคุกคามแล้ว

เย่คงผู้นี้คงจะหมดหวังชีวิต เหมือนกับว่าชีวิตของเขามีค่าไม่ต่างจากสตางค์แดง   องค์ชายเทียนหลัวก็อันตรายไม่ธรรมดา  เมื่อเย่คงทุ่มเทพลัง เขาจะยอมเจ็บตัว เจ้าอสูรปราณฟ้านั่นก็แข็งแกร่งนัก  ตอนนี้คนทั้งสี่บาดเจ็บสาหัสกันหมด  ใครก็ตามที่ฉวยโอกาสโจมตี อย่างมากก็พินาศด้วยกันทั้งสองฝ่าย  ประมุขนิกายพันปีศาจไม่สามารถเริ่มโจมตี  และแน่นอนเขาจะไม่ทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้นแน่!

ยิ่งการต่อสู้ยืดเยื้อ ฝ่ายตนเองก็ได้เปรียบมาก

องค์ชายดำลอบเกร็งพลังเงียบๆ และทุกห้านาที เขาจะต้องปล่อยคลื่นพลังดำกระแทกใส่เย่คงและองค์ชายเทียนหลัว

เย่คงและองค์ชายเทียนหลัวทั้งสองคนต้องการเวลาเพื่อฉวยโอกาสลงมือโจมตีฆ่าให้ได้สักคน  องค์ชายดำเหมือนกับกระจกเงา  คิดว่าเขาจะถูกหลอกหรือ ไม่มีทาง!

คนที่มีความคิดอย่างเดียวกันก็ยังเป็นประมุขนิกายพันปีศาจ

นอกจากนี้เขายังคงรู้สึกว่าตราบเท่าที่ใช้คลื่นระเบิดโจมตีระยะไกล องค์ชายเทียนหลัวสิ้นเปลืองกำลังแต่เย่คงจะไม่มีปัญหาอะไรเลย

ฉวยโอกาสลงมือเองน่ะหรือ ให้พวกเขาโจมตีเองน่ะหรือ  เว้นแต่พวกเขาบ้า มิฉะนั้นก็เป็นไปไม่ได้ รอซุ่นเทียนสักเดี๋ยว, สื่อจินโหวและประธานผู้อาวุโสมาสมทบก่อน  จะลองเสี่ยงคนเดียวดูไหม?  ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ข้าเกือบฉวยโอกาสเล่นงานเจ้าลิงเย่คงได้แล้ว  โชคดีที่องค์ชายเทียนหลัวไม่มีเวลาโจมตีตอบโต้มิฉะนั้นอาจจะต้องตายจากแรงระเบิด  องค์ชายดำผู้นี้ไม่ทำอะไร หรือว่าเขาไม่มีสมอง

ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำต่างมีความคิดเป็นของตนเอง และแม้แต่ทั้งสองยังรักษาระยะเอาไว้

เขาเองไม่กล้าเข้าใกล้ฝ่ายตรงข้าม

ศัตรูของพวกเขานอกจากเย่คงและองค์ชายเทียนหลัวแล้วยังมีความกังวลว่าจะมีคนอื่นเข้ามาสมทบด้วยเสมอ

ในโลกนี้ไม่มีศัตรูหรือสหายถาวร  ผลประโยชน์สามารถเปลี่ยนแปลงได้ทั้งหมดนอกจากตัวมันเอง ไม่มีใครเชื่อว่าประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำมองผิวเผินร่วมกันต้านทานศัตรู แต่พวกเขาไม่มีทางเหมือนเย่คงและเจ้าอ้วนไห่ตลอดไป  มีแต่จะดึงสหายให้กลับมาช่วยชีวิตตนเอง

แคก แคก แคก!

เสียงไอที่อ่อนล้าดังขึ้น

ทั้งสี่คนตะลึงพร้อมกัน เพราะเสียงนี้ไม่ได้ดังมาจากประมุขนิกายพันปีศาจ

ใครกัน?

ในม่านสายฝนมีร่างเงาดำลอยตัวมาจากท้องฟ้าไกล เมื่อใกล้เข้ามาถึงได้เห็นคนผู้นี้ชัดเจนขึ้น กลับเป็นสื่อจินโหว

ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำดีใจ เย่คงและองค์ชายเทียนหลัวมีสีหน้าเปลี่ยนไป  การปรากฏตัวของสื่อจินโหวหมายความว่ายังไง? หมายความว่าเสวี่ยทันหลางพ่ายแพ้แล้ว!  เสวี่ยทันหลางผู้มีพรสวรรค์ฝีมือมากที่สุดในกลุ่มรองจากเย่ว์หยางพ่ายแพ้อย่างนั้นหรือ?  ในบรรดารุ่นผู้เยาว์  เหล่าผู้เยาว์ที่มีพรสวรรค์เป็นรองจากเย่ว์หยาง ได้ท้าทายศัตรูที่ทรงพลังที่สุด และกลายเป็นผู้อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์หรือนี่

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า, ข้ารู้ว่าเจ้าเด็กเสวี่ยทันหลางนั่นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า!”  ประมุขนิกายพันปีศาจดีใจ  แม้ว่าสารรูปของสื่อจินโหวในปัจจุบันนี้จะยังไม่มีพลังเท่ากับราชันย์พันปีศาจในอดีต  แต่เขาเป็นร่างแยกสุดท้ายของราชันย์พันปีศาจอีกทั้งระดับสติปัญญาไม่ธรรมดา ทั้งฟื้นฟูพลังได้ถึงปราณก่อกำเนิดระดับแปด  การเอาชนะเสวี่ยทันหลางได้ถือเป็นเรื่องที่ถูกที่ควรแล้ว!

 “แค่ก แค่ก!”  สื่อจินโหวไอเบาๆ  ไม่ทราบว่าเขาไม่รู้จักถ่อมตัวหรือว่าอาการบาดเจ็บภายในยังไม่บรรเทาลง

 “พวกเจ้ายังอยู่ที่นั่นกันอีกหรือ?”  เสียงหนึ่งดังขึ้นในสายฝน

ร่างของของซุ่นเทียนค่อยๆ ปรากฏขึ้น น้ำเสียงของเขาแปลกไปและดูเหมือนจะแฝงไปด้วยแววเย้ยหยัน  “ข้าคิดว่าพวกเจ้าจะไม่อยู่กันเสียแล้ว...”  คำพูดของเขาทำให้ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำพูดด้วยความไม่พอใจ  “ซุ่นเทียน, เจ้ายังแข็งแกร่งดีอยู่ใช่ไหม?  สู้กับเจ้าอ้วนไห่แล้วเพิ่งมาในตอนนี้  ดูสิแม้แต่หมัดขวาที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าก็ยังแหลกเละ แค่อาศัยลักษณะของคนขี้แพ้อย่างเจ้ายังกล้ามาเย้ยหยันพวกเราอีกหรือ?  ถ้าเปลี่ยนเป็นข้า เจ้าอ้วนไห่คงตายไปนานแล้วและเอาศีรษะของเขามาทำกาต้มน้ำไปแล้ว”

องค์ชายดำมองว่าเป็นเรื่องปกติจึงพูดอย่างไม่ไยดีและประชดประชัน

ความจริงเขากับประมุขนิกายพันปีศาจเข้าใจดีว่าหมัดขวาของซุ่นเทียนถึงกับแตกหัก พิสูจน์ได้ว่าคนอย่างเจ้าอ้วนไห่จัดการไม่ใช่ง่ายๆ มิฉะนั้นซุ่นเทียนคงไม่เพิ่งตามมาทันในตอนนี้

อย่างไรก็ตามเมื่อได้ยินน้ำเสียงของซุ่นเทียน เขาอดกล้ำกลืนคำพูดไม่ได้

ประมุขนิกายพันปีศาจเห็นซุ่นเทียนและสื่อจินโหวมาถึง ในใจเขามีความสุข เมื่อเป็นเช่นนี้ก็หมายความว่าศึกในวันนี้กำลังจะชนะ

เย่คงและองค์ชายเทียนหลัวจะต้องตายอย่างแน่นอน เพียงแต่ตอนนี้ยังขาดกลุ่มของประธานผู้อาวุโส  แต่ตราบใดที่ประธานผู้อาวุโสไม่ออมมือ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะพ่ายแพ้  และเมื่อประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำเตรียมจะโจมตีเย่คงและองค์ชายเทียนหลัว  มีกลุ่มคนเริ่มปรากฏตัวในระยะห่างออกไป  ดูเหมือนเป็นคนกลุ่มใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาที่นี่

 “ยังไม่ได้เวลา ยังไม่ได้เวลา  มาถึงตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน”  ประมุขนิกายพันปีศาจรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย  ดูเหมือนจะพลาดไป และองค์ชายดำก็ยังไม่เสร็จสิ้นภารกิจ

อย่างไรก็ตาม ใครจะลงมือจัดการองค์ชายเทียนหลัวผู้แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม  และเย่คงก็ยังไม่ตาย

และเป็นเขากับองค์ชายดำดูจะเหมาะสมที่จะลงมือมากที่สุด

ยิ่งกว่านั้นในบรรดาคนหลายคนนั้น เขากับองค์ชายดำบาดเจ็บน้อยที่สุด ซุ่นเทียนเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มแต่หมัดขวาของเขาแหลกยับเยิน

มีศีรษะสองสามหัวถูกโยนออกมาผ่านสายฝนที่หนาเม็ด เป็นศีรษะที่ไม่สะดุดตา มันกลิ้งหลุนๆ ฝ่าสายฝนเหมือนกับก้อนหินมาหยุดอยู่ที่เท้าของประมุขนิกายพันปีศาจ  ประมุขนิกายพันปีศาจหน้าเขียวคล้ำ  “ถือดีที่มีคนจำนวนมากกว่าเอาชนะได้ ประธานผู้อาวุโสทวีปกวงหมิงก็ยังไม่มีอะไรอยู่ดี”  ทันใดนั้นเขาพบว่าผิดปกติ  เขามองดูศีรษะบนพื้นและพบว่าศีรษะที่ดูไม่สะดุดตานั้นกลับกลายเป็นของประธานสภาอาวุโสกวงหมิง

 “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”  องค์ชายดำพบว่ามีความผิดปกติและตวาดถาม  เขาพบว่าหัวบนพื้นทั้งหมดเป็นผู้อาวุโสของสภากวงหมิง

ชายชราในชุดคลุมซึ่งเป็นผู้โยนศีรษะออกมาเดินใช้ไม้พยุงตัวราวกับไม่มีแรง เขากระแอมไอเบาๆ    “ยังต้องอธิบายด้วยหรือ? จี๋ฟงและมนุษย์มัจฉากลายพันธุ์ของพวกเจ้า ช่วยอธิบายให้พวกเขาฟังแทนเราผู้เฒ่าที”

ที่ด้านหลังชายชรา มนุษย์มนุษย์มัจฉากลายพันธุ์มีหัวหน้ามนุษย์ปลาหมึก มนุษย์ปลาดาบจี๋ฟง ปลาวาฬจาง มนุษย์ปลาตีนสุ่ยจุ้ยและคนอื่นปรากฏตัว... อีกด้านหนึ่งเป็นเหล่าผู้เยาว์เช่น หลิวเย่ เป่าเอ๋อ เย่ถิง ฟงชิซา เหยียนพั่วจวิน และราชันย์ปีศาจทักษิณ เซี่ยอี ราชินีซิก ฉงนี่ ฯลฯ ไม่มีนักสู้จากนิกายพันปีศาจอยู่เลย

ในท้องฟ้าจู่ๆ ก็ปรากฏเกาะลอยฟ้า

ท้องฟ้ายามกลางวันมืดสลัวราวกับมีบางอย่างปิดคลุมท้องฟ้า

ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำมองดูอยู่นานจึงค่อยพบว่านี่คือปลาวาฬเกาะ ที่มีขนาดใหญ่จนคาดไม่ถึง

ปลาวาฬเกาะอสูรปราณฟ้าระดับสามทำให้ประมุขนิกายพันปีศาจรู้สึกสิ้นหวัง  ความสิ้นหวังของเขาไม่ใช่อยู่ที่พลังของปลาวาฬเกาะนี้  แต่อยู่ที่สนามพลังพิเศษที่มากับมัน  ภายใต้เงาครอบคลุมของมัน คนที่เป็นเป้าหมายจะไม่สามารถหนีไปได้  กลายเป็นเหยื่อชนิดหนึ่งของสนามพลัง  สำหรับปลาวาฬเกาะบางทีมันคร้านจะเคลื่อนไหว  ดังนั้นมันจะใช้สนามพลังล่าเหยื่อกลืนกินสัตว์เล็กสัตว์บางส่วน อย่างไรก็ตามสนามพลังนี้จะสร้างสนามรบให้อีกฝ่ายอ่อนแอเป็นพิเศษ  และนั่นคือโศกนาฏกรรมที่ใหญ่ที่สุด!

ไม่กี่นาทีต่อมาคนกลุ่มใหญ่วิ่งฝ่าสายฝนเข้ามา

นำโดยยอดฝีมือเผ่าปีศาจ เช่นจอมปีศาจบารุธ จ้าวปีศาจฮาซิน จ้าวปีศาจโอเกิน ราชาลิช (เผ่าปีศาจกระดูก) กรุนและมาฟา

 “อย่าเข้าใจผิด ซุ่นเทียน องค์ชายดำ ประมุขนิกายพันปีศาจและสื่อจินโหว อ่า.. ข้าควรจะเรียกเจ้าว่าราชันย์พันปีศาจในอนาคตสินะ  ความจริงเราไม่ได้มีเจตนาร้ายอันใด เพราะพวกเจ้าเป็นคู่ต่อสู้กลุ่มสุดท้ายที่ยังสู้อยู่  เราแค่มาชมดู..พวกเจ้าสู้ต่อไปได้ไม่ต้องเกรงใจเราก็ได้!”  จอมปีศาจบารุธตอนนี้เป็นนักสู้ระดับปราณฟ้าแล้ว  ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บ แต่ซุ่นเทียน ประมุขนิกายพันปีศาจ องค์ชายดำและคนอื่นแค่บังเอิญเจอกัน

 “เฮ้เฮ้เฮ้..ต่อให้เจ้าชนะได้ชั่วคราว แต่เย่ว์หยางก็ตายแล้ว และจ้าวปีศาจโบราณจะไม่ยอมปล่อยพวกเจ้าเช่นกัน!  มาดูกันว่าใครจะสิ้นเปลืองพลังกัน เราสามารถเข้าไปในโลกคัมภีร์และรอได้ชั่วขณะ  เมื่อถึงเวลาหอทงเทียนจะตกเป็นของเรา และพอพวกเจ้าถูกทำลายไปแล้วเราค่อยออกมาอีกครั้ง  ถ้าเป็นไปตามที่นัดหมาย หอทงเทียนนี้จะตกเป็นของเรา  แต่พวกเจ้ากลับรอให้จ้าวปีศาจโบราณและทหารรับจ้างแดนสวรรค์ถูกกำจัดแล้วพวกเจ้าจึงค่อยออกมาบอกอีกว่าพวกเจ้าจะช่วยเย่คง องค์ชายเทียนหลัว  ทั้งยังจะช่วยเสวี่ยทันหลางและเจ้าอ้วนไห่ด้วยหรือ?  พวกเจ้าจะช่วยเย่ว์หยางหรือ? ด้วยศักดิ์ศรีและอายุของพวกเจ้า พวกเจ้ายังจะทนอย่างนี้ได้หรือ?”  องค์ชายดำแค่นเสียงเยาะเย้ย

 “ใครบอกกันเล่าว่าเสวี่ยทันหลางตาย?”  เป่าเอ๋อไม่เชื่อและตะโกนเถียง  “หนุ่มน้ำแข็งแทงหัวใจสื่อจินโหว ไม่ใช่สื่อจินโหวทำลายหนุ่มน้ำแข็งสักหน่อย  พวกเจ้าเข้าใจผิดแล้ว แต่ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นยอดฝีมือหรือนี่”  “อะไรนะ?”  ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำพอได้ยินเช่นนี้ก็หันไปมองสื่อจินโหว

 “ไม่ผิดหอรก” สื่อจินโหวมีสีหน้าขมขื่นและพยักหน้า  เขาเปิดชุดคลุมมองเห็นอกที่มีรูโหว่ขนาดใหญ่  อวัยวะภายในเช่นหัวใจ ปอดที่ควรจะมีกลับหายไป

สื่อจินโหวพ่ายแพ้แล้ว เขาแค่พยุงร่างกลับมา

บางทีเขาคิดว่าพยุงตัวต่อไปก็ไม่มีประโยชน์

เขาค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงบนโขดหินและพูดกับเย่คงและองค์ชายเทียนหลัว  “ฝากคำพูดถึงเย่ว์หยางด้วยว่า ข้าสื่อจินโหวแพ้แล้ว  ข้า..ยอมรับ...ว่าตัวข้า..ด้อยกว่าเขา..  หอทงเทียน... เป็นของเขาแล้ว”  เมื่อสื่อจินโหวพูดจบก็ล้มตัวนอนกับพื้นหิน คำพูดสุดท้ายเป็นชวาลชีวิตวูบสุดท้ายของเขา

เพลิงปีศาจลุกไหม้ได้ในท่ามกลางสายฝน  ศพของสื่อจินโหวและวิญญาณถูกเผาผลาญไปพร้อมกัน ครั้งหนึ่งคนผู้นี้คือศัตรูที่ทำให้เย่ว์หยางตื่นตะลึงและมีความแข็งแกร่งยากจะจัดการ  ครั้งหนึ่งคนผู้นี้เย่ว์หยางต้องร่วมมือกับเสวี่ยอู๋เสียสู้จึงจะชนะเขาได้  บัดนี้เขามาถึงปลายทางชีวิตเหลือแต่ควันและเถ้าธุลีปลิวหายในอากาศ

 “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!  ตายได้ดี ตายได้ก็ดี”  จู่ๆ ซุ่นเทียนก็หัวเราะราวกับคนบ้า  “ข้าผิดเอง ไม่ ไม่ใช่ข้าผิดเท่านั้น! เรามันผิดกันทั้งหมด  เราเป็นแค่กบก้นบ่อ เป็นหนอนน่าสมเพช  คนน่าสมเพช  น่าสมเพช ฮ่าฮ่าฮ่า”  ซุ่นเทียนหัวเราะ และจู่ๆ ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ในท่ามกลางสายฝน เขาหมดราศียอดฝีมือ แต่กลายเป็นเหมือนคนวิกลจริตเดินจากไป

ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชาดำหน้าซีดขาว

พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรกับซุ่นเทียน?

เขาบ้าไปแล้ว?

เมื่อเย่คงและองค์ชายเทียนเตรียมจะสกัดขัดขวางเขา ผู้เฒ่าเต่ามังกรส่ายศีรษะ  “ช่างเถอะ, เขาเสียสติจริงๆ!”

คำพูดเช่นนั้นทำให้ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำตกใจกลัวจนนึกอะไรไม่ออก  ซุ่นเทียนพบเจอประสบการณ์อะไรมากันแน่?  ใครทำให้จักรพรรดิม่วงผู้ยิ่งใหญ่นี้กลายเป็นบ้าไปได้? เจ้าอ้วนไห่หรือ?

 “หรือว่าเย่ว์หยาง?

ซุ่นเทียนวิกลจริตจากไป  ไม่สนใจแม้แต่ตัวเองงั้นหรือ?

ประมุขนิกายพันปีศาจและองค์ชายดำมองหน้ากันเอง สายตาของเขาได้แต่มองด้านตรงข้ามด้วยความสิ้นหวัง....!-!