ตอนที่ 1036 สตรีฉลาดกลับกลายเป็นโง่ได้อย่างไร?
เมืองไป๋เหอไม่มีอะไรผิดปกติ
ภาพวงเวทรูนขนาดใหญ่ ผู้คนได้พบเห็นแน่นอน แต่สถานการณ์ในเมืองนั้นไม่มั่นคงและความกลัวกองทัพโบราณ มนุษย์เงือกกลายพันธุ์ในเมืองไป๋เหอดูเหมือนไม่มีการกระทำที่ผิดปกติ แน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่เปิดเผยความลับ เย่ว์หยางไม่เคยรู้สึกว่ามนุษย์เงือกกลายพันธุ์เหล่านี้สามารถเชื่อถือได้ นอกจากนี้มนุษย์เงือกกลายพันธุ์ในเมืองไป๋เหอ มีกี่คนที่สอดแนมให้กับตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ หรืออาจเป็นคนอื่นที่ไม่รู้จักก็ได้
อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางได้หลอมรวมกับแกนพลังงานของวงเวทรูนยักษ์ทั้งได้เรียนรู้ความหมายที่แท้จริงของชีวิตจากมิติขุมทรัพย์โบราณและรู้สึกพึงพอใจ
นอกจากนี้หลิวเย่ได้รับสมบัติชั้นเทพคุณภาพสูง สร้อยคอจันทร์เสี้ยว
ครั้งนี้ผลเก็บเกี่ยวก็คือวงเวทรูนยักษ์บนท้องฟ้าหายไป และทางเข้าโบราณก็หายไปได้ ต่อให้นักรบของตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์เข้ามาที่นี่ น่ากลัวว่าคงยากจะหาเบาะแสร่องรอยใดๆ ได้ พวกเขาถูกกำหนดแล้วว่าจะต้องกลับไปด้วยความผิดหวัง
“ฮ่าฮ่า ดู มาช้ากว่าเราก้าวหนึ่ง เราก้าวไปก่อนแล้ว” เย่ว์หยางนึกถึงภาพซึมเศร้าผิดผวังของผู้ที่เข้ามาล่าขุมทรัพย์ในอนาคต และเขารู้สึกอารมณ์ดีทันที
เขาไม่ได้พักอยู่ที่นี่นานนัก
เพียงแต่เข้ามาทักทายมารสัมฤทธิ์ฟ้าและกลับไปยังเมืองลู่หลิว บึงหยุดลม
หลังจากกลับมาอยู่พร้อมกับราชันย์ปีศาจใต้และนางเซียนหงส์ฟ้าในยามค่ำคืน เย่ว์หยางตัดสินใจกลับหอทงเทียนเพื่อพบกับจักรพรรดิหัวซิ่วรี่ จักรพรรดินีราตรีและแม่สี่ เพราะภูมิภาคสวนสวรรค์มีเรื่องราวหลายอย่างมากเกินไปจึงมีผลกระทบต่อการเข้ามิติดินแดนฝึกฝนเพื่อผ่านด่านต่อไป แม้จะรู้ว่าจีอู๋ลี่คงไม่อาจผ่านด่านได้ง่ายๆ แต่เขาจะไม่มองดูอยู่เฉยๆ แต่ก่อนอื่นนั้น เย่ว์หยางหาเวลาเข้าไปยังผนึกมิติหลุมดำเพื่อบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเร็วๆ นี้แก่นางพญาเฟ่ยเหวินหลี
เมื่อนางพญาเฟ่ยเหวินหลีได้ยินว่าอัญมณีสร้างโลกของเย่ว์หยางเลื่อนระดับเป็นมุกสร้างโลกระดับเทพ คัมภีร์อัญเชิญกลายเป็นคัมภีร์ชั้นศักดิ์สิทธิ์และยังผสานเข้ากับแกนพลังของอักขระรูนโบราณ นางอดยินดีกับวาสนาของเย่ว์หยางมิได้
พอเย่ว์หยางเรียกคัมภีร์ชั้นศักดิ์สิทธิ์ออกมาดู นางพญาเฟ่ยเหวินหลีถึงกับตะลึง
“คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าประหลาด แตกต่างจากของข้าจริงๆ นี่คือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ หรือ? ข้ารู้สึกว่าเหมือนกับเป็นคัมภีร์เทพมากกว่าได้ยังไง?” นางพญาเฟ่ยเหวินหลีหยอกเย่ว์หยาง ความจริงคัมภีร์อัญเชิญของเย่ว์หยางแตกต่างจากคัมภีร์อัญเชิญของคนทั่วไปอยู่แล้ว หลังจากเลื่อนชั้นเป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ย่อมดีกว่าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปมาก
“ไม่มีทางเป็นคัมภีร์เทพแน่!” เย่ว์หยางหลั่งเหงื่อเยียบเย็น เขารู้ว่าคัมภีร์เทพมีพลังที่ร้ายกาจมากมายเพียงไหน เป็นไปไม่ได้ที่จะเลื่อนชั้นเป็นคัมภีร์เทพ
“ถ้าไม่ใช่เพราะคัมภีร์เทพถูกสร้างโดยเทพโบราณ และไม่อาจสร้างโดยการยกระดับได้ ข้าสงสัยจริงๆ ว่านี่คงเป็นคัมภีร์เทพ เอาล่ะ, ข้าไม่หยอกเย้าเจ้าหนุ่มน้อยผู้โชคดีอีกแล้ว คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าก็คือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์แน่นอน แต่ในคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ร้อยเล่มไม่ใช่ว่าจะทรงฤทธานุภาพเท่ากัน ข้าว่าคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเจ้า อย่างน้อยคงอยู่ในห้าอันดับแรก หรือสามอันดับแรกของยอดคัมภีร์ ถึงแม้ไม่อาจพูดได้เต็มปากนัก แต่ข้ายังไม่เคยพบเจอคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของผู้ใดดีกว่าของเจ้า.. ศักยภาพของมันยังไม่ถูกผลักดันเต็มที่ ถ้าพลังของมันถูกใช้เต็มที่ อย่างนั้นนี่ก็เหมือนคัมภีร์เทพเล่มหนึ่งได้” นางพญาเฟ่ยเหวินหลีหยุดเล็กน้อยและยิ้มพลางกล่าวเสริม “คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดต่อทักษะแฝงเร้นและความสามารถของเจ้าของแต่ละคน และทักษะแฝงเร้นกับพลังของเจ้าเป็นส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนให้คัมภีร์อัญเชิญของเจ้ากลายเป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจที่คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าจะทรงพลังเป็นพิเศษ เพราะเจ้าผิดคนธรรมดาอยู่บ้าง”
“นี่ก็ชมเกินไป!” เย่ว์หยางหลั่งเหงื่อเยียบเย็น
นางพญาเฟ่ยเหวินหลีมองดูมุกเทพสร้างโลกของเย่ว์อดถอนหายใจไม่ได้ “ถ้าข้ามีของวิเศษชั้นเทพอย่างนี้ ข้ายังจะกลัวว่าสร้างโลกล้มเหลวอีกหรือ? สวรรค์ช่างอยุติธรรมจริงๆ?”
เย่ว์หยางอยากจะช่วยนางพญาเฟ่ยเหวินหลี แต่มุกเทพสร้างโลกมีแต่เขาใช้ได้คนเดียว ไม่มีทางให้นางยืมใช้ได้
นอกจากนี้ด้วยพลังปัจจุบันของเขา เขายังไม่กล้าก่อกวนมุกเทพสร้างโลกของพลังงานปั่นป่วนนี้
เพื่อเป็นการปลอบประโลมนาง เย่ว์หยางหยิบขวดบรรจุเลือดเทพออกมาอย่างไม่เห็นแก่ตัวบอกว่าเขาจะให้สิ่งนี้กับนาง นางพญาเฟ่ยเหวินหลีกอดเย่ว์หยางและจูบเขาอย่างมีความสุขแต่ไม่รับของขวัญจากเย่ว์หยาง “ใจข้านั้นยอมรับว่าเลือดเทพโบราณเป็นสมบัติที่ดีเลิศจริงๆ แล้วช่วยข้าได้มาก แต่ข้าคือนางพญาผู้พิชิตที่มีความหยิ่งภูมิใจ หากเจ้าพึ่งพาพลังภายนอกเพื่อพิชิตแดนสวรรค์ นั่นจะไม่สมศักดิ์ศรีกับการพิชิตแดนสวรรค์ ข้าจะใช้กำลังของข้าเพื่อให้ทุกคนสยบอยู่ต่อหน้าข้า!”
เย่ว์หยางรู้สึกว่าถ้าเขาส่งเลือดเทพโบราณให้กับจื้อจุน คาดว่านางคงพูดอย่างเดียวกัน
ทำไมสตรีถึงได้หยิ่งภูมิใจตนเองนัก?
พวกนางจะยอมให้บุรุษที่ตามตื๊อนางได้เลี้ยงของขบเคี้ยวบ้างไม่ได้เชียวหรือ?
แน่นอนว่าเขามิอาจพูดคำเหล่านี้ออกมาได้ มิฉะนั้นนางพญาเฟ่ยเหวินหลีจะต้องหัวเราะเยาะว่าเป็นบุรุษที่โตแต่กล้าม จะคุยกับนางพญาผู้พิชิตโดยไม่มีหลักการเลย นั่นคงเป็นเรื่องที่แปลก
“เลือดเทพโบราณถือว่าเป็นสมบัติชั้นดี แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้ในตอนนี้ บางทีเราอาจจะได้ใช้สักวัน แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งเอามาใช้ง่ายๆ” นางพญาเฟ่ยเหวินหลีมองโลกในแง่ดี ทั้งยังบอกให้เย่ว์หยางเก็บเลือดเทพไว้ “โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรายังมีเจ้าที่ยังมีศักยภาพไม่ถึงขีดจำกัด และเจ้ายังพัฒนาก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ทำไมเจ้ายังจะต้องใช้เลือดเทพโบราณด้วย เมื่อเราถึงขีดจำกัดแล้วไม่มีทางรุดหน้าไปได้อีก ถึงตอนนั้นเราค่อยใช้เลือดเทพโบราณก็ได้ และแน่นอน ข้าคิดว่าด้วยความสามารถและศักยภาพของเราโดยผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก การรู้แจ้งเองในระดับเทพอาจสร้างประกายเทพได้เองอย่างมิต้องสงสัย อนาคตของเจ้าไม่มีขีดจำกัดโดยมิต้องสงสัย ดังนั้นอนาคตของเราขึ้นอยู่กับเจ้า เลือดเทพโบราณเป็นแหล่งทรัพยากรที่เตรียมไว้ก่อนเป็นดีที่สุด!
“ก็ได้!” เย่ว์หยางยังคงรู้สึกว่าสิ่งที่เขาสร้างเองย่อมดีที่สุด การใช้ปัจจัยภายนอกเพื่อสร้างพัฒนาก้าวหน้า ยังด้อยกว่าความพยายามบรรลุผลสำเร็จด้วยตัวเขาเอง
“ด้วยพลังความแข็งแกร่งของเจ้า ด่านที่หก หุบเขาปีศาจไม่น่าจะยากเกินไป แต่เจ้าต้องระวังจอมปีศาจไคเทียนในด่านที่หกเอาไว้” นางพญาเฟ่ยเหวินหลีทราบรายละเอียดจากเย่ว์หยางนานแล้ว เมื่อเย่ว์หหยางกำลังจะออกไป นางคล้ายนึกอะไรขึ้นได้จึงรีบเตือนเขา
“จอมปีศาจไคเทียน...” เย่ว์หยางได้ยินแล้วเขาอดระมัดระวังตัวไม่ได้ แต่เขารู้สึกว่าเขามีพลังปราณราชันย์ระดับห้า แต่ก็ต้องระมัดระวังตัว
ต้องมีพลังระดับไหนจึงจะผนึกจอมปีศาจไคเทียนไว้ในวิหารปีศาจฟ้าได้?
คนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างนางพญาเฟ่ยเหวินหลียังเตือนเย่ว์หยางเป็นพิเศษ แสดงว่าจอมปีศาจผู้นี้ก็ทำให้นางตื่นตัวได้เช่นกัน
ปีศาจเฒ่าที่ถูกผนึกมาเป็นเวลาเกินหมื่นปี ไม่ว่าจะเป็นจ้าวปีศาจโบราณ หรือจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อ จอมปีศาจไคเทียน ยากที่ใครจะเอาชนะได้ ถ้าเขาไม่ต้องเอาชนะไคเทียน เขาก็ยังเข้าไปสำรวจวิหารปีศาจฟ้า สำรวจหาสมบัติ เย่ว์หยางไม่ต้องการตอแยศัตรูผู้แข็งแกร่งนั้น
เมื่อกลับไปที่หอทงเทียน
เย่ว์หยางกลับไปที่ปราสาทตระกูลเย่ว์ก่อนเข้าพบกับจุนอู๋โหย่ว, อาจารย์จิ้งจอกและผู้เฒ่าเย่ว์ไห่เพื่อบอกเล่าเรื่องราวในแดนสวรรค์ และอธิบายเรื่องที่เขาเตรียจะเข้ามิติฝึกฝีมือเพื่อผ่านด่าน หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนของการขนส่งสิ่งของและผู้คน ไม่ว่าจะเป็นเมืองอู๋เย่แคว้นมรกต เมืองลู่หลิวริมบึงหยุดลม หรือหอทงเทียน ทั้งสามประสานช่วยให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองทั้งสามแห่ง เหตุการณ์วุ่นวายในภูมิภาคสวนสวรรค์ได้รับการคลี่คลาย ไม่จำเป็นที่เย่ว์หยางต้องอยู่เป็นแรงงานช่วยรับขนส่งคนและสิ่งของอีกต่อไป
จุนอู๋โหย่วเห็นว่าการที่เย่ว์หยางต้องเสียเวลาไปไม่ใช่เรื่องดี ที่สำคัญความเติบโตก้าวหน้าของเจ้าเด็กน้อยนี้สำคัญที่สุด
ที่สถานการณ์ของหอทงเทียนดีขึ้นได้เนื่องมาจากความเติบโตก้าวหน้าของเย่ว์หยางเป็นหลัก
ยิ่งเย่ว์หยางเติบโตก้าวหน้าระดับสูง สถานะของหอทงเทียนก็ยิ่งมั่นคงสูงขึ้น นี่คือเรื่องแน่นอน
“เรื่องงานแต่งงานยังไม่ต้องพูดถึงก่อน แต่เจ้าต้องพาเชี่ยนเชี่ยนร่วมทางไปด้วยเพื่อแบ่งเบาความกังวลของเจ้า” จุนอู๋โหย่วเน้นที่จุดนี้
“ในมิติฝึกปรือ ระดับความยากในการผ่านด่าน จะยากขึ้นมาอีกสองสามระดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีนี้พาพวกนางหลายๆ คนไปด้วย แม้ว่าพวกนางจะไม่สามารถช่วยได้ทั้งหมด แต่ในบางจุดก็อาจช่วยเจ้าได้บ้าง!” อาจารย์จิ้งจอกเฒ่ากังวลห่วงใยเย่ว์หยางมากที่สุด เขาไม่เคยไปมิติฝึกฝีมือ แต่สามารถนึกออกได้ว่า เบื้องหลังความยากลำบาก ถ้าไม่มีความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่โดยรอบ เย่ว์หยางอาจพ่ายแพ้ต่อจีอู๋ลี่ผู้มีร่างระดับกึ่งเทพได้แน่นอน
“ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดเราน้ำหนักเบาเกินไป เราอยากบอกให้จื้อจุน จักรพรรดินีราตรีและหัวซิ่วรี่ช่วยให้เจ้าพาเจ้าผ่านด่านทดสอบไปให้ได้!” จุนอู๋โหย่วเข้ามาใกล้เย่ว์หยางในพริบตา
“อะแฮ่ม..!” ผู้เฒ่าเย่ว์ไห่รีบแกล้งกระแอมเพื่อเปิดหัวข้อสนทนา
หากวังเทียนหลัวรู้ว่าจุนอู๋โหย่วไม่ใช่คนที่ฝึกฝนให้กับเย่ว์หยาง คาดว่าเขาคงบุกวังต้าเซี่ยด้วยความกริ้วโกรธ แม้จุนอู๋โหย่วจะไปซ่อนตัวที่ขอบโลกก็ไร้ประโยชน์
แม้ว่าไม่มีใครบอกเย่ว์หยาง แต่ญาติผู้ใหญ่ของเขาก็พักอยู่ในมิติกระจกวังเทียนหลัว หลังจากขึ้นครองบัลลังก์ก็แทบไม่มีใครได้พบเจอกับจักรพรรดิ สถานะจักรพรรดิคืออะไร แต่เย่ว์หยางรู้ว่าสถานะของจักรพรรดิเทียนหลัวไม่ง่ายขนาดนั้น ถ้าจุนอู๋โหย่วถูกดุด่า ฟงขวง อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าและเย่ว์ไห่คนในประเทศนี้ก็คงโกรธเหมือนกัน แต่คงไม่ถึงกับเหมือนสือจินโหวที่แสดงอาการไม่เคารพจักรพรรดิหัวซิ่วรี่ตอแยจนจักรพรรดินีราตรีโกรธและลงมือสั่งสอนสือจินโหวด้วยตนเอง ถ้าไม่ใช่เพราะจักรพรรดิหัวซิ่วรี่ยังให้ความเมตตาเขา ที่ไหนเลยสือจินโหวจะเก็บชีวิตเหลือพอต่อสู้กับเย่ว์หยางได้?
สือจินโหวต้านรับจักรพรรดินีราตรีได้สองท่าเท่านั้นหรือ?
เขาต้านรับได้ถึงสองท่าจริงๆ หรือ
น่าขัน
ต่อให้สือจินโหวฝึกฝนเป็นพันปี เขาก็ไม่มีทางต้านจักรพรรดินีราตรีได้ถึงสองกระบวนท่าเป็นแน่ จักรพรรดินีราตรีลงโทษเขาสองครั้งติดต่อกันจนสือจินโหวบาดเจ็บสาหัส แสดงให้เห็นว่านางโกรธแค่ไหน นั่นเป็นผลจากการไม่ให้เกียรตินับถือนาง.. ทั้งโลกเห็นจะมีอยู่เพียงคนเดียวที่กล้าจะไม่แสดงความเคารพจักรพรรดิเทียนหลัว นั่นคือเย่ว์หยาง
เขาจะถือวิสาสะลอบเข้าวังตอนเที่ยงคืน ก็คงจะเป็นการเสียมารยาทไปบ้าง
หลังจากพบเจอผู้เฒ่าหลายคน
เย่ว์หยางเข้าใจว่าพวกท่านหมายถึงอะไร แต่ก็ยากจะคิดอย่างนั้น จักรพรรดินีราตรียังไม่เท่าไหร่ ทั้งแนะนำให้เขาไปฝึกต่อเพื่อเอาชนะด้วยตนเอง จื้อจุนยิ่งยากกว่าถ้าเขาไม่มีปัญญาขึ้นบันไดสวรรค์ล้านขั้น นางคงไม่ไปร่วมฝ่าด่านกับเขา น้ำเสียงอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องพูดตรงๆ ก็ได้
เขากลับไปวังเทียนหลัวพบแม่สี่และพูดบอกเล่านางในทุกเรื่อง
เย่ว์หยางลอบจับตาดูนางหวังว่านางจะช่วยขจัดความสงสัย แม่สี่หัวเราะบอกว่าไม่มีอะไรและกลับไปเตรียมอาหารค่ำให้เย่ว์หยาง
ช่างเถอะหรือจะไปกวนใจฝ่าบาท กลยุทธ์ก่อกวนไม่จำเป็นต้องใช้ เย่ว์หยางอุ้มหนูน้อยเย่ว์ซวงที่ไม่ยินยอมปล่อยอ้อมแขนเธอ เย่ว์หยางไปขอเข้าเฝ้าจักรพรรดิ หญิงสาวเจ้าหน้าที่เฝ้าตำหนักตาเบิกกว้างนึกว่าฝันร้าย พาเด็กมาเข้าเฝ้าฝ่าบาท นี่แผนการอะไรของเขา? คิดว่าใช้เด็กน้อยแล้วจะเบิกทางผ่านประตูไปได้สำเร็จหรือ?
“ฝ่าบาทพักผ่อนแล้ว!” หญิงสาวเจ้าหน้าที่รีบห้ามเย่ว์หยาง
“หา, ฝ่าบาทของเจ้าทรงงานหนักข้าไม่ตื๊อก็ได้ ข้าแค่พาน้องสาวมาทักทาย ถ้าฝ่าบาทกำลังพักผ่อนอยู่ เราสัญญาว่าจะออกไปจากประตูก็ได้!” ถ้าเย่ว์หยางเรียบร้อย เขาคงไม่ใช่เด็กที่มาจากมิติอื่น
“เจ้าสุภาพเรียบร้อยในเวลากลางค่ำกลางคืนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เข้ามาก่อกวนในเวลากลางคืนอย่างนี้สมกับเป็นเจ้าแล้ว!” เสียงของจักรพรรดินีราตรีดังมาจากข้างใน และดูเหมือนนางพยายามจะทำหน้าดุ พยายามจะไม่ยิ้มแต่ทำไม่สำเร็จ จักรพรรดินีราตรีไม่รอให้เย่ว์หยางพูด นางหัวเราะเสียงดังไพเราะ “คุณชายสาม ทำไมเจ้าถึงมาวันนี้เล่า? ไม่มีทางที่ไม่มีเหตุผลเพียงพอ ให้ข้าเดาถ้าไม่ใช่เพราะได้สมบัติลับโบราณก็คงเป็นเรื่องบรรลุระดับพลังใหม่ เมื่อเห็นคุณชายสามอารมณ์ดีสดชื่นอย่างนี้แล้ว คาดว่าคงจะเป็นทั้งสองอย่าง ขอแสดงความยินดีด้วย!”
“......” เย่ว์หยางคิดทันทีว่า บางครั้งสตรีฉลาดเกินไปย่อมไม่ใช่เรื่องดี
น่าเสียดาย ซูอิงสาวนักร้องผู้ฉลาดเป็นเลิศ แต่กลับกลายเป็นคนโง่ไปได้หลังจากแต่งงานแล้ว?????
++++ บางทีผู้แต่งก็ยกอ้างดารา, หรือคนจากในนิยายหรือละครเรื่องอื่นขึ้นมาอ้างอิง บางทีผมไม่ได้ค้นตรงนี้เพิ่ม เพราะฉะนั้นผมไม่หาเพิ่มเติมแล้วนะครับ+++
…………
3 ความคิดเห็น:
ขอบคุณครับ
แต้งงครับ
ใจจ้า
แสดงความคิดเห็น